5. Scharakteryzuj Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Europejski Fundusz Społeczny

Fundusze strukturalne są to finansowe instrumenty polityki strukturalnej przeznaczone dla regionów, którymi zarządza Komisja Europejska.

1. EFRR powstał w 1975 r. i jest jednym z funduszy strukturalnych, który finansuje projekty twarde czyli infrastrukturalne i inwestycyjne w obszarach takich jak:

● infrastruktura transportowa(drogowa, kolejowa, mosty, wiadukty)

● infrastruktura ochrony środowiska(oczyszczalnie ścieków, wodociągi, kanalizacja)

● infrastruktura społeczeństwa informacyjnego ( położenie sieci wielopasmowej -bezpłatny dostęp do internetu)

● infrastruktura edukacyjna (szkoły, obiekty, pracownie)

● infrastruktura sportowa ( baseny, boiska)

● infrastruktura zdrowotna (szpitale, ośrodki zdrowia)

● podniesienie konkurencyjności firm, wsparcie dla małych ,średnich przedsiębiorstw (dotacje na prowadzoną działalność gospodarczą)

► Zakład Opieki Zdrowotnej w Gnieźnie rozpoczął rozbudowę szpitala. Koszt inwestycji wyniesie około 52 mln zł. Część środków na ten cel ok. 16 mln zł będzie pochodzić z EFRR Priorytet V” Infrastruktura dla kapitału ludzkiego”, Działanie 5.3 „Poprawa warunków funkcjonowania systemu ochrony zdrowia w województwie w ramach” Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013.. Zakończenie inwestycji planowane jest na październik 2011 roku.

► Dofinansowanie zostało przyznane również dla Działania 3.2 "Infrastruktura energetyczna przyjazna środowisku" Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. „Budowa sieci cieplnej łączącej Ciepłownie C-13 i C-14 w Gnieźnie” złożony przez Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Gnieźnie, Całkowity koszt to ponad 2,5 mln zł.

► Projekt pod nazwą „Adaptacja budynków pokoszarowych przy ul. Sobieskiego 20 w Gnieźnie na cele oświatowe oraz organizacji pożytku publicznego”, którego realizacja rozpoczęła się jesienią 2008r . Projekt uzyskał dofinansowanie w kwocie 7 295 247,13 zł. Jego całkowita wartość wynosi 12 484 906,67 zł. Zakończenie projektu przewidziano w 2013r.

2. EFS powstał w 1960 r. na mocy traktatów rzymskich, który finansuje projekty miękkie dotyczące rynku pracy, rozwoju zasobów ludzkich.

Obszary wsparcia:

● aktywizacja zawodowa

● bezrobotni, zagrożeni bezrobociem (kobiet, grupy szczególne-opuszczający więzienie)

● przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu

● kształcenie ustawiczne (kursy kwalifikacyjne obsługi programu komputerowego, doskonalenie zawodowe)

Typy projektów:

- szkolenia, staże, praktyki zawodowe

- dotacje na tworzenie miejsc pracy

- analiza rynku pracy

- studia podyplomowe

- kampanie informacyjne np. „aktywna mama”, dla osób po 50 roku życia

► W 2009 r. Przedszkole nr 9 w Gnieźnie w ramach EFS pozyskało środki na projekt „Edukacja przedszkolna szansą dla dzieci z Województwa Wielkopolskiego”

► Szkoła Podstawowa nr 8 pozyskała kwotę w wysokości 85.247,41 zł na realizację projektu „Pracownie komputerowe dla szkół”

► Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej rozpoczął w 2008 r. realizację projektu „Edukacja ku samodzielności - propagowanie aktywnej integracji osób oddalonych od rynku pracy w mieście Gnieźnie” w ramach programu „Kapitał Ludzki” Priorytet VII "Promocja Integracji Społecznej", działanie 7.1. "Rozwój i upowszechnianie aktywnej integracji", Całkowita wartość projektu to kwota 520.000,00 zł. Zakończenie realizacji projektu nastąpi w grudniu 2013 r.

■ W poprzedniej perspektywie finansowej 2000-2006 funkcjonowały inicjatywy wspólnotowe, wyodrębnione z funduszy strukturalnych i przeznaczone na realizację działań istotnych z punktu widzenia UE jako całości, a nie pojedynczych państw.

- INTERREG III (współpraca przygraniczna i transgraniczna)

- URBAN II (rewitalizacja obszarów miejskich)

- EQUAL (platforma innowacyjnych rozwiązań na rynku pracy, dotyczy walki z dyskryminacją i wszelkich nierówności związanych z rynkiem pracy)

17. Rezultaty negocjacji o członkostwo Polski w Unii europejskiej

1.Nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Europejską Wspólnotą Gospodarczą (podpisanie umowy z EWG - 1989)

2. Podpisanie Układu Stowarzyszeniowego (Europejskiego) -podpisany 16 grudnia 1991, wszedł w życie 1 lutego 1994 r.

3. Regulacje Układu Europejskiego

- swobodny przepływ pracowników

- swoboda podejmowania działalności gospodarczej

-swoboda świadczenia usług

-swoboda przepływu kapitału

- zasady prawa konkurencji

- dostosowanie polskiego prawa do prawodawstwa UE

-regulacje współpracy gospodarczej, która ma sprzyjać rozwojowi ekonomicznemu i społecznemu Polski

-współpraca finansowa - zasady tworzenia i rozdziału funduszy PHARE

- kwestie instytucjonalne - skład i procedury działania Rady Stowarzyszenia, Komitetu i Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia.

4. Kryteria kopenhaskie 1993r.

Polska mogła rozpocząć negocjacje w sprawie członkostwa w Unii Europejskiej, dzięki deklaracji jaką uchwaliła Rada Europejska w Kopenhadze w czerwcu 1993 r. o możliwości przyjęcia do UE krajów Europy Środkowo - Wschodniej. Dokument ten sprecyzował również warunki, jakie państwa te powinny spełnić, tzw. kryteria kopenhaskie.

-polityczne (demokracja, rządy prawa, przestrzeganie praw człowieka,, ochrona mniejszości)

-gospodarcze (gospodarka rynkowa, sprostanie konkurencji wspólnego rynku)

-zdolność przyjęcia dorobku prawnego UE ; wypełnienie celów politycznych, gospodarczych i walutowych

5. Formalny wniosek o członkostwo Polski (1994)

8 kwietnia 1994 roku w Atenach, minister spraw zagranicznych Andrzej Olechowski przedłożył, kontrasygnowany przez premiera Waldemara Pawlaka, formalny wniosek o członkostwo Polski w UE.

6.Biała Księga (1995)
3 maja 1995 roku, Komisja Europejska ogłosiła tzw. Białą Księgę, która dotyczyła integracji stowarzyszonych państw Europy Środkowej i Wschodniej z rynkiem wewnętrznym UE.

7. Narodowa Strategia Integracji (1997)

Narodowa Strategia Integracji przygotowana przez Komitet Integracji Europejskiej w 1996 r

8. Rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych (1998)

Negocjacje akcesyjne rozpoczęły się oficjalnie 31 marca 1998 r.

Największe kontrowersje i trudności występowały w dziedzinach takich, jak rolnictwo, ochrona środowiska, swobodny przepływ kapitału, polityka konkurencji (zwłaszcza pomoc państwa dla przedsiębiorców, tzw. pomoc publiczna), podatki, finanse i budżet

9. Zakończenie negocjacji (2002)

Negocjacje w tym obszarze jak i w pozostałych zakończyły się 13 grudnia 2002 r.

10. Narodowy Plan Rozwoju (NPR) - przyjęty przez RM 14 stycznia 2003

11. Podpisanie traktatu akcesyjnego w Atenach (16 kwietnia 2003 r. )

Traktat akcesyjny podlegał zatwierdzeniu i przyjęciu absolutną większością głosów przez Parlament Europejski (9 kwietnia 2003 r.) oraz jednogłośnie przez Radę Unii Europejskiej (14 kwietnia 2003). Kolejnym etapem była ratyfikacja go przez wszystkie kraje członkowskie zgodnie z wymogami konstytucyjnymi obowiązującymi w każdym z tych państw (poza Irlandią gdzie ratyfikowany był po referendum ogólnopaństwowym, pozostałe państwa członkowskie przyjęły go w głosowaniach parlamentarnych). Traktat wszedł w życie po zakończeniu unijnej procedury ratyfikacyjnej. W Polsce proces jego przyjęcia odbywał się w formie ogólnonarodowego referendum w dniach 7-8 czerwca 2003.

12. 1 maja 2004 Polska stała się członkiem Unii Europejskiej

19. Stosunki Unia Europejska-Stany Zjednoczone.

Płaszczyzny rywalizacji i współpracy.

1. Kontakty dyplomatyczne i polityczne

- nawiązanie stosunków UE-USA (początek lat 50-tych)

- akredytacja obserwatora USA przy EWWiS (1953)

- utworzenie misji dyplomatycznej przy Wspólnotach Europejskich (EWWiS, EWG, EWEA) - (1956)

- wzajemne wizyty przedstawicieli PE i Kongresu USA (1972)

- spotkania na szczycie - początek lat 90-tych.

3. Dokumenty programowe

- Deklaracja Atlantycka (1990)

- Nowy Program Atlantycki (1995)

- ustanowienie Transatlantyckiego Partnerstwa Gospodarczego (1998)

- przyjęcie dokumentu „Partnerstwo transatlantyckie we współpracy politycznej”(1998)

4. Dialog transatlantycki

- zwiększenie zdolności Unii do prowadzenia samodzielnych działań operacyjnych - powołanie EPBiO

- deklaracja współpracy z NATO

- Sojusz Północnoatlantycki nadal stanowi podstawę wspólnej obronności

- deklaracja poparcia USA dla tworzenia zdolności wojskowej UE (WPZiB)

- akceptacja instytucjonalnych form konsultacji i współpracy UE i NATO oraz UE z innymi członkami Sojuszu.

