Kinezjologia
Kinezjologia
dr Joanna Łuczak
dr Joanna Łuczak
Wykład 2
Wykład 2
Kinezjologia
Kinezjologia
dr Joanna Łuczak
dr Joanna Łuczak
Wykład 2
Wykład 2
Diagnostyka
Diagnostyka
W systemie
W systemie
kinezyterapii na
kinezyterapii na
pierwszym miejscu
pierwszym miejscu
umieszczono badanie
umieszczono badanie
pacjenta.
pacjenta.
Fizjoterapeuta musi poprawnie
Fizjoterapeuta musi poprawnie
ocenić pacjenta pod kątem ubytków
ocenić pacjenta pod kątem ubytków
funkcji. Znajomość patomechaniki
funkcji. Znajomość patomechaniki
pozwala odszukać zmiany i
pozwala odszukać zmiany i
przyczyny niedoborów
przyczyny niedoborów
czynnościowych.
czynnościowych.
Fizjoterapeuta musi uzyskać
Fizjoterapeuta musi uzyskać
odpowiedź:
odpowiedź:
W jaki sposób w zmienionych
W jaki sposób w zmienionych
warunkach
warunkach
nauczyć nowych funkcji, nowych
nauczyć nowych funkcji, nowych
ruchów?
ruchów?
Badanie pacjenta dla potrzeb kinezyterapii:
Badanie pacjenta dla potrzeb kinezyterapii:
I.
I.
Wywiad.
Wywiad.
II.
II.
Badanie dla potrzeb kinezyterapii miejscowej
Badanie dla potrzeb kinezyterapii miejscowej
1.
1.
Pomiary linijne:
Pomiary linijne:
•
Długości,
Długości,
•
Obwodów.
Obwodów.
2.
2.
Badanie zakresów ruchów w stawach.
Badanie zakresów ruchów w stawach.
3.
3.
Ocena siły mięśni.
Ocena siły mięśni.
4.
4.
Badanie odruchów i wybrane testy.
Badanie odruchów i wybrane testy.
5.
5.
Badanie zaburzeń czynnościowych narządu ruchu.
Badanie zaburzeń czynnościowych narządu ruchu.
III.
III.
Badanie dla potrzeb kinezyterapii
Badanie dla potrzeb kinezyterapii
ogólnousprawniającej.
ogólnousprawniającej.
1.
1.
Badanie wydolności ogólnej.
Badanie wydolności ogólnej.
2.
2.
Badanie globalnych możliwości funkcjinalnych.
Badanie globalnych możliwości funkcjinalnych.
IV.
IV.
Badania specjalne na użytek metod
Badania specjalne na użytek metod
kinezyterapeutycznych.
kinezyterapeutycznych.
Badanie
Badanie
•
Badanie podmiotowe
Badanie podmiotowe
(wywiad) – wiek, zawód, sytuacja
(wywiad) – wiek, zawód, sytuacja
rodzinna,
początek
i
przebieg
schorzenia,
sposoby
rodzinna,
początek
i
przebieg
schorzenia,
sposoby
dotychczasowego leczenia, zainteresowania.
dotychczasowego leczenia, zainteresowania.
•
Badanie przedmiotowe
Badanie przedmiotowe
(fizykalne) – oglądanie, opukiwanie,
(fizykalne) – oglądanie, opukiwanie,
osłuchiwanie, pomiary linijne, ocena postawy ciała, badanie
osłuchiwanie, pomiary linijne, ocena postawy ciała, badanie
zakresu
ruchomości,
ocena
siły
mięśniowej,
testy
zakresu
ruchomości,
ocena
siły
mięśniowej,
testy
czynnościowe, analiza chodu.
czynnościowe, analiza chodu.
•
Badania
dodatkowe
Badania
dodatkowe
wykorzystujące
skomplikowane
wykorzystujące
skomplikowane
aparatury, np. diagnozowanie.
aparatury, np. diagnozowanie.
Wywiad
Wywiad
•
Personalny
Personalny
•
Dotyczący aktualnej choroby
Dotyczący aktualnej choroby
•
Wywiad socjalny
Wywiad socjalny
Badanie przedmiotowe:
Badanie przedmiotowe:
1.
1.
