Kurs CorelDRAW 12 

Cz

ęść

 1 - Podstawy programu 

 

CorelDRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej, które może z 
powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom, jak i amatorom pragnącym 
spędzić czas przy kreatywnym zajęciu. Prezentujemy Państwu pierwszy z cyklu 
artykułów poświęconych temu właśnie programowi. 

Grafika wektorowa i rastrowa 

 
Pracę z grafiką powinniśmy zacząć od zastanowienia się do czego tworzona grafika będzie 
wykorzystywana. To z pozoru proste pytanie ma wpływ na wybór jednego z dwu 
wspomnianych narzędzi. Jeśli celem naszej pracy ma być złożenie tekstu i grafiki (głównie 
opartej o jednolite kształty), które docelowo ma się znaleźć w wielu różnych formatach (np. 
wizytówka, broszura, plakat), w takiej sytuacji powinniśmy zdecydować się na program do 
obróbki grafiki wektorowej, jakim jest Corel DRAW. Jeśli nasza praca uwzględniać ma 
ręcznie malowane obrazy imitujące grafikę rzeczywistą (szkic, malarstwo) lub operować 
mamy na cyfrowej postaci zdjęć, w takim przypadku wybranym przez nas programem będzie 
Corel PHOTO-PAINT, który pozwala na obróbkę grafiki rastrowej. Przyjrzyjmy się różnicom 
w obrazie wektorowym i rastrowym. 
 
Grafika wektorowa, jak mogłaby wskazywać nazwa, jest opisana za pomocą zbioru wartości 
przetwarzanych w obraz za pomocą wzorów matematycznych. Mówiąc prościej: jest to obraz, 
którego poszczególne elementy stanowią fragmenty linii prostych i łuków będących 
częściami figur geometrycznych oraz wszelkie złożenia tych tworów. Zupełnie podstawowe 
jak i te bardziej skomplikowane obiekty wektorowe widoczne są na poniższej ilustracji. 

 

 
 
Grafika rastrowa jest próbą odtworzenia obrazu rzeczywistego (zdjęcie) lub sztucznie 
utworzonego (namalowany obraz) za pomocą niezwykle gęsto ułożonych punktów o 
różnorodnym kolorze, które w efekcie stwarzają pozorny obraz ciągły. Porównanie do 
techniki puentylistycznej w malarstwie jest jak najbardziej na miejscu (ilustracja poniżej). 

 

 
 
Tak zupełnie odmienne podejście do sposobu opisywania obrazu niesie za sobą szereg 
konsekwencji. Dwie najważniejsze to możliwy poziom skomplikowania obrazu oraz wpływ 
powiększania i pomniejszania na jego jakość. Przyjrzyjmy się poniższym ilustracjom. 

 

 
 
Po prawej stronie widoczny jest obraz wektorowy, przedstawiający szereg obiektów o różnej 
złożoności, zaraz poniżej trzykronie powiększony ten sam obrazek. Lewa strona unaocznia 
nam ten sam efekt powiększenia wykonany na obrazie rastrowym. Jak widać w obu 
przypadkach pierwotne ilustracje były jednakowe, jednakże powiększenie wpłynęło znacznie 
na jakość obrazu. Wyobraźcie sobie Państwo reklamę uliczną, której zbliżenie uwypukla 
wielkie kolorowe kwadraty (piksele). Z pewnością nie byłaby to reklama udana. 
 
Przedstawione tutaj porównanie jest w pewnym stopniu wyolbrzymieniem problemu. Grafikę 
rastrową można bowiem powiększyć z jednoczesną minimalizacją strat, przy wykorzystaniu 
różnych zaawansowanych technik poprawiających jakość powiększonego obrazka. Widoczne 
jest to na poniższej ilustracji. Wciąż jednak nie jest możliwe nieskończenie silne 
powiększenie (czy może trafniej: dziesięco czy stukrotne powiększenie), gdyż w obrazie 
oryginalnym brak wystarczającej ilości detali, które pozwalałyby na zbliżenie tego rzędu. 
Dlatego też widoczne często na filmach science-fiction czy filmach akcji stanowiska pracy 
informatyków od wszystkiego (tak popularny schemat informatyka w filmie), którzy z marnej 
jakości zdjęcia wydobywają odbitą w blacie stołu twarz złego charakteru, jest po prostu fikcją 
(i to niezbyt naukową). 

 

 
 
Drugą wspomnianą wcześniej różnicą reprezentacji rastrowej i wektorowej jest poziom 
skomplikowania obrazu. Grafika rastrowa to tylko zbiór punktów. Jeśli w danym miejscu 
obrazu ma być widoczny fragment zegarka, po prostu pojawi się tam piksel o zadanym 
kolorze (innym niż np. ręka na której ten zegarek znajduje się). W przypadku grafiki 
wektorowej konieczne jest opisanie kształtu tego zegarka za pomocą kolorowych figur 
geometrycznych i nieco bardziej złożonych obiektów, co w efekcie wymaga znacznego 
nakładu czasu na stworzenie takiej grafiki. Wykonanie zdjęcia (ilustracja poniżej po prawej) 
to w dobie aparatów cyfrowych chwila. Próba odtworzenia rzeczywistych kształtów w 
minimalnym chociaż stopniu (po lewej) wymaga dużej ilości wolnego czasu, zdolności 
manualnych i odpowiedniego narzędzia. Jednak w sytuacji kiedy przygotowujemy logo 
aplikacji bądź instytucji, które następnie chcemy umieścić na wizytówce, kubku, podkoszulce 
i samochodzie, jest to czas wykorzystany właściwie. W wielu przypadkach wręcz 
niemożliwym jest wykorzystanie grafiki rastrowej. Przykładem takich sytuacji jest próba 
utworzenia własnej wizytówki. Wykonana technikami rastrowymi jest nieestetyczna a mała z 
definicji wizytówka uwypukla punktowy charakter obrazu. 