5. Nowy wymiar współpracy

- wspólne oświadczenie stron po ataku terrorystycznym z 11 września 2001r. w obszarze bezpieczeństwa i zwalczania terroryzmu

- rozbieżność stanowisk w kwestii Iraku

- „list ośmiu” (2003)

- brak zgody Rady Bezpieczeństwa ONZ na użycie siły w Iraku

- układ o wzajemnej pomocy prawnej i ekstradycji (2003)

7. Normalizacja stosunków

- spotkania na szczycie (2005)

- uzgodnienie priorytetowych dziedzin współpracy (2006)

- układ dwustronny, wspólne oświadczenie, deklaracja w sprawie działań politycznych i bezpieczeństwa oraz utworzenie Transatlantyckiej Rady Ekonomicznej (2007)

8. Różnice stanowisk natury politycznej

● odmienny stosunek do rozwiązywania problemów bezpieczeństwa międzynarodowego

● trudności w znalezieniu wspólnych rozwiązań

- protokół z Kioto- redukcja emisji CO2, Stany Zjednoczone nie ratyfikowały układu; szczyt klimatyczny w Kopenhadze w 2009 r również nie doprowadził do wiążących ustaleń, - Międzynarodowy Trybunał Karny- ściganie i karanie zbrodniarzy międzynarodowych; USA nadal nie są stroną umowy ,podważając istotę i cele MTK

● reforma ONZ

● współpraca na rzecz zwalczania terroryzmu

● nieformalny szczyt w Pradze (2009)

9. Dynamika współzależnego systemu rywalizacji i współpracy

- obszary sporne w relacjach unijno-amerykańskich

- rozbieżność wzajemnych interesów

- rozdźwięk wśród krajów członkowskich wobec hegemonizmu amerykańskiego

- polityka zagraniczna UE

- perspektywa stosunków transatlantyckich

► Przemiany w globalnym układzie sił z jednej strony zmuszają Stany Zjednoczone do zajmowania pozycji niekwestionowanego lidera na arenie międzynarodowej, ale jednocześnie powodują wzrost aspiracji Europejczyków do większej samodzielności.

Amerykanie postrzegają zachodnioeuropejskich sojuszników jako „zawadę” na drodze do realizacji własnych celów. Faktem jest ,że Europa w stosunkach międzynarodowych nie jest równorzędnym partnerem Ameryki.

UE jest zwolennikiem poszanowania demokratycznej legitymizacji wszelkich ingerencji na obszarach objętych konfliktem oraz odpowiedzialności i przejrzystości w podejmowaniu decyzji.

Wśród 27 państw członkowskich Unii Europejskiej można wyróżnić dwa zasadnicze obozy polityczne, reprezentujące odmienne wizje relacji amerykańsko-unijnych. Najbardziej skłonni do współpracy są Brytyjczycy, co wynika z tradycyjnych więzi z Ameryką. Przeciwny obóz - Niemcy i Francja stanowią nie tylko tradycyjny motor integracji europejskiej, ale też jedyny rdzeń polityczny, wokół którego mogłaby następować konsolidacja idei, realizacja wspólnej i spójnej polityki Unii wobec Stanów Zjednoczonych. Pozycję pośrednią, ze wskazaniem jednak na orientację proamerykańską, zajmują Austria, Szwecja i Finlandia.

Z punktu widzenia interesów Polski, powstanie wspólnej i spójnej polityki Unii Europejskiej wobec Stanów Zjednoczonych mogłoby być zjawiskiem niepożądanym. Jej zasady ustalano by w Paryżu i w Berlinie, w mniej lub bardziej otwartej współpracy z Moskwą. Jeżeli Polska stoi przed wyborem pomiędzy brakiem spójnej polityki unijnej wobec USA, a polityką sprzeczną z interesami naszego kraju, zbudowaną bez podmiotowego udziału, wybór opcji jest oczywisty.

● Polityka zagraniczna UE ma charakter międzyrządowy. Oznacza to, że strategiczne decyzje podejmowane są na zasadzie jednomyślności przez Radę Europejską i Radę Unii Europejskiej. Jednomyślność wymaga czasochłonnych negocjacji, w ramach których dochodzi do wypracowania wspólnego, kompromisowego stanowiska w danej sprawie, by nie przeszkadzało ono żadnemu państwu członkowskiemu Nadaje to polityce zagranicznej UE miękki i deklaratywny charakter.

Integracja europejska, różne jej aspekty i starania w jednoczeniu kontynentu nie są specjalnie doceniane po drugiej stronie Atlantyku.

W wymiarze strategicznym UE nie będzie prowadzić jednolitej polityki wobec USA. opartej na rywalizacji i dążeniu (przy cichej współpracy Rosji)do redukcji wpływów amerykańskich w Europie.

W ostatniej dekadzie Chiny stały się regionalnym mocarstwem w Azji Południowo-Wschodniej. Rezultatem takiej transformacji jest coraz dalej sięgająca współpraca Brukseli i Pekinu, co z kolei budzi zainteresowanie i jednocześnie niepokój Białego Domu. Oprócz wzmożonej wymiany handlowej ma miejsce również współpraca w dziedzinie bezpieczeństwa, która w pewnym stopniu godzi w interesy Stanów Zjednoczonych w tym regionie.

■ Stan relacji na linii Bruksela -Waszyngton można przedstawić jako dynamicznie zmieniający się, współzależny system współpracy i rywalizacji, nie budzący obaw co do trwałości jego podstaw czy perspektyw rozwoju na przyszłość.

Unię Europejską i Stany Zjednoczone można porównać do rodziny, gdzie występuje cała gama różnego typu relacji o charakterze pozytywnym i negatywnym - ale wciąż w ramach jednej wspólnoty, dlatego ważne dla UE jest zacieśnianie współpracy z NATO. Wspólny interes europejski nie musi być sprzeczny z interesem amerykańskim.

● w dniach 19-20 listopada 2010 r., w Lizbonie odbył się szczyt NATO, podczas którego Sojusz przyjął nową Koncepcję Strategiczną wyznaczającą priorytety organizacji na następną dekadę. m in rozwój relacji NATO-UE.

20 Zarządzanie projektem. Cykl życia projektu.

1. Projekt to ograniczone w czasie przedsięwzięcie w celu wytworzenia unikatowego wyrobu, dostarczenia unikalnej usługi lub uzyskania unikalnego rezultatu.

2. Cechy projektu

- każdy projekt zakłada pewien cel

- koordynacja pewnych działań

- rezultaty, element niepewności i ryzyka

- wywołanie trwałej zmiany w otoczeniu

- projekt wdrażają ludzie dla ludzi

- jest przedsięwzięciem złożonym

- ma interdyscyplinarny charakter (obejmuje wiele dziedzin życia)

-wyodrębniony organizacyjnie

- nie jest działaniem rutynowym (zamknięty w czasie, nastawiony na zmiany)

3. Cykl zaplanowanych działań

● wyznaczone cele

● sposoby realizacji

● terminy realizacji

● zasoby finansowe, ludzkie

● określenie odbiorców (beneficjentów)

● jest realizowany przez grupę osób

● ustalone sposoby mierzenia osiągalności celów

4. Wniosek to opis przygotowanego projektu.

5. Cykl życia projektu

To opis kolejnych faz od przygotowania do zakończenia realizacji projektu.

6. Fazy zarządzania projektem

(1) Programowanie Analiza sytuacji na poziomie krajowym i sektorowym, która

zapewni możliwość określenia ram w jakich przyszły projektodawca może realizować

projekt

- identyfikacja problemów, przeszkód, uwarunkowań

- przegląd wskaźników, programy operacyjne, strategie

- źródła finansowania

- określenie i uzgodnienie celów

(2) Identyfikacja Pomysł na projekt, konsultacje z różnymi grupami społecznymi,

organizacjami, beneficjentami; uzasadnienie potrzeby realizacji projektu; konsultacje-

pomysły, analiza możliwości działania

(3) Formułowanie Opracowanie pomysłu, zaplanowanie przedsięwzięcia,

przekształcenie w plan projektu; opisanie analizy wykonalności - stworzenie matrycy

projektu - opis działań, harmonogram, wstępny budżet; zapada decyzja o

przygotowaniu wniosku

(4) Finansowanie W wyniku weryfikacji zapada decyzja o dofinansowaniu projektu

(5) Wdrożenie Rozpoczyna się realizacja w oparciu o zaplanowany opis zgodnie z

procedurami; realizowane są poszczególne zadania; prowadzony jest monitoring,

oceniana jest realizacja zadań pod względem zgodności z planem ( można wprowadzać

zmiany, które musza być uzgodnione z instytucją współfinansująca projekt)

(6) Ewaluacja Oceniane są rezultaty projektu i wnioski na przyszłość, aby kolejne

projekty były lepsze i lepiej przygotowane.

