background image

Przedmiot: 

Wprowadzenie do psychologii edukacji 

Autor i realizatorzy 
programu: 

 dr Błażej Smykowski, dr Sławomir Jabłoński 
 dr Julita Wojciechowska 

Rok: 

III 

Semestr: 

Egzamin: 

Zaliczenie po 6 semestrze  

Forma zajęć: seminarium 

30 godz.  

 

I.

 

Z

AŁOŻENIA I CELE

 

Nauczanie nie we wszystkich okresach rozwoju pełni tę samą funkcję w procesie kształtowa-
nia psychiki człowieka. Jego funkcja zmienia się wraz ze zmianami podatności człowieka na 
pewien typ kulturowo-społecznego oddziaływania. Funkcję centralnej linii rozwoju nauczanie 
pełni w tzw. okresie szkolnym, a więc przeważnie w wieku 7  – 12\13 lat. Wtedy, w prawi-
dłowym rozwoju, obserwujemy rozwojową skłonność dziecka do uczenia się pod kierunkiem 
nauczyciela. Zarówno w fazach następnych, jak i poprzednich nauczanie pełni ważną, ale nie 
centralną  funkcję  w  rozwoju  człowieka.  Co  innego,  np.  panowanie  nad  własnym  ciałem, 
rozwiązywanie  wewnętrznych  konfliktów,  projektowanie  swojej  przyszłości,  czy 
organizowanie  sensownej  współpracy,  pełni  funkcję  centralną  w  rozwoju  jednostki. 
Nauczanie  pełni  wtedy  funkcję  poboczną,  rozwijającą  jednostkę,  ale  poprzez  jej 
współuczestniczenie w realizacji zadań wynikających z zaangażowania go, jakby przy okazji,  
w  inne  formy  aktywności.  W  znaczeniu  rozwojowym  wiek  szkolny  to  nie  tylko  moment 
szczególnej  podatności  na  nauczanie  -  to  również  okres  zmiany  stosunku  do  niego,  zmiany 
formy  korzystania  z  niego.  Dochodzi  wtedy  bowiem  do  przejścia  od  uczenia  się 
spontanicznego,  niejako  przy  okazji,  do  uczenia  się  pod  kierunkiem  –  na  początku 
nauczyciela, pod koniec tego okresu swojej własnej woli i uświadomionych zamiarów.  

 

C

EL ZAJĘĆ

 

 

Opanowanie podstawowej wiedzy dotyczącej mechanizmów, zjawisk, procesów służącej 
wyjaśnianiu  wzajemnych  zależności  między  rozwijającą  się  jednostką  a  organizacją 
środowiska uczenia się. 

 

Zrozumienie  dynamiki  znaczenia  nauczania  jako  centralnej  i  pobocznej  linii  rozwoju  w 
poszczególnych fazach rozwoju człowieka, 

 

Zrozumienie zmienności najważniejszej rozwojowo formy działalności w poszczególnych 
okresach życia człowieka, 

 

II. Formy zaliczenia przedmiotu: 

1.  Obecność i aktywność na zajęciach  
2.  Terminowe oddawanie prac domowych  

3. 

Praca pisemna – esej naukowy polegający na wykazaniu znaczenia dla teorii i/lub 
praktyki psychologicznej stwierdzenia wybranego z treści tekstów analizowanych 
na zajęciach

 

 

III. Treści programowe:

  

1.  Jednostka a środowisko w ujęciu kulturowo-historycznym: prawo rozwoju 

kulturowego, wyższe formy funkcjonowania, prymitywizm, upośledzenie, rozpad 
wyższych funkcji psychicznych 

2.  Zasady rozwoju wyższych form funkcjonowania: problem centralnych i pobocznych 

background image

czynników rozwoju  

3.  Periodyzacja rozwoju w okresie dzieciństwa i dorastania: nowa forma rozwojowa, 

okresy stabilne i kryzysu  

4.  Najważniejsza rozwojowo forma działalności: działalność, działanie i operacje 
5.  Dynamika form działalności w okresie dzieciństwa i dorastania: manipulacja 

przedmiotem, zabawa na serio, zabawa na niby, nauka pod kierunkiem, projektowanie 
swojego życia. 

6.  Dynamika form uczenia się i nauczania w okresie dzieciństwa i dorastania: specyfika i 

warunki uczenie się o charakterze spontanicznym, spontaniczno-reaktywnym, 
reaktywnym, zgodne z własnymi zainteresowaniami.  

7.  Nauczanie jako centralny czynnik rozwoju dziecka w wieku szkolnym.  
8.  Strefa aktualnego i najbliższego rozwoju: problem dojrzałości i gotowości 
9.  Strefa najbliższego rozwoju a edukacja: rusztowanie 

10. 

Eksperyment nauczający: centralna jednostka analizy

 

 
IV. Literatura obowiązkowa :

 

1.  Wygotski, L. S. (1971). Problem rozwoju wyższych funkcji psychicznych. W: L. S. 

Wygotski, Wybrane prace psychologiczne (s. 18-64). Warszawa: PWN. 

