DOWÓDZTWO WOJSK LĄDOWYCH

SZEF

SZTABU GENERALNEGO WP

ROZKAZ Nr ……./Logis./IWsp SZ

SZEFA SZTABU GENERALNEGO WP

z dnia ………………2013 r.

w sprawie wprowadzenia do użytku instrukcji

„Przepisy o zarządzaniu mieniem służby uzbrojenia i elektroniki”

DD/4.22.1

Na podstawie § 7 ust. 3 regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej
stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 40/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia
22 listopada 2006 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony
Narodowej (Dz. Urz. MON Nr 21, poz.270, z późn. zm.).

rozkazuję:

1. Wprowadzić do użytku w Siłach Zbrojnych RP z dniem 01.09.2013 r. instrukcję

„Przepisy o zarządzaniu mieniem służby uzbrojenia i elektroniki” DD/4.22.1”.

2. Tracą moc z dniem 1 września2013 r. instrukcje „Przepisy o gospodarce mieniem

służby uzbrojenia i elektroniki w wojsku”, sygn. Uzbr. 2000/79 oraz „Przepisy
o gospodarce mieniem służby uzbrojenia i elektroniki w bazach i składnicach”,
sygn. Uzbr.1981/78.

3. Rozkaz wchodzi w życie z dniem podpisania.

generał Mieczysław CIENIUCH

ROZDZIAŁ 1. POSTANOWIENIA OGÓLNE

1000. Niniejsze przepisy ustalają jednolite zasady zarządzania mieniem służby

uzbrojenia  i  elektroniki  (SUiE),  dla  którego  rolę  Centralnego  Organu
Logistycznego  (COL)  pełni  Szefostwo  Służby  Uzbrojenia  i  Elektroniki
Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych (SSUiE IWsp SZ), ustalone na podstawie
właściwej  decyzji  Ministra  Obrony  Narodowej  w  sprawie  określenia  funkcji
gestorów i centralnych organów logistycznych w resorcie obrony narodowej.

1001. Pod pojęciem mienia SUiE należy rozumieć sprzęt uzbrojenia i elektroniki

(UiE) oraz techniczne środki materiałowe (tśm) do tego sprzętu, objęte
obowiązującym indeksem materiałowym, ujęte w załączniku C.

1002. Postanowienia i zasady zawarte w niniejszych przepisach dotyczą odpowiednio

dowódców, szefów, komendantów, kierowników, personel techniczny
oraz użytkowników na wszystkich szczebli dowodzenia i kierowania.

1003. Przez gospodarowanie (zarządzanie) mieniem SUiE należy rozumieć

całokształt realizowanych, zgodnie z założonym celem, przedsięwzięć i działań,
skierowanych na mienie SUiE w zakresie zabezpieczenia procesu eksploatacji
sprzętu UiE, opartych na obowiązujących przepisach oraz racjonalnych
i ekonomicznych zasadach działania.

1004. W pododdziałach wojsk specjalnych dopuszcza się zasady zarządzania mieniem

SUiE wynikające ze specyfiki ich działania, stosownych aktów prawnych oraz
instrukcji.

Zakres działania i podział obowiązków
1005. Poziomy realizujące zadania związane z zarządzaniem mieniem SUiE:

1)  gestor;
2)  centralny organ logistyczny;
3)  organ wykonawczy;
4)  użytkownik.

1006. Gestor – komórka lub jednostka organizacyjna resortu obrony narodowej,

a także komórka wewnętrzna odpowiedzialna za kierunki rozwoju w Siłach
Zbrojnych RP oraz organizację procesu wykorzystania bojowego określonego
rodzaju (grupy) UiSW;

1007. Centralnym organem logistycznym w zakresie zarządzania sprzętem uzbrojenia

i elektroniki jest SSUiE IWsp SZ, które realizuje podstawowe funkcje za
pośrednictwem podległego mu pod względem fachowym personelu i komórek
funkcjonalnych poszczególnych szczebli kierowania.

1008. Organami wykonawczymi w zakresie zarządzania mieniem SUiE są regionalne

bazy logistyczne (RBLog) z podległymi im składami i warsztatami
technicznymi oraz wojskowe oddziały gospodarcze (WOG).

1009. Użytkownikami mienia SUiE są jednostki wojskowe oraz inne jednostki

organizacyjne resortu obrony narodowej (szkoły, uczelnie itp.), pododdziały
oraz żołnierze (inne osoby) użytkujący przydzielony im sprzęt UiE.

1010. Niniejsze przepisy dotyczące gospodarowania (zarządzania) mieniem SUiE

ustalają zasady postępowania w zakresie działalności związanej z:
1)  wprowadzeniem na eksploatację;
2)  zaopatrywaniem;
3)  ewidencjonowaniem;
4)  użytkowaniem;
5)  przechowywaniem;

6) obsługiwaniem,

naprawą,

przeglądem technicznym, modernizacją

i modyfikacją;

7)  wycofywaniem z eksploatacji;
8)  zagospodarowywaniem;
9)  wybrakowywaniem.

Podział kompetencji i odpowiedzialności
1011. W procesie eksploatacji mienia SUiE wyróżnia się dwa obszary działania

określające kompetencje i obowiązki osób funkcyjnych na poszczególnych
szczeblach organizacyjnych:
1) obszar użytkowania - realizowany przez użytkowników, którym sprzęt

został  przydzielony  zgodnie  z  etatem  i  tabelą  należności.  Obejmuje
działania  zmierzające  do  utrzymania  sprzętu  w  sprawności  technicznej
zapewniającej  wykorzystanie jego właściwości  taktyczno-technicznych do
wykonania zadania bojowego;

2) obszar zabezpieczenia - realizowany przez służbę uzbrojenia i elektroniki.

Obejmuje

działania

zapewniające

właściwe

użytkowanie

oraz

wykorzystanie sprzętu zgodnie z jego przeznaczeniem.

1012. W powyższych obszarach określono następujące zakresy odpowiedzialności:

1) za organizację użytkowania sprzętu odpowiadają dowódcy poszczególnych szczebli;
2) za prawidłowe użytkowanie sprzętu, jego sprawność techniczną

i utrzymanie odpowiadają użytkownicy sprzętu;

3) za koordynację przedsięwzięć w zakresie organizacji i planowania

procesów  eksploatacji,  działalność  obsługowo-naprawczą,  zabezpieczenie
materiałowo-techniczne  w  WOG  i  jednostkach  wojskowych  odpowiadają
szefowie  służby  uzbrojenia  i  elektroniki  WOG  oraz  w  zakresie  swoich
kompetencji  szefowie  komórek  planowania  logistycznego  jednostek
wojskowych.

1013. Podstawowe kompetencje i obowiązki w zakresie zabezpieczenia procesu

zarządzania mieniem SUiE przedstawiono poniżej.

1014. Szef Szefostwa Służby Uzbrojenia i Elektroniki w IWsp SZ odpowiada za:

1) planowanie i organizowanie zabezpieczenia technicznego potrzeb Sił

Zbrojnych RP w mienie SUiE;

2) opracowywanie zasad gospodarowania mieniem SUiE, w tym określanie

norm i limitów eksploatacyjnych oraz nadzór nad ich przestrzeganiem;

3) prowadzenie zbiorczej bazy danych o ilości i jakości mienia SUiE;
4) współpracę z gestorami w zakresie określania perspektyw użytkowania,

potrzeb modernizacyjnych i modyfikacyjnych mienia SUiE oraz
prowadzonych badaniach eksploatacyjno-wojskowych;

5) opracowywanie zasad i norm zabezpieczenia mienia SUiE, w tym

dokumentów normatywnych, norm eksploatacyjnych itp.;

6) planowanie i organizowanie szkoleń specjalistycznych personelu

technicznego oraz specjalistów technicznych dla mienia SUiE;

7) opracowywanie

wydawanie

dokumentów

niezbędnych

zabezpieczenia procesu szkolenia;

8) planowanie zadań rzeczowo-finansowych w zakresie zabezpieczenia

eksploatacji mienia SUiE;

9) opracowywanie propozycji do planów modernizacji technicznej Sił

Zbrojnych RP;

10) planowanie napraw oraz określanie wymagań technicznych dla mienia

SUiE planowanego do naprawy;

11) uczestniczenie w kierowaniu i nadzorze nad podległym systemem

obsługowo – naprawczym i zaopatrywania;

12) opiniowanie dokumentacji eksploatacyjnej mienia SUiE;
13) opracowywanie planów eksploatacji mienia SUiE we współdziałaniu

z gestorami;

14) współudział w pracach związanych z działalnością normalizacyjną

i kodyfikacją wyrobów obronnych;

15) realizację zadań wynikających z przyjętych procedur w zakresie

pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania mienia SUiE;

16) planowanie i organizowanie dystrybucji mienia SUiE w uzgodnieniu

z gestorami;

17) ustalanie normatywu zapasów tśm do sprzętu UiE oraz określanie miejsca

ich przechowywania i nadzorowanie planowania ich podjęcia;

18) wnioskowanie do gestora o wycofanie z eksploatacji pojedynczych

egzemplarzy etatowego mienia SUiE;

19) określanie sposobów zagospodarowywania mienia SUiE wycofywanego

z eksploatacji oraz współpraca w tym zakresie z Agencją Mienia
Wojskowego (AMW);

20) udział w opracowywaniu danych do Programu Mobilizacji Gospodarki

(PMG) w zakresie dostaw i napraw mienia SUiE;

21) nadzorowanie działalności użytkowników mienia SUiE w zakresie

realizacji ustaleń dotyczących jego eksploatacji i wykorzystania
bojowego;

22) udział w opracowywaniu sprawozdań według zasad ustalonych dla

systemu sprawozdawczości w Siłach Zbrojnych RP.

1015. Szef Sekcji Służby Uzbrojenia i Elektroniki w RBLog odpowiada za:

1) udział w organizacji oraz nadzór nad procesem eksploatacji sprzętu UiE

w rejonie odpowiedzialności;

2) udział w kierowaniu prowadzenia bazy danych o ilości i jakości mienia

SUiE wszystkich oddziałów gospodarczych w rejonie odpowiedzialności;

3) planowanie oraz realizację zadań rzeczowo-finansowych w zakresie

zabezpieczenia eksploatacji, zakupów i napraw mienia SUiE w ramach
przydzielonych środków budżetowych i posiadanych kompetencji;

4) organizację szkoleń dotyczących eksploatacji w tym użytkowania,

prowadzenia ewidencji i zaopatrywania mienia SUiE dla WOG
i jednostek wojskowych w rejonie odpowiedzialności;

5) udział w opracowywaniu planów eksploatacji mienia SUiE;
6) nadzór

nad

funkcjonowaniem

bazy

obsługowo-naprawczej

i zaopatrywaniem w zakresie mienia SUiE w rejonie odpowiedzialności;

7) planowanie zadań obsługowo - naprawczych w zakresie mienia SUiE na

rzecz jednostek wojskowych z rejonu odpowiedzialności;

8) realizację zleconych zadań obsługowo - naprawczych oraz innych

związanych z pozyskiwaniem mienia SUiE na potrzeby Sił Zbrojnych
RP;

9) opracowywanie dokumentacji technicznej w zakresie mienia SUiE oraz

jej aktualizowanie stosownie do zadań, potrzeb, wyposażenia
warsztatowego i postępu technicznego;

10) zaopatrywanie pododdziałów i warsztatów obsługowo-naprawczych

w potrzebne techniczne środki materiałowe w zakresie służby uzbrojenia
i elektroniki,

11) analizę stanu zabezpieczenia potrzeb w zakresie mienia SUiE

w rejonie odpowiedzialności;

12) planowanie oraz zaopatrywanie w mienie SUiE wojskowych oddziałów

gospodarczych stacjonujących w rejonie odpowiedzialności;

13) planowanie oraz nadzór w zakresie gromadzenia i utrzymywania zapasów

tśm do sprzętu UiE;

14) nadzorowanie gospodarki mieniem SUiE w wojskowych oddziałach

gospodarczych w rejonie odpowiedzialności;

15) nadzorowanie realizacji ustaleń dotyczących eksploatacji mienia SUiE

w rejonie odpowiedzialności;

16) informowanie SSUiE IWsp SZ o zaistniałych awariach i wypadkach

nadzwyczajnych sprzętu;

17) opracowywanie sprawozdań ze stanu technicznego i utrzymania mienia

SUiE,  działalności  obsługowo-naprawczej,  stanu  zabezpieczenia  potrzeb
zgodnie  z  należnościami  sprzętu,  potrzeb  technicznych  i  materiałowych
według  zasad  określonych  w  systemie  sprawozdawczości  w  resorcie
obrony narodowej.

1016. Szef Służby Uzbrojenia i Elektroniki w WOG odpowiada za:

1) udział w zarządzaniu sprzętem UiE na szczeblu wojskowego oddziału

gospodarczego w zaopatrywanych jednostkach wojskowych;

2) znajomość potrzeb materiałowo-technicznych dotyczących eksploatacji

sprzętu UiE w zaopatrywanych jednostkach wojskowych oraz ich
zaspokajanie;

3) udział w opracowywaniu i aktualizowaniu dokumentów mobilizacyjnych

w zakresie zabezpieczenia w sprzęt UiE w zaopatrywanych jednostkach
wojskowych;

4) udział w opracowaniu planu rzeczowo-finansowego w zakresie

zabezpieczenia technicznego eksploatacji mienia SUiE;

5) realizowanie zakupów materiałów eksploatacyjnych oraz usług według

potrzeb zgłoszonych przez jednostki wojskowe;

6) prowadzenie w obowiązujących systemach informatycznych ewidencji

ilościowo – jakościowej mienia SUiE w zaopatrywanych jednostkach
wojskowych;

7) porównywanie stanów ewidencyjnych z pododdziałami jednostek

wojskowych przydzielonych na zaopatrzenie gospodarcze;

8) udział w opracowywaniu i realizacji planu eksploatacji i ewidencji pracy

oraz dokumentów wspomagających eksploatację mienia SUiE;

9) nadzór nad prowadzeniem obowiązującej dokumentacji eksploatacyjnej

sprzętu UiE;

10) nadzór nad realizacją obsługiwań i napraw sprzętu UiE na rzecz

zaopatrywanych jednostek wojskowych, zgłaszanie potrzeb w zakresie
obsługiwań i napraw niemożliwych do wykonania we własnym zakresie;

11) prowadzenie analizy eksploatacyjnej i ekonomicznej w zakresie

eksploatacji pod względem prawidłowości użycia sprzętu, jakości
prowadzenia prac obsługowo-naprawczych, zużycia resursu itp.;

12) analizę i realizację wniosków przesyłanych z jednostek wojskowych

dotyczących eksploatacji sprzętu UiE;

13) prowadzenie gospodarki magazynowej oraz organizację przechowywania

mienia SUiE;

14) określanie,

porozumieniu

jednostką

wojskową

miejsc

przechowywania poszczególnych grup sprzętu, podział sprzętu na grupy
w użytkowaniu i przechowywaniu, wydzielanie sprzętu na zapas
wojenny;

15) analizowanie stanu zaopatrzenia, opracowywanie planu potrzeb mienia

SUiE w zaopatrywanych jednostkach wojskowych;

16) zaopatrywanie w mienie SUiE jednostek wojskowych przydzielonych na

zaopatrzenie gospodarcze;

17) składanie do RBLog zapotrzebowań na brakujące mienie SUiE do

zabezpieczenia należności etatowych zaopatrywanych jednostek
wojskowych oraz tśm niezbędnych do zabezpieczenia ich działalności;

18) utrzymywanie zapasów mienia SUiE zgodnie z obowiązującymi

normatywami;

19) przesyłanie

RBLog

wykazów

mienia

SUiE

zbędnego

i ponadetatowego oraz propozycji przekazania mienia do AMW;

20) udział w organizowaniu i prowadzenie nadzoru nad eksploatacją mienia

SUiE w zaopatrywanych jednostkach wojskowych;

21) udział w ocenie stanu technicznego sprzętu organizowanego przez organy

nadrzędne;

22) prowadzenie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu

szkód w mieniu SUiE oraz wypadków z bronią;

23) meldowanie przełożonym o przypadkach niewłaściwej eksploatacji

sprzętu, użytkowania przez osoby nieuprawnione, a w razie potrzeby
wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie postępowania wyjaśniającego;

24) wycenę szkód materialnych spowodowanych niewłaściwą eksploatacją

sprzętu UiE;

25) informowanie w pionie służby uzbrojenia i elektroniki o awariach

i wypadkach ze sprzętem;

26) realizację wytycznych i zarządzeń w zakresie stanu technicznego sprzętu,

usprawniania efektywności jego eksploatacji, wykorzystania
i modernizacji bazy obsługowo-naprawczej itp.;

27) opracowywanie sprawozdań ze stanu technicznego i utrzymania mienia

SUiE,  działalności  obsługowo-naprawczej,  stanu  zabezpieczenia  potrzeb
technicznych  i  materiałowych  oraz  innych  według  zasad  ustalonych  dla
systemu sprawozdawczości w Siłach Zbrojnych RP.

1017. Szef Sekcji Planowania S-4/równorzędny w JW odpowiada za:

1) udział w opracowywaniu danych do wykonania zestawień należności

i zabezpieczenia materiałowych potrzeb mobilizacyjnych jednostki
wojskowej oraz sporządzanie stosownych sprawozdań;

2) udział w planowaniu zakupów materiałów eksploatacyjnych, usług na

potrzeby jednostek wojskowych.;

3) prowadzenie ewidencji pomocniczej i baz danych mienia SUiE na

szczeblu jednostki wojskowej;

4) nadzór nad prowadzeniem w pododdziałach ewidencji mienia SUiE

i porównywaniem jej z ewidencją WOG;

5) opracowywanie propozycji do planu eksploatacji i ewidencji pracy oraz

do dokumentów wspomagających eksploatację mienia SUiE;

6) wykonywanie dokumentacji planistycznej w zakresie zabezpieczenia

technicznego sprzętu UiE na szczeblu jednostki wojskowej;

7) nadzór nad prowadzeniem przez użytkowników i pododdziały

dokumentacji indywidualnej mienia SUiE;

8) prowadzenie dokumentacji eksploatacyjnej i przesyłanie do WOG

informacji aktualizujących;

9) nadzór nad przestrzeganiem rocznych norm zużycia resursów

technicznych

mienia

SUiE

oraz

przydzielonych

limitów

eksploatacyjnych;

10) opracowanie planu zadań oraz bilansu potrzeb i możliwości obsługowo-

naprawczych dla podległych pododdziałów obsługowo-naprawczych;

11) składanie do WOG potrzeb w zakresie napraw i obsługiwań mienia

SUiE przekraczających możliwości własnych pododdziałów obsługowo-
naprawczych;

12) nadzór nad realizacją obsługiwań i napraw bieżących mienia SUiE,

wykonywanych przez pododdziały oraz siłami etatowych pododdziałów
obsługowo-naprawczych;

13) prowadzenie szkoleń w zakresie użytkowania mienia SUiE;
14) nadzór nad utrzymaniem i zapewnieniem sprawności technicznej, sprzętu

SUiE i jego ukompletowania;

15) nadzór nad sporządzaniem wniosków dotyczących eksploatacji sprzętu

UiE i przesyłanie ich do WOG;

16) analiza i znajomość aktualnego stanu zabezpieczenia potrzeb w zakresie

mienia SUiE;

17) składanie do WOG potrzeb na brakujące mienie SUiE do zabezpieczenia

należności etatowych oraz niezbędne do zabezpieczenia działalności
bieżącej;

18) organizację

miejsc i sposobu przechowywania mienia SUiE

w warunkach stacjonarnych i polowych;

19) zgłaszanie

WOG

propozycji zagospodarowania zbędnego

i ponadetatowego mienia SUiE;

20) prowadzenie działalności profilaktycznej w zakresie zapobiegania

powstawaniu szkód i wypadków z bronią;

21) prowadzenie działalności nadzorczej w zakresie stanu technicznego

mienia SUiE w jednostce wojskowej;

22) realizacja wytycznych i zarządzeń w zakresie stanu technicznego sprzętu,

usprawniania

efektywności

jego

eksploatacji,

wykorzystania

i modernizacji bazy obsługowo-remontowej itp.;

23) przesyłanie do WOG niezbędnych danych w zakresie zabezpieczenia

technicznego oraz do wykonania analiz i sprawozdań.

