Microsoft Word - Nowe standardy świadczenia usług.doc

Skrypt opracowany w ramach działalności

Instytutu Europejskiego

Studium Prawa Europejskiego

w Warszawie

ul. Prosta 2/14 lok. 204, 00-850 Warszawa

tel./fax. 22/833-38-90; 833-39-90

www.uniaeuropejska.net.pl

e-mail: info@spe.edu.pl

Wydawca:

Instytut Europejski

ul. Prosta 2/14, 00-850 Warszawa

Tel./fax. 22/833-38-90; 833-39-90

e-mail: fundacja-pe@fundacja-pe.org.pl

Fundacja Prawo Europejskie

Spis treści:

I. Publiczne służby zatrudnienia ………………………………………………………………4

II. Pojecie pośrednictwa pracy ………………………………………………………………...6

III. Zasady prowadzenia pośrednictwa pracy…………………………………………………..9

IV. Formy pośrednictwa pracy ……………………………………………………………….10

V. Instrumenty wspierające podstawowe usługi rynku pracy ……………………….……….11

VI. Nowe wymagania ustawowe pośrednictwa pracy ……………………………………….13

VII. Standardy pośrednictwa pracy …………………………………………………………..14

1. Przyjmowanie informacji o wolnym miejscu zatrudnienia ……………………………15

2. Przyjmowanie oferty pracy ………………………………………………………........16

3. Upowszechnianie i realizacja oferty pracy zawierającej dane umożliwiające

identyfikację pracodawcy …………………………………………………………….18

4. Upowszechnianie i realizacja oferty pracy niezawierającej danych umożliwiających

identyfikację pracodawcy ………………………………………………………………..19

5. Podejmowanie kontaktu z nowym pracodawcą ……………………………….............21

6. Utrzymywaniu kontaktu z pracodawcą ………………………………………………..22

7. Podejmowanie kontaktu z bezrobotnym……………………………………………….23

8. Przedstawianie bezrobotnemu lub poszukującemu pracy propozycji odpowiedniego

zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ………………………………………………...24

9. Przedstawianie bezrobotnemu lub poszukującemu pracy możliwości pomocy wobec

braku propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej …………….25

10. Utrzymywanie kontaktu z bezrobotnym lub poszukującym pracy ………………......26

11. Istota wprowadzenia standardów pośrednictwa pracy ………………………….........27

VIII. Usługi pośrednictwa pracy na rynku europejskim – usługi EURES …………………...28

1. Pojęcie EURES ………………………………………………………………..………28

2. Standard usług EURES …………………………………………………………...…...31

IX. Podsumowanie …………………………………………………………………………...32

Test……………………………………………………………………………………………34

I. Publiczne służby zatrudnienia

Pośrednictwo pracy jest podstawową funkcją publicznych służb zatrudnia.

W Polsce publiczne służby zatrudnienia istnieją od 1918 roku. Od tego czasu ich

struktura organizacyjna i

zadania ulegały wielu zmianom, zależnie od sytuacji

gospodarczej i politycznej w kraju. Nowoczesny ustrój służb zatrudnienia został

wprowadzony Ustawą z dnia 28 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu

bezrobociu. Następnie w Ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia

i instytucjach rynku pracy publiczne służby zatrudnienia wymienione zostały na

pierwszym miejscu wśród instytucji realizujących zadania określone w ustawie.

Tworzą je organy zatrudnienia wraz z powiatowymi i wojewódzkimi urzędami pracy,

urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw pracy oraz urzędami wojewódzkimi,

realizującymi zadania określone ustawą. W skład publicznych służb zatrudnienia wchodzi

16 wojewódzkich urzędów pracy oraz 338 urzędów powiatowych oraz ich filie. Łącznie

strukturę publicznych służb zatrudnienia tworzą 354 urzędy, które obsługują 379

powiatów i 16 województw.

System organów zatrudnienia ma charakter rządowo-samorządowy,

a jego istotną cechą jest niezależność każdej jednostki organizacyjnej.

Formalna i

organizacyjna odrębność między organami samorządowymi a

organami

rządowymi powoduje, że mamy do czynienia z modelem zdecentralizowanym.

Ogólna polityka rynku pracy ustalana jest na szczeblu krajowym, ale urzędy pracy zarówno

powiatowe, jak i wojewódzkie mają ogromne możliwości uzupełniania jej, tak by zaspokajać

lokalne potrzeby.

Decentralizacja nie wyklucza również istnienia pewnych zależności pomiędzy

organami zatrudnienia. Dotyczą one m. in.: sprawowania przez wojewodę nadzoru i kontroli

w zakresie polityki rynku pracy nad działalnością samorządu powiatu i województwa;

instancyjnego toku postępowania (tj. odwołania od decyzji organu zatrudnienia, stopnia

powiatowego, rozpatrywane są przez organ rządowy czyli wojewodę); trybu przekazywania

środków na obsługę rynku pracy oraz łagodzenie skutków bezrobocia.

Publiczne służby zatrudnienia odgrywają ważną rolę w zwiększaniu szans na

zatrudnienie osób bezrobotnych i poszukujących pracy. Świadczą usługi z zakresu

poradnictwa zawodowego, szkoleń, a

także realizują programy subsydiowania

zatrudnienia. Ogólnie rzecz biorąc, do zadań publicznych służb zatrudnienia należy

realizacja większości działań koniecznych do reintegracji pracowników na rynku pracy.

Ustawa o promocji zatrudnienia na nowo definiuje i określa zasady działań realizowanych

przez publiczne służby zatrudnienia. Wśród wielu funkcji, jakie na publiczne służby

zatrudnienia nakładają przepisy jest pośrednictwo pracy. Poza pośrednictwem pracy do

podstawowych usług rynku pracy zostały zaliczone: usługi EURES, poradnictwo

zawodowe i

informacja zawodowa, pomoc w

aktywnym poszukiwaniu pracy,

organizacja szkoleń.

Enumeratywnie wymienienie usług rynku pracy w ustawie ma na celu ich precyzyjne

zdefiniowanie i wskazanie specyfiki każdej z nich. Należy podkreślić, że powinny one być

traktowane jako elementy jednego systemu wsparcia osoby bezrobotnej w jej drodze na rynek

pracy.

Każdorazowo zastosowanie konkretnej usługi powinno zostać poprzedzone analizą

możliwości i potrzeb bezrobotnego i poszukującego pracy. Niewątpliwie najpowszechniejszy

charakter ma usługa pośrednictwa pracy, od początku istnienia publicznych służb

zatrudnienia będąca podstawową ich funkcją

Zastosowanie usługi poradnictwa zawodowego lub pomocy w

aktywnym

poszukiwaniu pracy, czy też organizacja szkoleń stają się celowe jedynie w sytuacji, gdy nie

jest możliwe udzielenie bezrobotnemu pomocy jedynie w drodze pośrednictwa pracy (np.

kiedy bezrobotny ma problemy z określeniem swoich możliwości lub oczekiwań; nie zna

reguł poruszania się po rynku pracy; nie ma umiejętności niezbędnych na lokalnym rynku

pracy). Usługa EURES jest natomiast usługą pośrednictwa pracy w odniesieniu do osób

zainteresowanych podjęciem pracy za granicą.

Pośrednictwo pracy umożliwia skojarzenie poszukujących pracy z pracodawcami oraz

uzyskanie informacji o wolnych miejscach pracy oraz o kandydatach. Bez takiej usługi,

zapełnienie wolnych miejsc pracy zajmuje więcej czasu, przez co ludzie pozostają bezrobotni

dłużej niż to konieczne. Publiczne służby zatrudnienia pomagają wypełnić tę lukę

informacyjną i skontaktować pracodawców z osobami poszukującymi pracy.

Należy podkreślić, że publiczne służby zatrudnienia nie są jedynym sposobem

znajdowania kandydatów na wolne miejsca pracy. Innymi sposobami są kontakty

osobiste, ogłoszenia prasowe, tablice ogłoszeń oraz prywatne agencje zatrudnienia.

Według ankiety przeprowadzonej w siedmiu państwach członkowskich UE, najczęstszymi

sposobami rekrutacji są ogłoszenia prasowe, sieci kontaktów zawodowych oraz kontakty

osobiste. Podobne są wyniki badań krajowych, które także potwierdzają, że większość

wolnych miejsc pracy wcale nie jest zapełniana przy pomocy publicznych służb

zatrudnienia lecz głównie przy pomocy ogłoszeń prasowych i kontaktów nieformalnych.

Wątpliwe jest natomiast czy te inne metody znajdywania kandydatów do pracy uwzględniają

interesy osób w najgorszej sytuacji na rynku pracy. Dlatego wiele państw nakłada na

publiczne służby zatrudnienia szczególne zadanie wspomagania osób poszukujących pracy,

które znajdują się w gorszej sytuacji na rynku pracy.

