ZABAWY Z ROWEREM

UDZIEL PIERWSZEŃSTWA

Przybory i urządzenia: Rower dla każdego uczestnika, cho­rągiewki, boisko sportowe.

Uczestnicy: Dowolna liczba.

Organizacja i przebieg zaba­wy: Szkic sytuacyjny zabawy przedsta­wia rys. 1. Uczestnicy w szyku kolarskim - rzędzie lub w dwurzędzie, jeżdżą po trasie tzw. „ósemki" wytyczonej przez 2 chorągiewki. Odległość pomię­dzy stojącymi chorągiewkami winna wynosić od 10 do 15 m. W jednym miejscu tej trasy dochodzi do skrzyżo­wania się torów jazdy i wzajemnego spotkania się rowerzystów. Na tym skrzyżowaniu, podobnie jak w ruchu drogowym, obowiązywać ich będzie pierwszeństwo pojazdów nadjeżdżają­cych z prawej strony. W trakcie zaba­wy prowadzący może zmienić kierunek obowiązującej jazdy i tym samym wprowadzić inną kolejność przejazdu przez skrzyżowanie.

Uwagi: Pierwsze przejazdy uczestników za­bawy powinny odbywać się na małej szybkości, przy niewielkiej liczbie ro­werzystów.

WIEJĄCY WIATR

Przybory i urządzenia: Rower dla każdego uczestnika, bois­ko sportowe.

Uczestnicy: Dowolna liczba.

Organizacja i przebieg zaba­wy: Szkic sytuacyjny zabawy przedsta­wia rys. 2. Przed rozpoczęciem zabawy prowadzący ustala z uczestnikami spo­sób reagowania na sygnały dźwiękowe. Jeden sygnał gwizdkiem oznacza umo­wnie wiatr wiejący ze strony lewej, dwa sygnały wiatr wiejący od czoła, trzy sygnały gwizdkiem świadczą o wietrze ze strony prawej. Po dokona­ nych ustaleniach wszyscy rozpoczynają jazdę po obwodzie boiska w ustawieniu „rzędem". Po usłyszeniu jednego z ustalonych sygnałów, wszyscy doko­nywają szybkiego przegrupowania przyjmują odpowiedni szyk kolarski. Wykonują wtedy jazdę wachlarzem w lewo, w prawo lub przy sygnale oznaczającym wiatr od czoła, jadą w dalszym ciągu rzędem.

Uwagi: Przejazdy w ustalonych szykach ko­larskich powinny odbywać się środ­kiem boiska. Przed wprowadzeniem fo­rmy zabawowej z uczestnikami należy przećwiczyć ustawianie szyku „wach­larzem" w lewo i w prawo w pozycji stojącej, a następnie podczas wolnej jazdy.

OTWARTE - ZAMKNIĘTE

Przybory i urządzenia:

Rowery (minimum 4 sztuki), poprze­czka do skoku wzwyż, boisko spor­towe.

Uczestnicy:

Dowolna, parzysta liczba.

Organizacja i przebieg zaba­wy:

Szkic sytuacyjny zabawy przedsta­wia rys. 3. Uczestnicy zabawy stoją wraz z rowerami w parach na linii startowej. Przed nimi w odległości oko­ło 20 metrów znajduje się meta, na której stoi prowadzący, trzymając w rę­ku jeden koniec poprzeczki do skoku wzwyż. Przeciwny koniec poprzeczki oparty jest o podłoże. Zabawa rozpo­czyna się w momencie, gdy poprzeczka uniesiona zostaje przez prowadzącego do góry. Pierwsza para rozpoczyna wówczas szybką jazdę na rowerach w kierunku mety. Jadący starają się pokonać tę odległość jak najszybciej, bowiem poprzeczka po osiągnięciu pe­wnej wysokości zaczyna gwałtownie opadać. Po przejechaniu linii mety przez każdą parę rowerzystów, prowa­dzący opiera poprzeczkę o podłoże. W podobny sposób wykonują przejaz­dy pozostali rowerzyści.

Uwagi: Prowadzący reguluje ruchem po­przeczki w taki sposób, aby umożliwić każdej parze bezpieczny przejazd linii mety, ale jednocześnie zmusić ich do pokonania dystansu w jak najkrótszym czasie.

KARUZELA

Przybory i urządzenia: Rowery dla każdego uczestnika, boi­sko sportowe.

Uczestnicy: Podzieleni na dwie drużyny.

