Fragment książki

“Przekonania. Ścieżki do zdrowia i dobrobycia”

8 Alergie

Na pierwszym prowadzonym przeze mnie seminarium o przekonaniach i zdrowiu, jeden z wykładowców gościnnie tam występujących, dr Michael Levi (badacz zajmujący się immunologią i genetyką, laureat nagrody Światowego Stowarzyszenia Zdrowia - WHA w 1950 roku za pracę udowadniającą, że wirusy powodują infekcje) wspomniał, że alergia jest jak fobia systemu immunologicznego. Zaintrygował mnie ten komentarz, ponieważ intuicyjnie czułem, że miał spory sens i łączył się z tym, co sam zaobserwowałem.

Na przykład znałem wiele przypadków ludzi cierpiących na alergie, u których po zaśnięciu lub odwróceniu uwagi natychmiast zmieniały się objawy. To dla mnie oznaczało, że coś działało zarówno na poziomie fizjologicznym, jak i neurologicznym. Wiadomo, że ludzie mogą przejść odczulanie lub też mogą “wyrosnąć" z alergii. Zaobserwowałem także alergie spontanicznie ustępujące po tym, jak dana osoba dokonała zmiany w wyniku pracy psychologicznej. A więc myśl, że alergie działają jak fobia systemu immunologicznego, wydaje się dobrą metaforą. Ta myśl stała się osnową procesu, który rozwinąłem, by pracować z reakcjami alergicznymi.

156

Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

Gdy myślałem o stwierdzeniu doktora Levi i o tym, że NLP już rozwinęło proces błyskawicznego leczenia długo utrzymujących się fobii, zastanawiałem się, czy te same zasady można zaadaptować do pracy z reakcjami alergicznymi.

Zacząłem stosować to myślenie w pracy z poszczególnymi klientami, którzy mieli alergie, żeby sprawdzić, co zadziała, a co nie da rezultatu. Początkowo pracowałem z rozbudowanym przeze mnie przyrządem do bio-feedbacku, który rejestrował subtelne zmiany fizyczne¹. To pomogło mi odkryć różne rodzaje procesów mózgowych zaangażowanych w alergie. To dzięki tym badaniom powstał trójkotwicowy proces leczenia alergii. Tim i Suzi skrócili tę technikę w metodę szybkiego leczenia alergii, który prezentujemy i objaśniamy w tym rozdziale. Poniższe prezentacje zostały przepisane z nagrań sesji, które Tim i Suzi przeprowadzili na dwóch różnych warsztatach.

Chciałbym w tym miejscu dać czytelnikowi ostrzeżenie. W pracy z alergiami, tak jak z każdym problemem medycznym, należy łączyć pracę psychologiczną z odpowiednim leczeniem medycznym. Niektóre alergie powodują lub mogą prowadzić do ostrych wstrząsów anafilaktycznych i mogą stanowić zagrożenie dla życia. A więc, zanim użyjesz tych technik, upewnij się, że osoba, z którą pracujesz, ma zapewnioną profesjonalną opiekę medyczną. (Oczywiście dotyczy to wszystkich technik opisanych w tej książce).

Wierzę także, że skoro potrafimy wpływać na system immunologiczny w związku z reakcjami alergicznymi, zasady te można rozszerzyć na wpływanie w sposób głębszy i szerszy na inne choroby systemu immunologicznego, takie jak rak, AIDS, toczeń, artretyzm i wiele innych problemów systemowych, których punktem centralnym jest zachowanie systemu immunologicznego.

Szybkie leczenie alergii - prezentacja

Poniższa prezentacja została przeprowadzona na Krajowej Konferencji National Association of NeuroLinguistic Programming w Chicago, w stanie Illinois, w roku 1988.

Suzi: OK, Lyndo. Mówisz, że masz alergię na siano i trawy.

Lynda: Tak. Miałam robione testy i wiem, że tymotka jest najgorsza i nawet kiedy jest skoszona na trawniku, to mi przeszkadza. Mam konia, więc uczulenie na siano jest dla mnie bardzo kłopotliwe.

Suzi: Mogę sobie wyobrazić. Gdybyśmy wzięli wiązkę tymotki, którą skosilibyśmy w tym pokoju przed chwilą, co by się z tobą stało?

8. Alergie

157

Lynda: Najpierw zaczęłabym puchnąć i pocić się, następnie podniebienie zaczęłoby mnie swędzieć, moje oczy stałyby się przekrwione i łzawiłyby.

Suzi: A więc, aby to sprawdzić, wyobraź sobie, że ta trawa jest tu teraz, że masz...

Lynda: (zaczyna mieć objawy i śmieje się)

Suzi: OK. (publiczność się śmieje), przestań, przestań! Chcieliśmy mieć tylko próbkę, żeby się temu przyjrzeć.

