Kurs CorelDRAW 12 

Cz

ęść

 3 - Okna dokowane 

 
 

Corel DRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej, które może z 
powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom, jak i amatorom pragnącym 
spędzić czas przy kreatywnym zajęciu. Przed Państwem trzeci artykuł z cyklu 
poświęconego Corel DRAW 12. Tym razem przedstawię cztery podstawowe okna 
dokowane, korzystanie z których uprości i przyspieszy pracę z grafiką. 

Wprowadzenie 

 
Oknom dokowanym postanowiłem poświęcić osobny artykuł, jako że stanowią olbrzymi 
zestaw funkcjonalności programu. Ponadto są one wygodnym i intuicyjnym sposobem 
grupowania specyficznych funkcji Corel DRAW. Okna te, zwane też roletami, stanowią w 
istocie zwijane panele udostępniające głównie opcje edycji i modyfikacji obiektów. Corel 
DRAW 12 udostępnia 23 rolety, z których wybrałem cztery moim zdaniem najbardziej 
przydatne w początkach pracy z Corel DRAW. Wszystkie rolety można aktywować 
(domyślnie "przyklejają się" do prawej krawędzi obszaru roboczego) w menu Okno | Okno 
dokowane (Windows | Dockers). Nazwy wybranych rolet widoczne są na poniższej ilustracji. 

 

 

Wła

ś

ciwo

ś

ci obiektu 

 
Pierwszą omawianą roletą są Właściwości obiektu (Object Properties). Jest to okno dokowane, 
na które składa się kilka zakładek zależnych od aktualnie wybranego obiektu. Dwie pierwsze, 
najbardziej standardowe zakładki to Wypełnienie (Fill) i Kontur (Outline). 

 

 
 
Zakładka wypełnienia pozwala na bardzo kompleksowe (znacznie bardziej rozbudowane niż z 
wykorzystaniem samej palety) wypełnianie obiektów. Domyślnie obiekty nie są wypełnione, 
co reprezentuje ostatni z przycisków. Wybierając pozostałe uzyskujemy odpowiednio dostęp 
do: 

 

•

 

jednolitego wypełnienia kolorem (Uniform Fill) 

 

•

 

wypełnienia tonalnego (Gradient Fill) 

 

•

 

wypełnienia gradientem (Pattern Fill) 

 

•

 

wypełnienia teksturą (Texture Fill) 

 

•

 

wypełnienia wzorem postscript (Postscript Fill) 

 

•

 

wspomnianego wcześniej braku wypełnienia (No Fill) 

 

 
Przykładowe efekty działania każdego z wypełnień widać na poniższej ilustracji. 

 

Kliknij na jednym z typów wypełnień na ilustracji powyżej 

 
 

Zakładka konturu pozwala na zdefiniowanie właściwości krawędzi obiektu. Dostępne są na 
niej następujące pola edycyjne: 

 

•

 

szerokość (określa grubość krawędzi lub jej brak; grubość włosowa reprezentowana 
jest jako kontur o minimalnej grubości, bez względu na powiększenie obrazu) 

 

•

 

kolor 

 

•

 

styl (linia ciągła, przerywana, etc.) 

 

•

 

zakończenia (dla krzywych otwartych czasem warto wybrać strzałki lub kropki na 
zakończeniach, jeśli tylko wymaga tego ilustracja) 

 

•

 

modyfikatory: krawędzie pod obiektem oraz skalowanie krawędzi wraz z obiektem. 

 

 
Przykłady różnych kombinacji stylu, koloru i szerokości prezentuje poniższa ilustracja. 
Zwracam uwagę na różnice między drugim i czwartym jabłkiem uzyskane przez manipulację 
zaznaczeniem "Krawędzie pod obiektem" (Behind fill). 

 

 
 
Dzięki powyższym opcjom możliwe jest dokładne zdefiniowanie konturu oraz co jest tu 
dobrze wyeksponowane - umożliwia włączenie dynamicznej zmiany grubości konturu przy 
skalowaniu obiektu. Ilustruje to poniższy schemat. 

