Marta Szulc

Egzamin trenerski z pływania

Opracowane pytania

1.1 Jaki powinien być trener pływania?

Trener to osoba mająca wiedzę nie tylko w zakresie prowadzonej formy ruchowej, ale także wiedzę na temat fizjologii wysiłku, anatomii, zaleceń zdrowotnych i wielu innych czynników, z których wszystkie mają na celu jak najlepszą opiekę nad prowadzoną grupą. Wiedza z anatomii pozwala na prawidłowe rozwinięcie grup mięśniowych, pozwala również na przekazanie informacji, które grupy mięśniowe pracują w jakim ruchu i jakie wynikają z tego korzyści. Prawidłowe pod względem anatomicznym i funkcjonalnym wykonanie ćwiczeń ma wpływ na efektywność pracy mięśniowej. Wiedza z zakresu fizjologii pozwala na ułożenie prawidłowych planów treningowych i dostosowanie wielkości obciążenia do indywidualnych możliwości podopiecznych oraz na prawidłowe prowadzenie jednostki pod względem kondycyjno zdrowotnym. Decydując się na taki zawód należy brać pod uwagę konieczność sukcesywnego dokształcania. , które pozwoli na poszerzenie wiedzy i znajomości pojawiających się nowości. Nowe koncepcje ruchu , głownie nowe przyrządy zawsze będą czynnikiem mobilizującym do wykonywania ćwiczeń ruchowych.

Cechy dobrego trenera:

• Znajomość techniki ruchu

• Umiejętności dydaktyczne

• Dostosowanie zajęć do poziomu grupy

• Wiedza z zakresu anatomii i fizjologii

• Kontakt z grupą

• Systematyczne dokształcanie

Cechy osobowości:

• Konsekwencja

• Pewność

• Poświęcenie

• Motywacja

• Kontaktowość

• Cierpliwość

• Stanowczość

• Punktualność

• Stabilność emocjonalna

1.2 Dlaczego zajęcia treningowe u pływaka dzielimy na specjalistyczne i uzupełniające?

Dzieje się tak, ponieważ dwukrotne zajęcia treningowe w ciągu dnia wymagają stosowania na przemian zajęć specjalistycznych (podstawowych)- o dużej objętości i intensywności pracy treningowej oraz uzupełniających- o mniejszej objętości i intensywności pracy, stosowanych w celu podtrzymania poziomu cech motorycznych, doskonalenia techniki jak również w celu uaktywnienia procesów odnowy jako aktywny wypoczynek.

Pierwsze mają zastosowanie w godzinach zwiększonej zdolności organizmu do pracy, przeważnie w godzinach rannych.

1.3 Podaj treść i przebieg marszobiegu oraz spróbuj uzasadnić jego przydatność w treningu pływaka.

Marszobieg jest to długotrwały marsz przeplatany kilkoma odcinkami biegu z niewielką intensywnością, stopniowo wydłuża się odcinki biegu, aż do pokonywania całej trasy biegiem. W marszobiegu występuje naprzemienna praca NN i RR. Marszobieg może być wykorzystywany jako pomoc przy nauce i doskonaleniu kroku pływackiego oraz do kształtowania wytrzymałości.

1.4 Wymień znane tobie ćwiczenia kształtujące wytrzymałość ogólną u pływaka.

Ze względów metodycznych w praktyce treningu sportowego na ogół wyróżnia się dwa rodzaje wytrzymałości: ogólną i specjalną. Wytrzymałość ogólna jest to zdolność wykonywania przez dłuższy czas dowolnej pracy fizycznej, angażującej liczne grupy mięśniowe, często nie związane z konkretną techniką określonej dyscypliny sportowej. Wytrzymałość specjalna jest to zdolność organizmu do wykonywania specyficznego obciążenia uwarunkowanego konkretną specjalizacją ruchową.

Metodyka kształtowania wytrzymałości polega na doborze takich ćwiczeń, które zwiększają adaptację organizmu do długotrwałego wysiłku. Metody w treningu wytrzymałościowym są następujące: metoda ciągła, powtórzeniowa, interwałowa, startowa.

Dystans 2000- 10 000 m, 20-120 min pracy ciągłej.

Ćwiczenia:

• 800m kraul; 30s przerwy, 400m grzbiet,

• 400m zmienny, 30 s przerwy, 400m klasyczny, 15 s przerwy, 600 m kraul

• 1500m kraul w łapkach

• 800m, płetwy, 50 motyl, 50 RR motyl

• 1200 zmienny

1.5 Dlaczego pływak część zajęć treningowych odbywa na lądzie?

Ćwiczenia na lądzie pozytywnie wpływają na postępy sportowe u pływaka. Prowadzi się je w celu wzmocnienia odpowiednich grup mięśniowych, szczególnie aktywnie zaangażowanych w wykonywanie ruchów pływackich. Dążenie do stosowania maksymalnych obciążeń treningowych wzmacnia znaczenie ćwiczeń na lądzie w celu funkcjonalnego przygotowania organizmu oraz jako środek aktywnego odpoczynku.

Ćwiczenia na lądzie zajmują ok. 30% ogólnej liczby godzin przeznaczonych na szkolenie pływaków w etapie I szkolenia oraz w fazie 3 etapu III, gdzie wzrasta znaczenie ćwiczeń siłowych na lądzie. W II etapie oraz w 1 i 2 fazie etapu III stanowią ok. 20%.

1.6 Wymień 10 ćwiczeń kształtujących siłę pływaka.

Miarą wzrastania siły u pływaka jest zwiększenie prędkości maksymalnej pływania.

Dystans treningowy : 200- 300m

powtarzanie odcinków 10- 50m

przerwy 30s- 5min.

Prędkość pływania: maksymalna

Ćwiczenia:

• Pływanie w łapkach

• Pływanie w trenażerach

• 50m z maksymalną prędkością kraul

• 50m max z deską NN kraul

• Pompki

• Wyciskanie na ławeczce

• Przepłynięcie z maksymalną prędkością 200m, po przepłynięciu tego dystansu stosujemy ćwiczenia niespecyficzne o małej mocy tlenowej, np. 5-6 min swobodnego pływania, w ramach obniżenia stężenia kwasu mlekowego.

• 600m, płetwy, 150 ćw techniczne, 50m NN kraul max

• To samo, NN grzbiet, motyl

1.8 Pływanie sportowe w końcu XIXw.

Ostatnie lata XIX w. rozpoczęły nową erę pływania - pływanie sportowe. Rozwój ruchu sportowego w Anglii i na świecie zdecydował o tym, że pływanie z samej tylko umiejętności pokonywania żywiołu przekształciło się w konkurencję sprawdzającą, jak szybko człowiek może pływać. W Anglii w 1869 r. powstało Amatorskie Stowarzyszenie Pływania (ASA), które skupiało osoby pragnące współzawodniczyć o tytuł najszybszego pływaka. W ślad za Anglikami tworzyli swe sportowe organizacje pływania Szwedzi (1882), Niemcy i Węgrzy (1886), Francuzi (1887), Holendrzy i Amerykanie z USA (1888), Włosi i Austriacy (1889).
W 1871 r. odbyły się pierwsze pływackie mistrzostwa Anglii i wydarzenie to uważa się za początek pływania sportowego w świecie. W 1889 r. w Budapeszcie zorganizowano pierwsze międzynarodowe zawody pływackie.
Już od pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich w 1896 r. pływanie, wraz z siedmioma innymi dyscyplinami sportu, zostało włączone do programu igrzysk. Brak jednolitych przepisów międzynarodowych pływania sportowego sprawiło, że organizatorzy ustalili jedynie dystans (100, 500, 1200 m), a pływacy płynęli stylem dowolnym, mając możliwość jego zmiany w czasie pokonywania odległości. Z inicjatywy pierwszej organizacji sportowej pływania, ASA, przedstawiciele ośmiu krajów europejskich 19 lipca 1908 r. powołali Międzynarodową Federację Pływania (FINA). Od tego czasu Federacja ustalała przepisy sportowe oraz organizowała wszystkie poważniejsze spotkania międzynarodowe. Zostały też ustalone dystanse i konkurencje, w których można było bić rekordy pływackie i startować w zawodach międzynarodowych. Dopiero w kolejnych, V Igrzyskach Olimpijskich w 1912 r. po raz pierwszy startowały kobiety.

1.9 Jaką problematyką badawczą zajmował się P.V Karpovich (USA) w latach 1930- 1939?

1.10 Podaj program konkurencji olimpijskich pływackich na IO w 1896 i 2000r.

1896r (Ateny)

• 100m dowolnym

• 500m dowolnym

• 1200 dowolnym

• 100m dla żeglarzy

2000r (Sydney) obecnie

Pływacy rywalizują obecnie w 26 indywidualnych konkurencjach olimpijskich:

• 50 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn,

• 100 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn,

• 200 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn,

• 400 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn,

• 800 m stylem dowolnym kobiet,

• 1500 m stylem dowolnym mężczyzn,

• 100 m stylem motylkowym kobiet i mężczyzn,

• 200 m stylem motylkowym kobiet i mężczyzn,

• 100 m stylem grzbietowym kobiet i mężczyzn,

• 200 m stylem grzbietowym kobiet i mężczyzn,

• 100 m stylem klasycznym kobiet i mężczyzn,

• 200 m stylem klasycznym kobiet i mężczyzn,

• 200 m stylem zmiennym kobiet i mężczyzn,

• 400 m stylem zmiennym kobiet i mężczyzn,

A także w 6 wyścigach sztafetowych:

• 4x100 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn,

• 4x200 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn,

• 4x100 m stylem zmiennym kobiet i mężczyzn.

1.11 Struktura i zadania PZP

Struktura:

• Zarząd

• Prezes Związku

• Wiceprezes ds. szkoleniowych

• Wiceprezes ds. szkół sportowych

• Wiceprezes ds. organizacyjnych

• Przewodniczący Autonomicznego Komitetu piłki wodnej

• Przewodniczący Autonomicznego Komitetu skoków do wody

• Przewodniczący Autonomicznego Komitetu pływania synchronicznego

• Przewodniczący Komisji Pływania

• Przewodniczący Prezydium Kolegium Sędziów

• Przewodniczący Rady Trenerów

• Przewodniczący Komisji Dyscyplinarnej

• Członkowie x6

• Prezydium Zarządu

• Komisja Rewizyjna

• Przewodniczący

• Wiceprzewodniczący

• Sekretarz

• Członkowie x2

• OZP (Okręgowe Związki Pływackie)

Zadania: koordynowanie działań okręgowych związków pływackich

Szkolenie kadry instruktorskiej, trenerskiej.

Organizacja i czuwanie nad przebiegiem sprawności zawodów

1.12 Wymień największe osiągnięcia pływaków po II wojnie światowej.

Do największych osiągnięć polskiego pływania zaliczano:

• dwa rekordy świata na 100 m stylem klasycznym Marka Petrusewicza w 1953 i 1954 r. oraz jego srebrny medal zdobyty na mistrzostwach Europy.

• Po latach posuchy w 1980 r. pierwszy medal olimpijski wywalczyła Agnieszka Czopek.

• W drugiej połowie lat osiemdziesiątych duże sukcesy międzynarodowe odnotował Artur Wojdat, rekordzista świata na 400 m stylem dowolnym i medalista olimpijski w 1988.

• W ostatnich kilkunastu latach do światowych kronik pływackich wpisali się: Rafał Szukała - wicemistrz olimpijski w 1992 r. i mistrz świata w 1994 na 100 m stylem motylkowym

• Alicja Pęczak - 3-krotna mistrzyni Europy na basenie 25 m w 1998 r.

• Otylia Jędrzejczak - 2-krotna mistrzyni świata na 200 m delfinem (2003, 2005), 5-krotna mistrzyni Europy w 2000, 2002, 2004 i 2006 r. i była rekordzistka świata na 200 m stylem motylkowym, wreszcie trzykrotna medalistka olimpijska z igrzysk w Atenach

• Paweł Korzeniowski - mistrz świata na 200 m delfinem z Montrealu w 2005 r.

• Mateusz Sawrymowicz i Przemysław Stańczyk - mistrzowie świata z Melbourne w 2007 r.

Po sukcesach Otylii Jędrzejczak pojawiło się wielu zdolnych pływaków, a Polacy znaleźli się w europejskiej i światowej czołówce. W 2005 r. z mistrzostw Europy na krótkim basenie w Trieste Polacy przywieźli 11 medali (w tym 5 złotych), zajmując drugie miejsce w klasyfikacji medalowej. Było to najwięcej medali w historii. Rekord ten został poprawiony (12 medali) rok później podczas Mistrzostw Europy w Helsinkach. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Atenach reprezentowało nas 5 pływaków, rok później na Mistrzostwach świata w Montrealu była to już grupa ponad 15-osobowa. Od kilku lat trenerem kadry jest Paweł Słomiński, a wspomagają go Piotr Woźnicki oraz Mateusz Zedler. Pływanie w Polsce wciąż się rozwija, a dzięki sukcesom zyskuje coraz większą popularność.

