Wołoszański Bogusław Sensacje XX wieku Skorzeny cz 2

Aktorzy:

Otto Skorzeny - Jerzy Bo

czak

Adolf Hitler - Jan Peszek
Admirał Horthy - Marek Perepeczko
Ambasador Veesenmayer - Witold Pyrkosz
W

gierski faszysta - Olaf Lubaszenko

SS-Sturmbannführer Otto Skorzeny, dowódca specjalnej jednostki, został wezwany do Wilczego Sza

ca 15

wrze

nia 1944 roku.

Przyjechał tam wczesnym popołudniem i maj

c troch

czasu do spotkania z Hitlerem rozgl

dał si

zaciekawieniem, zauwa

ył,

e wiele si

zmieniło w Wilczym Sza

cu od jego ostatniego pobytu.

Powstał nowy wielki bunkier numer 11, doskonale zabezpieczony przed bombami i atakiem gazowym. Hitler
ju

zaczynał si

obawia

niespodziewanego przedarcia si

ego oddziału wojsk radzieckich. Co prawda,

główne siły Armii Czerwonej były jeszcze zbyt daleko, ale całkowicie uzasadnione były obawy przed
desantem spadochronowym, który mógłby opanowa

lotnisko, gdzie wyl

dowałyby radzieckie samoloty

transportowe przywo

żą

c działa i ci

ęż

bro

. Odparcie takiego ataku mogło si

okaza

niemo

liwe. Hitler

nakazał wi

c staranne przeanalizowanie mo

liwo

ci obrony jego głównej kwatery.

Esesman wprowadził Skorzenego do sali i pozostawił tam, w

ród innych oficerów. Czekali na wej

cie führera.

Skorzeny widywał go wielokrotnie. Ostatni raz we wrze

niu 1943 roku przyjmował z jego r

k odznaczenie za

uwolnienie Benito Mussoliniego, uwi

zionego w hotelu "Campo Imperatore" na górze Gran Sasso. Führer był

wówczas pełen werwy, promieniuj

cy energi

, która udzielała si

jego najbli

szemu otoczeniu.

Gdy 15 wrze

nia 1944 roku w sali konferencyjnej Wilczego Sza

ca zobaczył ponownie Hitlera, widok ten

zmroził go. Patrzył na przygarbionego, przedwcze

nie postarzałego człowieka, który cho

trzymał lew

za plecami, i tak nie mógł ukry

jej dr

enia.

Przywitał si

z kilkoma oficerami i podszedł do Skorzenego. Powiedział par

uprzejmych słów na temat

waleczno

ci wypr

ęż

onego esesmana i polecił mu, aby brał udział w naradach dotycz

cych sytuacji na

Bałkanach.
Trzeciego dnia, po kolejnej naradzie, powiedziano mu,

e ma pozosta

w sali. Führer kr

ążą

c wokół wielkiego

stołu z mapami zacz

ł mówi

Hitler: Front na granicy W

gier ustabilizował si

i musimy utrzyma

tak

sytuacj

wszelk

cen

! Jest tam około miliona naszych

ołnierzy i b

straceni, je

eli nie

zatrzymamy Rosjan. Otrzymałem tajne raporty,

e szef w

gierskiego pa

stwa, admirał

Horthy, próbuje nawi

kontakty z naszymi wrogami w celu zawarcia separatystycznego

pokoju. To oznaczałoby utrat

naszych armii! On usiłuje zbli

do zachodnich

mocarstw i Rosji. Jest nawet gotów odda

na łask

Kremla!