II. Pojęcie pośrednictwa pracy

Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i

innym osobom

poszukującym pracy w

znalezieniu odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom

w znalezieniu odpowiednich pracowników.

Można więc pośrednictwo określić jako proces doboru odpowiedniego

kandydata do konkretnej oferty pracy. Usługa ta zdefiniowana została pośrednio

poprzez wskazanie przykładowego katalogu czynności, które mieszczą się w pojęciu

pośrednictwa pracy.

Pośrednictwo pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub pośrednictwo do

pracy za granicą prowadzą powiatowe i

wojewódzkie urzędy pracy, agencje

pośrednictwa pracy i Ochotnicze Hufce Pracy.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

pośrednictwo pracy polega w szczególności na:

1. udzielaniu pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego

zatrudnienia oraz pracodawcom w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych

kwalifikacjach zawodowych;

2. pozyskiwaniu ofert pracy;

3. upowszechnianiu ofert pracy, w

tym przez przekazywanie ofert pracy do

internetowej bazy ofert pracy udostępnianej przez ministra właściwego do spraw

pracy;

4. udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze

zgłoszoną ofertą pracy;

5. informowaniu bezrobotnych i poszukujących pracy oraz pracodawców o aktualnej

sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy;

6. inicjowaniu i organizowaniu kontaktów bezrobotnych i poszukujących pracy

z pracodawcami;

7. współdziałaniu powiatowych urzędów pracy w zakresie wymiany informacji

o możliwościach uzyskania zatrudnienia i szkolenia na terenie ich działania;

8. informowaniu bezrobotnych o przysługujących im prawach i obowiązkach.

Definicja pośrednictwa pracy została w zapisach obecnie obowiązującej ustawy znacznie

poszerzona w stosunku do zapisów ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

Podstawowym elementem tej definicji pozostało udzielanie pomocy bezrobotnym

i poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia. Równie ważny element

to udzielanie pracodawcom pomocy w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych

kwalifikacjach zawodowych. W tym zapisie warto zwrócić uwagę na zmianę w stosunku do

zapisów dotychczasowych z odpowiednich pracowników (jak miało miejsce w poprzednio

obowiązujących przepisach) na pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych.

W ten sposób zwrócono uwagę by dla służb zatrudnienia kluczowe były cechy pracownika

związane z jego kwalifikacjami niezbędnymi z punktu widzenia potrzeb firmy, a nie inne

cechy, tak jak np. płeć lub wiek.

Pozyskiwanie ofert pracy, utrzymywanie szerokich i

wielokierunkowych kontaktów

z pracodawcami nie było pod rządami uprzednio obowiązującej ustawy regulowane.

Ustawodawca dodając punkt o pozyskiwaniu ofert chciał zaktywizować działania tych

urzędów pracy, które w swej dotychczasowej praktyce stosowały bierne podejście do

realizacji pośrednictwa pracy, nie podejmując aktywnych kontaktów z pracodawcami.

Zwrócił więc uwagę na potrzebę nawiązywania kontaktów w celu uzyskania ofert pracy, by

ich liczba w dyspozycji urzędów była jak największa.

W wyniku ostatnich zmian wprowadzonych ustawą z dnia 24 sierpnia 2007 r.

o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie

niektórych innych ustaw nastąpiło uszczegółowienie katalogu działań w

zakresie

pośrednictwa pracy przez wprowadzenie przepisu dotyczącego upowszechniania ofert pracy

z wykorzystaniem różnych form przekazu informacji w tym internetowej bazy ofert

pracy prowadzonej i udostępnianej przez ministra właściwego do spraw pracy. Celem

zmiany było doprecyzowanie pojęcia pośrednictwa pracy poprzez wprowadzenie do katalogu

działań stanowiących pośrednictwo pracy odrębnych regulacji dotyczących upowszechniania

ofert pracy z wykorzystaniem internetowej bazy ofert pracy. Dotychczasowe regulacje w tym

zakresie dotyczące pomocy bezrobotnym, poszukującym pracy oraz pracodawcom

sformułowane były w sposób ogólny. Wprowadzenie odrębnego zapisu wypełnia

dotychczasową lukę w zakresie postępowania z ofertami pracy.

Nowy przepis umożliwia upowszechnianie ofert pracy nie tylko w sposób tradycyjny przez

udostępnianie ich w siedzibach urzędów pracy, ale także z wykorzystaniem internetowej

bazy ofert pracy udostępnianej wszystkim urzędom pracy.

Ułatwi to powszechny dostęp wszystkich zainteresowanych podjęciem pracy do

informacji o aktualnych ofertach pracy posiadanych przez dany urząd pracy i w konsekwencji

skuteczniejsze zaspokajanie potrzeb pracodawców na wykwalifikowanych kandydatów do

pracy.

Obowiązek udzielania informacji pracodawcom o

kandydatach do pracy

w związku ze zgłoszoną ofertą pracy to konieczność dokonania wyboru z

bazy

zarejestrowanych osób tych, które najpełniej spełniają kryteria określone przez pracodawcę

i przedstawienie ich pracodawcy w celu ułatwienia wyboru najlepszego z nich. Nie oznacza to

konieczności zrezygnowania z wypracowanej metody pośrednictwa otwartego (gdy pełna

oferta, wraz z danymi adresowymi pracodawcy, trafia do wiadomości publicznej i kandydaci

sami zgłaszają się do pracodawcy), ale dotyczy to jedynie tych sytuacji, gdy pracodawca sam

zdecyduje o wyborze takiej metody działania.

Informowanie bezrobotnych i

poszukujących pracy oraz pracodawców

o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy ma na celu

uświadamianie odbiorcom usług urzędu uwarunkowań lokalnych w celu właściwego

kształtowania ich zachowań. W przypadku bezrobotnych może to oznaczać na przykład

konieczność podjęcia przekwalifikowania, w

przypadku pracodawców konieczność

komunikowania urzędowi zamiaru zatrudnienia osób o

określonych kwalifikacjach

z wyprzedzeniem tak, aby pozostawić czas na skierowanie bezrobotnych na określone kursy.

Ustawodawca nie określił sposobu realizacji tej funkcji, pozostawiając to do decyzji urzędu

w zależności od potrzeb i możliwości odbiorców.

Inicjowanie i organizowanie kontaktów bezrobotnych i poszukujących pracy

z pracodawcami może przybierać różne formy takie jak wydanie skierowania na zgłoszone

miejsce pracy, czy też organizację targów i giełd pracy.

Kolejny element omawianej definicji pośrednictwa pracy zwraca uwagę na

konieczność współdziałania poszczególnych jednostek publicznych służb zatrudnienia

przy realizacji usługi pośrednictwa pracy, a

tym samym na potrzebę działania

wykraczającego poza administracyjne granice działania powiatowego urzędu pracy. Ma to

stwarzać możliwość wspierania przestrzennej mobilności bezrobotnych.

Informowanie bezrobotnych o przysługujących im prawach i obowiązkach to część

usługi pośrednictwa pracy, ale nie należy traktować tego zapisu jako wskazującego na

wyłączny obowiązek osób odpowiedzialnych za pośrednictwo pracy.

Należy przyjąć, że intencją ustawodawcy było zwrócenie uwagi na konieczność stałego

uświadamiania bezrobotnych i poszukujących pracy o ich prawach i obowiązkach.

Ustawodawca wskazuje także na negatywne elementy definicji pośrednictwa pracy

poprzez wskazanie na zachowania, które nie stanowią pośrednictwa, są to:

1. kierowanie za granicę do pracodawców zagranicznych własnych pracowników, jeżeli

wynika to z umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;

2. kierowanie za granicę do zatrudnienia polegającego na czasowym przyjęciu do

rodziny w zamian za określone świadczenia w celu doskonalenia umiejętności

językowych lub zawodowych na okres do 2 lat; jest to kierowanie do pracy w tzw.

systemie au pair.

III. Zasady prowadzenia pośrednictwa pracy

Pośrednictwo realizowane przez publiczne służby zatrudnienia prowadzone jest

nieodpłatnie i kieruje się zasadami:

• dostępności usług pośrednictwa pracy dla poszukujących pracy oraz dla

pracodawców;

• dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług pośrednictwa

pracy przez poszukujących pracy;

• równości - oznaczającej obowiązek udzielania wszystkim poszukującym pracy

pomocy w znalezieniu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez względu na płeć,

wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację

seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub przynależność związkową;

• jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu pracy jest

podawane do wiadomości bezrobotnym i poszukującym pracy.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze zasada

dobrowolności nie pozostaje w

sprzeczności z

możliwością zastosowania sankcji

w przypadku niezastosowania się bezrobotnych do przepisów ustawy. Dobrowolność oznacza

bowiem prawo do decyzji o skorzystaniu z usługi pośrednictwa, sankcje natomiast dotyczą

korzystania z innych działań urzędu związanych z zabezpieczeniem społecznym. Osoba

decydująca się na korzystanie z zasiłku przyjmuje warunki jego otrzymywania, wśród których

znajduje się obowiązek przyjmowania odpowiednich ofert zatrudnienia. Z kolei zasada

jawności nie pozostaje w sprzeczności z możliwością stosowania tzw. zamkniętego

pośrednictwa pracy, w którym do publicznej wiadomości przedstawiana jest informacja

o wolnym miejscu pracy bez podania danych adresowych pracodawcy.

