Scenariusz wieczoru Wigilijnego dla gimnazjum
Komentarz: Jest taki wieczór w roku, kiedy do ludzi dociera wyjątkowo wyraźnie myśl, że stanowią rodzinę, kiedy każdy przeżywa taką „chwilę osobliwą”,
w której czuje się wszystkim bliski.
Dzień wigilijny,
Wieczór wigilijny.
Noc, w której Bóg stał się człowiekiem.
I znalazł się wśród nas.
Śpiew: „Wśród nocnej ciszy”
Wiersz: Gdy zgasną złote zorze,
Mrok skryje ludzkie gniazda.
Raz w roku o jednej porze
Przedziwna wschodzi gwiazda.
A kiedy blask jej padnie,
Wszystek ból znika
Chociażby w sercach na dnie
Był smutek nie wiem jaki.
Komentator 1: I my dziś chcemy przeżyć tę Bożą radość podczas tego spotkania.
Pragniemy odwołać się do wspomnień starszego pokolenia Polaków, dla których Boże Narodzenie, a szczególnie Wigilijny Wieczór był najpiękniejszym najbardziej ulubionym, radosnym i rodzinnym świętem.
Niektóre obyczaje były i są charakterystyczne dla danego regionu Polski, a niektóre z nich przeszły w zapomnienie. Dziś staramy się pogodzić tradycję z nowoczesnością.
Komentator 2: Wigilia czyli czuwanie. Biblijne pojęcie „czuwać” dosłownie znaczy „odmawiać sobie snu podczas nocy”.
Lektor 1: Św. Piotr nawołuje: „Czuwajcie, czuwajcie...”
Komentator 2: Celem czujności dla chrześcijanina jest trwanie w gotowości na przyjście Pana. W tę świętą noc w której Syn Boży rodzi się w Betlejemskiej grocie mamy przyjąć postawę czujności, gotowości na spotkanie z Panem.
Śpiew: „Gdy się Chrystus rodzi”
Komentator 3: Światło - tak dużo światła w ten wieczór
Światło pierwszej gwiazdy na niebie,
Światło świec,
Światło świeczek na choince
To światło jest symbolem Chrystusa, który jest „światłością świata”
Lektor 2: Z Ewangelii św. Jana /J 8,12/
„Ja jestem światłością świata”.
Komentator 4: /zapala dużą świecę i mówi/
Światło Chrystusa
Wszyscy: Bogu niech będą dzięki
Śpiew: „My jesteśmy na ziemi światłem Twym”
/wszyscy zapalają swoje świeczki/
Komentator 4: Oświeć nas, Panie tym światłem, w który chwili Twego narodzenia ukazali się pasterzom Aniołowie.
Śpiew: „Wy jesteście na ziemi światłem Mym ...”
Komentator 5: A czym są kolędy? Kolędy wyrosły ze starochrześcijańskich pieśni o Narodzeniu. Jest to stary i piękny zwyczaj w naszej polskiej tradycji. Opiewa on narodziny Boga - Człowieka. Kolędy zrosły się nierozerwalnie z dziejami narodu. Towarzyszyły one Polakom nie w dni świąteczne w domach, ale także na polach bitew.
Komentator 4: Przedziwna jest ta polska kolęda. Jest w niej, dostojność i skupienie ducha, bujny temperament i zaduma, tęsknota, jest rzewność i czułość, jest humor, jest werwa i zamaszystość. Dlatego śpiewamy je wszyscy i wszędzie: W kościele i w domu, w mieście i na wsi. Śpiewamy je w każdym nastroju, bo do każdego znajdzie się odpowiednią treść i melodię.
Śpiew: „Wśród nocnej ciszy”
Komentator 1: A czyż może zabraknąć choinki?
Choinka stanowi nieodłączny element klimatu świątecznego i zadomowiła się w całym chrześcijańskim świecie. Jest znakiem siły życiowej i symbolem radości. Należy jednak ona do zwyczaju pruskiego i pojawiła się na ziemiach polskich dopiero w pierwszej połowie XIXw wraz z zaborcą.
Komentator 2: Jeżeli choinka, to pod nią nie może zabraknąć tajemniczych kolorowych podarków.
Składanie sobie podarków jest miłym zwyczajem, ale niekiedy i kosztownym. Dziś proponuję upominek inny:
przyjazny uśmiech przy codziennej pracy;
słowo uznania dla tego co dobrego uczynił bliźni ten mały i ten dorosły;
drobną przysługę komuś niemiłemu;
serdeczny uścisk dłoni;
a teraz pomyśl sam, ileż można uczynić małych gestów dobroci wobec innych?
Lektor 2: „Darmo otrzymaliście darmo dawajcie”. /Mt 10,8/
Śpiew: „Podaj rękę swemu bratu ...”
Komentator 3: W Wigilijny Wieczór nie może zabraknąć wieczerzy w rodzinnym gronie, w gronie przyjaciół.
Wieczerza - posiłek. Posiłek ludzki nabiera pełnego znaczenia dopiero wtedy, gdy Boga Człowieka jako przyjaciela, zapraszamy do stołu rodzinnego.