(do grupy) Lynda właśnie zademonstrowała jedną z bardziej interesujących rzeczy dotyczących alergii. Ludzie mogą wywołać reakcję alergiczną poprzez samo myślenie o tym, że alergen znajduje się gdzieś w ich pobliżu. Jest taka historia o lekarzu Mackenzie, który żył na przełomie wieków. Leczył on pewną kobietę, która miała silną reakcję uczuleniową na róże. Odkrył on, że gdy pokazywał tej osobie wyglądającą bardzo prawdziwie sztuczną różę, również miała silną reakcję². Lynda także pokazała nam siłę umysłu. Tylko pomyślała o trawie i miała już gotową reakcję, której zwykle doświadczała.

(do Lyndy) Jak szybko doświadczasz tej reakcji? Wygląda na to, że jest ona praktycznie natychmiastowa, tak? Gdybyś przebywała w pobliżu tej trawy przez dłuższy czas, objawy byłyby gorsze?

Lynda: Tak, reakcja jest natychmiastowa. Jak długo przebywam w okolicy alergenu, tak długo utrzymują mi się objawy, chyba że zacznę medytować. Jeśli wychodzę z tej sytuacji, moje objawy łagodnieją.

Suzi: Jak długo masz ten problem?

Lynda: (pauza) Od 11 lub 12 roku życia.

Suzi: A więc musisz to znosić od dawna, przez większą część swojego życia. Nie wiem, czy wiesz, jak działa system immunologiczny, to jest naprawdę interesujące. Alergia polega na tym, że twój system immunologiczny jest nadwrażliwy i stał się nadaktywny. System immunologiczny ma wiele różnych komórek, które pełnią rozmaite funkcje. Makrofagi to komórki, które zazwyczaj zajmują się takimi rzeczami, jak siano, trawa czy kurz (nieszkodliwe substancje), które wdychasz. Te komórki są zamiataczami. Wyglądają trochę jak ośmiornica z długimi mackami, które dosięgną i połkną jakąkolwiek obcą substancję, która może się znaleźć w organizmie. Kiedy makrofagi napotkają wirusa, część wirusa połkną, ale część wystawią na pokaz jak flagę zatkniętą na maszcie. Wygląda prawie jak flaga zwycięstwa, która jest wzniesiona wysoko, by ostrzec resztę systemu immunologicznego, że organizm został zaatakowany.

Ta flaga ostrzega komórki T (pomocnicze) o możliwym niebezpieczeństwie. Ich zadaniem jest dopasowanie wgłębień na jednej ze stron flagi do wgłębień, które mają one na swoim boku,

158

Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

co powoduje oznakowanie substancji jako niebezpiecznej. Jeśli nastąpi takie dopasowanie, komórki te przyczepią się do substancji i wyślą natychmiast wiadomość prosząc o pomoc komórki T -zabójców. Komórki T - zabójcy przybędą gotowe do walki. Przybędą tam, gdzie są flagi, i zniszczą wirusa poprzez wstrzyknięcie mu substancji chemicznych.

Lynda: Które komórki zniszczą?

Suzi: Zniszczą te komórki, na których makrofagi zatknęły flagę. To działa bardzo dobrze, gdy masz wirusa lub bakterie, ale w przypadku alergii, komórki T - zabójcy atakują swoje własne, zdrowe komórki. Jedną z substancji chemicznych wydzielanych przy niszczeniu komórek jest histamina, która powoduje cieknięcie z nosa, swędzenie i inne objawy towarzyszące katarowi siennemu. Żeby podsumować, system immunologiczny popełnił błąd w rozpoznaniu, co jest niebezpieczne, i zaznaczył jako niebezpieczne te substancje, które aktywują działanie systemu immunologicznego. Jeśli został popełniony ten błąd i organizm już sobie te komórki zakodował jako niebezpieczne, system immunologiczny będzie przechodził do natychmiastowego działania za każdym razem. Możemy podziękować naszemu systemowi immunologicznemu za działanie w ten sposób. Jeśli wirus przeziębienia lub bakteria zostanie oznakowana, system immunologiczny będzie działać, by zareagować na to niebezpieczeństwo. Niemniej jednak to nie jest przyjemne, kiedy system przechodzi do działania w momencie, gdy niebezpieczeństwo nie istnieje.

(do Lyndy) Ponieważ twój system immunologiczny nauczył się tego tak szybko, to oznacza, że łatwo się uczy. To, co teraz zrobimy, to nauczymy go nowej reakcji. Chcemy pokazać, że nie potrzebuje tej reakcji, którą teraz przejawia. Pokażemy mu bardziej odpowiednią reakcję. Powiesz swojemu systemowi immunologicznemu: “Nie ta reakcja, ta (gesty dwiema rękami), nie ta, ta". To jest tylko kwestia przećwiczenia.

(do grupy) Zanim zaczniemy, zrobimy sprawdzenie ekologii.

