Gornik eksploatacji podziemnej_711[02].Z4.01

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Schemat organizacji kopalni

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Obiekty na powierzchni kopalni

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Dyspozytornia kopalni i środki łączności

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Kopalniana stacja ratownictwa górniczego

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Warsztaty ruchowe, plac drzewny i magazyny kopalniane

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Znaczkownia, lampownia, przechowalnia pochłaniaczy oraz aparatów

ucieczkowych, łaźnia górnicza, izba opatrunkowa

4.6.1. Materiał nauczania

4.6.2. Pytania sprawdzające

4.6.3. Ćwiczenia

4.6.4. Sprawdzian postępów

4.7. Szyb wentylacyjny oraz zasady rozprowadzania powietrza i przewietrzania

kopalni

4.7.1. Materiał nauczania

4.7.2. Pytania sprawdzające

4.7.3. Ćwiczenia

4.7.4. Sprawdzian postępów

4.8. Urządzenia podsadzkowni

4.8.1. Materiał nauczania

4.8.2. Pytania sprawdzające

4.8.3. Ćwiczenia

4.8.4. Sprawdzian postępów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9. Zakład przeróbki kopalin użytecznych

4.9.1. Materiał nauczania

4.9.2. Pytania sprawdzające

4.9.3. Ćwiczenia

4.9.4. Sprawdzian postępów

4.10. BHP, ochrona przeciwpożarowa i ochrona środowiska pracy przy

wykonywaniu prac na powierzchni kopalni

4.10.1. Materiał nauczania

4.10.2. Pytania sprawdzające

4.10.3. Ćwiczenia

4.10.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o obiektach górniczych

znajdujących się na powierzchni kopalni. Ułatwi właściwe zrozumienie zagadnień
związanych z całokształtem prac jakie wykonuje się w warsztatach zlokalizowanych na
powierzchni kopalni.

Poradnik ten zawiera:

−

Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś
mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji jednostki modułowej.

−

Cele kształcenia tej jednostki modułowej.

−

Materiał nauczania, który umożliwia samodzielne przygotowanie się do wykonania
ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Wykorzystaj do poszerzenia wiedzy wskazaną
literaturę oraz inne źródła informacji. Obejmuje on również:

−

pytania sprawdzające wiedzę potrzebną do wykonania ćwiczenia,

−

ćwiczenia wraz z poleceniem i sposobem wykonania,

−

wykaz materiałów, narzędzi i sprzętu potrzebnych do realizacji ćwiczenia,

−

sprawdzian postępów, który umożliwi Ci sprawdzenie poziomu umiejętności po
wykonaniu ćwiczeń. Rozwiązując sprawdzian postępów powinieneś odpowiadać na
pytanie tak lub nie, co oznacza, że opanowałeś materiał albo nie.

−

Sprawdzian osiągnięć, sprawdzający Twoje opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu
całej jednostki modułowej.

−

Wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki w celu pogłębienia wiedzy
z zakresu programu jednostki modułowej.
Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela

o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz określoną czynność.
Po opanowaniu umiejętności spróbuj zaliczyć sprawdzian z zakresu jednostki modułowej.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni, obiektach kopalnianych na powierzchni, sztolni

i w wyrobiskach  dołowych  (pole  szkoleniowe)  musisz  przestrzegać  regulaminów,  przepisów
bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  oraz  instrukcji  przeciwpożarowych,  wynikających  z  rodzaju
wykonywanych  prac,  zachować  szczególną  dyscyplinę,  utrzymywać  porządek  w  miejscu
wykonywania ćwiczeń. Przepisy te poznałeś  już podczas realizacji wcześniejszych  jednostek
modułowych.  Podczas  realizacji  ćwiczeń  będą  przypominane  przepisy  bezpieczeństwa
i higieny pracy do, których  musisz się stosować.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

711[02].Z4.01

Wykonywanie prac na

powierzchni kopalni

711[02].Z4.02

żytkowanie urządzeń

transportowych

711[02].Z4.03

żytkowanie urządzeń pneumatycznych

i hydraulicznych stosowanych w górnictwie

podziemnym

711[02].Z4

Urz

ądzenia górnicze

711[02].Z4.04

żytkowanie maszyn do urabiania

ładowania urobku

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

charakteryzować procesy mechanicznej przeróbki węgla,

−

poruszać się po drogach na terenie kopalni,

−

organizować stanowiska pracy zgodnie z zasadami ergonomii,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej podczas
prac na powierzchni kopalni,

−

udzielać pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

określić zadania oddziałów na powierzchni kopalni,

−

scharakteryzować pracę dyspozytorni kopalnianej,

−

scharakteryzować pracę dyspozytorni metanometrii i stacji tąpań,

−

obsłużyć urządzenia do łączności głośnomówiącej i telefonicznej,

−

scharakteryzować strukturę i zadania Kopalnianej Stacji Ratownictwa Górniczego,

−

załadować i przenieść materiał na placu drzewnym,

−

scharakteryzować zadania zakładu przeróbki kopalin użytecznych,

−

scharakteryzować podstawowe procesy przeróbcze,

−

poruszać się bezpiecznie po drogach kopalnianych,

−

określić zadanie szybu wentylacyjnego,

−

wyjaśnić schematy przestrzenne przewietrzania kopalni,

−

scharakteryzować urządzenia instalacji podsadzkowej,

−

posłużyć się lampami górniczymi,

−

sporządzić raporty produkcyjne,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy i ochrony przeciwpożarowej podczas

wykonywania prac na powierzchni kopalni.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Schemat organizacji kopalni

4.1.1. Materiał nauczania

Kopalnia węgla kamiennego jest przedsiębiorstwem państwowym, którego zadaniem jest

wydobywanie  węgla  i  uzdatnianie  go  do  celów  gospodarczych.  Kopalnie  węgla  są  różnej
wielkości.  Miarą  wielkości  kopalni  jest  jej  dobowe  wydobycie.  Obecnie  łączy  się  kopalnie
małe w duże jednostki wielozakładowe, których rentowność jest większa niż kopalni małych
oraz  możliwe  jest  uzyskanie  dużych  koncentracji  i  kompleksowe  wprowadzanie  nowej
techniki. Okres budowy kopalni trwa około trzech do dziesięciu lat. Budowa prowadzona jest
ze  środków  inwestycyjnych  państwa  lub  spółki  węglowej.  Okres  eksploatacji  kopalni  trwa
kilkadziesiąt  a  czasem  i ponad  sto  lat. Okres  likwidacji  kopalni trwa  kilka  do  kilkunastu  lat.
Powodem likwidacji jest wyczerpywanie się zasobów kopaliny użytecznej lub nierentowność
wydobycia.

Do prawidłowego funkcjonowania kopalni konieczna jest właściwa organizacja

zarządzania.  W  kopalniach  stosowany  jest  sztabowo-liniowy  system  zarządzania,  który
charakteryzuje  się  tym,  że  każda  komórką  organizacyjną  kieruje  tylko  jeden  kierownik,
a każdy  pracownik  podlega  tylko  jednemu  bezpośredniemu  zwierzchnikowi.  Pracownik
wykonuje polecenia służbowe kierownika i odpowiada przed nim za wykonaną pracę.

Zgodnie z zasadą jednoosobowego kierownictwa całą kopalnią kieruje dyrektor

(Kierownik Ruchu Zakładu Górniczego).

Dyrektor kieruje całokształtem działalności gospodarczej kopalni i odpowiada za:

−

wykonanie planu wydobycia,

−

racjonalną gospodarkę kopalni,

−

rentowność kopalni,

−

przestrzeganie zarządzeń władz zwierzchnich,

−

dobór i szkolenie kadr,

−

wprowadzanie postępu technicznego,

−

prawidłowy nadzór i skuteczną kontrolę działalności gospodarczej kopalni.

Dyrektor jest równocześnie Kierownikiem Ruchu Zakładu Górniczego, odpowiedzialnym

przed Wyższym Urzędem Górniczym oraz Okręgowym Urzędem Górniczym za prowadzenie
ruchu zakładu górniczego zgodnie z Prawem geologicznym i górniczym oraz przepisami
i zarządzeniami władz górniczych.

Dyrektorowi podlegają zgodnie ze schematem następujące piony:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat organizacyjny zakładu górniczego może ulec pewnej korekcie w zależności od

specyfiki zagrożeń, jakie występują w danej kopalni.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczenia.

1.  Co to jest schemat organizacyjny kopalni?
2.  Na czym polega system sztabowo-liniowy?
3.  Co to jest jednoosobowe kierownictwo?
4.  Jaka jest rola Wyższego i Okręgowego Urzędu Górniczego?
5.  Jaki jest podział dozoru kopalnianego?
6.  Które ze stanowisk nie wymagają stwierdzenia kwalifikacji przez organ nadzoru?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ, co to jest schemat organizacyjny kopalni i na czym polega system sztabowo-

liniowy zarządzania?

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2) przypomnieć

sobie

zasady

podległości

poszczególnych

komórek

schematu

organizacyjnego kopalni,

3) określić system sztabowo-liniowy przy pomocy schematu,
4) dokonać oceny wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

sala instruktażowa,

−

zestaw schematów organizacyjnych kopalni,

−

instrukcja do właściwego posługiwania się schematem organizacyjnym kopalni,

−

papier i przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Na podstawie schematu organizacyjnego, podaj podległość poszczególnych komórek

w dziale BHP.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2)  przypomnieć sobie zależność służb BHP z zakładzie,
3)  posłużyć się właściwym wycinkiem schematu dotyczącego działu BHP,
4)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

sala instruktażowa,

−

schemat organizacyjny kopalni,

−

przybory do pisania i kartki papieru.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować schemat organizacyjny zakładu górniczego?

2) podać, na czym polega system sztabowo-liniowy?

3) określić rolę Wyższego i Okręgowego Urzędu Górniczego?

4) określić, za co odpowiada dyrektor kopalni?

5) dokonać podziału dozoru kopalnianego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Obiekty na powierzchni kopalni

4.2.1. Materiał nauczania

Powierzchnią kopalni nazywa się część zakładu górniczego na powierzchni wraz

z obiektami i wyposażeniami. Na powierzchni kopalni znajduje się zespół budynków
i urządzeń o różnym przeznaczeniu. Ich rodzaj i rozmieszczenie są dopasowane do procesu
technologicznego kopalni.