18. Instrumenty wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE.

1. Geneza WPZiB

Raport luksemburski 27.10.1970 (powołanie Europejskiej Wspólnoty Politycznej; w raporcie określono cele i metody działania)

Raport kopenhaski 23.07.1973 ( nie wprowadził istotnych zmian w zakresie formuły lecz w procedurach legislacyjnych poszczególnych organów)

Raport Tindemansa 7.01.1976 ( raport stwierdzał ze Unia pozostanie dziełem niepełnym, jak długo nie będzie miała wspólnej polityki obronnej)

Raport londyński 13.10.1981 (kwestie bezpieczeństwa zostały po raz pierwszy uznane za przedmiot zainteresowania EWP, wprowadzono mechanizm konsultacji i dyskusji na temat politycznych aspektów bezpieczeństwa ale jeszcze nie spraw obrony)

Raport Dooge'a 29.03.1985 (propozycja konferencji państw członkowskich nad projektem Traktatu o Unii Europejskiej; poszerzenie konsultacji o aspekty militarne (zaopatrzenie w broń, rozbrojenie)

2. Jednolity Akt Europejski 1987 (zapowiedź przekształcenia w Unię Europejską, składał się z trzech części, część trzecia poświęcona w całości WPZiB)

Wypracowano siedmiostopniowy system realizacji WPZiB

1. Określenie celu

2. Ocena sytuacji wewnętrznej i międzynarodowej

3. Przygotowanie alternatywnej opcji

4. Podjęcie ostatecznych decyzji

5. Realizacja strategii

6. Modyfikacja

7. Korekta działań

3. Traktat o Unii Europejskiej 1993 (Maastricht)

- umiejscowienie w II filarze międzyrządowej WPZiB (koncepcja Wielkiej Brytanii)

4. Cele WPZiB

- ochrona wspólnych wartości, podstawowych interesów, integralności i niezależności

Unii

- umacnianie bezpieczeństwa międzynarodowego

- zachowanie pokoju

- wspieranie współpracy międzynarodowej

- rozwój demokracji, rządów prawa

- poszanowanie praw i wolności człowieka

- ochrona środowiska i zasobów surowcowych

5. Instrumenty WPZiB po traktacie amsterdamskim

- zasady i ogólne wytyczne (strategie)

- wspólne działania

- wspólne stanowiska

- umacnianie współpracy państw członkowskich

6. Instrumenty WPZiB po Traktacie z Lizbony

- Unia prowadzi politykę zagraniczną przez ogólne wytyczne

- przyjmowanie decyzji określających działania, stanowiska i zasady wykonania

decyzji

- umacnianie systematycznej współpracy

7. EPBiO 2003r, a obecnie jako WPBiO jest integralną częścią WPZiB, zapewnia zdolność operacyjną Unii (środki cywilne i wojskowe), zapobieganie konfliktom, wzmacnianie bezp. międzynarodowego)

● misje policyjne, doradcze, w sprawach prawnych, misje pokojowe, wojskowe, humanitarne, ratunkowe

Organy WPZiB:

Rada Europejska

Rada Unii Europejskiej

Wysoki Przedstawiciel ds. Polityki zagranicznej i Bezpieczeństwa (przewodniczy Radzie ds. Zagranicznych, reprezentuje Unię w zakresie WPZiB)

Europejska Służba Działań Zewnętrznych (organ pomocniczy Wysokiego przedstawiciela ds. WPZiB)

Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa

Jednostka Planowania strategicznego

Agencje Rady

Europejska Agencja Obrony (określa wymagania operacyjne, badania , współpraca w dziedzinie zbrojeń, poprawa zdolności wojskowych)

Europejskie Siły Szybkiego Reagowania od 2004 Grupy Bojowe do operacji petersberskich ( 2007 grupy bojowe osiągnęły zdolność operacyjną i pełnią rolę grup szybkiego reagowania))

▀Unia Zachodnioeuropejska utworzona na mocy Traktatów paryskich w 1955 miała pełnić funkcje Europejskiej Wspólnoty Obronnej, była organizacją o charakterze polityczno-obronnym, włączona w system WPZiB na mocy Traktatu z Maastricht jako zbrojne ramię Wspólnoty, rozwiązana w marcu 2010r. (zakończy funkcjonowanie w czerwcu 2011)

► wspólne strategie

Podmiotem formułującym jest Rada Europejska, a wykonawcą RUE

Pierwsza strategia - wobec Rosji (Rosja i UE ponoszą wspólną odpowiedzialność za losy świata i to, że Rosja jest podstawowym partnerem Unii)

► wspólne działania

Mają charakter prawnie wiążący 1993 -monitorowanie wyborów w Rosji, działania dotyczące byłej Jugosławii, Pakt Stabilności w Europie Środkowo-Wschodniej, w Europie Południowo-Wschodniej 1990r -dot. kryzysu w Kosowie, Misja w Iraku, w Mostarze

► wspólne stanowiska

Mogą przybierać charakter geograficzny, tematyczny np. sankcje wobec państw trzecich,

Polityka Unii wobec państw trzecich, inicjatywy specjalne -95r lasery oślepiające

16. Korzyści i koszty przystąpienia Polski do Unii Europejskiej

01 maja 2004r Polska stała się członkiem UE

Korzyści

Polityka

-uczestnictwo Polski w procesie decyzyjnym Unii

-wzrost pozycji w stosunkach międzynarodowych

-włączenie do porządku krajowego zasad i norm prawa unijnego, systemu Schengen

Gospodarka

-przyspieszony rozwój i niwelowanie luki rozwojowej

-wzrost wiarygodności polityki makroekonomicznej kraju

-zmniejszenie roli państwa w gospodarce

-wzrost inwestycji krajowych poprzez możliwość korzystania ze środków unijnych

- większy napływ Bezpośrednich Inwestycji Zagranicznych BIZ

-restrukturyzacja i modernizacja gospodarki

-podniesienie konkurencyjności polskich firm

-poprawa stanu środowiska naturalnego, infrastruktury transportowej

-ułatwienia w dostępie do innowacji i technologii

-eliminacja barier w przepływie towarów i kapitału, osób

- reforma polityki fiskalno-budżetowej (spełnienie kryteriów z Maastricht), w perspektywie przystąpienie do unii walutowej

-objęcie rolnictwa i obszarów wiejskich mechanizmami Wspólnej Polityki Rolnej m in. zapewnienie rolnikom stałych cen zbytu, objęcie systemem dopłat bezpośrednich

Społeczeństwo

-poprawa sytuacji na rynku pracy ( poprawa jakości zasobów ludzkich, aktywizacja bezrobotnych)

-ochrona konsumenta i poprawa jakości życia (spadek cen, szeroki dostęp do towarów i usług, zagwarantowanie ekonomicznych praw, podniesienie bezpieczeństwa zdrowotnego, poprawy usług medycznych

-efekty dostosowań prawa polskiego do unijnego, zmiany w zakresie podatków pośrednich (VAT, akcyza)

Edukacja

-poprawa warunków działania szkolnictwa wyższego i badań naukowych

poprzez m in dostęp do szeregu programów wspólnotowych wspierających i stymulujących unowocześnianie szkolnictwa i nauki.

-prawo do kształcenia w państwach członkowskich UE,

-możliwość uczestnictwa we wspólnotowych programach edukacyjnych, wprowadzenie narzędzi oceny dokonań studenta (ECTS, DS),

-podnoszenie jakości kształcenia, uznawalność dyplomów szkół wyższych,

-zwiększenie szans na zatrudnienie, pozytywne efekty zwiększenia konkurencji pomiędzy szkołami wyższymi.

Koszty

-Polska, będąc członkiem Unii, będzie wpłacała określoną sumę do jej budżetu

-zrzeczenie się części swoich kompetencji na rzecz Unii

-wydatki z budżetu państwa na realizację przyjętych zobowiązań (rolnictwo, ochrona środowiska, transport - współfinansowanie inwestycji)

- skutki utraty autonomicznej polityki pieniężnej

-konieczność reformy rynku pracy

-ograniczenie wydatków, nie podnoszenie wpływów przez podatki

-upadek wielu firm, które nie sprostają wymaganiom, co przyczyni się do wzrostu bezrobocia

-emigracja zarobkowa (okresowa)

-wdrożenie unijnych norm ochrony środowiska pociąga za sobą wprowadzanie nowych technologii, które, szczególnie w tradycyjnych gałęziach przemysłu zwiększą koszty działalności i może to prowadzić do restrukturyzacji zatrudnienia

- dostosowanie gospodarstw rolnych do unijnych wymagań sanitarnych, podniesienie jakości i wydajności produkcji rolnej, podjęcie inwestycji proekologicznych

● Historia rozwoju Unii Europejskiej wskazuje, że korzyści dla kraju wstępującego są większe niż koszty.

13. Europol jako instrument współpracy policyjnej państw członkowskich UE.

Europejski Urząd Policji , czyli Europol to europejska agencja policyjna z siedzibą w Hadze (posiada ok. 620 pracowników w centrali Europolu).Europol rozpoczął pracę w 1999 r. To struktura zrzeszająca policje państw Unii Europejskiej. Obecnie agencja współpracuje ze wszystkimi 27 państwami członkowskimi. Europol is the law enforcement agency of the European Union. Europol jest to organ ścigania Unii Europejskiej. Our aim is to help achieve a safer Europe by supporting the law enforcement agencies of European Union member states in their fight against international serious crime and terrorism.

Zadaniem Europolu jest zapewnienie ściślejszej i bardziej efektywnej współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, a w szczególności:
1. Handlu narkotykami,
2. sieci przemytu nielegalnych imigrantów,
3. handlu ludźmi w tym pornografii dziecięcej,
4. fałszowania pieniędzy i innych środków płatniczych,
5. handlu substancjami radioaktywnymi i mat. Jądrowymi,
6. Terroryzmu.

Europol pomaga państwom członkowskim:
1. Ułatwiając wymianę informacji między państwami członkowskimi UE,
2. Zapewniając analizy operacyjne i wspierając działania państw członkowskich,
3. Zapewniając wiedzę i wsparcie techniczne na potrzeby dochodzeń i działań realizowanych w UE pod nadzorem i w ramach odpowiedzialności prawnej państw członkowskich,
4. Sporządzając strategiczne raporty (np. analizy zagrożeń) oraz analizy przestępczości na podstawie informacji i danych wywiadowczych dostarczonych przez państwa członkowskie lub pochodzących z innych źródeł.