1018. Dowódca pododdziału odpowiada za:

1) prowadzenie w pododdziale ewidencji pomocniczej mienia SUiE zgodnie

z obowiązującym systemem ewidencyjnym;

2) cykliczne porównywanie ewidencji mienia SUiE z ewidencją WOG;
3) opracowanie propozycji do planu eksploatacji i ewidencji pracy oraz do

innych dokumentów wspomagających eksploatację mienia SUiE;

4) przestrzeganie norm zużycia resursów eksploatacyjnych sprzętu UiE oraz

przydzielonych limitów;

5) utrzymywanie w sprawności technicznej przydzielonego sprzętu UiE

i jego ukompletowania;

6) bezpieczną eksploatację sprzętu UiE stosownie do obowiązujących

instrukcji oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;

7) prowadzenie na bieżąco dokumentacji eksploatacyjnej sprzętu UiE

będącego na ewidencji pododdziału;

8) organizowanie i wykonywanie obsługiwań technicznych i napraw

przydzielonego sprzętu, stosownie do posiadanych kompetencji
i możliwości;

9) organizację i współudział w szkoleniu w zakresie użytkowania sprzętu

UiE;

10) prowadzenie działalności profilaktycznej w zakresie przeciwdziałania

powstawaniu szkód i wypadkom z bronią;

11) pobieranie z magazynów WOG sprzętu UiE na zabezpieczenie potrzeb

etatowych oraz tśm niezbędnych do zabezpieczenia bieżącej eksploatacji
oraz realizacji obsługiwań i napraw;

12) przydzielenie mienia SUiE indywidualnym użytkownikom;
13) prowadzenie działalności nadzorczej w zakresie utrzymania sprzętu UiE,

jego ukompletowania, przechowywania.

1019. Osoba, której przydzielono mienie SUiE odpowiada za:

1) znajomość przydzielonego sprzętu UiE i prawidłową jego eksploatację;
2) utrzymanie przydzielonego sprzętu UiE w stanie sprawności technicznej,

jego stanu ukompletowania oraz wykonywanie wymaganych obsługiwań,
zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami;

3) prowadzenie dokumentacji indywidualnej przydzielonego sprzętu UiE;
4) przestrzeganie obowiązujących przepisów w zakresie eksploatacji

przydzielonego mienia stosownie do obowiązujących instrukcji oraz
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;

5) wyrządzone zawinione szkody powstałe w powierzonym mieniu SUiE;
6) realizowanie

zaleceń przełożonych związanych z eksploatacją

powierzonego mienia SUiE.

ROZDZIAŁ 2. EKSPLOATACJA SPRZĘTU UIE

2.1. Planowanie eksploatacji
2000. Użytkowanie sprzętu UiE znajdującego się w Siłach Zbrojnych RP podlega

planowej gospodarce opartej na kontrolowanym wykorzystaniu jego resursów
i ma na celu:
1) stworzenie

warunków

zapewniających

utrzymanie

sprzętu

w należytym stanie technicznym i gotowości do wykonania zadań;

2) planowe wykorzystanie resursów pracy sprzętu i właściwą jego rotację

w celu wykorzystania docelowego resursu eksploatacji w całości
z zachowaniem walorów bojowych i użytkowych sprzętu;

3) terminowe przeprowadzanie obsługiwań technicznych i napraw, jak również

racjonalne

prowadzenie

gospodarki

materiałowo-technicznej

w procesie eksploatacji.

2001. Podstawowym dokumentem planistycznym wykonywanym na szczeblu WOG

jest plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW.

2002. W czasie pokoju sprzęt UiE może być użytkowany tylko w ramach

zaplanowanych limitów pracy na realizację zadań szkolno-bojowych oraz na
czynności obsługowo-naprawcze.

2003. Sprzęt UiE powinien być sprawny technicznie, ukompletowany i utrzymany

zgodnie z instrukcjami o jego użytkowaniu oraz wytycznymi SSUiE IWsp SZ.

2004. Utrzymanie sprzętu w stałej sprawności technicznej oraz przeprowadzanie

obowiązujących zabiegów obsługowo-konserwacyjnych jest podstawowym
obowiązkiem bezpośrednich użytkowników sprzętu (obsług, załóg), którym ten
sprzęt przydzielono.

2005. Uszkodzenia sprzętu wynikłe w procesie jego użytkowania oraz wykryte

w czasie przeprowadzania obowiązujących obsługiwań okresowych usuwają
bezpośredni użytkownicy (obsługi) z wykorzystaniem specjalistów z warsztatu.

2006. Podstawą planowania sprzętu do naprawy są normy liczone w jednostkach

pracy sprzętu, określone katalogami norm eksploatacji lub okresy eksploatacji,
podane w przepisach dotyczących norm eksploatacyjnych.

2007. W uzasadnionych przypadkach do naprawy może być planowany sprzęt, który

nie wypracował wymaganej normy eksploatacji, ale określony komisyjnie jego
stan techniczny bądź potrzeby modernizacyjne (modyfikacyjne) narzucają
konieczność skierowania sprzętu do odpowiedniego warsztatu lub zakładu.

2008. W przypadku przekroczenia normy docelowej eksploatacji, naprawa główna

przedłuża normę docelowej eksploatacji danego egzemplarza sprzętu UiE
o okres do kolejnej planowanej naprawy głównej.

2009. Sprzęt kwalifikujący się do wycofania z eksploatacji ze względu na

wykorzystanie  normy  docelowej  eksploatacji  można  w  przypadku  jego
sprawności  technicznej,  braku  sprzętu  zastępczego  lub  innych  przyczyn
uzasadniających  dalsze  jego  wykorzystywanie  nadal  użytkować  na  podstawie,
zatwierdzonego  przez  komendanta  WOG,  protokołu  stanu  technicznego
sporządzonego  przez  komisję  powołaną  do  przedłużenia  normy  eksploatacji.
W  skład  komisji  wchodzą  użytkownicy  i  specjaliści  z  pododdziałów
obsługowo-naprawczych.  Okres  przedłużenia  podaje  się  w  rozkazie  dziennym
WOG i wpisuje do książki (formularza technicznego) sprzętu.

2010. Sprzęt, który wykorzystał docelową normę eksploatacji, planuje się do

wycofania z eksploatacji. Decyzję o wycofaniu z eksploatacji sprzętu
podejmuje gestor na wniosek SSUiE IWsp SZ.

2011. W procesie eksploatacji sprzęt należy poddawać określonym przedsięwzięciom

obsługowo-naprawczym i sprawdzeniom dozorowym, natomiast aparaturę
kontrolno-pomiarową obowiązującej kontroli metrologicznej.

2012. Podstawą racjonalnej/ego eksploatacji/użytkowania sprzętu UiE jest planowe

i kontrolowane wykorzystanie resursów tego sprzętu, realizowane na podstawie
planu eksploatacji i ewidencji pracy UiSW.

2013. Planowanie procesów eksploatacji realizuje się na wszystkich szczeblach

organizacyjnych Sił Zbrojnych RP w celu:
1) utrzymania sprzętu we właściwym stanie technicznym oraz związanych

z tym wskaźników gotowości bojowej;

2) umożliwienia wykonywania zadań bojowych i realizacji zamierzeń

operacyjnych i szkoleniowych;

3) stworzenia warunków umożliwiających prowadzenie planowej działalności

obsługowo - naprawczej i zaopatrzenia w części zamienne, materiały pędne
i konserwacyjne.

2014. Eksploatację sprzętu UiE planują osoby funkcyjne w jednostkach wojskowych

oraz szefowie służby uzbrojenia i elektroniki na podstawie corocznych
wytycznych.

2015. Podczas planowania eksploatacji sprzętu ustala się przedsięwzięcia realizowane

przez  bezpośrednich  użytkowników  sprzętu  w  ramach  rocznego  planu
przedsięwzięć szkoleniowych oraz działania mające na celu utrzymanie sprzętu
w  stałej  sprawności  technicznej  w  ramach  planu  realizowanego  przez  organy
służby  uzbrojenia  i  elektroniki,  a  także  przedsięwzięcia  innych  służb
technicznych lub materiałowych realizowanych na rzecz sprzętu UiE.

2016. W ramach planowania eksploatacji sprzętu uwzględnia się:

1)  planowane wykorzystanie resursów;
2)  ilość i rodzaj wymaganych napraw (głównych, średnich);
3)  ilość i rodzaj wymaganych obsługiwań technicznych;
4)  terminy organizowania dni technicznych i obsługiwania rocznego;
5)  sprawdzenia stanu technicznego sprzętu;
6)  potrzeby w zakresie kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych;
7)  sprawdzenia realizowane przez dozór techniczny;
8)  zabezpieczenie techniczne urządzeń elektroenergetycznych.

2017. Eksploatację sprzętu planuje się dla poszczególnych jednostek sprzętu,

w przypadku pojedynczych jego egzemplarzy, natomiast w odniesieniu do
sprzętu występującego masowo planuje się (uwzględniając okresy
obsługiwania) pododdziałami, w których sprzęt się znajduje.

2018. W ramach rocznego planowania eksploatacji sprzętu na szczeblu WOG

i jednostki wojskowej opracowuje się plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW
oraz pozostałe dokumenty wspomagające eksploatację sprzętu UiE zgodnie
z

obowiązującymi

przepisami

dotyczącymi

eksploatacji

UiSW

w Siłach Zbrojnych RP.

2019. Dokumentację planistyczną eksploatacji sprzętu UiE w WOG stanowią:

1)  plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW (wyciąg za służbę);
2)  dokumentacja obsługiwania rocznego;
3)  plan  obsługiwań  technicznych  UiSW  w...  na  rok….  (dla  sprzętu  UiE

masowego nie ujętego w „Planie eksploatacji i ewidencji pracy UiSW” -,
(np. broń strzelecka, sprzęt optyczny, itp.);

4) plan zadań obsługiwań i naprawy UiSW oraz bilans potrzeb i możliwości

obsługiwań i naprawy dla jednostek posiadających etatowy pododdział
obsługowo-naprawczy;

5)  plan zasadniczych przedsięwzięć organizowanych w Dniach Technicznych;
6)  plan nadzoru nad eksploatacją UiSW w. …. na ...rok;
7)  plan  przedsięwzięć  profilaktycznych,  w  zakresie  przeciwdziałania

wypadkom z bronią w .... na rok …. ;

8) zestawienie potrzeb obsługiwań i naprawy UiSW w latach… za JW...;
9) plan

wymiany pironabojów i innych elementów wyposażenia

(ukompletowania) wymagających tego rodzaju czynności w JW.;
Pozycje nr 1,3,6,8,9 wykonuje się łącznie za WOG i jednostki
zaopatrywane.
Pozycje nr 2,4,5,7 wykonuje się oddzielnie w WOG i jednostce wojskowej.

2020. Sekcja S-4 wykonuje ww. dokumenty w zakresie dotyczącym jednostki

wojskowej.

2021. Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW sporządza się na szczeblu WOG na

podstawie:
1)  wytycznych szczebla nadrzędnego określających zadania i potrzeby;
2)  norm określających okresy międzynaprawcze, międzyobsługowe;
3)  dopuszczalnych wielkości zużycia normy docelowej eksploatacji;
4)  przydzielonych limitów;
5)  propozycji przesłanych przez jednostki wojskowe.

2022. W opracowywanym planie eksploatacji i ewidencji pracy UiSW należy

uwzględnić:
1)  wytyczne szczebla nadrzędnego do planowania na dany rok;
2)  limit resursu na zadania planowane przez szczeble nadrzędne;
3)  potrzeby szkolenia poligonowego;
4)  potrzeby

techniczne wynikające z konieczności przeprowadzania

obsługiwań technicznych i napraw sprzętu;

5) aktualny i przewidywany stan ilościowy oraz techniczny sprzętu, jego

resurs, możliwości pododdziału obsługowo - naprawczego itp.;

6) dane statystyczne i doświadczenia z lat ubiegłych;
7) potrzeby utrzymania odpowiednich resursów pracy niezbędnych do

zapewnienia sprawności technicznej sprzętu i gotowości bojowej
pododdziału;

8) zabezpieczenie w tśm.

2023. Uwzględniając powyższe potrzeby oblicza się sumaryczny limit planowanego

rocznego  resursu  pracy  sprzętu  danego  typu  dla  jednostki  wojskowej,
a  następnie  dokonuje  podziału  na  poszczególne  jego  egzemplarze,
przestrzegając następujących zasad:
1)  sprzęt nowy i po naprawie planować do użytkowania celem wykorzystania

okresu gwarancyjnego;

2) użytkowanie sprzętu któremu kończy się resurs do kolejnej naprawy lub do

wyczerpania normy docelowej eksploatacji, planować stosownie do
terminów napraw i stopnia gotowości bojowej jednostki wojskowej, w celu
pełnego wykorzystania jego resursów.

2024. Uwzględniając planowane zużycie resursów na poszczególne egzemplarze

sprzętu oraz okresy obsługiwań, w planie eksploatacji sprzętu ujmuje się
potrzeby i ustalone terminy obowiązkowych obsługiwań okresowych oraz
uprzednio uzgodnione terminy w zakresie NŚ i NG.

2025. Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW w WOG opracowuje się na podstawie

propozycji  z  jednostek  wojskowych  na  okres  jednego  roku.  Za  terminowe
i  prawidłowe opracowanie tego planu w zakresie sprzętu  UiE odpowiada szef
służby  uzbrojenia  i  elektroniki  WOG.  Zatwierdzony  plan  stanowi  podstawę
eksploatacji sprzętu w jednostce wojskowej w danym roku.

2026. W czasie planowania eksploatacji nie należy przekraczać dopuszczalnej rocznej

normy zużycia resursu przypadającego na pojedynczy egzemplarz sprzętu UiE.

2027. W toku realizacji zatwierdzonego planu eksploatacji i ewidencji pracy UiSW

szef  służby  uzbrojenia  i  elektroniki  prowadzi  na  bieżąco  ewidencję  zużycia
resursów  pracy  poszczególnych  egzemplarzy  sprzętu  stosownie  do  planu
eksploatacji.  Jednocześnie  sprawuje  nadzór  nad  prawidłowym  zużyciem
przydzielonych resursów.

2028. Rozliczenia z realizacji planu eksploatacji i ewidencji pracy UiSW pod

względem wykorzystania zaplanowanych resursów za dany rok dokonują
szefowie służby uzbrojenia i elektroniki.

2.2. Planowanie działalności obsługowo-naprawczej
2029. Obsługiwania

techniczne

sprzętu

polegają

systematycznym

i terminowym wykonywaniu ustalonych przedsięwzięć określonych
w instrukcjach użytkowania oraz przewodnikach technologicznych dotyczących
poszczególnych rodzajów i typów sprzętu.

2030. Obsługiwania techniczne sprzętu UiE wykonywane przez użytkowników

uwzględnia się w planie eksploatacji i ewidencji pracy UiSW oraz w planie
obsługiwań technicznych. Obsługiwania realizowane z udziałem warsztatów
dodatkowo uwzględnia się w planie zadań obsługowo-naprawczych.

2031. Obsługiwanie

techniczne

sprzętu

rakietowego,

artyleryjskiego,

zautomatyzowanych systemów dowodzenia i stacji radiolokacyjnych planuje
się z uwzględnieniem poszczególnych egzemplarzy i ujmuje się w planie
eksploatacji i ewidencji pracy UiSW.

2032. Obsługiwanie techniczne broni strzeleckiej, sprzętu optyczno-mierniczego

i noktowizyjnego oraz pozostałego sprzętu występującego masowo planuje się
ilościowo dla poszczególnych pododdziałów oraz magazynów i ujmuje się
w planie obsługiwań technicznych.

2033. Obsługiwania techniczne sprzętu uzbrojenia i elektroniki zamontowanego na

podwoziach bazowych planuje się według norm ujętych w obowiązujących
katalogach norm eksploatacyjnych.

2034. Dla sprzętu UiE zaliczonego do grupy w przechowywaniu długookresowym

(sprzęt ZW), planować wymagane zabiegi konserwacyjne.

2035. Przegląd techniczny sprzętu UiE wykonywany jest doraźnie i dotyczy

sprawdzenia jego stanu technicznego oraz przydatności do realizacji zadań.

2036. Rozliczenia z realizacji planu obsługiwań technicznych w WOG w zakresie

sprzętu UiE dokonuje szef służby uzbrojenia i elektroniki.

2037. Za właściwe przeprowadzenie obsługiwań technicznych odpowiedzialni są

użytkownicy sprzętu oraz odpowiednio kierownicy warsztatów, w zależności
od

rodzaju

realizowanych

obsługiwań.

organizację,

sprawne

przeprowadzanie obsługiwań i zabezpieczenie potrzeb materiałowych
obsługiwań technicznych ujętych w planie odpowiadają dowódcy
poszczególnych szczebli dowodzenia.

2038. Określanie potrzeb obsługowo-naprawczych sprzętu odbywa się na wszystkich

szczeblach  organizacyjnych  Sił  Zbrojnych  RP.  Realizuje  się  je  w  oparciu
o    normy  międzyobsługowe  i  międzynaprawcze,  instrukcje  dotyczące
działalności  warsztatów  technicznych  określonego  szczebla,  przewodniki
technologiczne, instrukcje użytkowania, katalogi itp.

2039. Podstawą planowania są normy zawarte w aktualnych katalogach norm

eksploatacji.

2040. Planowanie potrzeb obsługowo- naprawczych ma na celu utrzymanie sprzętu

w sprawności technicznej, sukcesywne odtwarzanie resursów jego pracy,
równomierne obciążenie warsztatów oraz zaspokojenie niezbędnych potrzeb
finansowych i materiałowych do ich prowadzenia.

2041. Jednostki wojskowe nie posiadające własnych organów obsługowo-

naprawczych zgłaszają potrzeby wykonania obsługiwania i naprawy do WOG.

2042. Organami wykonawczymi w zakresie obsługowo-naprawczym sprzętu

uzbrojenia i elektroniki są pododdziały obsługowo-naprawcze i warsztaty
występujące w strukturze zintegrowanego podsystemu technicznego
zabezpieczenia wojsk.

2043. Planowanie napraw obejmuje określenie potrzeb i priorytetów obsługowo-

naprawczych, dokonanie bilansu potrzeb i możliwości oraz opracowanie planu
zadań obsługowo-naprawczych.

2044. Plan zadań

obsługowo-naprawczych zawiera wykaz asortymentowy sprzętu

UiE, rodzaje napraw, miejsce i terminy ich realizacji. Szczegółowe zasady
wykonywania planu zawarte są w instrukcji o zarządzaniu eksploatacją UiSW.

2045. Zmiany asortymentowo-ilościowe w harmonogramach dostaw sprzętu UiE do

NG można wprowadzać w przypadkach szczególnie uzasadnionych,
po uzyskaniu zgody SSUiE IWsp SZ.

2046. Za właściwe przygotowanie i terminowe skierowanie do naprawy sprzętu

ujętego w planie zadań obsługowo-naprawczych oraz zapewnienie transportu
odpowiada dowódca danego szczebla, jeżeli umowa na usługę nie przewiduje
inaczej.

2047. Za właściwe wykonanie zestawienia potrzeb i możliwości oraz nadzór nad

realizacją  planu  zadań  obsługowo-naprawczych  pododdziałów,  warsztatów
danego  szczebla  odpowiadają  odpowiednio:  szef  S-4,  szef  SUiE  WOG,  szef
sekcji  uzbrojenia  i  elektroniki  RBLog.  Zadania  i  potrzeby  obsługowo-
naprawcze  sprzętu  UiE  na  szczeblu  jednostki  wojskowej  planuje  się  na
podstawie  potrzeb  wynikających  z  planu  eksploatacji  i  planu  obsługiwań
technicznych oraz potwierdzenia zgłoszonych potrzeb obsługowo-naprawczych
wykonywanych przez szczeble nadrzędne.

2048. Potrzeby na naprawy bieżące (NB) oraz naprawy awaryjne (NA) ustala się na

podstawie danych statystycznych z lat ubiegłych, przewidując na ten cel
odpowiednią liczbę roboczogodzin.

2049. W przypadku braku możliwości zaspokojenia potrzeb naprawczych sprzętu UiE

we własnym zakresie jednostka wojskowa zgłasza takie potrzeby do WOG.

2.3. Kierowanie sprzętu do naprawy
2050. Podstawą przyjęcia sprzętu przez organy obsługowo-naprawcze jednostki

wojskowej jest zlecenie lub wypełniona karta usług technicznych, z wpisaną
decyzją szefa S-4 (równorzędnego) jednostki wojskowej lub osoby przez niego
upoważnionej.