Rys. 2. Przykładowy plan zabudowy powierzchni kopalni. [5, s. 16] 1 – szyb wydobywczy i zakład przeróbki

mechanicznej,  2  –  szyb  zjazdowy,  3  –  budynek  z  urządzeniami  ogrzewczymi  szybu,  4  –  składowisko
węgla,  5  –  osadniki,  6  –  rozdzielnia  główna,  7  –  rozdzielnia  główna  napowietrzna,  8  –  kotłownia,
9 – magazyn główny, 10 – magazyn paliw i smarów, 11 – silosy, 12 – plac składowy, 13 – warsztaty,
14  –  garaże  i  remiza  straży  pożarnej,  15  –  zbiornik  przeciwpożarowy,  16  –  blok  bhp,  17  –  budynek
wejściowy,  18  –  budynek  administracyjny,  19  –  remiza  lokomotyw,  20  –  nastawnia,  21  –  stacja
ratownictwa górniczego, 22 – parking, 23 – dworzec autobusowy

Rozróżnia się:

−

obiekty i urządzenia bezpośrednio związane z wydobyciem węgla (urządzenia

wyciągowe),

−

obiekty i urządzenia do wzbogacania węgla (zakład przeróbki mechanicznej),

−

obiekty i urządzenia energetyczne (rozdzielnie i transformatory),

−

obiekty i urządzenia związane z BHP (szatnie, łaźnie, stacja ratownictwa górniczego,

punkt opatrunkowy itp.),

−

obiekty i urządzenia do napraw i magazynowania (warsztat elektryczny, mechaniczny,

telefoniczny, ciesielnia, magazyny drewna itp.),

−

obiekty i urządzenia gospodarki wodnej (osadniki),

−

zwałowiska węgla,

−

obiekty administracyjno-socjalne.

Do urządzeń na powierzchni kopalni należą ponadto urządzenia wentylacyjne

i podsadzkowe, zlokalizowane przeważnie na peryferiach obszaru kopalni.

Ze względów bezpieczeństwa cały teren kopalni jest ogrodzony i strzeżony, a wchodzić

na teren zakładu górniczego można tylko wejściami (bramami) wyznaczonymi przez dyrekcję
kopalni.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to są obiekty na powierzchni kopalni?
2.  Jakie są obiekty związane z wydobyciem węgla?
3.  Jaka jest rola obiektów do wzbogacania węgla?
4.  Jakie są obiekty energetyczne?
5.  Co zaliczamy do obiektów związanych z bezpieczeństwem kopalni?
6.  Do czego służą obiekty napraw i magazynowania?
7.  Co to są obiekty gospodarki wodnej?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wymień obiekty kopalni związane z wydobyciem węgla.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z obiektami na powierzchni kopalni związanymi z wydobyciem węgla na

powierzchnię,

2)  zapoznać się ze schematem rozmieszczenia szybów kopalni,
3)  zapoznać się z szybem wydobywczym i jego urządzeniami,
4)  zwiedzić maszynę wyciągową i wieżę szybową,
5)  przypomnieć sobie jak wygląda urządzenie wyciągowe.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

schematy maszyny wyciągowej,

−

schemat rozmieszczenia szybów kopalnianych,

−

literatura dotycząca maszyn wyciągowych,

−

kartki papieru oraz przybory do pisania i rysowania.

Ćwiczenie 2

Określ zadania obiektów do napraw i magazynowania urządzeń.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2)  zapoznać się ze sposobem magazynowania,
3)  wyznaczyć lokalizacje urządzeń do napraw,
4)  zapoznać się z funkcją warsztatów naprawczych,
5)  posłużyć się modelami dotyczącymi sposobów magazynowania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

schemat rozmieszczeń materiałów w magazynie,

−

schemat ilustracyjny warsztatów naprawczych,

−

literatura dotycząca magazynowania i warsztatów naprawczych,

−

kartka papieru, przybory do pisania i rysowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić, co to są obiekty na powierzchni kopalni?

2) wymienić obiekty służące do wydobywania na powierzchnię węgla?

3) określić zadania zakładu przeróbki węgla?

4) określić zadania stacji ratownictwa górniczego?

5) określić zadania punktu opatrunkowego?

6) podać, jakie urządzenia energetyczne mieszczą się w obiektach

kopalnianych?

7) określić rolę urządzeń i obiektów wentylacyjnych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Dyspozytornia kopalni i środki łączności

4.3.1. Materiał nauczania

Między najważniejszymi stanowiskami pracy a kierownictwem ruchu kopalni musi

istnieć możliwość stałego dwustronnego przekazywanie informacji. Łączność telefoniczna nie
stwarza  możliwości  stałej  samoczynnej  kontroli  przebiegu  procesu  produkcyjnego
i warunków  bezpieczeństwa  pracy,  zdalnego  sterowania  urządzeniami  (np.  zamykania  tam,
uruchamiania  pomp)  oraz  przekazywania  informacji  lub  poleceń  osobom  znajdującym  się
z dala  od  aparatu  telefonicznego.  Obecnie  stosowane  są  specjalne  urządzenia,  których
podstawowe człony są zainstalowane w dyspozytorni. Należą do nich:
1.  Człon sygnalizacji awaryjno-alarmowej – wyposażony w:

−

40 linii dozorowych z wyświetlaczami,

−

zestaw rozgłoszeniowy, umożliwiający prowadzenie rozmów oraz alarmowania
załogi,

−

10 linii alarmowych połączonych alarmowymi aparatami telefonicznymi
zainstalowanymi w kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, w straży pożarnej
oraz biurach i mieszkaniach wyznaczonych osób kierownictwa ruchu kopalni.

2. Człon łączności dyspozytorskiej – pracuje niezależnie od normalnej sieci telefonicznej

kopalni i jest wyposażony w:

−

2 linie do centrali telefonicznej ogólnokopalnianej,

−

4 linie do łącznic ręcznych,

−

40 linii do aparatów telefonicznych zainstalowanych w ważnych punktach pod
ziemią kopalni,

−

telefon specjalny (koloru czerwonego) sprzężony z magnetofonem, który rejestruje
rozmowy prowadzone przez dyspozytora w wyniku odebranego sygnału
alarmowego,

−

zestaw do zdalnego włączania radiowęzła w celu nadawania komunikatów,

−

zestaw umożliwiający włączenie się do sieci trolejfonowej pod ziemią.

3. Człon kontrolno-sygnalizacyjny – jest wyposażony w układy:

−

zdalnego pomiaru obciążenia wybranych silników elektrycznych,

−

liczenia wozów,

−

zdalnego pomiaru depresji wentylatora,

−

zdalnego pomiaru temperatury w polach pożarowych,

−

sygnalizacji wartości krytycznych temperatury powietrza, zawartości metanu, tlenku
i dwutlenku węgla,

−

sygnalizacji otwarcia tam wentylacyjnych, czasu postoju maszyny wyciągowej
i innych urządzeń kopalnianych.

4. Człon zasilania – dyspozytornia zasilana jest prądem przemiennym o napięciu 220 V

z dwóch źródeł:

−

z sieci kopalnianej 220 V,

−

ze źródła zapasowego, które stanowi przetwornica zasilana z baterii akumulatorów.

W niektórych kopalniach w dyspozytorni zainstalowane są dodatkowe układy elektryczne

do zdalnego uruchomiania ważniejszych mechanizmów kopalni oraz urządzenia telewizji
przemysłowej i urządzeń wskazujących zwyżki i zniżki ciśnienia barometrycznego.

Dyspozytornię obsługuje dyspozytor ruchu oraz konserwator urządzeń dyspozytorni. Do

obowiązków dyspozytora należy:

−

czuwanie nad stanem bezpieczeństwa kopalni i rytmicznym przebiegiem produkcji,

−

informowanie o wszelkich zagrożeniach, wypadkach i zakłóceniach,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przyjmowanie meldunków od osób dozoru o obłożeniu stanowisk pracy,

−

przyjmowanie raportów o stanie wydobycia i wykonania robót oraz przekazywanie ich
kierownictwu kopalni,

−

przyjmowanie raportów o awariach i przeszkodach ruchowych, natychmiastowe
zawiadamianie właściwych osób kierownictwa i dozoru oraz organizowanie akcji w celu
usunięcia tych awarii,

−

stałe śledzenie wskazań i sygnałów urządzenia dyspozytorskiego,

−

prowadzenie ustalonej przez kierownictwo kopalni dokumentacji dyspozytorskiej.
Aby właściwie pełnić funkcje dyspozytora należy znać:

−

plan całego dołu kopalni,

−

schemat przestrzenny i kanoniczny wentylacji kopalni,

−

schemat transportu urobku na powierzchni i pod ziemią,

−

schemat rozmieszczenia rurociągów przeciwpożarowych, gaśnic oraz składów
materiałów i urządzeń przeciwpożarowych,

−

schemat miejsc z zainstalowanymi telefonami,

−

kopalniane i oddziałowe plany akcji ratowniczej dla zwalczania określonych zagrożeń.
W dyspozytorni powinny być także spisy telefonów służbowych i domowych

kierownictwa i osób dozoru kopalni, dyrektora i inspektorów OUG, lekarzy zakładowej
służby zdrowia oraz innych władz i urzędów, które należy zawiadomić przypadku zagrożenia
osób lub ruchu kopalni.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest dyspozytornia kopalniana?
2.  Czym charakteryzuje się człon sygnalizacji dyspozytorskiej?
3.  Jaki jest cel łączności dyspozytorskiej?
4.  Jakie jest zadanie członu kontrolno-sygnalizacyjnego?
5.  Do czego służy czerwony telefon specjalny?
6.  Jakie jest zadanie członu zasilania?
7.  Jakie jest zadanie telewizji przemysłowej stosowanej w dyspozytorniach?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przy pomocy miniaturowego zestawu, przedstaw człon łączności dyspozytorskiej

kopalni.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przypomnieć sobie jakie zadania ma do wykonania dyspozytor kopalni,
2)  przygotować zestaw map górniczych i instrukcji,
3)  przygotować system sygnalizacyjno-informacyjny,
4)  połączyć się z nauczycielem i przekazać mu meldunek,
5)  ogłosić alarm dla uczniów w sztolni ćwiczebnej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawy urządzeń do łączności telefonicznej,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

zestaw urządzeń alarmowo-sygnalizacyjnych,

−

schematy łączności alarmowo-sygnalizacyjnej,

−

schematy rozmieszczenia wyrobisk górniczych,

−

literatura dotycząca łączności i sygnalizacji,

−

kartki papieru i przybory do pisania i rysowania.

Ćwiczenie 2

Dobierz urządzenia członu kontrolno-sygnalizacyjnego dyspozytorni.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia w sali instruktażowej,
2)  dobrać odpowiedni sprzęt i urządzenia,
3)  przypomnieć sobie cele członu kontrolno-sygnalizacyjnego,
4)  przygotować plany dyspozytorni z rozmieszczonymi urządzeniami.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

plany i mapy rozmieszczenia wentylatorów,

−

zestaw urządzeń członu kontrolno-sygnalizacyjnego,

−

sygnalizacja do otwierania tam wentylacyjnych,

−

odpowiednia literatura,

−

kartki papieru i przybory do pisania.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) omówić zadania i prace w dyspozytorni?

2) wymienić podstawowe człony dyspozytorni?

3) scharakteryzować człon awaryjno-alarmowy?

4) scharakteryzować człon łączności?

5) scharakteryzować człon kontrolno-sygnalizacyjny?

6) określić cel stosowania telewizji przemysłowej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Kopalniana stacja ratownictwa górniczego

4.4.1. Materiał nauczania

Każdy zakład górniczy powinien mieć odpowiednio zorganizowane ratownictwo

górnicze, a mianowicie:

−

drużynę ratowniczą,

−

stację lub punkt ratownictwa górniczego,

−

sprzęt ratowniczy niezbędny do prowadzenia akcji ratowniczej.