Organizacja i przebieg zaba­wy: Rowerzyści z obu drużyn znajdują się na środku boiska w jednym szeregu, tak jak to pokazano na rys. 4. W ocze­kiwaniu na rozpoczęcie zabawy, każdy uczestnik siedząc na rowerze trzyma prawą ręką kierownicę, a wolną lewą, chwyta za bark swego kolegę. W podo­bny sposób trzymają się także rowerzy­ści łączący obie drużyny. Na sygnał prowadzącego rusza „karuzela", czyli rozpoczyna się z udziałem wszystkich z nich wolna jazda na rowerach po łuku, z jednoczesnym trzymaniem za barki. W miarę upływu czasu następuje stopniowe zwiększenie szybkości jaz­dy, podczas której zewnętrzni rowerzy­ści mogą zwalniać chwyty i opuszczać „karuzelę".

Uwagi: Uczestnicy zabawy posiadający naj­większe umiejętności techniczne po­winni być umieszczeni w największej odległości od środka karuzeli.

GRY BOISKOWE Z ROWEREM

WALKA W KORYTARZU

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 2 sztuki), ozna­kowane boisko sportowe, bieżnia lek­koatletyczna.

Uczestnicy: Dwie drużyny o różnej liczbie zawo­dników.

Organizacja i przebieg gry: Szkic sytuacyjny przedstawia rys. 5. Na podłożu asfaltowym lub naturalnym rysujemy korytarz o długości do 30 metrów, z szerokością początkową 3 metry i końcową 1,5 m. Drużyny ustawiają się z rowerami w dwóch rzę­dach. Na sygnał prowadzącego pierwsi zawodnicy z rzędów jadą obok siebie korzytarzem, starając się za pomocą pchnięć barkami spowodować wyjazd przeciwnika poza linię boczną korzyta-rza. Komu uda się wypchnąć przeciw­nika tak, aby jednym kołem przekro­czył linię boczną, zdobywa dla drużyny l punkt. Wygrywa drużyna, której za­wodnicy zdobędą więcej punktów.

Uwagi: Przy doborze zawodników w pary należy uwzględnić posiadane przez nich warunki fizyczne i umiejętności techniczne jazdy na rowerze.

ZBIERZ I RZUĆ

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 2 sztuki), boisko sportowe.

Uczestnicy: Dowolna liczba zawodników.

Organizacja i przebieg gry: Szkic sytuacyjny gry przedstawia rys. 6. Zawodnicy ustawieni są rowera­mi w dwóch rzędach. Przed nimi na wprost w odległości 10 metrów leżą przybory do rzucania np. woreczki, kó­łka ringo lub piłki gumowe, a w od­daleniu 20 metrów stoi kosz lub leży opona. Na sygnał prowadzącego rozpo­czyna się gra, w czasie której pierwsi zawodnicy wyruszają na trasę, podjeż­dżają do leżącego przedmiotu, podno­szą go lewą ręką, przekładają go do prawej ręki i nie przerywając jazdy wykonują rzut do celu. Za każdy trafny rzut zawodnik otrzymuje l punkt. Po wykonaniu zadania wracają najkrótszą drogą na koniec swego rzędu. Wygrywa drużyna, której zawodnicy zgroma­dzili większą liczbę punktów.

Uwagi: Obok rywalizacji indywidualnej mo­żna także wprowadzić współzawodnic­two drużynowe. Celem rzutu może być także przedmiot wiszący (opona, tab­lica do piłki koszykowej lub kosz).

RZUĆ PIŁKĘ

Przybory i urządzenia: Rower dla każdego zawodnika, pił­ka, taboret, boisko sportowe.

Uczestnicy: Dwie drużyny o równej liczbie za­wodników.

Organizacja i przebieg gry: Szkic sytuacyjny gry przedstawia rys. 7. Zawodnicy ustawieni są naprze­ciwko siebie, w dwóch szeregach od­ległych od siebie o około 30 metrów. Między nimi stoi taboret z leżącą na nim piłką. Po odliczeniu kolejności ka­żdy zapamiętuje swój numer. Prowa­dzący daje sygnał do gry wywołując dowolny numer. Zawodnicy oznaczeni tym numerem jadą jak najszybciej w kierunku taboretu i uderzeniami le­wej ręki starają się strącić z niego piłkę. Ten, któremu uda się wyprzedzić rywala i wykonać zadanie szybciej, zdobywa dla swej drużyny l punkt. Prowadzący wywołuje w dowolnej ko­lejności następne numery, które pono­wnie uczestniczą w grze. Wygrywa drużyna, której zawodnicy w kilku po­wtórzeniach gry zdobędą więcej punk­tów.