2051. Z pododdziałów do warsztatu jednostki wojskowej broń strzelecką i sprzęt

optyczno-noktowizyjny  przekazuje  się  na  podstawie  książki  ewidencji  mienia
służby  uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego  z  pododdziału  i  przekazywanego
do naprawy. Kierownik warsztatu uzbrojenia dodatkowo  fakt przyjęcia sprzętu
do  naprawy  wpisuje  w  książce  ewidencji  wykonywanych  prac  w  warsztacie
ujmując sprzęt numerowo.

2052. Dowódca pododdziału fakt odbioru sprzętu z warsztatu uzbrojenia podpisuje

w książce ewidencji wykonywanych prac w warsztacie.

2053. W uzasadnionych przypadkach naprawę lub obsługiwania techniczne sprzętu

w jednostkach wojskowych, które nie posiadają własnych organów obsługowo-
naprawczych, wykonuje się w ramach planowego lub doraźnego wyjazdu grup
serwisowych,  wysyłanych  przez  RBLog  zgodnie  z  zapotrzebowaniem
złożonym  przez  WOG,  na  którego  zaopatrzeniu  znajduje  się  jednostka
wojskowa - w ramach planowanych na te cele rezerw czasowych.

2054. Sprzęt z uszkodzeniem, którego zakres i technologia naprawy przekracza

możliwości danego organu obsługowo-naprawczego, zgłasza się do
nadrzędnego szczebla organizacyjnego, który podejmuje decyzję odnośnie
dalszego postępowania.

2055. Przekazywanie sprzętu przez jednostkę do warsztatów i jego odbiór po

naprawie odbywa się na podstawie obowiązujących dokumentów obrotu
materiałowo-finansowych.

2056. Odbioru sprzętu z warsztatu dokonuje przedstawiciel jednostki poprzez

sprawdzenie zakresu wykonywanych prac i działania sprzętu. Po wykonaniu
prac obsługowo-naprawczych warsztat wypełnia książkę (formularz
techniczny) sprzętu z adnotacją o wykonanej naprawie i udzielonej gwarancji.

2.4. Gwarancje i reklamacje
2057. W okresie trwania gwarancji na sprzęt po naprawie odbiorca ma prawo składać

reklamacje do organu obsługowo-naprawczego, w szczególności w przypadku:
1)  wadliwego działania sprzętu w całości lub poszczególnych jego zespołów;
2)  uszkodzeń wymienionych zespołów;
3)  przedwczesnego zużycia części, zespołów.

2058. Prawo zgłaszania reklamacji w okresie trwania gwarancji na sprzęt po naprawie

przysługuje użytkownikowi, jeżeli:
1) użytkowanie sprzętu po naprawie było zgodne z zasadami ustalonymi

w instrukcji użytkowania (przechowywania);

2) nie dokonywano zmian w układach i podzespołach, używano

obowiązujących dla danego sprzętu płynów eksploatacyjnych oraz
nienaruszono oznakowań (pieczęci) naniesionych przez organy obsługowo-
naprawcze;

3) wykonywano obsługiwania techniczne sprzętu w terminach i zakresach

określonych w obowiązujących instrukcjach.

2059. Podstawą usunięcia wad (usterek) przez właściwy organ obsługowo-naprawczy

jest  protokół  reklamacji  sporządzony  przez  użytkownika,  którego  jeden
egzemplarz przesyła do właściwego WOG oraz RBLog. Po złożeniu reklamacji
użytkownik  jest  zobowiązany  zabezpieczyć  sprzęt  do  chwili  rozpoczęcia  prac
wynikających  z  reklamacji.  Okres  usuwania  zgłoszonych  usterek  liczy  się  od
chwili  powiadomienia  organu  obsługowo-naprawczego  o  złożeniu  reklamacji.
Gwarancję przedłuża się o ten okres.

2060. Po usunięciu zgłoszonych usterek sporządza się protokół i przesyła go do

organów, które wcześniej otrzymały protokół reklamacji.

2061. W przypadku nieuznania reklamacji przez zakład (warsztat), opracowuje się

protokół rozbieżności i przesyła go do rozpatrzenia przez właściwe instancje
nadrzędne.

2.5. Sprawozdawczość
2062. Sprawozdania z wykonania planów eksploatacji sprzętu uzbrojenia i elektroniki

oraz planów zadań obsługowo-naprawczych obejmują informacje z zakresu
realizacji ww. planów. Procedura realizowana jest zgodnie z instrukcją
o wykonywaniu sprawozdawczości w Siłach Zbrojnych RP.

2063. Sprawozdania wykonuje się w terminie i formie ustalonej przez właściwych

przełożonych.

2064. Sprawozdania wykonują szefowie służby uzbrojenia i elektroniki WOG (za

jednostki wojskowe z rejonu odpowiedzialności) i po zaakceptowaniu przez
szefa logistyki przesyłają je do szefa sekcji uzbrojenia i elektroniki
odpowiedniej RBLog.

2065. Szef sekcji uzbrojenia i elektroniki RBLog opracowuje zestawienie za podległe

jednostki w rejonie odpowiedzialności i po zaakceptowaniu przez szefa
wydziału technicznego przesyła w ustalonym terminie do SSUiE IWsp SZ.

2066. W sprawozdaniu z eksploatacji oprócz zestawień tabelarycznych podaje się

w  formie  opisowej  informacje  nakazane  w  wytycznych  szczebla  nadrzędnego
oraz  roczną  analizę  stanu  technicznego  i  utrzymania  sprzętu  uzbrojenia
i  elektroniki,  według  poszczególnych  grup  sprzętu  i  rezerw  w  poszczególnych
grupach sprzętu.

ROZDZIAŁ 3. ZAOPATRYWANIE I EWIDENCJA MIENIA SUIE

3.1 Planowanie zaopatrywania
3000. Za organizację zaopatrywania jednostek wojskowych w sprzęt UiE zgodnie

z etatami, tabelami i normami należności oraz decyzjami i ustaleniami gestorów
odpowiedzialne  jest  Szefostwo  Służby  Uzbrojenia  i  Elektroniki  IWsp  SZ.
Działalność swoją w tym zakresie realizuje poprzez organy wykonawcze służby
uzbrojenia  i  elektroniki  występujące  na  poszczególnych  szczeblach
organizacyjnych.

3001. Podstawą do planowania potrzeb w zakresie sprzętu uzbrojenia i elektroniki są:

1) potrzeby jednostek wojskowych wynikające z należności etatowych,

tabelarycznych i normatywnych;

2) decyzje i ustalenia gestorów sprzętu;
3) potrzeby wynikające z realizacji planów szkolenia i planu rozwoju Sił

Zbrojnych RP, planów eksploatacji, obsługiwań oraz napraw;

4) plany budżetowe.

3002. Podstawą zaopatrywania jednostek wojskowych w sprzęt UiE są obowiązujące

etaty, tabele i normy należności, na podstawie których sporządza się plany
dostaw oraz plany rozdziału sprzętu do poszczególnych odbiorców.

3003. Planowanie zaopatrywania w sprzęt obejmuje etapy:

1) ustalenie potrzeb;
2) określenie możliwości ich zabezpieczenia z posiadanych zapasów na danym

szczeblu zaopatrywania lub z nadwyżek;

3) opracowanie zapotrzebowań.

3004. Podstawę przyjęcia-przekazania sprzętu stanowią:

1) pisemne polecenie, zarządzenie, rozkaz wydane przez uprawniony organ;
2) dokumenty

obrotu

materiałowo-finansowego

wystawione

w obowiązujących informatycznych systemach ewidencyjnych.

3005. Podstawowym rodzajem transportu sprzętu jest transport samochodowy

i kolejowy, w szczególnych przypadkach lotniczy lub morski,
z uwzględnieniem ekonomicznego uzasadnienia i jego dostępności.

3006. Sprzęt przeznaczony do przewozu powinien być przygotowany, rozmieszczony

i umocowany na środkach transportowych zgodnie z obowiązującymi
instrukcjami i normami załadowczymi.

3007. Każdy przewóz sprzętu UiE (zawierającego części zastrzeżone ) powinien

odbywać pod nadzorem i ochroną konwoju, zgodnie z obowiązującymi
przepisami dotyczącymi ochrony obiektów wojskowych.

3008. Powyższych ustaleń nie stosuje się do sprzętu UiE wykorzystywanego podczas

ćwiczeń,  szkoleń,  transportu  do  miejsc  pełnienia  służby  oraz  służbowych
przejazdów  żołnierzy  z  bronią.  W  wymienionych  sytuacjach  sprzęt  ten  jest
chroniony  przez  jego  użytkowników  oraz  żołnierzy  (pracowników  ochrony)
wskazanych w rozkazie przez organizatorów danego przedsięwzięcia.

3009. Za organizacje konwoju i transportu sprzętu UiE odpowiedzialny jest

wyznaczony w uzgodnieniu z komendantem WOG dowódca jednostki
wojskowej.

3.2. Przyjmowanie i wydawanie
3010. Komendant WOG oraz dowódca jednostki wojskowej wyznacza w swoim

rozkazie dziennym (na początku każdego roku) stałe komisje do przyjmowania,
przekazywania, przeklasyfikowywania i wybrakowywania sprzętu uzbrojenia
(w ramach posiadanych uprawnień).

3011. Sprzęt uzbrojenia przyjmuje magazynier (upoważniona osoba) lub komisja,

wyznaczona przez komendanta WOG przyjmującego. Do składu komisji mogą
być włączeni specjaliści z jednostek wojskowych.

3012. Do zakresu czynności związanych z przyjmowaniem sprzętu wchodzi:

1) sprawdzenie ilościowe i numerowe (dotyczy sprzętu posiadającego

indywidualne trwałe cechowanie fabryczne) oraz zgodności stanu
faktycznego z zapisami dokumentacyjnymi;

2) sprawdzenie ukompletowania sprzętu;
3) sprawdzenie jakościowe (sprawności technicznej i utrzymania);
4) sprawdzenie

przypisanej

dokumentacji

indywidualnej

zakresie

kompletności dokumentów i aktualności wpisów.

3013. Sprzęt UiE komendant WOG przydziela dowódcy pododdziału zgodnie z ich

należnością etatową. Przyjęcie sprzętu dokonuje się na podstawie rozkazu
dziennego i dokumentu obrotu materiałowo-finansowego.

3014. Po przyjęciu sprzętu dowódca pododdziału dokonuje stosownych zapisów

ewidencyjnych w książce mienia pododdziału.

3015. Dowódca pododdziału przydziela sprzęt UiE żołnierzowi do użytkowania

indywidualnego, a do użytku zespołowego dowódcom drużyn, dział, wozów
bojowych, stacji itp.. Powyższy fakt ujmuje się w rozkazie dziennym oraz
w dokumentacji ewidencyjnej i eksploatacyjnej.

3016. Przyjęcie sprzętu przez użytkownika następuje za jego pokwitowaniem

w książce ewidencji uzbrojenia przydzielonego oficerom, podoficerom
zawodowym (karcie wyposażenia żołnierza), określającym rodzaj sprzętu, ilość
i indywidualne cechy (numer) oraz jego wartość.

3017. W książce tej dane dotyczące daty przyjęcia, numeru rozkazu z dnia, na

podstawie którego żołnierz przyjął sprzęt, dane dotyczące rodzaju sprzętu, jego
cechy (numer), wyposażenia, stanu sprzętu (kategorię) oraz jego wartość
wpisuje się wykorzystując kolejne kolumny od nr 1 do nr 19. Żołnierz
potwierdza pobranie sprzętu czytelnym podpisem w kolumnie nr 20.

3018. Sprzęt UiE na szczeblu WOG można przydzielić bezpośrednio użytkownikowi.

W tym przypadku w książce ewidencji uzbrojenia przydzielonego oficerom,
podoficerom zawodowym nie wypełnia się rubryki wartość, która
uwzględniona jest na dokumencie obrotu materiałowo-finansowego.

3019. Żołnierzowi przydziela się broń służbową po sprawdzeniu jego wiedzy

z zakresu budowy, zasad działania i przepisów bezpieczeństwa.

3020. Obrót sprzętem UiE między magazynem oddziału a pododdziałami, a także

między pododdziałami tego samego oddziału gospodarczego, realizowany jest
na podstawie rozkazu dziennego komendanta WOG oraz dokumentów obrotu
materiałowo-finansowego.

3021. Sprzęt wydawany z magazynu oddziału pododdziałom lub przekazywany

między pododdziałami musi być sprawny technicznie, w pełni ukompletowany
i posiadać obowiązującą oraz aktualną dokumentację indywidualną (książki,
formularze techniczne itp.).

3022. Osoba przyjmująca sprzęt powinna dokładnie sprawdzić jego stan techniczny,

ukompletowanie, zgodność numerów i wpisów w dokumentacji indywidualnej
(książkach sprzętu, formularzach technicznych) a fakt przyjęcia sprzętu
potwierdzić na dokumentach obrotu materiałowo-finansowego.

3023. Żołnierze odchodzący z pododdziału jednostki wojskowej nie będącej

oddziałem gospodarczym zdają sprzęt UiE dowódcy pododdziału, który
przydziela je innym żołnierzom.

3024. Żołnierze odchodzący z WOG zdają przydzielony im sprzęt UiE do magazynu

WOG.

3025. W przypadku występowania w jednostce wojskowej etatowego Oddziału Wart

Cywilnych  (OWC),  dowódca  jednostki  wojskowej,  w  skład  której  wchodzi
ochraniany  teren,  obiekt  lub  urządzenie  wojskowe,  każdemu  dowódcy  warty
i  wartownikowi  zatrudnionemu  w  OWC  przydziela  broń  zgodnie  z  etatem.
Fakt przydziału broni podaje w rozkazie dziennym jednostki.

3026. Na czas pełnienia służby ochronnej przez wartę cywilną, dowódcy warty jak

i wartownikom wydaje się broń za pokwitowaniem w książce ewidencji mienia
służby uzbrojenia i elektroniki wydanego z pododdziału i przekazanego do
naprawy.

3027. Sprzęt zdaje się do magazynu WOG po przeprowadzonym obsługiwaniu

bieżącym, sprawdzeniu i zakonserwowaniu, razem z wyposażeniem, które
układa się w skrzyniach wraz z wykazem (specyfikacją). Ze sprzętem zdaje się
wypełnione książki sprzętu, formularze (karty sprzętu).

3028. W przypadku stwierdzenia niesprawności sprzętu należy sporządzić protokół

stanu technicznego z wnioskiem o przeklasyfikowanie go do odpowiedniej
kategorii i skierowanie do naprawy.

3029. Sprzęt i zestawy wyposażenia, w których wykryto uszkodzenia, kieruje się

w ustalonym terminie do warsztatu (zakładu remontowego) lub w przypadku
braku możliwości naprawczych przekazuje do magazynu WOG.

3030. Jeżeli uszkodzenie sprzętu nastąpiło w wyniku niewłaściwej eksploatacji,

należy przed zgłoszeniem sprzętu do naprawy przeprowadzić postępowanie
wyjaśniające.

3031. W przypadku wystąpienia braków w ukompletowaniu sprzętu należy

przeprowadzić postępowanie wyjaśniające oraz sporządzić wykaz brakujących
części, narzędzi, przyrządów, materiałów w ukompletowaniu.

3032. Szef służby uzbrojenia i elektroniki zgłasza zapotrzebowanie na brakujące

przedmioty i uzupełnia zestawy wyposażenia niezależnie od toczącego się
postępowania, zaraz po ogłoszeniu szkody w rozkazie.

3033. Sporządzony wykaz dołącza się do dokumentacji indywidualnej sprzętu, do

czasu uzupełnienia wszystkich wykazanych braków.

3034. Warunkiem ujęcia braków w wykazie jest uprzednie ich potwierdzenie

w  dokumentach  stanowiących  podstawę  do  dokonania  zmian  ewidencyjnych,
np.  protokołach  zużycia,  protokołach  przeklasyfikowania  –  wybrakowania,
protokołach  szkody  itp.  W  przypadku  przekazywania  sprzętu  pomiędzy
jednostkami wojskowymi wykazy należy aktualizować.

3035. Wykaz braków zatwierdza szef logistyki WOG, gdy sprzęt przekazywany jest

między  jednostkami  wojskowymi  WOG,  szef  wydziału  technicznego  RBLog
w zakresie sprzętu  przekazywanego  w rejonie odpowiedzialności  RBLog  oraz
szef SSUiE IWsp SZ w zakresie sprzętu przekazywanego między RBLog.

3036. Zabrania się ujmowania w wykazie braków dokumentacji eksploatacyjnej

sprzętu uzbrojenia. W przypadku jej zagubienia (zniszczenia) należy wykonać
stosowny duplikat z odtworzeniem wszystkich napraw (obsługiwań) danego
egzemplarza sprzętu. Wiarygodność duplikatu potwierdza czytelnym podpisem
oraz pieczęcią komendant WOG.

3037. Przekazania sprzętu między RBLog dokonuje się na podstawie polecenia

wydanego przez SSUiE IWsp SZ. Przekazania sprzętu między WOG dokonuje
się na podstawie pisemnego polecenia wydanego przez właściwy RBLog.
Szczegółowe kompetencje w zakresie przekazywania rodzajów sprzętu
uzbrojenia między jednostkami ustalane są między SSUiE IWsp SZ a gestorem.

3038. Stan techniczny i ukompletowanie przekazywanego sprzętu powinny

odpowiadać  wymaganiom  określonym  dla  kategorii  tego  sprzętu.  Wraz  ze
sprzętem  przekazuje  się  kompletną  i  aktualną  dokumentację  indywidualną,
książkę  lub  formularz  techniczny,  opis  techniczny,  instrukcję  użytkowania
i opis ukompletowania, przestrzegając przepisów o dokumentacji niejawnej.

3039. W przypadku gdy stan techniczny sprzętu nie odpowiada warunkom ustalonym

dla  danej  kategorii  sprzętu  lub  zaistniały  niezgodności  bądź  nieprawidłowości
w  ewidencji  i  ukompletowaniu,  strona  przyjmująca  powinna  zameldować
o  zaistniałej  sytuacji  właściwemu  przełożonemu  i  sporządzić  notatkę
z wyszczególnieniem wszystkich przyczyn odmowy przyjęcia sprzętu. Notatkę
podpisują strony przyjmująca i przekazująca określając w niej termin usunięcia
usterek wymienionych w notatce.

3040. W przypadku przekazywania sprzętu do magazynów w składach RBLog lub do

warsztatów obsługowo-naprawczych dodatkowo na przekazywany sprzęt
sporządza się protokół stanu technicznego (PST).

3.3. Ewidencja
3041. Ewidencję sprzętu prowadzi się w celu:

1)  ustalenia stanu faktycznego sprzętu znajdującego się w Sił Zbrojnych RP;
2)  dostarczenia danych niezbędnych do planowania eksploatacji;
3)  przygotowania

danych

do sporządzania ustalonych dokumentów

sprawozdawczych.

3042. Prowadzenie ewidencji sprzętu polega na prawnym udokumentowaniu

dowodami  obrotu  materiałowo-finansowymi  prawidłowości  i  terminowości
zapisów  w  księgach  i  kartach  ewidencyjnych  lub  systemach  informatycznych
wszystkich  operacji  dotyczących  przemieszczenia  oraz  stanu  ilościowego
i jakościowego sprzętu.

3043. Ewidencji podlega sprzęt UiE na wszystkich szczeblach organizacyjnych oraz

znajdujący się w magazynach RBLog, warsztatach obsługowo-naprawczych,
uczelniach i szkołach wojskowych a także innych instytucjach.

3044. Ewidencję stanu ilościowego i jakościowego sprzętu prowadzi się

w obowiązujących informatycznych systemach ewidencyjnych lub w książkach
ewidencyjnych (kartach materiałowych) na podstawie dokumentu obrotu
materiałowo-finansowego. Zasady prowadzenia ewidencji określa instrukcja
dotycząca pracy tymi systemami.

3045. Ujęcie sprzętu na ewidencji następuje w okresie 7 dni roboczych, licząc od daty

jego dostarczenia. Podstawą przyjęcia sprzętu na ewidencję są dokumenty
obrotu materiałowo-finansowego, po uprzednim

porównaniu zawartych w nich

danych ze stanem ilościowym i numerowym.