(do Lyndy) Gdybyś nie miała tej reakcji alergicznej na siano i trawy, to jak wyglądałoby twoje życie? Jakie konsekwencje miałoby to dla ciebie?

Lynda: Cóż, to zmniejszyło się przez ostatnie 10 - 15 lat, więc sądzę, że to nadal uwalniałoby moją energię. I tylko by tej części brakowało. Śmieci.

Suzi: Czy miałoby to jakieś negatywne konsekwencje? Czy jest jakiś powód, dla którego nie powinnaś tego robić?

Lynda: Nie, nie przychodzi mi na myśl żaden powód.

8. Alergie

159

Suzi: Czyli to nie jest tak, że chciałabyś spędzać cały swój czas z końmi i inne rzeczy znalazłyby się na dalszym planie.

Lynda: {śmiejąc się) Nie, to nie ograniczy ilości mojego czasu. Nie pozwolę na to.

Suzi: Kiedyś, gdy Tim i ja przeprowadzaliśmy ten proces z pewnym mężczyzną, który miał alergię na trawy, otrzymaliśmy inną odpowiedź, kiedy zadaliśmy mu to pytanie. Odpowiedział: “Och, wtedy musiałbym kosić trawnik, teraz robi to moja żona!".

{do grupy) Chcemy upewnić się w tym momencie, że poradzimy sobie z każdą korzyścią drugiego rzędu, jaka by się nie pojawiła. Na przykład, możecie napotkać dziecko, które rozwija alergię lub astmę i otrzymuje z tego powodu wiele uwagi. W takich przypadkach, trzeba pomóc temu dziecku w stworzeniu innych sposobów otrzymywania uwagi bez konieczności zapadania na alergię czy astmę.

Wygląda na to, że u Lyndy nie ma żadnych poważnych ekologicznych kwestii dotyczących wyleczenia się z tej alergii, ani w tym, co mówi, ani w jakiejkolwiek niespójności niewerbalnej.

{do Lyndy) Co to jest - coś podobnego do siana lub trawy, co może znaleźć się w twoim otoczeniu i twój organizm nie popełnia błędu? Może jakieś rodzaje traw, zielonych traw?

Lynda: Może rośliny doniczkowe?

Suzi: OK. Czyli nie masz reakcji alergicznej na żadną roślinę doniczkową? Innymi słowy, twój system immunologiczny nie popełnia w ich przypadku błędu?

Lynda: Tak, czuję się dobrze mając wokół rośliny doniczkowe.

Suzi: To, czego szukamy, to kontrprzykład - coś, co jest bliskie substancji, która teraz wywołuje reakcję alergiczną, im bliższe, tym lepiej.

Wróć do przeszłości i bądź całkowicie tam - w sytuacji, kiedy jesteś w otoczeniu swoich roślin doniczkowych, bądź tam rzeczywiście. Chcę, by twój system immunologiczny szczególnie uważał, jak na to reaguje, kiedy jesteś w domu w obecności roślin zielonych i kwiatów doniczkowych. I niech twój system immunologiczny szczególnie uważa, by precyzyjnie zauważyć, jak to się dzieje, że on to dla ciebie robi {kotwiczy ten stan). Dobrze.

{do grupy) Upewniam się, że mamy dobrą i silną kotwicę na ten kontrprzykład. Zasocjujcie osobę z konkretną sytuacją, zanim ją zakotwiczycie.

{do Lyndy) Teraz, Lyndo, chcę, żebyś sobie wyobraziła szybę z pleksiglasu biegnącą w poprzek przez całą szerokość tego pomieszczenia, od jednej ściany do drugiej, ona ma cię chronić. A tam

160 Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

dalej po drugiej stronie szyby, zobacz Lyndę. I zobacz Lyndę, jak reaguje w sposób, który właśnie ustaliłyśmy (dalej trzyma kotwicę). Lynda, której system immunologiczny wie, jak reagować właściwie na zielone rośliny rosnące w pomieszczeniach. I kiedy patrzysz na Lyndę tam za szybą, wiesz, że ona ma taki system immunologiczny, który wie, jak reagować właściwie, (pauza) OK. Teraz, chcę, żebyś bardzo powoli i delikatnie umieściła tamtą Lyndę w sytuacji, gdzie byłaby otoczona trawami, tymi, które kiedyś sprawiały jej problem -tymotką i innymi. Zobacz tam Lyndę, którą dobrze znasz, i wiedząc, że posiada ona tę reakcję, którą zakotwiczyłyśmy, i jest ona dla niej w pełni dostępna. Jej system immunologiczny wie, jak reagować właściwie. I zauważ tamtą Lyndę zmieniającą się, kiedy jest w otoczeniu traw. I może ci się to wydawać naprawdę dziwne... na początku, (pauza) I przypatruj się tej reakcji, która jest podobna do tej, którą przejawiała w otoczeniu roślin doniczkowych, (pauza) OK., w porządku.

