Zastanówcie się na co zwrócić szczególną uwagę projektując scenariusz zajęć warsztatowych dotyczących rozwoju osobistego?
Czas na zamieszczanie odpowiedzi : 13.02.2011
Warsztat, czyli obecnie jedna z najczęściej praktykowanych form nauczania, sprawdza się we wszystkich dziedzinach nauki.
Rozwój osobisty to ogromne pole, które należy właściwie wykorzystać tak, aby każda ze stron odniosła sukces. Znacznym ułatwieniem staje się scenariusz, konspekt takich zajęć. Projektując go warto w nim opisać wszystkie kluczowe punkty warsztatu.
W trakcie pisania powinniśmy jasno zaznaczyć jak długo będą trwały zajęcia. Ponadto opisać zagadnienia oraz cel dydaktyczny, a jeżeli jest taka potrzeba to również wychowawczy. W warsztacie kluczowym aspektem są metody, które się wykorzystuje np. pogadanka, praca w grupach, etykietowanie planszy.
Rozwój osobisty daje nam bardzo duże możliwości biorąc pod uwagę jak wiele tematów można poruszyć. Przykładem niech będzie warsztat o tematyce związanej ze stresem. Posługując się tym przykładem główne zagadnienia, które można poruszyć to:
- Gdzie przechowujemy stres
- Jaka jest cena jego posiadania
- Zapłać mu mniej – pójdzie do konkurencji
- Formy zmian w kontrakcie podpisanym ze stresem. Żądanie, prośba, negocjacja
- Tuning – czyli upiększanie stresu
W tego typu zajęciach bardzo ważny jest ich przebieg tak, więc warto pomyśleć na początku o przywitaniu grupy oraz wstępne opisać temat zajęć. Projektując scenariusz konieczne jest stworzenie i napisanie zasad, które będą obowiązywały na warsztacie np. nie krytykowanie innych, nie przerywanie w trakcie mówienia innej osoby, nie ocenianie. W konspekcie należy szczegółowo opisać zagadnienia związane z tematyką warsztatu tak, aby poruszyć tylko kluczowe i najważniejsze przedmiotowo i podmiotowo zagadnienia. Zawartość konspektu należy urozmaicić planszami graficznymi, wykresami. Warto pomyśleć nad ciekawym zakończeniem tak, aby utrwalić omawiany temat np. przeprowadzenie rozmów końcowych lub praktykując ciekawą metodą.
Jakie są Waszym zadaniem walory i ograniczenia metody warsztatowej?
Czym różni się warsztat o zwykłej lekcji?
W jaki sposób i gdzie można wykorzystać tę metodę w pracy opiekuńczo - wychowawczej czy edukacyjnej?
Czas: 13.02.2011
Metoda warsztatowa jest innowacyjnym sposobem na przekazywanie wiedzy. Polega ona na zminimalizowaniu tradycyjnych sposobów podczas nauki. Myślę, że warsztat cieszy się ogromnym zainteresowaniem ze względu na swoją wyjątkowość i skuteczność, która polega przede wszystkim na:
Praktykowaniu nauki przez doświadczenie
Zaangażowania ze strony osoby uczącej się
Możliwości weryfikowania i konfrontowania doświadczeń z praktyką przy udziale innych osób.
Podczas zajęć warsztatowych korzysta się z różnych form utrwalania wiedzy poprzez:
Ćwiczenia wprowadzające temat
Prezentacje (wprowadzające i podsumowujące zagadnienie)
Gry
Symulacje (integrujące szereg umiejętności)
Uważam, że fenomen tego rodzaju zajęć polega na tym, że warsztat prowadzony jest przy pomocy różnych zabiegów, a techniki oraz specyficzny sposób pobudzania aktywności grupy powoduje, iż ten rodzaj zajęć staje się sposobem na naukę. W trakcie warsztatów rzeczą fundamentalną jest wytworzenie sytuacji, w której ludzie uczą się, aniżeli są uczeni. Uczenie się, dowiadywanie oraz eksperymentowanie to cechy, które najczęściej są zauważane wśród osób korzystających z zajęć. Potencjał uczestników wykorzystywany jest w rozwoju i dynamice grupy.
W mojej ocenie w opisywanej metodzie możemy natknąć się również na swojego rodzaju ograniczenia, które wynikają z faktu, że warsztat to praca w grupie. Powoduje to brak możliwości poświęcenia się jednej osobie i indywidualizacji zajęć. Do ograniczeń można zaliczyć również bardzo rzadkie korzystanie z podręczników, ale mimo tych ograniczeń warsztat i tak w chwili obecnej jest moim zdaniem jedną z najlepszych metod nauczania.