Najwięcej rekordów Polski należy do Otylii Jędrzejczak- 10 na długim basenie i 4 na krótkim.

Medaliści Igrzysk Olimpijskich

• Otylia Jędrzejczak, Ateny 2004, 200 m mot., 2:06.05

• Rafał Szukała, Barcelona 1992, 100 m mot., 53.35

• Otylia Jędrzejczak, Ateny 2004, 100 m mot., 57.84

• Otylia Jędrzejczak, Ateny 2004, 400 m dow., 4:05.84

• Agnieszka Czopek, Moskwa 1980, 400 m zm., 4:48.17

• Artur Wojdat, Seul 1988, 400 m dow., 3:47.34

Medaliści Mistrzostw Świata (basen 50 m)

• Rafał Szukała, Rzym 1994, 100 m mot., 53.51

• Otylia Jędrzejczak, Barcelona 2003, 200 m mot., 2:07.56

• Paweł Korzeniowski, Montreal 2005, 200 m mot., 1:55.02

• Otylia Jędrzejczak, Montreal 2005, 200 m mot., 2:05.61 (RŚ)

• Przemysław Stańczyk, Melbourne 2007, 800 m dow., 7:47.91

• Mateusz Sawrymowicz, Melbourne 2007, 14:45.94 (RE)

• Otylia Jędrzejczak, Fukuoka 2001, 100 m mot., 58.72

• Otylia Jędrzejczak, Barcelona 2003, 100 m mot., 58.22

• Otylia Jędrzejczak, Melbourne 2007, 400 m dow., 4:04.23

• Artur Wojdat, Perth 1991, 200 m dow., 1:48.70

• Artur Wojdat, Perth 1991, 400 m dow., 3:49.67

• Otylia Jędrzejczak, Montreal 2005, 100 m mot., 58.57

• Bartosz Kizierowski, Montreal 2005, 50 m dow., 21.94

• Otylia Jędrzejczak, Melbourne 2007, 200 m mot., 2:06.90

Medaliści Mistrzostw Świata (basen 25 m)

• Artur Wojdat, Palma de Mallorca 1993, 200 m dow., 1:45.53

• Mariusz Siembida, Hong Kong 1999, 50 m grzb., 24.41

• Alicja Pęczak, Gothenburg 1997, 100 m klas., 1:08.33

• Alicja Pęczak, Ateny 2000, 100 m klas., 1:07.69

• Alicja Pęczak, Ateny 2000, 200 m klas., 2:24.24

• Piotr Albiński, Palma de Mallorca 1993, 1500 m dow., 14:53.97

• Rafał Szukała, Palma de Mallorca 1993, 100 m mot., 52.94

• Marcin Maliński, Rio de Janeiro 1995, 200 m zm., 1:58.61

• Marcin Maliński, Rio de Janeiro 1995, 400 m zm., 4:10.37

• Alicja Pęczak, Rio de Janeiro 1995, 200 m klas., 2:26.65

• Alicja Pęczak, Goteborg 1997, 200 m klas., 2:25.62

• Bartosz Kizierowski, Hong Kong 1999, 100 m dow., 47.75

• Mariusz Siembida, Hong Kong 1999, 100 m grzb., 53.27

• Otylia Jędrzejczak, Ateny 2000, 200 m mot., 2:09.61

• Paweł Korzeniowski, Manchester 2008, 200 m mot., 1:52:25

• Mateusz Sawrymowicz, Manchester 2008, 1500 m dow., 14:43.37

Mistrzowie Europy (basen 50 m)

• Rafał Szukała, Bonn 1989, 100 m mot., 54.47

• Artur Wojdat, Bonn 1989, 400 m dow., 3:47.78

• Artur Wojdat, Ateny 1991, 200 m dow., 1:48.10

• Rafał Szukała, Sheffield 1993, 100 m mot., 53.41

• Otylia Jędrzejczak, Helsinki 2000, 200 m mot., 2:08.63

• Bartosz Kizierowski, Berlin 2002, 50 m dow., 22.18

• Otylia Jędrzejczak, Berlin 2002, 200 m mot., 2:05.78 (RŚ)

• Otylia Jędrzejczak, Madryt 2004, 200 m mot., 2:06.47

• Sławomir Kuczko, Budapeszt 2006, 200 m klas., 2:12.12

• Paweł Korzeniowski, Budapeszt 2006, 200 m mot., 1:55.04

• Otylia Jędrzejczak, Budapeszt 2006, 200 m dow., 1:57.25

• Bartosz Kizierowski, Budapeszt 2006, 50 m dow., 21.88

• Otylia Jędrzejczak, Budapeszt 2006, 200 m mot., 2:07.09

Mistrzowie Europy (basen 25 m)

• Krzysztof Cwalina, Stavanger 1994, 50 m dow., 22.01

• Mariusz Siembida, Rostock 1996, 50 m grzb., 25.03

• Mariusz Siembida, Rostock 1996, 100 m grzb., 53.56

• Alicja Pęczak, Rostock 1996, 200 m klas., 2:26.11

• Alicja Pęczak, Sheffield 1998, 100 m klas., 1:07.71

• Alicja Pęczak, Sheffield 1998, 200 m klas., 2:25.18

• Alicja Pęczak, Sheffield 1998, 200 m zm., 2:12.05

• Alicja Pęczak, Walencja 2000, 100 m klas., 1:06.95

• Otylia Jędrzejczak, Antwerpia 2001, 200 m mot., 2:07.95

• Aleksandra Urbańczyk, Wiedeń 2004, 100 m zm., 1:00.75

• Katarzyna Baranowska, Triest 2005, 200 m zm., 2:10.25

• Paweł Korzeniowski, Triest 2005, 200 m mot., 1:50.89

• Katarzyna Baranowska, Triest 2005, 400 m zm., 4:33.70

• Beata Kamińska, Triest 2005, 100 m klas., 1:06.51

• Sławomir Kuczko, Triest 2005, 200 m klas., 2:07.01

• Katarzyna Baranowska, Helsinki 2006, 200 m zm., 2:09.47

• Otylia Jędrzejczak, Helsinki 2006, 200 m mot., 2:04.94 (RE)

• Paweł Korzeniowski, Helsinki 2006, 200 m mot., 1:52.33

• Paweł Korzeniowski, Debreczyn 2007, 400 m dow., 3:38.72

• Mateusz Sawrymowicz, Debreczyn 2007, 1500 m dow., 14;24.54

• Otylia Jędrzejczak, Debreczyn 2007, 200 m mot., 2:03.53 (RŚ)

Rekordziści świata

• Marek Petrusewicz, 100 m stylem klasycznym, 1:10.9 (18 października 1953, Wrocław)

• Marek Petrusewicz, 100 m stylem klasycznym, 1:09.8 (23 maja 1954, Wrocław)

• Artur Wojdat, 400 m stylem dowolnym, 3:47.38 (25 marca 1988, Orlando)

• Otylia Jędrzejczak, 200 m stylem motylkowym, 2:05.78 (4 sierpnia 2002, Berlin)

• Otylia Jędrzejczak, 200 m stylem motylkowym, 2:05.61 (28 lipca 2005, Montreal)

• Otylia Jędrzejczak, 200 m stylem motylkowym (basen 25 m), 2:03.53 (13 grudnia 2007, Debreczyn)

Rekordziści Europy

• Otylia Jędrzejczak, 200 m stylem motylkowym, 2.07,81 (18 września 2000, Sydney)

• Otylia Jędrzejczak, 200 m stylem motylkowym (basen 25 m), 2:04,94 (7 grudnia 2006, Helsinki)

• Mateusz Sawrymowicz, 1500 m stylem dowolnym, 14:45.94 (1 kwietnia 2007, Melbourne)

1.13 Co zdecydowało o dynamicznym rozwoju sportu pływackiego w Polsce w latach

1950- 1960, 1975- 1981, 1985- 1996?

1.14 Opisz sportowe sposoby pływania- dowolny, grzbietowy, motylkowy i klasyczny w świetle przepisów FINA

SW 5 Styl dowolny.

SW 5.1 Styl dowolny oznacza, że w tak określonej konkurencji zawodnik może płynąć każdym sposobem, z wyjątkiem sposobu przewidzianego dla  konkurencji stylu zmiennego w konkurencji indywidualnej i sztafety zmiennej, styl dowolny oznacza każdy inny sposób pływania niż grzbietowy, klasyczny lub motylkowy.

SW 5.2 Po przepłynięciu każdej długości pływalni i przy zakończeniu wyścigu, pływak musi dotknąć ściany dowolną częścią ciała.

SW 5.3 Część ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi „łamać” powierzchnię wody, z wyjątkiem, że dozwolone jest całkowite zanurzenie się pływaka w czasie nawrotu  i na dystansie nie dłuższym niż 15 metrów po starcie i po każdym nawrocie. Przed tym punktem, głowa musi „złamać” powierzchnię wody.

SW 6 Styl grzbietowy.

SW 6.1 Pływacy ustawiają się w wodzie twarzą do krawędzi startowej pływalni trzymając obydwiema dłońmi uchwyty startowe. Stopy, wraz z palcami znajdują się pod powierzchnią wody. Umieszczanie stóp na rynnach przelewowych lub stanie na nich jest zabronione.

SW 6.2 Na sygnał startu i po nawrocie, pływak odbija się i płynie na plecach przez cały wyścig, z wyjątkiem gdy wykonuje nawrót, jak to stanowi SW 6.4. Normalna pozycja na plecach dopuszcza obrót wzdłuż podłużnej osi ciała do, lecz nie włączając 90 stopni od poziomu. Pozycja głowy nie ma znaczenia.

SW 6.3 Część ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi „łamać” powierzchnię wody. Dozwolone jest całkowite zanurzenie się pływaka w czasie nawrotu, finiszu i na dystansie nie dłuższym niż 15 metrów po starcie i po każdym nawrocie. Przed tym punktem głowa musi „złamać” powierzchnię wody.

SW 6.4 W czasie wykonywania nawrotu, pływak musi dotknąć ściany jakąkolwiek częścią ciała. W trakcie wykonywania nawrotu plecy pływaka mogą być obrócone poza płaszczyznę pionową,  do pozycji na piersiach, po czym następuje ciągłe pojedyncze pociągnięcie ramieniem lub ciągłe równoczesne pociągnięcie obydwoma ramionami dla zapoczątkowania nawrotu. Z chwilą gdy ciało zmieniło pozycję z położenia na plecach, każde kopnięcie lub pociągnięcie ramieniem musi być częścią ciągłej akcji nawrotu. Pływak musi powrócić do położenia na plecach przy opuszczaniu ściany. W czasie wykonywania nawrotu, pływak musi dotknąć ściany jakąkolwiek częścią ciała.

SW 6.5 Kończąc wyścig pływak musi dotknąć ściany, znajdując się w pozycji na plecach. W czasie dotknięcia ciało może być zanurzone.

SW 7 Styl klasyczny.

SW 7.1 Od rozpoczęcia pierwszego ruchu ramion po starcie i po każdym nawrocie, ciało musi znajdować się w pozycji na piersiach. Przekręcanie ciała na plecy, w żadnym momencie nie jest dozwolone. W czasie wyścigu cykl ruchowy musi się składać z jednego ruchu ramionami i jednego kopnięcia nogami w tej kolejności.

SW 7.2 Wszystkie ruchy ramion muszą odbywać się równocześnie i w tej samej poziomej płaszczyźnie, bez ruchu naprzemiennego.

SW 7.3 Dłonie muszą być wypchnięte razem do przodu od piersi, na, pod lub nad powierzchnią wody. Łokcie muszą być pod wodą, z wyjątkiem ostatniego ruchu przed nawrotem, w czasie nawrotu i ostatniego ruchu na finiszu. Dłonie muszą być przenoszone do tyłu, na lub pod powierzchnią wody. Dłonie nie mogą być przeniesione do tyłu poza linię bioder, z wyjątkiem pierwszego ruchu po starcie i każdym nawrocie.

SW 7.4 W czasie każdego kompletnego cyklu ruchowego jakaś część głowy pływaka musi „łamać” powierzchnię wody. Po starcie i po każdym nawrocie, kiedy pływak może wykonać jeden ruch ramion całkowicie do tyłu w kierunku nóg. Pojedyncze delfinowe kopniecie do dołu, po którym następuje kopnięcie w stylu klasycznym jest dozwolone w czasie całkowitego zanurzenia. Po czym wszystkie ruchy nóg muszą odbywać się równocześnie i w tej samej poziomej płaszczyźnie bez ruchu naprzemiennego.