Statyczne
Statyczne
•
Pomiary linijne – pomiary długości obwodów części
Pomiary linijne – pomiary długości obwodów części
recepcyjnej układu nerwowego (np. lekki dotyk, ból,
recepcyjnej układu nerwowego (np. lekki dotyk, ból,
temperatura)
temperatura)
2.
2.
Dynamiczne
Dynamiczne
•
Badanie zakresu ruchomości (czynny wywołany pracą
Badanie zakresu ruchomości (czynny wywołany pracą
mięśni osoby badanej, bierny wynikający z przyłożenia
mięśni osoby badanej, bierny wynikający z przyłożenia
siły zewnętrznej).
siły zewnętrznej).
•
Ocena siły mięśniowej
Ocena siły mięśniowej
•
Testy czynnościowe
Testy czynnościowe
Statyczne badania ogólne
Statyczne badania ogólne
Ocena postawy ciała – zdefiniowanie prawidłowej postawy
Ocena postawy ciała – zdefiniowanie prawidłowej postawy
ciała
ciała
•
Subiektywne
Subiektywne
– mało kosztowne ale niezbyt dokładne,
– mało kosztowne ale niezbyt dokładne,
np:
np:
metoda sylwetkowa
metoda sylwetkowa
do której należą między innymi:
do której należą między innymi:
Browna, Fischera, Meyera, Staffela
Browna, Fischera, Meyera, Staffela
metoda punktowa
metoda punktowa
– do której należą metody: Drew,
– do której należą metody: Drew,
Stobieckiej, Kasperczyka
Stobieckiej, Kasperczyka
•
Obiektywne
Obiektywne
– dokładne, powtarzalne, zajmujące
– dokładne, powtarzalne, zajmujące
sporo czasu, np: rejestracyjno – pomiarowe,
sporo czasu, np: rejestracyjno – pomiarowe,
wykorzystujące techniki fotograficzne.
wykorzystujące techniki fotograficzne.
SUBIEKTYWNE – są one mniej
dokładne.
Opierają się na ocenie wzrokowej
części lub całego ciała i porównywane
są z odpowiednimi wzorcami.
Jedna z nich to podział Stafella.
Jedna z nich to podział Stafella.
Ocenia ona przednio – tylne krzywizny
Ocenia ona przednio – tylne krzywizny
kręgosłupa i wyróżnia 5 typów postawy,
kręgosłupa i wyróżnia 5 typów postawy,
tj. :
tj. :
- normalna
- normalna
- plecy okrągłe
- plecy okrągłe
- plecy wklęsłe
- plecy wklęsłe
- plecy okrągło – wklęsłe
- plecy okrągło – wklęsłe
- plecy płaskie
- plecy płaskie
Typologia Browna
Typologia Browna
, która rozróżnia postawę:
, która rozróżnia postawę:
•
doskonałą (A),
doskonałą (A),
•
dobrą (B),
dobrą (B),
•
wadliwą (C)
wadliwą (C)
•
i bardzo złą (D).
i bardzo złą (D).
Prawidłowa postawa ciała
OPIS: Najłatwiej ocenić postawę, oglądając człowieka z
boku w swobodnej pozycji stojącej.
• W prawidłowej postawie głowa nie powinna być wysunięta
do przodu, lecz znajdować się ponad kręgosłupem.
• Barki również nie są wysunięte do przodu, łopatki
przylegają do klatki piersiowej i nie odstają.
• Wystawanie brzucha zależne jest od typu somatycznego i
wieku człowieka, ale nie powinno być zbyt wielkie.
• Przy prawidłowej postawie pion spuszczony z okolic otworu
słuchowego powinien przechodzić przez staw ramienny,
biodrowy, nieco do przodu od stawu kolanowego i
skokowego oraz przez środek stóp.
Dobra postawa zależna jest od:
• prawidłowo ukształtowanego układu kostno -
wiązadłowego,
• dobrze rozwiniętego i wydolnego układu
mięśniowego,
• sprawnie działającego układu nerwowego.
Ustawienie całego kręgosłupa zależy od pochylenia
miednicy, z którą połączony jest dwoma bardzo ścisłymi
i prawie nieruchomymi stawami.
Prawidłowy kąt pochylenia miednicy wynosi:
• dla mężczyzn - 31 stopni
• dla kobiet - 28 stopni
• dzieci w wieku 4 lat - 22 stopni a następnie z wiekiem
zwiększa się.