3046. Podstawowymi dokumentami obrotu materiałowo-finansowego do prowadzenia

ewidencji,

są

zlecenia-asygnaty,

protokoły

przyjęcia-przekazania,

przeklasyfikowania-wybrakowania, raporty wytwórczości itp. Wymienione
dokumenty sporządza się w odpowiedniej liczbie egzemplarzy. Dokumenty te
mogą być przekazywane drogą elektroniczną.

3047. W prowadzeniu ewidencji sprzętu obowiązują następujące zasady:

1) podstawą do zaewidencjonowania sprzętu są dokumenty obrotu

materiałowo-finansowego

wystawione

przez komórkę prowadzącą

ewidencję główną, na polecenie szefa SUiE;

2) sprzęt, którego stan techniczny określają odpowiednie kategorie,

ewidencjonuje się według tych kategorii;

3) sprzęt, do którego ukompletowania wchodzą określone zestawy urządzeń,

przyrządy i wyposażenie, ewidencjonuje się całymi kompletami według
nazewnictwa przyjętego w jednolitym indeksie materiałowym (JIM);

4) sprzęt przydzielony żołnierzom w pododdziałach ewidencjonuje się

w książce przydziału mienia oficerom i podoficerom zawodowym lub
w karcie wyposażenia żołnierza;

5) dla uzbrojenia pokładowego zamontowanego na wozach bojowych

(czołgach, transporterach itp.) prowadzi się bazy danych jako komplety
uzbrojenia pokładowego określonego wozu bojowego.

3048. Dokumentację ewidencyjną sprzętu UiE w WOG stanowią;

1)  wydruki systemowe tworzone i generowane według potrzeb;
2)  książki ewidencyjne dla sprzętu nieujętego w systemie informatycznym;
3)  książka przydziału mienia oficerom i podoficerom zawodowym;
4)  rejestr dowodów obrotów materiałowych,
5)  książka  ewidencji  uzbrojenia  według  numerów  dla  broni,  uzbrojenia

pokładowego, sprzętu optycznego, szkolnego i innego;

6) książka ewidencji wydanych kart usług technicznych, kart pracy;
7) inna dokumentacja według potrzeb.

Dopuszcza się prowadzenie ewidencji numerów uzbrojenia w wersji
elektronicznej przy zachowaniu ich okresowej archiwizacji, zapewniającej
odtworzenie realizowanych obrotów materiałowych.

3049. Na szczeblu jednostki wojskowej prowadzi się bazę danych odzwierciedlająca

niezbędne dane dotyczące ewidencji sprzętu w pododdziałach i zbiorczo za
jednostkę wojskową.

3050. Na szczeblu pododdziału ewidencję sprzętu uzbrojenia, należy prowadzić

metodą tradycyjną z wykorzystaniem książek ewidencyjnych lub kart
materiałowych.

3051. Za przestrzeganie zasad prowadzenia ewidencji sprzętu uzbrojenia i elektroniki

są odpowiedzialni szefowie służby uzbrojenia i elektroniki (równorzędni)
poszczególnych szczebli organizacyjnych oraz wyznaczone osoby funkcyjne,
którym powierzono prowadzenie ewidencji.

3052. W przypadku zagubienia lub zatrzymania sprzętu przez uprawnione organa

dochodzeniowe, sprzęt pozostaje na ewidencji WOG (pododdziału). Zdjęcie
z ewidencji następuje po orzeczeniu uprawnionego organu dochodzeniowego
i zakończeniu postępowania wyjaśniającego.

3.4. Gwarancja i reklamacje
3053. Sprzęt objęty okresem gwarancyjnym – to sprzęt, któremu producent

gwarantuje prawidłową pracę w określonym czasie i ponosi odpowiedzialność
materialną z tytułu usunięcia zaistniałych niesprawności (jeżeli nie powstały
wskutek użytkowania lub przechowywania niezgodnego z warunkami
eksploatacji) przez cały okres obowiązywania umowy gwarancyjnej.

3054. Gwarancją określony jest okres użytkowania (przechowywania) sprzętu liczony

w  latach  lub  resurs  wypracowany  przez  sprzęt,  liczony  w  odpowiednich
jednostkach  pracy  (motogodzinach,  liczbie  strzałów,  cyklów,  startów  itp.),
w  czasie  którego  gwarant  ponosi  odpowiedzialność  za  uszkodzenia  wynikłe
z  przyczyn  technologiczno-konstrukcyjnych.  Okresy  gwarancji  podane  są
w  kontraktach,  umowach  indywidualnych  lub  w  dokumentacji  eksploatacyjnej
sprzętu (książkach, formularzach, kartach).

3055. Okresy gwarancyjne mogą obejmować zarówno dany sprzęt w komplecie, jak

i jego poszczególne elementy (zespoły, pulpity, przyrządy itp.).

3056. Reklamacja jest następstwem prawnych roszczeń odbiorcy względem dostawcy

w przypadku stwierdzenia usterek w stanie technicznym podczas przyjmowania
lub eksploatacji sprzętu.

3057. Podstawą do złożenia reklamacji są stwierdzone usterki w przyjmowanym

sprzęcie oraz zaistniałe wady (niesprawności) podczas przechowywania lub
eksploatowania sprzętu w okresie gwarancji, jak również wyniki badań sprzętu
przeprowadzonych zgodnie z jego dokumentacją eksploatacyjno-techniczną
i kontraktową.

3058. Na reklamowany sprzęt szef służby uzbrojenia i elektroniki WOG sporządza

protokół reklamacyjny, którego pierwszy egzemplarz przesyła do producenta,
drugi egzemplarz pozostawia w jednostce, kolejne rozsyła do organu
zaopatrującego i przełożonego (zależnie od potrzeb).

3059. Po realizacji reklamacji sporządza się protokół z udziałem przedstawiciela

producenta, który rozsyła się do zainteresowanych stron.

3.5. Wycofywanie i wybrakowywanie
3060. Wycofaniu z eksploatacji podlega sprzęt niespełniający podstawowych

wymagań taktyczno-technicznych i użytkowych na skutek wykonania
docelowej normy eksploatacji, awarii lub nieopłacalności naprawy. Sprzęt taki
podlega wybrakowaniu i w miarę możliwości zagospodarowaniu.

3061. Za sprzęt niespełniający odpowiednich wymagań uważa się sprzęt zużyty

technicznie lub zniszczony w przypadkach losowych, którego naprawa jest
niemożliwa lub nieopłacalna.

3062. Zagospodarowywanie sprzętu może następować:

1) w ramach Sił Zbrojnych RP;
2) w ramach przekazania do AMW/równorzędnej;

3063. W procesie wycofywania sprzętu obowiązują następujące zasady:

1) służba uzbrojenia i elektroniki danego szczebla zgłasza do organu

nadrzędnego  sprzęt,  który  kwalifikuje  się  do  spisania  z  ewidencji  Sił
Zbrojnych  RP  ze  względu  na  wypracowaną  normę  docelowej  eksploatacji
(resurs)  oraz  brak  wskazań  do  przedłużenia  jego  okresu  użytkowania.
Do zgłoszenia dołącza się protokół stanu technicznego;

2) w razie zniszczenia sprzętu, w zdarzeniu losowym lub z winy użytkownika,

należy przeprowadzić postępowanie wyjaśniające. Sprzęt zniszczony lub
uszkodzony można zgłosić do zagospodarowania lub wybrakowania po
zakończeniu postępowania w tej sprawie;

3) zgłoszony do wybrakowania lub zagospodarowania sprzęt musi posiadać

kategorię odzwierciedlającą jego aktualny stan techniczny.

3064. Wybrakowanie sprzętu może obejmować:

1)  pozbawienie cech bojowych;
2)  częściowe rozkompletowanie;
3)  złomowanie z jednoczesnym  odzyskiem  części  lub zespołów (przyrządów)

nadających się do dalszego wykorzystania.

3065. Podstawą do wybrakowania sprzętu jest PST lub wykaz sprzętu podlegającego

wybrakowaniu zatwierdzony przez właściwe szczeble organizacyjne w ramach
uprawnień. W celu przeprowadzenia wybrakowania powołuje się rozkazem
dziennym komisję w składzie co najmniej trzech osób o odpowiednich
kwalifikacjach fachowych. Jeżeli wybrakowywany jest również sprzęt z innych
służb, to w skład komisji wybrakowania powinni wejść ich przedstawiciele.

3066. O terminie planowanego wybrakowania sprzętu powiadamia się służbę

uzbrojenia i elektroniki szczebla nadrzędnego, a w przypadku wybrakowywania
broni strzeleckiej i sprzętu o charakterystykach niejawnych - dodatkowo organy
terenowe Żandarmerii Wojskowej i właściwe służby kontrwywiadu
wojskowego.

3067. W procesie wybrakowywania sprzętu obowiązują następujące zasady:

1) drobny sprzęt, z wyjątkiem broni strzeleckiej, lornetek, sprzętu optycznego

noży wojskowych i bagnetów, oraz części zamienne wybrakowuje się
w WOG, w którym sprzęt jest na ewidencji;

2) broń strzelecką, sprzęt optyczny, noże wojskowe, bagnety, sprzęt

artyleryjski, rakietowy, radiolokacyjny i laserowy, zestawy naprawcze
wybrakowuje się w magazynach lub warsztatach obsługowo-naprawczych
RBLog;

3) sprzęt przed wybrakowaniem powinien być przeklasyfikowany do kat. 5.
Decyzję w sprawie wybrakowania mienia SUiE ujętego w ppkt.2 podejmuje
SSUiE IWsp SZ.

3068. Urządzenia i zespoły ze sprzętu wybrakowanego, a przeznaczone do

wykorzystania  w  procesie  szkolenia,  naprawy,  itp.,  podlegają  ewidencji.
Elementy  nieprzydatne  po  złomowaniu  stanowią  odpad.  Elementy  uzyskane
z wybrakowania oraz odpad użytkowy,  wprowadzane są na ewidencję poprzez
raport wytwórczości lub protokół wybrakowania.

3069. Uzyskany

wybrakowania

odpad

podlega

sortowaniu

zgodnie

z rozporządzeniem ministra właściwego do spraw środowiska w sprawie
postępowania z odpadami.

3070. Wybrakowany sprzęt spisuje się z ewidencji na podstawie sporządzonego

protokołu wybrakowania. Protokół ten podpisuje komisja i przedstawiciel
służby uzbrojenia i elektroniki szczebla nadrzędnego, a zatwierdza komendant
WOG (RBLog).

3071. Zagospodarowywanie sprzętu polega na dalszym jego wykorzystywaniu przez

użytkowników, jeżeli parametry tego sprzętu umożliwiają jego dalsze
użytkowanie.

3072. Sprzęt, który nie może być zagospodarowany w Siłach Zbrojnych RP na danym

szczeblu organizacyjnym, podlega zgłoszeniu do szczebla nadrzędnego.

3073. Organem kompetentnym do przekazywania sprzętu do gospodarki narodowej

lub zainteresowanym osobom fizycznym jest AMW.

3074. Sprzęt mający być przedmiotem zagospodarowania poza Siły Zbrojne RP do

czasu jego przekazania można skierować do składów lub pozostawić
u dotychczasowego użytkownika.

3075. Sprzęt do zagospodarowania poza Siły Zbrojne RP przekazuje się bez jego

dokumentów  wojskowych  (książek,  formularzy,  dowodów)  i  bez  tablic
rejestracyjnych  pojazdu  itp.  Po  przekazaniu  sprzętu  dokumenty  te  należy
komisyjnie  zniszczyć  (tablice  rejestracyjne  przekazać  służbie  czołgowo-
samochodowej), a protokół dołączyć do akt.

3076. Broń palną można przekazać odbiorcom poza Siły Zbrojne RP za zgodą

właściwej komórki organizacyjnej resortu obrony narodowej.

3077. W przypadku konieczności częściowego rozkompletowania przekazywanego

sprzętu, czynności te należy wykonać za zgodą SSUiE IWsp SZ przed
przekazaniem go poza Siły Zbrojne RP.

3078. Jeżeli w skład kompletu zgłaszanego do zagospodarowania sprzętu wchodzi

sprzęt innych służb technicznych lub materiałowych, to można go przekazać
odbiorcy po otrzymaniu zezwolenia z właściwych służb.

3079. Sprzęt przeznaczony do zagospodarowania podlega zdjęciu z ewidencji po jego

przekazaniu.

3080. Dokumentem uprawniającym do zdjęcia sprzętu z ewidencji jest protokół

podpisany przez upoważnionego odbiorcę. Upoważnienie odbiorcy dołącza się
do protokołu pozostającego w aktach. Jeżeli odbiorcą jest osoba fizyczna, to do
protokołu wpisuje się pełne dane personalne i adres tej osoby.

3.6. Sprawozdawczość
3081. Sprawozdawczość w zakresie zaopatrywania i ewidencji sprzętu ma za zadanie

potwierdzenie jego faktycznego stanu ilościowego i jakościowego znajdującego
się w ewidencji danego szczebla zaopatrzenia w określonym dniu, jak również
obrotów tym sprzętem za okres sprawozdawczy. Realizowana jest zgodnie
z przepisami o wykonywaniu sprawozdawczości w Siłach Zbrojnych RP.

3082. Sprawozdanie w zakresie sprzętu UiE sporządza szef SUiE WOG okresowo raz

w roku w ustalonym terminie i przesyła je organowi nadrzędnemu.

3083. Sekcja uzbrojenia i elektroniki RBLog sporządzone sprawozdanie w zakresie

sprzętu UiE przesyła do SSUiE IWsp SZ.

3084. Sprawozdania sporządza się na obowiązujących drukach lub/oraz w postaci

elektronicznej.

3085. Sprawozdania o stanie ilościowym i jakościowym sprzętu można również

wykonywać według odrębnych ustaleń oraz w ramach prowadzenia ewidencji
za pomocą systemów informatycznych zgodnie z instrukcjami użytkowania
tych systemów.

ROZDZIAŁ 4. TECHNICZNE ŚRODKI MATERIAŁOWE DO SPRZĘTU

UIE

4.1. Planowanie zaopatrywania
4000. Techniczne środki materiałowe obejmują: zestawy naprawcze (ZN), zestawy

obsługowe (ZO), części zamienne, narzędzia specjalistyczne i materiały
techniczne, dla których COL jest Szefostwo Służby Uzbrojenia i Elektroniki
IWsp SZ.

4001. Przez zestaw naprawczy (zestaw grupowy, remontowy itp.) należy rozumieć

zbiór części przewidzianych na określoną grupę (ilość) sprzętu lub określony
rodzaj naprawy, obsługiwań technicznych w ujęciu ilościowym.

4002. Zestawy części w zależności od przeznaczenia (szczebla wykorzystania) mogą

być numerowane w odniesieniu do jednego typu sprzętu, np. nr 1, nr 2, nr 3 lub
oznaczone kolejnym numerem w zbiorze zestawów. Zestawy przeznaczone są
do zabezpieczenia działalności obsługowo-naprawczej w czasie W.

4003. Przez zestaw obsługowy (zestaw narzędzi specjalnych, zestaw bateryjny,

kompanijny) należy rozumieć ustaloną liczbę i asortyment sprawdzianów,
narzędzi oraz podstawowych części zamiennych służących do zabezpieczenia
bieżącej eksploatacji sprzętu.

4004. Przez część zamienną należy rozumieć element składowy sprzętu uzbrojenia,

maszyny, przyrządu, aparatu, nie ujmowany w należnościach etatowych
(tabelarycznych).

4005. Przez narzędzia specjalistyczne należy rozumieć sprawdziany, narzędzia do

sprzętu UiE występujące luzem nie ujmowane w zestawach narzędzi
specjalnych.

4006. Do materiałów technicznych zalicza się:

1)  wyroby przemysłu papierniczego;
2)  wyroby przemysłu chemicznego;
3)  wyroby z brezentu (plandeki, i pokrowce specjalne);
4)  wyroby ze skóry;
5)  środki do czyszczenia i konserwacji sprzętu uzbrojenia;
6)  inne wyroby na potrzeby sprzętu uzbrojenia.

4007. Zapas oznacza określoną ilość technicznych środków materiałowych

przewidzianych na potrzeby procesu eksploatacji sprzętu.

4008. W służbie uzbrojenia i elektroniki rozróżnia się następujące rodzaje zapasów

technicznych środków materiałowych:
1) zapas wojenny (ZW), jest to minimalna wielkość utrzymywanego

normatywu tśm na zabezpieczenie eksploatacji określonego sprzętu
w czasie wojny. Na ZW wydziela się zestawy naprawcze i części zamienne
luzem. Wielkość ZW określają aktualne normy i rozkazy.

2) użytek bieżący (UB), jest to ilość tśm na zabezpieczenie bieżących potrzeb

eksploatacji sprzętu w czasie pokoju.

4009. Części zamienne mogą występować pojedynczo lub w opakowaniach

zawierających określoną liczbę przedmiotów danego rodzaju (typu, nr rysunku,
JIM, normy itp.) - w zależności od rozmiarów, ciężaru i wymagań
przechowywania.

4010. W służbie uzbrojenia i elektroniki przyjmuje się następujący podział części

zamiennych:
1) elementy i podzespoły;

2) mechanizmy (konstrukcyjnie i mechanicznie połączone zbiory części

i elementów znajdujące się w jednolitej obudowie);

3) zespoły (bloki, zbiory elementów lub podzespołów, mechanizmów);
4) części znormalizowane (wkręty, śruby, nakrętki, podkładki i inne).

4011. Tśm dostarcza się do jednostek wojskowych, magazynów RBLog oraz

warsztatów w ramach zaopatrywania centralnego, jak również z zakupów
w ramach przydzielanych na ten cel środków finansowych.

4012. Gospodarowanie tśm obejmuje:

1)  ustalanie potrzeb (planowanie);
2)  dostarczanie zasobów ( zaopatrywanie);
3)  utrzymanie wymaganych zapasów (gospodarka magazynowa);
4)  wykorzystywanie tśm na potrzeby procesów eksploatacyjnych sprzętu;
5)  wybrakowywanie i spisywanie zużytych tśm;
6)  zagospodarowywanie nadwyżek.

4013. Norma zużycia oznacza liczbę części lub ilość materiałów ustalonych w wyniku

doświadczeń  eksploatacyjnych,  niezbędnych  do  zabezpieczenia  procesu
eksploatacji  sprzętu,  naprawy  albo  obsługiwania  technicznego,  określoną
w  postaci  rzeczowej  (np.  w  szt.,  kg,  mb  itd.)  lub  finansowej  (w  postaci
przyznawanej kwoty pieniężnej).

4014. Podstawą naliczania potrzeb w zakresie tśm są: normatywy i normy zużycia

części zamiennych przypadających na jednostkę sprzętu, rodzaj naprawy
i obsługiwania oraz ustalone normatywy zapasów.

4015. Techniczne środki materiałowe będące przedmiotem zaopatrywania

w związku z ich przeznaczeniem dzielą się na:
1) grupę materiałową „A", do której zalicza się części zamienne i materiały

eksploatacyjno-naprawcze wytwarzane dla potrzeb Sił Zbrojnych RP
według ściśle ustalonych wymagań;

2) grupę materiałową „B", do której zalicza się części zamienne i materiały

techniczne powszechnego użytku, stosowane również w Sił Zbrojnych RP
i wytwarzane wg ogólnie obowiązujących w gospodarce narodowej norm
branżowych i standardów.

4016. Ze względu na sposób ochrony części zamienne dzielą się na:

1) części zastrzeżone - istotne części broni - lufy z komorą nabojową, komory

zamkowe, szkielety broni, zamki, bębny nabojowe, baskile oraz lufy
artyleryjskie, lufy do wozów bojowych. Części te są objęte dodatkową
ochroną i przechowywane są w magazynach uzbrojenia;

2) pozostałe części zamienne.

4017. Planowanie potrzeb w zakresie zestawów, części zamiennych i materiałów

technicznych ma na celu ilościowe, jakościowe i terminowe zaopatrywanie
w tśm niezbędne do właściwego przebiegu procesu eksploatacji sprzętu.

4018. Działalność planistyczna obowiązuje wszystkie szczeble służby uzbrojenia

i elektroniki.

4019. Potrzeby w zakresie tśm planuje się cyklicznie według wskaźników

i wytycznych szczebli nadrzędnych oraz SSUiE IWsp SZ.