SW 7.5 W czasie napędzającej części ruchu nóg stopy muszą być zwrócone na zewnątrz. Nie jest dozwolony, z wyjątkiem SW 7.4, ruch nożycowy, „trzepotanie” stopami ani ruch delfinowy stóp ku dołowi. Dozwolone jest „złamanie” powierzchni wody stopami o ile nie następuje po nim kopnięcie delfinowe ku dołowi.

SW 7.6 Przy każdym nawrocie i na przy zakończeniu wyścigu dotknięcie ściany musi być równoczesne obydwiema dłońmi, na poziomie wody, powyżej lub poniżej lustra wody. Głowa może być zanurzona po ostatnim pociągnięciu ramion przed dotknięciem ściany, pod warunkiem, że "złamie" ona lustro wody w jakimś momencie trwania ostatniego, pełnego lub niepełnego cyklu ruchowego, poprzedzającego dotknięcie ściany.

SW 7.7 W czasie każdego pełnego cyklu ruchowego jednego ruchu ramion i jednego ruchu nóg, w tej kolejności, jakaś część głowy pływaka musi „łamać” powierzchnię wody, z wyjątkiem cyklu po starcie i po każdym nawrocie, kiedy pływak może wykonać jeden pełny ruch ramion do tyłu w kierunku nóg i jedno kopnięcie nogami, będąc całkowicie zanurzonym. Głowa musi „złamać” powierzchnię wody, zanim dłonie rozpoczną ruch do wewnątrz w najszerszej części drugiego pociągnięcia.

SW 8. Styl motylkowy

SW 8.1 Od początku pierwszego ruchu ramion po starcie i po każdym nawrocie, ciało musi pozostawać w pozycji na piersiach. Ruchy nóg pod wodą na boku są dozwolone. Obrót na plecy nie jest dozwolony w żadnym momencie wyścigu.

SW 8.2 Ramiona muszą być przenoszone jednocześnie, nad powierzchnią wody do przodu, a następnie równocześnie do tyłu przez cały wyścig, z uwzględnieniem SW 8.5.

SW 8.3 Wszystkie ruchy nóg do góry i w dół muszą być równoczesne. Pozycja nóg lub stóp nie musi Nogi lub stopy nie muszą być na tym samym poziomie ale nie mogą one wykonywać ruchów naprzemiennych w stosunku do siebie. Ruchy nóg do stylu klasycznego nie są dozwolone.

SW 8.4 Przy każdym nawrocie i przy zakończeniu wyścigu dotknięcie ściany musi być równoczesne obydwiema dłońmi, na, powyżej lub poniżej lustra wody.

SW 8.5 Po starcie i po nawrotach, pływak może wykonać pod wodą jeden lub więcej ruchów nóg i jeden ruch ramion w celu wypłynięcia na powierzchnię. Dozwolone jest całkowite zanurzenie pływaka na dystansie nie dłuższym niż 15 m  po starcie i każdym nawrocie, przed tym punktem głowa musi złamać lustro wody. Pływak musi pozostawać wynurzony do następnego nawrotu lub finiszu.

2.1 Ćwiczenia kształtujące szybkość u pływaka

Dystans treningowy: 300- 100m

Powtarzanie dystansów: od 75 do 200m

Przerwy: 5- 30s

Prędkość: max

• 12 x 50m, płetwy, motyl- 25 max, 25 swobodnie

• 10 x 25 kraul, max

• 3 x 100m kraul /x2 I 1'15'' II 1'20''

• 300m płetwy, kraul max, 30s przerwy

• 400 zmienny, 25 max, 25 swobodnie do pełnego wypoczynku

• 300 kraul: I100: 25max, 75 swobodnie, II 50 max, 50 swobodnie, III75 max, 25 swobodnie /x2

• 4 x 50 motyl max

• 4x 50 grzbiet max

• Kraul, 25m szybko, 25 spokojnie, 50 szybo, 50 spokojnie, tak do 150m

2. 2 Jakie znasz formy treningu pływackiego?

Forma- organizacyjna strona jednostki treningowej.

Zabawowa

Ścisła

Zadaniowa

2.3 Wymień podstawowe grupy ćwiczeń kształtujących wytrzymałość

Grupy ćwiczeń:

Ćwiczenia o mocy maksymalnej

Ćwiczenia o mocy submaksymalnej

Ćwiczenia o dużej mocy

Ćwiczenia o średniej mocy

Grupy:

Ćwiczenia ogólne

Ćwiczenia specjalne

Ćwiczenia startowe

2.4 Jakie znasz formy pracy nad techniką pływania?

Ścisła

Zadaniowa

3.1 Od jakich czynników zależy poziom pływalności ciała pływaka?

Ciężaru ciała- budowy morfologicznej, gęstości ciała

Pojemności życiowej płuc

3.2 Opisz pomiar gęstości ciała pływaka metodą densytometryczną

Densytometria- metody diagnostyczne oceny gęstości kości oparte na pomiarze pochłaniania wiązek promieniowania rentgenowskiego.

3.3 Czy pływalność podlega wytrenowaniu?

Można wytrenować pojemność życiową płuc, co ma znaczny wpływ na gęstość ciała (gęstość ciała obniża przy wdechu).

3.4 Opisz badanie pływalności metodą Cureton'a, Fiłona, Bondarowicza.

3.5 Dlaczego dzieci posiadają lepszą pływalność?

Ponieważ gęstość ciała, a więc i jego pływalność ulega zmianie w zależności od rozwoju kośćca, tkanki mięśniowej, tłuszczowej. Człowiek dorosły ma gorszą pływalność, ponieważ obserwujmy u niego wyższą gęstość ciała.

3.6 Omów budowę i działanie poznanego urządzenia do holowania i pomiaru oporu wody u pływaka.

3.7 Opisz przebieg eksperymentu dla zbadania wielkości oporu wody.

3.8 Opisz metodę pomiaru siły napędowej na uwięzi- w miejscu.

3.9

3. 10 Opisz typowy rozkład siły napędowej w cyklowym ruchu u wybitnych kraulistów.

3.11 Określ łączne siły działające na ciało pływaka

Siła wyporu

Siła ciężkości

Siła nośna

siła oporu

3.12. Omów oddychanie pływaka z punktu widzenia fizjologii

Rytmiczne ruchy oddechowe klatki piersiowej - oddechy (około 16 na min. w spoczynku) powodują wentylację płuc. Każdy oddech składa się z wdechu (fazy wdechowej) oraz wydechu (fazy wydechowej), w czasie których do pęcherzyków płucnych dochodzi powietrze atmosferyczne. Liczba oddechów zmienia się w zależności od tego, co w danej chwili robimy, np. podwaja się w czasie forsownego marszu, a maleje we śnie.

W czasie wdechu skurcz (praca) mięśni wdechowych: przepony, mięśni międzyżebrowych zewnętrznych, pokonuje opory płuc i klatki piersiowej oraz dróg oddechowych dla przepływającego przez nie powietrza. Pokonanie oporów powoduje przesunięcie przepony w dół oraz ruch żeber i mostka ku górze i na zewnątrz, co wywołuje wdechowe powiększenie wymiarów klatki piersiowej, a więc zwiększenie objętości jamy klatki piersiowej. Sprężyste napięcie (pociąganie) ścian klatki piersiowej działające na zewnątrz obniża ciśnienie ujemne w jamie opłucnej w stosunku do ciśnienia atmosferycznego. Obniżone ciśnienie działa na opłucną płucną powodując podążanie jej za opłucną ścienną - w konsekwencji płuca ulegają rozciągnięciu, zwiększają swoją objętość, co powoduje napływ powietrza do momentu aż ciśnienie śródpęcherzykowe zrówna się z ciśnieniem atmosferycznym. Jest to tzw. rozprężanie się płuc.

Na szczycie wdechu mięśnie wdechowe rozkurczają się, przepona przesuwa się ku górze i klatka piersiowa stopniowo zmniejsza się. Ciśnienie ujemne w jamie opłucnej staje się mniej ujemne, sprężyste napięcie płuc (pociąganie płucne) działające do wewnątrz powoduje elastyczne zapadanie się płuc i zmniejszenie ich objętości. W pęcherzykach płucnych ciśnienie wzrasta powyżej ciśnienia atmosferycznego, co kieruje powietrze w drogach oddechowych na zewnątrz. Spokojny wydech jest aktem biernym, natomiast w czasie nasilonego wydechu kurczą się mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne oraz mięśnie przedniej ściany brzucha (zwiększenie ciśnienia śródbrzusznego - działanie tzw. tłoczni brzusznej), co zmienia ciśnienie w jamie opłucnej na dodatnie. W czasie swobodnego wdechu do dróg oddechowych dostaje się około 500 ml powietrza, stanowiącego objętość oddechową. Z tej objętości do pęcherzyków płucnych dostaje się około 350 ml, a pozostałe 150 ml wypełnia drogi oddechowe, czyli tzw. przestrzeń martwą anatomiczną, w której nie ma wymiany gazów.

3.13 Jakie korzystne zmiany powoduje aktywny wydech w organizmie pływaka?

3.16 Dlaczego w środowisku wodnym zwiększa się zdolność do pracy mięśniowej?

Ponieważ w wodzie obniża się tętno, co jest spowodowane:

- temperaturą wody

-siłą grawitacji- redukuje siłę ciężkości, przez co wysiłek staje się lżejszy

- podczas zbliżania do wody maleje ciśnienie i tętno (odruch nurkowy)

-ciśnienie parcjalne- przemiany następują łatwiej

-ciśnienie obniża tętno

3.17

3.18 Uzasadnij potrzebę stosowania pomocy dydaktycznych w treningu pływackim?

Pomoce dydaktyczne stosujemy, aby zawodnicy nabyli również wiedzy teoretycznej na tematy związane z treningiem. Podopieczni muszą wiedzieć po co ćwiczą, jakie osiągną efekty. Poznają w ten sposób liczne nowości pojawiające się na rynku. W celu rozpisania treningu czy pokazania elementów rysujemy plansze.?????

4.1 Jakie czynniki determinują szybkość uczenia się sportowej techniki pływania?

Czucie wody

Pływackie uzdolnienia ruchowe

Pływalność ciała

Metody nauczania

Stopień motywacji

Wiek i poziom rozwoju fizycznego

4.2 wyjaśnij pojęcie czucia wody

Czucie wody- wykorzystanie właściwości wody podczas treningu. Jest to odczuwanie oporu, gęstości, tarcia i swoboda poruszania się w środowisku wodnym.

4.3 Czy istnieją pływackie uzdolnienia ruchowe?

Tak, w każdej dyscyplinie wykorzystujemy wrodzone predyspozycje zawodników. W pływaniu należą do nich:

-łatwość uczenia się techniki ruchu

-gibkość

-ilość odpowiednich włókien

4.4 W jakim stopniu od przebiegu procesu uczenia się i nauczania pływania zależą wyniki sportowe w pływaniu?

W dużym stopniu. Dzieci ucząc się czynności ruchowych powinny od początku nabyć prawidłowej techniki wykonywania ruchów. Jest rzeczą trudną pozbycie się złych nawyków. Jeżeli poprzez miłą atmosferę podczas zajęć będą zachęcane do pływania, może to poskutkować uprawianiem sportu pływackiego w późniejszym okresie.

4.5

4.8 Wymień kilka ćwiczeń imitujących na lądzie, które przyspieszają nauczanie techniki pływania

W staniu naprzemianstronne krążenia RR w przód, kraul

W opadzie T w przód, naprzemianstronne krążenia RR

Ruchy jednego R z imitacją oddechu

Ruchy RR i z imitacja oddechu

Siad na ławeczce naprzemianstronne ruchy NN, grzbiet

W leżeniu tyłem to samo

W staniu pokaz ruchów R, potem RR

W staniu, ruch N, żaba

W siadzie podpartym na ławeczce praca NN

W leżeniu przodem na ławeczce ruchy NN

Jednoczesne krążenia ramion, opad T, motyl

Praca delfinowi, opad

4.9 Wykaż różnicę między ćwiczeniami kształtującymi siłę u pływaków: typu izokinetycznego, izometrycznego i izotonicznego.