IV. Formy pośrednictwa pracy

Szczegółowe warunki prowadzenia przez publiczne służby zatrudnienia usług

pośrednictwa pracy określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia

2 marca 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia przez publiczne

służby zatrudnienia usług rynku pracy. Zgodnie z tym rozporządzeniem pośrednictwo

pracy polega w szczególności na pozyskiwaniu i upowszechnianiu ofert pracy. Może ono

być prowadzone w formie:

• indywidualnych kontaktów pośrednika pracy z bezrobotnym lub poszukującym pracy;
• targów pracy, które są zbiorową prezentacją ofert pracy zawierających dane

umożliwiające identyfikację pracodawcy;

• giełd pracy, które umożliwiają bezpośredni kontakt pracodawcy z kandydatami do

pracy dobranymi przez pośrednika pracy.

Indywidualne kontakty pośrednika pracy z bezrobotnym lub poszukującym pracy

zostały szczegółowo określone w

Rozporządzeniu Ministra Pracy i

Polityki Społecznej

w sprawie standardów usług rynku pracy, o czym szerzej poniżej ( Zobacz podrozdziały 7.7. do

7.10).

Targi pracy są formą grupowej realizacji otwartych ofert pracy w jednym miejscu,

jednocześnie przez i na rzecz wielu pracodawców, trwające 1-2 dni. Przez ofertę otwartą

rozumie się upublicznienie informacji o

pracodawcy poszukującym danej kategorii

pracowników. Ideą targów jest umożliwienie bezpośredniego spotkania wszystkim

chętnym pracodawcom i wszystkim osobom chętnym do podjęcia czy też zmiany pracy.

Realizacja tego przedsięwzięcia może być dokonana tak przez jeden podmiot (urząd pracy lub

agencję zatrudnienia) lub przez kilka z nich (bez względu na to, czy będą to publiczne służby

zatrudnienia, czy agencje zatrudnienia).

Dostęp do targów pracy nie powinien być w żaden sposób ograniczony.

Organizacja targów pracy jest szczególnie uzasadniona, gdy pośrednicy dysponują znaczną

liczbą ofert pracy w różnych zawodach i specjalnościach oraz gdy widzą potrzebę nawiązania jak

największej liczby nowych kontaktów z instytucjami rynku pracy.

Realizacja ofert pracy podczas targów może się odbywać tak przy czynnym udziale pośredników,

jak i przy ich udziale biernym ograniczającym się do odnotowywania ofert zrealizowanych

samoistnie lub wpływu nowych ofert pracy.

Giełdy pracy są szczególnymi formami prowadzenia pośrednictwa pracy.

Organizowanie giełd pracy jest szczególnie zasadne w przypadkach, gdy urząd pracy

dysponuje pewną liczbą zgłoszeń wolnych miejsc pracy dla osób o tych samych zawodach

lub dla konkretnego pracodawcy. Polegają na organizowaniu spotkań z pracodawcą

zgłaszającym ofertę pracy z wyselekcjonowaną przez pośrednika grupą bezrobotnych

lub poszukujących pracy. Spotkania te mogą odbywać się w siedzibie urzędu lub

pracodawcy. Istotne jest by w giełdzie pracy brali udział przedstawiciele pracodawców.

Powinni to być pracownicy kadrowi, kierownicy wydziałów, na których pracować mają

kandydaci do pracy, czy też inni pracownicy danego przedsiębiorstwa odpowiedzialni

bezpośrednio za organizację pracy. Ich zadaniem jest udzielenie pełnej i fachowej informacji

o warunkach pracy, o wymaganiach i wynagrodzeniu, a także sprawdzenie praktycznych

umiejętności i kwalifikacji kandydatów i wreszcie wybranie osób najlepiej spełniających

warunki stawiane przez danego pracodawcę.

V. Instrumenty wspierające podstawowe usługi rynku pracy

Ustawodawca oprócz podstawowych usług rynku pracy wskazał na instrumenty

wspierające ich realizację, które mają charakter uzupełniający. Instrumentami rynku pracy

wspierającymi podstawowe usługi rynku pracy, w tym pośrednictwo oraz usługi EURES

są:

• finansowanie kosztów przejazdu do pracodawcy zgłaszającego ofertę pracy lub do

miejsca pracy, odbywania stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy,

szkolenia lub odbywania zajęć w zakresie poradnictwa zawodowego poza miejscem

stałego zamieszkania w związku ze skierowaniem przez powiatowy urząd pracy;

• finansowanie kosztów zakwaterowania w miejscu pracy osobie, która podjęła

zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, staż, przygotowanie zawodowe w miejscu

pracy lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania, w przypadku skierowania

przez powiatowy urząd pracy;

• dofinansowanie wyposażenia miejsca pracy, podjęcia działalności gospodarczej,

kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa;

• refundowanie kosztów poniesionych z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia

społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego;

• finansowanie dodatków aktywizacyjnych.
Podstawowe usługi rynku pracy, jak i instrumenty rynku pracy je wspierające są pewnym

pakietem narzędzi, jakim dysponuje urząd pracy, dzięki któremu powinno dojść do

aktywizacji zawodowej bezrobotnych.

Rolą pracowników urzędu, poczynając już od rejestracji, jest zidentyfikowanie możliwości,

oczekiwań, potrzeb klienta i zaoferowanie takiej pomocy, która w kontekście potrzeb

lokalnego rynku pracy ma szanse okazać się najskuteczniejsza.

Każda usługa i każdy instrument ma swoja specyfikę, jednak wszystkie mają jeden cel,

jakim jest doprowadzenie bezrobotnego do stałego zatrudnienia. Jeśli cel ten jest możliwy do

osiągnięcia wyłącznie dzięki usłudze pośrednictwa pracy lub tylko informacji o ofertach

pracy (dostępnej np. w ogólnodostępnym „kiosku”), to nie ma potrzeby tracić czasu

i pieniędzy na organizowanie szerszego wsparcia. Jeśli jednak bezrobotny ma problem

z określeniem swoich oczekiwań czy możliwości, potrzebne jest dodatkowe wsparcie

w postaci usługi poradnictwa zawodowego. Jeśli problem dotyczy braku umiejętności

poruszania się po rynku pracy przydatne może być uruchomienie usługi pomoc w aktywnym

poszukiwaniu pracy, albo usługi poradnictwa zawodowego.

W przypadku gdy mamy do czynienia z grupami szczególnego ryzyka na rynku pracy,

mającymi szczególnie duże problemy w odnajdywaniu swej pozycji na rynku pracy istnieje

bogaty zestaw instrumentów specyficznych, którymi można wspierać działania pośrednictwa

pracy.

VI. Nowe wymagania ustawowe pośrednictwa pracy

Nowym zapisem ustawowym, jest przepis zobowiązujący powiatowy urząd pracy,

który nie dysponuje kandydatami spełniającymi wymagania określone w ofercie pracy,

do udostępnienia informacji o braku możliwości realizacji oferty innym powiatowym

urzędom pracy co najmniej przez internetową bazę ofert pracy. Zmiana polega na

doprecyzowaniu przepisów dotyczących współdziałania pomiędzy powiatowymi urzędami

pracy i wprowadzenie konieczności udostępniania informacji o braku możliwości realizacji

danej oferty przez powiatowy urząd pracy na terenie jego działania. Zapis ten ma ułatwić

przepływ informacji o potrzebach pracodawców i umożliwić innym urzędom pracy

skorzystanie z

takich ofert w

sytuacji dysponowania nadwyżką kandydatów

spełniających oczekiwania pracodawcy określone w ofercie pracy.

Dodatkowo sprecyzowano jednoznacznie, iż prowadzenie i udostępnianie internetowej bazy

ofert pracy leży w gestii ministra właściwego do spraw pracy.

Pracodawcy są obowiązani na bieżąco informować powiatowe urzędy pracy

właściwe ze względu na siedzibę pracodawcy lub miejsce wykonywania pracy o wolnych

miejscach zatrudnienia lub miejscach przygotowania zawodowego.

Nowelizacja ustawy z dnia 24 sierpnia 2007r. poszerzyła wachlarz możliwości związanych ze

zgłaszaniem informacji o ofercie pracy poprzez umożliwienie pracodawcy zgłoszenia oferty

pracy w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce wykonywania pracy.

Jest to zmiana powodująca właściwość przemienną w zakresie określenia miejsca

zgłaszania przez pracodawcę do urzędu pracy informacji o ofercie pracy.

