KOLOKWIUM 4 - HODOWLA BYDŁA
Żywienie krów zasuszonych. W momencie zasuszania ograniczamy krowie pasze, aby zmniejszyła wyraźnie produkcję mleka. Pasze stosowane w zasuszeniu powinny być dobrej jakości, nie należy podawać pasz zepsutych czy przemarzniętych, gdyż istnieje niebezpieczeństwo urodzenia cieląt osłabionych. W siarze krów żywionych takimi paszami mogą być substancje szkodliwe powodujące biegunki u cieląt. Żywienie krów zasuszonych musi być umiarkowane, nie wolno zatuczać krów. Nadmierne otłuszczenie prowadzi bowiem do: znacznego zmniejszenia apetytu na początku laktacji, częstszego występowania zalegania poporodowego, zwiększenia częstotliwości ciężkich porodów, bardziej intensywnego korzystania z rezerw własnego tłuszczu w pierwszym okresie laktacji, a to zwiększa podatność na ketozę. Pasze stosowane w dawce dla krów zasuszonych powinny zapewnić pokrycie zapotrzebowania na białko, energię i składniki mineralne, ale też witaminy i beta-karoteny.
Żywienie krów mlecznych we okresie letnim. Letni okres żywienia bydła rozpoczyna się zwykle około 10 maja i trwa do 15 października, czyli 160-170 dni. W tym czasie należy dążyć do żywienia przede wszystkim trawą pastwiskową. W naszym kraju stosuje się najczęściej dwa sposoby żywienia letniego: żywienie na pastwisku lub żywienie zielonkami zadawanymi w oborze.
Zimowe żywienie krów mlecznych. Okres żywienia zimowego trwa około 200 dni. Głównymi paszami są: kiszonki, sianokiszonki, siano, okopowe, uboczne produkty przemysłu rolno-spozywczego, jak wysłodki, wywar oraz pasze treściwe. Pasze treściwe są uzupełnieniem pasz objętościowych. W nowoczesnych technologiach stosuje się rozdrobnienie wszystkich pasz, wymieszanie pasz objętościowych i treściwych i podawanie w formie pełnoporcjowych mieszanek - TMR. Zalety stosowania TMR są następujące: środowisko żwacza nie ulega zmianą; unika się obniżenia pH w żwaczu; nie zakłóca się aktywności fizjologicznej żwacza.
Zawartość mocznika w mleku jest zmienna i zależy od następujących czynników: wydajności mlecznej (wyższa wydajność to więcej mocznika); liczby laktacji (u pierwiastek mniejsza zawartość mocznika, gdyż jest lepsze wykorzystywanie aminokwasów na cele wzrostowe); stadium laktacji (zawartość mocznika w mleku ma podobny przebieg do krzywej laktacji); masy ciała (przy określonym poziomie żywienia zawartość mocznika w mleku będzie mniejsza niż u krowy cięższej); okresu żywienia (większa zawartość mocznika w okresie żywienia letniego).
Błędy żywieniowe najczęściej popełniane: w przygotowaniu pasz; w układaniu dawki pokarmowej (niezbilansowanie energii, białka czy składników mineralnych); w technice skarmiania (kolejność, częstotliwość podawania pasz). Choroby: kwasica żwacza - (powstaje wskutek obniżenia się poziomu pH treści żwacza poniżej 4,2. zwiększenie kwasowości w żwaczu występuje po spożyciu dużej ilości łatwostrwanych węglowodanów (np. przy skarmianiu dużej ilości buraków); zasadowica żwacza - (powstaje wskutek podwyższenia pH żwacza, występuje u krów, które otrzymują dużo związków azotowych lub które są głodzone (w krótkim okresie), a także przy zmianie dawki i przy stosowaniu pasz zepsutych); wzdęcia żwacza - (mogą one powstawać wskutek spożywania pasz soczystych o niewielkiej zawartości włókna i wysokim poziomie białka oraz łatwostrwanych węglowodanów); tężyczka magnezowa - (spowodowana niedoborem magnezu); porażenie poporodowe - (spowodowane zaburzeniami w gospodarce wapniowo-fosforowej).
Siara. Jest swoistą, gęstą, o żółtej barwie wydzieliną wymienia powstającą w okresie okołoporodowym i wydzielana przez pierwsze 5 dni po ocieleniu. Jest to pokarm doskonale przystosowany do potrzeb noworodka. Ma duża zawartość składników pokarmowych, głównie białka i tłuszczu oraz witamin i soli mineralnych; obecność immunologlobin i związanych z nimi ciał odpornościowych; stymuluje działanie wydalania smółki stanowiącej kał z okresu życia płodowego.2 typy podawania siary: pozostawienie cielęcia przy krowie, które zwalnia nas z obowiązku podawania siary, mycia wiadra, zwracania uwagi na temperaturę siary, higienę jej podawania. Odłączenie cielęcia od krowy i podawanie mu siary. Podstawowe zasady podawania siary: duża częstotliwość pojenia w pierwszym i drugim dniu; niewielkie dawki jednorazowe, zwłaszcza w pierwszym dniu; pojenie świeżą siarą, najlepiej bezpośrednio po doju, o temperaturze 36; bezwzględne przestrzeganie czystości wiader, dokładne ich mycie bezpośrednio po pojeniu.
Preparaty mlekozastępcze. Są substytutem mleka w żywieniu cieląt. Produkowane są przez przemysł paszowy ze sproszkowanego mleka odtłuszczonego, tłuszczów zwierzęcych i roślinnych uzupełnionych witaminami i składnikami mineralnymi. Rozpuszczane są w wodzie w proporcji 1 kg preparatu na 8 litrów wody.
1