Ćwiczenia izometryczne:

• zmiana napięcia przy stałej długości mięśnia (statyczne)

Ćw. Izotoniczne

• zmiana dł., bez zmiany napięcia (dynamiczne)

4.10 Opisz poznaną formę treningu stacyjnego zastosowaną w celu podniesienia możliwości siłowych u pływaka.

4.11 Urządzenia stymulujące przygotowanie siłowe u pływaka

• sprężyny

• gumy

• hamujący worek

• pasy z obciążeniem

Urządzenia oporują lub są wyposażone w dodatkowe obciążenie.

5.1 10 ćwiczeń kształtujących ruchomość w st. barkowym.

- agrafka

-ramiona splecione z tyłu na pośladkach- wymachy w górę

-PR w lewą str. Dociskamy i na odwrót

-opad T w przód przy drabince, RR na szczeblu

-krążenia RR w przód, tył

-dłonie na barkach, krążenia RR

-skrętoskłony

-zwis na drabinkach

-jedno R ugięte, łapie za szczebel

-zwis, stopy zaczepione o szczebel, kolana ugięte

- zwis, ugięte RR zaczepione o szczebel o st. Łokciowy

-kołyska na brzuchu

-leżenie przodem, drążek na wysokości pupy chwytamy

-leżenie przodem RR w tył w górę, pomaga partner

5.2 W jakim celu stosujemy ćwiczenia gibkościowe w specjalnym przygotowaniu pływackim?

W celu czynnego wypoczynku oraz aby nie dopuścić do obniżenia poziomu cechy.

5.3 Jakie znasz ćwiczenia kształtujące szybkość u pływaka realizowane metodą interwałową i zmienną?

metoda interwałowa - charakteryzuje się programowym następowaniem faz obciążeń i niepełnego wypoczynku, intensywność i czas trwania kolejnych wysiłków, jak też długość przerw są ściśle programowane według zasady, że każdy kolejny wysiłek jest wykonywany na tle nie zlikwidowanego zmęczenia po poprzednim. Zasada niepełnych przerw opiera się na zjawisku, że w czasie 1/3 pełnej przerwy zachodzi około 2/3 procesów odnowy. (m. przerywane)

- 12x 25m, submax lub max intens, 5s przerwy mdzy

-8 x 50m, 10s przerwy

- 100m w 60s, submax

-25m w 20s

Metoda zmienna - charakteryzuje się również długotrwałą pracą fizyczną, jednak w czasie jej trwania dochodzi do określonych zmian intensywności.(m. ciągłe)

5.4 Jak długie są i czym podyktowane przerwy odpoczynkowe między powtórzeniami ćwiczeń kształtujących szybkość pływania?

Przerwy odpoczynkowe: 5- 15 min przy dystansach długich, 5- 30 s przy odcinkach krótkich

Przerwy podyktowane są wymaganą maksymalną prędkością pływania odcinków. Organizm musi odpocząć, aby kolejny odcinek znów popłynąć z maksymalną prędkością.

5.5 Wymień typowe ćwiczenia stosowane w celu zwiększenia możliwości aerobowych organizmu pływaka.

• interwałowe przepływanie odcinków od 25 do 200m

• interwałowo- powtórzeniowe przepływanie zestawów ćwiczeń

• przepływanie dystansów od 500 do 3000m

5.6 Kolejność sportowych sposobów pływania pod względem prędkości? Oblicz, jaką największą prędkość pływania uzyskał dotychczas człowiek.

Kraul

Motyl

Grzbiet

Klasyk

v=s/t [m/s]

v=50m/20,81s

v=2,4 [m/s]

5.7 Uzasadnij potrzebę prowadzenia prac naukowo- badawczych nad techniką pływania sportowego

Są bardzo potrzebne, aby móc szkolić zawodników pod kątem ich słabości. Dają także możliwości wprowadzania dodatkowego, nowoczesnego sprzętu.

5.8 Wymień główne kierunki badań nad sportową techniką pływania

-pęd

-opływowość

-czucie wody

-częstość i długość cyklu ruchowego

-asymetria ruchów

5.9 Czym zajmuje się biomechanika pływania?

5.10 W jakim stopniu środowisko wodne utrudnia analizę techniki ruchu pływackiego.

W znacznym, ponieważ część ruchów wykonywana jest pod powierzchnią wody. Środowisko wodne uniemożliwia szerokie zastosowanie aparatury badawczej.

5.11 Dokonaj krótkiego przeglądu metod badawczych nad techniką sportową pływania

Robert Kiphurt 1942- jakiekolwiek boczne odchylenie ruchu ręki od prostej zgodnej z kierunkiem poruszania się ciała pływaka zmniejsza siłę napędową

Badania Counsilmana 1968- 70 i Schleihaufa 1974- 79 doprowadziły do poznania najbardziej efektywnych ruchów pływackich. Counsilman1969- obserwacje drogi punktów świetlnych, zastosował aparat z migawką i zamocował światełka migające na rekach pływaków. Uzyskał obrazy migającego światła przed i po wypuszczeniu światła stroboskopowego. Zdjęcia wykonywał przez szybę podwodną. Zdjęcia ujawniły w pełni faktyczny przebieg ruchów pływackich

Schleinfhauf 74, 79 stwierdził, że wielkość siły napędowej zależy od stałego wzajemnego oddziaływania w cyklu ruchowym siły oporu i nośnej. Badania przeprowadził na modelu ręki w kanale z regulowanym przepływem wody.

Niektórzy uczeni Cuunsilman 1971, Colwin 1991, Maglischo 1993 uważają, ze ruchy pływackie należy doskonalić poprzez szukanie podobieństw wynikających z obserwacji przyrody.

Schleinfhauf 1974 Pomiar prędkości ruchu ręki wybitnych kraulistów

Troup 1991- Trójwymiarowe obrazy ruchu uzyskuje się obecnie poprzez jednoczesne zastosowanie trzech kamer wideo według systemu DLT opartego o metodę trójwymiarowej kinematografii. Informacje są przetwarzane cyfrowo przez komputer

Butowicz 1965- metoda zdjęć podwodnych z indykatorami. Umieszczał je na powierzchniach napędowych kończyn

5.12 Jakich informacji o technice pływania dostarczają spirogramy?

5.13 Jaka istnieje zależność między częstością ruchów i długością kroku pływackiego?. Czy długość kroku może być funkcją skuteczności techniki pływania?

Długość kroku to prędkość x 60/ częstość ruchów. Długość kroku i częstość ruchów mają wpływ na prędkość pływania. Częstość ruchów ma wpływ na wydłużenie kroku.

Obecnie wybitni pływacy dążą do wykonywania ruchów o możliwie dużej częstości, ale przy zachowaniu możliwie długiego kroku pływackiego.

Długość kroku koreluje z prędkością pływania

5.14 Jakie uwarunkowania fizjologiczne przemawiają za koordynacja dwuuerzeniową w kraulu?

-obniżenie kosztu energetycznego pracy kończyn dolnych

5.15 Jakie uwarunkowania biomechaniczne przemawiają za koordynacją sześciouerzeniową?

- technika ta pozwala rozwinąć większą prędkość pływania

5.16

5.17

5.18

5.19 Uzasadnij skuteczność obowiązującej w pływaniu delfinem tzw. koordynacji dwuuderzeniowej.

W technice dwuuderzeniowej istnieje najkorzystniejszy układ ruchów kończyn, związany z precyzyjnym umiejscowieniem w jednym cyklu pracy RR dwóch cykli pracy NN.

Pierwsze uderzenie NN przypada na zakończenie przenoszenia i wstępną fazę chwytu wody. Podczas nadwodnego ruchu RR wyraźnie spada prędkość wewnątrzcyklowa i to pierwsze uderzenie NN jest niezwykle korzystne, ponieważ przyczynia się do jej zwiększenia.

Drugie uderzenie NN Odbywa się w czasie zakończenia odepchnięcia RR i fazie wyjścia RR z wody. Uderzenie to ma niezwykle istotne znaczenie dla pracy ramion. Siła napędowa powstająca w jego rezultacie pobudza RR do intensywniejszej pracy w zakończeniu odepchnięcia ułatwia wynurzenie oraz przeniesienie ramion nad wodą.

5.20 Wymień i opisz podstawowe fazy ruchu w skoku startowym

Pozycja startowa

Odbicie

Lot

Wejście do wody

Ze słupka startowego (75cm). Na gwizdek zawodnicy zajmują miejsce na tylnej krawędzi słupka, a następnie na słowną komendę ,,na miejsca'' przyjmują pozycję nieruchomą, zwaną startową. Po skłonie z lekko ugiętymi NN, zawodnik chwyta dłońmi przednią krawędź słupka. Stopy rozstawione na szerokość barków.

Pozycja startowa

Pozycja startowa pozwala na szybsze opuszczenie słupka, dzięki przesunięciu środka masy w kierunku przedniej krawędzi.. W pozycji tej ugięte kolana rzutują nieco poza przednią krawędź słupka, tułów pochylony do granicy, aż barki wychodzą poza linię kolan. Ciało pływaka upodabnia się do ściśniętej sprężyny.

Odbicie

Po usłyszeniu sygnału startowego pływak wychyla się w przód, z jednoczesnym obniżeniem bioder i wymachem RR w przód w górę. Głowa dąży w tym samym kierunku. Odbicie następuje wówczas, kiedy głowa i barki znajdą się w linii przechodzącej przez punkt oporu pod kątem ok. 30 stopni. Podczas odbicia nogi energicznie prostują się, a RR idą w kierunku linii wylotu.

Faza lotu

Ułożenie ciała w locie w szczytowym położeniu powinno charakteryzować się wyższym od barków i głowy ułożeniem bioder. Umożliwia to korzystne dla prędkości początkowej wejście T i NN przez otwór w powierzchni wody powstały po wcześniejszym wejściu RR i barków. Tor lotu to parabola.

Poślizg i przejście do pływania

Po wejściu do wody następuje poślizg. Po wejściu do wody ciało przyjmuje kształt łukowaty. Uwaga skupiona jest na przyjęciu opływowej pozycji ciała. Sygnałem do rozpoczęcia ruchów jest spadek prędkości

5.21 O ile skuteczniejszy jest nawrót z obrotem przodem w przód w porównaniu do nawrotu zwykłego?

0,3 do 0,4s.

5.22 Jakie znasz podstawowe formy i środki pracy nad techniką u zawodnika zaawansowanego?

Ćwiczenia

Forma ścisła, zadaniowa

Magnetowidy, DVD

Łapki

Płetwy

Pomoce dydaktyczno- naukowe np. książki

5.23

6.1 Dlaczego pływanie jest zaliczane do grupy sportów wytrzymałościowych?

Pod względem wysiłu,

zwiększa pojemność życiową płuc

Jest to wysiłek długotwały

6.2 Po zdefiniowaniu pojęcia cechy motorycznej, spróbuj krótko omówić znaczenie siły, szybkości i wytrzymałości w wyczynie pływackim

Cecha motoryczna- zdolność ruchowa.

Siła- zdolność do pokonywania oporu własnego ciała lub przeciwstawiania się mu kosztem wysiłku mięśniowego.

Osiąganie wysokich rezultatów w pływaniu zależy w znacznej mierze od poziomu siły.

Duże znaczenie ma tu siła napędowa inaczej zwana siłą ciągu. Znaczenie siły maleje wraz z długością dystansu. W pływaniu kraulem istotne znaczenie ma siła zginaczy i prostowników st. Łokciowego, prostowników st. biodrowego, a także wszystkich zginaczy i prostowników. Siłą mm. pozwala wykonywać czynności ruchowe bez nadmiernego zmęczenia. Każdy trening przeciwdziała zmniejszeniu mineralizacji kości, jest więc ważnym środkiem w budowaniu masy kostnej (proces ten związany jest ze zmniejszeniem osteoporozy u ludzi starszych). Ta forma treningu może także prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi oraz redukcji poziomu tkanki tłuszczowej, a także zapobiegać bólom kręgosłupa.

Szybkość- zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków odcinkach czasowych

Składowe szybkości: czas reakcji, prędkość pojedynczego ruchu, częstotliwość ruchu

W pływaniu szybkość przejawia się w: szybkości reakcji na strzał startera, dotknięcia mety, czy ściany przy nawrocie. Ma również znaczenie przy zmianach sztafetowych, częstości ruchów, szybkości zmiany jednego ruchu na drugi np. w pływaniu zmiennym.

Wytrzymałość- Jest zdolnością do kontynuowania długotrwałej pracy o wymaganej intensywności z reguły rzędu od 60 do 80-90% maksymalnych możliwości, bez obniżania efektywności działań i przy zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie.

Wytrzymałość jest bardzo ważna w treningu pływaka, szczególnie specjalizującego się na długich dystansach, to właśnie dzięki tej cesze możemy kontynuować długotrwały wysiłek bez obniżenia efektywności pracy.