(do Lyndy) Teraz chcę, żebyś tam poszła, zgromadziła te Lyndy, które tam są, i przyprowadziła je do tej siedzącej tu Lyndy. Wróć tu ze mną. Wyobraź sobie teraz, że ktoś kosi trawę, tu w tym pomieszczeniu. Ścina tymotkę, a twój system immunologiczny jest przez cały czas zupełnie nieporuszony, działa w taki sposób, jak ty chcesz, żeby działał. I on po prostu wie, jak reagować właściwie. Gdy wyobrażasz sobie tymotkę, jesteś w tym czasie tutaj ze mną (pauza). Po prostu zrelaksowana (pauza), hmm... tak jest.

Teraz, nadejdzie taki moment w najbliżej przyszłości, w którym będziesz miała okazję znaleźć się w obecności tymotki, siana lub czegokolwiek w tym rodzaju. Chciałabym, żebyś była ze swoimi końmi i karmiła je.

Lynda: OK.

Suzi: I niech twój system immunologiczny szczególnie uważa. Teraz posiada wiedzę, jaka reakcja jest odpowiednia, kiedy jesteś w tej pozyji (pauza). OK.

(do grupy) Przez minutkę pozwolimy temu się zadomowić. To jest trochę jak przeprowadzanie z kimś procesu leczenia fobii. Często masz wątpiącego przez chwilę klienta, który mówi: “Poczekaj chwileczkę. Nie wiem, co się dzieje. To nie powinno być takie łatwe i nie powinno działać tak dobrze".

Czy macie jakiekolwiek pytania do Lyndy dotyczące jej doświadczenia?

Mężczyzna: Kiedy wyobrażałaś sobie, że przebywasz w obecności alergenu, to miałaś jakieś odczucia?

Lynda: Maleńkie. Coś czułam w tyle, na środku mojej twarzy, jeśli

8. Alergie

161

to w ogóle ma sens. To już wszystko, co czułam, co byłoby podobne do tego, jak to zwykle przebiegało. To było jak sam początek starej reakcji, ale potem nie rozwinęło się dalej.

Kobieta: Jak wyglądała reorganizacja twojego systemu immunologicznego?

Lynda: To bardzo przypominało przekotwiczanie. To tak, jakbyś mógł poczuć, że tam coś się przełącza. Coś się dzieje.

Suzi: To jest wspaniały opis. Ta zmiana rzeczywiście sięga głęboko w jej neurologię.

(do Lyndy) Teraz, kiedy to już się zadomowiło, wyobraź sobie - tak jak to robiłaś, gdy zaczynałyśmy - że wdychasz wielką porcję zapachu tymotki, (pauza, łagodnym głosem) I zauważ, co dzieje się w twoim wnętrzu, (pauza) Teraz mocno postaraj się odzyskać tę starą reakcję. (łagodnym głosem) Tak mocno, jak potrafisz, (pauza)

Lynda: Jestem cały czas w pogotowiu, czekam, aż coś się wydarzy. (śmieje się)

Suzi: Szok. Nie możesz się postarać bardziej?!, (śmieje się)

(do grupy) Pytam tych, którzy uważnie obserwowali, kalibrowali, czy to była ta sama reakcja, którą mieliśmy przedtem, przed rozpoczęciem procesu?

Grupa: Nie.

Suzi: Wiecie, ona jest teraz ciągle w pogotowiu, i słusznie. Miała 11 lub 12 lat, kiedy to się zaczęło. Czeka cały czas na reakcję, ponieważ ten bodziec wywoływał ją za każdym razem.

(do Lyndy) Lyndo, przyjemnie się zdziwisz, kiedy wyjdziesz na zewnątrz i będziesz czekać na tamtą starą reakcję i mówić: “O, nie ma jej. Mogę po prostu cieszyć się moimi końmi, kiedy jestem z nimi".

Lynda: Hmm.

Suzi: (łagodnym głosem) Nic więcej nie potrzebuje się tam wydarzyć. I możesz podziękować swojemu systemowi immuno­logicznemu, że tak dobrze, żywo reaguje na uczenie się nowych rzeczy.

Lynda: Dziękuję.

Suzi: Ten proces jest bardzo prosty do przeprowadzenia z samym sobą. Mówiłaś, ze jesteś uczulona na wiele różnych rzeczy.

Lynda: Tak, jest jeszcze kilka, to było po prostu najsilniejsze.

Suzi: Teraz, jeśli jesteś osobą, która łatwo generalizuje, nie myśl o innych rzeczach, dla których również mogłoby to zadziałać.

Lynda: (śmieje się) OK.