Ogromne znaczenie w utrzymaniu
prawidłowej postawy ma gorset mięśniowy
do którego należą mięśnie brzucha,
pośladkowe, prostowniki grzbietu , mięśnie
ud i podudzi.
Plecy
wklęsłe
są
wadą
odcinka
lędźwiowego kręgosłupa. W odcinku tym u
osób
zdrowych
występuje
wygięcie
kręgosłupa do przodu. Pogłębienie tego
wygięcia, czyli hiperlordoza lędźwiowa, to
właśnie
plecy
wklęsłe.
Sylwetkę
dziecka
z
plecami
wklęsłymi
charakteryzuje:
pogłębiona lordoza lędźwiowa,
zwiększone przodopochylenie miednicy,
uwypuklenie pośladków.
• Plecy wklęsło-okrągłe
Plecy wklęsło-okrągłe
Plecy
płaskie
Plecy okrągłe
Na podstawie stopnia pochylenia
miednicy oraz ruchomości
kręgosłupa Wiles rozróżnia cztery
zasadnicze typy wadliwej postawy:
• Plecy wklęsło-wypukłe - pogłębienie kifozy
piersiowej i lordozy lędźwiowej.
• Plecy kołyskowe - pogłębienie kifozy
piersiowej i lordozy lędźwiowej
(hiperlordoza).
• Plecy płaskie - brak fizjologicznych wygięć
kręgosłupa.
• Plecy okrągłe - pogłębienie kifozy piersiowej
• PLECY
WKLĘSŁO
–
WYPUKŁE
W
większości
przypadków przyczyną powstawania tej wady jest
zwiększony kąt przodopochylenia miednicy. Doprowadza
to do nadmiernej lordozy lędźwiowej, a przez odcinkową
kompensację do pogłębienia kifozy piersiowej. Zmienione
ukształtowanie
kręgosłupa
oraz
zwiększone
przodopochylenie miednicy wpływa na stan mięśni i
więzadeł: · mięśnie prostowniki grzbietu odcinka
piersiowego ulegają rozciągnięciu a w odcinku
lędźwiowym skróceniu, · mięsień piersiowy większy i
mięśnie obręczy barkowej ulegają przykurczowi, ·
mięśnie pośladkowe ulegają rozciągnięciu i zwiotczeniu,
· mięsień czworogłowy uda (głowa prosta) ulega
skróceniu.
Charakterystyczne w tej wadzie postawy jest : ·
pochylenie głowy ku przodowi, · ustawienie barków do
przodu, · odstawanie łopatek, · spłaszczenie klatki
piersiowej, która bierze mniejszy udział w oddychaniu, ·
przesunięcie narządów jamy brzusznej ku przodowi i
rozciągnięcie
mięśni
brzucha,
Przesunięcie narządów jamy brzusznej upośledza ruchy
oddechowe przepony i utrudnia odpływ z nich krwi
żylnej. Prowadzi to do zaburzeń oddychania i
krążenia.Rys.1. Plecy wklęsło - wypukłe (
wg Colsona
wg Colsona
)
• PLECY KOŁYSKOWE
W tym typie wady również
występuje zwiększone przodopochylenie miednicy.
Doprowadza to do powstania hiperlordozy w odcinku
lędźwiowo - krzyżowym (kręgosłup odgina się w
odcinku lędźwiowo - krzyżowym ostro do tyłu,
tworząc krótką, ostrą lordozę), a w odcinku wyższym
kręgosłupa tworzy się nadmierna kifoza piersiowo -
lędźwiowa. Spojenie łonowe jest tu najbardziej
wystającą ku przodowi częścią ciała.
Charakterystyczne w tej wadzie są: zmiana w
układzie barków i łopatek. Postawa ciała jest bardzo
podobna do postawy o typie pleców wklęsło -
wypukłych, a uwagę zwraca przesunięcie górnej
części tułowia ku tyłowi. Spojenie łonowe jest tu
najbardziej wystającą ku przodowi częścią ciała.
Mogą występować zaburzenia oddychania, krążenia,
trawienia i miesiączkowania. W wielu przypadkach
osoby z wadą postawy typu plecy kołyskowe
uskarżają się na dolegliwości bólowe okolicy
lędźwiowo - krzyżowej kręgosłupa.Rys.2. Plecy
kołyskowe
(
wg Colsona
)
• PLECY PŁASKIE
Wada ta występuje przy
zmniejszonym kącie przodopochylenia miednicy.