Wszystkie cechy motoryczne składają się na osiągnięcie wyniku sportowego.

6.3 Jakie cechy budowy morfologicznej współdziałają w osiąganiu wyniku sportowego?

-proporcja włókien szybko, wolno kurczliwych

- gęstość ciała

-pojemność życiowa płuc

- gibkość stawów

-liczba, pobudliwość i przebieg włókien nerwowych

- przekrój fizjologiczny mięśnia

- wydolność

-stan biomechaniczny mięśnia

-hipertrofia mm

-przyrost wielkości i siły więzadeł i ścięgien

- przyrost gęstości i wzmocnienie kości

- przyrost gęstości naczyń włosowatych w mm.

6.4 Wykaż różnice w budowie ciała u wybitnych kraulistów sprinterów i długodystansowców

Sprinterzy:

więcej włókien szybkokurczliwych,

Zwiększona pojemność buforowa w mm i we krwi, co wpływa na zwieszenie tolerancji na zakwaszenie

Hipertrofia mm

Ciało rozbudowae

Rozbudowane NN

Długodystansowcy:

-więcej włókien wolnokurczliwych

- większa pojemność życiowa płuc

-smukłość ciała

-niższa zawartość tk. Tłuszczowej

6.5 Scharakteryzuj budowę ciała wybitnych pływaków pod względem tzw. ,,smukłości''

Pod wpływem treningu ciało pływaka ulega wyrzeźbieniu. Nie jest to jednak przyrost masy mięśniowej jak u kulturystów czy atletów, ponieważ częściej ćwiczenia o charakterze wytrzymałościowo- siłowym, który nie prowadzi do widocznego przyrostu masy mm. Wzrost siły poprzez zwiększenie masy mm może okazać się niekorzystny ze względu na wzrost ciężaru ciała oraz zwiększenie się opru czołowego wody.

6.6 Co rozumiesz pod pojęciem siły absolutnej, bezwzględnej i względnej? Którym z tych pojęć zainteresowany jest trener pływania?

absolutna siła mięśniowa - określa maksymalny poziom siły zawodnika, możliwy do rozwinięcia w dowolnym ćwiczeniu,

względna siła mięśniowa - wyznaczana jest ilorazem absolutnej siły mięśniowej do masy ciała ćwiczącego. Jest to miara znacznie bardziej obiektywna i trafna dla scharakteryzowania rzeczywistej siły mięśniowej - jest też znacznie ważniejsza w bardzo wielu typach aktywności ruchowej wymagających przemieszczania ciała w przestrzeni (np. gimnastyka, sporty limitowane kategoriami wagowymi, biegi, skoki itp.).

F absolutna/masa

Bezwzględna- Siła bezwzględna to zdolność do pokonania czyli udźwignięcia możliwie największego ciężaru w sposób najbardziej korzystny dla ćwiczącego. W sporcie wyczynowym siłę bezwzględną ocenia się zwykle na podstawie wyniku uzyskanego w podrzucie. To samo co absolutna.

Trener pływania zainteresowany jest pojęciem siły względnej, jest to miara bardziej obiektywna i trafna dla scharakteryzowania rzeczywistej siły mm. Nie możemy przecież porównywać siły osobnika 20 cm wyższego z osobnikiem niższym. Pomiary te są nieobiektywne. Wzrost siły poprzez zwiększenie masy mm może okazać się niekorzystny ze względu na wzrost ciężaru ciała oraz zwiększenie się oporu czołowego wody.

6.7 Jak zmierzysz poziom siły mm u pływaka na lądzie? Czy te pomiary są potrzebne?

Z użyciem aparatury pomiarowej:

-dynamometry,

-dynamografy- przyrząd do automatycznego zapisywania wartości siły zmiennej w czasie

- platformy tensometryczne,

-laboratoryjne stanowiska pomiarowe

bez aparatury:

-podniesienie ciężaru

-rzuty piłką lekarską

-podciąganie na drążku

Są potrzebne, aby kontrolować przebieg szkolenia i sprawdzać osiągnięte rezultaty lub ich brak.

6.8 Na podstawie badań własnych i piśmiennictwa podaj różnice w wielkości siły napędowej u pływaka, w zależności od poziomu sportowego i sposobu pływania.

6.9 Jakie względy przemawiają za kształtowaniem tzw. siły względnej?

Jest to miara znacznie bardziej obiektywna i trafna dla scharakteryzowania rzeczywistej siły mięśniowej - jest też znacznie ważniejsza w bardzo wielu typach aktywności ruchowej wymagających przemieszczania ciała w przestrzeni

6.10 Scharakteryzuj wstępny etap kształtowania siły w pływaka młodego w wieku 10- 12 lat.

Trening siły:

- podnoszenie max ciężaru

- powtarzające się podnoszenie ciężaru submax aż do zupełnego zmęczenia

-podnoszenie małego ciężaru z max prędkością

W przygotowaniu siłowym pływaka korzysta się najczęściej z 3 grupy.

10- 12 lat

W tym wieku zyskujemy największe efekty w kształtowaniu siły u pływaka.

Ćwiczenia wykorzystujące ciężar własnego ciała

Ćwiczenia z partnerem

Treścią ćwiczeń są podpory, zwisy, przysiady, skoki, w wodzie pływanie delfinem, samymi RR i NN

Rzuty piłką lekarską, koszykową, nie za dużo,

Stosujemy ćwiczenia specjalne na aparatach siłowych umożliwiających wykonywanie ruchów imitujących na lądzie

W wodzie, pływanie z obciążeniem, na uwięzi.

6.11Które z form treningu pływackiego zalecałbyś w szkoleniu pływackim dzieci? A które juniorów?

Dzieci: forma zabawowa, ścisła

Juniorzy: forma zadaniowa, ścisła

Ogólnorozwojowa

Młodociani- ukierunkowana

6.12 Po zdefiniowaniu szybkości, uzasadnij znaczenie tej cechy w pływaniu sportowym.

Szybkość- zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków odcinkach czasowych.

Składowe szybkości: czas reakcji, prędkość pojedynczego ruchu, częstotliwość ruchu

W pływaniu szybkość przejawia się w: szybkości reakcji na strzał startera, dotknięcia mety, czy ściany przy nawrocie. Ma również znaczenie przy zmianach sztafetowych, częstości wykonywanych ruchów czy szybkości zmiany jednego ruchu na drugi np. w pływaniu zmiennym.

6.13 Jaka istnieje współzależność częstości ruchów wiosłujących i prędkości pływania?

Z najwyższą częstością ruchów wiosłujących poruszają się krauliści sprinterzy na dystansie 50m i 100m.65- 70 cykli na minutę.

Niejasna jest odpowiedź na to pytanie!. Badania wykazują duże różnice indywidualne. Rafał szukała- duża zależność prędkości od częstości ruchów. W jednej konkurencji u medalistów wykazano niższą częstość ruchów dłuższy krok, w innej konkurencji medalistki pływały z najwyższą częstością ruchów.

???Wykres wskazuje, że wraz ze wzrostem częstości ruchów wzrasta prędkość pływania. Należy tak dobrać częstość ruchów wiosłujących, aby nie skracać długości kroku pływackiego.

Powyżej 70 lub poniżej 45 cykli spada prędkość pływania, a krok ulega zbytniemu skróceniu bądź wydłużeniu.

6.14 Spróbuj uzasadnić istniejącą ścisłą zależność poziomu szybkości pływania od przygotowania siłowego

Szybkość- zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków odcinkach czasowych.

Aby zawodnik pływał z maksymalną prędkością potrzebne jest mu doskonałe przygotowanie siłowe. Musi szczególnie dobrze rozwinąć potrzebne do ruchów pływackich grupy mięśniowe. W pływaniu kraulem istotne znaczenie ma siła zginaczy i prostowników st. łokciowego, prostowników st. biodrowego, a także wszystkich zginaczy i prostowników. Siłą mm. pozwala wykonywać czynności ruchowe bez nadmiernego zmęczenia.

Siła warunkuje prędkość pojedynczego ruchu, czyli jedną ze składowych szybkości pływania.

6.15 Wymień warunki jakie mus zbyć spełnione, aby trening ukierunkowany na szybkość przyczyniał się do poprawy poziomu tej cechy

-przyrost siły musi być podporządkowany wymogom zadania startowego pod względem metod, środków, liczby powtórzeń, przerw wypoczynkowych,

-trening siły powinien być ukierunkowany na podnoszenie jej poziomu w ruchach zrywowych i szybkich.

Do najczęstszych przyczyn wpływających na zahamowanie rozwoju szybkości należy zaliczyć:

-wytworzenie bariery szybkości,

-przesadne zwiększenie poziomu siły, kiedy wielkość oporu przy danym ruchu jest proporcjonalnie mniejsza od możliwości siłowych zawodnika i powstaje zachwianie prostych zależności między maksymalną siłą oraz szybkością,

-zakłócenia lub zmiany w koordynacji i technice ruchu spowodowane zmianą wzajemnych zależności siły i szybkości na skutek przesadnego treningu siły.

6.16 Scharakteryzuj wstępny etap kształtowania szybkości u pływaka w wieku 10- 12 lat

Skoki

Ćw. koordynacyjno- gibkościowe

Siłowe

Wprowadzenie wstępnych ćw. doskonalenia czasów reakcji

Przepływanie krótkich odcinków z max prędkością ???

6. 17 Wytrzymałość ogólna u pływaka- wyjaśnij pojęcie

ogólna - zdolność wykonywania przez dłuższy czas dowolnej, często niespecyficznej pracy fizycznej, angażującej różne grupy mięśniowe,

ukierunkowana - charakteryzująca stopniową adaptację ustroju do przyszłych wysiłków specjalistycznych - skocznościowych, rzutowych, biegowych,

6.18 Wytrzymałość specyficzna.

specjalna - oznacza zdolność do wykonywania w pełni specyficznego wysiłku w obrębie danej dyscypliny czy konkurencji.

6.19 Wytrzymałość siłowa

Wytrzymałość siłowa- to wytrzymałość mm podczas pracy z dużym obciążeniem. Wysoka zdolność siłowa przy dobrych zdolnościach wytrzymałościowych

Jest skolerowana z wytrzymałością oraz siłą.

W treningu tym stosuje się małe opory zewnętrzne, z którymi sportowiec ćwiczy stosunkowo długo. Wielkość obciążenia ustala się tak, żeby umożliwić wykonanie co najmniej 30 powtórzeń ( z reguły jest to ciężar nie przekraczający 30% CM. Tempo pracy ma być wolne, rytm oddechowy ustabilizowany. Wymaga się redukcji do minimum wszelkich przerw odpoczynkowych. Trening wytrzymałościowo-siłowy powinien być w zasadzie długotrwałą, nieprzerwaną pracą, co nie prowadzi do widocznego przyrostu masy mięśniowej, ale powoduje wzrost oczekiwanego rodzaju wytrzymałości (siłowej).

6.20 W jakim stopniu koszt energetyczny w wyścigu pływackim na 100m jest pokrywany z beztlenowych procesów metabolicznych. A w jakim na 1500m?

100m- 55%

1500m- 9%

6.21 Wskaż okresy w rozwoju, w których istnieją najlepsze warunki dla kształtowania wytrzymałości u pływaka. Uzasadnij dlaczego.

10-12 u dziewcząt, 11-14 u chłopców. Tak wczesne rozpoczęcie treningu wytrzymałościowego pozwala na ukierunkowanie rozwoju kształtującego się organizmu. We wczesnym wieku rozpoczęcie treningów dzieci mają korzystne proporcje wielkości serca do masy ciała, a ponadto dużą sprawność układów wegetatywnych, ujawniających się szybkim powrotem do normy po intensywnym treningu wytrzymałościowym. U dziewcząt po 14 roku życia obserwujemy niewielki przyrost wytrzymałości, a po 16 r ustabilizowanie. U chłopców wskaźnik max zużycia tlenu wzrasta do 19- 20 roku życia.

6.22 Jakie warunki musi spełniać próba, którą chcemy się posłużyć w celu określenia wytrzymałości specyficznej u pływaka? Daj przykład takich prób

Przykłady:

-zawody, sprawdziany

-sport tester

-minifotometr- ocena poziomu kwasu mlekowego

Warunki:

-pływak musi być wypoczęty

-objętość obciążeń startowych powinna wzrastać stopniowo

-zawodnik może brać w niej udział jeśli osiągnął odpowiedni poziom przygotowania

6.23 Od czego zależy poziom gibkości u pływaka? W jaki stopniu zależy od temperatury wody? Czy zwiększa się w stanach emocjonalnych i przedstartowych?