Duży wkład w zajęcia ma osoba prowadząca. Trener to osoba odpowiednio przygotowana, która ma za sobą szereg szkoleń, dzięki którym przygotowany jest osobowościowo poprzez trening interpersonalny oraz merytorycznie w odniesieniu do metodyki.
Tego typu rodzaj zajęć w swojej istocie jest bardzo prosty przy zachowaniu pewnych ważnych czynników – mianowicie nie przeszkadzać grupie jednocześnie umożliwiając jej aktywność i rozwój. Warsztat często mylnie porównywany do treningu jest zdecydowanie czymś innym, albowiem jest krótszy i zazwyczaj nie trwa dłużej niż dwa dni.
Warsztat różni się od tradycyjnej lekcji pod wieloma względami. Między innymi formą pracy i celem pracy. Z pewnością prowadzący warsztat mają nieco inne przygotowanie oraz celowość swojej pracy. Lekcja tradycyjna jest ściśle prowadzona zgodnie z Programem MEN. Natomiast podczas zajęć warsztatowych nie trzeba trzymać się ustanowionego programu i jego założeń.
Podobnie jak innym uczestnikom wydaje mi się, że metodę warsztatową można wykorzystać praktycznie wszędzie, zarówno w szkołach jak i w placówkach opiekuńczo-wychowawczych.
Przeczytajcie....
Jednym z elementów każdego warsztatu powinna być informacja zwrotna, narzędzie to można z stosować także w innych sytuacjach pedagogicznych .poza Najważniejsze założenia dobrej, konstruktywnej informacji zwrotnej, takiej która zawiera wszystkie ważne informacje z punktu widzenia wychowawcy, nauczyciela i jednocześnie takiej, która skutecznie dotrze do wychowanków (wg A Szóstaka).
• Kieruj swoje uwagi krytyczne wyłącznie do osoby, z której postępowania jesteś niezadowolony.
• Nie wypowiadaj swoich zarzutów w obecności osób trzecich.
• Wypowiadając zarzuty nie staraj się porównywać zachowania danej osoby z zachowaniem innych osób, które uznajesz za lepsze.
• Nie formułuj zarzutów w poniżający sposób.
• Wypowiadaj zarzuty możliwie szybko po fakcie, który je spowodował i nie dodawaj następnych.
• Nie dąż do uzyskania satysfakcji z otwartego przyznania się krytykowanej osoby do winy.
• Nie powtarzaj zarzutów, gdy dana osoba już je przyjęła do wiadomości. Nie triumfuj.
• Staraj się krytykować w sposób racjonalny, tzn. zwracaj uwagę tylko na te zachowania, które dana osoba może zmienić.
• Unikaj złośliwości, ironii i sarkazmu.
• Wyrażaj swoje niezadowolenie (krytyczne uwagi) słowami nie zaś wyrazem twarzy i gestami.
• Nie poprzedzaj swoich zarzutów rozwlekłym wstępem.
• Nie usprawiedliwiaj się, że zdecydowałeś się na krytykę "Nie chciałem o tym mówić, ale ...". Tego rodzaju forma może wywołać irytację.
• Nie buduj wypowiedzi, w której już na początku pytasz ludzi "dlaczego robią to, co krytykujesz ?".
• Stosuj zasadę kanapki: najpierw zwrócenie uwagi na pewne pozytywne zachowanie (konkretne), potem uwaga krytyczna i znów krótka pochwała (ogólna). To swoista forma "opakowania" trudnych informacji.
• Unikaj słów w rodzaju "zawsze" lub "nigdy". "Zawsze jesteś spóźniony", "Nigdy nie można na tobie polegać". Bądź konkretny, przytaczaj fakty, nie uogólniaj.
• W pewnych sytuacjach możesz stosować zasadę negocjacyjną: "Mów o sobie nie o nich": zamiast powiedzieć "wyrażacie się nie jasno" możesz stwierdzić: "czuję, że nie wszystko rozumiem".
Po przeczytaniu....
Zastanówcie się, jak wykorzystać informację zwrotną w pracy wychowawczej i edukacyjnej?
Jakich korzyści możecie się spodziewać, a jakie są ograniczenia stosowania tej metody?