Uwagi: Zawodnicy po skończonym przejeź­dzie wracają do szeregu na swoje miej­sca. W celu uatrakcyjnienia gry można w niej stosować różne formy startu, np. z pozycji siedzącego na rowerze, stojąc obok niego lub stojąc w znacznym od­daleniu.

HARCOWNICY

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 2 sztuki), boisko sportowe.

Uczestnicy: Dwie drużyny o równej liczbie za­wodników.

Organizacja i przebieg gry: Zawodnicy każdej drużyny stoją wraz z rowerami w szeregach, po prze­ciwległych stronach boiska. Na sygnał prowadzącego do środka boiska zbliża­ją się na rowerach pierwsi zawodnicy z zamiarem stoczenia pojedynku. Ce­lem pojedynku jest spowodowanie za pomocą pchnięć i ciągnięć, utraty rów­nowagi na rowerze przez jednego z za­wodników. Który z zawodników w wy­niku walki dotknie nogą podłoża, prze­grywa walkę. Zwycięzca otrzymuje dla drużyny punkt. Do pojedynku ruszają następni harcownicy, którzy także to­czą walkę. Grę wygrywa ta drużyna, której zawodnicy zdobędą większą li­czbę punktów.

Uwagi: Zawodnicy wytypowani do bezpo­średniej walki w parach winni posiadać zbliżone warunki fizyczne. Z uwagi na bezpieczeństwo ćwiczących i częste upadki na rowerach, zaleca się prowa­dzenie gry na podłożu naturalnym lub piaszczystym.

KONKURS ŚRODKA

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 3 sztuki), bezpie­czny odcinek drogi.

Uczestnicy: Liczba zawodników podzielona przez trzy.

Organizacja i przebieg gry: Zawodnicy z rowerami ustawie­ni są w trójkach na linii startu. Meta znajduje się w odległości 60-100 met­rów od nich. Na sygnał prowadzącego następuje start do jazdy, w której zwy­cięzcą zostanie ten zawodnik, który na mecie uplasuje się na 2 miejscu (jako drugi przejedzie linię mety).

Uwagi: Grę tę można prowadzić także na boisku sportowym, zalecając aby za­wodnicy w czasie jej trwania stosowali małą szybkość jazdy czy nawet ele­menty stania na rowerze.

WYWOŁYWANY

Przybory i urządzenia: Rower dla każdego zawodnika, piłka lekarska, boisko sportowe.

Uczestnicy: Parzysta liczba zawodników.

Organizacja i przebieg gry: Zawodnicy z obu drużyn ozna­czeni tymi samymi kolejnymi numera­mi wykonują jazdę na rowerach w luź­nej, bezładnej grupie, wokół narysowa­nego koła o średnicy około 4 metry. Podczas trwania gry zawodnicy nie mogą przerwać jazdy i podpierać się nogami. Po wywołaniu przez prowa­dzącego dowolnego numeru, zawodni­cy oznaczeni tym numerem zeskakują z rowerów, stawiają je na podnóżki i biegną do środka koła w kierunku leżącej piłki. Kto pierwszy podniesie piłkę do góry zdobywa dla swojej dru­żyny l punkt. Pozostali zawodnicy w tym czasie kontynuują jazdę i ocze­kują na wywołanie następnego numeru. Wygrywa drużyna, której zawodnicy zdobędą więcej punktów.

Uwagi: Przy dużej liczbie zawodników do­konać można ich podziału na większą liczbę drużyn. Podczas tej gry powinno doskonalić się u zawodników krótko­trwałe stanie na rowerze.

WALKA O CHORĄGIEWKI

Przybory i urządzenia: Rower dla każdego zawodnika, cho­rągiewki, boisko sportowe.

Uczestnicy: Dwie drużyny o równej liczbie za­wodników.

Organizacja i przebieg gry: Dwie drużyny ustawione są na linii startu w szeregu w ten sposób, że każdy zawodnik jednej drużyny od­dzielony jest od partnera ze swojej drużyny rywalem z drużyny przeciw­nej. Na mecie oddalonej o około 30 metrów stoją chorągiewki w ilości rów­nej liczbie połowy uczestników gry. Na sygnał prowadzącego rozpoczyna się szybka jazda w kierunku mety i walka o chorągiewki. Za każdą zdobytą cho­rągiewkę zawodnik uzyskuje dla swojej drużyny l punkt. Zwycięża drużyna, która zdobędzie więcej punktów w kil­ku jazdach.

Uwagi: W zależności od posiadanych warun­ków terenowych grę tę można prze­prowadzić na dystansach dłuższych np. 60 metrów, 100 metrów. Walka o cho­rągiewki winna odbywać się przy za­chowaniu wszelkich zasad bezpieczeń­stwa.

