geodezja 1

1. Położenie osi pionu optycznego w stosunku do osi głównej teodolitu;

pokrywają się

2. Kiedy powinno stosować się metodę kierunkową pomiaru kątów (praktycznie);

w pomiarach o średniej dokładności

(więcej niż 2 cele)

3. Błąd tyczenia kąta prostego za pomocą węgielnicy (wartość do wybrania);

2' lub 6 cm na 100m

4. Kiedy błąd kolimacji osiąga wartości ekstremalne;

gdy kąt pionowy h dąży do 90^o (min gdy h = 0)

5. Układ współrzędnych 1965 - cechy, czy dla całej Polski itp.

strefy 1-4 - odwz. quasistereograficzne

strefa 5 - odwz. Gaussa Krugera

układ wsp. prostokątnych płaskich na el. Krasowskiego.

6. Godło mapy (w skali 1:500);

123.422.234.1 niżej opis dla debili.....

strefa pas słup.50tys 25tys 10tys.01-25(2000) 1tysiąc.piencet

7. Szkic poglądowy szkiców polowych (kiedy jest wykorzystywany);

Aby powiązać szkice ze sobą w przyp. pomiarów na dużych obszarach lub gdy dużo szczegółów. Ułatwia odszukanie szkicu polowego...

8. W jaki sposób usuwa się błąd kolimacji;

przez pomiar kąta w 2 poł. lunety.

9. Dopuszczalna długość rzędnej przy zdejmowaniu szczegółów (od dokł. Szczegółów);

I gr. dok. - 25m (bląd max 0.05m)

II gr. dokł. - 50m ( 0.10m)

III gr. dokł - 70m (0.10m)

10. Błąd położenia punków osnowy pomiarowej;

m_p<0,2m

11. Od czego zależy dopuszczalny błąd wysokości warstwicy (od skali, od dokładności sporządzenia., od nachylenia, od wartości gospodarczej terenu);

nachylenia terenu (cięcia)

1/3 zasadniczego cięcia warstwic dla terenów o nachyleniu do 2⁰

2/3 zasadniczego cięcia warstwic dla terenów o nachyleniu do 2^{0 -} 6⁰

1 zasadniczego cięcia warstwic dla terenów o nachyleniu powyżej 6⁰

12. Jaka instrukcja określa zasady wykonywania pomiarów sytuacyjno-wysokościowych;

G-4

13. Jaki cel ma pomiar czołówek;

• pomiary kontrolne szeg. ter. I gr. dokł.

14. Czy może być zaakceptowana odchyłka kątowa w ciągu poligonowym stanowiąca podwójną wartość odchyłki dopuszczalnej;

tak dla ok. 30% ciągów

15. W jakiej instrukcji są zawarte wartości dopuszczalnej odchyłki liniowej ciągu sytuacyjnego;

G-4

16. Jakie błędy eliminujemy przez pomiar kąta poziomego w 2 poł. Lunety;

wszystkie błędy instrumentalne z wyj. błędu wychylenia osi obrotu teodolitu od pionu

tj: kolimacji, inklinacji, ustawienia siatki celowniczej, mimośród osi celowej itp. itd..

17. Jakiego typu zniekształcenia spowodowane odwzorowaniem występują układzie 1965;

zniekształcenia długości (ściskające i rozciągające)

18. Znak poprawki mierzonej długości ze względu na pochylenie terenu;

- minus

19. Jak określa się wagi ciągów w sieciach niwelacyjnych wyrównywanych metodą przybliżoną;

p_i=1/L_i lub p_i=1/n_{i (wzór uniwersalny)}

20. Gdzie stosuje się niwelację metoda przekrojów;

w pomiarach obiektów wydłużonych

21. Gdzie można interpolować warstwice (na jakich kierunkach) - warianty połączeń;

zgodnie z kierunkiem spadku terenu a także liniami szkieletowymi ( spadku, grzbietowa, ściekowa)

22. Eliminacja błędu kreski zerowej podziału łat;

ta sama łata zaczyna i kończy pomiar (czyli parzysta liczba stanowisk)

23. Warunek podstawowy dla niwelatora libelowego;

1. oś pozioma lunety równoległa do osi libelli lub do jej płaszczyzny głównej

2. oś pozioma lunety prostopadła do osi obrotu instrumentu

24. Czy suma powierzchni działek obliczona ze współrzędnych w obrębie (administracyjna) podlega wyrównaniu

tak. (do kompleksu )

25. Sposób opisu wysokości warstwic;

tekst zwrócony do kier. wzrostu wys.