Celem zmian jest ułatwienie pracodawcy zgłoszenia oferty i

stworzenie

możliwości jej zgłoszenia nie tylko w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu

na siedzibę pracodawcy, ale także powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na

miejsce wykonywania pracy. Kontrowersyjność zapisu polega na braku sankcji

za jego nie przestrzeganie i w konsekwencji nie przestrzegania go przez większość

pracodawców. Zdaniem ustawodawcy jednakże brak takiego zapisu skutkowałby jeszcze

mniejszą liczbą ofert pracy zgłaszanych do urzędów.

Powyższe ogólne informacje ustawowe doprecyzowane zostały aktami

wykonawczymi z dn. 2 marca 2007 r. tj. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki

Społecznej w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia przez publiczne służby

zatrudnienia usług rynku pracy oraz rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki

Społecznej z dn. w sprawie standardów usług rynku pracy.

W związku z rozwojem i co raz większym dostępem do internetu standardem staje

się, że pośrednictwo pracy może być realizowane z wykorzystaniem technologii

teleinformatycznej w zakresie:

• przyjmowania i upowszechniania zgłoszonych ofert pracy;
• przyjmowania informacji od pracodawców o zmianach dotyczących zgłoszonych ofert

pracy;

• udostępniania pracodawcom informacji o bezrobotnych lub poszukujących pracy,

z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych;

• prowadzenia kart pracodawców i rejestrów, w tym rejestru pracodawców.

VII. Standardy pośrednictwa pracy

Minister Pracy i Polityki Społecznej w rozporządzeniu z dnia 2 marca 2007 roku

określił standardy usług rynku pracy, do których muszą dostosować się publiczne służby

zatrudnienia do dnia 30 czerwca 2008 roku

Celem wprowadzanych standardów jest zapewnienie osobom bezrobotnym i poszukującym

pracy oraz pracodawcom dostępu do usług rynku pracy na jednakowym poziomie.

Standardy

określają podstawowe sposoby postępowania w ramach poszczególnych usług

rynku pracy oraz sposoby przepływu i zakres informacji pomiędzy stanowiskami w urzędzie

pracy odpowiedzialnymi za oferowane usługi. Standardy ponadto umożliwiają

ujednolicenie działań publicznych służb zatrudnienia w skali kraju, np. pod

kątem terminów podejmowania działań na rzecz osób bezrobotnych i poszukujących pracy

w ramach poszczególnych usług rynku pracy.

Nowe regulacje ułatwiają oferowanie pomocy osobom bezrobotnym i poszukującym pracy

oraz zapewniają pełniejszy dostęp do aktualnych informacji na porównywalnym poziomie

jakości.

Zgodnie z rozporządzeniem standard pośrednictwa pracy realizowany przez

pośrednika pracy obejmuje w szczególności postępowanie przy:

1. przyjmowaniu informacji o wolnym miejscu zatrudnienia;

2. przyjmowaniu oferty pracy;

3. upowszechnianiu i

realizacji oferty pracy zawierającej dane umożliwiające

identyfikację pracodawcy;

4. upowszechnianiu i realizacji oferty pracy niezawierającej danych umożliwiających

identyfikację pracodawcy;

5. podejmowaniu kontaktu z nowym pracodawcą;

6. utrzymywaniu kontaktu z pracodawcą;

7. podejmowaniu kontaktu z bezrobotnym;

8. przedstawianiu bezrobotnemu lub poszukującemu pracy propozycji

odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej;

9. przedstawianiu bezrobotnemu lub poszukującemu pracy możliwości pomocy

wobec braku propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej;

10. utrzymywaniu kontaktu z bezrobotnym lub poszukującym pracy.

Minister Pracy i Polityki Społecznej określił szczegółowo jakie działania składają się na

wyżej wymienione standardy pośrednictwa pracy.

1. Przyjmowanie informacji o wolnym miejscu zatrudnienia

Postępowanie przy przyjmowaniu informacji o wolnym miejscu zatrudnienia

rozpoczyna się od przyjęcia informacji o wolnym miejscu zatrudnienia, które następnie

należy przeanalizować w celu uniknięcia wymagań dyskryminujących.

Pracodawca zgłoszeń może dokonywać osobiście, na piśmie bądź z wykorzystaniem

technologii teleinformatycznej

Zgłoszenie oferty pracy obejmuje dane dotyczące pracodawcy (nazwę, adres, numer

telefonu, imię i nazwisko osoby wskazanej przez pracodawcę do kontaktów, oznaczenie

formy prawnej prowadzonej działalności itp.) oraz informacje dotyczące zgłoszonego miejsca

zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Obowiązkiem pośrednika jest także sprawdzenie,

czy pracodawca figuruje w rejestrze pracodawców prowadzonym przez powiatowy

urząd pracy. W istniejącej już karcie pracodawcy należy odnotować informację o wolnym

miejscu zatrudnienia, natomiast w przypadku niewystępowania pracodawcy w rejestrze

należy założyć kartę pracodawcy, która zawiera:

• podstawowe dane dotyczące pracodawcy: nazwę, adres, numer telefonu, oznaczenie

formy prawnej prowadzonej działalności, numer identyfikacji podatkowej,

podstawowy rodzaj działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności i krótką

charakterystykę działalności;

• dane dotyczące stanu zatrudnienia: aktualny stan zatrudnienia, przewidywane

potrzeby kadrowe według zawodów i informacje o oczekiwaniach pracodawcy wobec

urzędu pracy;

• dane dotyczące kontaktów: osoba wskazana do kontaktów ze strony pracodawcy,

osoba wyznaczona do kontaktów ze strony urzędu, określenie sposobu i częstotliwości

kontaktów;

•  zgłoszone oferty pracy lub informacje o wolnym miejscu zatrudnienia;
•  informacje o działaniach powiatowego urzędu pracy podjętych na rzecz pracodawcy;
•  inne informacje.
Ostatnią czynnością podejmowaną w ramach tego standardu jest przekazanie informacji

o wolnym miejscu zatrudnienia do specjalisty do spraw rozwoju zawodowego, w celu

wykorzystania jej przy sporządzaniu diagnozy zapotrzebowania na zawody i specjalności na

rynku pracy.

2. Przyjmowanie oferty pracy

Postępowanie przy przyjmowaniu oferty pracy obejmuje przyjęcie oferty pracy,

którą należy następnie przeanalizować w celu uniknięcia wymagań dyskryminujących.

Pracodawcy nie mogą formułować wymagań, które dyskwalifikowałyby kandydatów ze

względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość,

orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub ze względu na

przynależność związkową.

Podobnie jak przy postępowaniu przy przyjmowaniu informacji o wolnym miejscu

zatrudnienia należy sprawdzić, czy pracodawca figuruje w

rejestrze

pracodawców, prowadzonym przez powiatowy urząd pracy. Jeśli nie to należy mu założyć

kartę pracodawcy bądź też w karcie już istniejącej uaktualnić informacje. Pracodawca

powinien być poinformowany o różnych formach realizacji ofert pracy tj. takich, które

zawierają dane umożliwiające identyfikację pracodawcy, oraz takich, które takich danych nie

zawierają. Informacje te powinny obejmować wady i

zalety każdej z

tych form.

Ustawodawca, więc dopuszcza dwa tryby realizacji pośrednictwa pracy.

Pośrednictwo otwarte kiedy to oferta pracy szczegółowo opracowana eksponowana jest

w miejscach publicznych. Osoby zainteresowane same kontaktują się z praco-

dawcą, który przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne i wybiera pracowników. Pośrednictwo

zamknięte, które charakteryzuje się tym, że proces doboru kandydata do konkretnego

stanowiska jest procesem pełnym, mającym na celu zidentyfikowanie kandydata

odpowiadającego wymogom pracodawcy. Duże znaczenie ma tutaj rola pośrednika, który

wybiera spośród wszystkich kandydatów, osoby które spełniają wszystkie warunki stawiane

przez pracodawcę.

Przy przyjmowaniu oferty pracy należy ustalić z pracodawcą szczegóły jej realizacji,

zwłaszcza dotyczące:

• wymagań dotyczących kwalifikacji i umiejętności bezrobotnego lub poszukującego

pracy kierowanego do pracy i liczby osób, która ma zostać skierowana do

pracodawcy, a

przypadku problemów z

uszczegółowieniem tych wymagań

zaoferowanie pomocy doradcy zawodowego w określeniu wymagań dotyczących

kwalifikacji i umiejętności kandydatów do pracy,

• oferowanych przez pracodawcę warunków pracy i płacy,
• terminu realizacji oferty pracy,

• okresu aktualności oferty pracy,
• częstotliwości kontaktów oraz osoby wskazanej przez pracodawcę do kontaktów

z powiatowym urzędem pracy.