Europol podlega Radzie ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, czyli ministrom sprawiedliwości i spraw wewnętrznych wszystkich państw UE.

Ponadto Europol jest odpowiedzialny za wdrożenie i prowadzenie systemu komputerowego umożliwiającego wprowadzanie, udostępnianie i analizę odpowiednich danych. Wspólny organ nadzorczy, w skład którego wchodzi dwóch ekspertów ds. ochrony danych, zapewnia właściwe wykorzystywanie wszelkich danych osobowych będących w posiadaniu Europolu.

11. Cztery swobody Jednolitego Rynku Europejskiego

Przesłanką stworzenia Jednolitego Rynku Europejskiego było umożliwienie swobodnego przepływu dóbr, kapitału, usług i siły roboczej wewnętrznych krajów UE. Jego cel to doprowadzenie do takich zmian strukturalnych w gospodarkach krajów członkowskich, aby zwiększyć zdolność UE do kreowania konkurencyjności, wzrostu ekonomicznego i zatrudnienia.

Program ten wszedł w życie w 1987 r. i dotyczył wypracowania wspólnej polityki w obszarach czterech swobód:

1. Przepływ osób

 Likwidacja kontroli granicznych

 Harmonizacja prawa dotyczącego migracji i azylu

 Wolność zatrudnienia i zakładania firm przez obywateli UE.

2. Przepływ towarów

 Likwidacja kontroli granicznej

 Harmonizacja lub uznanie norm i standardów krajowych

 Harmonizacja podatków

3. Przepływ usług

 Liberalizacja usług finansowych

 Harmonizacja nadzoru nad bankami i towarzystwami ubezpieczeniowymi

 Otwarcie rynków transportowego i telekomunikacyjnego

4. Przepływ kapitału

 Zwiększenie szybkości obiegu pieniądza i kapitału

 Stworzenie warunków wspólnego rynku usług finansowych

 Liberalizacja obrotu papierami wartościowymi.

1. Instytucje sądowe Unii Europejskiej:

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z siedzibą w Luksemburgu obejmuje trzy organy sądowe: Trybunał Sprawiedliwości, Sąd, Sądy Wyspecjalizowane.

Trybunał Sprawiedliwości jest pierwszym i najwyższym organem sądowym Unii Europejskiej. Jest to instytucja, która łącznie z Sądem zapewnia poszanowanie prawa w wykładni i stosowaniu traktatów.

Skład:

- 1 sędzia pochodzący z każdego państwa członkowskiego

- 8 rzeczników generalnych

Sędziowie oraz Rzecznik Generalny mianowani są na sześcioletnią kadencję.

Sędziowie wybierają ze swojego grona Prezesa TS na okres 3 lat.

Rzecznicy generalni wybierają Pierwszego rzecznika Generalnego.

Sędziowie i Rzecznik Generalny wspierani są przez Sekretariat. Trybunał Sprawiedliwości obraduje w trybie ciągłym. Powołuje składy orzekające: trzech, pięciu sędziów, Wielką Izbę i pełny skład TS.

Kompetencje:

- sądu konstytucyjnego (orzeka o nieważności aktów prawa wtórnego, dokonuje wykładni prawa UE oraz udziela odpowiedzi na pytania prawne kierowane przez sądy krajowe)

- sądu międzynarodowego ( rozstrzyga spory między podmiotami prawa międzynarodowego)

- sądu administracyjnego ( rozstrzyga skargi osób prawnych i fizycznych o zaniechanie lub nieprzestrzeganie aktów prawa UE)

- sądu cywilnego ( skargi odszkodowawcze dotyczące działania UE i jej funkcjonariuszy)

Zadania:

- kontrola legalności aktów instytucji Unii Europejskiej,

- czuwanie nad poszanowaniem przez państwa członkowskie obowiązków wynikających z traktatów,

- wykładnia prawa Unii na wniosek sądów krajowych.

Sąd.

Skład:

- co najmniej jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego

Może być wspierany przez Rzeczników Generalnych.

Sąd obraduje w trybie ciągłym. Powołuje składy orzekające: trzech, pięciu sędziów, Wielką Izbę i pełny skład.

Sąd jest właściwy do rozpoznawania:

- skarg na legalność aktu instytucji

- skarg na zaniechanie instytucji

- skarg odszkodowawczych

- sporów między UE a jej pracownikami

- sporów na mocy klauzuli arbitrażowej zawartej w umowie, której stroną jest UE.

Od orzeczeń wydanych przez Sąd przysługuje ograniczone do kwestii prawnych odwołanie do Trybunału Sprawiedliwości w terminie dwóch miesięcy.

Sądy wyspecjalizowane stanowią organ sądowy powoływany przy Sądzie. Sądy wyspecjalizowane powołuje PE i Rada. Od 2 grudnia 2005 roku funkcjonuje Sąd ds. Służby Publicznej. Składa się z 7 sędziów, którzy są mianowani na 6 lat z możliwością reelekcji. Wakaty uzupełniane są przez mianowanie nowego sędziego na okres 6 lat. Skład tego Sądu powinien odzwierciedlać możliwie najszerszy obszar geograficzny oraz reprezentację krajowych systemów sądowniczych.

Zakres jurysdykcji Sądu ds. Służby Publicznej obejmuje spory między UE a jej pracownikami, w tym spory między organami i jednostkami organizacyjnymi a ich personelem, w odniesieniu do których przyznano właściwość TSUE.

Pytanie nr 2. Komisja Europejska i Rada UE - struktura i kompetencje.

Komisja Europejska - European Commission:

• Organ wykonawczy i reprezentujący UE

• Skład aktualny to 27 komisarzy (po jednym z każdego państwa), ale od 2014 r. ma ulec to zmianie i wynosić 2/3 liczby państw członkowskich UE

• Przewodniczący KE José Manuel Barroso (wybierany przez PE), pierwsza wiceprzewodnicząca Catherine Ashton Wysoki Przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa kieruje pracami RUE ds. Polityki Zagranicznej

• Janusz Lewandowski, polski komisarz odpowiedzialny za programowanie finansowe i budżet

• Siedziba Bruksela

• KE ma trzy główne uprawnienia: kontrolne; inicjatywne; wykonawcze

• Posiada prawo inicjatywy ustawodawczej (legislacyjnej)

• Koordynuje działania wspólnotowe oraz kontroluje stosowanie prawa wspólnotowego i traktatów przyjętych przez wspólnotę

• Wydaje zalecenie i opinie, ale nie nakłada sankcji - tylko może wytoczyć proces przed TS o naruszenie prawa przez państwo

• Ma za zadanie przygotować do 1 września projekt budżetu i wraz z PE zarządza nim

• Wydaje akty prawne będące przepisami wykonawczymi do rozporządzenia RUE

Rada UE - Rada Ministrów UE:

• Tworzą ją szefowie poszczególnych resortów - w zależności od zagadnienia - państw członkowskich, a stałym przewodniczącym RUE jest Herman van Rompuy

• Siedziba Bruksela

• Głosy w RUE rozdziela się w zależności od liczby mieszkańców kraju członkowskiego i jego potencjału

• Organ prawodawczy UE, najważniejszy organ decyzyjny UE

• Obecnie 10 formacji np. RUE ds. Rolnictwa i rybołóstwa

• Wydaje dyrektywy wiążące państwa jedynie do celu w nich określonego, pozostawiając krajom swobodę wyboru środków wdrażania

• Przyjmuje wnioski o członkostwo do UE

• Po Traktacie z Lizbony przewodniczący RUE jest reprezentantem UE na zewnątrz

• Odchodzi się od jednomyślności, głosowanie większościowe (większość kwalifikowana) sposób podstawowy podejmowania decyzji oraz ważenie głosów

• Prezydencja Rady zmienia się na zasadzie rotacji co sześć miesięcy. Innymi słowy, każdy kraj UE przejmuje kolejno odpowiedzialność za porządek obrad Rady i przewodzi wszystkim jej posiedzeniom przez sześć miesięcy, kierując podejmowaniem decyzji legislacyjnych i politycznych oraz wypracowując kompromisy pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi

Prace obu wyżej wymienionych instytucji wspomagane są przez KES i Komitet Regionów, które są ciałem doradczym

Pyt 4Wdrażanie środków strukturalnych w Polsce w latach 2007-2013

Fundusze strukturalne stanowią finansowe instrumenty polityki strukturalnej realizowanej przez Unię Europejską. Powstały w celu zrestrukturyzowania i zmodernizowania gospodarek państw członkowskich UE.

W latach 2007-2013 możemy zaliczyć do funduszy strukturalnych Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Europejski Fundusz Społeczny. Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej przestał istnieć. W jego miejsce powołano Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, który stanowi instrument wdrażania Wspólnej Polityki Rolnej.

Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia na lata 2007-2013 (NSRO), wspierające wzrost gospodarczy i zatrudnienie. Dokument określa kierunki wsparcia ze środków finansowych dostępnych z budżetu UE w ciągu 7 najbliższych lat w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności. Dokument jest niezbędna do przyjęcia przez Komisję programów operacyjnych, i w konsekwencji uruchomienia środków z funduszy strukturalnych. Celem NSRO jest podniesienie jakości życia mieszkańców Polski i osiągnięcie spójności gospodarczej z innymi krajami UE.

