WIEDZA

1. Definicja słowa „technologia” oraz wyjaśnienie znaczenia tego pojęcia.

-Technologia to nauka, dotycząca metod wytwarzania lub przetwarzania surowców, materiałów i wyrobów, integrująca odpowiednie elementy nauk organizacji i ekonomii;

-Technologia to przyjęta lub proponowana metoda wytwarzania lub przetwarzania surowców, materiałów i wyrobów;

Rozważając konstrukcję obiektu budowlanego, rozpatruje się: podłoże gruntowe, fundamenty, elementy konstrukcji poszczególnych pięter. Elementy te powstają w wyniku zrealizowania odpowiednich działań zestawionych w procesy budowlane. Proces budowlany to ciąg technologicznie i organizacyjnie powiązanych ze sobą operacji i czynności roboczych, dokonywanych na placu budowy lub zapleczu, niezbędnych do realizacji obiektu budowlanego lub jego części. Technologia procesów budowlanych to dyscyplina wiedzy, zajmująca się tworzeniem, doborem i warunkami realizacji procesów budowlanych.

1. Wyjaśnić znaczenie pojęcia „mechanizacja” oraz opisać podział mechanizacji.

Mechanizacja to bowiem wprowadzanie do procesów technologicznych maszyn i urządzeń mechanicznych. Praca maszyn i urządzeń zaczyna zastępować prace ręczną, w ten sposób ograniczając konieczność obecności człowieka podczas przebiegu procesu wytwórczego. Mechanizacja to bowiem wprowadzanie do procesów technologicznych maszyn i urządzeń mechanicznych. Praca maszyn i urządzeń zaczyna zastępować prace ręczną, w ten sposób ograniczając konieczność obecności człowieka podczas przebiegu procesu wytwórczego.

Podział:
-Mechanizacja pełna
-Mechanizacja niepełna
-Mechanizacja kompleksowa

Mechanizacja kompleksowa - Jest ona rozszerzeniem mechanizacji na wszystkie czynności procesu produkcyjnego, zarówno główne jak i transportowe. Proces produkcyjny przebiega z reguły w sposób ciągły i równomierny: do czego przyczynia się wyeliminowanie pracy ręcznej, będące zasadniczą przeszkodą w osiągnięciu ciągłości pracy. Mechanizacja kompleksowa stanowi wyższy etap rozwoju w stosunku do mechanizacji częściowej, przy czym czynności ręczne są wyeliminowane (albo występują w minimalnym zakresie, tylko w czynnościach pomocniczych). Przy mechanizacji kompleksowej, następuje pełne zsynchronizowanie pracy, wszystkie maszyny wykonują określony proces technologiczny w zakresie wydajności miejsca i czasu pracy. Pojęcie mechanizacji kompleksowej oznacza taką metodę organizacji wykonywania robót budowlanych, w której poszczególne procesy produkcyjne w jak najwyższym, ekonomicznie uzasadnionym stopniu zmechanizowania, realizowane są w sposób ciągły równomierny (rytmicznie odpowiednim - wybrany jako optymalny - zestawem maszyn budowlanych, zharmonizowanych ze sobą pod względem  możliwości, miejsca pracy, wydajności i pozostałych parametrów roboczych (zasięg, wysokość użyteczna działania, pojemność, nośność i udźwig).

1. Transport w budownictwie – istota problemu np. ze względu na transportowany materiał.

W procesie produkcji transportowej uczestniczą trzy zasadnicze elementy: przedmiot pracy, środki pracy, czynności transportowe.
Po pierwsze przedmiot transportu tworzą przewożone ładunki i pasażerowie. Klasyfikacja ładunków jest następująca:

* ze względu na stan skupienia towaru: stałe i płynne,
* ze względu na gabaryty: masowe i drobnicowe (opakowane i nieopanowane),
* ze względu na wartość: małowartościowe, średnio wartościowe i wysokowartościowe,
* ze względu na sposób opisu: przestrzenne i wagowe,
* ze względu na podatność transportową- ładunki o mniejszej lub większej podatności transportowej,
* inne podziały: niebezpieczne, ponadgabarytowe.