Kopalniane stacje ratownictwa górniczego podlegają organizacyjnie okręgowym stacjom

ratownictwa górniczego. Cała sieć organizacyjna ratownictwa podlega Centralnej Stacji
Ratownictwa Górniczego w Bytomiu.

Wielkość i wyposażenie kopalnianej stacji ratownictwa górniczego jest proporcjonalna

do liczby załogi dołowej. Np. w kopalni zatrudniającej ponad 3000 pracowników dołowych
stacja ratownicza powinna mieć następujące pomieszczenia:

Rys. 3. Przykład rozmieszczenia pomieszczeń: a) – w kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, b) – w komorze

ćwiczeń; 1 – przedsionek, 2 – korytarz, 3 – pomieszczenie sanitarno – higieniczne, 4 – biuro stacji,
5 – sala aparatów oddechowych, 6 – sala wykładowa, 7 – magazyn podręczny warsztatu, 8 – warsztat,
9 – magazyn ogólny, 10 – komora przetłaczarek z przedsionkiem, 11 – schody i pochylnie do komory
ćwiczeń, 12 – wejście, 13 – pomieszczenie urządzeń siłowych, 14 – chodniki ćwiczebne (zadymiane),
15 – chodniki kontrolne [5 s.53]

−

salę aparaturową przeznaczona do przechowywania aparatów oddechowych roboczych,
masek, przyrządów kontrolnych, aparatów telefonicznych przenośnych itp.,

−

komorę pomp do przetłaczania tlenu,

−

warsztat do naprawy, czyszczenia i dezynfekcji aparatów oddechowych, masek oraz
innego sprzętu ratowniczego,

−

magazyn do przechowywania narzędzi, sprzętu i ubrań ratowniczych,

−

salę do prowadzenia wykładów dla ratowników,

−

biuro stacji,

−

pomieszczenia sanitarno-higieniczne ,

−

komorę ćwiczeń do szkolenia ratowników.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Liczbę aparatów określają odpowiednie przepisy: np. w kopalniach zatrudniających 3000

pracowników dołowych powinno być co najmniej 30 aparatów oddechowych.

W pomieszczeniach stacji powinny znajdować się:

−

telefon ze spisem ważnych numerów w razie alarmu,

−

aktualne plany wentylacyjne i plan wzajemnej pomocy kopalń,

−

spis ratowników drużyny.

Koniecznym wyposażeniem stacji jest:

−

pompa do przetłaczania tlenu, zapas butli i pochłaniaczy,

−

benzynowe lampy wskaźnikowe i akumulatorowe, sprzęt medyczny oraz narzędzia

i płótno wentylacyjne,

−

inny sprzęt ratowniczy: radiotelefony przenośne, sprzęt medyczny, piły, siekiery, łopaty.

Liczba butli, pochłaniaczy i lamp powinna być obliczona na 10 h akcji ratowniczej z

użyciem wszystkich aparatów znajdujących się w stacji.

Komora ćwiczeń

W komorze ćwiczeń odbywają się okresowe szkolenia ratowników i członków załogi

dołowej w zakresie posługiwania się sprzętem ochrony dróg oddechowych. Komora ćwiczeń
znajduje się przeważnie w podziemiach stacji. Można w niej wytworzyć takie same warunki,
jakie panują na dole kopalni podczas akcji ratowniczych. W komorze ćwiczeń są chodniki
o różnych przekrojach, poziome i pochyłe, szybiki oraz chodniki obserwacyjne,
umożliwiające kontrolę ćwiczących w chodnikach na całej długości.

Za całokształt działalności stacji odpowiedzialny jest kierownik kopalnianej stacji

ratownictwa górniczego, podległy kierownikowi wentylacji.

Do zakresu czynności kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego należy:

−

nadzór nad stacją ratownictwa górniczego i maskownią,

−

nadzór nad drużyną ratowniczą,

−

opracowanie i stała aktualizacja planu ratowniczego.

Odpowiedzialny jest on za stan stacji i jej pomieszczeń, sprzęt i zaopatrzenie oraz za należyte
wyszkolenie, dyscyplinę i sprawność kopalnianej drużyny ratowniczej. Natomiast w czasie
akcji ratowniczych do jego obowiązków należy:

−

zaalarmowanie kopalnianej drużyny ratowniczej, o ile tego nie uczynił wcześniej

mechanik aparatowy,

−

podzielenie przybyłych ratowników na zastępy i wyznaczenie zastępowych,

−

prowadzenie ścisłej ewidencji ratowników, którzy biorą udział w akcji ratowniczej,

−

troska o sprzęt i materiały potrzebne do akcji.

Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego ma do pomocy zastępcę oraz

mechaników aparatowych. Stacja czynna jest przez całą dobę. W czasie akcji ratowniczej do
obowiązków  mechanika  należy  zaalarmowanie  kopalnianej  drużyny  ratowniczej,  jeśli  nie
zrobił  tego  kierownik  stacji.  Podczas  akcji  ratowniczej,  w  której  biorą  udział  wszystkie
zastępy,  mechanik  aparatowy  powinien,  znajdować  się  w  bazie  ratowniczej  na  dole  i  tam
czuwać nad aparatami, które przekazywane są do akcji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest kopalniana stacja ratownictwa górniczego?
2.  Co to jest drużyna ratownicza?
3.  Komu podlega organizacyjnie kopalniana stacja ratownictwa górniczego?
4.  Od czego zależy wielkość i wyposażenie kopalnianej stacji ratownictwa górniczego?
5.  Do jakich celów przeznaczona jest sala aparatów i warsztat?
6.  Od czego zależy liczba aparatów oddechowych w stacji?
7.  Do jakich celów służy komora ćwiczeń?
8.  Jaka jest rola kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

W kopalnianej stacji ratownictwa górniczego zaimitowano pożar (pali się drewno

i papier). Określ, jakimi gaśnicami i w jaki sposób ugasisz pożar.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2)  zachować szczególne środki bezpieczeństwa w trakcie wykonania ćwiczenia,
3)  przypomnieć sobie zasady stosowania gaśnic,
4)  dobrać właściwą gaśnicę do palącego się materiału,
5)  zgasić palący się materiał,
6)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

kopalniane stanowisko do gaszenia pożarów,

–

instrukcje obsługi gaśnic,

–

zestaw gaśnic stosowany w kopalni,

–

sprzęt ochrony osobistej (okulary, rękawice).

Ćwiczenie 2

Przygotuj przy pomocy nauczyciela oraz pracowników kopalnianej stacji ratownictwa

górniczego, niezbędne urządzenia i narzędzia, aby w minimalny sposób wyposażyć zastęp
ratowniczy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2)  zorganizować niezbędny sprzęt oraz narzędzia,
3)  przygotować i sprawdzić odpowiednią ilość aparatów oddechowych,
4)  przygotować odpowiednią ilość ubrań dla drużyny,
5)  przygotować plan działania drużyny z pełnym wyposażeniem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

pomieszczenie kopalniane stacji ratownictwa górniczego,

−

zestaw aparatów oddechowych,

−

pompa do przetłaczania tlenu,

−

benzynowe lampy wskaźnikowe, lampy akumulatorowe,

−

tekst przewodni.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) opisać działalność kopalnianej stacji ratownictwa górniczego?

2) podać skład zastępu ratowniczego?

3) podać komu podlega organizacyjnie kopalniana stacja ratownictwa

górniczego?

4) określić do jakich celów służy komora ćwiczeń?

5) określić komu podlega bezpośrednio kierownik stacji ratowniczej?

6) określić ilość aparatów w stosunku do pracowników dołowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Warsztaty ruchowe, plac drzewny i magazyny kopalniane

4.5.1. Materiał nauczania

W warsztacie mechanicznym wykonuje się bieżące naprawy wszystkich maszyn

i urządzeń kopalnianych. W warsztacie przeprowadza się selekcję elementów wycofanych
z ruchu urządzeń górniczych na:

−

zdatne do dalszego użytkowania,

−

wymagające regeneracji,

−

przeznaczone na złom.
W warsztacie mechanicznym znajdują się:

−

sekcja montażu i demontażu, czyli ślusarska, która prowadzi naprawy maszyn i urządzeń
(po zdemontowaniu),

−

sekcja obróbki skrawaniem dla odkuwek, odlewów, stali profilowej i części
mechanizmów.
W warsztacie elektrycznym wykonuje się bieżące naprawy silników i urządzeń

elektrycznych stosowanych w kopalni.

W zakres prac warsztatu elektrycznego wchodzą:

−

konserwacja i naprawa silników,

−

instalacje elektryczne,

−

ładowanie akumulatorów pojazdów mechanicznych.
Warsztat elektryczny dzieli się na następujące sekcje:

−

ładowania akumulatorów,

−

prób silników,

−

demontażu i montażu urządzeń elektrycznych,

−

prac ogólnych.
Sekcja ładowania akumulatorów służy do ładowania baterii akumulatorów trakcyjnych.
Sekcje ładowanie akumulatorów są budowane najczęściej w zajezdni lokomotyw

elektrycznych.

Sekcja prób silników wyposażona jest w odpowiednie narzędzia do pomiarów stanu

izolacji i przebicia.

Organizacja i wykonanie remontów w warsztatach energo-mechanicznych na
powierzchni

W zależności od rodzaju maszyny lub urządzenia, remonty mogą być wykonane

systemem gospodarczym lub zleconym. Kopalnia powinna mieć własny oddział remontowy
dla maszyn i urządzeń elektrycznych. Kopalniana służba remontowa powinna wykonywać
przede wszystkim przeglądy oraz remonty bieżące. Remonty kapitalne oraz średnie mogą być
zlecane specjalistycznym przedsiębiorstwom naprawczym. Przed przystąpieniem do remontu
niezależnie czy jest to urządzenie elektryczne czy mechaniczne należy ustalić:

−

szczegółowy harmonogram remontu,

−

zagadnienia BHP,

−

warunki odbioru i finansowania,

−

sposób wykonania remontu,

−

transport części i zespołów do remontu,

−

narzędzia i sprzęt,

−

miejsce na regenerację,

−

osoby odpowiedzialne za całość prac.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Do obowiązków użytkownika i wykonawcy remontu należy przygotowanie części

zamiennych i materiałów oraz ciężkiego sprzętu dźwigowego. Grupa remontowa przystępując
do remontu powinna być zapoznana:

−

z przepisami BHP i instrukcjami remontowymi,

−

ze szczegółowym harmonogramem remontu,

−

z budową maszyny lub urządzenia.
W ramach odbioru należy sprawdzić:

−

zakres i jakość wykonywanych robót,

−

jakość zastosowanych materiałów,

−

pracę maszyny na luzie oraz pod obciążeniem.
Do odbioru technicznego należy dołączyć wykaz operacji remontowych oraz

specyfikację części, które zostały wymienione. Za bezpieczne wykonanie remontu odpowiada
ze strony wykonawcy-kierownik oddziału remontowego, ze strony użytkownika sztygar
oddziału napraw.