Charakteryzuje się ona spłaszczeniem lub brakiem
fizjologicznych krzywizn kręgosłupa. W badaniu nie
stwierdza się natomiast ograniczenia ruchomości w
poszczególnych odcinkach kręgosłupa. U osób z
wadą o typie pleców płaskich klatka piersiowa jest
płaska, jej ruchomość i pojemność są ograniczone,
barki opadnięte. Zmniejszenie fizjologicznych wygięć
kręgosłupa powoduje wypadnięcie funkcji
amortyzacyjnej kręgosłupa, sprzyja powstawaniu
zmian przeciążeniowych i zwyrodnieniowych
kręgosłupa, dlatego ludzie z tą wadą często
uskarżają się na bóle głowy.
Plecy płaskie są często spotykane u dzieci i
młodzieży. Przyczyn należy dopatrywać się w
siedzącym trybie życia. Nasze dzieci długo
przebywają w szkole i na zajęciach dodatkowych, a
kiedy uwolnią się już od obowiązków najchętniej
"odpoczywają" przy komputerze lub przed
telewizorem. Siedzący tryb życia wpływa nie tylko
na obniżenie ogólnej kondycji organizmu, lecz także
na osłabienie siły mięśni.
• PLECY OKRĄGŁEW tym typie wady również występuje
zmniejszone przodopochylenie miednicy. Doprowadza to
do spłycenia lordozy lędźwiowej, czego następstwem jest
pogłębienie kifozy piersiowej. Cały tułów nachylony jest
do przodu, a równowagę można utrzymać dzięki cofnięciu
miednicy do tyłu. Nadmierne wygięcie kręgosłupa w
odcinku piersiowym skompensowane jest w odcinku
szyjnym zwiększoną lordozą szyjną i pochyleniem głowy
do przodu. Wada ta charakteryzuje się : · wysunięciem
do przodu głowy i barków, · odstawaniem łopatek, ·
osłabieniem lub nawet zwiotczeniem mięśni grzbietu, ·
przykurczem mięśni klatki piersiowej · tym, że kolana i
łokcie są często w pozycji lekkiego zgięcia.Bardzo często
funkcja oddechowa klatki piersiowej jest upośledzona.
Wada postawy o typie pleców okrągłych może być
wrodzona lub nabyta. Nabyta powstaje najczęściej w
następstwie chorób takich jak: krzywica, gruźlica, choroba
Scheuermanna, zesztywniające zapalenie stawów
kręgosłupa. Przyczyną powstawania pleców okrągłych
może być dystonia mięśniowa, czyli zaburzenie napięć
mięśniowych mięśni grzbietu, które mogą być wynikiem
przeciążenia mięśni prostowników grzbietu pracą
statyczną np. w czasie nieprawidłowego siedzenia czy
stania przy pracy lub nauce.Rys.4. Plecy okrągłe
(
wg Colsona
)
Typ konstytucyjny
, budowa ciała,
konstytucja człowieka, somatotyp,
biol.
opis
ciała
ludzkiego
z
uwzględnieniem
całokształtu
cech
metrycznych
i
opisowych
charakteryzujących jego budowę; 3 gł.
typy morfol.:
• leptosomatyczny (smukły),
• typ atletyczny
• i pykniczny (przysadzisty);
mat. metodę
określania t.k. opracował A. Wanke. E. Kretschmer
ekstremalne ukształtowania leptosomatyczne nazwał typem
astenicznym.
Ludzie na całym świecie mają określone
typy morfologiczne. Ernst Kretschmer był
profesorem neurologii i psychiatrii. W
latach 1888-1964 pracował w Marburgu.
Podzielił on wszystkich ludzi na cztery typy
konstytucjonalne
według
cech
morfologicznych.
Wyróżnić
możemy
następujące typy:
Typ pykniczny
zwany również eurysomiczny.
Nazwa wywodzi się z słowa pyknos, czyli
gruby. Osoby pykniczne są krępe, bardzo
dobrze zbudowane. Typ tej budowy może
ujawnić się już w dzieciństwie, u większości
zaś pojawia się około 30 roku życia. Twarz
ma kształt okrągły i szeroki. Kończyny
pylnika zarówno dolne jak i górne są grube.