Po drugie środki transportu stanowią czynnik konieczny do przemieszczania się towarów i usług. Występowanie określonych środków transportu wpływa na gospodarkę. Pojazdy zwykle są długotrwale użytkowane i jednocześnie wymagają dużych nakładów inwestycyjnych. Do mierników wielkości środka transportu należą: ładowność, nośność i pojemność.
Proces transportowy tworzy zespół zróżnicowanych czynności powiązanych z przewozem towarów i osób, które muszą wystąpić w określonej kolejności i zwykle są wzajemnie powiązane w czasie i przestrzeni. W transporcie udział biorą: nadawca ładunku, spedytor krajowy i międzynarodowy, przewoźnik, przedsiębiorstwa ładunkowe i odbiorca przesyłki.

INNE ŹRÓDŁO:
I wersja odpowiedzi

Podstawowe technologie transportu materiałów budowlanych

W procesie transportu materiałów budowlanych wyróżnia się trzy podstawowe technologie:
- zunifikowana,
-specjalizowana,
- uniwersalna

Technologia zunifikowana stosowana jest do transportu materiałów kawałkowych i sztukowych. Polega na zastosowaniu kontenerów oraz innych zbiorczych jednostek ładunkowych, stanowi¹cych znormalizowane opakowania. Przy zastosowaniu technologii zunifikowanej wykorzystywane są trzy podstawowe typy kontenerów:

-uniwersalne - przeznaczone do przewozu najszerszej asortymentowo grupy ładunków o stałej konsystencji w sztukach, w opakowaniach lub bez opakowań,

-uniwersalne specjalizowane - przeznaczone do przewozu określonych grup ładunków,

-specjalne - stosowane do przewozu ściśle określonych ładunków (nie mają zastosowania w budownictwie).

Technologia specjalizowana należy do najbardziej rozpowszechnionych w budownictwie. Opiera się na środkach transportu dostosowanych do wymogów technologicznych ładunków. Technologia specjalizowana, stosowana jest do transportu masowych materiałów budowlanych, takich jak: ziemia, kruszywo budowlane, materiały wiszące luzem, półpłynne i ciastowate mieszanki betonowe, prefabrykaty betonowe itp. Do transportu stosowane są różnego rodzaju tabory samowyładowcze oraz zbiornikowe. Tabory zbiornikowe stosowane do transportu materiałów sproszkowanych. Transport samochodowy ma ściśle określone przeznaczenie, np. do przewozu mieszanek betonowych, wielkowymiarowych elementów prefabrykowanych w kontenerach, dłużycy, ładunków ciężkich i ponadgabarytowych.

Technologia uniwersalna stosowana jest do przewozu luźnych ładunków

sztukowych i kawałkowych, w przypadku gdy znaczną część załadunku i wyładunku odbywa się ręcznie. Do transportu wykorzystywane są uniwersalne tabory skrzyniowe. Z uwagi na dużą pracochłonność, a zarazem niską wydajność technologia ta ma coraz rzadsze zastosowanie.

II wersja odpowiedzi z opracowań

Przy doborze odpowiednich środków transportu bierze się pod uwagę: koszt, dostępność, szybkość, rzetelność, wielkość przesyłki

Wyróżniamy środki transportowe:

Transport samochodowy

Zalety:

• sfery zastosowania transportu wyznaczają jedynie obszary kontynentów;

• największa spośród wszystkich gałęzi spójność i gęstość dróg;

• najkorzystniejsze dostosowanie sieci dróg do rozmieszczenia obiektów przy drogach;

• przystosowanie środków transportu do przewozu niemal wszystkich ładunków;

• dobre właściwości związane z czasem trwania transportu, a zwłaszcza szybkości eksploatacyjnej, najkorzystniejsza dostępność w czasie, duża częstotliwość, możliwość korzystania z najdogodniejszych tras;

• największa możliwość wykonywania przewozów w relacji obiekt-...

Ograniczenia:

• nierównomierność w przestrzennym rozwoju sieci dróg kołowych i niski stan techniczny dróg.