Pracodawca powinien zostać poinformowany o

obowiązku zawiadomienia w

formie

pisemnej w ciągu 5 dni właściwy urząd powiatowy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej

jako bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej oraz o możliwości zmiany

ustaleń w przypadku wystąpienia trudności z realizacją oferty pracy.

Wszystkie dokonane ustalenia należy odnotować w karcie pracodawcy. W ten sposób

uzyskane informacje o ofercie pracy zostają przekazane do specjalisty do spraw rozwoju

zawodowego, w celu ich wykorzystania przy sporządzaniu diagnozy zapotrzebowania na

zawody i specjalności na rynku pracy.

Ostatnią czynnością w ramach postępowania przy przyjmowaniu oferty pracy jest

przystąpienie do realizacji oferty pracy zgodnie z ustaleniami dokonanymi z pracodawcą.

3. Upowszechnianie i

realizacja oferty pracy zawierającej dane

umożliwiające identyfikację pracodawcy

Postępowanie przy upowszechnianiu i realizacji oferty pracy zawierającej dane

umożliwiające identyfikację pracodawcy rozpoczyna się od zamieszczenia oferty pracy

w miejscu ogólnie dostępnym dla bezrobotnych lub poszukujących pracy, w szczegól-

ności na tablicy ogłoszeń w powiatowym urzędzie pracy oraz w internetowej bazie ofert pracy

udostępnianej przez ministra właściwego do spraw pracy, w terminie i na okres ustalony

z pracodawcą.

Oferty pracy muszą być sprawdzane pod względem aktualności w trybie ustalonym

z pracodawcą lub co najmniej raz na trzy dni od daty zamieszczenia

W przypadku utraty aktualności oferty lub co najmniej trzykrotnego braku możliwości

skontaktowania się z

pracodawcą ofertę należy wycofać. Kiedy bezrobotny

zainteresowany konkretną ofertą pracy zgłosi się do pośrednika pracy, należy sprawdzić

aktualność oferty pracy i skierować bezrobotnego do pracodawcy przez wydanie skierowania

do pracy oraz poinformować go o

przysługujących mu prawach i

obowiązkach,

z uwzględnieniem skutków odmowy przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub

innej pracy zarobkowej i niestawiennictwa w powiatowym urzędzie pracy we wskazanym

w skierowaniu do pracy terminie. W przypadku odebrania od pracodawcy informacji

o przyjęciu do pracy ustalonej liczby osób, ofertę pracy należy wycofać ze wszystkich

miejsc, w których ją zamieszczono oraz odnotować w karcie pracodawcy informację

o realizacji oferty pracy. Pośrednik jest ponadto obowiązany do odebrania informacji, także

od osoby kierowanej o podjęciu albo o przyczynach niepodjęcia zatrudnienia. Jeżeli

pracodawca odmawia zatrudnienia osoby kierowanej na miejscu pracy współtworzonym ze

środków publicznych, informację tę przekazuje się do komórki organizacyjnej

odpowiedzialnej za współtworzenie miejsca pracy ze środków publicznych.

W karcie rejestracyjnej bezrobotnego lub poszukującego pracy odnotowuje się oraz

przekazuje do komórki organizacyjnej odpowiedzialnej za prowadzenie ewidencji i wypłatę

świadczeń informacji o:

podjęciu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez bezrobotnego lub

poszukującego pracy,

odmowie podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez bezrobotnego lub

poszukującego pracy,

niestawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego pracy w powiatowym urzędzie

pracy w wyznaczonym terminie w celu poinformowania o podjęciu lub przyczynach

niepodjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

4. Upowszechnianie i realizacja oferty pracy niezawierającej danych

umożliwiających identyfikację pracodawcy

Postępowanie przy upowszechnianiu i realizacji oferty pracy niezawierającej

danych umożliwiających identyfikację pracodawcy rozpoczyna się od analizy oferty

pracy pod względem terminu jej realizacji ustalonego z pracodawcą. Podobnie jak przy

poprzednim standardzie postępowania oferta musi być zamieszczona w miejscu ogólnie

dostępnym dla bezrobotnych lub poszukujących pracy, w szczególności na tablicy ogłoszeń

w powiatowym urzędzie pracy oraz w internetowej bazie ofert pracy, w terminie i na okres

ustalony z pracodawcą. Kolejnym etapem jest analiza oferty pracy pod względem

wymagań określonych przez pracodawcę, w

tym liczby osób kierowanych do

pracodawcy oraz analiza informacji o bezrobotnych lub poszukujących pracy:

spełniających wymagania określone w ofercie pracy,

dla których oferta ta spełnia kryterium odpowiedniej pracy.

Spośród tych grup osób tj. spełniających wymagania określone w ofercie pracy i dla

których ta oferta spełnia kryterium odpowiedniej pracy wyznaczani są bezrobotni w liczbie

ustalonej z pracodawcą. W przypadku kiedy nie ma bezrobotnych lub poszukujących

pracy, spełniających wymagania określone w

ofercie pracy, należy przedstawić

pracodawcy propozycje:

zmiany wymagań określonych w ofercie pracy, w tym wydłużenia terminu

realizacji oferty i terminu jej aktualności,

przekazania oferty pracy do realizacji do innych powiatowych urzędów pracy,

przeprowadzenia postępowania przewidzianego dla upowszechniania ofert pracy

w formie zawierającej dane umożliwiające identyfikację pracodawcy, w tym

udziału w targach pracy,

pomocy w przeprowadzeniu doboru kandydatów do pracy i zmiany wymagań

dotyczących kwalifikacji i

umiejętności określonych w

ofercie pracy we

współpracy z doradcą zawodowym,

przeszkolenia bezrobotnych lub poszukujących pracy w

celu dostosowania

kwalifikacji i umiejętności kandydatów do pracy do wymagań pracodawcy.

Kiedy pracodawca wyrazi zainteresowanie pomocą w doborze kandydatów do pracy

lub zmianą wymagań dotyczących ich kwalifikacji lub przeszkoleniem kandydatów do

pracy, informacje te należy przekazać: doradcy zawodowemu - o potrzebie pomocy

pracodawcy w zmianie wymagań dotyczących kwalifikacji i umiejętności określonych

w ofercie pracy oraz specjaliście do spraw rozwoju zawodowego - o potrzebach

szkoleniowych pracodawcy. Bezrobotnemu wyznacza się termin stawiennictwa

w powiatowym urzędzie pracy aby mu przedłożyć ofertę pracy, wydać skierowanie do pracy

oraz poinformować go o prawach i obowiązkach, z uwzględnieniem skutków odmowy

przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej

i niestawiennictwa w powiatowym urzędzie pracy we wskazanym w skierowaniu do pracy

terminie, a także o dokumentach, jakie powinien posiadać w trakcie wizyty u pracodawcy.

W karcie rejestracyjnej bezrobotnego lub poszukującego pracy zamieszcza się

informację o:

przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej

pracy zarobkowej,

niestawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego pracy w powiatowym urzędzie

pracy w wyznaczonym terminie.

Pośrednicy zobowiązani są do odebrania informacji z

jednej strony od

pracodawcy o zatrudnieniu osoby kierowanej, z drugiej strony od osoby kierowanej

o podjęciu lub o przyczynach niepodjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Urzędy pracy muszą pamiętać by wycofać oferty pracy ze wszystkich miejsc, w których je

zamieszczono, w przypadku jej realizacji oraz aby odnotować w karcie pracodawcy

informację o przyjęciu do pracy ustalonej liczby osób kierowanych lub wycofaniu oferty

pracy przez pracodawcę.

W przypadku odmowy pracodawcy zatrudnienia osoby kierowanej na miejscu pracy

współtworzonym ze środków publicznych, należy taką informację przekazać komórce

organizacyjnej odpowiedzialnej za współtworzenie miejsca pracy ze środków publicznych.

karcie rejestracyjnej bezrobotnego lub poszukującego pracy odznacza się,

a następnie przekazuje komórce organizacyjnej odpowiedzialnej za prowadzenie

ewidencji i wypłatę świadczeń informacje o:

podjęciu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez bezrobotnego lub

poszukującego pracy,

odmowie podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez bezrobotnego lub

poszukującego pracy,

niestawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego pracy w powiatowym urzędzie

pracy w

wyznaczonym terminie w

celu poinformowania o

podjęciu lub

przyczynach niepodjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

5. Podejmowanie kontaktu z nowym pracodawcą

Istotnym standardem pośrednictwa pracy jest postępowanie przy podejmowaniu

kontaktu z nowym pracodawcą.

Pracodawcy są jednymi z najważniejszych partnerów pośrednika pracy, tworzą bowiem

miejsca pracy i wpływają na sytuację danego rynku pracy.