Często osoby pykniczne mają problemy z
nadwagą. Ich skóra jest bardzo delikatna,
słabo rozwinięte są mięśnie. Krótka klatka
piersiowa. Jeśli chodzi o szerokość to
znacznie przeważa nad długością
Typ
leptosomiczny
inaczej
zwany
asteniczny. Nazwa typu leptosomicznego
pochodzi od słów leptos, czyli wąski oraz
soma, czyli ciało. Człowiek o tym typie
budowy charakteryzuje się płaską klatką
piersiową, Jego kończyny są bardzo długie,
cienkie. Długość ciała w znacznym stopniu
ma przewagę nad szerokością ciała. Ciało
leptosomatyka
jest
wąskie,
smukłe.
Zauważalna jest duża wysokość ciała.
Typ
atletyczny
inaczej
zwany
również
inuskularny, nazwa tego typu wywodzi się od
słowa athlon, które oznacza walkę. Jest to typ
zajmujący
miejsce
pomiędzy
typem
pyknicznym, a leptosomicznym. Ludzie o tym
typie budowy mają bardzo dobrze rozwinięty
kościec. Charakteryzują się również dobrze
rozwinięta tkanką mięśniową. Jeśli chodzi o
rozwój długości i szerokości są one mniej
więcej równomierne. Człowiek atletyczny ma
silnie wysklepioną klatkę piersiową, jego bary
są szerokie zaś miednica stosunkowo wąska.
Twarz podobnie jak szyja jest bardzo szeroka.
Dla kończyn charakterystyczne są duże oraz
szerokie dłonie i stopy.
...
Typy budowy ciała człowieka:
1 - pykniczny, 2 - leptosomiczny, 3 - atletyczny
Pomimo, iż istnieją trzy typy budowy i tak
nie da się przyporządkować każdego
osobnika do którejś z nich, dlatego
stworzono
typ
asymetryczny,
czyli
dysplastyczny.
Kształt ciała i jego wymiary zależą od:
budowy kośćca, masy mięśni i tkanki
tłuszczowej, oraz ich rozłożenia, wieku,
płci, pokolenia, warunków: geograficznych
regionalnych i środowiskowych (sposób
odżywiania, charakter pracy, stopień
aktywności ruchowej).
Oczywiście
oprócz
podziału,
który
wprowadziła uczony Kretschmera, istnieją
również inne podziały. Podział ludzi według
Sigmonda, wyróżnił on pięć typów:
• - typ oddechowy
• - typ trawienny
• - typ mięśniowy
• - typ mózgowy.
Podział według Menouvriera, trzy typy:
• - typ brachyskeliczny
• - typ mezoskeliczny
• - typ makroskeliczny.
Dynamiczne badanie ogólne
Dynamiczne badanie ogólne
•
Analiza chodu
Analiza chodu
•
Ocena czynności chwytnej kończyny
Ocena czynności chwytnej kończyny
górnej
górnej
•
Testy funkcjonalne
Testy funkcjonalne
W latach od 1979 do 1985
W latach od 1979 do 1985
przeprowadzono kompleksowe badania,
przeprowadzono kompleksowe badania,
których celem było:
których celem było:
1.
1.
Ujednolicenie pozycji wyjściowych do badań z zakresów
Ujednolicenie pozycji wyjściowych do badań z zakresów
ruchów dla potrzeb fizjoterapii.
ruchów dla potrzeb fizjoterapii.
2.
2.
Określenie, o jaki procent fizjologiczny proces starzenia
Określenie, o jaki procent fizjologiczny proces starzenia
się pogarsza wskaźniki zakresów ruchów w stosunku do
się pogarsza wskaźniki zakresów ruchów w stosunku do
wartości optymalnych.
wartości optymalnych.
3.
3.
Opracowanie nowych aktualnych norm zakresów ruchów
Opracowanie nowych aktualnych norm zakresów ruchów
dla odpowiednich przedziałów wiekowych polskiej
dla odpowiednich przedziałów wiekowych polskiej
populacji końca XX wieku.
populacji końca XX wieku.
4.
4.
Stosowanie przez Polskich specjalistów zasad zapisu
Stosowanie przez Polskich specjalistów zasad zapisu
zakresów ruchów według metody SFTR.
zakresów ruchów według metody SFTR.