• Stosunkowo wysokie koszty przemieszczania wynikające ze słabej degresji kosztów jednostkowych

Transport kolejowy:

Zalety:

zdolność do przewozów masowych;

relatywnie niskie stawki przewozowe przy dostawach na średnie i duże odległości wynikające z silnej degresji kosztów jednostkowych;

stosunkowo rozległa sieć połączeń kolejowych dobrze dostosowana do lokalizacji głównie rynków zaopatrzenia i zbytu;

duża dostępność przestrzenna wynikająca ze znacznej gęstości sieci dróg i punktów transportowych;

specjalistyczny tabor, przystosowany do przewozu ładunków o zróżnicowanej podatności transportowej;

możliwość dowozu do przewoźników innych gałęzi transportu.

Przewozy mieszane

Transport proekologiczny w odniesieniu do transportu samochodowego

Wady:

czas dostawy towarów;

dowóz towarów do stacji kolejowych i przeładunkowych (transport kombinowany);

Transport lotniczy:

Zalety:

krótki czas trwania przewozu (obsługa ładunków wymagających bardzo szybkiego przesyłu);

regularność i terminowość dostaw;

zapewnia duże bezpieczeństwo przewożonym ładunkom.

Wady:

niewielka ładowność samolotów;

niekorzystne rozmieszczenie przestrzenne sieci punktów transportowych (konieczność posługiwania się środkami innych gałęzi transportowych - transport kombinowany);

wysoki poziom stawek frachtowych.

Transport morski:

Zalety:

nieograniczona struktura towarowa wymiany handlowej;

silna degresja jednostkowych kosztów przemieszczania towarów;

łatwy dostęp do głównych światowych centrów gospodarczych, którą to rolę spełniają z reguły porty morskie na poszczególnych kontynentach;

nieograniczony praktycznie zasięg pływania statków.

Wady:

czas transportu;

potrzeba dowozu i odwozu (transport kombinowany).

Transport rurociągowy: to przestrzenne przemieszczanie cieczy, skroplonych gazów, wody i niektórych towarów sypkich. Np. transport ropy naftowej i gazu, transport pyłu węglowego z kopalni do położonej w pobliżu ciepłowni lub elektrowni.

1. Europejska polityka transportowa – stan prawny.

Europejska polityka transportowa jest jednym z priorytetowych obszarów gospodarczo-społecznych i należy do największych beneficytów europejskich środków finansowych.

(Beneficjent- jeśli samemu dla siebie i osobiście realizuje się projekt; uczelnia jest beneficjentem, jeśli projekt składa się dla niej; kto kupi projekt będzie beneficjentem, a my będziemy tylko pośredni.)

Rozwój polityki transportowej ewoluował w kierunku zwiększenia efektywności, spójności, sprawiedliwych ocen, konkurencyjności oraz zrównoważonego rozwoju gospodarki.

W Unii Europejskiej elementy te zostały umieszczone w następujących dokumentach:

Zielona Księga „Ku sprawiedliwemu i efektywnemu stanowieniu cen w transporcie”, 1995

kabotaż, przewozy kabotażowe na tereny innego kraju

Biała Księga „Sprawiedliwe opłaty za użytkowanie infrastruktury”, 1998opłaty dotyczą głównie obciążenia na oś- opłata za infrastrukturę; w UE 11,5t obciążenia na oś, projektowane na 13,5t; w Polsce były projektowane na 8t na oś, zostały 10t na oś; transport dzieli się na tabor (pociągi, samoloty, samochody itd.) i infrastrukturę (rzeki, morza, drogi, tory, przestrzeń powietrzna)

Biała Księga „Europejska polityka transportowa 2010: czas na decyzje”, 2001

(do 2010r. ten dokument miał być zrealizowany)

Powyższe dokumenty stanowiły podstawę do przygotowania i podejmowania detektywów i rozporządzeń regulujących funkcjonowanie i rozwój europejskiego transportu.