-kształtu stawów

-temperatury mm

-elastyczności mm, ścięgien, torebek stawowych

-koordynacji

-wieku

-płci

-stanu emocjonalnego

-pory dnia

-poziomu siły mm

-temp. wody

Elastyczność mm może ulegać zmianom pod wpływem specyficznych bodźców np. warunków podczas zawodów czy stanu emocjonalnego zawodnika. Podczas pozytywnego stanu emocjonalnego gibkość poprawia się, negatywny- zmniejsza. Gibkość waha się również pod wpływem temperatury wody, pora dnia. Chłód zmniejsza gibkość.

6.24 Wskaż różnice w gibkości występujące u kraulistów, delfinistów i żabkarzy. Czy są spowodowane?

Krauliści:

-znakomita ruchomość st. barkowych

- dobra ruchomość st. skokowego

Delfiniści:

-znakomita gibkość st. barkowych

-znakomita gibkość T

-dobra ruchomość st. skokowych

Żabkarze:

-doskonała ruchomość st. biodrowych,

-kolanowych,

-skokowych

Różnice spowodowane są kształtem wykonywanego ruchu oraz odpowiednio dobranymi ćwiczeniami do pogłębiania gibkości danych stawów.

6.25 Opisz test Curetona stosowany do oceny gibkości u pływaka

6.26 Do ilu lat obserwujemy wzrastanie poziomu gibkości w rozwoju osobniczym? Wiek najkorzystniejszych warunków do rozwoju gibkości.

Dziewczęta: 9- 12, 14- 15, 16- 17

Chłopcy: 9- 10, 13- 14, 15- 16, 18- 19

Kobiety: gibkość wzrasta do 18 roku życia.

Mężczyźni: do 20.

6.27 Po zdefiniowaniu pojęcia koordynacji ruchowej wykaż jej znaczenie w pływaniu sportowym.

Koordynacja określa zdolność do wykonywania złożonych przestrzennie i czasowo ruchów, przestawiania się z jednych zadań ruchowych na inne, jak również rozwiązywania nowych, nieoczekiwanie pojawiających się sytuacji ruchowych.

Mieści się ty również umiejętność szybkiego, dokładnego i trwałego uczenia się ruchu. Jest również zdolność sterowania ruchem. Koordynacja ruchowa mieści w sobie szereg specyficznych właściwości, takich jak: zwinność (zdolność precyzyjnego i szybkiego władania ciałem), zręczność (ruchy manualne rąk), czucie czasu, czucie przestrzeni, czucie równowagi, czucie ruchu.

Pływanie:

-rytmizacji ruchów - dostosowania ruchów do podanego rytmu lub przyjęcia celowego rytmu własnego.

-ustalenie kroku pływackiego

-nauka techniki ruchu

-zapamiętywanie ruchu

-przechodzenie z jednych zadań ruchowych na inne

-ustalenie tempa

-prawidłowe oddychanie

6.28 Uzasadnij potrzebę udziału psychologa w kształtowaniu maksymalnej gotowości do zawodów

W przygotowaniu psychicznym sportowca są tkwią zwykle pewne rezerwy. Prawidłowo prowadzone przygotowanie psychiczne może pozwolić na efektywniejsze wykorzystanie własnych możliwości, a także spełnić zapobiegawczą rolę wobec napięć wynikających z uprawiania sportu.

Zadania:

-rozwijanie motywacji i nastawień

-kształcenie cech psychicznych

-przygotowanie wolicjonalne (cechy charakteru)

6.29 Jaki wpływ ma emocja na procesy energetyczne?

Stan pobudzenia nerwowego wywołuje powstawanie adrenaliny, która korzystnie wpływa na wysiłek fizyczny.

7.1 Scharakteryzuj pływaka zdolnego do walki sportowej

Cechy osobowości:

-zawzięty

-pewny siebie

-zmotywowany

-stanowczy

-zdolny do poświeceń

-cierpliwy

Dobrze przygotowany sprawnościowo

Nastawiony psychicznie na sukces

7.2 Co oznacza uwzględnienie w praktyce falistych zmian obciążeń treningowych i cyklicznych procesu treningowego pływaka

Tendencja wzrastania obciążeń

7.3 Uzasadnij dlaczego istnieje potrzeba integracji różnorodnych rodzajów przygotowania w treningu pływaka.

Ponieważ trening oparty o doskonalenie jednej cechy motorycznej nie daje efektów. Potrzebne jest przygotowanie zarówno wytrzymałościowe, siłowe jak i szybkościowe. Koordynacja współgra z gibkością, szybkością oraz techniką pływania. Przygotowanie psychiczne jest konieczne, aby odblokować zawodnika i osiągać wysokie rezultaty.

7.4 Opisz zadania i ogólnie scharakteryzuj przygotowanie fizyczne pływak na lądzie.

Ćwiczenia na lądzie pozytywnie wpływają na postępy sportowe u pływaka. Prowadzi się je w celu wzmocnienia odpowiednich grup mięśniowych, szczególnie aktywnie zaangażowanych w wykonywanie ruchów pływackich. Dążenie do stosowania maksymalnych obciążeń treningowych wzmacnia znaczenie ćwiczeń na lądzie w celu funkcjonalnego przygotowania organizmu oraz jako środek aktywnego odpoczynku.

Ćwiczenia na lądzie zajmują ok. 30% ogólnej liczby godzin przeznaczonych na szkolenie pływaków w etapie I szkolenia oraz w fazie 3 etapu III, gdzie wzrasta znaczenie ćwiczeń siłowych na lądzie. W II etapie oraz w 1 i 2 fazie etapu III stanowią ok. 20%.

Stosuje się, aby poprawić gibkość. Stosuje się również jako trening uzupełniający.

7.5 Jakie są zadania i ogólne założenia specjalnego przygotowania fizycznego?

Trening specjalny oparty jest o wymogi techniczne i funkcjonalne wybranej specjalizacji. Rozbudowuje sprawność specjalną przy użyciu specjalnych metod, zawiera również środki doskonalenia technicznego, taktycznego, wolicjonalnego i teoretycznego.

Zadania, założenia:

FAZAI

-wzrost obciążenia treningowego, startowego

-wzrasta liczba godzin treningu specjalistycznego w wodzie

-stosowanie coraz większej liczby ćw w strefach przemian tlenowo- beztlenowych i beztlenowych

-w przygotowaniu na lądzie dominuje trening wszechstronny i ukierunkowany, liczba ćw specjalistycznych na lądzie wzrasta od 25 do 30% ogólnego czasu przeznaczonego na przygotowanie na lądzie.

-na lądzie środki treningowe kształtujące gibkość, wytrzymałość ogólną, siłę

FAZA II

-maxymalne wykorzystanie metod, środków treningowych

-wzrastają roczne wartości obciążenia treningowego

-ponad połowa ćw wykonywanych jest w formie treningu specjalistycznego

-znacznie wzrasta procentowy udział ćw ze strefy przemian beztlenowych- kwasom lekowych

-wzrasta liczba startów w zawodach

-zajęcia należy dobierać pod względem obciążenia

-przy ustalaniu godzin treningowych określamy biologiczny rytm dobowy

-stosowanie na zmianę zajęć podstawowych i uzupełniających (rano, wieczór)

-programowanie zajęć musi uwzględniać aktualny stan wytrenowania organizmu pływaka

FAZA III

-ćwiczenia ukierunkowane i specjalistyczne na lądzie

-ćwiczenia specjalistyczne w wodzie ukierunkowane na zwiększenie max prędkości pływania i wydolności tlenowej

-ćwiczenia kształtujące wydolność aerobową i anaerobową

-ćwiczenia kształtujące wytrzymałość specjalistyczną

7.6 Na czym polega przygotowanie taktyczne w pływaniu?

-racjonalne rozłożenie sił na dystansie

-umiejętność przechodzenia z jednego systemu taktycznego w drugi

-przestrzeganie regulaminów, przepisów

-uzyskanie maksymalnych wskaźników skuteczności startu, taktyka zwycięstwa, taktyka rekordu

7.7 Opisz przebieg przygotowania psychicznego pływaka w zależności od wieku

Młodociani:

Indywidualne tempo dojrzewania utrudnia programowanie treningu i sprawia wiele trudności natury psychologicznej. Psychologowie uważają, że zawody mają dobry wpływ na dzieci. Pływak o opóźnionym rozwoju może stracić zainteresowanie pływaniem, wymaga odpowiedniej motywacji, tak samo pływak o przyspieszonym dojrzewaniu i wczesnych sukcesach sportowych musi być zmotywowany, aby nie stracił zainteresowania uprawianiem pływania pod wpływem wyhamowania rozwoju.

Zadania:

-rozwijanie motywacji i nastawień

-kształcenie cech psychicznych

-przygotowanie wolicjonalne (cechy charakteru)

-elementy przygotowania techniczno- taktycznego

-elementy przygotowania sprawnościowego

7.8 Określ treść i cel przygotowania teoretycznego. Na czym polega intelektualizacja w pływaniu sportowym.

Treść;

-książki, filmy, plansze, plakaty

Celem jest nabycie informacji z zakresu anatomii, fizjologii, techniki, taktyki, organizacji i budowy treningu, higieny, odnowy biologicznej, urazów, nowinek, badań

Intelektualizacja polega na rozwijaniu predyspozycji umysłowych, dostarczeniu wiedzy teoretycznej, świadomego uczestnictwa w treningu.

Wyposażenie w zasób wiedzy ogólnej i specjalistycznej

- wdrażanie do samokontroli, samooceny, analizy treningów i zawodów

7.9 Jakie są podstawowe założenia treningu w fazie kształtowania zawodnika w pływaniu/10- 14/?

Etap II ukierunkowany 10- 11 lat założenia:

-wszechstronny rozwój fizyczny, wzmocnienie zdrowia

-opanowane sportowej techniki pływania czterema sposobami i nawrotu

-zwiększenie możliwości aerobowych

-stwarzanie korzystnych warunków dla rozwoju zainteresowań

-ujawnienie możliwości do doskonałości sportowej w pływaniu

EtapIII specjalistyczny

Założenia:

FAZAI

-wzrost obciążenia treningowego, startowego

-wzrasta liczba godzin treningu specjalistycznego w wodzie

-stosowanie coraz większej liczby ćw w strefach przemian tlenowo- beztlenowych i beztlenowych

-w przygotowaniu na lądzie dominuje trening wszechstronny i ukierunkowany, liczba ćw specjalistycznych na lądzie wzrasta od 25 do 30% ogólnego czasu przeznaczonego na przygotowanie na lądzie.

-na lądzie środki treningowe kształtujące gibkość, wytrzymałość ogólną, siłę

FAZA II

-maxymalne wykorzystanie metod, środków treningowych

-wzrastają roczne wartości obciążenia treningowego

-ponad połowa ćw wykonywanych jest w formie treningu specjalistycznego

-znacznie wzrasta procentowy udział ćw ze strefy przemian beztlenowych- kwasom lekowych

-wzrasta liczba startów w zawodach

-zajęcia należy dobierać pod względem obciążenia

-przy ustalaniu godzin treningowych określamy biologiczny rytm dobowy

-stosowanie na zmianę zajęć podstawowych i uzupełniających (rano, wieczór)

-programowanie zajęć musi uwzględniać aktualny stan wytrenowania organizmu pływaka

7.10 Scharakteryzuj pod względem osobowości, sprawności fizycznej i technicznej pływaka w zakończeniu etapu podstawowego treningu

-szeroki zasób umiejętności ruchowych w wodzie i na lądzie

-dziecko zainteresowane dalszym pływaniem

-zwiększona ruchomość aparatu stawowo- więzadłowego

-zwiększone możliwości aerobowe

-dziecko potrafi pływać poprawną techniką

-dziecko zmotywowane do dalszego pływania

7.11 Co oznacza, że dane ćwiczenie zostało wykonane na poziomie intensywności submaksymalnej

80- 90% HR max (częstość skurczów serca, tętno)

7.12 Scharakteryzuj formę treningu ogólnorozwojowego

Etap treningu wszechstronnego:

2-3 lata

-gry, zabawy, ćwiczenia zapożyczone z innych dyscyplin

-brak dużych obciążeń

-skoki elementarne, skok startowy

-zestaw ćw. zasadniczych do nauki technik

-stymulowanie rozwoju fizycznego

Zadania:

-wyposażyć dzieci w zasób umiejętności ruchowych na lądzie i w wodzie

-rozpoznać wstępne zdolności specyficzne, określić przydatność do doskonałości sportowej w pływania

-wzbudzić zainteresowanie pływaniem'

-zwiększyć możliwości aerobowe

-nauczenie sportowej techniki

7.13 W jakim celu są stosowane ćwiczenia ogólnorozwojowe w treningu na lądzie?

W celu urozmaicenia treningów

Czynnego wypoczynku

7.14 Jakie elementy treningu stanowią treść wszechstronnego przygotowania.

-przygotowanie sprawnościowe- rozwinięcie gibkości, siły, wytrzymałości, koordynacji, skoczności, szybkości

-przygotowanie techniczne

-przygotowanie techniczne

-przygotowanie psychiczne, teoretyczne, intelektualne

7.15 Jakie znasz ćwiczenia zwiększające możliwości aerobowe. Uzasadnij mechanizm ich oddziaływania na organizm.

-równomierne przepływanie dystansów 300- 1500m, 1500- 3000m

-przepływanie dystansów długich ze zmienną intensywnością.,

-interwałowe przepływanie zestawów ćwiczeń, 300msame RR, 300 same NN

Interwał 10- 20 x 25m

FUNKCJE

Zwiększają funkcje respiracyjne

Usprawnia mitochondria

zwiększa kapilarność mięśni

przygotowuje mięśnie do szybszego i skuteczniejszego włączanie przemian tlenowych podczas wysiłku, co oszczędza i rozbudowuje potencjał beztlenowy mm

zwiększa odporność na zakwaszenie

zwiększa pułap tlenowy

7.16 Scharakteryzuj podstawowe grupy ćwiczeń kształtujących wytrzymałość ogólną u pływaka

7.17 Dokonaj ogólnej charakterystyki ćwiczeń specjalnych jakie pływak wykonuje na lądzie. Uzasadnij ich stosowanie.

Są to ćwiczenia imitujące ruch pływacki. Pomagają w doskonaleniu techniki pływania

7.18 Uzasadnij potrzebę ćwiczeń pływaka z udziałem przyborów i urządzeń umożliwiających wykonanie ruchów imitujących z oporem.