Skorzeny patrzył na map

wisz

na przeciwległej

cianie. W wielk

podkow

Karpat zaginaj

wzdłu

gierskich granic wbito 16 chor

giewek, które oznaczały radzieckie armie. Je

eli przedarłyby si

przez

zapor

, jak

stanowiły góry, i wyszły na Nizin

giersk

, nic nie mogłoby ich zatrzyma

Hitler: Pan, Skorzeny, musi by

przygotowany do zaj

cia sił

zamku w Budapeszcie, je

eli

Horthy zdradzi nasz sojusz. Sztab Generalny rozwa

a atak spadochroniarzy lub oddziałów

w szybowcach. Dowodzenie cał

operacj

w mie

cie zostało powierzone nowemu

dowódcy korpusu, generałowi Kleemanowi. Podlega mu pan podczas tej operacji -
natychmiast musi pan rozpocz

ąć

przygotowania. Aby ułatwi

panu pokonanie wszelkich

przeciwno

ci w sformowaniu oddziału, otrzyma pan mój rozkaz na pi

mie oraz szerokie

uprawnienia.

Dokument podpisany przez Hitlera głosił: "Sturmbannführer Skorzeny wykonuje mój osobisty i wysoce tajny
rozkaz najwy

szej wagi.

Rozkazuj

wszystkim politycznym i wojskowym władzom udzieli

mu wszelkiej pomocy, jakiej wymaga, i

zastosowa

do jego

ycze

. Der Führer und Reichskanzler Adolf Hitler."

Hitler: Polegam na panu i pana

ołnierzach.

Skorzeny spodziewał si

szczególnego zadania, gdy tylko otrzymał wezwanie stawienia si

w Wilczym

Sza

cu. Polecił wówczas, aby komando "Mitte", jak nazwano batalion 502 Waffen-SS, było gotowe do akcji w

dej chwili.

Zadzwonił do Adriana von Foelkersama, szefa sztabu jego oddziału w Friedenthal pod Berlinem.

Skorzeny: Halo, Foelkersam? Otrzymałem wła

nie nowe wa

ne zadanie. We

ołówek i

zapisz: 1 kompania w pełnym składzie ma wej

ść

na pokłady samolotów w Gatow dzisiaj o

20.00. Zapewnij amunicj

i nie zapomnij o materiałach wybuchowych dla czterech

oddziałów saperskich.

elazne racje na sze

ść

dni. Dowodzi porucznik Hunke. Ja odlatuj

d tak szybko, jak tylko b

dzie to mo

liwe, i przed dziesi

wyl

duj

na lotnisku

zakładów Heinkla w Oranienburgu. Czekaj tam na mnie.

Dopiero, gdy odło

ył słuchawk

, zorientował si

e nie podał kryptonimu operacji, lecz uznał,

e bł

d ten

naprawi zaraz po wyl

dowaniu. Zdecydował,

e akcja opanowania siedziby Horthy'ego b

dzie nosi

nazw

"Panzerfaust".

Przygotowania ruszyły pełn

par

, ale zebranie ekwipunku i pojazdów potrzebnych do wykonania akcji nie

było spraw

prost

, pomimo rozkazu führera. We wrze

niu 1944 roku w Niemczech, pustoszonych przez

alianckie bombowce, trudno było uzyska

dodatkowy przydział. Postanowił wi

c wykorzysta

czas, jaki

musiał min

ąć

zanim jego oddział zgromadzi niezb

dny ekwipunek, i pojecha

do Budapesztu, aby osobi

cie

rozejrze

na miejscu przyszłej akcji.

Przybył tam pod pseudonimem dr Wolff i zamieszkał w willi w

gierskiego faszysty, gotowego udzieli

niemieckim komandosom najdalej id

cej pomocy. Tego samego wieczora Skorzeny uzyskał wiele ciekawych

informacji:

Faszysta: Doktorze Wolff, musz

panu przekaza

kilka najnowszych wiadomo

ci, cho

zastrzegam si

, nie znam celu pa

skiej misji. S

jednak,

e informacje te b

panu

przydatne. Dotycz

Miklósa "Miki" Horthy'ego, którego tak nazywamy, aby nie myli

admirałem, jego ojcem. Rozpocz

ł tajne negocjacje z wysłannikami Tito, przez którego

chce dotrze

do Rosjan.

