Praca pisemna na studia. Razem z bibliografią około 12 stron.
Całość pracy – 50 zł
KOD pracy-PR6
Czarownice – fakty i mity
Na niechlubnych kartach w historii zapisały się prześladowania czarownic, procesy o czary i płonące stosy. Głębokość ludzkiej wiary w moce diabłów i ich pomocnic ukazała ułomność, naiwność, ale też niewyobrażalny strach o własne dobro, co popychało zaślepione społeczeństwo do bezpodstawnych oskarżeń i powodowało, że ludzie stali się ślepi na krzywdę wyrządzaną niewinnym kobietom. Co więcej, społeczeństwo upatrywało w tych okrutnych metodach jedyną drogę zabezpieczenia i ochrony przed złym działaniem czarów. To, co w odległych czasach uchodziło za dobroczynną magię, w wiekach średnich stało się pretekstem do prześladowań. Sama geneza prześladowań czarownic jest ciekawa, ponieważ wiąże się z inicjatywą podjętą przez Kościół. W Europie Zachodniej prześladowania kacerów zapoczątkowały późniejsze ścigania wspólniczek Szatana. W Polsce też wiązało się to z szykanami, tyle, że w stosunku do husytów. W obydwu przypadkach czarownice uznano za heretyczki, godzące w dobro ludzi, ale przede wszystkim w dobro Kościoła.
Prześladowania czarownic zaczynają się stosunkowo wcześnie, gdyż w VI – VIII wieku na terenie państwa Merowingów, a dokładnie na południu Francji, Prowansji. W toku nieustających procesów przeciw zwolennikom zakazanych sekt chrześcijańskich, prześladowcy rozpowszechnili w końcu mit o groźnej sekcie czarowniczej, której członkowie mieli rzekomo czcić diabła i uprawiać czary. Procesy inkwizycyjne prowadzone przeciw kacerom tym samym dały początek pierwowzoru prześladowań czarownic, co z kolei spowodowało utarcie rozpowszechnionych później procesów o czary1. Wiara ta nie była w Polsce ówcześnie tak silna jak w Niemczech, Francji czy we Włoszech. W świadomości polskiego średniowiecznego społeczeństwa, diabeł był wielokrotnie wyszydzany i uważany za nieudacznika, co powodowało, że ludzie nie obawiali się aż tak bardzo jego niecnych planów. Dopiero później, gdy wierzenia pogańskie zostały całkowicie wyparte przez kościół, diabeł zaczął budzić obawę, a cały kanon mocy piekielnych i jego współpracy z miejscowymi czarownicami, przywędrował z zachodu na obszary polskie.
Momentem przełomowym dla początków czarownictwa w Europie, a tym samym na terenie ziem polskich, jest okres średniowiecza. Rozwój i umocnienie wiary chrześcijańskiej przynosi zmiany w dotychczasowych wierzeniach. Pojawienie się chrześcijaństwa powoduje, że mężczyźni wstępują w szeregi kapłanów nowej wiary oraz przyjmują zaszczyty i dobra związane z tą godnością. Kobiety nie mogą przyjąć kapłaństwa, dlatego pozostają związane ze starą wiarą poprzez funkcję wieszczki i lekarki. Dzieje się to na tych terenach, gdzie wiara Chrystusowa jeszcze nie zwyciężyła2. Z czasem upór ludności w trwaniu przy starych obrzędach spowodował fanatyczne prześladowania przez Kościół, a osoby, które wyznawały religię przodków zostały nazwane heretykami. Nie inaczej było z czarownicami. Plemienna wiedźma, która nie chciała podporządkować się nowemu porządkowi, została okrzyknięta czarownicą, czyli tą, która przez swoje działania chce przynieść innym szkodę, a sobie zyski. Dodatkowo obarczona zostaje mianem wspólniczki Szatana, przez co zagraża religii chrześcijańskiej i Kościołowi.
Przemiany polityczne i społeczno-gospodarcze początków epoki nowożytnej znalazły odbicie w katalogu przestępstw i nowych kierunkach represji karnej tamtej doby. Wraz z kształtowaniem się absolutyzmu, postępował rozrost agend państwowych i scentralizowanej władzy królewskiej, co pociągało za sobą …
Chcesz uzyskać dostęp do całej pracy? Napisz podając kod pracy na chomikujpracepisemne@gmail.com