26. Jaki jest cel kontroli orientacji limbusa przez wycelowanie na drugi punkt osnowy;

jeżeli w trakcie pomiaru biegunowego przemieszczenie nastąpiło w kierunku osi instrument- pierwszy punkt osnowy, to tego przemieszczenia nie jesteśmy w stanie wyeliminować

27. Jakie szczegóły należą do poszczególnych grup dokładnościowych (które z podanych syt. szczegółów terenu zaliczamy tylko do II grupy dokładnościowej);

szczegóły terenowe o mniej wyraźnych i mniej trwałych konturach :

• punkty załamań konturów budowli i urządzeń ziemnych:

tamy, wały, groble, kanały, rowy, nasypy, wykopy.

• boiska sportowe, parki i zieleńce

• drzewa przyuliczne, pomniki przyrody,

• elementy podziemne uzbrojenia terenu

• budynki i budowle których poł. określono wyłącznie fotogrametrycznymi metodami pomiaru.

28. Wzory na obliczenie teoretycznej sumy kątowej w ciągach poligonowych nawiązanych dwustronnie (kąt prawy i lewy);

dla kątów prawych [ β ]= A_pocz - A_koncowy + n*180⁰

dla kątów lewych [ α ]= A_koncowy - A_pocz + n*180⁰

29. Kolejne etapy wyrównania elementów powierzchniowych o różnym znaczeniu (cała sekcja, obręb, kompleks, działka - jaka jest kolejność wyrównania);

1. obręb ze współrzędnych

2. część obrębu ze wsp. , porównanie z całym obrębem- brak rozbieżności

3. kompleks ze wsp. - porównanie z częścią obrębu - brak rozbieżności

4. pow. działek (ze wsp., metoda graficzna, metoda analityczno-graficzna) - porównuje się z kompleksem (dozwolona odchyłka)

5. pow. użytków i klas (metoda mechaniczna) - porównanie z pow. działek (dozwolona odchyłka)

30. Co jest podstawą podziału na sekcje mapy zasadniczej;

sekcja wielkoskalowej mapy topograficznej w skali 1:10 000

31. Jak definiowana jest oś celowa lunety;

prosta łącząca punkt główny obiektywu ze środkiem krzyża kresek

32. Jak definiowany jest pomiar kąta w jednej serii;

chuj wie

33. Definicja błędu inklinacji;

nieprostopadłość osi obrotu lunety do osi pionowej instr.

34. Dany jest błąd względny i odległość. Obliczyć błąd średni;

1/N=M/L gdzie : M- błąd absolutny, 1/N - błąd względny

35. Od czego zależy wielkość poprawek kątowych w ciągu poligonowym wyrównanym sposobem przybliżonym;

poprawka V=-fk/n gdzie n- ilość kątów w ciągu

36. Dopuszczalna liczba rzędów ciągów sytuacyjnych;

2 rzędy

37. Ekstremalne błędy celowania zależne od wychylenia tyczki w stosunku do płaszczyzny celowania;

błąd max. gdy pomiar na górę tyczki

38. Dopuszczalne długości ciągów sytuacyjnych w osnowie pomiarowej;

nie większe niż 2000m

39. Liczba rzędów linii pomiarowych w osnowie pomiarowej;

2

40. Dopuszczalne formy nawiązania ciągów w osnowie pomiarowej;

• ciąg dwustronnie nawiązany k i l

• ciąg obustronnie naw. l i jednostronnie k

• ciąg obustronnie naw. k i jednostronnie l

• jednostronnie k i l (wiszący- nie dluzszy niż 2 boki)

41. Pole działki na mapie w skali 1: M. wynosi P. Jakie pole zajmie ta działka na mapie w skali 1: N (w cm²);

P1/P2=M₂²/M₁² (N/M)²*P

42. Znaczenie poszczególnych cyfr w godle mapy 1:10000;

strefa pas słup.50tys 25tys 10tys

43. Obliczyć błąd indeksu gdy znana jest suma odczytów kręgu pionowego z I i II poł. Lunety;

Ε = (α1 + α2 - 400g) /2

44. Jakie błędy eliminuje metoda niwelacji ze środka;

wpływ krzywizny Ziemi, refrakcji, niepoziomości osi celowej, niwelatora, kreski zerowej podziału łat.