Opór umożliwia odzwierciedlenie oporu wody, kształtuje siłę. Przybory pomagają nam w doskonaleniu techniki.

7.19 Podaj okresy historyczne pojawienie się znanych metod treningu pływackiego.

7.20 Podaj definicje i opisz zastosowanie metody ciągłej w treningu.

Metoda ciągłą polega na wykonywaniu określonego ćwiczenia z jednakową, ustabilizowaną intensywnością, w warunkach zapotrzebowania tlenowego. Przyzwyczaja organizm do znoszenia długotrwałych obciążeń, kształtuje wytrzymałość.

-o jednostajnej intensywności

-o zmiennej intens.

-metody ciągłe o jednostajnej intensywności - metody ciągłe o jednostajnej intensywności charakteryzuja się stałą i małą lub umiarkowaną intensywnością wysiłku oraz stosunkowo długim czasem jego trwania. Stosowane głównie dla kształtowania wytrzymałości tlenowej w dyscyplinach o cyklicznym charakterze wysiłku. Długotrwały ciągły wysiłek zmusza do uruchomienia wszystkich rezerw ustroju oraz podnosi sprawność termoregulacji. Doskonali ekonomikę pracy mięśniowej, harmonizuje układ ruchu.

-metody ciągłe o zmiennej intensywności polegają na wykonywaniu długotrwałego wysiłku, w trakcie którego intensywność ulega planowym, periodycznym zmianom. Intensywność wysiłku oscyluje wokół poziomu względnej równowagi funkcjonalnej, tzw. małe i duże zabawy biegowe.

7.21 Podaj definicję i opisz zastosowanie metody fartlek w treningu pływackim

Fartlek- rodzaj treningu interwałowego- mała zabawa biegowa,

Może posłużyć do kształtowania wytrzymałości ogólnej. Może służyć jako trening uzupełniający. Poprawia samopoczucie, wpływa pozytywnie na psychikę.

7.22 Jakie znasz odmiany metody interwałowej, które mają zastosowanie w treningu pływackim?

metody interwałowe polegają na wykonywaniu w trakcie treningu ściśle określonego obciążenia. Intensywność powtórzeń, czas ich trwania, charakter i czas przerw odpoczynku - to parametry zaplanowane przed zajęciami. Cechą charakterystyczna tej grupy metod jest niepełna przerwa wypoczynkowa. Uważa się, że po osiągnięciu w trakcie przerwy tętna 120 ud. na minutę można podjąć kolejny wysiłek. Metodami interwałowymi kształtuje się zarówno wytrzymałość tlenową, beztlenową i beztlenowo-tlenową.

W praktyce wyróżnia się dwie podstawowe odmiany metody interwałowej: ekstensywną i intensywną. Ekstensywna charakteryzuje się umiarkowaną i średnią intensywnością wykonywanych ćwiczeń, stosunkowo krótkimi przerwami i dużą liczbą powtórzeń - tętno około 180. Wariant intensywny polega na wykonywaniu wysiłków o wyższej intensywności, które przedzielane są dłuższymi choć też niepełnymi odpoczynkami - tętno ponad 190.

7.23 wyjaśni pojęcie interwału wolnego i szybkiego

Ekstensywny

Intensywny

7.24 Charakterystyczne cechy metody powtórzeniowej. Na czym polega specyfika jej zastosowania w treningu pływackim?

metoda powtórzeniowa charakteryzuje się stałą wysoką intensywnością pracy, zmienną liczba powtórzeń ćwiczenia oraz optymalnym czasem przerw wypoczynkowych. Metodą ta kształtuje się przede wszystkim tzw. wytrzymałość szybkościową

7.25 Wyjaśnij pojęcie cykliczności i cyklu treningowego w pływaniu

Cykliczność- rodzaj ciągłej zaplanowanej pracy

Cykl:

-makrocykle- długie cykle; jego struktura składa się z kilku rocznych cykli

-mezocykle- składające się z określonej liczby mikrocykli

-mikrocykle- składająych się z kilku jednostek treningowych, 7- 10 dni

7.26 Fazy budowy formy sportowej- omów

7.27 Przedstaw charakterystykę okresu przygotowawczego- startowego i przejściowego.

7.28 Uzasadnij stosowanie w praktyce tzw 3cyklowej formy rocznego planu treningowego.

7.29 Jakie znasz warianty mezocykli treningowych w pływaniu

Wprowadzające

Podstawowe

Kontrolno- przygotowawcze

Przedstartowe

Odbudowująco- przygotowawcze, odbudowująco- podtrzymujące

8.1 Wyjaśnij pojęcie stanu wytrenowania. Co oznacza, że dany pływak osiągnął formę sportową?

8.2 Z jakich elementów składa się obciążenie treningowe pływaka?

Ćwiczenia wszechstronne, ukierunkowane, specjalistyczne

Ćwiczenia na lądzie

Ćwiczenia o charakterze tlenowym i beztlenowym

8.3 Co oznacza rozróżnienie obciążenia treningowego zewnętrznego i wewnętrznego?

-obciążenia zewnętrzne opisują dane ilościowe i jakościowe wykonanej pracy, np. bieg ciągły na dystansie 10km w czasie 45 min, teren pofałdowany

-obciążenia wewnętrzne charakteryzują koszt energetyczny i rodzaj źródeł z których czerpana była energia do wykonania żądanego obciążenia zewnętrznego ( ile energii zużyto podczas biegu ciągłego na dystansie 10km w czasie 45min w terenie pofałdowanym, z jakich zasobów ta energia była czerpana)

8.4 Co oznacza objętość obciążenia treningowego

Objętość to ilościowy składnik pracy wyrażony czasem, odległością, masą, liczbą powtórzeń itp.

8.5 W jaki sposób określamy intensywność obciążenia treningowego w pływaniu?

Sport tester

Stężenie kwasu mlekowego, hemoglobiny, glukozy

Badanie tętna

8.6 Jaki wpływ na organizm pływaka wywierają ćw wykonywane na poziomie 70- 80% intensywności?

przedział aerobowy:
- obejmuje 70-80% twojego max HR (maxymalnego tętna)
- plusy: ten przedział "najoptymalniej" podnosi wytrzymałość organizmu; wzrasta liczba i rozmiar naczyń krwionośnych (!); serce i jego siła rosną i poprawia się funkcjonowanie układu oddechowego i krwionośnego; SUMA spalonych kalorii jest wyższa niż w poprzednich przedziałach

8.7 Jaki istnieje związek między objętością i intensywnością obciążenia treningowego, a adaptacją do wysiłku

Jeśli zaplanujemy większą objętość, możemy zaplanować intensywność.

8.8 Na przykładzie mikrocyklu treningowego w pływaniu, w którym realizowane jest obciążenie duże, wyjaśnij pojęcie zjawiska superkompensacji i zmęczenia.

Mikrocykl 7- 10dni. Organizm jest tak skonstruowany, że po intensywnym treningu, zachodzi zjawisko superkompensacji czyli odbudowy z nadmiarem czyli wzrost zdolności do wykonywania wysiłku ponad poziom wyjściowy. Jest to reakcja organizmu na zmęczenie.

Poziom glukozy podczas wysiłku spada, a następnie podczas fazy zmęczenia się odbudowuje z nadmiarem.

8.9 Przedstaw skutki i przebieg odnowy biologicznej po dwóch zajęciach treningowych o dużych obciążeniach treningowych, ukierunkowanych na kształtowanie wytrzymałości specyficznej- przeprowadzonych w ciągu 24 godzin.

Odnowa biologiczna- polega na świadomym stosowaniu różnych naturalnych środków i warunków środowiskowych ułatwiających, przyspieszających i wzmacniających fizjologiczne procesy wypoczynku.

- higiena życia i treningu

-regularność snu

-dyscyplina dnia

-zabiegi odnawiające i hartujące:

masaż- przyspiesza usuwanie zakwaszenia

fizykoterapia- kąpiele mineralne, światła- lampy kwarcowo- rtęciowe, solux; prąd- diadynaik

• Bodźe zimne, kompresowanie- altacet, ocet

- odżywianie- cukry przyspiesz procesy odnowy

-przy dużych wysiłkach- Wit B1, C do płynów

-uzupełnianie płynów, soli min.

-współpraca z lekarzem

Zadania:

-aktywizacja procesów wypoczynkowych

-profilaktyka i zmniejszanie skutków przeciążeń powolnych

-hartowanie

8.10 Scharakteryzuj ruchy pływackie przy zmęczeniu lekkim, dużym, bardzo dużym.

Zmniejszenie siły i szybkości ruchów

Zaburzenia techniki

Tam gdzie powinny praw ł szybko, włączają się wolno kurczliwe

Pogorszenie koordynacji

Zaburzenia wzrokowo słuchowe

Gorsze samopoczucie

Wyczerpanie zasobów energetycznych

Przewaga procesów katabolicznych nad anabolicznymi

Bóle, przykurcze mięśniowe

8.11 Wymień przyczyny, które mogą doprowadzić organizm pływaka do przetrenowania w zakresie trybu życia, wpływu środowiska, w rezultacie zmian chorobowych

-zbyt wysokie wymagania trenera, zmuszające do max wysiłków

-brak indywidualnych metod treningowych, niedostosowanie metod do aktualnych możliwości zawodników

-nieprawidłowe planowanie obciążeń

-nieprawidłowy rozkład udziału w zawodach

chorobowe

-choroby bakteryjne (często drobne stany zapalne),
- rekonwalescencja po przebytych chorobach,
- niedobory w żywieniu, zarówno ilościowe jak i jakościowe,
- stosowanie używek i środków dopingujących,
- zaburzenia biorytmu,
- zaburzenia snu,
- czynniki bioklimatyczne,
- bodźce zewnętrzne (hałas),

oraz czynniki społeczno-ekonomiczne i bytowe:
- obciążenie pracą zawodową,
- konflikty zawodowe i rodzinne,
- kłopoty ekonomiczne zawodnika.

8.12 Omów oznaki przeciążenia organizmu pływaka w sferze psychicznej i funkcjonalnej oraz w czasie walki sportowej
* psychiczne
- zwiększenie irytacji, uporu, tendencji do histerii, malkontenctwa, przekory, zwiększenie kłótliwości, unikanie kontaktów z trenerem i kolegami
- większa czułość na krytykę , większe lenistwo, otępienie, halucynacje, niepokój, depresja, melancholia, brak poczucia bezpieczeństwa.

8.13 Uzasadnij potrzebę prowadzenia badań fizjologicznych efektów treningu pływackiego

Badania służą określeniu rezultatów. Mówią nam o cechach budowy somatycznej, wydolności fizycznej, czy cechach motorycznych, czyli o poziomie wytrenowania zawodnika

8.14 Uzasadnij potrzebę stosowania w procesie treningowym pływaka testów do oceny stanu wytrenowania

Ocena stanu wytrenowania jest potrzebna, aby układać nowe plany treningowe, sprawdzić osiągnięte rezultaty, sprawdzić gotowość do startów, poprawić stan wytrenowania- cechy budowy somatycznej, poziom cech motorycznych.