Do prawidłowego i sprawnego przebiegu produkcji potrzebne są różnego rodzaju

materiały, maszyny i urządzenia. Między dostarczaniem ich do kopalni a wprowadzeniem do
ruchu istnieje różna rozpiętość czasowa. Na ten okres materiały i maszyny są umieszczane
w odpowiednich magazynach i na placach składowych. Obecnie, w coraz szerszym zakresie,
zaopatrzeniem,

transportem

magazynowaniem

zajmują

się

wyspecjalizowane

przedsiębiorstwa. Materiały pakowane są w jednostki ładunkowe charakteryzujące się
znormalizowanymi wymiarami. W zależności od materiału jednostki ładunkowe mogą być
pakowane:

−

w pakiety (wiązki),

−

na paletach,

−

w pojemnikach.
Przechowywanie materiałów w magazynach powinno być tak zorganizowane, aby

zapewniało utrzymanie ich pełnej wartości użytkowej.

W kopalni rozróżnia się:

−

główną rozdzielnię materiałów,

−

magazyn paliw płynnych i smarów,

−

magazyn materiałów wybuchowych ( umieszczony pod ziemią),

−

plac składowy drewna.

Plac składowy drewna

Plac składowy drewna jest otwartym składowiskiem drewna, którego ilość ma

zabezpieczyć ciągłość produkcji. Plac składowy drewna powinien być płaski o nachyleniu do
2,5%  zdrenowany  lub  odwodniony  oraz  wysypany  żwirem.  Najczęściej  przez  środek  placu
przebiegają tory kolei normalnej. Po obu stronach torów układane są na żelbetowych słupkach
i podwalinach stosy okrąglaków i tarcicy. Równolegle do torów normalnych, między rzędami
stosów,  buduje  się  tory  kopalnianej  kolejki  wąskotorowej.  Stosując  natomiast  do  prac
przeładunkowych dźwig samojezdny buduje się dodatkowo drogi jezdne równoległe do torów
kolejowych.  W  celu  zabezpieczenia  placu  przed  pożarem  wyposaża  się  go  w  sieć
wodociągową.

Do najważniejszych czynności wykonywanych na placu składowym drewna należą:

−

wyładunek drewna z wagonów,

−

składowanie drewna w stosy,

−

załadunek na drzewiarki.
Wyładunek drewna dowożonego najczęściej koleją odbywa się za pomocą suwnic

i elektrycznych wyciągów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Urządzenia do przeładowywania i transportu instalowane są na:

−

żurawiach samochodowych,

−

suwnicach bramowych,

−

żurawiach budowlanych, wieżowych,

−

żurawiach stałych.

Składowanie drewna

Drewno ułożone w pojedyncze stosy powinno być odizolowane od wilgotnego podłoża,

przez zastosowanie betonowych podkładek. Podkładki te w górnej części mają wyżłobienia
na kopalniaki tworzące podstawę stosu.

Rys. 4. Sposoby układania drewna w stosy [5, s.99]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wydawanie drewna

Stos, z którego wydaje się drewno należy rozkładać całkowicie. W przypadku

niecałkowitego rozładowania stosu nie wolno na pozostałe dolne warstwy dokładać drewna
z nowych dostaw.

Drewno o długości do 3 m ładowane jest na drzewiarki pojedyncze, natomiast dłuższe na

drzewiarki dwuczłonowe. Wydawanie drewna następuje na podstawie zamówienia
pisemnego.

Nasycanie drewna

Nasycanie drewna ma na celu przedłużenie jego trwałości w warsztatach dołowych

kopalni. Nasycanie odbywa się dwoma metodami:

−

gorącej kąpieli,

−

próżniowo-ciśnieniową.

Olownia

W celu zmniejszenia strat drewna oraz zwiększenia wytrzymałości, drewno poddaje się

na powierzchni kopalni wstępnej obróbce, która w przypadku stojaków ogranicza się do
mechanicznego olowania. Olowanie polega na wykonaniu półokrągłego wycięcia z jednej
strony kopalniaka. Do tego celu służy specjalna piła cylindryczna, która wykonuje to szybko
i bez straty drewna.

Magazyny kopalniane

Każdy zakład górniczy ma na swoich obrzeżach plac drzewny oraz magazyny. Wszystkie

maszyny,  materiały  i  niezbędne  urządzenia  do  ciągłości  produkcji  kopalni,  muszą  przejść
przez  plac  składowy  i  magazyny  powierzchniowe  kopalni.  Materiały  podatne  na  wpływy
atmosferyczne  są  składowane  w  magazynach  półotwartych  i  zamkniętych.  W  magazynach
wysokiego  składowania,  palety  są  układane  w  regałach.  Do  manipulacji  paletami  służą
suwnice  paletowe  lub  układaki  magazynowe  podłogowe.  Magazyny  regałowe  zapewniają
wykorzystanie objętości magazynu w 40 procentach, dobra przelotowość i dobry dostęp.

Nowoczesną odmianą magazynów są magazyny paletowe przelotowe. Palety są

podawane  z jednej  strony  suwnicą  paletową w odpowiednie  okienko  szachownicy  regałowej
będące  początkiem  toru  przenośnika  rolkowego.  Pod  wpływem  siły  ciężkości  ładunek
przemieszcza  się  samoczynnie  w  przeciwny  koniec  magazynu,  tam  opiera  się  o  końcowy
odbój lub poprzedzająca paletę. Magazyny tego typu mogą by zautomatyzowane i sterowane
komputerowo.  Na  placach  i  w  magazynach  stosuje  się  wiele  różnorodnych  środków
transportu  w  postaci:  wózków,  podnośników,  suwnic,  żurawi,  samochodów  oraz  kolei
wąskotorowej i normalnej.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są zadania warsztatów na powierzchni kopalni?
2.  Jakich remontów można dokonać w warsztacie mechanicznym?
3.  Co to jest harmonogram prac remontowych?
4.  Kto odpowiada za prawidłowo wykonany remont?
5.  Na jakie sekcje dzieli się warsztat elektryczny?
6.  Jakimi sekcjami dysponuje warsztat mechaniczny?
7.  Do czego służy plac składowy drewna?
8.  Jak pakowane są jednostki ładunkowe?
9.  Jakie znasz składowiska i magazyny kopalni?
10.  Przy pomocy jakich urządzeń dokonuje się rozładunków i załadunków?
11.  Jak składuje się drewno?
12.  Na czym polega nasycanie drewna?
13.  Do czego służy olownia?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Korzystając z placu drzewnego, ułóż okrąglaki w stos krzyżowy warstwami na przemian

według grubości końców.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  przypomnieć sobie sposoby układania drewna w stosy,
3)  zaopatrzyć się w instrukcję dotyczącą bezpiecznego układania stosów,
4)  przygotować odpowiedni materiał,
5)  obliczyć rzeczywistą ilość okrąglaków,
6)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
7)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

okrąglaki,

−

słupki betonowe izolujące od podłoża,

−

podwaliny do osadzania na słupkach,

−

miara, rękawice robocze,

−

przybory do pisania i notes.

Ćwiczenie 2

Znając zasady mechanicznego i ręcznego olowania, wykonaj ręczny olunek na dwóch

kopalniakach w wyrobisku ćwiczebnym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko w wyrobisku ćwiczebnym,
2)  zaopatrzyć się w instrukcję ręcznego olowania,
3)  zapoznać się z materiałem, w którym należy wykonać olunek,
4)  zachować zasadę, że olunek wykonany ma być na grubszym końcu kopalniaka,
5)  zaopatrzyć się w niezbędne narzędzia,
6)  ocenić stan zagrożenia w wyrobisku,
7)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
8)  dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dwa różnej grubości kopalniaki,

−

instrukcja wykonania olunku,

−

narzędzia: piła, siekiera, młot, przymiar,

−

sprzęt ochrony osobistej,

−

notes i przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz

Tak

Nie

1) wymienić prace wykonywane w warsztacie mechanicznym?

2) określić zakres prac warsztatu elektrycznego?

3) zdefiniować sekcję ładowania akumulatorów?

4) określić zakres prac sekcji montażu i demontażu?

5) podać kto nadzoruje prace remontowe w warsztacie?

6) określić co to jest harmonogram prac remontowych?

7) określić dokumentację odbioru technicznego po przeprowadzonym

remoncie?

8) określić sposób pakowania jednostek ładunkowych?

9) podać sposób przechowywania materiałów w magazynach?

10) określić na czym polega składowanie w stos prostokątny?

11) podać do czego służą słupki betonowe stosowane do układania

drewna?

12) podać na czym polega nasycanie drewna?

13) określić jak wyglądają magazyny paletowo-przelotowe?

14) określić do czego służą kanały między regałowe?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Znaczkownia, lampownia, przechowalnia pochłaniaczy oraz

aparatów ucieczkowych, łaźnia górnicza, izba opatrunkowa

4.6.1. Materiał nauczania

Każda osoba zjeżdżająca na dół kopalni winna być wyposażona w znaczek kontrolny,

lampę górniczą oraz pochłaniacz i aparat ucieczkowy.
Znaczkownia

Jest to pomieszczenie na drodze z łaźni górniczej w kierunku szybu. Obsługa tego

pomieszczenia  na  prośbę  pracownika  wydaje  mu  znaczek  kontrolny,  który  jest  znakiem
rozpoznawczym.  W  znaczkowni  istnieje  dokumentacja  zjazdów  i  wyjazdów  wszystkich
pracowników  kopalni.  Rejestracja  osób  i  wydanych  znaczków  jest  kontrolowana  codziennie
przez osoby dozoru górniczego celem zapewnienia pełnego bezpieczeństwa.
Lampownia

Dalszą drogę do szybu pracownik pokonuje przechodząc przez lampownię, gdzie

zaopatruje  się  w  niezbędną  lampę  górniczą.  W  pomieszczeniach  lampowni  znajduje  się
również przechowalnia pochłaniaczy. Konstrukcja  ładownic  lampowni  jest tak wykonana, że
po włożeniu lampy do ładownicy w dolnej jej części wykonane jest okienko celem osadzenia
tam pochłaniacza. Każda lampa górnicza posiada odpowiedni numer kontrolny, który jest taki
sam  jak  numer  znaczka  kontrolnego  oraz  pochłaniacza.  W  górnictwie  używane  są  lampy
akumulatorowe  typu  Rc-12.  Lampa  nahełmna  typu  Rc-12  jest  lampą  akumulatorową,
przystosowaną  do  ładowania  i  przechowywana  w  lampowniach.  Może  być  używana  we
wszystkich pomieszczeniach kopalń metanowych.

Lampa Rc-12 składa się z:

−

głowicy z reflektorem,

−

przewodu łączącego głowicę z akumulatorem,

−

akumulatora umieszczonego w puszce poliamidowej.
Obecnie w miejsce lamp Rc-12 wprowadza się lampę nahełmną typu ELM01P i typu

ELM01-P/s, są to lampy wagowo i gabarytowo mniejsze, a zatem mniej uciążliwe. Lampy
tego typu mogą by stosowane w zakładach górniczych w polach metanowych i nie
metanowych.

Lampy składają się z dwóch zasadniczych części: baterii i głowicy. Zasilane są

z bezobsługowego akumulatora, praktyczne w eksploatacji, zapewniające dobre oświetlenie
w różnych sytuacjach. Z lampą współpracuje nadajnik sygnalizacyjny, który służy do
poszukiwania ludzi objętych zawałem w podziemiach wyrobisk górniczych.