4020. Podstawą do ustalenia potrzeb i opracowania planu - zapotrzebowania na

każdym szczeblu służby uzbrojenia i elektroniki jest znajomość:
1)  zużycia części;
2)  ustalonych zapasów (ZW i UB);
3)  występujących  braków  w  ukompletowaniu  zestawów  i  wyposażeniu

indywidualnym sprzętu;

4)  ilości sprzętu;
5)  planu eksploatacji sprzętu;
6)  planu zadań obsługowo-naprawczych;
7)  planu obsługiwań technicznych.

4.2. Ewidencja, przekazywanie i przechowywanie
4021. Ewidencję technicznych środków materiałowych prowadzi się na szczeblu

RBLog w SI SIGMAT RBM, a na szczeblu WOG w ewidencji ilościowo-
wartościowej (jako głównej) oraz ewidencji ilościowo-jakościowej (jako
pomocniczej) - do czasu wdrożenia ZWSI RON.

4022. WOG prowadzi ewidencję z podziałem na magazyn, macierzyste pododdziały

oraz oddziały (pododdziały), przydzielone na zaopatrzenie, użytkowników,
zgodnie z planem przydziałów gospodarczych, odpowiednio do potrzeb
organizacyjnych.

4023. Techniczne środki materiałowe przewozi się:

1)  w bagażu osobistym;
2)  środkami transportu;
3)  przesyłką pocztową lub kurierską.

4024. Przewożenie części zamiennych zastrzeżonych odbywa się pod ochroną

konwoju lub podmiotu posiadającego uprawnienia do ich przewozu.

4025. Ustalenie sposobu przewożenia tśm należy do kompetencji wysyłającego, który

uzgadnia z odbiorcą termin i sposób odbioru przesyłki.

4026. Techniczne środki materiałowe może pobrać bezpośrednio ze składu

upoważniony przedstawiciel odbiorcy lub zaopatrujący może wysyłać je na
wskazany adres odbiorcy.

4027. Za

całokształt spraw wynikających z nadzoru nad właściwym

przechowywaniem i obsługiwaniem tśm w WOG odpowiada szef służby
uzbrojenia i elektroniki.

4028. Za nadzór nad stanem technicznym i utrzymaniem przechowywanych zapasów

tśm w magazynach RBLog i warsztatach obsługowo-naprawczych odpowiadają
w zakresie swoich obowiązków kierownicy magazynów i warsztatów oraz pod
względem merytorycznym szef sekcji uzbrojenia i elektroniki RBLog.

4029. Za stan ilościowy oraz przestrzeganie ustalonych przepisami warunków

składowania, przechowywania i zabezpieczenia tśm odpowiada kierownik
składu RBLog, warsztatu obsługowo-naprawczego i magazynierzy.

4030. Zadania w zakresie konserwacji realizuje się na podstawie planu obsługiwań

technicznych określającego terminy i czynności oraz osoby odpowiedzialne za
ich wykonanie.

4031. Zestawy naprawcze oraz zespoły i części zamienne luzem przechowuje się

w odpowiednio do tego celu przystosowanych pomieszczeniach magazynowych
według następujących zasad:
1) aparaturę kontrolno-pomiarową, lampy elektronowe, zespoły (bloki) i części

optyczne, elementy elektroniczne i elektrotechniczne - w pomieszczeniach
ogrzewanych,

2) zestawy części - kompletami (w opakowaniu fabrycznym) zgrupowanymi

według wzorów sprzętu i systemów uzbrojenia, odpowiednio opisane
i oznakowane. W magazynach dysponujących sprzętem przeładunkowym
zestawy paletyzuje się,

3) części luzem - według wzorów sprzętu w układzie wzrastających numerów

indeksów materiałowych,

4) części drobne i średniej wielkości - na półkach regałów,
5) w pojemnikach bądź opakowaniach fabrycznych. Zapasy drobnych części

na bieżące potrzeby powinny być w pakietach, woreczkach pojedynczo lub
opakowaniach zbiorczych;

6) części i zespoły niejawne - w przeznaczonych do tego celu sejfach

metalowych odpowiednio zabezpieczonych.

4032. Przechowywane części mechaniczne powinny być zakonserwowane według

aktualnie obowiązującej technologii konserwacji oraz odpowiednio opisane
(nr części, JIM, liczba, data konserwacji, nazwisko i podpis konserwatora).

4033. Części wyjątkowo wrażliwe na zmiany warunków przechowywania

i  uszkodzenia  mechaniczne  (np.  części  optyczne)  należy  odpowiednio
zabezpieczyć.  Zespoły  i  części  zależnie  od  ich  opakowania  i  ciężaru  można
układać  w  jednej  warstwie  lub  kilku  warstwach  poprzedzielanych
przekładkami.

4034. Tśm znajdujące się w składach i magazynach (WOG) przechowywać zgodnie

z zapisami w dokumentacji eksploatacyjnej.

4035. Zakonserwowane zestawy, części i materiały przechowywane w składach

i magazynach poddaje się planowym obsługiwaniom technicznym.

4036. Sprawdzenia

stanu utrzymania przechowywanych zestawów, części

i materiałów dokonuje się poprzez wyrywkowe sprawdzenie ich stanu
zakonserwowania.

4037. Sprawdzenie stanu technicznego zespołów (bloków) i podzespołów

elektrycznych  przeprowadza  się  poprzez  okresowe  pomiary  elektryczne  na
zgodność  parametrów  podanych  w  aktualnie  obowiązujących  książkach
(formularzach)  i  atestach,  z  zastosowaniem  wymaganych  do  tego  celu
stanowisk kontrolnych i mierników.

4038. Podczas sprawdzenia stanu utrzymania sprawdza się oznaczenia, stan

opakowania,

stan

powłok antykorozyjnych, umocowanie, czystość,

zawilgocenie  (zmiana  barwy  żelu)  itp.  W  razie  stwierdzenia  pojedynczego
przypadku  śladów  korozji  i  nalotów  należy  je  usunąć,  części  oczyścić
i  zakonserwować.  W  przypadku  stwierdzenia  zawilgocenia  części  należy  je
osuszyć,  a  w  razie  zmiany  barwy  żelu  wymienić  żel  na  suchy  i  hermetycznie
zamknąć opakowanie.

4039. W przypadku asortymentów, które z upływem czasu tracą własności techniczne

(lampy, wyroby gumowe itp.) należy przestrzegać terminów rotacji.

4040. Rotacja ma na celu bieżącą odnowę (wymianę) przechowywanych tśm

znajdujących się w Siłach Zbrojnych RP i niedopuszczenie do powstawania
z tego tytułu strat materialnych.

4041. Zasada rotacji polega na wydawaniu ze składów (magazynów) w pierwszej

kolejności części zamiennych, które pochodzą z dawniejszych lat produkcji
i są najdłużej przechowywane.

4042. Zespoły i części niemalowane pokrywa się po oczyszczeniu cienką warstwą

środka konserwującego, owija papierem konserwującym lub wkłada do
woreczka z folii. W przypadku gdy w takich zespołach znajdują się części lub
zespoły optyczne, należy je zakonserwować i zabezpieczyć.

4043. Odpowiedzialność za przestrzeganie zasad rotacji tśm ponosi kierownik składu

i magazynier.

4.3. Wybrakowywanie
4044. Gromadzone w magazynie oddziału zużyte części zamienne (z wyjątkiem

części zastrzeżonych) należy traktować jako materiały przeznaczone do
wybrakowania. Po wybrakowaniu należy przyjąć je na stan jako odpad.

4045. Z częściami zastrzeżonymi w kategorii 5 lub zdatnymi do zagospodarowania,

postępuje się zgodnie z wytycznymi SSUiE IWsp SZ.

4046. Na szczeblu WOG można rozkompletować i wybrakować części zamienne

i materiały techniczne, za wyjątkiem:
1)  części zastrzeżonych;
2)  zestawów naprawczych;
3)  zestawów obsługowych;
4)  bagnetów do broni strzeleckiej;
5)  tśm będących w dyspozycji SSUiE IWspSZ.
Decyzje w powyższym zakresie podejmuje SSUiE IWspSZ.

4047. Zestawy naprawcze, za zgodą SSUiE IWspSZ, można wykorzystywać

w bieżącej eksploatacji.

4048. Wykorzystywane w procesie użytkowania sprzętu zestawy naprawcze powinny

być sukcesywnie uzupełniane aż do całkowitego skompletowania.
W wyjątkowych przypadkach braku możliwości dokompletowania zestawu i po
zużyciu z zestawu 50% pozycji należy sporządzić protokół rozkompletowania
zestawu i przesłać go drogą służbową do SSUiE IWsp SZ.

4049. Wykorzystywane w procesie użytkowania sprzętu zestawy obsługowe należy

na bieżąco uzupełniać poprzez systematyczne zapotrzebowywanie zużytych
części, narzędzi i materiałów.

4050. Wybrakowanie tśm zastrzeżonych i będących w dyspozycji SSUiE IWsp SZ

odbywa się w magazynach RBLog lub warsztatach obsługowo-naprawczych.
Decyzję w sprawie wybrakowania powyższych tśm podejmuje SSUiE IWsp SZ

4051. W przypadku zespołów i części do sprzętu nieperspektywicznego lub

wycofanego z uzbrojenia, o ich zagospodarowaniu lub wybrakowaniu decyduje
SSUiE IWsp SZ.

ROZDZIAŁ 5. PRZECHOWYWANIE MIENIA W ODDZIAŁACH

5.1. Urządzanie i wyposażanie magazynów
5000. Mienie SUiE na szczeblu oddziału przechowuje się w odpowiednio

przygotowanych magazynach WOG i magazynach składów RBLog.

5001. Organizacja

przechowywania

zabezpieczenia

mienia

uzbrojenia,

z uwzględnieniem specyfiki WOG, składu i możliwych zagrożeń, należy do
obowiązków właściwego dowódcy.

5002. Za nadzór nad stanem technicznym magazynów (budynków, ogrodzenia,

urządzeń) jest odpowiedzialny odpowiednio szef logistyki WOG, kierownik
składu.

5003. Magazyny uzbrojenia niezależnie od wymiarów powinny być zabezpieczone

zgodnie z wymaganiami obowiązujących przepisów dotyczących ochrony
obiektów wojskowych.

5004. Ewidencję przechowywanego mienia SUiE prowadzi się w obowiązujących

systemach informatycznych na szczeblu składu oraz w kartach magazynowych
lub książkach magazynowych na szczeblu magazynu oddziałowego.

5005. Sprzęt UiE zdany przez pododdziały (jednostki wojskowe) na tymczasowe

przechowywanie do magazynów WOG, składów RBLog pozostaje w ewidencji
tych pododdziałów, a w magazynie powinna być ujęta w książce depozytowej
uzbrojenia na podstawie zleceń - asygnat depozytowych.

5006. Przyjęcie /przekazanie/ sprzętu do depozytu w magazynach składów

RBLog/WOG realizowane jest na podstawie decyzji komendanta RBLog/WOG
ujętej w rozkazie dziennym. Prowadzenie rejestru oraz wykonywanie zleceń-
asygnat depozytowych realizuje odpowiednio szef SUiE w RBLog/WOG.

5007. W przypadku zmiany ilości sprzętu UiE w depozycie następuje aktualizacja

(wymiana) zleceń-asygnat depozytowych oraz aktualizacja zapisów w książce
depozytowej w zakresie przyjęcia i wydania sprzętu według nowych zleceń-
asygnat.

5008. Sprzęt zdeponowany należy przechowywać oddzielnie. Stosy skrzyń z bronią

zdeponowaną  należy  oznakować  ”DEPOZYT”,  nazwa  pododdziału,  numer
jednostki  wojskowej.  Skrzynie  ze  zdeponowaną  bronią  powinny  być
oplombowane.  Na  zewnętrznej,  stronie  wieka  skrzyni  powinien  się  znajdować
napis  „DEPOZYT"  (wysokość  liter  40-50  mm,  grubość  5-6  mm),  a  na
wewnętrznej (zewnętrznej) stronie - wykaz z podaniem serii i numeru broni.

5009. Dowódca pododdziału w zakresie zdeponowanego sprzętu UiE:

1) sprawdza okresowo stan przechowywanego sprzętu w magazynie;
2) jest odpowiedzialny za stan techniczny i utrzymanie sprzętu oraz jego

dokumentacji indywidualnej;

3) organizuje obsługiwanie techniczne zdeponowanego sprzętu UiE,

uzgadniając zamierzenia z szefem służby uzbrojenia i elektroniki.

5010. Za stan techniczny i utrzymanie przyjętego i przechowywanego mienia, jego

ukompletowanie, warunki (wietrzenie, temperatura, wilgotność itp.) i porządek
w magazynie i jego bezpośrednim otoczeniu odpowiada magazynier.

5011. Przydatność magazynów, potrzebę remontu, a także dopuszczalne obciążenie

przypadające na metr kwadratowy podłogi podlegają co rok sprawdzeniu przez
komisję powołaną przez komendanta WOG. W skład komisji powinien wejść
przedstawiciel infrastruktury, przedstawiciel SUiE, inspektor bhp i ppoż

5012. Przechowywanie mienia SUiE w magazynach powinno:

1) zapewniać utrzymanie przechowywanego mienia w stanie niepogorszonym;

2) umożliwiać przeprowadzanie przeglądów kontrolnych i obsługiwań

technicznych przechowywanego mienia;

3) ochronić przed kradzieżą i pożarem;
4) umożliwiać sprawne i bezawaryjne ładowanie, wyładowanie mienia oraz

szybką ewakuację w przypadku zagrożenia, a także sprawne wydawanie
i pobieranie sprzętu i materiałów.

5013. Magazyny uzbrojenia mogą być ogrzewane i nieogrzewane. W magazynach

ogrzewanych temperatura powietrza w ciągu całego roku powinna być
utrzymywana w granicach od +5°C do +30°C, a wilgotność względna nie
powinna przekraczać 70%. Dobowe wahania temperatury nie powinny wynosić
więcej niż 5°C

5014. Magazyn SUiE należy wyposażyć w:

1) tablicę ścienną do umieszczenia instrukcji, planów, metryki, wzorów plomb

i  innych  dokumentów  obowiązujących  w  magazynie  (metrykę
pomieszczenia,  instrukcję  magazyniera,  instrukcję  przeciwpożarową,  plan
ewakuacji,  instrukcję  bhp,  wykaz  trwałego  wyposażenia  pomieszczeń,
schemat rozmieszczenia przechowywanego sprzętu);

2)  karty materiałowe lub książki magazynowe;
3)  karty magazynowe (na pojedynczy magazyn/komorę);
4)  książkę przeglądów kontrolnych sprzętu;
5)  książkę osób przebywających w magazynie;
6)  książkę depozytów;
7)  plan konserwacji;
8)  wywieszki materiałowe;
9)  przyrządy do pomiaru temperatury i wilgotności powietrza;
10)  sprzęt przeciwpożarowy;
11)  instalację przeciwpożarowa;
12)  urządzenia alarmowe;
13)  światło zastępcze;
14)  szafy lub skrzynie na dokumentację magazynową;
15)  inne wyposażenie wg potrzeb.

5015. W zależności od rodzaju przechowywanego mienia magazyny powinny posiadać

następujące wyposażenie:

1) kozły, podkłady drewniane, podstawki, rozpory, wieszaki na pokrowce,

stoły do rozkładania podzespołów;

2) szafy, półki i regały do przechowywania broni, osprzętu, zestawów,

narzędzi, przyborów itp.;

3) urządzenia pomocnicze ułatwiające pracę w magazynie (np. drabinkę

przenośną, sprzęt przeładunkowy itp.).

5016. Magazyn może być otwierany tylko w obecności magazyniera. W wyjątkowych

sytuacjach podczas nieobecności magazyniera otwarcia magazynu może
dokonać komisja powołana rozkazem komendanta WOG, kierownika składu,
która potwierdza ten fakt wpisem w książce wejścia do magazynu.

5017. Za sprzęt niebędący na ewidencji magazynu, a przechowywany w depozycie

magazynier odpowiada w zakresie

jego fizycznego zabezpieczenia.

Niedopuszczalne jest wydawanie sprzętu przyjętego w depozyt bez obecności
upoważnionego przedstawiciela właściciela depozytu.

5018. Magazyn należy utrzymać stale w czystości, zamykać go po jego sprzątnięciu

i sprawdzeniu (przez magazyniera) stanu zabezpieczenia okien, otworów
wentylacyjnych itp.

5019. Zabrania się pozostawiania w magazynach środków transportowych (za

wyjątkiem przenośników rolkowych, wózków widłowych itp. przygotowanych
do przeładunku (np. na wypadek alarmu).

5020. Środki transportowe należy przechowywać w specjalnie wydzielonych

miejscach.

5021. W celu zabezpieczenia magazynów i przechowywanego w nim mienia przed

przedwczesnym zużyciem, o ile magazyn nie posiada odpowiedniego systemu
do wietrzenia (utrzymania przechowywanego sprzętu), magazyny należy
systematycznie wietrzyć.

5022. Magazyn powinien być wyposażony w odpowiednio oznakowane pojemniki na

odpady, w których magazynier składa środki i materiały wykorzystane do
obsługi i konserwacji sprzętu.

5023. Dookoła każdego magazynu gdy teren nie jest utwardzony, należy go oczyścić

do odległości 20 m t. Trawę dookoła magazynu należy wykosić. Ponadto
dookoła każdego magazynu należy przekopać ziemię tworząc ochronny pas
przeciwpożarowy o szerokości 2 m.

5024. Zimą należy systematycznie oczyszczać ze śniegu dachy, podejścia do drzwi,

drogi dojazdowe do magazynów, rowy odprowadzające wodę z terenu
przyległego do magazynów (parków).

5025. Po zakończeniu prac wszystkie okna należy zamknąć od wewnątrz. Drzwi

wejściowe zamyka się z zewnątrz na zamek i kłódkę, a następnie plombuje
(pieczętuje). Na drzwiach wejściowych do magazynu powinny znajdować się
wzory plomb magazynierów uprawnionych do plombowania magazynu.

5026. W przypadku wietrzenia, gdy drzwi (bramy) zewnętrzne są otwarte, wrota

(kraty) wewnętrzne powinny być zamknięte na kłódkę. Jeżeli w magazynie nie
ma krat, to magazyny należy wietrzyć w obecności magazyniera.

5027. W składach sporządza się „Plan rozmieszczenia zapasów” oraz schemat

rozśrodkowania mienia, na którym zaznacza się magazyny, wiaty, rampy,
pozostałe budynki, drogi kołowe i kolejowe, stopień załadowania magazynów,
wiat i placów. Plan sporządzony przez kierownika składu i zatwierdzony przez
komendanta właściwej RBLog podlega bieżącej aktualizacji.

5028. W WOG i składach RBLog sporządza się plan obsługiwań technicznych mienia

SUiE. Przypadki niewystarczających możliwości wykonawczych WOG
i składu, należy zgłaszać do właściwej RBLog, w celu skierowania określonego
UiSW do przeprowadzenia obsługiwań technicznych w warsztatach obsługowo-
naprawczych lub wzmocnienia etatowego warsztatu siłami i środkami RBLog.

5029. Na przeprowadzenie obsługiwań technicznych grup sprzętu opracowuje się karty

technologiczne. Karty te podlegają zatwierdzeniu przez kierownika składu
(szefa logistyki WOG).

5030. Na terenie magazynu ze sprzętem oraz w parkach sprzętu technicznego należy

przestrzegać ustaleń zawartych w przepisach przeciwpożarowych, które również
określają sposób i miejsca rozmieszczenia sprzętu przeciwpożarowego w
obiektach wojskowych.

5031. Za utrzymanie dróg dojazdowych oraz ewakuacyjnych odpowiadają

odpowiednie organy infrastruktury wojskowej.

5.2. Przechowywanie mienia stanowiącego zapas wojenny
5032. Do zapasów wojennych, zwanych dalej zapasami, zalicza się sprzęt uzbrojenia

i  elektroniki  według  etatu  i  tabel  należności  czasu  „W",  a  niewystępujący
w  etatach  i  tabelach  należności  czasu  „P”.  Do  zapasów  zalicza  się  również
zestawy wyposażenia, materiały i zestawy naprawcze, dokumentację i instrukcje
eksploatacyjno-naprawcze  itp.,  przy  czym  środki  te  nalicza  się  według
ustalonych  norm  należności.  W  zapasie  powinien  się  znajdować  sprzęt  nowy
(po  upływie  okresu  gwarancji)  o  odpowiednim  przebiegu  (rzędu  10%  normy
międzynaprawczej)  lub  użytkowany,  technicznie  sprawny,  ukompletowany
i  odpowiadający  wymaganiom  podanym  w  odpowiednich  instrukcjach
dotyczących opisu i użytkowania.