Postępowanie

rozpoczyna się od sporządzenia, na podstawie ogólnodostępnych

źródeł informacji, listy pracodawców, którzy nie znajdują się w rejestrze pracodawców,

prowadzonym przez powiatowy urząd pracy. W celu nawiązania kontaktu do pracodawcy

przekazywana jest propozycja współpracy wraz z informacjami o podstawowych usługach

rynku pracy. Jeżeli pracodawca wyrazi zainteresowanie współdziałaniem należy ustalić

termin następnego kontaktu oraz osobę do kontaktów z urzędem pracy w celu szczegółowego

określenia zasad współpracy. Pracodawcy zakładana jest karta, w której odnotowuje się

wyniki ustaleń. Kolejnym ważnym elementem postępowania przy podejmowaniu

kontaktu z nowym pracodawcą jest przygotowanie się do umówionego spotkania z osobą

wskazaną przez pracodawcę, z uwzględnieniem:

zapoznania się z informacją zawartą w karcie pracodawcy,

przygotowania informacji o sytuacji na lokalnym rynku pracy i możliwości

udzielenia pomocy przez powiatowy urząd pracy w pozyskaniu odpowiednich

kandydatów do pracy,

ustalenia zakresu informacji do uzyskania od pracodawcy w czasie kontaktu,

z uwzględnieniem informacji potrzebnych doradcy zawodowemu, specjaliście do

spraw rozwoju zawodowego, liderowi klubu pracy lub przedstawicielom innych

komórek organizacyjnych powiatowego urzędu pracy.

Osobę, która przybyła na spotkanie w imieniu pracodawcy należy poinformować

o możliwości udzielenia przez powiatowy urząd pracy pomocy w pozyskaniu odpowiednich

kandydatów do pracy, o obowiązku pracodawcy zawiadomienia w formie pisemnej w ciągu

5 dni właściwy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako bezrobotna, ponadto

należy ustalić termin kolejnego kontaktu z pracodawcą. Po spotkaniu pośrednik uzupełnia

kartę pracodawcy o nowe informacje uzyskane w trakcie spotkania. O aktualnych ustaleniach

wynikających z

kontaktu z

pracodawcą należy poinformować doradcę zawodowego,

specjalistę do spraw rozwoju zawodowego, lidera klubu pracy lub przedstawiciela innych

komórek organizacyjnych powiatowego urzędu pracy. Ostatnią czynnością w ramach tego

postępowania jest przystąpienie do realizacji ustaleń wynikających z kontaktu z osobą

wskazaną przez pracodawcę.

6. Utrzymywanie kontaktu z pracodawcą

Ważne by już po podjęciu kontaktu z nowym pracodawcą ten kontakt ciągle

utrzymywać. Pośrednik przygotowuje listę pracodawców znajdujących się w rejestrze

pracodawców, z którymi w danym miesiącu planowany jest kontakt. Następnie zapoznaje się

z informacjami zawartymi w karcie pracodawcy i sprawdza realizację ustaleń wynikających

ostatniego spotkania z

pracodawcą. W

celu podtrzymania relacji należy ponownie

skontaktować się z osobą wskazaną przez pracodawcę w celu ustalenia terminu kolejnego

kontaktu oraz aktualnych oczekiwań pracodawcy wobec powiatowego urzędu pracy oraz

odnotować w karcie wyniki ustaleń. Podobnie jak przy postępowaniu przy podejmowaniu

kontaktu z nowym pracodawcą pośrednik musi przygotować się do ustalonego

spotkania, biorąc pod uwagę:

ustalenia zakresu informacji do uzyskania od pracodawcy, z uwzględnieniem

informacji potrzebnych doradcy zawodowemu, specjaliście do spraw rozwoju

zawodowego, liderowi klubu pracy lub pracownikom innych komórek

organizacyjnych powiatowego urzędu pracy,

przygotowania informacji, zgodnie z

oczekiwaniami pracodawcy wobec

powiatowego urzędu pracy.

W celu aktualizacji informacji posiadanych przez pracodawcę: o możliwościach

udzielenia pomocy przez powiatowy urząd pracy w pozyskaniu odpowiednich kandydatów do

pracy, przypomnienia o

obowiązkach pracodawcy, pozyskania aktualnych informacji

o pracodawcy dla potrzeb powiatowego urzędu pracy, poznania nowych oczekiwań

pracodawcy wobec powiatowego urzędu pracy, pośrednik kontaktuje się z osobą wskazaną

przez pracodawcę. Ponadto ustala się termin kolejnego kontaktu z pracodawcą. Po spotkaniu

pośrednik uzupełnia kartę pracodawcy o nowe informacje uzyskane w trakcie kolejnego

spotkania.

O aktualnych ustaleniach wynikających z kontaktu z pracodawcą należy poinformować

doradcę zawodowego, specjalistę do spraw rozwoju zawodowego, lidera klubu pracy lub

przedstawiciela innych komórek organizacyjnych powiatowego urzędu pracy.

Ostatnią czynnością w ramach tego postępowania jest przystąpienie do realizacji

ustaleń wynikających z kontaktu z osobą wskazaną przez pracodawcę. Można zauważyć, że

kilka ostatnich kroków podejmowanych w ramach tego standardu pośrednictwa pracy, jest

analogicznych do poprzedniego tj. podejmowanych w

ramach postępowania przy

podejmowaniu kontaktu z nowym pracodawcą.

7. Podejmowanie kontaktu z bezrobotnym

Kolejna grupa standardów związana jest z czynnościami podejmowanymi przez

pośrednika w stosunku do bezrobotnego czy też poszukującego pracy. Postępowanie

rozpoczyna się od przyjęcia informacji o rejestracji bezrobotnego w powiatowym

urzędzie pracy oraz o terminie wyznaczonym na jego stawiennictwo, które powinno odbyć się

nie później niż w okresie 7 dni od daty rejestracji w przypadku bezrobotnych z prawem do

zasiłku, i 30 dni w przypadku bezrobotnych bez prawa do zasiłku. Pośrednik zapoznaje się

z informacjami o bezrobotnym zawartymi w jego karcie rejestracyjnej oraz analizuje

oferty pracy, które są w dyspozycji powiatowego urzędu pracy. Na tej podstawie

dokonuje doboru dla bezrobotnego odpowiedniej oferty pracy.

W przypadku braku oferty pracy bezrobotnego należy poinformować o innej

możliwości pomocy w

uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy

zarobkowej, a także przedstawić propozycję odpowiedniego innego zatrudnienia.

8. Przedstawianie bezrobotnemu lub poszukującemu pracy propozycji

odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej

Postępowanie przy przedstawianiu bezrobotnemu lub poszukującemu pracy propozycji

odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej rozpoczyna się od wydania

skierowania do pracy oraz poinformowanie o prawach i obowiązkach osoby kierowanej,

z uwzględnieniem skutków odmowy przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub

innej pracy zarobkowej i niestawiennictwa w powiatowym urzędzie pracy we wskazanym

skierowaniu do pracy terminie. W

karcie rejestracyjnej bezrobotnego lub

poszukującego pracy zamieszcza się informację o:

przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub

innej pracy zarobkowej,

niestawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego pracy w

powiatowym

urzędzie pracy w wyznaczonym terminie,

terminie następnego stawiennictwa bezrobotnego lub poszukującego pracy

w powiatowym urzędzie pracy wskazanym w skierowaniu do pracy.

W przypadku zatrudnienia od pracodawcy odbiera się informację o zatrudnieniu osoby

kierowanej lub powierzeniu mu innej pracy zarobkowej oraz o ewentualnych przyczynach

niezatrudnienia. Jednocześnie odnotowuje się w karcie pracodawcy informację o sposobie

realizacji oferty pracy.

W przypadku odmowy przez pracodawcę zatrudnienia osoby kierowanej na miejscu pracy

współtworzonym ze środków publicznych, należy przekazać taką informację komórce

organizacyjnej odpowiedzialnej za współtworzenie miejsca pracy ze środków publicznych.

Odpowiednie zmiany wprowadza się ponadto w karcie rejestracyjnej bezrobotnego lub

poszukującego pracy oraz informuje się odpowiednią komórką organizacyjną

odpowiedzialną za prowadzenie ewidencji i wypłatę świadczeń informacji o:

podjęciu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez bezrobotnego lub

poszukującego pracy,

odmowie podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez bezrobotnego

lub poszukującego pracy,

niestawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego pracy w

powiatowym

urzędzie pracy w wyznaczonym terminie, w celu poinformowania o podjęciu lub

przyczynach niepodjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

9. Przedstawianie bezrobotnemu lub poszukującemu pracy możliwości

pomocy wobec braku propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej

pracy zarobkowej

Nie zawsze urząd pracy dysponuje odpowiednimi ofertami pracy dla bezrobotnego.