Benzynowa lampa wskaźnikowa – przeznaczona jest do wykrywania zawartości metanu

w powietrzu kopalnianym, a także może służyć za wskaźnik zawartości tlenu lub dwutlenku
węgla.

Lampa taka składa się z czterech zasadniczych elementów:

−

zbiornika benzyny z zapalniczką,

−

cylindra szklanego,

−

dwóch kloszy drucianych,

−

klatki ochronnej.

Aparat tlenowy ucieczkowy SR-60

Aparat tlenowy ucieczkowy SR-60 przeznaczony jest do ochrony układu oddechowego

użytkownika podczas jego wycofywania się (ucieczki ze strefy zagrożonej gazami
szkodliwymi dla zdrowia oraz tam gdzie stężenie tlenu jest niewystarczające do oddychania).

Aparat jest przeznaczony dla górnictwa podziemnego i innych gałęzi przemysłu. Może

być stosowany w podziemnych zakładach górniczych, w polach metanowych i nie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

metanowych.  Służy  do  bezpiecznego  opuszczania  strefy  objętej  pożarem,  wyrzutem  gazów
lub  awarią  instalacji  chemicznej.  Przeznaczony  do  jednorazowego  użycia.  Czas  ochronnego
działania  wynosi  minimum  60  minut.  Aparaty  włączone  do  eksploatacji  mogą  być
użytkowane w warunkach górniczych przez okres maksymalnie pięciu lat, lecz nie dłużej niż
okres  10  lat  od  daty  produkcji.  Pomieszczenia,  w  których  składowane  są  aparaty,  powinny
spełniać  wymagania  „Rozporządzenia  Ministra  Gospodarki  z  dnia  28.06.2002r.  w  sprawie
bezpieczeństwa  i  higieny  pracy”.  Konserwacja  aparatu  tlenowego  polega  na  codziennym
oczyszczeniu  z  pyłu  i  brudu.  Należy  także  sprawdzić  kolor  indykatora.  Tak  oczyszczony
aparat składa się na półkę w specjalnie do tego celu wyznaczonym pomieszczeniu.

Do obiektów specjalnych zaliczyć należy łaźnie kopalniane, które umożliwiają załodze

przebieranie się, przechowywanie odzieży i kąpiel po pracy oraz rehabilitację zdrowotną.

Łaźnie kopalniane buduje się dla pracowników dołowych oraz dla pracowników

powierzchni w pobliżu szybu, w którym odbywa się regularny zjazd i wyjazd ludzi. Łaźnie
mają połączenia korytarzowe z nadszybiem.

W każdej łaźni powinny być:

−

szatnie na odzież domową,

−

szatnie na odzież roboczą,

−

natryskownie i suszarnie,

−

pomieszczenia do prania, suszenia, dezynfekowania i naprawy odzieży,

−

ustępy,

−

pomieszczenia rehabilitacyjne.
Szatnie powinny mieć dwa oddzielne pomieszczenia przeznaczone do przechowywania

odzieży domowej i roboczej. Oba pomieszczenia powinny by odgrodzone od natryskowni.

W łaźniach kopalnianych rozróżnia się trzy typy szatni:

−

łańcuszkowe – gdzie ubrania zawiesza się na wieszakach,

−

szafkowe – w których ubrania przechowuje się w indywidualnych szafkach zamykanych
przez użytkowników,

−

garderobiane – w których ubrania przechowuje się na specjalnych stojakach a wydawania
ubrań dokonuje personel łaźni.

Natryskownie – powinny mieć urządzenia doprowadzające ciepłą wodę w ilościach co
najmniej 70 dm

na jednego kąpiącego oraz taką ilość natrysków aby jeden natrysk przypadał

na 5 pracowników.

Przy natryskowniach zbiorowych stosuje się suszarnie, w których po kąpieli pracownicy

suszą swe ciała ciepłym powietrzem. Obsługę łaźni stanowią łazienny, sprzątaczki
i konserwator.
Izba opatrunkowa

Każda kopalnia powinna mieć na powierzchni urządzone pomieszczenie do udzielania

pierwszej pomocy w razie wypadku lub zachorowania w pracy. Izba opatrunkowa powinna
znajdować się blisko szybu w miejscu łatwo dostępnym. Najczęściej izba opatrunkowa składa
się z następujących pomieszczeń:

−

właściwej izby opatrunkowej,

−

poczekalni,

−

gabinetu do badań lekarskich,

−

podręczny magazyn z lekarstwami i materiałami opatrunkowymi,

−

łazienki z ciepłym natryskiem.
Na widocznym miejscu zawieszona jest tabliczka ze spisem lekarzy i sanitariuszy oraz

telefonem do najbliższego szpitala. W czasie każdej zmiany w izbie opatrunkowej pełniony
jest dyżur przez sanitariusza, a do jego obowiązków należy:

−

udzielanie pierwszej pomocy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

utrzymanie czystości w izbie opatrunkowej,

−

prowadzenie ewidencji lekarstw,

−

rejestrowanie każdego wypadku i sposobu udzielenia pierwszej pomocy.
W zależności od udzielenia pierwszej pomocy należy niezwłocznie o wypadku

powiadomić lekarza zakładowego, lub dyżurnego sanitariusza oraz najbliższa osobę dozoru.
Miejsce wypadku powinno pozostać nienaruszone dla umożliwienia komisji powypadkowej
stwierdzenia wszystkich okoliczności i przyczyn wypadku.

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie obowiązkowe wyposażenie posiada każda osoba zjeżdżająca do kopalni?
2.  Jakie pomieszczenie nazywamy znaczkownią?
3.  Co to jest lampownia?
4.  Jakie lampy górnicze są stosowane w górnictwie?
5.  Czym charakteryzuje się budowa lampy Rc-12?
6.  Z czego składa się benzynowa lampa wskaźnikowa i do czego jest przeznaczona?
7.  Do jakich celów służy nadajnik sygnalizacyjny?
8.  Jakie jest zastosowanie aparatu ucieczkowego SR-60?
9.  W jakich warunkach stosujemy tlenowy aparat ucieczkowy?
10.  Jaki jest czas ochronnego działania aparatu ucieczkowego?
11.  Co to jest łaźnia górnicza i jakie musi spełnia wymogi?
12.  Jakie są typy szatni ze względu na sposób przechowywania odzieży domowej i roboczej?
13.  Kto obsługuje łaźnię?
14.  Jakie zadania ma izba opatrunkowa?
15.  Jakie pomieszczenia znajdują się w izbie opatrunkowej?
16.  Jak pełniony jest dyżur w izbie opatrunkowej i co należy do obowiązków sanitariusza?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

W lampowni kopalnianej jest część pomieszczeń przeznaczonych na benzynowe lampy

wskaźnikowe. Korzystając z tego pomieszczenia, pod nadzorem nauczyciela i osoby
wydającej lampy, dokonaj pełnej kontroli lampy przed jej wydaniem.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeczytać instrukcję przygotowania lampy,
2)  wybrać właściwą lampę,
3)  sprawdzić i wyregulować wysokość płomienia,
4)  sprawdzić szczelność lampy za pomocą specjalnego przyrządu,
5)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

lampy wskaźnikowe,

−

sprzęt do badania szczelności lamp,

−

pojemnik z benzyną do uzupełniania zbiornika lampy,

−

niezbędne narzędzia,

−

literatura dotycząca obsługi benzynowych lamp wskaźnikowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Dokonaj przeglądu i konserwacji lampy Rc-12 i przygotuj ją do eksploatacji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z instrukcją przeglądów i konserwacji lamp Rc-12,
2)  oczyścić lampę i zdjąć pokrywę przy pomocy urządzenia magnetycznego,
3)  sprawdzić stan techniczny akumulatora,
4)  sprawdzić stan elektrolitu,
5)  dokonać sprawdzenia kabla łączącego akumulator z głowicą,
6)  sprawdzić włókna żarówki w głowicy,
7)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
8)  dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcje przeglądów i konserwacji lamp Rc-12,

−

lampa Rc-12,

−

elektrolit do lamp,

−

zapasowe żarówki,

−

rezerwowe kabelki,

−

rezerwowe płytki akumulatorowe,

−

komplet narzędzi,

−

rękawice gumowe i okulary.

Ćwiczenie 3

W pomieszczeniach znaczkowni, pod nadzorem stałej obsługi wyposaż I zmianę

w znaczki kontrolne oraz dokonaj sprawdzenia i wypełnienia pełnej dokumentacji
rejestrującej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wydać znaczki kontrolne zjeżdżającej załodze,
2)  zapoznać się z instrukcją prowadzenia dokumentacji znaczkowni,
3)  zapoznać się z tzw. „szychtówkami” – zeszyty do kontroli zjazdów,
4)  zapoznać się z książką wyjazdów załogi,
5)  sprawdzić na tablicy stan wydanych znaczków z dokumentacją,
6)  zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

tablice do zawieszania znaczków,

−

instrukcje prowadzenia dokumentacji znaczkowni,

−

książka wyjazdu załogi,

−

zeszyty kontroli pracowników (szychtówki),

−

notes i przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

W trakcie zabudowy odrzwi w sztolni ćwiczebnej doszło do skaleczenia lewej ręki. Przy

pomocy dostępnych środków, udziel pierwszej pomocy poszkodowanemu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przypomnieć sobie o sposobie udzielania pierwszej pomocy,
2)  dokonać oględzin skaleczenia ręki,
3)  dokonać obmycia przy pomocy płynu dezynfekującego,
4)  założyć opatrunek,
5)  poszkodowanego ułożyć w pozycji siedzącej,
6)  przejść z poszkodowanym do izby opatrunkowej celem udzielenia fachowej pomocy oraz

ewentualnie skontaktować się z lekarzem,

7) dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–  apteczka pierwszej pomocy wyposażona w niezbędne lekarstwa i środki opatrunkowe,
–  instrukcja udzielania pierwszej pomocy,
–  sprzęt ochrony osobistej.

4.6.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz

Tak

Nie

1) zdefiniować co to jest lampownia i jakie jest jej

przeznaczenie?

2) określić rolę znaczkowni?

3) podać gdzie mieści się przechowalnia aparatów tlenowych?

4) wymienić lampy górnicze?

5) scharakteryzować benzynową lampę wskaźnikową i lampę Rc-12?

6) określić rolę nadajnika sygnalizacyjnego?

7) podać do czego służy aparat tlenowy SR-60?

8) określić czym podyktowane są połączenia korytarzowe szybu

z łaźnią?

9) podać jakie pomieszczenia znajdują się w łaźni?

10) wymienić typy łaźni górniczych?

11) określić przeznaczenie izby opatrunkowej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7. Szyb wentylacyjny oraz zasady rozprowadzania powietrza

i przewietrzania kopalni

4.7.1. Materiał nauczania

Szyby wentylacyjne

Szyby wentylacyjne stanowią integralną część każdego zakładu górniczego. Podstawową

rolą szybu wydechowego jest wysysanie zużytego powietrza z wnętrza kopalni.

W kopalniach zazwyczaj zainstalowane są stacje wentylatorowe przy szybach

wydechowych.