 

 
 
Jak już wspomniałem pozostałe zakładki są całkowicie zależne od zaznaczonego obiektu. I 
tak zaznaczenie prostokąta pozwoli na wybór stopnia zaokrąglenia narożników (zakładka 
Prostokąt), wybór elipsy pozwoli na sterowanie jej wycinkiem (zakładka Elipsa) a brak 

zaznaczenia (czy też raczej zaznaczenie strony) pozwoli na określenie informacji 
charakterystycznych strony (nazwiska autora i opisu treści). 

Mened

ż

er obiektów 

 
Drugim niezwykle istotnym oknem dokującym jest Menedżer obiektów. Przy jego pomocy 
mamy bezpośredni wgląd w strukturę i wzajemne zależności obiektów na ekranie. Część 
dostępnych tutaj opcji wymaga zrozumienia idei warstw, umiejętności wykorzystania 
prowadnic i innych nie opisanych dotąd przeze mnie funkcjonalności, dlatego ograniczę się 
do wybiórczego opisu tej rolety. 

 

 
 
Podstawową funkcjonalnością tego okna jest wgląd w zależności i grupy obiektów na 
poszczególnych stronach edytowanego dokumentu. Dla uproszczenia nie będziemy wnikać w 
ideę warstw i założymy istnienie jednej warstwy na każdą stronę dokumentu. Podrzędne do 
tejże warstwy są wszystkie obiekty znajdujące się na stronie. Każdy z nich reprezentowany 
jest ikoną oraz nazwą i opcjonalnym opisem. Ten opis to właściwości obiektu - w większości 
przypadków wypełnienie i kontur. Włączyć i wyłączyć tą funkcję można znajdującym się 
ponad drzewem reprezentującym strukturę dokumentu przyciskiem Pokaż właściwości 
obiektów (Show Object Properties). 
 

 

 

Kliknij przycisk w lewym górnym rogu okna 

 
 
Jak wspomniałem wcześniej - każda grupa obiektów znajduje swoją reprezentację właśnie 
tutaj. Poniższa ilustracja prezentuje dwie grupy w ramach jednej strony złożone odpowiednio 
z prostokątów i elips. 

 

 
 
Bardzo przydatną funkcją tego okna jest możliwość sprawnego i wygodnego modyfikowania 
zawartości grup za pomocą techniki przeciągnij i upuść oraz natychmiastowe zaznaczanie 
wybranych w menedżerze obiektów bezpośrednio na stronie. 

Kształtowanie 

 
 
Role Kształtowanie jest w sposób unikalny reprezentowana w menu Okno | Okna dokowane, 
możliwy jest bowiem bezpośredni wybór jednej z realizowanych przez nią funkcjonalności. 
Najważniejsze z nich to spawanie (łączenie dwóch kształtów w jeden), przycinanie 

(odkrawane jednego kształtu od drugiego) oraz część wspólna. Wszystkie omawiane działania 
na obiektach będą wykonywane na prostokącie i elipsie widocznych poniżej. 

 

 
 
Spawanie pozwala na stworzenie nowego obiektu określonego konturami innych, wcześniej 
utworzonych. Przykładowe działanie spawania widoczne jest poniżej. 

 

 
 
Sposób wykonania spawania można opisać w trzech krokach. Pierwszym jest zaznaczenie 
jednego z obiektów, które mają zostać połączone, drugim krokiem jest wciśnięcie przycisku 
Spawaj z (Weld To) w oknie dokowanym a trzecim jest kliknięcie drugiego z łączonych 
obiektów. Nie ma najmniejszych przeszkód, by w pierwszym kroku wybrać więcej niż jeden 
obiekt. Warto zauważyć, że możliwe jest zarówno automatyczne pozbycie się starych 
kształtów jak i zachowanie ich. Kształty zaznaczone w pierwszym kroku można zachować 
zaznaczając opcję Obiekty źródłowe (Source Object(s)), obiekt klikany w ostatnim kroku 
może zostać zachowany dzięki opcji Obiekty docelowe (Target Object(s)). 
 
