5.6 Trasowanie i montaż usztywnień I grupy
Po zakończeniu procesu spawania blach i ich przeprostowaniu należy ponownie
roztrasować cały płat, gdyż znakowanie naniesione przed obróbką, w wyniku niedokładności pasowania i skurczy spawalniczych, nie posiada wystarczającej dokładności. Dla uniknięcia pomyłek należy zatrzeć pierwotne znaki.
Zasady znakowania sekcji:
znakowanie położenia elementów konstrukcji wspierającej,
znakowanie obrysu sekcji,
znakowanie linii kontrolnych,
opisu rozpoznawczego.
Znaki muszą być utrwalone przy pomocy punktaka i białej farby olejnej. Znaki kontrolne powinny być naniesione po obu stronach sekcji, a usytuowanie ich musi być wzajemnie uzgodnione.
Znakowanie wykonuje się przy użyciu listew i szablonów z traserni. Stosuje się linie kontrolne w przypadku użycia specjalnych urządzeń do montowania usztywnień, linie te potrzebne są do poprawy wykreślenia obrysu sekcji, według której obcina się sekcję na gotowo w ramach prefabrykacji. Dla sprawdzenia obrysu sekcji nanosi się w odległości 50 mm od krawędzi linie kontrolne, zaznaczone punktami, obramowanymi trójkątami z farby na końcach sekcji i przy osi statku.
Montaż usztywnień można wykonywać ręcznie przy użyciu strzemion i klinów lub też docisków śrubowych, w sposób zmechanizowany, przy użyciu przycisków pneumatycznych jak również automatu montażowo - spawalniczego.
Do I grupy usztywnień zalicza się elementy usztywniające, które należy spawać automatem.
Wszystkie elementy usztywniające powinny być prostopadłe do poszycia i ściśle do niego przylegać, a szczelina nie powinna być większa od 0,5 mm.
Usztywnienia montuje się według znakowania linii kontrolnych na płacie poszycia i na usztywnieniach.
16