Stany zagrożenia życia w
chorobach obwodowego układu
nerwowego

Medyczne Studium Zawodowe
ZDZ Katowice
Maja Grzanka

Zespół Guillain - Barre



Ostra zapalna poliradikulopatia

demielinizacyjna ( zespół Guillain –

Barre) to nabyta choroba nerwów

obwodowych o nieustalonej

jednoznacznie etiologii powstająca z

udziałem machanizmów

autoimmunologicznych



Czynnikiem wyzwalającym może być

zakażenie wirusowe lub bakteryjne

Zespół Guillain - Barre

Objawy:



parestezje i bóle stóp



bóle korzeniowe



niedowład wiotki kończyn dolnych o charakterze

wstępującym



osłabienie lub zniesienie odruchów głębokich



czuciowe objawy ubytkowe



obustronny, obwodowy niedowład mięśni twarzy (około

50%)



niedowłady mięśni gałkoruchowych



zaburzenia autonomiczne:

-zaburzenia rytmu serca
-wahania ciśnienia krwi
-niewydolność oddechowa.

Zespół Guillain – Barre - przebieg



Objawy narastają szybko w ciągu kilku
dni lub tygodni, następnie utrzymują
się na stałym poziomie aż do okresu
zdrowienia trwajacego niekiedy wiele
miesięcy. U 10 % przebieg dwufazowy
z pogorszeniem, u 2% nawroty
choroby

Zespół Guillain – Barre - powikłania



Niewydolnosć oddechowa
wymagająca sztucznej wentylacji
(25% chorych)



Porażenie mięśni opuszkowych
grożące zachłyśnięciem



Zaburzenia rytmu serca



Zakrzepica żylna u chorych
unieruchomionych

Zespół Guillain – Barre - leczenie



Postępowanie przyczynowe polega na
stosowaniu plazmaferezy i dożylnych
wlewów immunoglobulin (IVIG). U
części pacjentów niezbędne jest
postępowanie objawowe, polegające na
leczeniu zaburzeń autonomicznych.



U wszystkich chorych z niedowładami
zaleca się fizjoterapię i rehabilitację
ruchową kończyn.

Miastenia



Miastenia (miastenia rzekomoporaźna,

choroba Erba-Goldflama, łac.

myasthenia gravis, ang. myasthenia

gravis) – nabyta, przewlekła choroba,

charakteryzująca się nużliwością

(szybkim zmęczeniem i osłabieniem)

mięśni szkieletowych. Przyczyną

miastenii jest proces

autoimmunologiczny, skierowany

przeciwko receptorom

acetylocholinowym.

Miastenia - epidemiologia



Częstość choroby wynosi około 50-
125:1 000 000. Kobiety chorują 2-3
razy częściej od mężczyzn. Dwie
największe grupy chorych stanowią
młode kobiety w wieku 20-35 lat i
starsi mężczyźni w wieku 60-75 lat.

Miastenia - objawy



Podstawowym objawem jest nadmierna

męczliwość mięśni, manifestowana jako:



opadanie powiek



diplopia



zmiana mimiki twarzy, tzw. uśmiech

poprzeczny



opadanie żuchwy



osłabienie gryzienia, żucia, połykania

pokarmów, nasilające się w miarę jedzenia



osłabienie głosu, niewyraźna mowa w miarę

wydawania głosu

Miastenia - objawy



opadanie głowy



osłabienie mięśni rąk w czasie
wykonywania zwykłych czynności
(mycie, czesanie, golenie się)



osłabienie siły mięśni nóg przy
chodzeniu



upadki podczas biegu



zaburzenia oddychania.

Miastenia – postaci kliniczne



Grupa I – miastenia oczna



Grupa IIA – łagodna miastenia uogólniona



Grupa IIB – umiarkowana do ciężkiej
miastenia uogólniona



Grupa III – miastenia ostra (gwałtowna) lub
ciężka uogólniona z niewydolnością
oddechową



Grupa IV – miastenia, późna, ciężka, ze
znaczącą symptomatologią opuszkową.

Miastenia - przebieg



Zazwyczaj opadanie powiek oraz
podwójne widzenie pojawia się we
wstępnej fazie choroby. Następna faza
miastenii obejmuje mięśnie gardła i
krtani, czego objawem jest "nosowy
głos" oraz pojawiająca się dysfagia
oraz trudności z żuciem pokarmów.
Często zajmowane są również mięśnie
tułowia i kończyn.

Przełom miasteniczny



Szybkie i ciężkie zaostrzenie objawów
miastenii z objawami niewydolności
oddechowej



Najcześciej występuje w pierwszych 2
latach trwania choroby



Osłabienie mięśni oddechowych
prowadzi do zaburzeń wentylacji



Występuje hipoksemia i hiperkapnia

Przełom cholinergiczny



Występuje u chorych z nasilonymi
objawami miastenii, którzy zwiększają
dawkę leków



Do objawów należa zaburzenia
oddychania, drżenie mieśni, ból
brzucha, biegunka



Charakterystyczna jest bradykardia i
bardzo wąskie źrenice

Botulizm – zatrucie jadem
kiełbasianym



Zatrucie jadem kiełbasianym, botulizm (łac.

Botulismus) to zespół toksycznych objawów wywołany

działaniem wytwarzanego przez Gram-dodatnią,

beztlenową bakterię Clostridium botulinum jadu

kiełbasianego na organizm.



Do zatrucia dochodzi drogą pokarmową (spożycie

pokarmów zawierających toksynę), a w wyjątkowych

przypadkach także w przebiegu zakażenia

bakteryjnego rany (botulizm przyranny).



Najczęściej źródłem zatrucia są konserwy, często

mięsne, ale również jarzynowe czy rybne. Bywają to

często przetwory wytwarzane w warunkach domowych,

lub przeterminowana lub niewłaściwie przechowywana

żywność zakupiona w handlu. Jeśli wieczko jest

wybrzuszone (bombaż), konserwa na pewno nie nadaje

się do spożycia.

Botulizm – zatrucie jadem
kiełbasianym

W przebiegu zatrucia występują 2 grupy objawów:



objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak

nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha



objawy toksycznego działania toksyny botulinowej



osłabienie, bądź porażenie różnych grup mięśni,

charakterystyczne i łatwo zauważalne jest opadanie

powiek, nadające twarzy senny wyraz, podwójne

widzenie



W ciężkich przypadkach zatruć może dojść do zatrucia

śmiertelnego (10-25%) z powodu:



niewydolności oddechowej



zachłystowego zapalenia płuc



zatrzymania akcji serca.

Botulizm – zatrucie jadem
kiełbasianym



Leczenie polega na podaniu
antytoksyny przeciwko toksynie
Clostridium botulinum