Czas: 13.02.2011
Informacja zwrotna to nic więcej jak wypowiedź uczestnika grupy. Wypowiedź cechuje się tym, że uczestnik ujawnia w niej swoje spostrzeżenia dotyczące wypowiedzi innego uczestnika grupy oraz jego zachowania. Fenomen informacji zwrotnej umożliwia nam poznanie nieuświadamianych dotychczas atutów oraz wad. Efektem końcowym jest ich eliminacja.
Warto pamiętać o tym, aby przekazywać informacje zwrotne w taki sposób, który nie spowoduje reakcji obronnych. W pracy wychowawczej i edukacyjnej informacja zwrotna stanowi jeden z kluczowych aspektów, który pozwala na zastosowanie zasad oceny sumującej i oceny kształtującej.
Ocena zwrotna w pracy edukacyjnej daje dużo możliwości, ale również jest dość mocno ograniczona. Powodem tego jest często fakt, że osoba do której kierowana jest informacja zwrotna np. uczeń – oczekuje, aby została ona uzupełniona i wyrażona stopniem. W rzeczywistości konieczna jest rezygnacja z części stopni na rzecz wspomnianej już informacji zwrotnej. Koniecznie należy pamiętać, że informacja zwrotna wzbogacona stopniem wcale nie będzie pełniejsza, ponieważ i tak nie uzyskujemy dokładnej informacji o poziomie umiejętności i wiedzy osoby ocenianej.
Ograniczenia polegają głównie na tym, że osoby oceniane często nie zwracają uwagi na komentarz czy też informacje zwrotną. Konieczne jest pamiętanie o tym, aby nie łączyć informacji zwrotnej z oceną wyrażaną stopniem, ponieważ następuje konflikt, który powoduje, że informacja zwrotna w ogóle nie będzie odczytana.
Korzyści są bardzo wymierne. Polegają one na tym, że rozdzielając sposoby oceniania powodujemy, że osoba oceniana czuje się znacznie bezpieczniej przy wykonywaniu pracy w tym wypadku ocenianej kształtująco. Powodem tego jest świadomość tego, że ocena nie zostanie wykorzystana przy wystawianiu stopnia. Odwaga to cecha zmniejszająca obawę przed popełnieniem błędu, a dodatkowo umożliwia podejmowanie wyzwań.
Zastanówcie się z jakimi trudnościami możne borykać się pedagog w pracy opiekuńczo - wychowawczej? Możecie odwołać się do własnych doświadczeń, obserwacji.
Postarajcie się znaleźć przynajmniej kilka takich czynników?
Czas: 13.02.2011
Zawód pedagoga w dzisiejszych czasach jest nie tylko zawodem wymagającym, co trudnym, a niekiedy niebezpiecznym. Z pewnością jest zawodem stresującym i pełnym wyzwań. Wśród trudności trapiących pedagoga w zakresie pracy opiekuńczo - wychowawczej wymieniłabym kilka czynników, jednak w pierwszej kolejności wskazałabym na stres związany z pełnieniem funkcji opiekuńczo - wychowawczych.
Wśród przyczyn stresu u pedagogów, na podstawie doświadczeń i obserwacji wyróżniłabym:
- coraz więcej zadań narzucanych poprzez program Ministerstwa Edukacji Narodowej, które są często trudne w realizacji,
- sytuacje trudne z rodzicami i opiekunami uczniów,
- brak dyscypliny u dzieci, bardzo często przejawiający się w postaci agresji słownej (sporadycznie agresji fizycznej),
- przekładanie obowiązków zawodowych na czas po pracy (przygotowanie do lekcji, zwłaszcza wizytowanych; natłok zadań pedagogicznych).
Szkoła pełni funkcje opiekuńczo - wychowawczą, więc chciałabym przedstawić jeszcze trudności pedagoga, które związane są ze środowiskiem szkolnym:
a) zachowania i cechy uczniów sprzeczne z celami i wymaganiami nauczyciela, na przykład brak zainteresowania nauką, niechęć do niej, trudności związane także z chorobą ucznia (zespół nadpobudliwości psychoruchowej) czy niepełnosprawnością,
b) agresja wobec rówieśników, nauczycieli, konflikty, tendencje przestępcze i aspołeczne, a także dilerzy narkotyków, pedagodzy często wahają się jak należy zareagować,
c) hałas w przepełnionych klasach i szkołach masowych nakłada się na znaczne trudności,
d) stresowe konfrontacje z rodzicami, opiekunami, napięcia i rywalizacje z innymi nauczycielami oraz negatywne czynniki administracji i instytucji.