Skorzeny: Prosz

mi powiedzie

cej o tej rodzinie.

Faszysta: Jeden z dwóch synów admirała, starszy, István, lotnik, zgin

ł podczas lotu

samolotem dwa lata temu, ale nie bardzo wiadomo gdzie. Według jednej wersji stało si

na froncie wschodnim, według innej - tutaj, na W

grzech, w wypadku lotniczym. Od tego

czasu ojciec przelał wszystkie uczucia na młodszego - znanego dotychczas jedynie z orgii,
jakie wyprawiał na Wyspie Małgorzaty. Ostatnio zabrał si

do polityki.

Skorzeny: Dlaczego staraj

wykorzysta

rednictwo Tito? Przecie

to komunista, ich

najgorszy wróg! Czy nie mog

podj

ąć

bezpo

rednich negocjacji z Rosjanami?

Jego gospodarz nie umiał odpowiedzie

na to pytanie. Wtedy mało kto orientował si

w szalonym tempie

rozwoju wydarze

na W

grzech, które zaczynało przypomina

libretto operetek.

Gdy admirał Horthy podj

ł decyzj

o zmianie sojusznika, Rosjanie byli pierwszymi, którzy si

o tym

dowiedzieli od swoich szpiegów. Natychmiast przysłali wi

c do Budapesztu pułkownika Makarowa (nie jest

pewne, czy było to jego prawdziwe nazwisko, czy tylko pseudonim), który dostarczył admirałowi dwa listy
pełne wspaniałych obietnic. Ten wysłał do Moskwy swojego przedstawiciela, marszałka Frago, aby
negocjowa

warunki kapitulacji wojsk w

gierskich. Marszałek, były attaché wojskowy w Moskwie

zaproponował "natychmiastowe zaprzestanie działa

wojennych, udział wojsk brytyjskich i ameryka

skich w

okupacji W

gier, niezakłócony odwrót wojsk niemieckich z W

gier".

Rosjanie wysłuchali z zainteresowaniem propozycji i zapytali marszałka o pisemne upowa

nienie do

reprezentowania admirała Horthy'ego. Nie miał go. Rosjanie odmówili wi

c prowadzenia rokowa

i udali,

nic nie wiedz

o obietnicach zawartych w listach pułkownika Makarowa.

Horthy uznał,

e przeszkody w rozwi

zaniu głównego problemu s

nast

pstwem jego przeoczenia, jakim było

wysłanie marszałka Frago bez pełnomocnictwa, i nakazał znanemu malarzowi impresjoni

cie, aby ten

dowiózł dokumenty do Moskwy. Zapewne kierował si

przekonaniem,

e nikt nie b

dzie podejrzewał artysty o

przewo

enie tajnych papierów.

Czas mijał. Rosjanie nie mieli zamiaru potwierdza

wcze

niejszych zobowi

. Nadzieja na rozstrzygni

cie

losu dziesi

tek tysi

cy w

gierskich

ołnierzy oddalała si

coraz bardziej. Zapewne z tego powodu Miklós

"Miki" Horthy uznał,

e warto skorzysta

z po

rednictwa jugosłowia

skiego komunisty.

Kilka dni po tej rozmowie Skorzeny - który wci

ąż

w cywilnym przebraniu kr

ąż

ył po Budapeszcie i najch

tniej

przybywał do zamku, gdzie obok apartamentów regenta urz

dował niemiecki ambasador - dowiedział si

według ostatnich ustale

wywiadu niemieckiego spotkanie Miklósa "Miki" Horthy'ego z jugosłowia

skim

wysłannikiem odb

dzie si

15 pa

dziernika w willi na przedmie

ciu.

Obiekt był bardzo trudny. Niemcy wiedzieli,

e syn regenta porusza si

po mie

cie przy silnej eskorcie, tak

c jakakolwiek próba wdarcia si

do domu, gdzie odbywały si

negocjacje, mogła doprowadzi

strzelaniny, której wynik był trudny do przewidzenia.