Suzi: Niech twój system immunologiczny przejdzie automatycznie przez ten proces dla ciebie... tak, że nie musisz robić tego świadomie. Ponieważ... wiesz, uczymy się bardzo szybko, i nie ma powodu, dla

162 Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

którego nie miałoby to pójść dalej i przeprowadzić tego procesu dla innych substancji, tak, że nawet nie musisz się tym przejmować.

Pytania

Kobieta: Co robić, kiedy osoba nie wie, na jaką substancję reaguje alergicznie?

Suzi: Oczywiście, znacznie trudniej jest znaleźć właściwy kontrprzykład, jeśli nie wiesz, co jest alergenem. W przypadku kataru siennego, kiedy dana osoba wie tylko, że to jest “coś w powietrzu", spróbuj użyć jako kontrprzykładu pyłu lub kurzu fruwającego w powietrzu. Możesz także wykorzystać powietrze w czasie innej pory roku, kiedy osoba reaguje właściwie.

Mężczyzna: Niektórym ludziom w testach wychodzi alergia praktycznie na wszystko. Ale jest tak, że czasami reagują na alergen, a czasami nie. Jak to się dzieje?

Suzi: To może oznaczać, że alergen jest powiązany z reakcją na stres i zależy od ich stanu emocjonalnego. To informuje cię, że istnieje jeszcze inny aspekt, który trzeba przepracować; nauczyć ich, jak reagować inaczej w sytuacjach stresowych. Na przykład, czy ktokolwiek z was, kto ma katar sienny, zauważył, ze w niektórych latach jest znacznie gorzej niż w innych? Jeśli spoglądacie w przeszłość, może się okazać, że było to spowodowane tym, co się działo w waszym życiu - nie tym, że liczba pyłków się zmieniła. Wasz wewnętrzny stan powoduje tę różnicę.

Mężczyzna: A co robisz, kiedy alergia powraca?

Suzi: Jeśli ktoś jakoś ją odtworzy, to trzeba przeprowadzić ten proces jeszcze raz. Najczęściej zajmuje to tylko 5 minut. Więc sprawdź dwukrotnie, czy kontrprzykład jest właściwy, sprawdź także ekologię, szczególnie przekonania, które są z tym związane. Czasami będzie trzeba wykonać ponowne wdrukowanie lub integrację konfliktu.

Kobieta: Czy stosowałaś tę technikę w pracy z dziećmi?

Suzi: Tak. To dobrze działa w pracy z dziećmi. Najmłodsze, o którym słyszałam, a które pracowało w ten sposób, miało 3 lata.

Mężczyzna: A co zrobić, jeśli technika nie zadziała?

Suzi: Prawdopodobnie osoba ta nie użyła odpowiedniego kontrprzykładu. Im bliższy ten przykład alergenowi tym lepiej. Weźmy na przykład alergię na krowie mleko. Czy osoba może pić mleko kozie lub sojowe? Zastanówmy się, czy istnieje jakikolwiek biały płyn, na który osoba nie reaguje alergicznie, jak mleko kokosowe lub coś podobnego. Uważam, że lepiej, jeśli osoba

8. Alergie

163

przychodzi z własnym kontrprzykładem, niż jeżeli ja mam jej go wybrać, przy czym sugestie są często bardzo pomocne.

Innym podstawowym powodem, że to nie działa, może być korzyść drugiego rzędu z alergii lub ekologia. Kwestia ekologii może się na początku procesu nie pojawić - można nawet o tym nie wiedzieć aż do momentu rzutowania w przyszłość. Być może będzie trzeba przeprowadzić przeramowanie, generator nowych zachowań, ponowne wdrukowanie, zmianę historii osobistej itp., by poradzić sobie najpierw z korzyściami drugiego rzędu, zanim zabierzemy się za system immunologiczny.

Po trzecie, możecie odkryć stojące za tym wdrukowanie, które jest prawdziwym źródłem alergii. Nigdy nie zaszkodzi poszukać najpierw nierozwiązanego doświadczenia wdrukowania, zanim przejdziecie do procesu leczenia alergii. W ten sposób możecie być bardzo dokładnie.

Kobieta: Czy stosowałaś to w przypadku alergii zagrażających życiu?

Suzi: Tak. Jeśli byłabyś moją klientką z zagrażającą życiu alergią, nalegałabym, żebyś zgodziła się pójść do lekarza, by się przebadać i otrzymać odpowiednie, profesjonalne leczenie, tak byś dłużej nie miała reakcji alergicznej. Jeśli pracujesz z ciężkimi przypadkami alergii i do tego zagrażającymi życiu, bądź z okropnie nieprzyjemnymi objawami, możesz chcieć użyć potrójnej dysocjacji, tak jak się to robi w przypadku fobii. Celem jest odsunięcie osoby na tyle daleko, żeby nie wskoczyła z powrotem w objawy.