1. Przesłanki tworzenia Europejskiej Polityki Transportowej.

Można wydzielić cztery najważniejsze przesłanki europejskiej polityki transportowej:

1. Integracja krajów członkowskich UE.

2. Znaczenie gospodarcze transportu.

3. Znaczenie transportu dla jakości życia społeczeństw.

4. Oddziaływanie transportu na środowisko naturalne.

1. Integracja krajów członkowskich- wymaga efektywnego utworzenia wspólnej przestrzeni gospodarczej o łatwej dostępności w celu swobodnego przepływu kapitału dóbr, usług i osób zgodnie z celami wspólnoty. Infrastruktura transportowa kreuje możliwości rozwojowe przesądzając o dostępności poszczególnych regionów praz podwyższając spójność kontynentu. Integracja europejska powoduje równomierność rozwoju w tym również w regionach uboższych jako stymulatora ich rozwoju.

2. Znaczenie gospodarcze transportu- dotyczy choćby wydatków na transport, które w UE wynoszą rocznie ok. 1 tys. mld euro. W transporcie zatrudnionych jest bezpośrednio ponad 10mln ludzi. Transport jest uniwersalnym i niezbędnym kooperantem wszystkich procesów wytwarzania i obrotu gospodarczego jako podstawowy element systemu logistycznego, jako czynnik lokalizacji produkcji oraz kształtowania sieci osadniczych.

koncentracja(także koncentracja produkcji)- aglomeracja; dekoncentracja- deaglomeracja

Transport istotnie oddziałuje na koszty produkcji i koszty logistyczne, ma zatem również wpływ na zdolność konkurencyjną gospodarki unijnej.

konkurencyjność; jakość życia

1. Z jakością życia wiążę się mobilność społeczeństw i podejmowanie dłuższych podróżny, a skracanie czasu podróżowania. Zwiększenie bezpieczeństwa i ryzyka oraz wygoda podróżowania, to najważniejsze elementy związane z wysiłkiem i czasem spędzonym w środku transportowym.

2. Oddziaływanie transportu na środowisko naturalne- jest coraz bardziej uświadamiane społecznie oraz wyceniane finansowo. Transport bowiem zajmuje przestrzeń, ingeruje w krajobraz, florę i faunę oraz generuje hałas, zanieczyszczenie powietrza, wody i gleby.

Polityka transportowa polega zatem na oddziaływaniu na lokalizację działalności transportowej oraz oddziaływaniu na technologię transportu zwłaszcza preferowanie gałęzi transporty i technologii przyjaznej środowisku.

Mając na uwadze powyższe przesłanki wypracowano ideę przekształconą w koncepcję polityczną zrównoważonego rozwoju transportu polegającą na rozwoju transportu odpowiadającym zmianom popytu, zharmonizowanym z potrzebami społeczeństwa i racjonalnie wykorzystującym zasoby naturalne.

1. Zarys rozwoju technologii betonu – opis.

Beton zwykły:

C + K + W; W/C > 0,5; B7,5-B20

Urabialność- jest to nakład pracy lub energii do wykonania danego procesu technologicznego. Urabialność jest stosowana w UE. W Polsce jest to jeszcze konsystencja.

Po pewnym czasie pojawiły się domieszki mrozowe, które bardzo niekorzystnie wpływały na beton. Później pojawiły się plastyfikatory. W ten sposób uzyskiwaliśmy lepszą urabialność i W/C w okolicach 0,4

Mieszanka jest sucha, ale beton później jest lepszy. Nie ma nic gorszego, jak dużo wody w mieszance, bo ona musi wyparować, a beton jest potem porowaty.

Wprowadzając do betonu dwa czynniki nieobecne w składzie betonów zwykłych: mikrokrzemionkę kondensacyjną oraz superplastyfikator można radykalnie poprawić właściwości betonu, otrzymując w efekcie tzw. beton wysokowartościowy (BWW).

Skład BWW: cement + mikrokrzemionka kondensacyjna + kruszywo + woda + superplastyfikator.

W/C=0,19-0,4.