 

2.  Wygotski, L. S. (1971). Analiza wyższych funkcji psychicznych. W: L. S. Wygotski, 

Wybrane prace psychologiczne (s. 65-94). Warszawa: PWN. 

 

3.  Wygotski, L. S. (1971). Struktura wyższych funkcji psychicznych. W: L. S. 

Wygotski, Wybrane prace psychologiczne (s. 95-117). Warszawa: PWN. 

 

4.  Wygotski, L. S. (1971). Geneza wyższych funkcji psychicznych. W: L. S. Wygotski, 

Wybrane prace psychologiczne (s. 118-158). Warszawa: PWN. 

  

5.  Wygotski, L. S. (2002). Problem wieku rozwojowego. W: L. S. Wygotski, Wybrane 

prace psychologiczne II: dzieciństwo i dorastanie (s. 61-90). Poznań: Zysk i S-ka 
Wydawnictwo. 
 

6.  Smykowski, B. (2003). Porządek rozwoju funkcji psychicznych a dynamika form 

działalności dziecka. Edukacja, 1, (81),19-32. 

 

7.  Leontiew, A. N. (1985). Działalność a osobowość. W: J. Reykowski, O. W. 

Owczynnikowa, K. Obuchowski (red.), Studia z psychologii emocji, motywacji i 
osobowości
 (s. 7-57). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich,  

 

8.  Szuman, S. (1985). Geneza przedmiotu. O dynamicznej integracji sfer zmysłowych 

we wczesnym dzieciństwie. W: S. Szuman. Dzieła wybrane (s. 20-43)  

 

9.  Wygotski, L. S. (2002). Wczesne dzieciństwo. W: L. S. Wygotski, Wybrane prace 

psychologiczne II: dzieciństwo i dorastanie (s. 91-129). Poznań: Zysk i S-ka 
Wydawnictwo. 

 

10. Wygotski, L. S. (2002). Kryzys trzeciego roku życia. W: L. S. Wygotski, Wybrane 

prace psychologiczne II: dzieciństwo i dorastanie (s. 131-140). Poznań: Zysk i S-ka 
Wydawnictwo. 

 

background image

11. 

Wy

gotski, L. S. (2002). Zabawa i jej rola w rozwoju psychicznym dziecka. W: L. S. 

Wygotski, Wybrane prace psychologiczne II: dzieciństwo i dorastanie (s. 141-163). 
Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo. 

 

12. Wygotski, L. S. (2002). Kryzys siódmego roku życia. W: L. S. Wygotski, Wybrane 

prace psychologiczne II: dzieciństwo i dorastanie (s. 165-177). Poznań: Zysk i S-ka 
Wydawnictwo 

 

13. Wygotski, L. S. (2002). Rozwój zainteresowań . W: L. S. Wygotski, Wybrane prace 

psychologiczne II: dzieciństwo i dorastanie (s. 165-177). Poznań: Zysk i S-ka 
Wydawnictwo 

 

14. 

Wygotski, L. S. (2005). Metody badania wyższych funkcji psychicznych. W: L. S. Wygotski, 
Narzędzie i znak w rozwoju dziecka (s. 84-89). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

 

.  
 
 

V. Literatura uzupełniająca:

 

1.  Cole, M. (2000). Strefa najbliższego rozwoju, tam gdzie kultura i poznanie 

współtworzą się wzajemnie. W: Brzezińska, A., Lutomski, G., Smykowski, B. (red.). 
Dziecko wśród rówieśników i dorosłych. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo. 

2.  Forman, E.A., Cazden, C.B. (2000). Myśl Wygotskiego a edukacja: wartości 

poznawcze współpracy z rówieśnikami. W: Brzezińska, A., Lutomski, G., 
Smykowski, B. (red.). Dziecko wśród rówieśników i dorosłych. Poznań: Zysk i S-ka 
Wydawnictwo. 

3.  Smykowski, B. (2000). Podejście rozwojowe do badania złożonych form zachowań. 

W: A. Brzezińska (red.), Z Wygotskim w tle (w serii: Nieobecne dyskursy). (s. 137 – 
152). Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika. 

4.  Smykowski, B. (2012). Psychologia kryzysów w kulturowym rozwoju dzieci i 

młodzieży Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. 

 
 
Zaliczenie z przedmiotu: Psychologia stosowana: Psychologia edukacji 

 

Polecenie: Wybierz z czytanych na zajęcia tekstów cytat, który Twoim zdaniem wyraża jakąś 

ważną treść. Napisz pracę na najwyżej 3 strony (standardowe, na komputerze) 
wykazującą znaczenie owej treści dla teorii i/lub praktyki psychologicznej. 

 

Kryteria oceny: 

Wykazane znaczenie dla teorii i/lub praktyki psychologicznej 

Cel 

Analiza zjawiska - mechanizm i/lub znaczenie dla funkcjonowania człowieka 

bdb 

Prezentacja zjawiska i/lub problemu 

db 

Błędy w sposobie rozumienia zjawisk i/lub rozumowania 

dst - ndst 

Nie podjęcie problemu 

poprawa