Szybka technika leczenia alergii - podsumowanie

1. Skalibruj (uważnie zaobserwuj). Zapytaj: “Jakie masz objawy, kiedy znajdujesz się w obecności alergenu?" Obserwuj fizjologię tej osoby, ruchy gałek ocznych, oddech itp.

2. Wyjaśnij błąd systemu immunologicznego. Opowiedz, że system immunologiczny klienta błędnie rozpoznaje coś jako zagrożenie, co zagrożeniem nie jest. System immunologiczny oznakował jako niebezpieczne coś, co jest jego częścią, a co nie jest niebezpieczne. To może zostać dosyć szybko przepracowane.

3. Sprawdź ekologię/ korzyści drugiego rzędu. Jak wyglądałoby jego życie bez tej alergii? Czy istnieją jakieś pozytywne lub negatywne konsekwencje pozbycia się jej? Użyj dowolnej techniki NLP, jakiej potrzebujesz, by przepracować kwestie ekologii, zanim przejdziesz do dalszej części procesu.

4. Znajdź odpowiedni zasobny kontrprzykład. Znajdź taki

164

Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

kontrprzykład, który jest najbardziej podobny do alergenu, a na który system immunologiczny reaguje właściwie. Zakotwicz tę reakcję i potem trzymaj tę kotwicę przez cały proces. Upewnij się, że klient jest w stanie asocjacji, kiedy ją kotwiczysz. Jeśli to możliwe, pozwól klientowi wybrać najbardziej zbliżony do alergenu przykład.

5. Zdysocjuj klienta. Użyj szyby z pleksiglasu rozciągającej od ściany do ściany jako najprostszego sposobu, by wywołać dysocjację. Trzymając kotwicę spraw, by klient zobaczył siebie po drugiej stronie szyby, jak ma dostęp do tego zasobu. Użyj wszystkich swoich rozbudowanych sugestii językowych, że klient jest “tym, kim chce być" i że jego system immunologiczny reaguje właściwie.

6. STOPNIOWO wprowadzaj alergen. Najpierw klient widzi siebie po drugiej stronie, za szybą, potem powoli wprowadź alergen - to, co powodowało problem. Objaśnij to klientowi, jako stopniowy proces dający mu okazję, by przyzwyczaić się do alergenu. Poczekaj w tym miejscu, aż zobaczysz w jego fizjologii wyraźną zmianę. To tak, jakby system immunologiczny mówił: “W porządku, rozumiem. Zmienię wgłębienie na mojej fladze, żeby nie pasowało do żadnej komórki T, jaką posiadam".

7. Zasocjuj klienta ponownie. Niech wróci do swojego ciała i niech wyobrazi sobie, że znajduje się w obecności alergenu, ty cały czas trzymasz kotwicę.

8. Rzutuj w przyszłość. Niech klient sobie wyobrazi moment w przyszłości, gdy znajdzie się obecności substancji, na którą kiedyś reagował alergicznie.

9. Przetestuj. Jeśli jest możliwe sprawdzenie tego od razu, zrób to powoli i uważnie. Jeśli nie, zaobserwuj, czy fizjologia, ruchy gałek ocznych, oddech itp., zmieniły się.

Trójkotwicowy proces leczenia alergii - podsumowanie

To jest technika, którą najpierw zaczął stosować Robert Dilts w pracy z alergiami. Jedyna różnica między poprzednią techniką a tą jest taka, że w tej technice używa się trzech kotwic równocześnie (jednej na stan dysocjacji, jednej na kontrprzykład, jednej na stan zasobu), zamiast tylko jednego kontrprzykładu.

1. Skalibruj.

2. Wyjaśnij błąd systemu immunologicznego.

3. Sprawdź ekologię/korzyści drugiego rzędu.

8. Alergie

165

4.

a. Zdysocjuj klienta i zakotwicz ten stan. To daje dodatkową
pewność, że klient będzie w dysocjacji.

b. Znajdź odpowiedni kontrprzykład - zasobny stan i zakotwicz
go. To jest taki sam krok jak w poprzedniej technice.

c. Zapytaj klienta, jak chce się czuć w obecności tego alergenu. To
może być: “kim chcę być" w tej sytuacji. Zakotwicz także i ten
zasobny stan.

5. Użyj zestawu wszystkich trzech kotwic, które utworzyłeś w kroku 4, tak żeby klient zobaczył siebie, jak może korzystać w pełni z tych zasobów.

6. Stopniowo wprowadzaj alergen, gdy klient jest w stanie dysocjacji.

7. Puść kotwicę stanu dysocjacji i spraw, by klient zasocjował się ponownie, mając cały czas dostęp do dwu pozostałych zasobów.

8. Rzutuj w przyszłość używając tylko dwóch kotwic (bez tej na stan dysocjacji).

9. Wykonaj test.

Pierwszy plan/dalszy plan

Następny wzorzec, który chcemy omówić, nazywa się Figura/Tło lub procedura Pierwszego planu/dalszego planu. Robert rozwinął tę technikę po zapoznaniu się z kilkoma eksperymentami Pawłowa z psami³.