5033. Obsługiwanie techniczne sprzętu zaliczonego do ZW przeprowadza się

w okresach przedłużonych o 100%, w stosunku do okresów podanych
w aktualnych katalogach norm.

5034. Do przechowywania sprzętu zaliczonego do ZW należy wydzielić odpowiednie

pomieszczenie odpowiadające warunkom przechowywania długookresowego.

5035. Sprzęt należy rozmieszczać w magazynach w sposób uwzględniający kolejność

wydawania,  w  pobliżu  wyjścia  należy  umieszczać  mienie,  które  ma  być
wydawane  w  pierwszej  kolejności.  Ustawienie  i  rozmieszczenie  mienia
w  magazynie  powinno  zapewniać  jego  sprawne  ładowanie  (wyładowanie)  na
środki transportowe.

5036. Sprzęt będący w zapasie należy przechowywać w przeznaczonych do tego celu

magazynach i oddzielnie od mienia przeznaczonego do użytku bieżącego.
W

przypadku

braku

oddzielnych

magazynów

dopuszczalne

jest

przechowywanie ZW w magazynach wydzielonych dla mienia przeznaczonego
do użytku bieżącego, lecz oddzielnie ustawionych i oznakowanych.

5037. Magazyn z ZW wyposaża się w dokumentację i sprzęt tak jak magazyn SUiE

oddziału oraz dodatkowo w magazynie tym prowadzi się książkę zapasu
wojennego.

5038. Sprzęt zaliczany do ZW przechowuje się i ewidencjonuje z zaznaczeniem

jednostki wojskowej, dla której jest on przeznaczony. W przypadku gdy sprzęt
rozdzielono na pododdziały przechowuje się i ewidencjonuje go w rozbiciu na
te pododdziały.

5039. Przyporządkowania sprzętu pododdziałom dokonują szefowie uzbrojenia

i elektroniki na podstawie rozkazu komendanta WOG.

5040. Do przechowywania sprzętu przydziela się każdemu pododdziałowi oddzielne

miejsce (regał, szafę, wieszak lub stojak). Miejsca przechowywania należy
kolejno ponumerować, zaczynając od numeru pierwszego i oznaczyć umownym
znakiem związanym z pododdziałem, dla którego są przeznaczone.

5041. Znaki należy umieszczać w widocznym miejscu na szafach, regałach, stojakach

itp., a także na odpowiednich asygnatach.

5042. Rotację mienia będącego w zapasie przeprowadza się na zasadzie wymiany

określonej ilości i asortymentu mienia zdjętego z zapasu i wprowadzenia do
zapasów takich samych ilości i asortymentów mienia o odpowiedniej jakości.

5043. Nadzory w zakresie ilościowym i stanu przechowywania sprzętu uzbrojenia,

elektroniki, będącego w zapasie oraz jego gotowości technicznej i ewidencji
przeprowadzane są okresowo zgodnie z obowiązującymi przepisami.

5044. Szef służby uzbrojenia i elektroniki WOG (równorzędny) nadzoruje:

1) pracę kierownika magazynu (magazynierów) w zakresie organizacji

przechowywania zapasów mienia służby uzbrojenia i elektroniki
i utrzymania ich w stanie zapewniającym natychmiastowe użycie;

2) przeprowadzenie rotacji;
3) organizowanie prac związanych z obsługiwaniem technicznym, ewidencją,

naprawą i innymi czynnościami zapewniającymi właściwe przechowywanie
zapasów mienia służby uzbrojenia i elektroniki.

5045. Do magazynów z przechowywanym mieniem służby uzbrojenia i elektroniki,

zaliczonym do ZW, prawo wstępu mają:

1) osoby przeprowadzające kontrole ZW oraz kontrolujące całokształt prac

mobilizacyjnych - na podstawie odpowiednich upoważnień;

2) szefowie służby uzbrojenia i elektroniki organów nadrzędnych,

w jednostkach podległych oraz zaopatrywanych przez ich organy
zaopatrujące;

3) osoby funkcyjne dopuszczone do całokształtu prac mobilizacyjnych

w oddziale;

4) szef uzbrojenia i elektroniki;
5) magazynier i osoby odpowiedzialne za przechowywanie mienia będącego

w zapasie wojennym oddziału;

6) osoby wyznaczone do konserwacji i wymiany mienia (w obecności osoby

odpowiedzialnej za przechowywanie) - w okresie wykonywania prac;

7) komendant WOG, kierownik składu oraz ich przełożeni.

5.3. Zasady przechowywania mienia w oddziale
5046. Przechowywanie mienia SUiE w magazynach powinno:

1) zabezpieczać sprzęt przed kradzieżą i pożarem;
2) zapewniać podstawowe warunki do przechowywania sprzętu (ochrona

przed bezpośrednim oddziaływaniem promieni słonecznych, opadów
i wiatru, odpowiednia temperatura i wilgotność powietrza);

3) umożliwiać swobodne prowadzenie prac porządkowych i przeładunkowych

przy przechowywanym sprzęcie;

4)  zapewniać ekonomiczne wykorzystanie pojemności magazynu;
5)  umożliwiać szybką ewakuację przechowywanego sprzętu;
6)  spełniać przepisy w zakresie ochrony, ppoż. i bhp.

5047. Przechowywanie sprzętu pod wiatami, a szczególnie w parkach odkrytych jest

dopuszczalne tylko pod warunkiem odpowiedniego zabezpieczenia sprzętu
pokryciami i powłokami ochronnymi, zapewniającymi utrzymanie tego sprzętu
w stanie całkowitej sprawności technicznej.

5048. W magazynach ogrzewanych należy przechowywać następujące asortymenty

sprzętu:

1) przyrządy optyczne, noktowizyjne, topograficzne oraz precyzyjne narzędzia

pomiarowe, sprzęt techniki laserowej;

2) przyrządy,

urządzenia techniki elektronowej i elektroniki oraz

metrologiczną aparaturę kontrolno-pomiarową;

3) wyrzutnie zestawów rakietowych;
4) inny sprzęt, dla którego producent określił specyficzne warunki

przechowywania;

5) hełmy kompozytowe i kamizelki kuloodporne.

5049. Środki radiolokacyjne i rakietowe, zautomatyzowane systemy kierowania oraz

inną aparaturę radiotechniczną i optyczną zabudowaną w samochodach, wozach
bojowych (przyczepach) - jeżeli nie ma odpowiednich pomieszczeń -
warunkowo można przechowywać w magazynach nieogrzewanych. Sprzęt ten
powinien być odpowiednio zakonserwowany i zabezpieczony przed nadmierną
wilgotnością i okresowo poddany przewietrzeniu.

5050. W magazynach nieogrzewanych można przechowywać następujące asortymenty

sprzętu:

1)  broń strzelecką;
2)  sprzęt artyleryjski;
3)  systemy  antenowe,  elektryczne  zespoły  prądotwórcze  i  ruchome  warsztaty

naprawcze

bez

aparatury

elektronicznej,

odpowiednim

ich

zakonserwowaniu i zabezpieczeniu przed oddziaływaniem wilgoci;

4) zestawy do sprzętu, urządzenia rozdzielcze, elektryczne urządzenia

zasilające, akumulatory kwasowe i zasadowe suche oraz narzędzia.

5051. W parkach odkrytych i pod wiatami zezwala się przechowywać działa

i wyrzutnie artyleryjskie, moździerze oraz ruchome warsztaty mechaniczne,
zespoły prądotwórcze zamontowane na samochodach i przyczepach.

5052. Znajdujący się w przechowywaniu sprzęt powinien być zabezpieczony przed

działaniem czynników biologicznych,

atmosferycznych oraz zakonserwowany

zgodnie

wymaganiami

przechowywania

długookresowego

lub

krótkookresowego. Terminy i zakres konserwacji są dokładnie określone
w instrukcjach o użytkowaniu.

5053. Przechowywany sprzęt należy ustawiać według jego rodzaju tak, aby

w maksymalnym stopniu wykorzystać kubaturę i powierzchnię pomieszczeń
oraz zapewnić oświetlenie naturalne i wentylację, zachowując przy tym warunki
bezpieczeństwa i higieny pracy.

5054. Sprzęt (na podwoziach i ciągniony) należy ustawiać przodem w kierunku bram

wyjazdowych za ciągnikami oraz w odpowiednich odległościach od siebie i od
ścian bocznych, zapewniając w ten sposób łatwy dostęp do sprzętu, możliwość
manewru, swobodny wyjazd i sprawną ewakuację w przypadku pożaru lub
alarmu.

5055. Sprzęt przechowywany pod wiatami należy ustawiać podobnie jak

w magazynach, natomiast w parkach odkrytych należy wyznaczać większe
odstępy aby ułatwić dostęp do sprzętu i jego obsługiwanie.

5056. Sprzęt uzbrojenia i elektroniki znajdujący się w magazynach należy

przechowywać zgodnie z wymaganiami dotyczącymi przechowywania danego
mienia, określonymi w instrukcjach użytkowania. Mienie należy rozmieszczać
według asortymentu, wzorów i kategorii.

5057. Skrzynie z przechowywanym mieniem ustawić z zachowaniem między nimi

przejść do przeglądu o szerokości 0,5÷0,7 m i przejść roboczych do
przenoszenia skrzyń - szerokości 1,25÷1,5 m. Przejścia powinny być oznaczone
na podłodze pasami (o szerokości 8 cm) naniesionymi białą farbą.

5058. Regały, szafy, stosy, wieszaki i półki powinny być oznakowane kolejnymi

numerami na zawieszonych w sposób jednolity wywieszkach.

5059. Materiały techniczne w zależności od ich wrażliwości na zmiany temperatury

i oddziaływanie warunków atmosferycznych i klimatycznych przechowuje się
na odpowiednio przygotowanych miejscach (szafach, półkach, regałach itp.).

5060. Dokumenty i przyrządy niejawne, magnetrony, filtry kodowe itp. należy

przechowywać w oddzielnych i specjalnie do tego celu przeznaczonych
i odpowiednio zabezpieczonych szafach stalowych lub sejfach.

Przechowywanie broni strzeleckiej
5061. Broń strzelecką skompletowaną w odpowiedni zestaw wyposażenia należy

przechowywać  w  magazynach  w  stanie  złożonym  (bez  pokrowców),
w  opakowaniu  typowym  z  odpowiednimi  wkładkami.  Oporządzenie  (pasy,
torby  brezentowe  itp.)  należy  wyjąć  ze  skrzyń  w  celu  zapobieżenia  jego
niszczeniu.  Jeżeli  w  opakowaniu  jest  specjalny  przedział  do  przechowywania
oporządzenia,  można  nie  wyjmować  go  z  opakowania.  Skrzynie  z  bronią
powinny  być  zaplombowane,  zamknięte  i  opisane  na  zewnątrz.  Opisy
zewnętrzne  powinny  zawierać  indeks  i  nazwę  sprzętu.  Dodatkowo  na  skrzyni
z  bronią  umieszcza  się  opisy  dotyczące  konserwacji,  które  powinny  zawierać
w  liczniku  zastosowaną  metodę  konserwacji,  w  mianowniku  termin  jej
wykonania.

5062. Skrzynie z bronią przeznaczoną do przechowywania układać w stosy według

wzorów i kategorii. Na skrzyni z bronią umieszcza się wykaz numerowy broni.
Wykaz  musi  być  umieszczony  od  widocznej  strony,  tak  aby  można  było  go
odczytać  bez  konieczności  przestawiania  skrzyń.  Stosy  skrzyń  z  bronią  muszą
być  oznaczone  wywieszką  materiałową.  Jedną  wywieszką  może  być  opisany
cały stos, pod warunkiem,  że znajduje się w nim  broń jednego typu, kategorii
i  z  tym  samym  okresem  przechowywania  i  konserwacji.  Stosy  opisane
wywieszkami  oddziela  się.  Na  wierzchniej  warstwie  ustawia  się  opakowania
niepełne, opisując je napisem „NIEPEŁNA”.

5063. Broń przekazywaną do magazynu uzbrojenia z pododdziałów należy poddać

obsługiwaniu technicznemu, zgodnie z odpowiednimi instrukcjami dotyczącymi
użytkowania.

5064. Broń dostarczona do magazynu WOG, magazynów RBLog z danymi

świadczącymi o przystrzelaniu jej przez zakład produkcyjny, warsztat
obsługowo-naprawczy nie podlega przystrzeliwaniu. Dowódcy pododdziałów są
obowiązani przystrzelać broń po otrzymaniu jej z magazynu WOG.

5065. Zabrania się przechowywania w jednym magazynie (pomieszczeniu) broni

szkolnej razem z bojową.

5066. Przechowywanie broni strzeleckiej w stosach bez opakowania jest zabronione.
5067. Magazyny z bronią strzelecką powinny umożliwiać zmechanizowane prace

przeładunkowe, układanie skrzyń w stosy na maksymalnie dopuszczalną
wysokość, z zachowaniem stabilności stosu.

5068. Części zamienne, narzędzia i przybory wchodzące w skład kompletu sprzętu

oraz

jawną dokumentację indywidualną sprzętu, przechowuje się

w opakowaniach razem ze sprzętem.

5069. Pistolety i rewolwery oraz pistolety sygnałowe należy przechowywać bez

futerałów,  w  stanie  niezabezpieczonym  ze  zwolnionym  kurkiem,  ułożone
w  gniazdach  wkładów  w  skrzyniach.  Magazynki  powinny  być  umieszczone
w  rękojeści  pistoletu.  Zapasowe  magazynki  przechowuje  się  w  tym  samym
opakowaniu  obok  pistoletu.  Futerały  przechowywać  na  regałach  (w  koszach)
w tym samym magazynie co broń krótką. W razie przechowywania pistoletów
(rewolwerów)  w  typowym  opakowaniu  -  skrzyniach,  opakowania  te  należy
zaplombować.

5070. Broń białą (szable, noże) przechowywać włożoną do pochew w skrzyniach lub

na stojaku.

5071. Broń strzelecką, w skład której wchodzą podstawy, podwozia i inne elementy,

należy przechowywać kompletami. Broń układać w sposób zapewniający
optymalne wykorzystanie powierzchni magazynu i umożliwiający dostęp do
dowolnego kompletu broni.

5072. Przeciwlotnicze karabiny maszynowe przechowywać oddzielone od podstaw

w typowym opakowaniu. Celowniki i wyrównywacze taśm przechowywać
w komplecie z karabinami w skrzyniach. Mechanizmy pneumatyczno-
załadowcze i elektrospusty przechowywać w opakowaniu razem z karabinami.

5073. Podczas przechowywania broni strzeleckiej indywidualnej (z wyjątkiem broni

krótkiej) i zespołowej należy przestrzegać następujących zasad:

1) zespoły przesuwne i zamki powinny znajdować się w skrajnym przednim

położeniu;

2) bezpieczniki powinny znajdować się w położeniu „zabezpieczone”, kurki

i iglice zwolnione z zaczepu spustowego;

3)  zasuwki zabezpieczające powinny być zamknięte;
4)  dwójnogi powinny być zwarte i spięte ściągaczami sprężynowymi;
5)  karabiny  wyborowe  dopuszcza  się  przechowywać  z  zamontowanymi

przyrządami optycznymi;

6) lufy zapasowe powinny mieć nakręcone tłumiki płomieni i być

przechowywane bez pokrowców razem z karabinami;

7) magazyny i skrzynki na taśmy nabojowe, powinny być odłączone od broni

i przechowywane w tym samym lub oddzielnym opakowaniu, a taśmy
nabojowe w pudełkach lub skrzynkach;

8) mechanizmy podstaw nie powinny być zaryglowane, śruby wewnętrzne

mechanizmów powinny być wkręcone w śruby zewnętrzne, a dźwigary łóż
ustawione w położeniu środkowym;

9) kołyski powinny mieć maksymalny kąt podniesienia po zdjęciu osłony

celownika;

10) mechanizmy naprowadzania powinny być zaryglowane, podstawy

w położeniu marszowym, podwozia nieodłączone od podstaw.

5074. Lufy przechowywanych karabinów maszynowych powinny być przystrzelane,

a wyniki przystrzelania wpisane do książki karabinu maszynowego. Pokrowce
karabinów maszynowych przechowywać na regałach lub rozmieszczać na
listwach albo wieszakach.

5075. W wypadku przechowywania wielkokalibrowych karabinów maszynowych

w opakowaniu należy:

1) zespół przesuwny przesunąć do skrajnego przedniego położenia;
2) lufy zasadnicze odłączyć od karabinów i przechowywać razem z lufami

zapasowymi w opakowaniu karabinu maszynowego lub w oddzielnym
opakowaniu;

3) sprężyny powrotne zwolnić przez wysunięcie tylnej opory tulei prowadzącej

tłoka zaporowego z wycięcia na lufie lub przechowywać odłączone od
karabinów maszynowych w tym samym opakowaniu;

4) ramkę celownika ustawić w położeniu poziomym;
5) taśmy nabojowe przechowywać w pudełkach lub skrzynkach w tym samym

magazynie;

6) mechanizmów naprowadzania przy podstawach nie zaryglowywać;
7) tuleje łączące podstaw ustawić w położeniu środkowym.

5076. W przypadku przechowywania podstaw przeciwlotniczych karabinów

maszynowych należy:

1)  zdjąć z nich pokrowce i rozwiesić je na regałach w tym samym magazynie;
2)  podstawy ustawić na kozłach w celu odciążenia elementów zawieszenia;
3)  kół  podwozia  nie  ustawiać  w  położeniu  bojowym,  aby  nie  spowodować

osłabienia sprężyn wyrównawczych;

4)  układu jezdnego nie wytaczać spod podstawy;
5)  kołysce nadać największy kąt podniesienia;
6)  mechanizmy naprowadzania zaryglować;
7)  osłony kratowe zabezpieczające celownik przechowywać na podstawach.

5077. Części zamienne i narzędzia luzem należy przechowywać na regałach

w oddzielnych paczkach lub pojemnikach - odpowiednio zakonserwowane.

Przechowywanie

przyrządów

optycznych,

mierniczych,

noktowizyjnych

i optoelektronicznych
5078. Przyrządy optyczne, optyczno-miernicze, noktowizyjne i optoelektroniczne

(termowizyjne i inne) przechowywać zgodnie z zaleceniami producenta, ujętymi
w dokumentacji eksploatacyjnej.

5079. O ile dokumentacja eksploatacyjna nie stanowi inaczej, przyrządy elektronowo-

optyczne, pomiarowe, hydrometeorologiczne, stacje dźwiękowo-pomiarowe,
sprzęt noktowizyjny przechowywać w suchych i ogrzewanych magazynach.

5080. Przyrządy

optyczno-miernicze w magazynie oddziału przechowywać

w  typowych  skrzynkach  i  futerałach.  Każdy  przyrząd  powinien  być
skompletowany  w  zestaw  wyposażenia.  Skrzynki  i  futerały  z  przyrządami
ustawiać  na  regałach  i  półkach  w  sposób  umożliwiający  przeprowadzanie
przeglądów.

5081. Przyrządy znajdujące się w typowych skrzynkach i usztywnionych futerałach

rozmieszczać na półkach regałów lub szaf warstwami, nie dopuszczając przy
tym do deformacji opakowań.

5082. Zabrania się układania przyrządów w miękkich pokrowcach w więcej niż jednej

warstwie.

5083. Przyrządy z igłami magnetycznymi przechowywać w odległości nie mniejszej

niż 2 m od metalowych przedmiotów oraz innych magnesów i przewodów
elektrycznych. Igły magnetyczne powinny być skierowane na północ
i unieruchomione.

5084. Wyposażenie i części zamienne powinny znajdować się w przeznaczonych dla

nich gniazdach. W skrzynce (futerale) nie powinno być żadnych innych
przedmiotów.

5085. Podziałki przyrządów ustawić w położeniach zerowych lub podanych

w instrukcjach użytkowania. Oczniki wkręcić do oporu i nieznacznie
zmniejszyć docisk.

5086. Trójnogi i łaty miernicze należące do kompletu przyrządu przechowywać

w pokrowcach (futerałach) na regałach w położeniu pionowym. Przekładki
i wszystkie elementy w opakowaniach wykonane z sukna, filcu zabezpieczyć
przed molami.