Dlatego istotne jest by w takiej sytuacji uzyskać jak najwięcej informacji o aktualnej

sytuacji bezrobotnego lub poszukującego pracy i ustalić jakie są jego oczekiwania

pomocy udzielanej przez powiatowy urząd pracy. Takiemu bezrobotnemu należy

przedstawić informacje o sytuacji na lokalnym rynku pracy i o innych ofertach pracy

będących w

dyspozycji powiatowego urzędu pracy. W

przypadku zainteresowania

bezrobotnego lub poszukującego pracy inną ofertą pracy ma zastosowanie postępowanie przy

przedstawianiu bezrobotnemu lub poszukującemu pracy propozycji odpowiedniego

zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, o którym była mowa powyżej. Poza tym należy

przedstawić także inne możliwości poszukiwania pracy, w tym przez agencje

zatrudnienia, czy też zaproponowanie możliwości skorzystania z innych usług rynku pracy, ze

szczególnym uwzględnieniem pomocy oferowanej przez doradcę zawodowego. Po udzieleniu

takich informacji należy ustalić z bezrobotnym lub poszukującym pracy sposoby dalszego

postępowania w kontaktach z powiatowym urzędem pracy. Kolejnym krokiem w ramach

tego postępowania jest odnotowanie w

karcie rejestracyjnej bezrobotnego lub

poszukującego pracy oraz przekazanie do komórki organizacyjnej odpowiedzialnej za

prowadzenie ewidencji i wypłatę świadczeń informacji o:

niestawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego pracy w wyznaczonym

terminie,

ustalonym sposobie postępowania i

terminie następnego stawiennictwa

bezrobotnego lub poszukującego pracy w powiatowym urzędzie pracy.

W przypadku kiedy zachodzi potrzeba objęcia bezrobotnego lub poszukującego pracy

pomocą, należy w zależności od potrzeb przekazać doradcy zawodowemu, liderowi klubu

pracy czy też do innym komórkom organizacyjnym powiatowego urzędu pracy odpowiednie

informacje.

Pośrednik pracy od komórki organizacyjnej odpowiedzialnej za prowadzenie ewidencji

i wypłatę świadczeń pozyskuje informacje o stawiennictwie bezrobotnego lub poszukującego

pracy i o ewentualnym objęciu pomocą oraz terminie jej zakończenia.

10. Utrzymywanie kontaktu z bezrobotnym lub poszukującym pracy

Co najmniej raz na 3 miesiące należy przeanalizować informacje zawarte w karcie

rejestracyjnej o ofertach pracy, usługach rynku pracy lub innych propozycjach

powiatowego urzędu pracy przedstawianych bezrobotnemu lub poszukującemu pracy.

W przypadku nieprzedstawienia bezrobotnemu oferty pracy lub innych propozycji w okresie

3 miesięcy, należy wyznaczyć mu w okresie 21 dni termin stawiennictwa w celu przedłożenia

propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub ustalenie możliwości udzielenia innej formy

pomocy przez powiatowy urząd pracy.

Pośrednik po zapoznaniu się z zawartymi w karcie rejestracyjnej informacjami o bezrobotnym

lub poszukującym pracy i

dokonaniu analizy ofert pracy, będących w

dyspozycji

powiatowego urzędu pracy dobiera dla bezrobotnego takie oferty pracy, które spełniają

kryterium odpowiedniej pracy.

W przypadku braku oferty pośrednik udziela informacji o możliwości udzielenia innej formy

pomocy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia, z uwzględnieniem informacji z innych

komórek organizacyjnych powiatowego urzędu pracy o planowanych działaniach oraz

możliwości ich zastosowania wobec tej osoby. Ostatnim etapem postępowania jest spotkanie

się z bezrobotnym lub poszukującym pracy aby przedłożyć mu ofertę pracy lub przedstawić

możliwości innej formy pomocy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia.

11. Istota wprowadzenia standardów pośrednictwa pracy

Przedstawione powyżej standardy pośrednictwa pracy realizowane przez

pośrednika pracy mają służyć oczekiwanej poprawie efektywności pracy urzędów pracy.

Standardy te mają stać się pewnymi mechanizmami, które zapewniają większą jakość

działania i większe zadowolenie klienta między innymi poprzez jednoznaczne wskazanie

niezbędnych wymagań i warunków związanych z oferowanymi usługami.

Standardy realizacji usług rynku pracy rozumiane są jako wzorzec, model usługi, które

odpowiadają ustalonym cechom jakości i ukierunkowane są na zaspokojenie stwierdzonych

lub przewidywanych potrzeb klientów.

Bez wątpienia wprowadzenie standardów usług urzędów pracy dotyczących

zarówno struktury organizacyjnej (odpowiedzialności), procedur (sposobów postępowania,

metod i technik), realizowanych procesów (działań umożliwiających zrealizowanie usługi),

jak i zasobów (ludzkich, sprzętowych, finansowych, lokalowych) należy uznać za

pozytywne. Zastosowanie standardów powinno przyczynić się do zwiększenia skuteczności

działań urzędów pracy, zadowolenia klientów z otrzymywanych usług oraz racjonalnego

wykorzystania środków.

Wprowadzane standardy umożliwią objęcie wszystkich klientów usługami realizowanymi

w ten sam sposób i na odpowiednim poziomie jakości, co przyczyni się do polepszenia relacji

pomiędzy klientami a urzędami pracy oraz poprawi wizerunek organów zatrudnienia.

Szczególnie jest to istotne w sytuacji zdecentralizowania służb zatrudnienia.

Dla poprawy efektywności pośrednictwa pracy ważne jest zbudowanie nowoczesnego

systemu informacyjnego obejmującego wszystkie funkcje i jednostki służb zatrudnienia,

zapewniającego przepływ, aktualność i

wiarygodność danych oraz przygotowanie

zainteresowanych do korzystania z tego systemu.

VIII. Usługi pośrednictwa pracy na rynku europejskim – usługi

EURES

Jedną z podstawowych zasad, na której opiera się funkcjonowanie szeroko

rozumianej wspólnej polityki gospodarczej i społecznej Unii Europejskiej jest zasada

swobodnego przepływu osób (obok swobody przepływu dóbr, usług i kapitału). Zasada ta

gwarantuje swobodny dostęp do rynku pracy i polega na zniesieniu wszelkiej

dyskryminacji ze względu na narodowość w zakresie możliwości podejmowania pracy,

warunków zatrudnienia, wynagrodzeń i szkolenia zawodowego. Swobodny przepływ osób

odbywa się nie tylko na obszarze UE. Swoboda ta rozciąga się na wszystkie państwa

Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), czyli także na Norwegię, Islandię

i Lichtenstein.

Swoboda przepływu osób to najogólniej prawo do osiedlania się, pracy i korzystania

z zabezpieczenia społecznego.

1. Pojęcie EURES

EURES (EURopean Employment Services - Europejskie Służby Zatrudnienia) jest siecią

współpracy publicznych służb zatrudnienia i ich partnerów na rynku pracy, wspierającą

mobilność w dziedzinie zatrudnienia na poziomie międzynarodowym i transgranicznym,

w krajach Unii Europejskiej oraz Norwegii, Islandii i Szwajcarii. Sieć EURES została

powołana przez Komisję Europejską 22 października 1993r. aby ułatwiać swobodny przepływ

pracowników na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego poprzez:

• międzynarodowe pośrednictwo pracy,
• informowanie o warunkach życia i pracy w krajach członkowskich oraz o sytuacji

na rynkach pracy tych krajów.

Sieć EURES nastawiona jest na informowanie, doradztwo i

wspomaganie

poszukujących pracy z Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy chcą pracować

w innym kraju członkowskim oraz pracodawców, którzy chcą rekrutować pracowników

z innych krajów członkowskich.

Do dyspozycji poszukujących pracy oraz pracodawców pozostają:

• baza ofert pracy pracodawców zainteresowanych rekrutacją pracowników

z zagranicy,

• baza CV poszukujących pracy zainteresowanych pracą za granicą

oraz wiele innych użytecznych informacji, znajdujących się na stronie internetowej EURES.

Wśród obecnie obowiązujących podstaw prawnych systemu EURES należy wymienić

także Statut EURES, wydany 4 kwietnia 2003 roku przez Dyrekcję Generalną ds.

Zatrudnienia i Spraw Społecznych.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 roku, dało

Polakom możliwość korzystania z nowej usługi rynku pracy jaką jest pośrednictwo

międzynarodowe w ramach sieci EURES. Usługa ta, skierowana zarówno do pracowników

jak i pracodawców, ma na celu ułatwienie mobilności pracowniczej w krajach EOG.

Zgodnie z art. 37 ustawy Pzp Usługi EURES polegają w szczególności na:

udzielaniu bezrobotnym i poszukującym pracy pomocy w uzyskaniu odpowiedniego

zatrudnienia zgodnie z prawem swobodnego przepływu pracowników w Unii

Europejskiej;

udzielaniu pracodawcom pomocy w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych

kwalifikacjach zawodowych;

inicjowaniu i

organizowaniu kontaktów bezrobotnych i

poszukujących pracy

z pracodawcami;

informowaniu o warunkach życia i pracy oraz sytuacji na rynkach pracy,

z uwzględnieniem występujących tam zawodów deficytowych i nadwyżkowych;

przeciwdziałaniu i

zwalczaniu pojawiających się przeszkód w

mobilności

w dziedzinie zatrudnienia;

informowaniu pracowników publicznych służb zatrudnienia oraz związków

zawodowych i organizacji pracodawców o usługach EURES;

inicjowaniu projektów o zasięgu międzynarodowym i zarządzaniu nimi.

