1



Praca pisemna na studia. Razem z
bibliografią około 12 stron.



Całość pracy

– 50 zł



KOD pracy-

PR6



Napisz

[e-mail]

Czarownice

– fakty i mity

Na niechlubnych kartach w historii zapisały się prześladowania czarownic, procesy o

czary i płonące stosy. Głębokość ludzkiej wiary w moce diabłów i ich pomocnic ukazała

ułomność, naiwność, ale też niewyobrażalny strach o własne dobro, co popychało zaślepione

społeczeństwo do bezpodstawnych oskarżeń i powodowało, że ludzie stali się ślepi na

krzywdę wyrządzaną niewinnym kobietom. Co więcej, społeczeństwo upatrywało w tych

okrutnych metodach jedyną drogę zabezpieczenia i ochrony przed złym działaniem czarów.

To, co w odległych czasach uchodziło za dobroczynną magię, w wiekach średnich stało się

pretekstem do prześladowań. Sama geneza prześladowań czarownic jest ciekawa, ponieważ

wiąże się z inicjatywą podjętą przez Kościół. W Europie Zachodniej prześladowania kacerów

zapoczątkowały późniejsze ścigania wspólniczek Szatana. W Polsce też wiązało się to z

szykanami, tyle, że w stosunku do husytów. W obydwu przypadkach czarownice uznano za

heretyczki, godzące w dobro ludzi, ale przede wszystkim w dobro Kościoła.

Prześladowania czarownic zaczynają się stosunkowo wcześnie, gdyż w VI – VIII

wieku na terenie państwa Merowingów, a dokładnie na południu Francji, Prowansji. W toku

nieustających procesów przeciw zwolennikom zakazanych sekt chrześcijańskich,

prześladowcy rozpowszechnili w końcu mit o groźnej sekcie czarowniczej, której członkowie

mieli rzekomo czcić diabła i uprawiać czary. Procesy inkwizycyjne prowadzone przeciw

2

kacerom tym samym dały początek pierwowzoru prześladowań czarownic, co z kolei

spowodowało utarcie rozpowszechnionych później procesów o czary

1

. Wiara ta nie była w

Polsce ówcześnie tak silna jak w Niemczech, Francji czy we Włoszech. W świadomości

polskiego średniowiecznego społeczeństwa, diabeł był wielokrotnie wyszydzany i uważany

za nieudacznika, co powodowało, że ludzie nie obawiali się aż tak bardzo jego niecnych

planów. Dopiero później, gdy wierzenia pogańskie zostały całkowicie wyparte przez kościół,

diabeł zaczął budzić obawę, a cały kanon mocy piekielnych i jego współpracy z miejscowymi

czarownicami, przywędrował z zachodu na obszary polskie.

Momentem przełomowym dla początków czarownictwa w Europie, a tym samym na

terenie ziem polskich, jest okres średniowiecza. Rozwój i umocnienie wiary chrześcijańskiej

przynosi zmiany w dotychczasowych wierzeniach. Pojawienie się chrześcijaństwa powoduje,

że mężczyźni wstępują w szeregi kapłanów nowej wiary oraz przyjmują zaszczyty i dobra

związane z tą godnością. Kobiety nie mogą przyjąć kapłaństwa, dlatego pozostają związane

ze starą wiarą poprzez funkcję wieszczki i lekarki. Dzieje się to na tych terenach, gdzie wiara

Chrystusowa jeszcze nie zwyciężyła

2

. Z czasem upór ludności w trwaniu przy starych

obrzędach spowodował fanatyczne prześladowania przez Kościół, a osoby, które wyznawały

religię przodków zostały nazwane heretykami. Nie inaczej było z czarownicami. Plemienna

wiedźma, która nie chciała podporządkować się nowemu porządkowi, została okrzyknięta

czarownicą, czyli tą, która przez swoje działania chce przynieść innym szkodę, a sobie zyski.

Dodatkowo obarczona zostaje mianem wspólniczki Szatana, przez co zagraża religii

chrześcijańskiej i Kościołowi.

Przemiany polityczne i społeczno-gospodarcze początków epoki nowożytnej znalazły

odbicie w katalogu przestępstw i nowych kierunkach represji karnej tamtej doby. Wraz z

kształtowaniem się absolutyzmu, postępował rozrost agend państwowych i scentralizowanej

władzy królewskiej, co pociągało za sobą …

Chcesz uzyskać dostęp do całej pracy? Napisz podając kod

pracy na [e-mail]

1

K. Baschwitz, Czarownice…, s. 53

2

A. Zdziechiewicz, Staropolskie polowania na czarownice, Katowice 2004, s. 52 – 53