KRĘGLARZE

Przybory i urządzenia: Rowery dla zawodników jednej dru­żyny, piłki, boisko sportowe.

Uczestnicy: Zawodnicy podzieleni na dwie dru­żyny.

Organizacja i przebieg gry: Zawodnicy jednej drużyny sto­ją w parach wzdłuż linii bocznych boi­ska. Każda para zawodników ma w po­siadaniu jedną piłkę. Zawodnicy dru­giej drużyny stoją wraz z rowerami w szeregu na linii startu. Na sygnał prowadzącego następuje dowolny prze­jazd rowerzystów do mety odległej o około 30 metrów. Zadaniem zawod­ników stojących z boku boiska jest wykonanie takich toczeń piłkami, aby trafiły one w jadące rowery. Za każde trafione toczenie drużyna celująca otrzymuje punkt. Po przejeździe wszy­stkich zawodników następuje zmiana ról. Teraz jadący stają się zawodnikami celującymi. Grę wygrywa drużyna, któ­ra zgromadziła na swoim koncie więcej punktów. Uwagi: Ze względu na bezpieczeństwo jadą­cych, w grze stosować należy wyłącz­nie toczenie a nie rzuty piłkami. Wska­zane jest także wyznaczenie limitu cza­su, w jakim jadący zawodnicy powinni osiągnąć metę, W miejsce toczenia pił­kami można wprowadzić toczenie lek­kimi oponami.

POLOWANIE W KORYTARZU

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 2 sztuki), piłki, oznakowane boisko sportowe.

Uczestnicy: Zawodnicy podzieleni na dwie dru­żyny.

Organizacja i przebieg gry: Szkic sytuacyjny gry przedstawia rys. 13. Zawodnicy pierwszej drużyny stoją wraz z rowerami w szeregu. Na wprost nich zaznaczony jest na boisku korytarz o długości 30 metrów i szero­kości 2 metry. Zawodnicy drugiej dru­żyny ustawieni są w parach naprzeciw siebie wzdłuż linii bocznych boiska. Każda para jest w posiadaniu jednej lekkiej piłki. Na sygnał prowadzącego rozpoczynają się wzdłuż korytarza po­jedyncze przejazdy zawodników na ro­werach. W tym czasie zawodnicy z drużyny przeciwnej starają się z linii bocznej boiska trafić w niego piłkami. Liczą się wyłącznie trafienia w nogi i rower jadącego. Za każde takie celne trafienie lub przekroczenie linii bocznej korytarza przez jadącego, drużyna zbijająca otrzymuje punkt. Po ukończe­niu jazdy przez zawodników pierwszej drużyny następuje zmiana ról. Wygry­wa ta drużyna, która łącznie zgroma­dziła więcej punktów.

Uwagi: Drużynie zbijającej nie zalicza się trafienia za rzut wykonany z przekro­czenia linii bocznej boiska.

KONKURS SIŁACZY

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 2 sztuki), boisko sportowe lub bezpieczny odcinek dro­gi-

Uczestnicy: Zawodnicy podzieleni na dwie dru­żyny.

Organizacja i przebieg gry: Szkic sytuacyjny gry przedstawia rys. 14. Zawodnicy obu drużyn stoją parami na linii startu, w dwóch rzę­dach. Przed nimi w odległości 5 met­rów znajduje się druga linia, oznaczają­ca miejsce startu lotnego. W każdej parze jeden zawodnik siedzi na rowe­rze, natomiast jego partner stojąc z tyłu przytrzymuje go za siodełko. Na sygnał prowadzącego, zawodnicy stojący roz­poczynają popychanie rowerzysty do przodu tak, aby ostatnie pchnięcie ro­weru wypadło tuż przed linią startu lotnego. Jego partner siedzący na rowe­rze nie wykonuje w tym czasie żad­nych ruchów pedałami i wykonuje jaz­dę na odległość wykorzystując tylko szybkość początkową uzyskaną na linii startu lotnego. Zwycięstwo oraz jeden punkt przyznaje się tej parze, w której zawodnik jadący na rowerze pokonał na nim większą odległość. W grze wy­grywa ta drużyna, której zawodnicy otrzymali większą łączną liczbę punk­tów.

Uwagi: Przy prowadzeniu gry na boisku o małych wymiarach, zamiast premio­wania uzyskanej odległości, zwycięst­wo i punkt można przyznać tej parze, w której zawodnik szybciej osiągnie linię mety.

GONITWA SZEREGÓW

Przybory i urządzenia: Rowery dla każdego zawodnika, boi­sko sportowe.