• Poprawa jakości funkcjonowania instytucji publicznych oraz rozbudowa mechanizmów partnerstwa

• Poprawa jakości kapitału ludzkiego i zwiększenie spójności społecznej

• Budowa i modernizacja infrastruktury technicznej i społecznej mającej podstawowe znaczenie dla wzrostu konkurencyjności Polski

• Podniesienie konkurencyjności i innowacyjności przedsiębiorstw, w tym szczególnie sektora wytwórczego o wysokiej wartości dodanej oraz rozwój sektora usług

• Wzrost konkurencyjności polskich regionów i przeciwdziałanie ich marginalizacji społecznej, gospodarczej i przestrzennej

• Wyrównywanie szans rozwojowych i wspomaganie zmian strukturalnych na obszarach wiejskich.

Koszty realizacji NSRO wyniosą około 85,6 mld EUR - oznacza to roczne wydatki (w latach 2007-2013) na poziomie 5% polskiego PKB. Środki finansowe pochodzą przede wszystkim z 2 funduszy strukturalnych UE: Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (35,07 mld EUR) i Europejskiego Funduszu Społecznego (10,00 mld EUR), a także z Funduszu Spójności (22,18 mld EUR). NSRO wdrażane są poprzez programy operacyjne.

• Obok działań o charakterze prawnym, fiskalnym i instytucjonalnym cele NSRO będą realizowane za pomocą programów i projektów współfinansowanych z funduszy strukturalnycProgram Operacyjny Infrastruktura i Środowisko

• Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka

• Program Operacyjny Kapitał Ludzki

• 16 Regionalnych Programów Operacyjnych

• Program Operacyjny Rozwój Polski Wschodniej

• Programy Europejskiej Współpracy Terytorialnej

• Program Operacyjny Pomoc Techniczna (wspiera instytucje uczestniczące w realizacji programów operacyjnych).

Zasady

Wspófinansowanie na poziomie 75-80% . Instytucjami zajmującymi się wdrażaniem środków są:

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego zajmujące się programami krajowymi.

Instytucje pośredniczące są to różne ministerstwa np. edukacji , sportu, rolnictwa , transportu.

Instytucje zarządzające dla programów regionalnych np. Urząd Marszałkowski. Instytucję organizujące konkursy np. Urząd Pracy, Urząd Marszałkowski.

Koszty można podzielić na kwalifikowane i niekwalifikowane np. Unia daje 80% koszt 100%.

W latach 2007-2013 istnieje możliwość finansowania w projekcie miękkim kosztów związanych z EFR i odwrotnie części kosztów z EFR finansowana jest przez EFS np. Przedsiębiorca dokonał zakupu jakiegoś urządzenia i może skorzystać ze szkolenia czyli z projektu miękkiego. W ramach szkolenia może otrzymać do 15% wartości projektu np. zakup komputera. Jest to tkz cross financing.

Pytanie 8 Ochrona praw człowieka w systemie Rady Europy

Rada Europy - powstała 5 V 1949. Była pierwszą organizacją w Europie działającą na rzecz współpracy i integracji kontynentu. Zadaniem RE jest zacieśnianie współpracy w dziedzinie społecznej, kulturalnej i prawnej pomiędzy państwami. W ramach RE działają między innymi: Komisja Praw Człowieka, Europejski Trybunał Praw Człowieka.

Ochrona praw człowieka - pozycja społeczna jednostki jest współcześnie wyznaczana przez wolności i prawa. Prawa człowieka są prawami o charakterze moralnym, zbiorem postulatów domagających się poszanowania wartości dla człowieka najcenniejszych: godności, życia, wolności i swobodnego rozwoju. Prawa człowieka mają naturalny charakter, bo nie są tworzone przez żadną władzę ludzką. Prawa te są niezbywalne. Trwają tak długo, jak długo żyje człowiek. Prawa człowieka są uniwersalne, bo przysługują wszystkim bez dyskryminacji, zwłaszcza ze względu na obywatelstwo, religię, płeć, rasę, język, kolor skóry, pochodzenie społeczne, narodowe, posiadany majątek, poglądy polityczne. Prawa człowieka są też uniwersalne przedmiotowo, bo człowiek ma różne potrzeby wynikające z przyrodzonej godności, których zaspokojenie jest niezbędne do jego rozwoju, jak też do rozwoju każdego społeczeństwa. Dlatego też jednostka ma prawa polityczne i obywatelskie oraz prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne. Są też uniwersalne terytorialnie, bo nie zależą od miejsca przebywania.

Literatura:

Leksykon współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych, redaktor naukowy prof. dr hab. Czesław Mojsiewicz.

System Rady Europy - system, który obecnie staje się ogólnoeuropejski - początkowo był ograniczony do krajów Europy Zachodniej - powstał w ramach Rady Europy. Jego podstawą są uchwalona, 4 lisopada 1950 r. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, przyjęte w późniejszych latach jedenaście protokołów dodatkowych do konwencji oraz Europejska Karta Socjalna, a także europejska Konwencja o zapobieganiu torturom. W ostatnich latach doszło kilka nowych dokumentów rozszerzających zakres ochrony praw człowieka w systemie Rady Europy. System Rady Europy jest uważany za najdoskonalszy z istniejących międzynarodowych systemów ochrony praw człowieka.

Stworzenie przez Radę Europy systemu praw człowieka zainspirowały 2 fakty. 1 - doświadczenia drugiej wojny światowej, które stały się motywem tworzenia instrumentów międzynarodowej ochrony praw człowieka - zrodziły one Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Konwencja z 1950 r. dokonała pozytywizacji praw proklamowanych przez deklarację i ustanowiła system gwarancji ich poszanowania na obszarze państw Europy Zachodniej. Po 2 uchwalenie konwencji i mechanizmu implementacji było traktowane jako jedna z dróg wiodących do integracji Europy Zachodniej. Nie można być członkiem Rady nie przystępując do konwencji. Przestrzeganie i rozwój praw człowieka i podstawowych wolności jest statutowym celem RE. W konwencji i protokołach znajdujemy prawo do życia, zakaz tortur i nieludzkiego traktowania, zakaz niewoli, poddaństwa i pracy przymusowej, prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego, prawo każdego do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy przez niezawisły i bezstronny sąd, zasadę „prawo nie działa wstecz”, prawo do życia prywatnego i rodzinnego, prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania itd. Naturalnie każde z w/w praw zostało sformułowane w postaci precyzyjnej definicji wraz z podaniem środków, sposobów czy warunków jego realizacji. Istnieje możliwość wprowadzenia pewnych ograniczeń oraz zawieszenia stosowania określonych praw, które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa państwowego lub publicznego w celu zapobiegania zamieszkom lub przestępstwu, ochrony zdrowia i moralności lub ochrony praw i wolności innych osób. W przypadku wojny lub innego niebezpieczeństwa publicznego zagrażającego życiu narodu, każda ze stron może podjąć środki uchylające odstępując od zobowiązań Konwencji. Środki uchylające też są ograniczone nie wolno zawiesić prawa do życia, zakazu tortur i niehumanitarnego traktowania, niewoli i poddaństwa. Wyjątkowe znaczenie i oryginalność systemu ochrony praw człowieka w RE leży w mechanizmach kontroli poszanowania gwarantowanych praw poprzez składanie skargi indywidualnej czy skargi państwowej.

Inf. mat. z wykładów dr. A. Szymaniaka, System Rady Europy

9. Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu (skład, struktura, organizacja, orzecznictwo) .

Europejski Trybunał Praw Człowieka jest sądem właściwym do orzekania w sprawach dotyczących wszelkich uszczerbków praw człowieka zapisanych w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i dodatkowych protokołach.

Sędziami Trybunału są wybitni przedstawiciele praktyki sędziowskiej, znawcy problematyki praw człowieka, z krajów członkowskich Rady Europy (obecnie 47 państw). Konwencja przyjmuje zasadę, iż na każde państwo przypada jeden sędzia w wieku do 70 lat (stąd co jakiś czas następuje kooptacja).

Sędziowie nie działają w imieniu państw, z których pochodzą, a w imieniu własnym, nie reprezentują własnych państw ani nie mogą od władz państw pochodzenia otrzymywać konkretnych wytycznych odnośnie praktyki orzeczniczej.

Wyroki ETPC są wydawane formalnie w imieniu całego Trybunału, jednakże sprawy rozpoznawane są przez dużo mniejsze, niż 47- osobowe składy sędziowskie.

Europejski Trybunał Praw Człowieka działa w trzech, przewidzianych Konwencją składach:

• 7 - osobowej izby - podstawowej jednostki orzeczniczej. Tworzone są składy stałe z możliwością niewielkiej rotacji. Wiąże się to z tym, że w przypadku skargi przeciwko państwu pochodzenia sędziego musi on, nie będąc na stałe w danej izbie, która sprawę będzie rozpatrywała, wejść na miejsce innego (jest on dla składu pomocny, gdyż zna system prawny państwa, z którego skarga pochodzi). Dodatkowo, skład nie może być złożony z grupy sędziów z państw, z których napływa do Trybunału najwięcej skarg.

• Wielka izba - 17 sędziów. W ETPC funkcjonują 2 składy stałe, możliwe jest dokooptowanie trzeciego, gdy instancyjnie nie można powielić poprzedniego składu (nie dotyczy to sędziego z państwa, z którego skarga napłynęła - zasiada on w składach we wszystkich instancjach).

• Zgromadzenie wszystkich sędziów - zajmuje się wyborem przewodniczącego oraz przewodniczących izb.

• Komitet - 3 sędziów, podejmuje decyzje w kwestii dopuszczalności skargi (w zasadzie przesądza o losach skargi).

• Panel - 5 sędziów. Ciało doradcze.

Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu (skład, struktura, organizacja, orzecznictwo) .