Przycinanie to nic innego jak odejmowanie jednego kształtu od drugiego. Podobnie jak 
poprzednio w pierwszym kroku wybieramy obiekt lub obiekty, którymi będziemy w tym 
wypadku modyfikować kształt zaznaczany w kroku ostatnim. Oznacza to, że jeśli w 
pierwszym kroku zaznaczymy elipsę znajdującą się w centrum kwadratu, na który klikamy w 
ostatnim kroku, utworzymy Kwadrat z wydrążonym otworem. Działanie przycinania ilustruje 
poniższy schemat. 

 

 
 
W podobny sposób działają dwie ostatnie funkcje dostępne w tej rolecie: Przód bez tyłu 
(Front Minus Back) i Tył bez przodu (Back Minus Front). W tym wypadku o sposobie 

wykrawania decyduje wzajemna kolejność obiektów na papierze (lub w grupie). Obie funkcje 
ilustrują poniższe ilustracje. 

 

 

 

 
 
Operacje te wymagają tylko dwóch kroków: zaznaczenia obiektów i kliknięcia w przycisk 
zastosuj. 
 
Część wspólna pozwala na stworzenie obiektu odpowiadającego kształtem powierzchni 
pokrywanej przez wszystkie uczestniczące w operacji obiekty. Ilustruje to poniższy schemat. 

 

 

Transformacja 

 
 
Dzięki transformacjom możliwe jest precyzyjne modyfikowanie obiektów w sposób podobny 
do uzyskiwanego przy użyciu narzędzia Wskaźnika. Oznacza to, że mamy dostęp do zmiany 
położenia, obrotu, skalowania czy pochylania. 

 

Kliknij na jednym z typów transformacji na ilustracji powyżej 

 
Położenie, jak sama nazwa wskazuje, pozwala na przemieszczanie obiektów. Istnieje 
możliwość relatywnego przesuwania obiektu jak również bezwzględnego pozycjonowania go 
na stronie (możliwy jest wybór jego punktu odniesienia spośród centrum, środków boków 
zaznaczenia i narożników). 
 
Obrót podobnie jak położenie realizuje jedną z funkcji realizowanych przez Wskaźnik. W 
trybie okna dokowanego możliwe jest jednak precyzyjne określenie kąta obrotu oraz punktu 
wokół którego obrót dokonywany jest. Podobnie jak w przypadku zmiany położenia można 
określić punkt obrotu będący punktem charakterystycznym obiektu (środek, itd.). 
 
Skalowanie realizowane jest w istocie przez dwie zakładki: Skala i lustrzane odbicie oraz 
Rozmiar. Wybór sposobu skalowania zależy od tego, czy chcemy określić wartości szerokości 
i wysokości po zmianie rozmiaru, czy też chcemy dokonać modyfikacji podając wartość w 
procentach. Podobnie jak poprzednio możemy wybrać punkt odniesienia przy skalowaniu (w 
tym wypadku jest to punkt „przyklejony” do kartki, który jako jedyny nie przemieszcza się 
przy transformacji). 
 
Pochylanie to już ostatnia dostępna transformacja. Dzięki niej możliwe jest określenie kąta 
nachylenia brzegu zaznaczonych obiektów. Bardziej obrazowo można to postrzegać jako 
pochylenie otaczającego zaznaczenie prostokąta do kształtu równoległoboku. 
 
Wszystkie transformacje można zastosować zarówno do samego obiektu jak i wykonać je na 
jego kopii. Do wyboru sposobu aplikowania transformacji służą dwa przyciski pojawiające 
się na każdej zakładce: Zastosuj (Apply) i Zastosuj do duplikatu (Apply To Duplicate). 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

ŹRÓDŁO:

 http://dobreprogramy.pl