1. BWW – istota problemu.

BWW” obejmuje betony cementowe na kruszywach naturalnych z odpowiednimi dodatkami i domieszkami, charakteryzujące się:
- dobrą urabialnością świeżej mieszanki betonowej, utrzymywaną co najmniej przez 1 godzinę,
- wytrzymałością na ściskanie po 28 dniach co najmniej 60 MPa,
- dużą trwałością związaną z szczelnością, [12]

Idealny beton wysokowartościowy spełnia założenia:
-odpowiednia klasa cementu,
-odporność na czynniki atmosferyczno – chemiczne, która jest możliwa dzięki odpowiedniemu cementowi; niskiemu W/C; właściwej pielęgnacji; kruszywu alkaloodp.; odpowiednim dodatkom i domieszkom: superplastyfikatorów, mikrokrzemionki kondensacyjnej, mielonemu granulowanemu żużlowi hutniczemu oraz popiołom lotnym; napowietrzaniu.
-odporność na ścieranie i pogorszenie jakości, zapewniona przez: niskie W/C, właściwą pielęgnację, szczelną i jednorodną strukturę, wysoką wytrzymałość, kruszywo odporne na ścieranie, dobrą teksturę powierzchni,
-wysokowartościowe cechy betonu, o których decydują: dobra jakość zaczynu, niskie W/C, optymalna ilość cementu, dobre kruszywo, mała zawartość powietrza w betonie, wysoka wytrzymałość,
-ekonomia, warunkowana przez: max dużą wielkość ziaren kruszywa, dobre uziarnienie, minimalny opad stożka, optymalne sterowanie zautomatyzowanej betonowni, kontrolę jakości.

1. Transport BWW – rysunek i opis

Wymaga się, aby transport nie spowodował:

-          segregacji mieszanki betonowej,

-          zmiany jej składu,

-          zanieczyszczenia,

-          nadmiernego obniżenia temperatury mieszanki,

-          zmiany właściwości mieszanki chyba że założono inaczej.

Transport powinien natomiast: trwać jak najkrócej dzięki doborowi odpowiednich środków i organizacji oraz odbywać się bez przeładunków, o ile to możliwe. Środki transportu powinny mieć możliwość łatwego ich czyszczenia.

Do środków transportu dalekiego należą:

-          wywrotki samochodowe – urządzenia przeznaczone do transportu mieszanki betonowej bez mieszania;

-          mieszalniki samochodowe – urządzenia do mieszania mieszanki betonowej zamontowane na samojezdnym podwoziu, przeznaczone do transportu i utrzymania jednorodności mieszanki betonowej w czasie transportu (mniejsza prędkość mieszania);

-          betoniarki samochodowe – urządzenia do mieszania mieszanki betonowej zamontowane na samojezdnym podwoziu, przeznaczone do wytwarzania i transportu mieszanki betonowej (większa prędkość mieszania).

Transport mieszanki betonowej obejmuje zagadnienia transportu dalekiego, tj. z wytwórni na plac budowy i transportu bliskiego, tj. w obrębie placu budowy. Ogólnie wymaga się, aby transport nie spowodował: segregacji mieszanki betonowej, zmiany jej składu, zanieczyszczenia, nadmiernego obniżenia temperatury mieszanki ani zmiany jej właściwości, chyba, że założono inaczej. Transport powinien natomiast: trwać jak najkrócej, dzięki doborowi odpowiednich środków i organizacji oraz odbywać się bez przeładunków, o ile to możliwe. Środki transportu powinny mieć możliwość łatwego czyszczenia.

W każdym procesie transportowym można wyróżnić następujące fazy:

Faza załadunku, Faza przewozu, Faza wyładunku

gdzie:

t_z - czas załadunku

t_jl- czas jazdy z ładunkiem

t_w - czas wyładunku

t_jp - czas jazdy powrotnej

T- czas przewozu

L- odległość przewozowa

1. Deskowania – materiały

To jest z wykładu :

1. Deski – należy zapobiec przenikaniu wilgoci z mieszanki (zakładając blachę, folie)

2. Sklejka – należy stosować wodoodporną (droższa, twardsza). Jeśli robimy jednorazowe deskowanie nie ma sensu kupować, wtedy należy zwykłą sklejkę zabezpieczyć.