Na pewno wszyscy sobie przypominają, że Pawłow był rosyjskim naukowcem, który przeprowadził wiele prekursorskich badań dotyczących zjawiska bodziec-reakcja. W jednym ze swoich badań, uwarunkował ślinienie się psa na dźwięk dzwonka, brzęczyka i tonu w tym samym czasie. Pawłow odkrył, że każdy z dźwięków ma inną ważność w prowokowaniu psa do ślinienia się. Dzwonek mógł wywołać 10 kropli, brzęczyk 5, a ton 2. Innymi słowy, dzwonek był figurą, którą pies słyszał, pies uważał bardziej na dzwonek niż na brzęczyk czy ton. Ton jako najmniej ważny byłby tłem. Pawłów odkrył, że gdy później zabronił psu reagować na ten ton, to pies nie ślinił się zupełnie, kiedy słyszał ten dźwięk (a więc miało to zerową ważność), następnie kiedy łączył ton z dzwonkiem i brzęczykiem, ważność takiej kombinacji dźwięków była także zerowa. Kombinacja trzech dźwięków nie służyła już jako bodziec do ślinienia się.

Ta sama zasada może być zastosowana w leczeniu alergii i innych występujących u ludzi problemów dotyczących bodźca i reakcji. Możecie użyć tej techniki, kiedy macie konkretny bodziec

166

Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

w określonej sytuacji. To było wykorzystywane przy pracy z fobią, z nieprzyjemną reakcją na dźwięk wiertła dentystycznego, negatywnych reakcjach na nieprzyjemny ton głosu itp.

Pierwszy/dalszy plan - prezentacja

Tim: Czy ktoś z was ma jeszcze jakąś alergię?

Gary: Ja mam alergię na topole. Kiedy kwitną, zatyka mnie. Interesujące jest to, że kiedy zwracam uwagę na symptomy, to one się pogarszają. Kiedy natomiast się czymś zajmę - to nie są takie straszne.

Suzi: Dobrze. Może pomożemy ci rzeczywiście zauważać inne rzeczy.

Tim: Jakie masz objawy, kiedy jesteś w pobliżu topoli?

Gary: (widoczne napięcie wokół oczu, a jego kolor skóry staje się niejednolity). Oczy mnie swędzą, a mój nos jest zatkany.

Tim: Czy gdyby teraz gdzieś w pobliżu znajdowała się topola, czy miałbyś reakcję alergiczną?

Gary: O tak.

Tim: Lubisz sosny? Przypuszczam, że nic by się z tobą nie działo w lesie sosnowym? (zakłada kinestetyczną kotwicę na ramieniu Gary'go, kiedy on myśli o sosnach).

Tim: (nagle, cały czas trzymając kotwicę “sosny") Jak czujesz te tenisówki na swoich stopach? (tworzy połączenie pomiędzy odczuciami w stopach i tym, jak się czuje w pobliżu sosny).

Tim: (przestaje dotykać kotwicy) A co z topolami? Gdybyś spacerował pomiędzy topolami... jak to jest?

Gary: (zmieszany, mruga kilkakrotnie, wyraźna zmiana w fizjologii -przełączenie w stan związany z sosnami) Poczekaj chwilę...

Suzi: To się nazywa spalenie obwodu elektrycznego.

Gary: To szok (siedzi w ciszy przez kilka minut)

Tim: Co się z tobą dzieje, jak teraz myślisz o topolach? Czy możesz przywołać swoje stare reakcje?

Gary: ...Nie.

Suzi: Dobrze, po prostu zobacz to pomieszczenie pełne tych małych, białych, puszystych kulek.

Gary: ...Mocno się staram (nie występuje żaden z objawów, które zaprezentował wcześniej, myśląc o topolach). Kiedy wracam w myślach do przeszłości, kiedy miałem tę reakcję alergiczną, to jest tak, jakby to nigdy nie istniało. To dziwne.

Tim: (do grupy) To jest technika prosta do zrobienia

168 Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

o kontrprzykład, coś, co brzmi jak wiertło dentystyczne, ale nie wywołuje u niej takiej reakcji. Pomyślała o mikserze elektrycznym. Ta technika nie zadziałała z tym przykładem. Okazało się, że kluczowym elementem było to, że to ona kontrolowała pracę miksera, natomiast to dentysta kontrolował wiertło. Maszynka do strzyżenia dobrze zadziałała jako kontrprzykład. Brzmiała podobnie i to fryzjer ją kontrolował.