5087. W odniesieniu do przechowywanych przyrządów elektronowo-optycznych

przestrzegać następujących wymagań:

1) zaciski i styki powinny być czyste i suche, zaś baterie akumulatorów

odłączone od przechowywanych przyrządów, przetwornic i przechowywane
osobno;

2) niezaformowane

akumulatory

zezwala się przechowywać razem

z przyrządami. W celu zapewnienia szczelności przechowywanych
zespołów przyrządów należy równomiernie dokręcić śruby pokryw
zespołów.

5088. W odniesieniu do przechowywanych przyrządów topograficznych, przyrządów

do kierowania ogniem i wyposażenia kreślarskiego stosować niżej podane
zalecenia:

1) teodolity, niwelatory i kierownice (geodezyjne) przechowywać tak samo,

jak optyczne przyrządy artyleryjskie;

2) wszystkie części cierne przyrządów topograficznych pokryć odpowiednim

środkiem konserwacyjnym;

3) stalowe taśmy miernicze i ich kołki zakonserwować i ułożyć rzędami

w stosy;

4) przyrządy z celuloidu przechowywać w opakowaniach. Pokrywy pudełek

powinny być otwarte, a między przyrządami w pudełku powinny być
przekładki, jeżeli nie ma pudełek, to przyrządy przechowywać ułożone
bezpośrednio na regałach z przekładkami.

Przechowywanie sprzętu artyleryjskiego
5089. Sprzęt artyleryjski przechowywać w magazynach, pod wiatami lub w parkach

odkrytych. Ustawia się go  w równych rzędach w jednym kierunku do wyjazdu
tak,  aby  było  możliwe  wyciągnięcie  dowolnego  egzemplarza  sprzętu  bez
naruszenia  sąsiednich  rzędów.  W  tym  celu  powinny  być  między  rzędami
zachowane  przejścia  w  zależności  od  rodzaju  przechowywanego  sprzętu.
Odległość  ta  powinna  zapewniać  swobodę  w  wykonywaniu  obsługiwań
i przeglądów. Sprzęt przechowywać przykryty pokrowcami.

5090. W przechowywanym sprzęcie artyleryjskim powinny być wykonane następujące

czynności:

1) zamki dział zamknięte, iglice zwolnione z zaczepów, mechanizmy spustowe

zabezpieczone ( tam gdzie są bezpieczniki), magazyny ładownicze,
ładowniki (jeżeli są) odchylone na nasadę zamkową i przymocowane;

2) w działach, w których lufy przechowuje się w przednim położeniu

(bojowym), części odrzutowe prawidłowo połączone z oporopowrotnikiem;

3) łoże dolne ustawione w środkowym położeniu w odniesieniu do osi

bojowej, a łoże górne w położeniu środkowym w odniesieniu do łoża
dolnego, drążki kierunkowe założone na ogony i umocowane w specjalnych
uchwytach. W działach, w których drążki kierunkowe zdejmuje się,
umocowane na wspornikach na ogonach;

4) lemiesze odchylone, tarcze, mechanizmy skrętu - w położeniu marszowym.

5091. Lufom dział, które mają odciążacze hydropneumatyczne, nie nadawać kąta

podniesienia, a zespół wahadłowy zaryglować w położeniu marszowym.

5092. Lufom dział znajdujących się w magazynach nadawać największy kąt

podniesienia, na jaki pozwala konstrukcja magazynu.

5093. Zwracać uwagę, aby w przewodach luf dział (szczególnie tych, których lufom

jest nadany kąt podniesienia) nie było powierzchni bez środka konserwującego
wskutek jego ścieknięcia i aby do przewodów luf nie dostała się woda.

5094. Bezpieczników bezwładnikowych nie wciskać. Korytka ładownicze (tam gdzie

są przewidziane) powinny być umocowane na nasadach luf.

5095. Zespół wahadłowy i obrotowy działa (jeżeli jest możliwość również w działach,

których lufom nadano kąt podniesienia) zaryglować w położeniu marszowym.

5096. Oporniki i powrotniki pneumatyczno-hydrauliczne przechowywanych dział

powinny być napełnione typową cieczą przewidzianą dla danego typu opornika
lub powrotnika, w powrotnikach pneumatyczno-hydraulicznych należy
utrzymać normalne ciśnienie azotu (powietrza).

5097. Tłoczyska i cylindry oporopowrotników dział przybyłych do oddziału oraz dział

wysyłanych z oddziału należy poddać przeglądowi, po przeglądzie wpisać do
książki działa stan tłoczysk i cylindrów oraz stan i jakość płynu
w oporopowrotniku.

5098. W oporopowrotnikach sprawdzać, czy nie ma przecieków lub spadku ciśnienia

płynu, a w układach hydropneumatycznych czy nie zwiększa się siła na
pokrętłach

mechanizmów

podniesieniowych

dział

odciążaczami

hydropneumatycznymi i czy lufy nie zsuwają się z kołysek. W przypadku
wykrycia tych wad ustalić ich przyczyny i je usunąć.

5099. Bezpieczniki przed podwójnym załadowaniem powinny być umocowane na

moździerzach, a mechanizm zabezpieczający powinien być ustawiony
w górnym położeniu. Numery bezpieczników należy wpisać do książek
moździerzy.

5100. W celu odciążenia resorów, sprężyn wałków skrętnych, osi i kół, należy działa

ustawić na kozłach, stojakach i podkładach. Kozły (stojaki) podkładać pod łoże
dolne. Mechanizmy włączania resorów ustawiać w położeniu marszowym.
Części mechanizmu resorowego, koła i osie kół nie powinny się opierać na
kozłach. Koła winny być opisane oznakowaniem umożliwiającym okresową ich
zmianę.

5101. W celu odciążenia sprężyn odciążaczy należy lufom dział nadawać maksymalny

kąt podniesienia. Jeżeli wysokość magazynu na to nie pozwala, zezwala się
nadawać lufom dział maksymalne możliwe kąty podniesienia, w zależności od
konstrukcji magazynu. Ogony dział rozstawić pod takim kątem, aby zapewnić
przejście nasady zamkowej przy nadawaniu kąta podniesienia.

5102. Pokrowce należy przechowywać oddzielnie na stelażach w tych samych

magazynach co sprzęt lub w magazynach z zestawami eksploatacyjnymi do tego
sprzętu. W szczególnych przypadkach zezwala się przechowywać działa
z założonymi pokrowcami.

5103. Optyczne przyrządy celownicze (kątomierze działowe, celowniki optyczne

i noktowizyjne), akumulatory i przyrządy oświetlające należy zdejmować
z dział i przechowywać w typowych opakowaniach na regałach. Zdjęte z dział
przyrządy oświetlające można przechowywać w tych samych magazynach co
działa lub w oddzielnych magazynach.

5104. Kątomierze działowe i celowniki optyczne przechowywać w skrzynkach

w magazynkach pododdziałów.

5105. Noktowizory, dalmierze zdjąć z dział i przechowywać w pomieszczeniach

(magazynkach) ogrzewanych wg zasad opisanych dla sprzętu optycznego
i noktowizyjnego.

5106. Części wsporników, na których umocowuje się celowniki, zakonserwować

a następnie przykryć pokrowcami.

5107. Celowników optycznych typu kolimatorowego nie zdejmuje się z dział.
5108. Wyposażenie

indywidualne dział, kompletne zestawy eksploatacyjne

przechowywać w oddzielnym pomieszczeniu. Miejsce przechowywania
dokumentacji indywidualnej określa szef służby uzbrojenia i elektroniki
(równorzędny).

5109. Zestawy działowe przydzielić do odpowiednich dział w tym celu oznakować

skrzynie numerem działa.

5110. Działa przeciwlotnicze w parkach odkrytych przechowywać zgodnie z instrukcją

użytkowania z odciążonymi resorami.

5111. Działa z napędami hydraulicznymi przechowywać w położeniu poziomym

w celu uniknięcia przeciekania oleju hydraulicznego do układu sterowania
elektrycznego.

5112. Moździerze przechowywać w stanie złożonym z wkręconymi do oporu śrubami

mechanizmu podniesieniowego i zestawem wyposażenia.

5113. Na okres długotrwałego przechowywania sprzętu przewody luf w celu

zabezpieczenia ich przed korozją zakonserwować. Przed zakonserwowaniem
przewody luf należy dokładnie oczyścić i odmiedzić. Wylot lufy i nasadę
zamkową przykryć pokrowcami.

5114. Powierzchnie niemalowane sprzętu (dział lub moździerzy), przechowywanych

w odkrytych parkach i pod wiatami, powinny być odpowiednio
zakonserwowane. Wszystkie wgłębienia, rowki, szczeliny i otwory w nasadzie
zamkowej, zamku i mechanizmach pokryć środkiem konserwującym.

5115. Luzy i szczeliny w miejscach przylegania pokryw, uresorowania, w miejscach

przegubów i nieszczelnych połączeń (ucha, tulejki itp.) pokryć środkiem
konserwującym.

Przechowywanie sprzętu radiolokacyjnego i rakietowego
5116. Sprzęt radiolokacyjny i rakietowy przechowywać ściśle według wskazań

producenta, zgodnie z instrukcjami użytkowania.

5117. Sprzęt (zestawy) radiolokacyjne i rakietowe przechowuje się w zależności od

możliwości i warunków istniejących w magazynach (garażach) ogrzewanych
(nieogrzewanych) lub pod wiatami.

5118. W przypadku zapewnienia hermetyzacji i wilgotności względnej powietrza

w nadwoziach i pojemnikach w granicach 40-60% można przechowywać ten
sprzęt w magazynach nieogrzewanych.

5119. Przechowywanie sprzętu radiolokacyjnego, rakietowego pod wiatami,

a  szczególnie  na  odkrytych  przestrzeniach,  jest  dopuszczalne  tylko
w  warunkach  całkowitego  jego  zakonserwowania  z  zastosowaniem  pokryć
ochronnych,  powłok  i  środków  zabezpieczających  mechanizmy  i  części  przed
korozją.

5120. Stacje radiolokacyjne zamontowane na podwoziach (przyczep lub samochodów)

należy ustawić na kozłach, a resory przyczep odciążyć. Nie wolno
wykorzystywać w tym celu podnośników z kompletów stacji. Jeżeli stacja jest
na podwoziu gąsienicowym, to należy pod gąsienice podłożyć specjalne
podkłady.

5121. W magazynach nieogrzewanych elektryczne przyrządy pomiarowe wchodzące

w skład ukompletowania stacji (amperowoltomierze, oscyloskopy, generatory,
radar testery itp.) przechowywać oddzielnie w pomieszczeniach ogrzewanych.
Przyrządy te poddawać przeglądom, obsługiwaniem technicznym i okresowemu
(w razie konieczności) wygrzewaniu lub trenowaniu oraz poddawać okresowej
legalizacji.

5122. Układy antenowe można przechowywać pod wiatami, pod warunkiem ich

właściwej konserwacji.

ROZDZIAŁ 6. PRZECHOWYWANIE MIENIA W PODODDZIAŁACH

6.1. Urządzanie i wyposażanie magazynów broni
6000. Broń strzelecką pododdziałów przechowuje się w pododdziałowych

i oddziałowych magazynach broni.

6001. W zakresie zabezpieczenia i ochrony pododdziałowych magazynów broni

należy stosować postanowienia obowiązującej instrukcji o ochronie obiektów
wojskowych.

6002. Organizacja przechowywania i zabezpieczenia broni, z uwzględnieniem

specyfiki jednostki wojskowej i możliwych zagrożeń, należy do obowiązków
jej dowódcy.

6003. Pomieszczenia przeznaczone na magazyny broni pododdziału powinny

znajdować się w budynkach murowanych, pod stałą ochroną.

6004. Pododdziałowe magazyny broni mogą być zlokalizowane w jednym,

wytypowanym w tym celu i ochranianym budynku koszarowym lub
magazynowym.

6005. Za ochronę pododdziałowego magazynu broni odpowiada służba dyżurna

pododdziału  (służba  dyżurna  wyznaczona  przez  dowódcę  jednostki).
W  pododdziałach,  w  których  nie  funkcjonuje  służba  dyżurna  a  spełnione  są
wymagania dotyczące zabezpieczenia i ochrony magazynu broni wyznacza się
w  rozkazie  dziennym  dowódcy  pododdziału  żołnierza  zawodowego
odpowiedzialnego za funkcjonowanie pododdziałowego magazynu broni.

6006. Pododdziałowe magazyny broni powinny być stale zamknięte i zaplombowane.

Zamyka  je  i  plombuje  podoficer  dyżurny  pododdziału,  a  w  pododdziałach,
w których nie występuje służba dyżurna – żołnierz zawodowy odpowiedzialny
za  funkcjonowanie  pododdziałowego  magazynu  broni,  po  uprzednim
sprawdzeniu  stanu  ilościowego  i  numerowego  przechowywanego  sprzętu  oraz
go porównaniu ze stanem ewidencyjnym pododdziału. Ewentualne stwierdzone
rozbieżności  należy  wyjaśnić  przed  zamknięciem  i  zaplombowaniem
pododdziałowego magazynu broni.

6007. W razie nieobecności dowódcy, szefa pododdziału lub żołnierza zawodowego

odpowiedzialnego  za  funkcjonowanie  pododdziałowego  magazynu  broni,
magazyn  broni  zamyka  na  klucz  i  plombuje  żołnierz  zawodowy  wyznaczony
w  rozkazie  dziennym  pododdziału  lub  oficer  dyżurny  jednostki,  wykonując
czynności  przewidziane  dla  dowódcy,  szefa  pododdziału  lub  żołnierza
zawodowego

odpowiedzialnego

funkcjonowanie

pododdziałowego

magazynu broni.

6008. Klucze od pododdziałowego magazynu broni należy przechowywać zgodnie

z instrukcją o ochronie obiektów wojskowych.

6009. Decyzję o otwarciu pododdziałowego magazynu broni podejmuje dowódca, szef

pododdziału  lub  żołnierz  zawodowy  wyznaczony  w  rozkazie  dziennym
pododdziału. O fakcie otwarcia i zamknięcia pododdziałowego magazynu broni
ww.  powiadamiają  osobiście  oficera  dyżurnego.  Na  ich  polecenie  i  w  ich
obecności  podoficer  dyżurny,  a  w  pododdziałach,  w  których  nie  występuje
służba  dyżurna  –  żołnierz  zawodowy  odpowiedzialny  za  funkcjonowanie
pododdziałowego  magazynu  broni  otwiera  pododdziałowy  magazyn  broni
i  przebywa  w  nim  przez  cały  czas  (wydawania,  przyjmowania,  kontroli,
czynności  gospodarczych).  Po  wydaniu  (przyjęciu)  broni  magazyn  broni
zamyka się i plombuje.

6010. Oficer dyżurny jednostki, jeśli wymaga tego sytuacja, ma prawo otworzyć

pododdziałowy  magazyn  broni  w  przypadku  alarmu,  pożaru  lub  innych  klęsk
żywiołowych,  zagrażających  bezpośrednio  mieniu  znajdującemu  się
w  pododdziale.  W  tym  przypadku  oficer  dyżurny  jednostki  otwiera
pododdziałowy  magazyn  broni  i  organizuje  ewakuację.  Zamknięcia
i zaplombowania  magazynu broni dokonuje oficer dyżurny jednostki, a fakt ten
odnotowuje w meldunku z przebiegu służby.

6011. Pododdziałowe magazyny broni należy wyposażyć w tablicę, na której

umieszcza się:

1)  wykaz żołnierzy i numery przydzielonej im broni;
2)  wykaz ilościowy mienia SUiE;
3)  światło zastępcze (latarki elektryczne);
4)  wzory  pieczęci  dowódcy,  szefa  pododdziału  i  żołnierza  zawodowego

odpowiedzialnego za funkcjonowanie pododdziałowego magazynu broni.

6012. Przy każdym gnieździe stojaka umieszcza się kartkę ze stopniem, imieniem

i  nazwiskiem  żołnierza  oraz  rodzajem  i  numerem  przydzielonej  mu  broni.
Na zewnętrznej stronie drzwi umieszcza się instrukcję o wydawaniu mienia UiE
wraz  z  wzorami  odcisków  pieczęci  dowódcy,  szefa  pododdziału,  żołnierza
zawodowego  odpowiedzialnego  za  funkcjonowanie  pododdziałowego
magazynu  broni,  oficera  dyżurnego  i  żołnierza  zawodowego  wyznaczonego
w  rozkazie  dziennym  pododdziału.  Wykazy  i  instrukcje  znajdujące  się
w pododdziałowym magazynie broni podpisuje dowódca pododdziału.

Broń żołnierzy czasowo nieobecnych przechowuje się na stojakach.

6013. Dopuszcza się przechowywanie w jednym pododdziałowym magazynie broni

strzeleckiej więcej niż jednego pododdziału w tym z różnych jednostek
wojskowych.

takim

przypadku

dowódca jednostki wojskowej

w porozumieniu z WOG ustala zasady i organizację

przechowywania broni

w wyznaczonym magazynie oraz wyznacza w rozkazie dziennym dowódcę
pododdziału odpowiedzialnego za całość sprzętu przechowywanego, w tym
magazynie.

6014. Przyjęcie /przekazanie/ sprzętu do depozytu w magazynie pododdziałowym

realizowane jest na podstawie decyzji dowódcy jednostki wojskowej ujętej
w rozkazie dziennym. Prowadzenie rejestru oraz wykonywanie zleceń-asygnat
depozytowych realizuje szef S-4.

6015. W przypadku zmiany ilości sprzętu UiE w depozycie następuje aktualizacja

(wymiana) zleceń-asygnat depozytowych oraz aktualizacja zapisów w książce
depozytowej w zakresie przyjęcia i wydania sprzętu według nowych zleceń-
asygnat.

6016. Broń strzelecką, w zależności od posiadanych typów stojaków, ustawia się

w  sposób  zapewniający  jej  stabilne  położenie.  Razem  z  bronią  należy
przechowywać  odpowiedni  zestaw  wyposażenia  (magazynki,  bagnety,
przyborniki, celowniki itp.).

6017. Broń szkolną i przekroje przechowywać według zasad ustalonych jak dla broni

bojowej.

6018. W magazynie należy umieścić skrzynię na broń żołnierzy nieobecnych

wykorzystywaną w czasie alarmu. Na zewnętrznej, stronie wieka skrzyni
powinien się znajdować napis „DEPOZYT" (wysokość liter 40-50 mm, grubość
5-6 mm).

6019. Broń strzelecką stanowiącą ZW pododdziału przechowuje się zdeponowaną

w  magazynie  uzbrojenia  WOG  lub  w  uzasadnionych  przypadkach
w  pododdziałowych  magazynach  broni  w  typowych  skrzyniach  zamkniętych,
oplombowanych  przez  dowódcę  lub  szefa  pododdziału  i  odpowiednio
oznakowanych.  Na  zewnętrznej  stronie  wieka  skrzyni  powinien  się  znajdować
napis  „ZW"  (wysokość  liter  40-50  mm,  grubość  5-6  mm),  a  na  wewnętrznej
(zewnętrznej)  stronie  -  wykaz  z  podaniem  serii  i  numeru  broni  Miejsce
przechowywania

tej

broni

ustala

dowódcą

jednostki

wojskowej

w uzgodnieniu z komendantem WOG .

6020. Zezwala się na przechowywanie w jednym wyodrębnionym pomieszczeniu

broni  ZW  z  kilku  pododdziałów.  W  takim  przypadku  wyznacza  się  jednego
żołnierza  odpowiedzialnego  za  ten  magazyn.  W  magazynie  tym  prowadzi  się
książkę  depozytową.  Zabezpieczenie,  ochrona  i  wyposażenie  magazynu
realizowane jest na zasadzie pododdziałowego magazynu broni.

6021. W wozach bojowych i statkach powietrznych można przechowywać tylko broń

stanowiącą  integralne  ich  wyposażenie.  Dopuszczalne  jest  zdejmowanie  broni
pokładowej  i  innego  sprzętu  uzbrojenia  z  wozów  bojowych  i  statków
powietrznych.  Decyzję  w  tym  zakresie  podejmuje  dowódca  jednostki
wojskowej.

6022. Broń pokładową oraz inny sprzęt uzbrojenia zdjętą czasowo z wozów bojowych

i  statków  powietrznych  należy  przechowywać  w  pododdziałowych  lub
oddziałowych  magazynach  broni.  Broń  pokładowa  wymontowana  z  wozów
bojowych  i  przechowywana  w  magazynie  broni  podlega  ewidencjonowaniu  na
ogólnych zasadach.