W stacji działa zwykle jeden wentylator a drugi stanowi rezerwę. Nie raz zachodzi

potrzeba  stosowania  wentylatorów  głównych  w  układzie  szeregowym  lub  równoległym.
Oprócz  głównych  wentylatorów  szybowych  w  chodnikach  kopalnianych  mają  zastosowanie
wentylatory  pomocnicze  których  zadaniem  jest pomoc  w  przewietrzaniu  chodników  ślepych
oraz innym wyrobisk górniczych.

Przepływ powietrza w kopalni

Kopalniana sieć wentylacyjna jest układem złożonym z kilku set i więcej bocznic sieci,

węzłów sieci, oporów miejscowych i wentylatorów zwanych elementami.

Węzły niezależne – to miejsca sieci wentylacyjnej, w której występuje rozdzielanie lub

łączenie mas strumieni powietrza.

Przez bocznicę sieci wentylacyjnej rozumiemy pojedyncze wyrobisko lub połączenie

szeregowe kilku wyrobisk łączące dwa węzły niezależnej sieci wentylacyjnej.

Oporem lokalnym przepływu powietrza nazywamy pracę tarcia wywołaną:

−

zmianą kierunku przepływu – opór skrętu (kolano),

−

zmianę zwiększenia lub zmniejszenia przekroju poprzecznego wyrobiska,

−

obecności odrzwi dławiących,

−

wentylatorem górniczym – nazywana jest maszyna służąca do sztucznego wywołania

ruchu powietrza w kopalni i sieci wentylacyjnej.

Schemat przestrzenny sieci wentylacyjnej i rodzaje prądów powietrza pokazano na

rysunku poniżej:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 5. Schemat przestrzenny kopalnianej sieci wentylacyjnej

Schemat przestrzenny ma za zadanie przedstawić przestrzenny obraz wszystkich

czynnych wyrobisk w kopalni. Ze schematu ma jasno wynikać wznoszący czy też schodzący
charakter powietrza w kopalni. Sposób wykonania tego schematu należy dostosować do
warunków lokalnych jak np. nachylenie pokładów, zmiany rozciągłości pokładów, lokalna
niecka, uskoki itp.

−

szyby i szybiki pionowe rysuje się pionowo,

−

przekopy poziome i chodniki węglowe kreśli się poziomymi liniami pojedynczymi,
przekopy liniami pojedynczymi lub podwójnymi,

−

przecznice i orty oraz wyrobiska pochyłe rysuje się liniami pojedynczymi lub
podwójnymi pod kątem 30

w stosunku do przekopów i chodników,

−

wyrobiska pochyłe (dowierzchnie i upadowe) kreśli się liniami pojedynczymi pod kątem
60

w stosunku

do chodników i przekopów.

W sytuacjach zbyt skomplikowanych kreśli się schemat uproszczony.
Schemat kanoniczny sieci służy do badania charakteru bocznic wentylacyjnych, tzn. ich

normalności, przekątności oraz obliczeń wentylacyjnych. Posługując się schematami
przestrzennymi i kanonicznymi sieci wentylacyjnej można przeprowadzić klasyfikację
prądów powietrza tej sieci.

Wyróżnia się następujące prądy powietrza:

−

wznoszący się prąd powietrza tj. prąd płynący w bocznicy od węzła o mniejszej
wysokości niwelacyjnej do węzła o wyższej wysokości,

−

schodzący prąd powietrza tj. prąd płynący od węzła o wyższej wysokości niwelacyjnej do
węzła o mniejszej wysokości,

−

normalny prąd powietrza, tj. prąd którego kierunek nie zależy od oporu bocznic
sąsiednich,

−

przekątny prąd powietrza, tj. prąd którego kierunek zależy od oporu bocznic sąsiednich,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

niezależny prąd powietrza, tj. prąd który oddziela się od powietrza świeżego i po
przewietrzeniu miejsca pracy lub innego miejsca dołącza się do prądu zużytego
powietrza,

−

zależny prąd powietrza, tj. w bocznicach sieci łączących ze sobą dwa różne prądy
świeżego powietrza,

−

rejonowy prąd powietrza, tj. niezależny prąd powietrza przewietrzający kompleks
wyrobisk górniczych,

−

grupowy prąd powietrza tj. prąd powietrza płynący do co najmniej dwóch rejonów
wentylacyjnych,

−

prosty prąd powietrza względem danego źródła energii tj. prąd, którego kierunek jest
zgodny z kierunkiem działania tego źródła,

−

odwrócony prąd powietrza – kierunek tego prądu jest niezgodny z kierunkiem działania
energii.

Tamy wentylacyjne

Tamami nazywamy przegrody zbudowane w poprzek wyrobisk górniczych przeznaczone

do oddzielenia prądów powietrza lub odizolowania wyrobisk czynnych od wyrobisk
nieczynnych, bądź do regulacji przepływu powietrza w kopalnianej sieci wentylacyjnej.

Ze względu na przeznaczenie tamy dzielimy je na:

−

izolacyjne,

−

oddzielające,

−

regulacyjne.
Ze względu na konstrukcję dzielimy je na:

−

głuche (pełne),

−

z drzwiami.

Ze względu na materiał dzielimy je na:

−

drewniane,

−

metalowe,

−

murowe.

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest szyb wentylacyjny i jakie jest jego zdanie?
2.  Co to jest kopalniana sieć wentylacyjna?
3.  Co to jest schemat przestrzenny sieci wentylacyjnej?
4.  Jaka jest definicja prądu wznoszącego?
5.  Jak brzmi definicja prądu schodzącego?
6.  Gdzie zlokalizowane są stacje wentylatorowe?
7.  Do czego służą tamy wentylacyjne?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na mapie pokładowej, dostarczonej przez nauczyciela, zaprojektuj przewietrzanie

wyrobiska ścianowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z funkcją, jakie pełnią wyrobiska wentylowane w określonej ścianie,
2)  przypomnieć sobie zasady sporządzania schematów przestrzennych,
3)  ustalić gdzie znajduje się wlot i wylot powietrza z rejonu,
4)  wyznaczyć rozmieszczenie tam wentylacyjnych,
5)  wskazać wyrobiska, w których prowadzona jest odstawa taśmami,
6)  zaprezentować wykonanie ćwiczenia,
7)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

mapy pokładowe,

−

literatura dotycząca wentylacji wyrobisk górniczych,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

notes.

Ćwiczenie 2

Zaprojektuj i zbuduj tamę drewnianą z drzwiami w sztolni ćwiczebnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przypomnieć sobie sposoby budowy tam,
2)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy,
3)  zorganizować właściwe drewno do budowy tamy,
4)  wybrać właściwe miejsce na zabudowanie tamy,
5)  przygotować właściwe stojaki i stropnice,
6)  zwrócić uwagę na dokładność wykonanego ćwiczenia,
7)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

sztolnia ćwiczebna,

−

potrzebny materiał do wykonania zadania: drewno, stojaki, deski, płótno wentylacyjne

uszczelniające,

−

zestaw narzędzi: kilof, łopata, młot, gwoździe, zawiasy, siekiera, calówka, przymiar, piła,

−

przepisy górnicze.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz

Tak

Nie

1) określić szyb wentylacyjny?

2) zdefiniować kopalnianą sieć wentylacyjną?

3) podać przykłady oporów lokalnych przepływu powietrza?

4) scharakteryzować schemat przestrzenny sieci wentylacyjnej?

5) scharakteryzować wznoszący prąd powietrza?

6) scharakteryzować schodzący prąd powietrza?

7) zdefiniować tamy wentylacyjne i określić do czego służą?

8) dokonać podziału tam wentylacyjnych ze względu na przeznaczenie?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8. Urządzenia podsadzkowni

4.8.1. Materiał nauczania

Zespół urządzeń podsadzkowych na powierzchni kopalni nazywa się podsadzkownią.
Posadzkownia

składa

się

zbiornika

podsadzkowego

wraz

mostem

samowyładowczym, budynku zmywczego i zbiorników wodnych.

Zbiorniki podsadzkowe buduje się w zależności od warunków gruntowych i od

wymaganej pojemności. Wyróżnia się zbiorniki skarpowe i cylindryczne.

Zbiorniki skarpowe mają ściany z betonu a dno wyłożone jest kostką granitową –

nachylone  jest  w  kierunku  szybu,  w  którym  połączone  są  tzw.  lunetą  podsadzkową.  Od
nowoczesnych  zbiorników  podsadzkowych  wymaga  się,  aby  były  przystosowane  do
magazynowania i dodawania kamienia do mieszanki podsadzkowej. Najlepiej tym warunkom
odpowiadają  zbiorniki  cylindryczne.  Budynek  zmywczy  usytuowany  jest  obok  zbiornika
i sięga jego dna. Budynek ten ma kilka kondygnacji poniżej poziomu powierzchni i mieszczą
się w nim pompy, dozowniki kamienia, kratownica, skrzynia zmywcza  i lej podsadzkowy.

Zbiorniki wody podsadzkowej to zbiorniki żelbetowe o pojemności 1000–4000 m

Luneta podsadzkowa jest to wyrobisko pochyłe, w którym zabudowane są rurociągi

podsadzkowe biegnące od urządzenia podsadzkowego do szybu.

Kolejowa bocznica piaskowa – zbudowana obok podsadzkowi zapewniająca dostawę

piasku przy pomocy urządzeń wspomagających jak: wagony samowyładowcze, pomosty itp.

Podsadzanie wyrobisk polega na całkowitym lub częściowym wypełnieniu pustych

przestrzeni powstałych przez wybranie złoża – materiałem płonnym pochodzącym bądź ze
skał otaczających złoże, bądź dostarczanym z powierzchni.

Ze względu na stopień transportowania materiału podsadzkowego do padoków

i podsadzania rozróżnia się podsadzkę hydrauliczną i suchą.

Podsadzka hydrauliczna to materiał podsadzkowy transportowany w rurociągach za

pomocą strumienia wody.

Podsadzka sucha to materiał skalny wypełniający wybraną przestrzeń. Na ogół materiał

podsadzkowy jest przywożony z zewnątrz. Materiałem do podsadzki hydraulicznej może być
piasek,  żużel,  kamień  odpadowy  i  inne  materiały  niepalne.  Nie  wolno  jednak  używać
materiałów  promieniotwórczych  oraz  takich,  które  w  zetknięciu  z  wodą  wydzielają  gazy
trujące, żrące i cuchnące. W celu uzyskania maksymalnej wydajności w procesie podsadzania
coraz  częściej  stosuje  się  automatyczny  pomiar  gęstości  przepływającej  mieszaniny
i natężenia przepływu za pomocą izotopów promieniotwórczych.

Rys. 6. Plan sytuacyjny podsadzkowni [5, s. 67]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podsadzanie wyrobisk górniczych stosuje się gdy nie istnieją warunki prowadzenia

eksploatacji na zawał.

−

gęsta miejska zabudowa,

−

zbyt mocne skały stropowe,

−

zbyt grube pokłady węgla.

4.8.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest podsadzka?
2.  Jakie są zbiorniki do podsadzania?
3.  Jakie znasz sposoby podsadzki?
4.  Co to jest luneta podsadzkowa?
5.  Jakich materiałów używamy do podsadzki płynnej?
6.  Czym charakteryzuje się zbiornik skarpowy?
7.  Jaka jest różnica między podsadzką suchą a hydrauliczną?