Lektor 1: Z Ewangelii św. Jana /J 2,1/.
„Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał a on ze mną”
Komentator 5: Opłatek jest chlebem, Bożym darem. Łamać się opłatkiem to znaczy dzielić się chlebem, dobrocią i miłością Boga. Gest łamania się opłatkiem przypomina, że poza zwykłym porządkiem życia, w którym istnieje niezgoda jest jeszcze inny świat. Świat miłości, wyrozumiałości i przebaczenia, a Wigilia jest ich świętem. Nawet w listach świątecznych obok życzeń przesyłamy znak opłatkowej wspólnoty, bliskości i dobroci.
Z Bożym Narodzeniem tak ściśle złączone są: pasterka o północy, jasełka i kolędnicy. Pomysł pasterki i jasełek pochodzi od św. Franciszka z Asyżu.
Lektor 1: Gloger napisał:
„Św. Franciszek na kilka lat przed śmiercią opanowany myślą uczczenia narodzin Bożego Dzieciątka odprawił pierwszą Mszę Bożonarodzeniową o północy i kazał braciom odegrać jasełka. A żeby jednak nikt mu za nieprzystojny żart nie poczytał, postarał się o oficjalne zezwolenie od papieża”.
Komentator 1: I tak od wieków średnich Kościół Katolicki przyjął pomysł św. Franciszka jako obyczaj całego świata chrześcijańskiego.
Komentator 2: I w ten sposób Wigilia dobiega końca. Nadchodzą święta, Bóg się rodzi! Bo te i inne zwyczaje świąteczne mają swój pełny wymiar i sens, o ile umieszczone są w radości tajemnicy Emmanuela, który narodził się dla mnie i dla ciebie w osobie Jezusa Chrystusa.
Śpiew: „Pójdźmy wszyscy do stajenki”
Komentator 3: A teraz powstańmy, aby z głęboką wiarą i miłością wysłuchać Ewangelii św. Łukasza mówiącej o Narodzeniu Chrystusa.
Ew. Łukasz: czyta: /Łk 2; 1-10/ do zdania - lecz anioł rzekł do nich:
Anioł: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu. Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.
Ew. Łukasz: I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami.
Aniołowie: Chwała bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
Komentator 4: Kościół Jezusa Chrystusa od początku swego istnienia głosi pokój i o ten pokój zabiega.
Lektor 2: Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi /Mt. 5,9/
Komentator 3: Skoro pokój jest darem, człowiek, na przestrzeni dziejów nie był nigdy zwolniony od odpowiedzialności za jego brak lub jego niweczenie. W zadumie nad Ewangelią Pokoju nie znajdziemy gotowych formuł na realizację w naszych czasach określonego działania i postępu na rzecz pokoju. Znajdziemy natomiast na każdej niemal stronie, ducha braterskiej miłości, który jest podstawowym składnikiem pokoju.
Śpiew: „Boży pokój jak rzeka”
Komentator 4: Musimy starać się być rzecznikami pokoju w swoich domach rodzinnych, w szkole, w gronie koleżanek i kolegów, na ulicy i podwórku, po prostu wszędzie. Tymi rzecznikami musimy być my sami, aby głoszone słowa nie były bezowocne.
Pokoju trzeba pragnąć,
Pokój trzeba miłować,
Pokój trzeba wprowadzić w czyn.
Pokój musi stać się wynikiem wewnętrznego nastawienia, bo pokój rodzi się najpierw we wnętrzu ludzkiego serca.
Śpiew: „cicha noc, święta noc”
Komentator 1: I chyba dobrze się stało, że dziś w naszym gronie zadumaliśmy się nad darem, który ofiaruje nam Pan, a o którym głoszą aniołowie - o pokoju.
Pokój, który trzeba poznać i rozpoznać, zapragnąć, pokochać i wreszcie uczynić gesty pokoju.
Komentator 1: Więc dłoń wyciągnij
W oczy spójrz
I znak pokoju pocałunek
Prześlij i przekaż
Bratu swemu
Uśmiechem, gestem, słowem i pieśnią.
I ten co przyszedł
Co się rodzi
Nasz brat i Bóg
Niech nam króluje
Niech błogosławi
Miastom i wsiom
Niech nikt nie zna niepokoju
W trudzie życia pełnym znoju ...
Błogosław, Boże Prawy
Wszystkie nasze ludzkie sprawy,
Wszystkie dobre poczynania
Które życia wciąż wyłania.
Komentarz: Boże Narodzenie ... To przede wszystkim święto pokoju, miłości i zgody. W dniu tym serca nasze, jeśli coś mają przebaczyć - przebaczają
Jeśli o czymś zapomnieć - zapomną,
I niech Boże Narodzenie będzie w naszych domach rodzinnych, w naszych szkołach, w zakładach pracy, wszędzie tam gdzie jest człowiek
Podnieś rękę Boże Dziecię i błogosław nam.
Śpiew: „Do szopy hej pasterze”