background image

Dorosły z zespołem Aspergera

str. 1 

Źródło: Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom  
z Ukrytymi Niepełnosprawnościami 
im. Hansa Aspergera 

Dorosły z 
ZA  

 

Dorosły człowiek z Zespołem Aspergera 
 

Nie istnieje zbyt wiele naukowo potwierdzonych informacji i raportów na temat wchodzenia 
dzieci z ZA w dorosłość. Dopiero niedawno, przy opracowywaniu wyników wprowadzono 
rozróżnienie pomiędzy Zespołem Aspergera a autyzmem, ale brano pod uwagę jedynie 
najcięższe przypadki. 
Dostępne  dane  wskazują,  że  w  porównaniu  z  innymi  formami  autyzmu  dzieci  z  ZA  maja 
większe  szanse  na  to,  by  w  dorosłym  życiu  funkcjonować  normalnie  jako  niezależne 
jednostki.  Dotyczy  to  wszystkich  dziedzin  życia:  zarówno  wykształcenia,  zawodu, 
zatrudnienia, jak i małżeństwa i rodzicielstwa. 
 
Pośrednim źródłem danych w tej materii mogą być informacje nt. tych rodziców i krewnych 
dzieci z ZA, którzy sami cierpią na to zaburzenie. Ich przykład wskazuje, że zaburzenie to nie 
niszczy całkowicie potencjalnych możliwości ułożenia sobie normalnego życia. 
 
Dorośli  ci  zwykle  wykonują  pracę  lub  zdobywają  zawód  związany  z  ich  szczególnymi 
zainteresowaniami, czasami  okazują  się  w  swojej  dziedzinie  bardzo  dobrymi  fachowcami. 
Zetknęliśmy się ze studentami z Zespołem Aspergera, którzy pomyślnie nie tylko ukończyli 
program studiów medycznych, ale także kursy specjalistyczne. 
<> 
<>Trzeba jednak dodać, że tacy studenci, pomimo iż tak dobrze sobie radzą z nauką, na ogół 
wciąż mają pewne kłopoty w kontaktach społecznych. Towarzyska i emocjonalna strona tych 
kontaktów  wciąż  stanowi  dla  nich  wyzwanie  –  pomimo  to,  wielu  wstępuje  w  związki 
małżeńskie  i  ma  dzieci..  Interakcje  z  innymi  ludźmi,  zarówno  wewnątrz  rodziny  jak  i  poza 
nią, utrudnia sztywny sposób  bycia osób z  ZA oraz zauważalny  egocentryzm. Jest  to  częstą 
przyczyną ich stanów depresyjnych i niepokojów. Prawdziwy charakter ich problemów może 
jednak pozostać niezauważony w zamęcie spowodowanym standardowym leczeniem. 

<>Gillberg ocenia, że 30-50% wszystkich dorosłych z ZA nigdy nie było badanych lub 
dobrze zdiagnozowanych. Ludzie ci traktowania są przez innych jako odmieńcy czy 
ekscentrycy lub stwierdza się u nich inne choroby psychiczne. Obydwaj autorzy zetknęli się 
w swojej karierze z wieloma osobnikami którzy wg nich spełniają kryteria ZA. Wielu z nich, 
często przy pomocy osób bliskich i kochanych, osiągnęło wysoki poziom przystosowania, 
zarówno na gruncie osobistym jak i zawodowym. Wielu z naszych najinteligentniejszych i 
najlepiej funkcjonujących studentów z ZA zyskało szacunek w kręgach akademickich za ich 
pasję i poświęcenie na rzecz poszerzania naszej wiedzy w wybranej przez siebie dziedzinie. 
 
Reprodukcja za zgodą  John Wiley & Sons Ltd. Wszystkie prawa zastrzeżone. Książkę można 
zamówić na stronie  

http://wiley.com

 

 
Dziękujemy również Gdańskiemu Wydawnictwu Psychologicznemu za udostępnienie praw 
do tłumaczenia polskiego. Książkę można nabyć na stronie 

http://gwp.pl