Okazało si

jednak,

e dom nie był strze

ony. W dniu poprzedzaj

cym dzie

spotkania dwaj niemieccy

agenci weszli do niego i ukryli si

na pi

trze. Czekali, a

nadejdzie syn dyktatora.

Niedzielny poranek 15 pa

dziernika był ciepły i słoneczny. Skorzeny w cywilnym ubraniu podjechał

samochodem do podmiejskiej willi, gdzie według doniesie

wywiadu młody Horthy miał spotka

wysłannikami marszałka Tito.

Na ulicy przed budynkiem stała wojskowa ci

ęż

arówka ze skrzyni

zakryt

brezentem i osobowy samochód

nale

żą

cy zapewne do Horthy'ego. Skorzeny wymin

ł ich i zatrzymał si

przy kraw

ęż

niku. Podniósł mask

udaj

e samochód si

zepsuł. Skorzeny grzebi

c w silniku uwa

nie obserwował teren.

Przez szpar

w plandece ci

ęż

arówki wida

było w

gierskiego oficera z pistoletem maszynowym bacznie

obserwuj

cego ulic

. Dwaj inni oficerowie przechadzali si

ulic

, odwracaj

c co chwil

głowy w stron

domu.

Kilkadziesi

t metrów dalej na ławce po drugiej stronie ulicy siedziało dwóch cywilów. To ju

byli esesmani

Skorzenego w cywilnych ubraniach. Pozostali, w mundurach i gotowi do akcji, czekali w ci

ęż

arówkach, które

zatrzymały si

w bocznej uliczce.

Min

ła 10.10, gdy z zza rogu wyszli agenci SD, którzy nie kryj

c si

zbytnio zmierzali wyra

nie w stron

wej

cia do willi. Ludzie z obstawy Horthy'ego byli czujni. Gdy tylko Niemcy si

zbli

yli, unie

li karabiny. Nie

ąż

yli jednak wezwa

do zatrzymania, gdy który

z m

ęż

czyzn wyci

ł z kieszeni pistolet. I wtedy padły

strzały. Jeden z agentów, trafiony w brzuch, osun

ł si

po schodach i upadł na chodnik. Drugi zdołał dopa

ść

wej

cia i skry

w sieni.

grzy zwrócili wówczas uwag

na Skorzenego i zacz

li strzela

w jego stron

. Samochód, za którym si

skrył, dziurawiony pociskami trafiaj

cymi bezpo

rednio lub rykoszetuj

cymi od

cian i chodnika mógł w

dej chwili stan

ąć

w płomieniach.

Strzały zaalarmowały jednak komandosów, Skorzenego którzy ruszyli na pomoc. Nadbiegali z kilku stron.

ołnierze w

gierscy, boj

c si

osaczenia, zeskoczyli z ci

ęż

arówki i ostrzeliwuj

c si

pobiegli do sieni

budynku naprzeciw willi, o któr

trwała walka. Niewiele ju

mogli zdziała

, gdy

esesmani dysponowali

znacznie wi

ksz

sił

ognia. Dwóch esesmanów rozstawiło na trójnogu MG-42 i strzelaj

c długimi seriami

zmusiło W

grów do przerwania ognia, a wybuchy granatów spowodowały runi

cie portalu i zatarasowanie

sieni. Strzelanina ustała.

Skorzeny wykorzystuj

c ten moment oderwał si

od samochodu i wbiegł do budynku, w którym przebywał

Horthy. Na schodach grupa agentów

gała na dół syna regenta, jego towarzysza Bornemisze i dwóch

Jugosłowian. W korytarzu Niemcy rozło

yli dywan, skr

powali Horthy'ego sznurem od okiennych zasłon i

zawin

li w ciasny rulon. Wi

zie

wkrótce przestał si

rzuca

, by

e mdlej

c z braku powietrza, i

spokojnie dał si

wynie

ść

do ci

ęż

arówki, która podjechała pod drzwi. Skorzeny krzykn

ł do kierowcy:

Skorzeny: Na lotnisko! Jad

za wami!