Uczestnicy: Dwie drużyny o równej liczbie za­wodników.

Organizacja i przebieg gry: Uczniowie jednej drużyny ustawiają się w szeregu na linii końcowej boiska. Ich przeciwnicy z drugiej drużyny stają za nimi w oddaleniu 3-4 metrów. Są to linie startowe obu drużyn. Odległość po­między zawodnikami w szeregu około 2-3 metrów. Przed nimi w oddaleniu 40 metrów znajduje się meta. Gonitwa sze­regów rozpoczyna się na sygnał prowa­dzącego. Zawodnicy stojący w pierw­szym szeregu uciekają na rowerach w kierunku mety, pozostali gonią. Dru­żyna goniących otrzymuje jeden punkt za każdego dotkniętego przed linią mety zawodnika z pierwszego szeregu. W na­stępnej gonitwie zawodnicy zamieniają się miejscami. Wygrywa ta drużyna, któ­ra w kilku jazdach otrzyma większą łącz­ną liczbę punktów.

Uwagi: W czasie organizowania gry zadbać należy o pełne bezpieczeństwo zawod­ników, m.in. przewidzieć na linię mety około 10-15 metrów na pełne wyha­mowanie szybkości jazdy.

JAZDA Z PRZEWODNIKIEM

Przybory i urządzenia: Rowery (minimum 2 sztuki), boisko sportowe.

Uczestnicy: Zawodnicy podzieleni na dwie dru­żyny.

Organizacja i przebieg gry: Zawodnicy obu drużyn stoją wraz z rowerami w dwóch rzędach na linii startu. Pierwsi z nich mają oczy zawiązane chustkami. Naprzeciwko nich, na linii mety oddalonej o około 30 metrów stoi po jednym zawodniku z każdej drużyny. Na sygnał prowadzą­cego pierwsi z rzędów ruszają na rowe­rach w kierunku mety. Zawodnicy znajdujący się na mecie mają zadanie za pomocą instrukcji słownej kierować ich jazdą i umożliwić bezpieczny do­jazd do mety. Po przejeździe pierw­szego zawodnika, na trasę wyrusza na­stępny. Instrukcję słowną co do kierunku jazdy przekazuje mu zawodnik, któ­ry przed nim ukończył jazdę. W podob­ny sposób przejazdu z zawiązanymi oczyma dokonują wszyscy uczestnicy gry. Ostatni na trasę wyrusza zawod­nik, który jako pierwszy występował w roli przewodnika.

Uwagi: Powtórne przejazdy na tej samej tra­sie, zawodnicy powinni pokonywać z większym współczynnikiem trudności. Na drodze do mety można postawić chorągiewki, piłki lekarskie, ustawić bramkę z chorągiewek, itp. Przejazd ten wymagał będzie od jadącego zawodnika większej odwagi, a od przewodnika du­żej precyzji i dokładności w kierowaniu.

PRZYWOŁYWANIE ZNAKÓW DROGOWYCH

Przybory i urządzenia: Rower dla każdego zawodnika, tabli­czki ze znakami drogowymi, boisko sportowe.

Uczestnicy: Zawodnicy podzieleni na dwie dru­żyny.

Organizacja i przebieg gry: Szkic sytuacyjny gry przedstawia rys. 17. Zawodnicy jednej z drużyn otrzy­mują na czas gry polecenie reagowania na odpowiedni znak drogowy. W podo­bny sposób przydziela się te znaki za­wodnikom z drużyny przeciwnej. Po zapamiętaniu odpowiedniego znaku, uczestnicy gry wjeżdżają do wyznaczo­nej strefy boiska, po której w sposób dowolny wykonywać będą jazdę na ro­werach. Prowadzący udaje się w kierun­ku końca boiska na odległość 20 met­rów od linii wyznaczającej strefę jazdy. Gra rozpoczyna się od chwili, kiedy prowadzący unosi w górę tabliczkę przedstawiającą dowolny znak drogo­wy. Zawodnicy z obu drużyn oznaczeni tym znakiem starają się jak najszybciej pokonać drogę ze strefy do prowadzące­go i przechwycić trzymany przez niego znak drogowy. Po zakończonej jeździe para rowerzystów opuszcza miejsce gry i zjeżdża poza linię boczną boiska. W podobny sposób w grze uczestniczą wszystkie pozostałe pary. Grę wygrywa ta drużyna, u której znajdzie się większa liczba zdobytych znaków drogowych.

Uwagi: W momencie pokazania znaku dro­gowego, zawodnicy z obu drużyn mogą utrudniać swoim przeciwnikom dojazd na rowerze do prowadzącego.

---