Cecha	wagon badany	konkurent A	konkurent B
ilość przedziałów	9	10	9
ilość miejsc w rzędzie	4	4	3
rodzaj fotela	fotel wysuwany jednostopniowo, profilowany	ława, brak możliwości wysunięcia oraz brak profilowania	fotel wysuwany dwustopniowo, nieprofilowany
miejsce na bagaż	4 półki, 4 stoliki	4 półki, 2 stoliki	2 półki, 4 stoliki
wentylacja	ogrzewanie sterowane, okno otwierane	ogrzewanie centralne, okno otwierane	klimatyzacja, lufcik uchylny
drzwi wejściowe	otwierane ręcznie	otwierane ręcznie	otwierane automat.

Macierz QFD nazywana jest domem, dlatego przy przedstawieniu jej skorzystamy z metafory domu. Macierz – dom podzielimy na konkretne pokoje i je nazwiemy. W kolejnych fazach odpowiednie osoby będą pracowały (w różny sposób) w poszczególnych pomieszczeniach i dokonywały analizy QFD. I tak oto:

1. Pierwszy pokój to pokój gościnny, w którym projektanci badają wymagania klientów. Naszym przykładem może być samochód. Projektanci w pokoju gościnnym (odpowiednia część macierzy) badają rynek i dowiadują się czego oczekuje klient. W naszej prezentacji będzie to rozmowa projektant – klient, z której wyniknie szereg wymagań klienta: duża liczba miejsc, łatwe wsiadanie, szerokie przejścia, płynna jazda, dobra wentylacja, miejsce na nogi, rozkładane oparcie, wygodny fotel, miejsce na bagaż.

2. Drugim pokojem będzie „pokój porównawczy”, w którym specjaliści określają stopień ważności danej cechy na podstawie szeregu czynników, a następnie porównują z konkurentami. Druga część, po prawej stronie schematu, pozwala na określenie istotności potrzeb (pytanie: dlaczego?).

W kolumnie pierwszej przypisuje się rangi poszczególnym wymaganiom dotyczącym produktu. Nie określono ściśle zakresu rang - może on wynosić np. 0-5 lub 0-20, trzeba jednak pamiętać o konieczności zdefiniowania każdej wartości, aby uniknąć błędnego przyporządkowania. W drugiej kolumnie wpisuje się, jak klienci oceniają spełnienie danego wymagania w badanym wyrobie. Kolejne dwie kolumny służą zapisaniu ocen uzyskanych przez wyroby konkurentów. Jeżeli istnieje większa konkurencja, można dodawać kolejne kolumny. W piątej należy zapisać planowany poziom jakości, czyli ocenę klientów, jaką organizacja chce dla swojego produktu osiągnąć w przyszłości. Kolejna linia zawiera wskaźnik polepszenia oceny, czyli iloraz kolumny piątej i drugiej. Siódma opisuje możliwość prezentacji cechy w miejscu sprzedaży. Jeśli cechy nie da się zaprezentować, przyznaje się 1,0 punktu, natomiast jeżeli możliwości występują nadaje się wyższą wartość z przyjętego zakresu. Zakres ten jest zwykle inny niż w przypadku ocen klientów i może wynosić np. 1,0-1,5 lub 1,0-2,0. Aby ostatecznie odpowiedzieć jak ważna będzie modyfikacja badanej cechy należy wyliczyć wskaźnik mnożąc odpowiednie wartości z kolumny pierwszej, szóstej i siódmej. Kolumna dziewiąta służy wyrażeniu tego samego wskaźnika w skali procentowej dla łatwiejszego porównywania cech.

1. Trzeci pokój to drugie piętro (ze względu na położenie na macierzy – dom) i tam siedzą specjaliści, którzy znajdują rozwiązania na wymagania klientów. Możemy to zrobić w formie krótkiej wymiany zdań „Ejj, a jak zapewnić im płynną jazde?” „Hmm, a może zamontujemy solidne zawieszenie?” „Wspaniały pomysł, właśnie znaleźliśmy rozwiązanie na wymagania klientów”.

2. Następnie wracamy na 1 piętro i dokonujemy powiązanie pomiędzy potrzebami odbiorcy i cechami technicznymi, czyli jaki wpływ na spełnienie potrzeby klientów ma dana cecha? „Hmm jakie znaczenie ma rodzaj drzwi, podczas gdy chcemy spełnić potrzebę klienta (łatwość wsiadania?” „Wydaje mi się, że ma bardzo duże znaczenie, przyporządkujmy wartość korelacji +8”

3. Pomiędzy parterem, a piwnicą mamy „pokój matematyczny”

Część piąta odpowiada na pytanie które? i służy uzyskaniu informacji o wzajemnej ważności cech wyrobu. W tym celu stosuje się prosty wzór:

gdzie:

 - wartość korelacji wymagania i z cechą j,

 - wartość procentowa wskaźnika dla wymagania i, wyliczona w części drugiej w kolumnie 9,

Sumowanie dla danej cechy stosuje się dla wszystkich wymagań, z którymi jest ona skorelowana.

Wynik liczenia wpisywany jest zarówno w wartości liczbowej, jak i w skali procentowej.

1. Następnie wędrujemy na „trójkątne poddasze”, gdzie

Sektor szósty na schemacie zaznaczony jest w formie trójkąta. Służy on prezentacji wzajemnych korelacji pomiędzy cechami technicznymi. Może się bowiem okazać, że polepszenie jednego z parametrów spowoduje pogorszenie innego, np. "ilość obrotów" może być negatywnie skorelowana z "hałasem". Wartości przypisywane są w takiej samej skali jak w przypadku części czwartej.

1. Następnie mamy III poziomą piwnicę gdzie

Kolejna część zawiera wartości liczbowe, jakie zakłada się dla wyrobu zmodyfikowanego. Można także odwołać się do norm lub innych aktów. Jeżeli wymagań i cech jest dużo i dodatkowo wykazują one negatywną korelację, wypełnienie tej części staje się niezmiernie trudne i wymaga wielu kompromisów oraz podejmowania decyzji na najwyższym szczeblu. Dane te są wykorzystywane w części ósmej, która ma na celu porównanie zakładanego poziomu jakości z dotychczasowym oraz z konkurencją. Ewentualne dodatkowe wymagania (prawne, ekologiczne, itp.) zapisuje się w części dziewiątej.