4.8.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przy pomocy modelu do podsadzki hydraulicznej, dokonaj imitacyjnego podsadzania

wyrobiska chodnikowego wykonanego również w postaci modelu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przygotować odpowiednie modele, które będą współpracować z sobą w trakcie

wykonywania ćwiczenia,

2)  pobrać odpowiednie narzędzia,
3)  przygotować odpowiednią ilość piasku do podsadzki,
4)  sprawdzić stan dopływu wody,
5)  sprawdzić i uzupełnić zbiornik mieszanką,
6)  zaprezentować ćwiczenie i dokonać jego oceny.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

stanowisko w sztolni ćwiczebnej,

−

stół do wykonania ćwiczenia,

−

eksponaty w postaci modeli,

−

instrukcja do podsadzania wyrobisk,

−

materiały potrzebne do podsadzania,

−

literatura.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz?

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie podsadzki?

2) określić rolę zbiorników wodnych?

3) podać definicję zbiornika skarpowego?

4) określić budowę zbiorników cylindrycznych?

5) podać do czego służy luneta podsadzkowa?

6) wymienić materiały używane do podsadzki?

7) określić cel podsadzania wyrobisk górniczych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9. Zakład przeróbki kopalin użytecznych

4.9.1. Materiał nauczania

Przeróbka mechaniczna węgla to zespół mechanicznych, fizycznych i fizykochemicznych

procesów, którym poddaje się urobek w celu przystosowania go do właściwego użytkowania.

Zakład przeróbki mechanicznej węgla energetycznego produkujący miały surowe składa

się z następujących działów.

−

stacja przygotowania,

−

klasyfikacji wstępnej,

−

wzbogacania i odwadniania produktów,

−

klasyfikacji końcowej i załadunku węgla wzbogaconego,

−

załadowania miałów,

−

rekuperacji magnetytu i przygotowania cieczy ciężkiej,

−

załadunku odpadów,

−

odprowadzania mułów i ścierów gruboziarnistych,

−

zagęszczania i odwadniania mułów,

−

składowania węgla.
Węgiel surowy z szybu przez zbiornik przyskipowy podawany jest na przesiewacz

wibracyjny  lub  rusztowy  w  celu  wydzielenia  ziaren.  Przypadkowe  kawałki  drewna  i  żelaza
zostają  wydzielone  na  przenośniku  taśmowym.  Ziarna  >  200  mm  skruszone  zostają
w kruszarce  szczękowej  na  ziarna  <  200  mm  i  połączone  z  klasą  ziarnową  0–20  mm.  Cały
węgiel  surowy  0–200  mm  kierowany  jest  na  przesiewacze  klasyfikacji  wstępnej,  na  której
zostaje  odsiana  klasa  ziarnowa  0–200  mm.  Klasa  górna  20–200  mm  po  wzbogaceniu
i odwodnieniu zostaje podzielona na przesiewaczu na 3 podstawowe sortymenty:

−

kostka 80–200 mm,

−

orzech 30–80 mm,

−

groszek I–20–30 mm.
Ściery oraz muł z filtrów próżniowych łączone są z miałem surowym 0–20 mm i przez

zbiornik załadowczy, wagę taśmową ładowane są do wagonów kolejowych. Załadunek
sortymentów grubych i średnich odbywa się z zbiorników do wagonów kolejowych
ustawianych na wagach wagonowych. Wagony przetacza się urządzeniami przetokowymi.

Odpady klasy ziarnowej 20–200 mm po odwodnieniu na przesiewaczu przez zbiornik

ładowane są do wagonu i odwożone na zwałowisko. Obieg cieczy ciężkiej stanowi oddzielny
układ dla każdego wzbogacalnika. Ciecz ciężka rozrzedzona ze zbiornika pompowana jest na
rekuperatory:  wstępny  i  wtórny.  Wydzielony  magnetyt  przez  zbiornik  rozdzielany  jest  na
poszczególne obiegi cieczy ciężkiej. Do zbiornika dodawany jest na bieżąco magnetyt świeżo
zmielony  w  młynach  kulowych.  Przelew  z  rekuperatorów  wstępnych  wykorzystany  jest  do
natrysków  przy  spłukiwaniu  magnetytu  na  przesiewaczach  odwadniających.  Koncentraty
i odpady.  Wylew  z  rekuperatora  kierowany  jest  do  rząpia  centralnego.  Osadzane  w  rząpiu
muły i ściery przenoszone są na sito łukowe i przesiewacz ścierów. Ściery i grubo uziarnione
muły  dodawane  są  do  miału  surowego.  Dla  zachowania  rytmicznej  pracy  zakładu
przeróbczego,  zakłady  te  wyposażone  są  w  place  składowe  węgla.  W  zasadzie  nie  należy
dopuszczać do składowania niesortu dlatego, że jest on najbardziej skłonny do samozapalenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 7. Schemat zakładu przeróbki mechanicznej węgla [5, s.31]

Nowoczesne place składowe węgla wyposażone są w zwałowarki i ładowarki na

podwoziu szynowym o zdolności składowania i zbierania od 600–1200 T/h węgla klasy
ziarnowej 0–20 mm. Integralną częścią zakładu przeróbczego poza podstawowymi
maszynami i urządzeniami są instalacje:

−

prądowe sterowania i sygnalizacji,

−

sterowania i regulacji ciężaru właściwego cieczy ciężkiej,

−

wentylacji i odpylania lokalnego,

−

teletechniczne,

−

chłodzenia łożysk i uszczelniania zamków hydraulicznych,

−

hydrantowa – przeciwpożarowa,

−

skraplania mleczkiem wapiennym węgla,

−

zraszania wewnętrznych ścian wagonów środkami przeciw zamrażaniu.
Obsłudze wszystkich maszyn i urządzeń zakładu przeróbki węgla zabrania się:

−

uruchamiania jakichkolwiek instalacji bez osłon części ruchomych i napędów,

−

smarowania i czyszczenia elementów ruchomych w czasie pracy maszyny,

−

naprawiania urządzeń elektrycznych i mechanicznych,

−

samodzielnego opuszczania stanowiska pracy.
Obowiązuje bezwzględne stosowanie sprzętu i ochrony osobistej.
W Polsce funkcjonuje szereg zakładów przeróbki mechanicznej będących integralną

częścią zakładów górniczych. Celem usługi jest przygotowanie koncentratów lub mieszanek
energetycznych o określonych parametrach jakościowych. Konieczność wzbogacania miałów
spalanych w energetyce lub indywidualnie w gospodarstwach domowych wynika
z obowiązku dotrzymania norm emisji tlenków siarki i pyłów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest zakład przeróbki kopalin użytecznych?
2.  Na czym polega wzbogacanie węgla?
3.  W jaki sposób dokonuje się klasyfikacji wstępnej węgla?
4.  Jakie są trzy podstawowe sortymenty węgla?
5.  Na czym polega obieg cieczy ciężkiej?
6.  Jaką rolę w procesie technologicznym spełnia magnetyt?
7.  Jak odbywa się załadunek sortymentów grubych i średnich?
8.  Jakie  podstawowe  maszyny,  urządzenia  i  instalacje  współpracują  z  sobą  w  zakładzie

przeróbczym?

4.9.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj podziału podstawowych sortymentów węgla, stosując odpowiednie sita

klasyfikacyjne.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2)  przygotować odpowiednie sortymenty węgla,
3)  zaopatrzyć się w odpowiednią literaturę fachową,
4)  przygotować sita korygujące i klasyfikujące sortyment,
5)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

pomieszczenie w warsztacie napraw urządzeń przeróbki mechanicznej,

−

schematy przesiewacza i sit o oczkach pozwalających oddzielić sortymenty,

−

instrukcja dla obsługi przesiewaczy,

−

sprzęt ochrony osobistej,

−

Poradnik dla ucznia,

−

papier i przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Przygotuj właściwy roztwór magnetytu z wodą do obiegu cieczy ciężkiej, dostosowanej

do odpowiedniego sortymentu węgla.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się ze sposobami wykonania takiego roztworu,
2)  posłużyć się właściwą literaturą,
3)  przypomnieć sobie schemat obiegu cieczy ciężkiej,
4)  bazować na osobach, które posiadają odpowiednie doświadczenie w tym zakresie,
5)  zaprezentować wykonaną pracę,
6)  dokonać samooceny i poprawności wykonanej pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko przy laboratorium zakładowym,

−

wagi laboratoryjne,

−

ruda magnetytu po zmielenia,

−

woda,

−

instrukcja wykonania mieszaniny,

−

zeszyt i przybory dopisania,

−

Poradnik dla ucznia, odpowiednia literatura.

4.9.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz

Tak

Nie

1) zdefiniować cele i zadania zakładu przeróbczego?

2) wyjaśnić co to jest nadawa?

3) podać klasyfikację podstawowych sortymentów węgla?

4) określić zadania kruszarek szczękowych?

5) określić rolę przesiewacza?

6) podać co to jest ciecz ciężka i od czego zależy jej gęstość?

7) wymienić instalacje dodatkowe integralnie związane z prawidłowym

funkcjonowaniem zakładu przeróbczego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.10. BHP, ochrona przeciwpożarowa i ochrona środowiska pracy

przy wykonywaniu prac na powierzchni kopalni

4.10.1. Materiał nauczania

Główne zadania i obowiązki wykonawcze oraz odpowiedzialność w omawianym zakresie

spoczywa na kierownictwie i załodze zakładu. Dyrekcja ma do swojej dyspozycji pomocniczą
komórkę organizacyjną zwaną komórką Bezpieczeństwa i higieny pracy, którą kieruje
inżynier specjalista w tym zakresie. Do podstawowych zadań komórki bezpieczeństwa
i higieny pracy należy:

−

koncepcje – ogólne zasady, kierunki, plany itp.,

−

koordynacje – uzgodnienia działania między jednostkami organizacyjnymi zakładu,
zbiorcze planowanie, stosunki między wykonawstwem a kontrolą i nadzorem
zewnętrznym,

−

konsultacje – porady fachowe dla kierowników działów produkcyjnych transportowych,
magazynowych warsztatów itp.,

−

szkolenie – instruktaże ekspertyzy i opinie,

−

kontrole stanu bhp we wszystkich działach, badania wypadków.

Szczególną pomoc inżynierowie bhp powinni świadczyć w:

−

w prowadzeniu z pracownikami instruktażu bhp na stanowisku roboczym,

−

w kontrolowaniu stanu wyposażenia technicznego,

−

w kontrolowaniu stanu i wykorzystaniu sprzętu i odzieży ochronnej,

−

w nadzorze nad stosowaniem przepisów bhp przez pracowników,

−

w badaniu wypadków,

−

w działalności w dziedzinie poprawy stanu bhp.
Nad bezpiecznym prowadzeniem produkcji czuwa służba zewnętrzna. Do niej zaliczamy:

−

Okręgowy Urząd Górniczy,

−

Wyższy Urząd Górniczy.
W zakładach pracy wykonuje się badania i pomiar czynników szkodliwych dla zdrowia

występujących w środowisku pracy dotyczący:

−

zapylenia i hałasu,

−

drgań,

−

substancji chemicznych i warunków klimatycznych,

−

promieniowania oraz natężenia oświetlenia.
Na wszystkich stanowiskach pracy zapewnia się odpowiednie środki ochrony, odzieży

i obuwia. Pracodawca zapewnia pracownikom odpowiednią opiekę medyczną w postaci:
badań okresowych i specjalistycznych.