SFTR
SFTR
– nazwę swą zawdzięcza pierwszym
– nazwę swą zawdzięcza pierwszym
literom określającym w języku angielskim
literom określającym w języku angielskim
odpowiednie płaszczyzny, w których badane
odpowiednie płaszczyzny, w których badane
są wszystkie ruchy (metoda Schlaaffa):
są wszystkie ruchy (metoda Schlaaffa):
S - sagittal – płaszczyzna strzałkowa
S - sagittal – płaszczyzna strzałkowa
F - frontal – płaszczyzna czołowa
F - frontal – płaszczyzna czołowa
T - transverse – płaszczyzna poprzeczna
T - transverse – płaszczyzna poprzeczna
R - rotation- płaszczyzna skrętna
R - rotation- płaszczyzna skrętna
Położenie płaszczyzn
Położenie płaszczyzn
pomiarowych w
pomiarowych w
antropometrii:
antropometrii:
A -płaszczyzna strzałkowa
A -płaszczyzna strzałkowa
B - płaszczyzna czołowa
B - płaszczyzna czołowa
C - płaszczyzna poprzeczna
C - płaszczyzna poprzeczna
Test siły – wykonuje się rękami
Test siły – wykonuje się rękami
badającego według określonej
badającego według określonej
metodyki (dla potrzeb gabinetu
metodyki (dla potrzeb gabinetu
fizjoterapeutycznego).
fizjoterapeutycznego).
Określenie siły z jaką badany ruch jest
Określenie siły z jaką badany ruch jest
wykonywany, nie próbując oceniać
wykonywany, nie próbując oceniać
pojedynczych mięśni współdziałających w
pojedynczych mięśni współdziałających w
danej czynności.
danej czynności.
Oznaczenie punktów kostnych – fragmenty
Oznaczenie punktów kostnych – fragmenty
szkieletu badaniem palpacyjnym dają się
szkieletu badaniem palpacyjnym dają się
wyczuć poprzez skórę.
wyczuć poprzez skórę.
W linii pośrodkowej ciała na granicy szyi i tułowia
W linii pośrodkowej ciała na granicy szyi i tułowia
wyczuwamy
wyczuwamy
wcięcie szyjne
wcięcie szyjne
,
,
poniżej
poniżej
rękojeść
rękojeść
, dalej
, dalej
trzon
trzon
i
i
wyrostek
wyrostek
mieczykowaty mostka
mieczykowaty mostka
W bok od wcięcia szyjnego
W bok od wcięcia szyjnego
wyczuwamy
wyczuwamy
obojczyk
obojczyk
na całej
na całej
jego długości, aż do połączenia z
jego długości, aż do połączenia z
wyrostkiem barkowym.
wyrostkiem barkowym.
Poniżej linii obojczyka u przyśrodkowej
Poniżej linii obojczyka u przyśrodkowej
krawędzi mięśnia naramiennego w momencie,
krawędzi mięśnia naramiennego w momencie,
gdy badany wykonuje ruch odwodzenia i
gdy badany wykonuje ruch odwodzenia i
przywodzenia w stawie ramiennym, możemy
przywodzenia w stawie ramiennym, możemy
wyczuć pod palcami przesuwanie się wyrostka
wyczuć pod palcami przesuwanie się wyrostka
kruczego łopatki.
kruczego łopatki.
Rękojeść mostka łącząc się z trzonem
Rękojeść mostka łącząc się z trzonem
tworzy kąt rozwarty w kierunku wnętrza
tworzy kąt rozwarty w kierunku wnętrza
klatki piersiowej. Jest to jednocześnie
klatki piersiowej. Jest to jednocześnie
miejsce połączenia drugiego żebra z
miejsce połączenia drugiego żebra z
mostkiem. Żebro to jest również
mostkiem. Żebro to jest również
wyczuwalne
badaniem
palpacyjnym.
wyczuwalne
badaniem
palpacyjnym.
Żebro I ukryte pod obojczykiem jest
Żebro I ukryte pod obojczykiem jest
niedostępne
badaniu
dotykowemu.
niedostępne
badaniu
dotykowemu.
Wszystkie dalsze żebra są wyczuwalne
Wszystkie dalsze żebra są wyczuwalne
jak również i łuki żebrowe utworzone
jak również i łuki żebrowe utworzone
przez chrząstki żeber VII – X.
przez chrząstki żeber VII – X.