Europejski Trybunał Praw Człowieka jest sądem właściwym do orzekania w sprawach dotyczących wszelkich uszczerbków praw człowieka zapisanych w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i dodatkowych protokołach.

Sędziami Trybunału są wybitni przedstawiciele praktyki sędziowskiej, znawcy problematyki praw człowieka, z krajów członkowskich Rady Europy (obecnie 47 państw). Konwencja przyjmuje zasadę, iż na każde państwo przypada jeden sędzia w wieku do 70 lat (stąd co jakiś czas następuje kooptacja).

Sędziowie nie działają w imieniu państw, z których pochodzą, a w imieniu własnym, nie reprezentują własnych państw ani nie mogą od władz państw pochodzenia otrzymywać konkretnych wytycznych odnośnie praktyki orzeczniczej.

Wyroki ETPC są wydawane formalnie w imieniu całego Trybunału, jednakże sprawy rozpoznawane są przez dużo mniejsze, niż 47- osobowe składy sędziowskie.

Europejski Trybunał Praw Człowieka działa w trzech, przewidzianych Konwencją składach:

• 7 - osobowej izby - podstawowej jednostki orzeczniczej. Tworzone są składy stałe z możliwością niewielkiej rotacji. Wiąże się to z tym, że w przypadku skargi przeciwko państwu pochodzenia sędziego musi on, nie będąc na stałe w danej izbie, która sprawę będzie rozpatrywała, wejść na miejsce innego (jest on dla składu pomocny, gdyż zna system prawny państwa, z którego skarga pochodzi). Dodatkowo, skład nie może być złożony z grupy sędziów z państw, z których napływa do Trybunału najwięcej skarg.

• Wielka izba - 17 sędziów. W ETPC funkcjonują 2 składy stałe, możliwe jest dokooptowanie trzeciego, gdy instancyjnie nie można powielić poprzedniego składu (nie dotyczy to sędziego z państwa, z którego skarga napłynęła - zasiada on w składach we wszystkich instancjach).

• Zgromadzenie wszystkich sędziów - zajmuje się wyborem przewodniczącego oraz przewodniczących izb.

• Komitet - 3 sędziów, podejmuje decyzje w kwestii dopuszczalności skargi (w zasadzie przesądza o losach skargi).

• Panel - 5 sędziów. Ciało doradcze.

10. Wspólna Polityka Rolna: cele, reformy, perspektywy zmian (Wojciech Orłowski)

Cele:

• Zwiększenie wydajności rolnictwa poprzez popieranie postępu technicznego, racjonalny rozwój produkcji rolnej oraz możliwie najlepsze wykorzystanie czynników produkcji, a w szczególności siły roboczej

• Stabilizacja rynków rolnych

• Zapewnienie rozsądnych cen w zaopatrz nu konsumentów

• Zapewnienie bezpieczeństwa dostaw produktów rolnych na rynek

Reformy:

1968 r. Plan Mansholta: tworzenie podstaw polityki strukturalnej

od 1984 r.- wprowadzenie zasady kwotowania produkcji mleka

1985 r. „Zielona Księga” (Wprowadzenie zasady współodpowiedzialności finansowej producentów, zgodnie z którą rolnicy w określonych sytuacjach zobligowani byli do samodzielnego zagospodarowania nadwyżek produkcyjnych)

1988 r.- zastosowanie tzw. Stabilizatorów, polegających na nakładaniu kar w przypadku przekroczenia „ maksymalnej ilości gwarantowanej” w odniesieniu do całej produkcji danego towaru we Wspólnocie

1992 r.- reforma MacSharry' ego , której celem była poprawa konkurencyjności rolnictwa unijnego na rynkach światowych, obniżenie cen gwarantowanych oraz wprowadzenie różnego rodzaju subwencji i mechanizmów wyłączania ziemi spod uprawy

1995 r. Raport Fischlera (nie przewiduje on rezygnacji z cen gwarantowanych i kwot produkcyjnych.

Agenda 2000-kierunki zmian w UE

• Obniżenie cen interwencyjnych zbóż o 15 %

• Obniżenie pomocy do 1 ha roślin oleistych i siemienia lnianego

• Zwiększenie pomocy finansowej dla roślin białkowych

• Zwiększenie płatności bezpośredniej za sztukę bydła

• Rozwój obszarów wiejskich

Perspektywy zmian:

• Konieczność zdecydowanego przesunięcia ciężarów finansowych z interwencji na rynkach rolnych w stronę polityki rozwoju strukturalnego

• Większy nacisk na ochronę środowiska

• Promocja jakości i bezpieczeństwa zdrowotnego

• Przyznanie preferencji dla produktów „rolnictwa ekologicznego

• Wprowadzenie zasady przezorności w odniesieniu do wszystkich produktów żywnościowych

• Możliwość stosowania organizmów modyfikowanych genetycznie w produkcji „rolnictwa ekologicznego”

Pyt 12. - POROZUMIENIE Z SCHENGEN -

- Geneza i przedmiotowy zakres współpracy -

• Układ z Schengen - porozumienie, które znosi kontrolę osób przekraczających granice między państwami członkowskimi układu, a w zamian za to wzmacnia współpracę w zakresie bezpieczeństwa i polityki azylowej. Dotyczy również współpracy przygranicznej.

Geneza

• Porozumienie to zostało zawarte w miejscowości Schengen w Luksemburgu 14 czerwca 1985. 13 lipca 1984 roku RFN i Francja zawarły porozumienie w Saarbrücken. Była to dwustronna umowa w sprawie ułatwiania obywatelom obu państw przekraczania wspólnej granicy. Umowa ta dotyczyła jedynie kontroli na drogowych przejściach granicznych. Umową z Saarbrücken zainteresowały się kraje Beneluksu, mające już doświadczenie w funkcjonowaniu unii paszportowej. Wykorzystano więc część rozwiązań z Saarbrücken i zawarto nową umowę. W 1985 w miejscowości Schengen podpisano porozumienie o stopniowym znoszeniu kontroli na wspólnych granicach (tzw. Schengen I) między krajami Unii Gospodarczej Beneluksu, Francją i RFN. Umowa ta została zawarta poza wspólnotowym porządkiem prawnym.

• Od 1986 wprowadzono zwykłą kontrolę wzrokową na granicy dokonywaną w stosunku do pojazdów przekraczających ją ze zmniejszoną prędkością. Natomiast 26 marca 1995 całkowicie zniesiono kontrolę na granicach. W 1995 na mocy układu z 1990 również Hiszpania i Portugalia stały się pełnoprawnymi członkami Grupy. Włochy, Grecja, Austria oraz pięć krajów nordyckich (Dania, Finlandia, Szwecja, Norwegia, Islandia) uzyskały wówczas status obserwatorów.

• Pełnomocnik Rządu do Spraw Przygotowania Organów Administracji Państwowej do Współpracy z Systemem Informacyjnym Schengen i Systemem Informacji Wizowej został ustanowiony już rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004. Rządowy projekt ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej wpłynął do Sejmu 5 lipca 2007 jako druk sejmowy nr 1934. Projekt dotyczył uporządkowania i uzupełnienia w niezbędnym zakresie podstaw prawnych dotyczących uczestnictwa Polski w Systemie Informacyjnym Schengen (SIS) i Systemie Informacji Wizowej (VIS), ustalenia w odpowiedni sposób kompetencji poszczególnych organów w zakresie wprowadzania i udostępniania danych SIS i VIS. Nad projektem pracowała Komisja Administracji i Spraw Wewnętrznych. Na posiedzeniu nr 46 V kadencji Sejm uchwalił ustawę z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej. 401 posłów było za, 29 przeciw, 8 wstrzymało się. Senat nie wniósł poprawek. 7 września 2007 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej podpisał ustawę. Rzeczpospolita Polska weszła do Układu z Schengen 21 grudnia 2007.

Przedmiotowy zakres współpracy

• Podstawowe cele układu to likwidacja kontroli paszportowej na granicach wewnętrznych, zastępowanej ściślejszą kontrolą na granicach zewnętrznych, wspólna polityka azylowa i wizowa oraz utworzenie tzw. Systemu Informacji Schengen - SIS.

• Układ jest otwarty dla wszystkich członków Unii Europejskiej. Wynikająca z niego swoboda przepływu osób wewnątrz tzw. strefy Schengen dotyczy nie tylko obywateli państw - sygnatariuszy, ale wszystkich osób wszelkiej narodowości i o dowolnym obywatelstwie, które przekraczają granice wewnętrzne na terenie objętym porozumieniem.

• Do układu z Schengen należą obecnie 22 państwa Unii Europejskiej oraz Islandia i Norwegia, wchodzące w skład Związku Paszportowego Krajów Nordyckich oraz Szwajcaria i Liechtenstein, który jest z grupą z Schengen stowarzyszony.

• Przyjęcie przepisów wynikających z Układu z Schengen jest jednym z wymogów uzyskania członkostwa w Unii Europejskiej przez kraje kandydujące, tak więc w przyszłości strefa swobodnego, niekontrolowanego przepływu osób może znacznie się powiększyć i być może obejmie prawie całą Europę.