3. Płyty pilśniowe – twarde, bardzo twarde, porowate, wykonane z drewna włóknistego z domieszką spoiwa

4. Płyty wiórowe – drewno prasowane pod wysokim ciśnieniem)

5. Płyty paździerzowe

6. Blachy

7. Tworzywa sztuczne

Materiały konstrukcyjne form:

Obecnie coraz częściej wytwarza się formy z materiałów trwałych, tzn. ze sklejki, stali, aluminium, mas plastycznych, a ogranicza produkcję form drewnianych.

Drewno, obok szeregu wad wynikających z jego własności fizycznych ( pęcznienie , skurcz) jest także materiałem deficytowym, dlatego z drewna wykonywane są najczęściej deskowania jednorazowe lub płyty deskowań przestawnych.

Formy ze sklejek łączonych klejem wodoodpornym mogą być użyte ponad 50 razy. Bardzo dobre efekty uzyskuje się stosując sklejki powlekane lakierami lub bakelitem.

Formy stalowe, ze względu na wytrzymałość materiału użytego do ich konstrukcji, wykorzystywane mogą być nawet kilkaset razy. Wykonane są one z blachy, dlatego wymagają starannej konserwacji oraz stosowania preparatów antyprzyczepnych od strony wewnętrznej.

1. Deskowania systemowe – podział i zastosowanie (praca własna, wystawy)

-ze względu na wielkość:

*małowymiarowe (deskowania stopy, słupa)

*wielkowymiarowe

-ze względu na sposób przemieszczania:

*przestawne (ręcznie lub dźwigiem) wykonane z trwalszych materiałów (sklejka, metal krawędzie obite są blachą) stosuje się do jednoczesnego betonowania ścian i stropu łączone przegubowo, poszycie z blachy 2- usztywnione kątownikami

*przesuwne (ręcznie, dźwigiem lub wciągarką) do jednoczesnego betonowania ścian, stropu, w syst. SBM-75 jako deskowanie systemowe

*ślizgowe (oparte na prętach wiodących) deskowanie typu zamkniętego (tylko do formowania ścian) dwa pomosty robocze zamocowane na jarzmach –deskowanie podnoszone w sposób ciągły 10-50cm/h, deskowanie ma ogromne zastosowanie w budownictwie mieszkaniowym

*przegubowe- aby je uzyskać to w trakcie przesuwania się deskowania ślizgowego ustawia się wkłady formujące

To z wykładu:

1. Deskowanie pełne – wykonywane na realizowany projekcie które nie są przywożone, należy je wykonać na budowie, są to deskowanie o złożonym kształcie

2. Deskowanie przestawne- inwentaryzowane, mało- (wykonywane ręcznie) lub wielkowymiarowe (wykonywane przy pomocy żurawia, wykorzystywane w wielokondygnacyjnych budynkach, fundamenty, ściany piwnic. Należy je samemu postawić i rozebrać)

3. Przesuwne – przemieszczają się na kołach, nie trzeba rozbierać. Wykorzystywane w długich budynkach, przy budowie hal, dużych obiektów przemysłowych

4. Czołowe (wśród nich deskowanie stolikowe które wykorzystywane jest tylko dla stropu). Wykorzystywane w betonowaniu ścian i stropów, budownictwo wielokondygnacyjne o poprzecznym układzie ścian nośnych, budynki z monolitycznymi stropami i ścianami z materiałów tradycyjnych

5. Specjalne – do kształtowania części budynków z poddaszem, np. w okresie zimowym można wykonywać budowę (deskowanie podgrzewane). Wykorzystywane w budownictwie wielokondygnacyjnym

6. Deskowanie stropów i stropodachów – jedno lub wielokondygnacyjne

7. Deskowanie mostów i wiaduktów

8. Ślizgowe – wykorzystywane w wysokich obiektach o niezmiennej i zmiennej grubości, podnoszone hydraulicznie do góry. Podnoszą się one skokowo lub w sposób płyny. Prędkość betonowania około 5 m na dobę. Po 24 godzinach ścina musi mieć taką wytrzymałość by wytrzymało bez deskowania. System ten potrzebuje urządzenia, które kontroluje pion przez cały czas

9. Deskowanie pionowe przesuwno-przestawne – stosujemy do budowy wież i kominów

10. Wiszące - do pokrycia zadaszenia stadionu