NIEDROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH I
WENTYLACJA
• PODZIAŁ:
Ze względu na charakter przeszkody:
-mechaniczna
-czynnościowa
Ze względu na stopień obturacji:
-częściowa
-całkowita
Ze względu na szybkość powstawania:
-ostra
-przewlekła
PRZYCZYNY I LOKALIZACJA
1. na odcinku jamy ustnej- rzadka, zwykle częściowa
- Skrzywienie przegrody nosa
- polipy
-obrzęk bł. śluzowej
-obecność ciał obcych
2. na odcinku gardła:
-uszkodzenie przerośniętego trzeciego migdałka
-krwotok z rany
-opadnięcie żuchwy i zapadanie się języka
-treść żołądkowa
3. Na odcinku krtani:
-skurcz krtani / ciało obce
-nowotwory/urazy
-obrzęk podgłośniowy
PRZYCZYNY I LOKALIZACJA
4. na odcinku oskrzeli / oskrzelików:
-skurcz + obrzęk błony śluzowej
+wzmożone wydzielanie śluzu
-ciało obce /nowotwór
5. na odcinku tchawicy:
-ucisk z zewnątrz przez powiększony gr.
tarczowy
-blizny-skutek uszkodzenia przez rurkę
intubacyjną.
ROZPOZNAWANIE:
- bulgotanie
(płynna lub półpłynna treść w
głównych drogach oddechowych)
- chrapanie
- pianie
(kurcz głośni)
- paradoksalne ruchy kl. piersiowej i
brzucha-
Całkowita niedrożność dróg oddechowych
(kołysanie)
- brak szmerów oddechowych
-całkowita
niedrożność dróg oddechowych
PODSTAWOWE ZABIEGI
UDRAŻNIANIA
DRÓG ODDECHOWYCH:
1.ODGIĘCIE GŁOWY
2.UNIESIENIE ŻUCHWY
3.WYSUNIĘCIE ŻUCHWY
UDRAŻNIANIE DRÓG
ODDECHOWYCH
UWAGA!!!
Podejrzenie obrażeń szyjnego odcinka rdzenia
kręgowego:
- w czasie resuscytacji utrzymywać głowę ,szyję, kl.
piersiową i okolicę lędźwiową w pozycji neutralnej
-należy udrożnić drogi oddechowe przez uniesienie lub
wysunięcie żuchwy w połączeniu z ręczną stabilizacją
w osi głowy i szyi przez asystującą osobę.
PAMIĘTAJ!!!
• UDROŻNIENIE DRÓG ODDECHOWYCH JEST
CZYNNOŚCIĄ PRIORYTETOWĄ W STOS.DO
POTENCJALNEGO USZKODZENIA SZYJNEGO
ODCINKA KRĘGOSŁUPA!!!
PRZYRZĄDOWE UDRAŻNIANIE
DRÓG ODDECHOWYCH:``
• RURKA USTNO-GARDŁOWA
-zakładana tylko głęboko nieprzytomnym
-dobór: odległość od kącika ust do płatka ucha
• RURKA NOSOWO-GARDŁOWA
-
lepiej tolerowana przez pacjentów
zamroczonych
- 3 różne rozmiary
- dobór nie długości, ale średnicy
PRZYRZĄDOWE UDRAŻNIANIE
DRÓG ODDECHOWYCH
TLEN:
- stosować zawsze gdy jest dostępny
- tlen przez maskę tlenową – uzyskamy
stężenie
do 50% ; maska z rezerwuarem – stężenie
do 85%
- wstępnie należy stosować możliwie
najwyższe stężenie tlenu
PRZYRZĄDOWE UDRAŻNIANIE
DRÓG ODDECHOWYCH
• Odsysanie
• Potrzebne: urządzenie ssące, cewniki
• Chory zaintubowany
-jeśli ma zachowane odruchy z tylnej ściany gardła
ostrożnie
– odsysanie może spowodować wymioty!!!
-wykonanie:
natlenienie 100% tlenem przez 3 min. przed
odessaniem (ryzyko hipoksji)
Cewnik wprowadza się przy wyłączonym
ssaniu!!!
jednorazowe odsysanie max.10 sek.
WOREK
SAMOROZPRĘŻALNY
ZALETY:
• Możliwość prowadzenia oddechu
kontrolowanego i wspomaganego.
• Powietrze atmosferyczne - 21% tlenu
• Powietrze atmosferyczne + tlen –
ok..45 %
tlenu
• Możliwość wzbogacenia mieszanki
oddechowej tlenem do 100% przy
wykorzystaniu rezerwuaru tlenowego.
• Możliwość wyczuwania oporów oddechowych
• Idealna metoda wentylacji po zaintubowaniu.