14. Obywatelstwo Unii - geneza i istota.

• Obywatelem Unii jest każda osoba fizyczna o przynależności państwowej jednego z państw członkowskich (art. 17 TWE). Obywatelstwo unii nie zastępuje obywatelstwa państwowego. Określanie regulacji dotyczących przynależności państwowej należy do wyłącznej kompetencji państw członkowskich. Obywatelstwo unii ozn. korzystanie z konkretnych praw. Obywatelowi unii przysługują prawa i wolności osobiste, polityczne, ekonomiczne, socjalne, gwarancje proceduralne w postępowaniu sadowym, ma on także zagwarantowaną ochronę tych praw. Do praw podstawowych obywateli UE można zaliczyć wszystkie uprawnienia indywidualne, które są chronione w postaci zasad ogólnych prawa wspólnotowego. Należą do nich: równości i niedyskryminacja, wolność poruszania się i przebywania na terytorium UE, wolność od bezprawnej ingerencji w życie prywatne i rodzinne, tajemnica korespondencji, mir domowy i spokój lokalu handlowego, wolność od arbitralności władzy państwowej, zakaz arbitralnego pozbawienia wolności i karania, prawo do słusznego procesu, w tym prawo do obrony, prawo do wolności wypowiedzi, prawo własności, prawo do nauki, wolność religijna, prawo swobodnego wyboru i wykonywania zawodu, prawa wyborcze.

• Przepisy wyprowadzone na mocy TUE uprawniają każdego obywatela Unii do swobodnego poruszania się i przebywania na obszarze państw członkowskich UE, głosowania oraz kandydowania do PE oraz w wyborach do władz lokalnych w państwie członkowskim, w którym się przebywa, na takich samych zasadach jak obywatele tego państwa, korzystania z opieki dyplomatycznej i konsularnej każdego państwa członkowskiego, jeżeli państwo ojczyste obywatela Unii nie ma swojego przedstawicielstwa na obszarze kraju trzeciego, kierowania petycji do PE, składania skarg do rzecznika praw obywatelskich UE, kierowania pism do instytucji wspólnotowych, posługując się jednym z języków oficjalnych oraz otrzymywania odpowiedzi w tym samym języku oraz dostępu do dokumentów PE, RUE oraz KE.

Pyt 15 Regionalizacja a globalizacja. Glokalizacja.

• Regionalizacja jest procesem wyłączającym jakiś obszar z większej całości. W historycznym znaczeniu regionalizacja jest procesem wzrostu integracji terytorialnej lokalnych grup plemiennych, kastowych, klanowych i łączenie się ich w szersze społeczności. Społeczności te zaczynają się do siebie coraz bardziej upodabniać pod względem cech kulturowych. Innymi cechami które powodują, że grupy społeczne się do siebie zbliżają są: podobieństwo kulturowe, podobne języki, obyczaje, styl życia, wzory organizacji politycznej. Mamy tu doczynienia z pojęciem regionu który utożsamiany jest z terytorium grupy kulturowej, a zwłaszcza etnicznej. Z kolej pojęcie ojczyzny lokalnej lub regionalnej do pojęcia więzi typu prenarodowego. Prenarodowa czyli grupa etniczna. Jest to grupa kulturowa która nie dokonała procesu narodotwórczego. Nie posiada ona także suwerenności politycznej realizowanej we własnej instytucji państwa. Są takie grupy regionalne jak Baskowie czy Kurdowie którzy dążą do uzyskania pełnej suwerenności państwowej.

• Proces regionalizacji jest powiązany także ze zjawiskiem globalizacji. W tym procesie mamy doczynienia z wyłanianiem się ponadnarodowych układów integracji społecznej oraz uniwersalizacji kulturowej. Choć coraz częściej mamy doczynienia z umacnianiem się tożsamości lokalnej to zjawiska globalizacji i procesy narodotwórcze nie stoją z nią w sprzeczności.

• Globalizacja to proces prowadzący do coraz większej współzależności i integracji państw, społeczeństw, gospodarek i kultur, czego efektem jest tworzenie się „jednego świata”, społeczeństw światowego. Początki globalizacji datuje się na XVI wieku, wtedy to dokonano wielkich odkryć geograficznych a dodatkowo w tym okresie odkryto czcionki i prasę drukarską. Druga faza globalizacji to już wiek XIX i wielka rewolucja przemysłowa i wiążące się z nią umacnianie się państw europejskich. Z trzecim etapem mieliśmy doczynienia tuż po II wojnie światowej. Państwa dążyły do podpisania szeregu porozumień w celu usunięcia ograniczeń w wolnym handlu. Efektem tego było powstanie Światowej Organizacji Handlu.

• W globalizacji wyodrębniamy trzy wymiary. Wymiar gospodarczy, społeczno-kulturowy i polityczny. W wymiarze gospodarczym mamy doczynienia ze zniesieniem barier występujących w handlu. Dodatkowo widzimy powstawanie wielkich korporacji obecnych na całym świecie. Minus jest taki że jeśli mamy kryzys finansowy na jednym końcu świata to jego skutki odczuwane są globalnie. Globalizacja w wymiarze społeczno-kulturowym jest rezultatem rozwoju masowej turystyki, wzmożonych migracji, komercjalizacji produktów

• kulturowych. W wymiarze politycznym efektem globalizacji jest powstanie takich organizacji jak Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Światowa Organizacja Handlu. Organizacje te mają ogromny wpływ na regulowanie gospodarki światowej przez co ograniczają niezależność państw narodowych.

• Glokalizacja jest przystosowaniem globalnych produktów do wymogów rynku lokalnego. Jest ona efektem powstałych napięć pomiędzy lokalnością a globalnością. W początkowej fazie zjawisko to odnosiło się tylko do wymiaru ekonomicznego i oznaczało dostosowanie globalnych strategii marketingowych do warunków lokalnych. Następnie uznano glokalizację za adaptację globalnych działań do lokalnych warunków. Przykładem glokalizacji może być promowanie interesów lokalnej społeczności Katalonii podczas Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku.

Anna Kasprzyk Politologia III rok-Gniezno

Pytanie nr 6 - Programy Wspólnotowe w Unii Europejskiej 2007-2013

Programy wspólnotowe są jednym z instrumentów wspólonej polityki państw członkowskich, służą w nawiązywaniu i wzmacnianiu współpracy między państwami. Są ustanowione na wniosek Komisji Europejskiej, decyzje o powołaniu programu i budżecie podejmują wspólnie Parlament Europ. i Rada Unii Europ. natomiast nad jego realizacją czuwa Dyrekcja Generalna Komiski Europejskiej

Lista programów wspólnotowych podzielona jest na nast. dziedziny:

Badania naukowe , Edukacja

Kultura, Polityka Audiowizualna

Środowisko, Energia i Transport

Zdrowie, Polityka Społeczna

1/. Uczenie się przez całe zycie - ma za zadanie rozszerzenie współpracy europejskiej i wymianę w zakresie edukacji:

Programy sektorowe:

Comenius- edukacja przedszkolna i szkolna

Erazmus- szkolnictwo wyższe

Leonardo da Vinci- kształcenie i szkolenie zawodowe

Grundtvig- edukacja dorosłych.

2/. Europa dla obywateli - promuje aktywne „ obywatelstwo europejskie” tzn. zaangażowanie obywateli w proces integracji europeksiej.

3./ Młodzież w działaniu adresatami są młodzież od 13 do 30 lat- wspiera przedsięzięcia podejmowanie przez młodych ludzi w czasie wolnym od nauki.

4/ Kultura 2007- wyodrębnienie wspólnej przesteni kulturowej dla Narodów Europy.

5/. LIFE + Natura i Bioróżnorodność, polityka i zarządzanie, ochrona środowiska, informacja i komunikacja.

6/. Media 2007- cele zachowanie i utrwalanie europejskiej róznorodnośco kulturowej w dzidzinie kinematografii

7/. 7 Program Ramowy- na rzecz innowacyjności i konkurencyjności - zakres działania to innowacyjność,technologie ochrony środowiska, inteligentna energia, przedsiebiorczość rozwój technologi ICT

8/. eContentplus- dofinansowuje projekty z zakresu tworzenia, dystrybucji sieci cyfrowych

9/. eTen- rozwój sieci telekomunikacyjnej na terenie całej Europy

10/. eEurope- upowszechnianie dostepu do internetu w szkołach, prZedsiebiorstwach.

11. IDA- wymiana danych pomiędzy jednostkami administracyjnymi. Oceniony jako jeden najefektywniej funkcjonujących przedsięwzięć.

12/. Marco Polo- transport i logistyka- zmniejszenie przeciążenia dróg.

13 Zdrowie Publiczne- wyrównuje standardy w zakresie zdrowia publicznego

14/.Daphne III- został stworzony do walki z przemocą wobec dzieci i młodzieży i kobiet

Pytanie : Korzyści i koszty przystapienia Polski do UE.:

Korzyści:

1/. Otwarcie rynków krajów ościennych

2/. Swobodny przepływ osób

3/. Większa stabilność polityczna

4/. Tworzenie nowych miejsc pracy w krajach członkowskich

5/. Większe bezpieczeństwo obrotu gospodarczego

6/. Wzrost szroko pojętej konkurencyjności

7. Zwiększenie pewności obrotu prawnego

8./ Zwiekszenie rozmiarów rynku zbytu w ramach JRW

9/.Ochrona konsumentów

10/.Przyjęcie wysokich standardów ochrony środowiska w UE /poprawa sytuacji ekologicznej/

10/. Podwyższenie tempa wzrostu PKB

11/. zwiekszenie dynamiku inwestycji

12/.Zahamowanie inflacji z 7,8% bez członkowstwa do 4,4% w 2010 roku.

Koszty:

Koszty transformacji gospodarczej / przeobrażenia/

Dostosowanie się do członkowstwa, np. dostosowanie się do przeniesienia części uprawnień państwa na rzecz instytucji UE

Koszty związane z restrukturyzacją gospodarki

Modernizacja różnych dziedzin gospodarki

Pytanie : Rezultaty negocjacji o członkowstwo Polski w UE.

Zakończenie negocjacji o członkowstwo w UE było dla Polski powrotem do korzeni Europy.

oraz zajęcia należnego miejsca wśród narodów Europy.

