Specyfika filmu francuskiego w czasie drugiej wojny światowej

5 grudnia 1942 roku miał premierę film Wieczorni goście Marcela Carne. Film był

pozbawiony wszelkich znamion realizmu, był oparty na starej XV wiecznej francuskiej

opowieści, podstawą dla rozwiązań plastycznych był XV wieczny francuski modlitewnik

„Bardzo bogate godzinki księcia de Berry” Film jest wewnętrznie harmonijny, ze spokojną

muzyką, wolnymi ruchami kamery. Film kompletnie nie porusza tematyki wojenne, po

premierze niektórzy dopatrywali się postaci Diabła Hitlera, a w bijących sercach kochanków
otuchy dla Francji jednak szybko zaniechano takich interpretacji. Film r

ealizował raczej

eskapistyczną strategię wojennego kina.
Kruk

(1943) Pierwsze próby powstawania scenariusza miały miejsce już w latach 30. Film

przedstawiał obraz francuskiej społeczności małego miasteczka. Wszyscy jego mieszkańcy
byli dwulicowi i skoru

mpowani, nawet dzieci kłamały. W centrum intrygi stał chirurg-

outsider, kryjący mroczną tajemnicę, będący w centrum zainteresowania kilku kobiet tym

nimfomanki. Film jest klaustrofobiczny, ekspresyjne oświetlenie, krzywe ustawienia kamery.
Kruk nie spodba

ł się mieszkańcom Paryża, ani niemieckiej Komendanturze. Odwtórca

głównej roli trafił do więzienia, a Ginette Leclerc trzymano dziewięć miesięcy w

odosobnieniu, bez postawienia zarzutów. Clouzot musiał zrezygnować ze stanowiska w
Continentalu. Film krytyko

wano za antyfrancuskość i nihilizm. Film po wojnie wraz z

kilkoma innymi został objęty zakazem wyświetlania. Od powstania filmu słowo „kruk”

przyjęło się jako określeni osoby piszącej donosy. Evelyn Ehrlich – Frontalny atak na

bastiony Vichy. Zarzucała, że film został przez ludzi spłycony i niezrozumiały, wywołał

burzę, ale nie taką jak powinien. Scena, której przy słowach „gdzie jest granica zła”

pokazywany był globus podświetlony rozkołysaną lampą, pokazujący Europę, Rosję i Afrykę.