WOREK
SAMOROZPRĘŻALNY
• Można połączyć z maską twarzową,
rurką dotchawiczą lub innymi
przyrządami do udrażniania dróg
oddechowych.
POŚREDNI MASAŻ SERCA
• Od momentu intubacji , założenia Combitube
lub nadgłośniowego przyrządu do udrażniania
dróg oddechowych wentyluj płuca z częstością
10 oddechów /min
i kontynuuj
uciskanie kl. piersiowej bez przerw na
wentylację
(SPOSÓB
ASYNCHRONICZNY).
• SPOSÓB SYNCHRONICZNY-
przy drogach
oddechowych zabezpieczonych maską
krtaniową lub rurką UG na czas wdechu
przerywamy uciskanie kl. piersiowej.
PRZYRZĄDOWE UDRAŻNIANIE
DRÓG ODDECHOWYCH
MASKA KRTANIOWA LMA:
składa się z rurki o szerokim świetle z
eliptycznym mankietem, uszczelniającym
okolicę wejścia do krtani.
• jest bardziej prosta i efektywna od wentylacji
workiem samorozprężalnym i maską twarzową.
• p/wskazania:
Zwiększone ryzyko aspiracji i niemożność
zapewnienia adekwatnej wentylacji u
pacjentów z niską podatnością płuc i/lub kl.
piersiowej!!!
PRZYRZĄDOWE UDRAŻNIANIE
DRÓG ODDECHOWYCH
• COMBITUBE:
rurka przełykowo – tchawicza o
podwójnym świetle.
-
wprowadzana na ślepo przez usta i gardło
wzdłuż krzywizny języka i umożliwiającą
wentylację niezależnie czy trafi do
przełyku , czy do tchawicy.
INTUBACJA TCHAWICY
Wskazania:
-brak możliwości skutecznej sztucznej wentylacji
innym sposobem
-brak drożności po założeniu rurek gardłowych
-brak odruchów obronnych (śpiączka)
-chorzy z urazem czaszkowo- mózgowym
-konieczność wentylacji
-oparzenie dróg oddechowych
-krwawienie, wymioty
-urazy twarzoczaszki
INTUBACJA TCHAWICY
ZALETY:
- ochrona dróg oddechowych przed aspiracją
treści żołądkowej lub krwi z jamy ustnej i
gardła.
- zapewnienie adekwatnej objętości oddechowej
- możliwość odsysania dróg oddechowych
- możliwość podania leków (
ADRENALINA.
LIDOKAINA, ATROPINA, NALOKSON)
- brak konieczności synchronizowania uciskania
kl. piersiowej i wentylacji.
INTUBACJA TCHAWICY
Ogólne zalecenia:
-intubacja tak szybko, jak to możliwe
-wykonywana przez najbardziej doświadczoną osobę
-poprzedzona natlenianiem innymi metodami.
-czas trwania max. 30 sek. NA ZATRZYMANYM
WDECHU
-
JEŚLI PRÓBA INTUBACJI NIEUDANA
WENTYLOWAĆ 100 % TLENEM PRZEZ 20-30
SEK.
-zawsze obustronne osłuchanie płuc i nadbrzusza po
uszczelnieniu mankietu
-głębokość wprowadzenia rurki: kobiety
21-22 cm
mężczyźni
23-24 cm
INTUBACJA TCHAWICY
MANEWR SELLICA
: uciśnięcie
chrząstki pierścieniowatej
• pomaga w uwidocznieniu wejścia do
nagłośni.
• zabezpiecza przed ulewaniem treści
żołądkowej.
INTUBACJA TCHAWICY
Powikłania:
• uszkodzenie warg, zębów, języka, dna
jamy ustnej, fałdów głosowych, tchawicy.
• intubacja prawego oskrzela.
• intubacja przełyku.
• wymioty z aspiracją do dróg
oddechowych
• zab. rytmu serca (bradykardia, RR )
• Przepuklina mankietu uszczelniającego
KONIKOPUNKCJA:
• Nakłucie błony pierścienno-
tarczowej grubą kaniulą.
KONIKOTOMIA
Nakłucie błony pierścienno- tarczowej
przy użyciu skalpela i założenie cienkiej
rurki intubacyjnej (3-5 mm) –
prowadzenie wentylacji przez ok.30-40
min.
POWIKŁANIA:
• krwawienie.
• fałszywa droga.
• perforacja przełyku.
• rozedma podskórna lub odma.
PRZYRZĄDOWE
UDRAŻNIANIE DRÓG
ODDECHOWYCH
Pacjent urazowy:
• Podejrzewać uraz kręgosłupa w przypadku:
- wypadek motorowy
- upadek z wysokości
- uraz głowy
- uraz twarzoczaszki
- uraz wielonarządowy