Tim: To nawet lepiej, kiedy kontrprzykład jest czymś, co sprawia przyjemność klientowi. Ta kobieta powiedziała, że cieszy ją obcinanie włosów, bo to powoduje, że staje się bardziej atrakcyjna. Część tych przyjemnych uczuć jest przenoszona na sytuację u dentysty. Jako element drugiego planu możecie wybrać coś, co zawsze będzie się znajdowało w tej sytuacji... temperaturę, odczucia z dłoni, stóp itp. Bądźcie uważni na to, co wybieracie, i sprawdźcie to najpierw z klientem. Pracowaliśmy z mężczyzną, który miał alergię na dym papierosowy. Jego żona paliła, więc miał ogromny problem. Użyliśmy jego stóp jako elementu dalszego planu, podobnie jak zrobiliśmy to z Garym, i nagle miał nieprzyjemną reakcję. Okazało się, że kiedyś palił, ale rzucił to, gdy lekarz powiedział mu, że będzie miał problemy z krążeniem w nogach.

Proces pierwszy plan/dalszy plan - podsumowanie

1. Zidentyfikuj ograniczającą reakcję, która występuje w kon­
kretnej sytuacji (alergia, dźwięk wiertła dentystycznego,
nieprzyjemny ton głosu)

1. Skalibruj (uważnie zaobserwuj) fizjologię związaną z tą reakcją

2. Jaki jest pierwszy plan? Czego klient jest najbardziej świadomy?

2. Znajdź odpowiedni kontrprzykład. Np. taki, w którym osoba
powinna mieć reakcję alergiczną, ale jej nie miała, lub jakiś kontekst
możliwie podobny do tego ograniczającego.

a) Jaki jest pierwszy plan? Czego klient jest najbardziej świadomy?

3. Zidentyfikuj coś, co musi się dziać w obu przypadkach: i reakcji alergicznej, i w kontrprzykładzie. To musi znajdować się poza świadomością klienta. Co jest dalszym planem w obu przypadkach? (ciężar ubrania, sposób, w jaki odczuwa podeszwy stóp itp.) Zakotwicz to.

4. Trzymając kotwicę poproś klienta, by skoncentrował się na tym, czego jest najbardziej świadomy w doświadczeniu będącym kontrprzykładem. Twoim celem jest stworzenie silnego połączenia pomiędzy tym, czego jest najbardziej świadomy (pierwszy plan),

8. Alergie

169

i tym, na co nie zwraca uwagi (dalszy plan).

5. Puść kotwicę i spowoduj, by klient natychmiast przypomniał
sobie doświadczenie, które przedtem go ograniczało, i zasocjował się
z nim.

6. Skalibruj (zaobserwuj) reakcję fizjologiczną. Jeśli reakcja alergiczna nadal występuje, powróć do kroku 3 wybierając inny kontrprzykład i wzmocnij połączenie między przykładem z pierwszego i dalszego planu.

7. Rzutuj w przyszłość poprzez trzymanie kotwicy dalszego planu, kiedy klient myśli o przyszłych sytuacjach.

Proces skrośnego mapowania submodalności -podsumowanie

To jest sposób, w jaki możesz użyć kontrprzykładów i submodalności w pracy z alergiami. Zamiast używać kotwiczenia, znajdujesz submodalności zgodne z tym, kiedy system immunologiczny pracuje właściwie, i przenosisz je (mapujesz skrośnie) do sytuacji, w której klient reaguje niewłaściwie. Często odkryjesz, że jest jedna kluczowa różnica w submodalnościach.

1.Skalibruj fizjologię.

2.Wyjaśnij błąd systemu immunologicznego.

3.Sprawdź korzyści drugiego rzędu/ekologię.

4.Znajdź właściwy kontrprzykład. Wyłoń submodalności dla kontrprzykładu. Możesz zapytać “Jak o tym myślisz?". To są submodalności, jakich system immunologiczny klienta używa, kiedy reaguje właściwie.

5.Wyłoń submodalności związane z reakcją alergiczną. To są submodalności, których system immunologiczny używa, kiedy reaguje niewłaściwie.

6.Zapytaj klienta, co sądzi o alergenie, niech przeniesie (wykona mapowanie skrośne) submodalności w taki sposób, że submodalności sytuacji problemowej zmieni na submodalności kontrprzykładu.

7.Rzutuj w przyszłość.

8. Wykonaj test.

170 Przekonania - Ścieżki do zdrowia i dobrobycia

PRZYPISY

1. Mind Master jest zaawansowanym urządzeniem do
bio-feedbacku, przeznaczonym do używania z komputerem Apple II
lub IBM PC. Zawiera wiele gier wykorzystujących bio-feedback
i inne użyteczne programy.

2. John N. Mackenzie, "The Production of the So-Called 'Rose
Cold' by Means of an Artificial Rose," American Journal of Medical
Science, 9, (1886): 45-57.

3.The Essential Works of Pavlov (New York, New York: Bantam Books, 1966).

4.Zob. “Umysł - jak z niego wreszcie skorzystać", Richard Bandler, Centrum Kreowania Liderów 1994.