Jak widać zadania EURES w znacznej mierze pokrywają się z typowymi zadaniami

pośrednictwa pracy. Można wręcz stwierdzić, że EURES realizuje zadania

międzynarodowego pośrednictwa pracy. Katalog zadań EURES określony w art. 37

w dużej mierze jest analogiczny do katalogu zadań pośrednictwa pracy z art. 36 ust. 1 ustawy

o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Usługi EURES realizuje się zgodnie z wytycznymi Komisji Europejskiej oraz krajowym

planem działania EURES, który uwzględnia zaakceptowane przez ministra wojewódzkie

plany działania EURES.

Podania o

pracę i

życiorysy bezrobotnych lub poszukujących pracy

zainteresowanych pracą w państwach UE/EOG przekazuje się za pośrednictwem

doradcy EURES do innych właściwych doradców EURES lub bezpośrednio do

zainteresowanych pracodawców z państw UE/EOG.

Oferty pracy pracodawców krajowych zainteresowanych rekrutacją bezrobotnych lub

poszukujących pracy z państw UE/EOG, będących obywatelami:

wszystkich państw UE/EOG, są rozpowszechniane za pomocą internetowej bazy ofert

pracy udostępnianej przez ministra;

państw UE/EOG, wskazanych przez pracodawców z kraju, są rozpowszechniane za

pomocą internetowej bazy ofert pracy udostępnianej przez ministra oraz za

pośrednictwem doradców EURES.

Powiatowy i wojewódzki urząd pracy prowadzi w formie elektronicznej rejestr

ofert pracy rozpowszechnianych w ramach sieci EURES. Rejestr ten zawiera informacje

dotyczące ofert pracy pracodawców z państw UE/EOG otrzymane od przedstawicieli sieci

Art. 36. 1

Pośrednictwo pracy polega w szczególności na:

1) udzielaniu

pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom w pozyskaniu

pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych;

2) pozyskiwaniu ofert pracy;
2a)

(

upowszechnianiu ofert pracy, w tym przez przekazywanie ofert pracy do internetowej bazy ofert pracy udostępnianej przez ministra

właściwego do spraw pracy;

3) udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy;
4) informowaniu bezrobotnych i poszukujących pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym

rynku pracy;

5) inicjowaniu i organizowaniu kontaktów bezrobotnych i poszukujących pracy z pracodawcami;
6) współdziałaniu powiatowych urzędów pracy w zakresie wymiany informacji o możliwościach uzyskania zatrudnienia i szkolenia na

terenie ich działania;

7) informowaniu bezrobotnych o przysługujących im prawach i obowiązkach.

EURES oraz pracodawców z

kraju, zainteresowanych rekrutacją bezrobotnych ze

wskazanych przez tych pracodawców państw UE/EOG.

Powiatowy i

wojewódzki urząd pracy jest zobowiązany do dokumentowania

realizowanych usług EURES w formie kwartalnych sprawozdań przekazywanych do

udostępnianej przez ministra elektronicznej bazy monitoringu usług EURES. Kwartalne

sprawozdania zawierają informacje dotyczące m.in.: liczby zatrudnionych doradców EURES

i asystentów EURES, udziału pracowników urzędu pracy w szkoleniach organizowanych

w ramach krajowego planu działania EURES, rodzaju i ilości świadczonych usług EURES.

2. Standard usług EURES

Podobnie jak w przypadku pośrednictwa pracy, także w przypadku usług

EURES czyli tzw. międzynarodowego pośrednictwa pracy obowiązują pewne standardy

określone Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 2 marca 2007 r.

w sprawie standardów rynku pracy. Standard usług EURES obejmuje postępowanie

przy:

informowaniu bezrobotnych lub poszukujących pracy o możliwościach

zatrudnienia, warunkach życia i pracy oraz sytuacji na rynkach pracy na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej i w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz

Europejskiego Obszaru Gospodarczego,

informowaniu pracodawców z kraju o możliwościach zatrudniania bezrobotnych

lub poszukujących pracy z państw UE/EOG;

prowadzeniu międzynarodowego pośrednictwa pracy dla pracodawcy z kraju,

zainteresowanego rekrutacją bezrobotnych lub poszukujących pracy będących

obywatelami państw UE/EOG, zainteresowanych podjęciem zatrudnienia na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

prowadzeniu międzynarodowego pośrednictwa pracy dla pracodawcy z państwa

UE/EOG, zainteresowanego rekrutacją bezrobotnych lub poszukujących pracy

będących obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej zainteresowanych podjęciem

zatrudnienia w państwach UE/EOG.

Ważna rola EURES to przeciwdziałanie i zwalczanie pojawiających się

przeszkód w mobilności w dziedzinie zatrudnienia. Bariery te mogą dotyczyć:

występowania tendencji dyskryminujących osoby nie będące Polakami w określonych

ofertach czy wręcz na lokalnych rynkach pracy, formułowania przez pracodawców

nieuzasadnionych wymagań, których osoba nie będąca Polakiem nie spełni, czy też obaw

mieszkańców Polski przed podejmowaniem pracy na terenie innego kraju UE. Zadaniem

pracowników sieci EURES i pozostałych pracowników publicznych służb zatrudnienia jest

prowadzenie aktywnych działań informacyjno-promocyjnych służących przełamywaniu tych

i podobnych barier.

Niezwykle ważną sprawą jest też docieranie z informacją o usługach EURES do związków

zawodowych i organizacji pracodawców i tą drogą upowszechnianie wiedzy o możliwości

skorzystania z profesjonalnego i bezpłatnego międzynarodowego pośrednictwa pracy.

IX. Podsumowanie

Zarówno w przypadku klasycznego pośrednictwa pracy jak i w przypadku usług

EURES standardy regulują dwie zasadnicze sprawy. Po pierwsze: określają minimum

zaplecza niezbędnego do realizacji usług. Dotyczy to wyposażenia materialnego typu

komputer, miejsce do pracy, bazy danych itd., ale także zaplecza intelektualnego w postaci

wyszkolonych w określony sposób pracowników. Po drugie: standardy definiują także całą

procedurę realizowania danej usługi, w jakiej kolejności różne kroki muszą być podjęte, jak

to ma mieć odzwierciedlenie w dokumentacji itd. W przypadku gdy są określone różne

obowiązkowe punkty proceduralne, można stosować jakąś wspólną miarę i realnie oceniać,

czy usługi są dobrze czy źle wykonywane.

Wdrożenie standardów usług świadczonych przez urzędy pracy, według modelowych

programów, a także doposażenie urzędów pracy w nowoczesne narzędzia pracy ma celu

zwiększenie liczby ofert pracy dla klientów instytucji rynku pracy. Dostosowanie do

wymaganych standardów powinno doprowadzić do bardziej zdecydowanego

podejmowania przez urzędy pracy inicjatyw służących aktywizacji zarówno

bezrobotnych we wczesnej fazie pozostawania bez pracy, jak i bezrobotnych należących

do grup w szczególnie niekorzystnej sytuacji na rynku pracy.

Priorytetami w zakresie pośrednictwa pracy oraz usług EURES powinny być: dobre stosunki

z wszystkimi zainteresowanymi stronami, odpowiednie i efektywne świadczenie usług na

konkurencyjnym rynku pracy, dążenie do jak najszybszego powrotu świadczeniobiorców do

zatrudnienia, wczesne identyfikowanie osób zagrożonych długotrwałym bezrobociem,

tworzenie programów działań dla bezrobotnych, sprostanie coraz trudniejszym warunkom

społecznym i ekonomicznym przy rosnących oczekiwaniach klientów oraz wprowadzenie

systemu zarządzania jakością.

Tym wszystkim celom mają właśnie służyć standardy usług pośrednictwa pracy

wprowadzone rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie standardów

usług rynku pracy. Działania w nim przewidziane mają odciążyć pośredników od działań

czysto biurokratycznych na rzecz działań o charakterze aktywizującym.

Kontrolę wdrażania i realizacji usług rynku pracy prowadzi wojewoda.

Do jego zadań należy sprawowanie nadzoru nad działalnością samorządu powiatu

i województwa, realizującego zadania przy pomocy powiatowego i wojewódzkiego urzędu

pracy m.in. w zakresie wdrażania i stosowania standardów usług rynku pracy. Sankcją za nie

wdrożenie lub niezastosowanie standardów usług rynku pracy w zakresie pośrednictwa pracy

jest kara pieniężna w wysokości do 10.000 zł.