Mity greckie

Mity greckie

Prezentacja

na lekcje języka polskiego i

historii

Mit o Syzyfie

Syzyf, król Koryntu, gdy dowiedział się od boga

rzeki, Asoposa, że jego córka Ajgina została porwana,
złożył Zeusowi propozycję wymiany: córka za źródło
wody w mieście. Bóg rozgniewał się i wysłał do niego
Tanatosa, geniusza śmierci. Syzyf uwięził go i dopiero
Zeus uwolnił Tanatosa, a Syzyfa za karę wtrącił do
Tartaru. Sprytny król polecił żonie, by nie wyprawiała
ceremonii pogrzebowych. Oburzony Hades pozwolił mu
powrócić na ziemię, pod warunkiem, że ukaże bezbożną
żonę… Syzyf żył jeszcze długie lata.

Po śmierci został jednak ukarany: bogowie podziemi

nakazali mu toczyć pod górę ogromny kamień, który
spadał, gdy tylko dosięgał szczytu.

Sąd Parysa

Bogowie zapomnieli zaprosić Erydę, boginię niezgody, na

ślub króla Peleusa i nimfy morskiej Tetydy. Mimo to Eryda

przybyła i mszcząc się za zniewagę, rzuciła pomiędzy

biesiadników złote jabłko z napisem dla najpiękniejszej. O

ten tytuł rywalizowały Hera, Atena i Afrodyta.
Na sędziego Zeus wyznaczył najpiękniejszego ze

śmiertelników, Trojańczyka Parysa.
Hera obiecała Parysowi władzę, Atena – mądrość i

zwycięstwa w walkach, natomiast Afrodyta ofiarowała mu

miłość najpiękniejszej kobiety – Heleny, córki Zeusa i Ledy.

Helena była żoną króla Sparty, Menelaosa.
Parys wybrał Afrodytę. Udał się do Sparty, gdzie został

serdecznie przyjęty przez Menelaosa. Wkrótce król musiał

wyjechać na Kretę, a gdy powrócił, nie zastał już swego

gościa ani żony.

Edyp i Sfinks

W pobliżu miasta, na skalistym przylądku zamieszkał

potwór, Sfinks żywiący się surowym mięsem.

Sfinks zatrzymywał przechodniów i każdemu dawał

do rozwiązania zagadkę, a gdy nie uzyskiwał odpowiedzi

– pożerał ich. Codziennie mieszkańcy Teb gromadzili się i

próbowali znaleźć odpowiedź. Wreszcie obiecali tron

śmiałkowi, który uwolni ich od potwora. Gdy nadszedł

Edyp, Sfinks zadał mu następującą zagadkę:

Jakie stworzenie chodzi najpierw na czterech nogach,

później na dwóch, a innym razem na trzech, i wbrew

prawom natury jest tym słabsze im więcej ma nóg?

Edyp zastanowił się i odpowiedział, że jest to

człowiek. Była to właściwa odpowiedź. Pokonany Sfinks

rzucił się w przepaść. Tebańczycy ofiarowali Edypowi tron

i rękę królowej Jokasty.

Bibliografia

• Treść mitów pochodzi z książki

„Książka o mitologii Greków i

Rzymian”, Wydawnictwo RTW, 1999

• Obraz Syzyf pochodzi ze strony

www.eduseek.interklasa.pl

• Obraz Sfinks pochodzi ze strony

Document Outline