8.15 Jak środki naturalne należy stosować w celu przyspieszenia odnowy biologicznej u pływaków.

- higiena życia i treningu

-regularność snu

-dyscyplina dnia

- odżywianie- cukry przyspiesz procesy odnowy

-przy dużych wysiłkach- Wit B1, C do płynów

-uzupełnianie płynów, soli min.

-kąpiele

-masaże

8.16 Opisz działanie i przebieg masażu ręcznego rozluźniającego /regenerującego/ u pływaka. Określ jego miejsce i czas trwania w mikrocyklu tygodniowym.

Masaż ręczny

Masaż ręczny zwiększa przemianę materii, poprawia cyrkulację krwi danych części organizmu przez miejscowe rozszerzenie naczyń krwionośnych, łagodzi ból, zmniejsza napięcie mięśni i ilość podściółki tłuszczowej.

Przebieg:

Ustalona kolejność chwytów i kierunek działania- od serca do węzłów limfatycznych. Na ogół stosuje się przygłaskanie, rozcieranie, przygłaskanie, ugniatanie, przegłaskanie oklepywanie, przygłaskanie wstrząsanie i ruchy bierne. Pomieszczenie przewietrzone, ciepłe,

Masaż regenerujący stosujemy na:

zaburzenia układu krążenia, ogólne zmęczenie psycho- fizyczne, bezsenność.

Stosujemy pod koniec mikrocyklu.

8.17 Dlaczego u pływaka istnieje potrzeba uzupełniania wyżywienia dodatkowymi porcjami soli mineralnych /fosforu, potasu, żelaza/ i witaminami.

Ponieważ podczas konkurencji długodystansowych organizm traci wodę pod wpływem nadmiernego wydzielaniem potu. ok 3 litrów wody. W wodzie znajdują się wypłukiwane

Pierwiastki. Witaminę B należy podawać w sportach wytrzymałościowych. Niedobór witamin- męczliwość. Sport- obniżenie poziomu hemoglobinyŻelazo zapobiega anemii.

Pić

Wody mineralne, soki owocowe, pomidorowy

9.1 Czy wysoki poziom i dynamiczny rozwój wyników w etapach kształtowania pływaka gwarantuje dalszy ich wzrost w etapie mistrzostwa sportowego?

Nie. Gwarancję osiągnięcia sukcesu daje jedynie ciężka, systematyczna praca treningowa. Sukcesy w etapach kształtowania są często podyktowane okresami krytycznymi, bądź wzmożonymi procesami dojrzewania, po czym wyniki znacznie spadają lub stabilizują się na pewnym etapie.

9.2 Dlaczego sukcesy w wieku dziecięcym nie gwarantują w pełni wielkich osiągnięć w wieku dojrzałym?

Wiąże się to z procesem dojrzewania gdzie obserwujemy dynamiczny rozwój motoryczności, a co za tym idzie polepszenia wyników sportowych. Po tym okresie wyniki często ulegają pogorszeniu lub stabilizacji na pewnym etapie. Po okresie dojrzewania zmieniają się też często proporcję ciała, budowa morfologiczna i zanikają chęci do dalszej pracy treningowej.

9.3 W jakim wieku i dlaczego obserwujemy największe przyrosty szybkości

Dziewczęta 13- 14

Chłopcy 15- 17

Ponieważ w młodości organizm ludzki jest niezwykle plastyczny.

9.4 W oparciu o analizę graficzną dokonaj oceny wybranego wyścigu pływackiego pod względem rozkładu szybkości pływania.

200m dowolnym 1998r medaliści m sw

Van Den Hoogenband

Klim

Rossolino

9.5 Omów różnice w rozkładzie siły w zależności od poziomu sportowego u obserwowanych zawodników /np. 400m dowolnym/

10.1 Wyjaśnij pojęcie treningu sterowanego w pływaniu

Podane jest jak ma wyglądać trening- ustalony rytm lub obciążenie

10.2 Uzasadnij potrzebę planowania pracy treningowej w pływaniu

Planowanie jest bardzo istotnym czynnikiem w osiągnięciu rezultatu. Aby cos zrobić, musimy określić jakie chcielibyśmy uzyskać efekty. Na planowanie składają się 3 etapy:

-prognoza- przewidywanie przebiegu i rezultatów

-program-zbiór celów, zadań, środków

-plan- zbiór decyzji

10.3 Jakie plany szkoleniowe obowiązują w pływaniu sportowym?

Głównym zadaniem planu perspektywicznego jest wytyczenie kierunku postępowania z zawodnikiem na przestrzeni kilku lat, zależnie od kwalifikacji i wieku sportowca, a także terminów głównych zawodów. Budowa takich planów opiera się na prawidłowościach systemu szkolenia w danej dyscyplinie i przeprowadzonej analizie przygotowania zawodnika. Na tej podstawie ustala się cele, główne zadania, podstawowe środki, wielkość obciążeń. Ważną rolę pełnią normy kontrolne, które stymulują poziom wszystkich elementów przygotowania, a jednocześnie ujawniają braki w rozwoju elementów podlegających wytrenowaniu.

-plan okresu

-plan mezocyklu

-plan mikrocklu

-plan jednostki treningowej

10.4 patrz 10.2 to samo

10.5 Opisz kolejne czynności trenera pływania, których efektem jest racjonalny plan wieloletni dla dziecięcej grupy szkoleniowej.

Prognoza

Parametry charakteryzujące zawodników-Cel gł planu- określenie zależności występujących w treningu na podstawie danych z poprzednich cykli

Struktura czasowa cyklu

Cele pośrednie

Wyznaczenie struktury obciążeń treningowych

Środki, metody formy

Realizacja i kontrola procesu treningoego

10.6 Dokonaj podziału roku szkoleniowego pływaka na cykle i okresy treningowe w oparciu o trzycyklową formę planowania

Cykl roczny

-składa się z okresu:

Przygotowawczego- budowanie formy; przygotowanie wszechstronne, ukierunkowane, specjalne

Startowego- utrzymanie formy

Przejściowego- częściowa utrata formy, czynny wypoczynek

12 Mezocykli

-mezocykl wprowadzający 3 mikrocykle

-mezocykle podstawowe

-mezocykle kontrolno- przygotowawcze

-mezocykle przedstartowe

-mezocykl odbudowująco- przygotowawcze

Mezocykle zbudowane są z mikrocykli, a mikrocykle z pojedynczych jednostek treningowych

10.7 Wymień podstawowe punkty, które uwzględnia trener pływania przy układaniu konspektu treningowego.

-wiek, poziom zawodników

-cele

-metody

-Środki

-zadania

-pomoce dydaktyczne

-wielkość obciążenia

-intensywność

Cześć wstępna

Głowna

końcowa

10.8 Jakie zadania ma do spełnienia część wstępna jednostki treningowej u pływaka.

Ma za zadanie przygotować pływaka do treningu właściwego. Rozgrzać poszczególne Patrie mm., uelastycznić mm

10.9 Wymień wady i korzyści grupowej formy treningu w pływaniu

Wady

-brak indywidualizacji

-trener musi być skoncentrowany na wszystkich ćwiczących

Zalety

-kontakt z grupą

-możliwość rywalizacji

-możliwość wykonywania ćwiczeń parami

-możliwość obserwowania innych

10.10 Po napisaniu konspektu zajęć treningowych ukierunkowanych na kształtowanie wytrzymałości w warunkach pracy aerobowej o obciążeniu submaksymalnym dla pływaków w wieku 11- 12 lat. Uzasadnij wybór metod i środków.

-równomierne przepływanie dystansów 300- 1500m, 1500- 3000m

-przepływanie dystansów długich ze zmienną intensywnością.,

-interwałowe przepływanie zestawów ćwiczeń, 300msame RR, 300 same NN

Interwał 10- 20 x 25m

Metody

-ciągła, m zmienna: powtórzeniowa, interwałowa

Środki:

Ćwiczenia:

Wszechstronne

Ukierunkowane

Specjalne

10.11 Uzasadnij potrzebę organizowania różnorodnych zgrupowań

Zmiana środowiska, otoczenia

10.12 Jakie informacje notuje trener pływania w swoim dzienniku zajęć treningowych.

Czasy

Objętość pracy

Uwagi dot. techniki i Inn

10.13 Jakie informacje notuje trener w karcie osobowej oraz rozwoju fizycznego i sportowego pływaka

Wyniki i uwagi dotyczące startów

Wiek

Wzrost

Masę ciała

Gibkość

10.14 Dlaczego powinien notować wyniki i uwagi o każdym starcie zawodnika?

Aby widzieć poprawę lub pogorszenie

Dobrać środki, metody

10.15 Jakie dane notuje trener w arkuszu obciążenia treningowego

Wielkość objętości, intensywności, przerwy wypoczynkowe

Klasyfikacja obciążeń w określonych strefach przemian energetycznych

10.16 Jakich danych dostarcza trenerowi codzienne notowanie przez pływaka ciężaru ciała, wielkości tętna spoczynkowego i samopoczucia?

10.17 Struktura organizacyjna wzorowej sekcji pływackiej.

10.18

10.19 Czy istnieje potrzeba wprowadzenia specjalizacji trenerskiej w zależności od wieku pływaków.

Być może, aczkolwiek niekoniecznie

11.1 System szkoleniowy- definicja, system szkoleniowy pływaków USA

11.2 Jakie znasz objawy fizjologiczne i psychiczne gotowości do walki sportowej. A jakie gorączki i apatii sportowej?

Gotowość:

-podwyższony poziom adrenaliny

-podekscytowanie

-skupienie

11.3 Jak uzasadnisz podwyższoną wydolność pływaka po kilkudniowych treningu w górach?

Wpływ treningu wysokogórskiego objawia się głównie w reakcjach układu oddechowego i krążenia.

-wzrost wentylacji płuc

-poprawa mechaniki oddychania

-wzrost pojemności minutowej serca

-nasilona erytropoeza

-wzrost stężenia hemoglobiny we krwi

-wzrost pojemności życiowej płuc

Podczas treningu w warunkach wysokogórskich ograniczona jest dostępność tlenu, co może stanowić korzystny bodziec do wywołania w ustroju zmian adaptacyjnych, kompensujących niedobór tlenu.

11.4 W jakim celu trenerzy stosują trening hipoksyczny. Na czym polega?

Obniżone ciśnienie parcjalne tlenu, występujące w warunkach wysokogórskich, ogranicza możliwości wysiłkowe i jednocześnie może stanowić korzystny bodziec do wywołania w ustroju zmian adaptacyjnych, kompensujących niedobór tlenu. Metoda ta stosowana jest od wielu lat jako naturalny sposób stymulacji zmian hemodynamicznych układu krążenia i oddychania

11.5 Zadania i metody pracy lekarza sekcji pływackiej

-profilaktyka- zapobieganie chorobom

-pomoc w urazach

-selekcja zawodników

-badania okresowe

-pomiary antropometryczne, spirometria, dynamometria

-badania internistyczne- skóra, tętno, ukł oddychania

-badanie ortopedyczno- chirurgiczne

-badanie laryngologiczne

-neurologiczne

-okulistyczne -psychologiczne

-stomatologiczne

-mocz -próba wysiłkowa

11.6 Na czym powinna polegać bezpośrednia współpraca trenera z lekarzem w procesie treningowym?

11.7 Uwarunkowania fizjologiczne rozgrzewki przed startem do wyścigu pływackiego.

11.8 Scharakteryzuj rozgrzewkę przed startem u pływaka początkującego /10- 12/ i zaawansowanego.

11.9 Jak powinien być ubrany pływak na 5 min przed startem?

-dres

-musi być ubrany ciepło, a by rozgrzać mm

11.10 Na podstawie obserwacji własnych przeprowadź analizę i ocenę rozgrzewki u wybranego pływaka w zakresie a) intensywności i charakteru ćwiczeń b) czasu trwania i przerwy wypoczynkowej między rozgrzewką a startem c) zachowania się i reakcji przedstartowej d) stosowania środków uzupełniających

11.11 Na podstawie poznanych prac naukowo- badawczych, spróbuj omówić osiągnięcia specjalistów w zakresie biomechaniki pływania i wypływające z nich korzyści dla praktyki pływania sportowego

11.12 Na podstawie poznanych prac naukowo- badawczych omów osiągnięcia w zakresie fizjologii wysiłku w środowisku wodnym

11.13Na podstawie poznanych, konkretnych metod antropometrycznych, uzasadnij zastosowanie badań antropometrycznych w ocenie przydatności sportowej w pływaniu

---