Negocjacjie odbywały się w obszarach:

1/. „ Swobodny przepływ towarów”

- uregulowania prawne tworzące podstawy swobodnrego obrotu towarami a w szczególności:

System ocen zgodności, bezpieczeństwa towarów, normalizacji i nadzoru rynku, zasad niedyskryminacji, znoszenie barier w handlu oraz zamówień publicznych.

2/. „Swobodny przepływ osób”:

- wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych, swobodny przepływ pracowników, zachoweanie przez pracowników migrujących praw do emerytur i rent, praw pobytu, praw wyborczych.

3./Śwoboda świadczenia usług:

Niedyskryminacja, tj. wolność zakładania przedsiębiorstw na terenie całej UE, zakaz stosowania przez UE ograniczeń w transgranicznym swiadczeniu usług.

4/.Swobodny przepływ kapitału

Swoboda dokonywania inwestycji we wszystkich dziedzinach, płatności w obrocie między państwami członkowskimi, nabycie nieruchomości, zapobieganie „prania brudnuych pieniędzy”, płatności elektronicznych.

5/. Prawo spółek

Zniesienie wszelkich ograniczeń w zakresie prowadzenie działalności gospodarczej wewnatrz UE poprzez harmonizację prawa spółek krajów członkowskich

6/.Rolnictwo:

Znalezienie rozwiązań pozwalających objęcie polskiego rolnictwa i obszarów wiejskich pełnym instrumentarium WPR tj,. wspraciem cenowym dochodowym i strukturalnym, korzystanie z płatności bezposrednich, ustalenie limitów pradukcyjnych np. mleka cukru, równe warunku konkurencji, sprawy weterynaryjne

7/.Rybołóstwo:

Zarządzanie i Kontrola zasobów, organizacje wspólnego rynku, międzynarodowe umowy rybackie

8./Polityka Transpotrowa,

Transp. Lotniczt, morski, drogowy, kolejowy, żegluga śródladowa, negocjacjie prowadzili PLL LOT, PKP PKS

Prowadzony były również negocjaccie z zakresu: Padatków, Statystyki,Energii, Nauka i Badania, Środowisko, Wymiar sprawiedliwości, Unia celna, WPZiB. , Edukacja i kształócenie, Technologie informacyjne, Ochrona zdrowia, Ochrona konsumentów, Kultura i polityka audiowizualna, Stosunki zewnętrzne.

Pytanie: Instrumenty WPZiB.

Obejmują:

1/ Zasady i ogólne wytyczne- nie maja mocy wiążącej , ustala je Rada Europejska

2/,. Wspólne strategie- dotycza spraw w których państwa człkonkowskie UE „maja ważne wspólne interesy”, ustala się cel, czas trwania, niezbędne środki jakie muszaąbyć przekazane do dyspozycji przez Unie i przez państwa członkowskie

3/. Wspólne działania- maja charakter wiążący dla państw członkowskich, np.: wobec Rosji monitorowanie kampanii wyborczej w 1993 roku.

4/,. Wspólne stanowiska- maja charakter wiążący- okreslaja podejście UE w odniesieniu do „danego problemu” o charakterze geograficznymlub „przedmiotowym”

- sankcje wobec państw trzecich

-polityki Unii wobec państw trzecich

-odnoszące się do inicjatycw specjalnych o charakterze tematycznym

5/. Umacnianie współpracy- państwa członkowskie działają w ramach WPZiB są spójne, solidarne

-dokonują wymiany informacji i uzgodnień

- koordynuja działania w org. Międzynarodowych, wspólne stanowiska

-mogą zwracać się do Rady ze wszystkimi zapytaniami dot. WPZiB, przdkładac Radzie propozycje.

Pytanie: Stosunki UE - USA Przejawy współpracy i rywalizacji.

Pierwsze kontakty między USA a Wspólnotą zostały nawiązane w latach 50 XXw. gdzie mianowały swojego obserwatowa przy EWWiS a trzy lata później utworzyły misje , którą zmieniono na Misje USA przy Wspólnocie Europejskiej. WE założyła swoją placówkę w Waszyngtonie.

1/ 1971r - wzajemne wizyty przedstawicieli Parlamentu Europ. i Kongresu USA- omawianie różnorodnych kwestii intesesujących obie strony.

2/. Lata 90-siąte to spotkania na szczycie:

a/22.11.1990r. Deklaracja Transatlantycka- program współpracy dwustronnej zakres spraw politycznych, wojskowych, gospodarczych.

b/. 3 grudnia 1995r. - program Transatlantycki- podniesienie wspólnych stosunków do wspólnych działań w zakresie wspierania pokoju, stabilności, demokracji Powstanie Transatlantyckiego Partnerstwa Gospopdarczego.

c/.18 maja 1998r. w Londynie podpisano dokument Partnerstwo Transatlantyckie- współpraca polityczna.

3/. 18 grudnia 2000r. w Waszyngtonie uzgodnienie w ramach Programu Transatlantyckiego najważniejsze kwestie wzajemnej współpracy w stosunku do wyzwań międzynarodowych/ proces pokojowy na Bliskim Wschodzie, wsparcie demokracji w Rosji,Afryce Azji, zapobieganie proliferacji broni masowego rażenia, walka z terroryzmem.

4/. 20 września 2001r. po zamachach w Nowym Jorku przedstawiciele UE i Sekretarz Collin Powel - oświadczenie o walce z terroryzmem.

5/.30 stycznia 2003r. premierzy Wielk. Bryt, Węgier, Hiszpanii, Włoch, Polski, Portugalii Danii, Czech podpisanie tzw. Listu Ośmiu- poparcie dla interwencji w Iraku.

Rozłam w Unii, osłabienie stosunków USA w UE

6/. 25 czerwca 2003r.- próby poprawy relacji między USA wa UE- w Waszyngtonie podpisanie kilku oświadczeń o wzajemniej pomocy prawnej i ekstradycji.

7/. 20 czerwca 2005r. Wiedeń- kilka oświadczeń o zaciesnieniu współpracy / walka z terroryzmem,wspracie demokracji i praw człowieka, promocja pokoju i dobrobytu, walka z fałszerstwami i piractwem.

8/. 21 czerwca 2006r. Wiedeń- USA -UE- podpisanie strategicznego partnerstwa 4 płaszczyzny: wspracie demokracji, pokoju, praw człowieka, rozwiązywyanie globalnych problemów w zakresie energetyki i walki ze zmiana klimatu.

9/. 30kwietnia 2007r. Waszyngton- przyjęcie ram umacniania w dziedzinie polityki bezpieczeństwa o ruchu bezwizowym obywateli USA i UE.

10/. 5 kwietnia 2009 r Praga- nieformalny szczty - oświadczenie potępiajace północno koreańską próbe rakietową- rozmowy na temat globalnego ocieplenia, współpracy gospodarczej w obliczu kryzysu, zaapelowanie Obamy o przyjęcie Turcji do UE, popracie realizacji tarczy antyrakietowej.

11/ Ważnym elementem w stosunkach UE a USA to protokół z Kioto dot. redukcji emisji dwutlenku wegla, którego USA nie ratyfikowało do dnia dzisiejszego-USA największe obiekcje i zastrzeżenia kieruje w stosunku do Chin, ich zbyt łagodnego potraktowania a które są największym na świecie emitentem gazów cieplarnianych, na szczycie klimatycznym w Kopenhadze w 2009r. nie udało się doprowadzic do wiążących ustaleń i szczyt zakończył się fiaskiem.

Pytanie: Zarządzanie projektami UE. Etapy cyklu projektowego.

Projekty Europejskie to zbiory czynności podejmowanych dla osiagnięcia jasno okreslonych celów w wyznaczonym czasie i przy pomocy przeznaczonego na to budżetu.

Skonstruowanie projektu - Cykl:

Programowanie

Identyfikacji

Formułowanie wdrażanie

Ewaluacja i audyt

Droga projektowa

1/. Opis problemu: powinien odnosić się do uwarunkowań lokalnych, problemów społecznych czy kulturowych, informacje znajdują się w lokalnych strategiach rozwoju miasta, powiatu, regionu.

2/. Uzasadnienie problemu.

Należy opisać bariery na które napotykają beneficjenci, wskazać w jaki sposób realizacja projektu przyczyni się do eliminacji przezwyciężania trudności, uzasadnić wybór zaproponowanych przez nas działań.

3/. Cele projektu- w celach podjęte są działania które mją być środkiem do zakładanego celu- nadrzędnego zakładanego przez „sponsora” jak i bezpośredniego, określanego przez nas samych.

W działaniach wpisujemy konktetne zadania które będą wykonywane podczas realizacji projektu:

Adresaci projektu, opis zadań projektowych np. rekrutacja, zarządzanie projektem

4/. Harmonogram- ustalenie schematu organizacyjnego, jest to podstawa opisu metod zarządzania źródło informacji planistycznych /wpisujemy poszczególne zadania/

5/. Określenie kamieni milowych - są to punkty koordynacyjne i kontrolne projektu w harmonogramie zaznaczone są symbolem odwróconego trójkata.

6/. Budżet- to zestawienie środków finansowych związanych z realizacją projektu, obejmujący cały okres realizacji.

7/. Zakładane etekty- opisać należy wskaźniki, które pozwola nam i /sponsorowi/ ocenić czy cele projektu zostały spełnione., tzw rezultaty dzieli się na na miękkie i twarde.

Rezultaty twarde - ilościowe /np : liczba osób która znalazła zatrudnienie/

Rezultaty miękkie:- jakościowe np.: wzrost świadomości wiedzy, zadowolenia, zwiększenie motywacji do działania .

---