Wskoczył do ci

ęż

arówki, której kierowca nacisn

ł gaz i ruszyli za samochodem z Horthym.

Po kilkudziesi

ciu minutach dojechali do lotniska, gdzie z daleka dostrzegli ci

ęż

arówk

. Dywan, w który

zawini

ty był Horthy,

ołnierze wrzucili do kabiny Ju 52/3m, który natychmiast wyjechał na pas startowy i

wzbił si

w powietrze.

Skorzeny osłonił dłoni

oczy i wypatrywał, jak samolot zatoczył koło nad lotniskiem i wzi

ł kurs na zachód.

Rozpoczynał si

ostatni akt jego rozgrywki z regentem. Nie potrafił przewidzie

reakcji admirała Horthy'ego,

nie s

dził jednak, aby ten człowiek, który utracił jednego syna, zechciał nara

ycie drugiego. "Miki" Horthy

był nadzwyczaj cennym zakładnikiem.

Wykonał jedno zadanie. Przed nim było drugie: opanowanie budapeszta

skiego zamku i aresztowanie

admirała Horthy'ego - tak, aby nie dopu

do zawarcia pokoju mi

dzy W

grami i Zwi

zkiem Radzieckim.

Oddział Skorzenego przygotowywał si

do ataku, który miał nast

16 pa

dziernika o

wicie.

O godzinie 14.00 regent wygłosił przemówienie do narodu, które zako

czył słowami:

Horthy: Dzisiaj stało si

jasne,

e Niemcy przegrali wojn

. (…) W

gry osi

ły wst

pne

porozumienie rozejmowe z Rosj

i wstrzymuj

wrogie działania przeciwko temu pa

stwu.

Gdyby regent powa

nie traktował swoje o

wiadczenie, los wojny mógłby potoczy

inaczej. On jednak,

rozw

cieczony uprowadzeniem syna, kierował si

jedynie ch

zemsty i zdobył si

na pusty gest. Chciał

Niemcom da

nauczk

, a nie przerywa

działania wojenne przeciwko Zwi

zkowi Radzieckiemu. Był zbyt

przestraszony, aby podj

ąć

jakiekolwiek skuteczne działania. Dwie godziny wcze

niej w jego gabinecie stawił

niemiecki ambasador, który powiedział wprost:

Veesenmayer: Gdy tylko wyw

chamy zdrad

, natychmiast poprowadzimy pana synalka

pod

cian

Przemówienie Horthy'ego było wi

c gro

bez pokrycia. Dowództwo wojsk w

gierskich nie otrzymało

rozkazu przerwania walki.

Tego wieczora w siedzibie rz

du w

gierskiego panowało wielkie zdenerwowanie.

Ministrowie po wielogodzinnej dyskusji doszli do wniosku,

e admirał powinien zło

urz

d i wysłali jednego

z ministrów, aby poinformował dyktatora, który wcze

niej poszedł spa

Horthy: Odmawiam podania si

do dymisji.

Ten za

powrócił na sal

posiedze

i przekazał członkom rz

du:

Minister: Admirał Horthy zaakceptował nasz plan w cało

ci.

Dlaczego wprowadził ich w bł

d? On bardzo nie lubił przekazywa

kolegom złych wiadomo

ci…

Ministrowie - uwa

e dyktator popiera ich plan - poinformowali niemieckiego ambasadora,

e rz

d si

rozwi

zuje. Ambasador przekazał t

wiadomo

ść

do Berlina i o godzinie 5.00 dowiedział si

e Hitler

zaakceptował takie rozwi

zanie. Veesenmayer siadł do samochodu i o 5.45 wjechał na dziedziniec

Królewskiego Zamku. Po kilku minutach Horthy wyszedł mu naprzeciw, aby dowiedzie

od ambasadora:

Veesenmayer: Mam niemiły obowi

zek aresztowania pana. Atak rozpocznie si

dziesi

ęć

minut.