Typowym oddziałem współpracującym z kopalnią jest zakład przeróbki mechanicznej

i wzbogacania węgla. W zakładzie tym występuje najwięcej zagrożeń typu:

−

drgania – drgające maszyny i urządzenia mechaniczne,

−

hałas – powstający w procesie technologicznym,

−

zapylenie – jest wynikiem procesu technologicznego.
Powierzchniowe warsztaty mechaniczne i elektryczne stanowią integralną część kopalni

a występujące tam zagrożenia należą do jednych z najniebezpieczniejszych:

−

ciężkie transporty maszyn i urządzeń górniczych,

−

duże gabarytowo wyłączniki dużych mocy,

−

potężne stacje transformatorowe wysokich napięć.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wszystkie te urządzenia transportowane suwnicami ciągarkami i wózkami stanowią duże

zagrożenia dla osób wykonujących te prace. Prace spawalnicze wymagają specjalnych
rygorów i zezwoleń a niejednokrotnie musza być wykonane, gdyż taka jest konieczność
wykonania tych prac.

Ochrona przeciwpożarowa

Istotne znaczenie dla zapewnienia bezpiecznych warunków pracy ma ochrona

przeciwpożarowa. Nad prawidłowym stanem zabezpieczenia przeciwpożarowego czuwają
fachowcy pożarnicy zatrudnieni przede wszystkim w organach nadzoru przeciwpożarowego,
jak również na niektórych stanowiskach zakładowych straży pożarnych.

Do zakładów pracy, w których powołano zawodowe straże pożarne organami kontroli są

właściwe powiatowe i miejskie komendy straży pożarnej. Kontrola stanu bezpieczeństwa
przeciwpożarowego obejmuje:

−

lustrację obiektów, budynków zakładu,

−

okresową kontrolę sprzętu przeciwpożarowego,

−

kontrolę urządzeń maszyn pod względem dostosowania ich do obowiązujących

przepisów przeciwpożarowych.

Ochrona środowiska

Ochroną środowiska na terenie zakładu górniczego zajmuje się specjalna komórka, której

zadaniem jest:

−

systematyczna walka z pyłami i zagrożeniami,

−

likwidacja hałd skały płonnej znajdujących się na obrzeżach zakładu,

−

czuwanie nad składowiskami (zwałami miału i węgla),

−

kontrolowanie właściwego i ekologicznego spalania w kotłowniach zakładowych,

−

kontrola ilości gazów wydostających się do atmosfery,

−

rekultywacja hałd górniczych.

4.10.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są główne zadania i obowiązki służby bezpieczeństwa i higieny pracy?
2.  Jaką pomoc powinni świadczyć inżynierowie bhp?
3.  Jakie zagrożenia występują w zakładzie przeróbki mechanicznej węgla?
4.  Czym zajmuje się zakładowa straż pożarna?
5.  Co jest zadaniem komórki do spraw ochrony środowiska?

4.10.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj

okresowego

przeglądu

sprzętu

przeciwpożarowego

zainstalowanego

w wyrobisku. Zaznacz na planie wszystkie punkty gaśnicze.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z materiałem dotyczącym zwalczania zagrożenia przeciwpożarowego,
2)  przypomnieć sobie instrukcję obsługi sprzętu gaśniczego,
3)  nakreślić plan kontroli i przeglądu sprzętu gaśniczego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) przygotować notatki i zaprojektować rozmieszczenie sprzętu na poszczególnych

stanowiskach,

5) zaprezentować wykonaną pracę i dokonać samooceny.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

sztolnia ćwiczebna,

−

środki gaśnicze rozmieszczone na poszczególnych stanowiskach,

−

przepisy dotyczące kontroli,

−

protokół z poprzedniego przeglądu z datami,

−

zeszyt i przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Przygotuj stanowisko spawalnicze do spawania elektrycznego z zachowaniem wszelkich

środków bezpieczeństwa.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przypomnieć sobie zasady bezpiecznego wykonania robót spawalniczych,
2)  zaopatrzyć się w instrukcję dotyczącą spawania elektrycznego,
3)  dokonać właściwego wyboru miejsca na stanowisko spawalnicze,
4)  przygotować odpowiedni sprzęt spawalniczy,
5)  przygotować odpowiedni materiał do spawania,
6)  zaprezentować wykonaną pracę,
7)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

spawarka elektryczna wirowa z osprzętem kablowym i instrukcją,

−

sprzęt spawalniczy: elektrody, maska, młotek, stół spawalniczy,

−

materiał do spawania,

−

sprzęt ochrony osobistej: rękawice, ubranie, fartuch ochronny,

−

przepisy dotyczące spawania.

4.10.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić zadania służb bezpieczeństwa i higieny pracy?

2) podać czym zajmuje się specjalista do spraw bezpieczeństwa?

3) określić kompetencje Okręgowego i Wyższego Urzędu Górniczego?

4) podać, na czym polega ochrona przeciwpożarowa?

5) podać, różnicę pomiędzy zawodową a ochotniczą strażą pożarną?

6) podać, na czym polega ochrona środowiska?

7) określić, na czym polega rekultywacja hałd górniczych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  zadań.  Do  każdego  zadania  dołączone  są  4  możliwości  odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Zadania wymagają stosunkowo prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed

wskazaniem poprawnego wyniku.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9. Na rozwiązanie testu masz 60 minut.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Okres budowy kopalni trwa

a)  rok.
b)  2 lata.
c)  3 do 10 lat.
d)  15 lat.

2. Skrót WUG oznacza

a)  Wyższy Urząd Górniczy.
b)  Wyższy Uniwersytet Górniczy.
c)  Wojewódzki Urząd Gospodarczy.
d)  Ważny Urząd Górniczy.

3. Skrócenie czasu pracy do 6 godzin może nastąpić

a)  przy bardzo długiej drodze dojścia.
b)  przy robotach rabunkowych.
c)  gdy temperatura w wyrobisku przekracza 28

d) w wyrobiskach nachylonych >33

4. W razie pilnej potrzeby wcześniejszego wyjazdu z dołu kopalni pracownik powinien

uzyskać pisemne zezwolenie od

a)  przodowego.
b)  przewodniczącego związku zawodowego.
c)  osoby dozoru ruchu prowadzącej zmianę.
d)  dowolnej osoby dozoru.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Telefon specjalny zainstalowany w dyspozytorni ma kolor

a)  biały.
b)  zielony.
c)  czerwony.
d)  żółty.

6. Pochłaniacz górniczy zabezpiecza górnika przed

a)  KOH.
b)  N.
c)  CO.
d)  CO

7. Badany pochłaniacz w komorze pomiarowej jest szczelny gdy

a)  grzeje się.
b)  ciśnienie nie spada.
c)  ciśnienie podnosi się.
d)  oziębia się.

8. Gdy pojemność akumulatora lampy górniczej RC-12 spada to wynik braku

a)  elektrolitu.
b)  zasady.
c)  przerwy na kablu.
d)  spalonej żarówki.

9. W zawalonym wyrobisku słychać wyraźnie dźwięki sygnalizatora. Jest to sygnał

a)  telefonu.
b)  trolejfonu.
c)  nadajnika lokalizacyjnego.
d)  wysyłany przez osobę dozoru.

10. Jeden prysznic w łaźni górniczej przypada na

a)  jedną osobę.
b)  3 osoby.
c)  5 osób.
d)  10 osób.

11. Na terenie łaźni papierosy można palić

a)  pod prysznicem.
b)  w ubikacji.
c)  na korytarzu.
d)  w żadnym z wymienionych w punktach a), b) c) miejsc.

12. Drużyna ratownicza (zastęp) liczy

a)  3 osoby.
b)  5 osób.
c)  7 osób.
d)  10 osób.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Kiedy załoga dołowa liczy 3000 osób, w kopalnianej stacji ratownictwa górniczego

powinno znajdować się

a)  10 aparatów oddechowych.
b)  15 aparatów oddechowych.
c)  20 aparatów oddechowych.
d)  30 aparatów oddechowych.

14. Kierownik kopalnianej stacji ratowniczej podlega bezpośrednio

a)  kierownikowi robót górniczych.
b)  kierownikowi bhp.
c)  kierownikowi wentylacji.
d)  głównemu mechanikowi.

15. Minimalny czas świecenia lampy górniczej wynosi

a)  6 godzin.
b)  8 godzin.
c)  10 godzin.
d)  24 godziny.

16. Czas używania pochłaniacza to

a)  30 minut.
b)  60 minut.
c)  120 minut.
d)  150 minut.

17. W trakcie użycia pochłaniacza typu POG-8 zauważono następujące objawy, prawidłowy

objaw to, że pochłaniacz

a)  pokrył się szronem.
b)  grzeje się.
c)  pokrył się kurzem.
d)  pęcznieje.

18. Okres eksploatacji aparatu tlenowego SR-60 w warunkach górniczych wynosi

a)  5 lat.
b)  7 lat.
c)  10 lat.
d)  15 lat.

19. Za wypadek zbiorowy uważa się wypadek któremu

a)  uległ jeden z pracowników.
b)  uległy dwie lub więcej osób z tej samej przyczyny.
c)  uległo dokładnie trzech pracowników.
d)  uległy trzy lub więcej osób z tej samej przyczyny.

20. Orzech to granulat o następującej grubości

a)  80–200 mm.
b)  30–80 mm.
c)  20–30 mm.
d)  10–15 mm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ………………………………………………………………………………..

Wykonywanie prac na powierzchni kopalni

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1. Antoniak J.: Maszyny górnicze cz.3- Transport kopalniany Wyd. ŚLĄSK Katowice 1980
2. Filipkowski St.: Bezpieczeństwo i higiena pracy Wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Kraków

1974

3. Karbon Sp. z o.o.: Vademecum Górnika- Wyd. PZZ KADRA, Katowice 2004
4. Kokot W.: Zajęcia praktyczne dla uczniów szkół górniczych cz. III Wyd. ŚLĄSK

Katowice 1978

5. Kwaśniak Wł.: Zajęcia praktyczne dla uczniów szkół górniczych cz. II Wyd. ŚLĄSK

Katowice 1978

6. Praca zbiorowa: Poradnik Górnika cz. III Wyd. ŚLĄSK Katowice 1974
7. Instrukcja: Aparat Ucieczkowy SR – 60 Fabryka Sprzętu Ratunkowego i Lamp

Górniczych „FASER” SA Tarnowskie Góry 2004

8. Instrukcja: Pochłaniacz Ochronny Górniczy POG – 8 Fabryka Sprzętu Ratowniczego

i Lamp Górniczych „FASER” SA Tarnowskie Góry

9. Instrukcja: Obsługi Lampy Najemnej Typ ELMO1 – PELMO1 – P/S Elektrometal SA

Cieszyn 2003