W okolicy karkowej wyczuwalny jest
W okolicy karkowej wyczuwalny jest
wyrostek kolczysty VII kręgu szyjnego, a
wyrostek kolczysty VII kręgu szyjnego, a
dalej na powierzchni grzbietu – kolejno
dalej na powierzchni grzbietu – kolejno
wyrostki kolczyste wszystkich kręgów
wyrostki kolczyste wszystkich kręgów
piersiowych, lędźwiowych aż do kości
piersiowych, lędźwiowych aż do kości
krzyżowej.
krzyżowej.
Na grzbietowej powierzchni tułowia,
Na grzbietowej powierzchni tułowia,
między II a VIII żebrem leży łopatka.
między II a VIII żebrem leży łopatka.
Badaniem palpacyjnym odnajdujemy jej
Badaniem palpacyjnym odnajdujemy jej
kąt górny i dolny, łączącą je krawędź
kąt górny i dolny, łączącą je krawędź
przyśrodkową oraz wyrostek barkowy i
przyśrodkową oraz wyrostek barkowy i
grzebień łopatki.
grzebień łopatki.
Na kości biodrowej wyczuwalny jest z
Na kości biodrowej wyczuwalny jest z
przodu kolec biodrowy przedni górny, w
przodu kolec biodrowy przedni górny, w
tyle odnajdujemy kolec biodrowy tylny
tyle odnajdujemy kolec biodrowy tylny
górny, między nimi wyczuwa się
górny, między nimi wyczuwa się
grzebień kości biodrowej.
grzebień kości biodrowej.
Badając obręcz kończyny dolnej w partii tylnej
Badając obręcz kończyny dolnej w partii tylnej
odnaleźć można guz kulszowy. Na przedłużeniu
odnaleźć można guz kulszowy. Na przedłużeniu
wyrostków kolczystych kręgów lędźwiowych na
wyrostków kolczystych kręgów lędźwiowych na
kości krzyżowej napotykamy grzebień krzyżowy
kości krzyżowej napotykamy grzebień krzyżowy
pośrodkowy
pośrodkowy
.
.
Punkty kostne na kończynie górnej
(przód):
1 - obojczyk
2 - wyrostek kruczy
3 - wyrostek barkowy
4 - guzek większy kości ramiennej
5 - głowa kości ramiennej
6 - nadkłykieć boczny
7 - nadkłykieć przyśrodkowy
8 - głowa kości promieniowej
9 - wyrostek rylcowaty kości
promieniowej
10 - wyrostek rylcowaty kości łokciowej
11 - głowy kości śródręcza od I do V
Punkty kostne na kończynie górnej (tył):
1 – kąt górny łopatki
2 – grzebień łopatki
3 - wyrostek barkowy łopatki
4 – brzeg przyśrodkowy łopatki
5 – guzek większy kości ramiennej
6 – kąt dolny łopatki
7 – wyrostek łokciowy kości łokciowej
8 – nadkłykieć przyśrodkowy kości
ramiennej
9 - nadkłykieć boczny
10 – głowa kości promieniowej
11 – trzon kości łokciowej
12 – wyrostek rylcowaty kości
promieniowej
13 - wyrostek rylcowaty kości łokciowej
14 – kości śródręcza od I do V
• Punkty kostne na kończynie
dolnej (przód):
1 –kolec biodrowy przedni
górny
2 – kolec kulszowy
3 - krętarz większy
4 – nadkłykieć i kłykieć boczny
5 – nadkłykieć i kłykieć
przyśrodkowy
• 6 – rzepka
7 – kłykieć boczny kości
piszczelowej
8 – głowa kości strzałkowej
• 9 – powierzchnia przyśrodkowa
trzonu kości piszczelowej
10 – kostka przyśrodkowa
11 –kostka boczna
Punkty kostne na kończynie dolnej
(tył):
1 – grzebień biodrowy
2 – krętarz większy
3 - guz kulszowy
4 – powierzchnia podkolanowa
5 – kłykieć i nadkłykieć boczny
6 – kłykieć i nadkłykieć
przyśrodkowy
7 – głowa kości strzałkowej
8 – kostka boczna
9 – guz piętowy
10 – kostka przyśrodkowa
Goniometria
Goniometria
Zagadnieniami zakresu ruchomości stawów
Zagadnieniami zakresu ruchomości stawów
zajmują się różne dyscypliny nauk.
zajmują się różne dyscypliny nauk.