45. Określić błąd pomiaru kąta w 1 serii gdy znany będzie błąd pomiaru kierunku;

m_α =
* m_k w jednym poł. lunety

m_α = m_k w 2 poł. lunety

46. Skala mapy zasadniczej

1:500, 1:1000, 1:2000,1:5000

47. Od czego zależy błąd odczytu z łaty odchylonej od pionu;

od wysokosci odczytu na łacie i od kąta pochylenia łaty

48. Usuwanie błędu nieprawidłowej kompensacji pochylenia lunety w niwelatorze automatycznym;

• za pomocą śruby rektyfikacyjnej siatki celowniczej- ustawiamy poziomą kreskę na obliczony odczyt...

• za pomocą obrotu płytki klinowej umieszczonej przed obiektywem niwelatora

49. Technologie wykonywania pomiarów niwelacyjnych w wysokościowej osnowie pomiarowej;

niw. techniczna, tachimetryczna, trygonometryczna

1. osn. pomiarowa co najw. 2 rzędowego ukł.

2. dł. ciągu ≤ 12km

3. dł. odcinków : dla ter. zabudowanych ≤500m , dla ter. rolnych i leśnych ≤ 1500m

4. wyj. w terenach zabudowanych dopuszcza się ciągi wiszące 1 lub 2 stanowiska i max. 300 m

5. punkty osn podlegają markowaniu , ew. stabilizacji

6. pomiar wyk się 2 krotnie na stanowisku met. niw ze srodka

7. celowe równe i ≤ 50m (max 75m)

8. roznica 2 krotnego pom na st. ≤ 4mm

50. Zasady rozrzucania odchyłki w ciągu niwelacyjnym;

1. kiedy dl. celowych ≈ równe:

Vi = -(fn * [L] )/Li - zależnie od długości

2. dl. celowych różne:

Vi = -(fn * [n])/ni - zależnie od liczby stanowisk

51. Podstawowe wytyczne przy wyznaczaniu punktów osnowy pomiarowej metodą wcięć;

należy zawsze zmierzyć co najmniej 1 element nadliczbowy m_α ≤ 20'' (60cc), m_d = 1:10 000

52. Określenie ćwiartki azymutu odcinka na podstawie znaków przyrostów;

nie wiem!!!!!!!!

53. Kiedy mierzy się szczegóły terenowe wraz z elementami konstrukcyjnymi;

jak należą do 1 gr dokładnościowej

54. Gdzie mogą być lokalizowane stanowiska do pomiarów wykonywanych metodą biegunową względem osnowy (czy poza, czy w punktach osnowy itp.);

• punkty osnowy szczegółowej i pomiarowej

• szczeg. ter. 1 i 2 gr. dok. mierzyć można ze stanowisk obieranych na punktach syt. 1 gr. dok. w szczególności na zastabilizowanych lub zamarkowanych punktach załamania granic, które zostały pomierzone wraz z el. kontr.

55. Pełna procedura wykonywania pomiarów metodą biegunową;

1. Po scentrowaniu instr. nad punktem osn. należy pomierzyć kier. nawiązujące do 2 punktów osn. Ostatni odczyt na stanowisku wyk na punkt początkowy

2. Zapisy kier. i dl. prowadzi się w dzienniku pom. lub rejestruje automatycznie, z równoczesnym prowadzenie szkicu polowego

3. sygnał należy ustawiać na centr. na mierzonych punktach (ew. pomierzyc el. mimośrodu)

4. w szczególnych przypadkach dopuszcza się 1-kerunkowe nawiązanie do punktu osn. (bagnet), pod warunkie wyk. pom. kontrolnego.

56. Podstawowy sprzęt do wykonywania niwelacji terenowej metodą punktów rozproszonych;

1. niwelator techniczny z podziałem kątowym, o dokł. pom. wys. na 1km niwelacji podwójnej

≤ ± 6mm

2. łaty niwelacyjne rewersyjne 3 m lub składane 4m z podziałem centymetrowym, dostosowane do typu niw. z bł. podziału ≤ 0,2 mm

3. libelle sferyczne do pionowania ust. łat

4. ruletka

5. podkład mapowy lub zdjecie fotogram.

57. Wymiary działki w skali 1: N gdy podane są miary terenowe;

miary terenowe zamienić na mm i podzielić przez mianownik skali

---