Mówił oczywi

cie o oddziale Skorzenego i nie był to blef.

O 5.30 Skorzeny wsiadł do pierwszego samochodu, w którym byli wybrani przez niego

ołnierze z pistoletami

maszynowymi, granatami i panzerfaustami. Zamierzał jecha

na czele i jako pierwszy ruszy

do ataku, a

ęś

ci pancerne byłyby bardzo przydatne do niszczenia betonowych schronów ustawionych po obydwu

stronach ka

dego wej

cia do zamku. Przydałyby si

równie

, gdyby nagle okazało si

e obro

cy zamku

maj

czołgi.

W tym samym czasie Horthy dał si

bez oporu doprowadzi

do samochodu i odjechał z niemieckim

ambasadorem. Było to najbardziej groteskowe wydarzenie w niezwykłym ci

gu pomyłek, niedomówie

nieudolno

ci. Admirał Horthy wyje

ał przez bram

zamku obsadzonego przez wiernych mu

ołnierzy

dysponuj

cych ci

ęż

broni

maszynow

, działkami przeciwlotniczymi, artyleri

- gotowych do odparcia

ataku.

Atakuj

cy, o których mówił niemiecki ambasador, musieliby stoczy

ęż

i krwaw

walk

, której wyniku nie

na było przewidzie

. Oddziały niemieckie w Budapeszcie były nieliczne i musiałyby ulec przewa

cym

siłom w

gierskim. Dlaczego wi

c Horthy, który musiał zdawa

sobie z tego spraw

, oddawał si

tak łatwo w

ce niemieckiego ambasadora? Czy

by ten podczas krótkiej rozmowy na dziedzi

cu powiedział co

jeszcze

- co

, co złamało upór regenta? Zapewne tak, cho

nigdy do tego si

nie przyznał. Syn Horthy'ego był w

kach niemieckich i regent nie miał

adnych złudze

e od jego decyzji zale

y los jego dziedzica.

Skapitulował. Nikt jednak nie poinformował Skorzenego,

e regent bez oporu oddał si

w r

ce niemieckie.

Min

ła godzina 6.00. Skorzeny spojrzał na zegarek.

Skorzeny: Do wozów!

sty niebieskawy dym buchn

ł z opancerzonych rur wydechowych czołgów, które szarpn

ły g

sienicami i

ruszyły do przodu. Za nimi wolno jechały ci

ęż

arówki z komandosami.

Min

li wielki, masywny budynek Ministerstwa Wojny, gdy Skorzeny zauwa

ył trzy w

gierskie czołgi Toldi.

Przez okienko z tyłu szoferki dostrzegł, jak

ołnierze odbezpieczaj

panzerfausty i unosz

celowniki.

Skorzeny: Nie strzela

Czołgi stały w miejscu i po chwili ich lufy zacz

ły unosi

, co było najbardziej oczywistym znakiem,

e ich

załogi nie maj

zamiaru walczy

. By

e w

gierscy czołgi

ci dostrzegli pantery wyłaniaj

ce si

zza

zakr

tu, w pewnej odległo

ci za ci

ęż

arówk

Skorzenego, i wiedzieli,

e nie maj

adnych szans w starciu z

tymi gigantami.

Przed nimi była tylko brama do zamku zatarasowana kamienn

barykad

. Skorzeny rozkazał kierowcy:

Skorzeny: Zjed

na bok! Pu

ść

czołgi!

