KIERUNKI REKULTYWACJI

Kierunkiem uproduktywnienia przyjęto nazywać przyszły sposób wykorzystania obszaru nieproduktywnego lub funkcję, jaką ma spełniać ten teren. Wyróżnia się 6 głównych kierunków: -
1). kierunek rolniczy. Kierunek rolniczy jest jednym z najczęściej stosowanych kierunków uproduktywnienia i ma na celu przygotowanie obszaru nieproduktywnego do użytkowania rolniczego. W ramach tego kierunku teren może być przeznaczony pod grunty orne, pastwiska, łąki lub inne uprawy należące do rolniczego sposobu użytkowania ziemi. Wymagania, jakie stawia się przed danym terenem, to przede wszystkim stosunkowo dobra gleba, prawidłowe stosunki wodne i właściwe ukształtowanie pionowe terenu. Dlatego też prace uproduktywniające polegają tu najczęściej na właściwym ukształtowaniu terenu, uregulowaniu stosunków wodnych i wytwarzaniu różnymi sposobami warstwy gleby czynnej biologicznie,
2). kierunek 1 e ś n y. Kierunek leśny uproduktywnienia obszarów nieproduktywnych jest kierunkiem stosowanym od dość dawna, Pierwsze zalesianie nieużytków wykonano około 200 lat temu. Były to ochronne zalesienia na wydmach morskich i śródlądowych. W ramach tego kierunku teren może być przygotowany pod uprawę drzew iglastych lub liściastych, bądź jednych i drugich. Wymagania co do obszaru, na którym ma być wykonane zalesienie są stosunkowo niskie, Teren może charakteryzować się dużymi deniwelacjami W zakres prac rekultywacyjnych wchodzi uregulowanie stosunków wodnych, wytworzenie warstwy gleby biologicznie czynnej i ukształtowanie rzeźby terenu. Wszystkie te prace są z reguły przeprowadzone w o wiele mniejszym zakresie, niż to ma miejsce przy kierunku rolniczym. Leśny kierunek uproduktywnienia obszarów nieproduktywnych jest obok kierunku rolniczego najczęściej stosowany.
3). kierunek rybacki. W ramach tego kierunku teren uproduktywniany może być wykorzystany na różne rodzaje stawów rybnych. Kierunek ten jest rzadziej stosowany, niż kierunki omawiane powyżej. Jego stosowanie w dużym stopniu determinuje specyfika obszaru. Przy wprowadzaniu tego kierunku ważne staje się ukształtowanie rzeźby terenu, odpowiednie nawodnienie i niska przepuszczalność dna. Dlatego też jako prace uproduktywniające wchodzą tu: odpowiednie ukształtowanie dna (zapewnienie odpowiednich spadków, wykopanie rowów osuszających i nawadniających), uformowanie brzegów, zapewnienie koniecznego poziomu wody (zabezpieczenie źródeł wody, ich wydajności i możliwości przepływu),
4). kierunek infrastrukturowy. Uproduktywnienie w tym kierunku obszaru nieproduktywnego ma na celu przygotowanie go jako terenu budowlanego. pod budownictwo mieszkaniowe, gospodarcze bądź też inne budownictwo tworzące infrastrukturę techniczną, jak drogi, zakłady przemysłowe, itp. Wymagania terenu pod ten kierunek zagospodarowania dotyczą odpowiedniej wytrzymałości gruntu, właściwych warunków wodnych i odpowiedniej rzeźby terenu. Prace rekultywacyjne polegają tu na odpowiednim ukształtowaniu rzeźby terenu, ewentualnym odwodnieniu terenu oraz zapewnieniu odpowiednich dróg dojazdowych,
5). kierunek rekreacyjny. Jest to kierunek, w ramach którego uproduktywniony teren ma być wykorzystany jako miejsce wypoczynku ludności. Uproduktywniany teren może być przygotowany do rekreacji. wodnej, przez utworzenie zbiorników wodnych, które mogą służyć do uprawiania sportów wodnych. W zakres prac rekultywacyjnych wchodzą prace mające na celu uformowanie dna zbiornika, ukształtowanie brzegów, zapewnienie odpowiedniego przepływu i poziomu wody. Przygotowanie terenu do rekreacji spacerowej czyli utworzenie parków, deptaków, itp., wymaga ukształtowania rzeźby terenu i wytworzenie warstwy gleby pod roślinność drzewiastą i krzewiastą,
6). kierunek melioracyjny. W ramach tego kierunku uproduktywniony teren ma na celu zabezpieczenie odpowiednich warunków wilgotnościowych w glebie otaczającego gruntu.
Teren może być przeznaczony pod zbiorniki małej retencji (kierunek hydro- melioracyjny), a prace rekultywacyjne mają różny zakres. Przeważnie w tym kierunku wykorzystane są istniejące już zbiorniki wodne, przy których prace sprowadzają się do odpowiedniego uformowania brzegów. Teren może być wykorzystywany również jako śródpolne zadrzewienia (kierunek f i t o m e 1 i o r a c y j n y). W tym kierunku uproduktywnienia przeważnie wykorzystuje się istniejące warunki, czyli śródpolne zadrzewienia lub zakrzaczenia. Prace rekultywacyjne w takim wypadku sprowadzają się do wyrównania granic zewnętrznych.