 

 

Okno programu 

 
Wykonywanie grafiki wektorowej jest nie tylko konieczne ale i ekscytujące, co mam nadzieję 

uda mi się dowieść w tym cyklu artykułów. Aby jednak namalować cokolwiek przy pomocy 
myszki konieczne jest zapoznanie się z programem, którego będziemy używać. 
Wykorzystywane przeze mnie aplikacje pochodzą z pakietu Corel DRAW Graphics Suite 12, 
który w wersji testowej pobrać można stąd. Zapraszam do pobierania i zapoznawania się z 
programem razem ze mną. 
 
Corel DRAW to narzędzie, które przez lata obecności na rynku urosło do rozmiarów 
potężnego narzędzia. Aby nie przytłoczyć użytkownika nadmiarem opcji, te najczęściej 
używane dostępne są szybciej a pewne zestawy funkcji pogrupowane są w sposób, 
pozwalający na intuicyjny dostęp do nich. Po uruchomieniu Corel DRAW 12 Oczom Państwa 
ukaże się obraz zbliżony do tego poniżej. 

 

 
 
W obszarze programu wydzielić można sześć podstawowych obszarów: pasek menu górnego 
(1), pasek narzędziowy (2), przybornik (3), menu prawe z paletą barw i roletami (4), pasek 
stanu (5), oraz obszar edycji (6). Poszczególne elementy widoczne na pierwszych pięciu 
pozycjach można swobodnie przemieszczać, nie zrobię tego jednak, gdyż uważam taki 
właśnie, domyślny układ za najbardziej intuicyjny i ergonomiczny. 
 
Corel DRAW udostępnia nam szereg pasków narzędziowych (lista dostępna po kliknięciu 
prawym przyciskiem myszy w dowolny nieaktywny punkt obszaru; widoczne na poniższej 
ilustracji), z których domyślnie widoczne są dwa: pasek standardowy (dający szybki dostęp 
do okna dialogowego odczytu i zapisu pliku, drukowanie, cofanie zmian i im podobne) oraz 
pasek właściwości. Ten drugi ulega dynamicznym zmianom zależnym od aktualnie 
wybranego narzędzia oraz od wybranego w obszarze roboczym elementu (obiekt, grupa 
obiektów, kształty specjalne, krzywe, punkty, itp.). 

 

 
 
W późniejszych częściach cyklu bliżej przyjrzymy się niektórym z dostępnych w tym pasku 
funkcji. Drugim wyróżnionym obszarem jest przybornik narzędziowy widoczny po lewej. Jak 
łatwo zauważyć część z narzędzi posiada niewielką strzałkę w prawym dolnym narożniku. 
Pod przyciskami takimi kryje się nie jeden, lecz szereg narzędzi edycyjnych dostępnych 
poprzez kliknięcie i przytrzymanie lewego klawisza myszy. Wykaz narzędzi wraz z 
odpowiadającymi im nazwami widoczny jest na poniższej ilustracji. 

 
 
Znajdujący się po prawej stronie pasek z wyborem kolorów jest jednocześnie prowadnicą 
grupującą domyślnie otwierane przez użytkownika rolety (panele udostępniające zbiór 
zaawansowanych funkcji obróbki kształtów, opisany szerzej w trzeciej części cyklu). 
Standardowa widoczna paleta udostępnia wystarczającą liczbę kolorów gotowych do 
wykorzystania w naszych projektach. Aby nie przytłaczać użytkownika nadmiarem barw, 
paleta ta jest rozwijana a ukryte kolory stają się dostępne po wciśnięciu znajdującej się u dołu 
strzałki. 

 

 
 
Warto wspomnieć o interesującej właściwości palety - po wciśnięciu i przytrzymaniu 
klawisza myszy na którejś z barw, rozwija się dodatkowe menu pozwalające na wybór jednej 
z wariacji na temat wskazanej barwy (o większym lub mniejszym nasyceniu oraz wartości 
składowej barwnej). 

 

 
 
Pasek stanu jest szczególnie przydatny przy pracy z obrazem. Pozwala on nam na 
obserwowanie charakteru dokonywanych zmian i uzupełnień, bezpośredni wgląd w 
rozszerzoną paletę barw oraz inne parametry pracy z programem. Jego lewa część stanowi 
odzwierciedlenie obecnie wykonywanej akcji (np. informuje o fakcie rysowania elipsy) i 
położeniu kursora. Jego prawa część dostarcza szczegółowych informacji o kolorze 
wypełnienia i konturze aktualnie zaznaczonego obiektu. 

 

 
 
Obszar edycji zajmuje lwią część okna programu i stanowi zarazem miejsce naszej pracy, 
swoistą elektroniczną sztalugę. To tutaj powstają wszystkie obiekty składające się na 
kompletny obrazek. U dołu wspomnianego obszaru znajduje się imitujący zakładki obszar 
wyboru strony dokumentu. W sposób znany np. z edytorów tekstu, Corel DRAW umożliwia 

nam na włączenie kilku (czy nawet kilkuset) stron ilustracji w skład jednego dokumentu 
(szczególnie przydatne w przypadku składania kilkustronicowego foldera reklamowego). Dla 
zakładek zdefiniowane jest także menu kontekstowe z szeregiem opcji widocznych na 
poniższej ilustracji. 

 

 
 
Za ich pomocą możliwe jest m.in. dodanie nowej strony przed aktualną i po aktualnej, zmiana 
nazwy strony czy też jej usunięcie. 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

ŹRÓDŁO:

 http://dobreprogramy.pl