Pierwsza pantera cał

sił

trzydziestotonowej masy uderzyła w barykad

. Kamienie rozleciały si

, a wielkie

skrzydło wrót, na które napierał czołg, padło z przera

liwym trzaskiem wyrywanych zawiasów. Esesmani

zeskoczyli z ci

ęż

arówek i podbiegli do muru po obydwu stronach bramy, aby ubezpiecza

czołgi, które

wspinaj

c si

na sterty kamieni rozbitej barykady, belek ze strzaskanej bramy i cegieł wyrwanych z muru,

odsłaniały podwozia - najsłabiej opancerzone miejsce. Dobiegli w sam czas, gdy

na dziedzi

cu stało sze

ść

działek przeciwpancernych, których pociski mogły z łatwo

unieruchomi

niemieckie czołgi odsłaniaj

dna kadłubów, gdzie pancerz miał tylko 16 mm grubo

ci. Wystarczył jeden celny strzał, aby pancerny kolos

zapalił si

i zablokował na długo wjazd do zamku.

Jednak

e w

gierscy

ołnierze nie strzelali. By

e zaskoczyło ich gwałtowne pojawienie si

pierwszego

czołgu, a mo

e stracili głowy widz

c esesmanów wspinaj

cych si

na zniszczon

barykad

. Ludzie

Skorzenego, wykorzystuj

c ten moment wahania obro

ców, wbiegli na podwórze, gdzie tylko jeden z

oficerów w

gierskich wyci

ł pistolet z kabury, gotów strzela

do napastników.

ołnierz biegn

cy obok

Skorzenego uderzeniem kolby wytr

cił W

growi bro

z r

ki.

Skierowali si

w stron

drzwi prowadz

cych na pi

tro.

Skorzeny krzykn

ł do w

gierskiego oficera:

Skorzeny: Prowad

do komendanta!

Szerokimi schodami pokrytymi grubym czerwonym chodnikiem wbiegli na pierwsze pi

tro. Skr

cili w lewo i

otworzyli drzwi, które wskazywał im W

gier. W niewielkim przedpokoju na stole dosuni

tym do okna le

ał

ołnierz, który ostrzeliwał podwórze z karabinu maszynowego. Jeden z esesmanów podbiegł do niego i

zanim W

gier zd

ąż

ył si

zorientowa

, wyrwał mu karabin i wyrzucił za okno. W tym czasie Skorzeny otworzył

drzwi do gabinetu dowódcy obrony zamku. Krzykn

ł do niego:

Skorzeny: Musi pan podda

zamek! Natychmiast! Je

eli pan tego nie zrobi, przejmie pan

odpowiedzialno

ść

za rozlew krwi. Niech si

pan decyduje! Dalsza obrona jest bezcelowa.

Zaj

my ju

prawie cały zamek!

gier nie zastanawiał si

długo. Nie miał najmniejszej ochoty nadstawia

głowy, tym bardziej,

e widział

pistolet w r

ku Niemca i obawiał si

, i

ten zrobi z niego natychmiastowy u

ytek.

Po dziesi

ciu minutach umilkły ostatnie strzały. Operacja "Panzerfaust" trwała zaledwie pół godziny.

W tym czasie zgin

ło siedmiu

ołnierzy: czterech niemieckich i trzech w

gierskich, a 26 odniosło rany.

Skorzeny ruszył w stron

skrzydła zamkowego, gdzie mie

ciły si

apartamenty regenta. Spodziewał si

zasta

tam Horthy'ego i uwa

ał,

e b

dzie to wspaniały finał jego akcji, gdy oznajmi w

gierskiemu

przywódcy, i

bierze go do niewoli.

Z zaskoczeniem otwierał drzwi do opustoszałych pomieszcze

, nie wiedz

e zanim zacz

ł si

atak, Horthy

został wywieziony z zamku i znajdował si

w domu SS-Obergruppenführera Karla von Pfeffer-Wildenbrucha,

d pó

niej przewieziono go do zamku w Bawarii.