Przyrząd służący do wykonania pomiaru z
Przyrząd służący do wykonania pomiaru z
zakresu ruchów nosi nazwę goniometru.
zakresu ruchów nosi nazwę goniometru.
goniometr
W użyciu jest wiele goniometrów różnej
W użyciu jest wiele goniometrów różnej
konstrukcji najczęściej używane:
konstrukcji najczęściej używane:
•
goniometr obrotowy – do pomiaru ruchów
goniometr obrotowy – do pomiaru ruchów
rotacyjnych
rotacyjnych
•
goniometr dwuramienny - do pomiaru
goniometr dwuramienny - do pomiaru
ruchów
ruchów
zginania prostowania,
zginania prostowania,
odwodzenia, przywodzenia.
odwodzenia, przywodzenia.
Środki ciężkości ciała i metody ich
Środki ciężkości ciała i metody ich
wyznaczania
wyznaczania
Środek ciężkości ciała jest to
Środek ciężkości ciała jest to
teoretyczny punkt przyłożenia
teoretyczny punkt przyłożenia
wypadkowej sił ciężkości
wypadkowej sił ciężkości
poszczególnych części ciała.
poszczególnych części ciała.
W organizmie żywym położenie środka ciężkości
W organizmie żywym położenie środka ciężkości
ciała może się zmienić w zależności od:
ciała może się zmienić w zależności od:
•
Pozycja ciała,
Pozycja ciała,
•
Stan fizjologiczny organizmu
Stan fizjologiczny organizmu
Znajomość usytuowania środka ciężkości
ciała ma pierwszorzędne znaczenie przy
dokonywaniu oceny stanu równowagi, przy
ocenianiu prawidłowości postawy; środek
ciężkości ciała jest punktem który
obserwujemy przy przeprowadzaniu analizy
ruchów (np.. Tor lotu skoczka w dal).
Rolę środka ciężkości ciała człowieka
doceniano od dawna. Pierwszych prób
oznaczenia jego usytuowania dokonano już w
drugiej połowie XVII wieku, kiedy to włoski
uczony Borreli ustalił przybliżone miejsce
środka ciężkości.
Do chwili obecnej opracowano wiele metod
oznaczenia położenia środka ciężkości
ciała.
Stosowane metody dzielimy na następujące
Stosowane metody dzielimy na następujące
grupy:
grupy:
metody pośrednie
metody pośrednie
•
Metoda składania sił równoległych
Metoda składania sił równoległych
•
Metoda składania momentów sił (analityczna)
Metoda składania momentów sił (analityczna)
•
Metoda wagowa (Abałakowa)
Metoda wagowa (Abałakowa)
metody bezpośrednie
metody bezpośrednie
•
Metoda Baslera w modyfikacji Hochmutha
Metoda Baslera w modyfikacji Hochmutha
Do oznaczenia położenia środka ciężkości
Do oznaczenia położenia środka ciężkości
ciała
ciała
potrzebne jest zdjęcie badanego
potrzebne jest zdjęcie badanego
osobnika,
osobnika,
znany też musi być ciężar jego ciała
znany też musi być ciężar jego ciała
.
.
W pozycji stojącej, podwójny nacisk nie
W pozycji stojącej, podwójny nacisk nie
przedstawia problemu równoważenia w
przedstawia problemu równoważenia w
układzie czołowym.
układzie czołowym.
W planie czołowym przechodzimy od pozycji
W planie czołowym przechodzimy od pozycji
symetrycznej do pozycji biodrowej, która jest idealną
symetrycznej do pozycji biodrowej, która jest idealną
pozycją odpoczynku.
pozycją odpoczynku.
W płaszczyźnie strzałkowej
W płaszczyźnie strzałkowej
środek ciężkości wypada przed
środek ciężkości wypada przed
osią stawu skokowego górnego
osią stawu skokowego górnego
i musi być przeciwważony przez
i musi być przeciwważony przez
aktywność
mięśnia
aktywność
mięśnia
plaszczkowatego,
który
jest
plaszczkowatego,
który
jest
jedynym
mięśniem
jedynym
mięśniem
wykazującym wtedy aktywność
wykazującym wtedy aktywność
elektryczną.
elektryczną.
• Dziękuję za uwagę