20 pa

dziernika Skorzeny powrócił do Berlina, gdzie zastał go rozkaz natychmiastowego stawienia si

führera.

Hitler: Dobra robota, Skorzeny. Awansuj

was do stopnia Obersturmbannführera od dnia

16 pa

dziernika i nagradzam złotym krzy

em. Nie w

tpi

e chciałby pan odznaczy

swoich

ołnierzy. W tej sprawie prosz

rozmawia

z moim adiutantem Günschem. On

wszystko wie. Teraz prosz

mi opowiedzie

, jak przebiegła akcja.

Wzi

ł Skorzenego pod rami

i poprowadził w róg pokoju, gdzie przy niewielkim okr

głym stoliku stały dwa

fotele. W skupieniu słuchał relacji, jak agenci SD uprowadzili "Miki" Horthy'ego, a potem jak komandosi
szturmowali zamek. Od czasu do czasu u

miechał si

zadowolony, jakby w przekonaniu,

e akcja

esesmanów uratowała tak wielu

ołnierzy stawiaj

cych opór wojskom radzieckim.

9 grudnia 1944 roku czołówki wojsk 2 frontu Ukrai

skiego podeszły do Budapesztu, a dwa tygodnie pó

niej

zamkn

ły pier

cie

wokół miasta, w którym 180 tysi

ołnierzy w

gierskich i niemieckich przyst

piło do

obrony.

Krwawe, zaci

te walki trwały przez 50 dni - do 13 lutego 1945 roku.

Admirał Miklós Horthy, wywieziony ze swoich apartamentów w Królewskim Zamku, znalazł go

cin

w domu

generała Pfeffer-Wildenbrucha na W

grzech i przebywał tam do grudnia 1944 roku. Wówczas w eskorcie

Otto Skorzenego został przewieziony specjalnym poci

giem do zamku Weilheimben w Bawarii. Tam

odnalazły go wojska alianckie, które osadziły go na krótko w wi

zieniu w Norymberdze jako

wiadka

oskar

enia. Powrócił do zamku i w 1947 roku wyjechał stamt

d wraz z

i synem Miklósem do Portugalii.

Tam, korzystaj

c z opieki dyktatora Antonio Salazara, osiadł w Estoril. Zmarł 9 lutego 1957 roku.

Otto Skorzeny walczył do ostatniego dnia wojny. 13 maja 1945 roku oddał si

w r

ce Amerykanów. Zeznawał

jako

wiadek przed Mi

dzynarodowym Trybunałem w Norymberdze, a nast

pnie, w 1947 roku, stan

ł przed

alianckim s

dem w Dachau oskar

ony o zamordowanie je

ców ameryka

skich, których mundurów u

ywał

jego oddział w czasie ofensywy w Ardenach. Oczyszczony z zarzutów pozostał w wi

zieniu, gdy

jego

ekstradycji domagały si

dy Czechosłowacji i Danii. 27 lipca 1948 roku uciekł z obozu w Darmstadt, bez

tpienia korzystaj

c z pomocy władz niemieckich. Przez kilka miesi

cy ukrywał si

w górach w pobli

Berchtesgaden, gdzie doł

czyły do niego

ona i o

mioletnia córka.

Poszukiwany przez radzieckie tajne słu

by zdecydował si

ucieka

dalej. Wyposa

ony w fałszywy paszport,

jaki wydawano bezpa

stwowcom, wyjechał do Madrytu, gdzie zało

ył firm

budowlan

. Oczyszczony z

zarzutów popełnienia zbrodni wojennych przestał si

ukrywa

i kupił posiadło

ci w Irlandii i na Majorce.

Pozostał jednak zwi

zany ze zbrodniarzami z SS. Zało

ył organizacj

Der Spinne (Paj

k) gromadz

fundusze przeznaczone na finansowanie ucieczek 600 esesmanów

ciganych za zbrodnie wojenne. Zmarł w

szpitalu 5 lipca 1975 roku.