6.2. Wydawanie i przyjmowanie broni
6023. Broń z pododdziału można wydać tylko na podstawie zezwolenia dowódcy,

szefa  pododdziału  lub  żołnierza  zawodowego  odpowiedzialnego  za
funkcjonowanie  pododdziałowego  magazynu  broni,  po  wpisaniu  do  „Książki
ewidencji  mienia  służby  uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego  z  pododdziału
i przekazywanego do naprawy”.

6024. Broń w pododdziałach wydaje się tylko tym żołnierzom, którym jest ona

przydzielona.  Wydawanie  broni  i  amunicji  oraz  przyjmowanie  jej  na
przechowanie  powinno  być  każdorazowo  potwierdzone  w  „Książce  ewidencji
mienia  służby  uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego  z  pododdziału
i  przekazywanego  do  naprawy”  własnoręcznym  czytelnym  podpisem
pobierającego w przypadku pobierania z magazynu, lub przyjmującego w razie
zwrotu broni na przechowanie do magazynu.

6025. Dopuszcza się prowadzenie „Książki ewidencji mienia służby uzbrojenia

i elektroniki wydawanego z pododdziału i przekazywanego do naprawy”
w wersji elektronicznej z wykorzystaniem podpisu elektronicznego oraz
okresowej archiwizacji.

6026. Wydawanie lub przekazywanie broni innym osobom, którym nie jest ona

przydzielona jest zabronione.

6027. W wyjątkowym przypadku - np. służby wartowniczej - dowódca pododdziału

zezwala na wydanie żołnierzowi innej broni niż została mu przydzielona, po
uprzednim jego przeszkoleniu. Fakt przydzielenia innej broni na czas pełnienia
służby lub w innych przypadkach dowódca pododdziału podaje w rozkazie
dziennym pododdziału.

6028. W każdym przypadku za właściwe przeszkolenie żołnierzy w zakresie

znajomości obchodzenia się i posługiwania przydzieloną bronią jest
odpowiedzialny dowódca pododdziału.

6029. W razie alarmu broń z magazynu pododdziału podoficer dyżurny (żołnierz

zawodowy  odpowiedzialny  za  funkcjonowanie  pododdziałowego  magazynu
broni)  może  wydawać  na  imienne  listy  zbiorcze  drużyny  lub  plutonu
(równorzędnych).  Listy  takie  z  imiennym  wykazem  drużyny  (plutonu)
i  numerami  przydzielonej  broni  powinny  być  wcześniej  przygotowane
w  2  egzemplarzach.  Dowódca  drużyny  lub  plutonu  (równorzędny)  wykreśla
z  listy  żołnierzy  nieobecnych,  wpisuje  łączną  liczbę  broni  i  podpisuje  wykaz.
Listy przechowuje się w pododdziałowym magazynie broni.

6030. Lista przekazana przez dowódcę drużyny lub plutonu (równorzędnych)

podoficerowi  dyżurnemu  lub  żołnierzowi  zawodowemu  odpowiedzialnemu
za  funkcjonowanie  pododdziałowego  magazynu  broni  stanowi  pokwitowanie
broni  pobranej  z  magazynu  przez  drużynę  (pluton).  W  razie  nieobecności
żołnierza (szpital, urlop itp.) należy wykreślić go z listy wraz z numerem broni,
a  broń  tę  podoficer  dyżurny  wpisuje  do  „Książki  ewidencji  i  mienia  służby
uzbrojenia  i  elektroniki  wydanego  z  pododdziału  i  przekazywanego  do
naprawy".  Szef  kompanii  (równorzędny)  kwituje  podoficerowi  dyżurnemu  lub
żołnierzowi

zawodowemu

odpowiedzialnemu

funkcjonowanie

pododdziałowego magazynu broni w ww. książce uprzednio wpisaną broń
nieobecnych żołnierzy, umieszcza ją w skrzyni depozytowej i zabiera na alarm.

6031. Broń zdaje się do magazynu na ogólnych zasadach i na podstawie zwrotu list

alarmowych. Listy należy wymienić na nowe.

6032. Dowódca jednostki wojskowej decyduje o wydawaniu broni podczas alarmu na

podstawie list alarmowych. W przypadku rezygnacji z list alarmowych, broń
z magazynu wydaje się na ogólnych zasadach.

6033. Żołnierzom udającym się w podróż służbową broń wydaje się na podstawie

rozkazu  dowódcy  jednostki  wojskowej.  Broń  wydaje  się  z  pododdziału  po
potwierdzeniu  podpisem  przez  żołnierza  udającego  się  w  podróż  służbową
w  „  Książce  ewidencji  mienia  służby  uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego
z pododdziału lub przekazywanego do naprawy".

6034. Wydanie broni żołnierzom udającym się w podróż służbową należy odnotować

w dokumencie podróży (skierowaniu) podając rodzaj broni i jej numer oraz
rodzaj i ilość amunicji.

6035. Jeżeli po przybyciu do celu podróży służbowej żołnierza okaże się, że broń nie

jest  potrzebna  do  wykonywania  obowiązków  służbowych,  należy  zdać  ją  do
depozytu w jednostce wojskowej lub w komendzie garnizonu, do której żołnierz
został  oddelegowany.  Zdanie  (pobranie)  broni  (amunicji)  do  depozytu
(z  depozytu)  ewidencjonuje  się  i  kwituje  w  książce  ewidencji  zdeponowanych
przedmiotów.

6036. Podoficerowie dyżurni przekazują sobie broń, amunicję i sprzęt uzbrojenia na

podstawie  wykazu  żołnierzy  i  numerów  przydzielonej  im  broni,  wykazu
ilościowego  oraz  „Książki  ewidencji  mienia  służby  uzbrojenia  i  elektroniki
wydawanego  z  pododdziału  lub  przekazywanego  do  naprawy"  w  czasie
udzielania  im  instruktażu  w  obecności  dowódcy,  szefa  pododdziału  lub
wyznaczonego rozkazem  dziennym  pododdziału żołnierza zawodowego. Jeżeli
w  pododdziałowym  magazynie  broni  znajduje  się  broń  służbowa  krótka,
amunicja  alarmowa  oraz  inny  sprzęt  w  zamkniętych  i  oplombowanych
skrzyniach  (szafach),  to  podoficer  dyżurny  powinien  sprawdzić  stan  skrzyń,

zamknięć  oraz  plomb,  porównując  je  z  wzorami  (nie  otwierając  skrzyń,  szaf).
Po  odprawie  podoficer  dyżurny  obejmujący  służbę  sprawdza  stan  plomb  na
drzwiach  magazynu  broni.  Każdorazowo  po  instruktażu  fakt  przyjęcia  broni
i  amunicji  podoficer  dyżurny  odnotowuje  w  „Książce  ewidencji  mienia  służby
uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego  z  pododdziału  i  przekazywanego  do
naprawy"  dokonując  wpisu  następującej  treści:  „Sprzęt  uzbrojenia  i  amunicję
przyjąłem  zgodnie  z  wykazem  numerowym  i  ilościowym  oraz  książką
wydawania mienia z pododdziału - magazyn broni zaplombował (podać stopień,
nazwisko  i  imię)  pieczęcią  nr  ...............  o  godz.  ………..…..  dnia  ....        ..
Powyższe przyjmujący potwierdza własnoręcznym podpisem.

6037. Przed dniami wolnymi dopuszcza się udzielania instruktażu i przekazywania

magazynu broni dla kilku kolejnych podoficerów dyżurnych.

6038. Każdorazowe otwarcie magazynu broni należy udokumentować poprzez wpis

w ww. książce, podając cel, czas i datę otwarcia oraz fakt zamknięcia
i zaplombowania (stopień, nazwisko i imię, numer pieczęci osoby zamykającej).

6039. Broń oraz inny sprzęt uzbrojenia z pododdziałowego magazynu broni wydaje

żołnierzom i przyjmuje od nich podoficer dyżurny kompanii (baterii)
w obecności dowódcy, szefa pododdziału lub wyznaczonego rozkazem
dziennym pododdziału żołnierza zawodowego.

6040. Broń szkolną, przekroje broni wydaje się z pododdziałowego magazynu broni

oraz przyjmuje na przechowanie tak jak broń bojową.

6041. Ewidencję sprzętu uzbrojenia należy prowadzić na bieżąco, starannie i w sposób

trwały. Szczególną uwagę należy zwracać na dokładne ewidencjonowanie serii
i  numerów  wydawanej  żołnierzom  broni.  Błędnie  napisane  wyrazy,  liczby
i  litery  należy  przekreślić  tak,  aby  tekst  można  było  odczytać.  Właściwe
wyrazy, liczby i litery należy wpisać w następnym wierszu.

6042. Odpowiedzialność za ochronę, stan techniczny i utrzymanie broni ponosi każdy

żołnierz, któremu została ona przydzielona oraz jego bezpośredni przełożony.

6.3. Przechowywanie broni w warunkach poligonowych
6043. Podczas ćwiczeń i szkolenia poligonowego (w razie pobytu pododdziału poza

miejscem stałej dyslokacji) dowódca jednostki wojskowej każdorazowo określa
w swoim rozkazie sposób przechowywania broni podległych jednostek
wojskowych (pododdziałów).

6044. Broń służbową żołnierze przechowują przy sobie. Dopuszcza się możliwość

przechowywania, deponowania tej broni w miejscu wyznaczonym przez
dowódcę jednostki wojskowej.

6045. Broń przechowuje się w specjalnie urządzonych polowych magazynach broni

(oddzielnych  pomieszczeniach,  namiotach,  kontenerach)  zamykanych  oraz
chronionych  przez  wartę  lub  służbę  dyżurną.  Broń  zabezpieczana  jest
dodatkowo  w  zamykanych  stojakach  na  klucz  lub  zamykaną  na  klucz  linką
stalową  przeciągniętą  przez  kabłąki  języków  spustowych.  Linka  powinna  być
trwale  przymocowana  do  stojaka,  a  jej  końce  zamknięte  na  kłódkę  atestowaną
i  zaplombowane  przez  szefa  lub  dowódcę  pododdziału.  Zezwala  się  również
przechowywać broń w typowych skrzyniach zamkniętych i zaplombowanych.

6046. Wyposażenie magazynów w instrukcje i wykazy oraz prowadzenie ewidencji

realizowane jest na zasadzie warunków garnizonowych.

6047. Podstawą przyjęcia broni na ewidencję poligonowego magazynu pododdziału

jest  sporządzony  w  garnizonie  w  3  egzemplarzach  wykaz  numerowy  broni
zabieranej  na  poligon  (ćwiczenia).  Jeden  egz.  pozostaje  w  macierzystym
magazynie  pododdziału,  drugi  u  oficera  dyżurnego,  trzeci  zabiera  na  poligon
osoba  odpowiedzialna  za  urządzenie  magazynu  pododdziału  na  poligonie.
Wykaz  sporządza  w  garnizonie  dowódca  pododdziału  i  zatwierdza  go
u  bezpośredniego  przełożonego.  Na  podstawie  tego  wykazu  wykonuje  się
wykaz  żołnierzy  i  numerów  przydzielonej  im  broni  umieszczany  na  tablicy
z instrukcjami.

6048. W miarę możliwości polowe magazyny broni mogą być wyposażone

w  urządzenia  alarmowe.  W  przypadku  zastosowania  wszystkich  wymogów
zabezpieczenia  broni  zgodnie  z  przepisami  o  ochronie  obiektów  wojskowych
odstępuje  się  od  zamykania  broni  w  stojakach  lub  zabezpieczenia  jej  linką
stalową.

6049. W razie pobytu części pododdziału w warunkach polowych, dowódca

pododdziału ćwiczącego powinien posiadać wykaz numerowy broni
podwładnych żołnierzy, którzy przydzieloną broń w trakcie ćwiczeń powinni
stale nosić przy sobie (dotyczy to również odpoczynków i przerw).

6050. Podczas przewożenia wojsk koleją lub innym transportem broń należy

rozmieszczać w środkach transportowych zgodnie ze wskazówkami
odpowiednich przepisów o przewozach wojsk.

6051. W przypadku realizacji zadań poza granicami państwa, broń należy

przechowywać zgodnie z warunkami dotyczącymi przechowywania broni
w

warunkach

polowych,

uwzględnieniem

zasad obowiązujących

w państwie pobytu oraz zgodnie ze stosownymi instrukcjami.

6.4. Zasady przechowywania mienia w pododdziale
Broń strzelecka
6052. Przechowywane pistolety powinny być wyjęte z futerałów i ułożone

w odpowiednich gniazdach w szafie lub skrzyni stalowej

- niezaładowane i ze

zwolnionym  kurkiem,  pistolety  należy  przechowywać  niezabezpieczone  -  o  ile
instrukcje  danego  wzoru  nie  stanowią  inaczej.  Futerały  i  wyciory
przechowywać  razem  z  pistoletami,  a  magazynki  w  odpowiednich  gniazdach
przy pistoletach.

6053. Pistolety maszynowe należy przechowywać w stojakach z odłączonymi

magazynkami  i  kolbami  odchylnymi  ustawionymi  w  położeniu  marszowym,
zamkami  zwolnionymi  ze  spustu  i  zabezpieczonymi,  z  przełącznikami
nastawionymi  na  ogień  pojedynczy.  Razem  z  bronią  należy  przechowywać
odpowiedni zestaw wyposażenia (przyborniki, magazynki, itp.).

6054. Karabinki przechowuje się z odłączonym magazynkiem, zwolnionym kurkiem,

bezpiecznikiem  ustawionym  w  położeniu  „zabezpieczone",  z  suwakiem
ramienia  celownika  ustawionym  na  działce  „S"  (zero).  Magazynki
i  wyposażenie karabinka (torbę na magazynki,  bagnet  z pochwą, olejarką itp.)
przechowywać razem z bronią.

6055. Karabiny wyborowe należy przechowywać w stojakach. Suwadło powinno być

w przednim położeniu, kurki zwolnione, magazynki i bagnety odłączone,
karabiny zabezpieczone. Celowniki optyczne mogą być zamontowane na
karabinach.

6056. Karabiny maszynowe należy przechowywać w stojakach z odłączonymi

pojemnikiem  nabojowym  i  złożonymi  oraz  spiętymi  dwójnogami,
z zamkniętymi  zasuwkami okien komory zamkowej,  zwolnionymi łącznikami.
W karabinach maszynowych, które nie mają łączników, suwadła powinny  być
zwolnione  z  zaczepu  spustowego  w  celu  odciążenia  sprężyn  powrotnych.
Razem  z  bronią  należy  przechowywać  odpowiedni  zestaw  wyposażenia  (lufę
zapasową, przybory itp.).

6057. Ciężkie karabiny maszynowe należy przechowywać w typowych skrzyniach lub

na podstawach w stanie złożonym, w zależności od warunków, na regałach lub
podłodze magazynu. Lufy zapasowe ckm przechowywać w typowych
skrzyniach.

6058. Wielkokalibrowe

karabiny

maszynowe

(wkm)

należy przechowywać

w typowych skrzyniach lub na podstawach w stanie złożonym, zgodnie
z instrukcją użytkowania. Lufy zapasowe wkm przechowywać w typowych
skrzyniach.

6059. Ręczne granatniki przeciwpancerne należy przechowywać w stojakach lub

szafach w położeniu pionowym ze zwolnionymi z zaczepów kurkami. Osłony
zabezpieczające przewód lufy założyć na granatnik. Razem z bronią

należy

przechowywać odpowiedni zestaw wyposażenia (przyborniki itp.).

6060. Granatniki automatyczne,

samodzielne i podwieszane przechowywać na

podstawach w stanie złożonym na regałach lub na podłodze.

6061. Szczegółowe

zasady przechowywania broni strzeleckiej są podane

w odpowiednich instrukcjach dotyczących opisu i użytkowania broni.

Przyrządy optyczno-noktowizyjne
6062. Przyrządy optyczne przechowywać w futerałach, plecakach lub w skrzynkach

razem z częściami wymiennymi i wyposażeniem; śruby dociskowe wyłącznika
limbusu i przeziernika powinny być przy tym dociśnięte.

6063. Przyrządy przechowywać w oddzielnych szafach wyposażonych w półki.

Na  wewnętrznej  stronie  drzwi  szafy  powinien  być  spis  przechowywanych
przyrządów. Przy każdym schowku przechowywanego przyrządu powinna być
umocowana  tabliczka  z  numerem  przyrządu  i  nazwiskiem  osoby
odpowiedzialnej za niego.

6064. Przyrządy wydawać za pokwitowaniem w „Książce mienia wojskowego

wydawanego z pododdziału i przekazywanego do naprawy".

6065. Szafy z przyrządami i przyrządy o dużych wymiarach i ciężarach ustawić

w pomieszczeniu do przechowywania sprzętu. Przyrządy dużych wymiarów
ustawić na podłodze w opakowaniach. Pod opakowania podłożyć drewniane
podkłady.

6066. Zabrania się ustawiania szaf z przyrządami i poszczególnych przyrządów

w odległości bliższej niż 1,5 m od grzejników.

6067. Jeżeli pododdział rozlokowany jest w warunkach polowo-poligonowych,

przyrządy przechowywać w skrzyniach w oddzielnych pomieszczeniach,
namiotach, kontenerach, zabezpieczając je przed szkodliwymi warunkami
atmosferycznymi.

6068. Przed ułożeniem wszystkie mechanizmy odczytowe przyrządów ustawić

w położeniu zerowym lub w położeniu podanym w instrukcji użytkowania
danego przyrządu.

6069. Trójnogi (statywy) do przyrządów przechowywać w pokrowcach, futerałach

(gdzie są przewidziane) ze złożonymi nogami, które powinny być ściągnięte
śrubami dociskowymi.

6070. Przedmioty należące do zestawu wyposażenia należy przed włożeniem do

skrzynek (pokrowców, futerałów) oczyścić z wody, błota, kurzu i pokryć
środkiem konserwującym, który nanosić cienką warstwą na niemalowane części
metalowe.

6071. Materiały do czyszczenia części optycznych przechowywać w futerałach

przyrządów w specjalnych kieszeniach lub owijać papierem.

6072. Przyrządy z igłami magnetycznymi należy przechowywać w szafach

drewnianych w odległości przynajmniej 2 m od dużych przedmiotów żelaznych
(stalowych), z dala od magnesów i przewodów elektrycznych. Igły magnetyczne
należy unieruchomić i skierować niebieskim końcem na północ.

6073. Stosowane w przyrządach wkłady osuszające napełnione substancją

pochłaniającą wilgoć regenerować po wykorzystaniu przez wyżarzenie zgodnie
z obowiązującymi zasadami.

6074. Przyrządy elektronowo-optyczne przechowywać w opakowaniach na regałach

lub podkładach (w pomieszczeniach ogrzewanych) zgodnie z wymaganiami
dotyczącymi przechowywania przyrządów optycznych.

6075. Obiektywy przyrządów elektronowo-optycznych powinny być zasłonięte

pokrywami lub przesłonami o najmniejszym otworze. Reflektory
przechowywać z zamkniętymi pokrywami i w pokrowcach.

6076. Zezwala się na przechowywanie przyrządów elektronowo-optycznych razem

z akumulatorami wmontowanymi w przyrząd. W celu zabezpieczenia
akumulatorów przed nadmiernym wyładowaniem należy wyłączyć wyłączniki
zespołu zasilania i reflektora.

6077. Podczas przechowywania sprzętu zabezpieczyć istniejące przewody wysokiego

napięcia przed zginaniem, przyciśnięciem czy złamaniem.

Przyrządy topograficzne, przyrządy do kierowania ogniem
6078. Przyrządy topograficzne - teodolity, kierownice geodezyjne, niwelatory, busole,

kompasy, stalowe taśmy miernicze, łaty do pomiaru wysokości i odległości,
krzywomierze, pantografy, koordynatografy itp. - należy przechowywać
w przeznaczonych do tego celu pomieszczeniach na półkach lub regałach.

6079. Stalowe taśmy miernicze i ich szpilki przechowywać pokryte płynem

konserwującym w miejscu wyznaczonym przez dowódcę pododdziału.

6080. Przyrządy do kierowania ogniem przechowywać w skrzynkach (w opakowaniu

zakładowym). Metalowe części ruchome należy oczyścić i pokryć cienką
warstwą środka konserwującego.

6081. Sprzęt elektroniczny należy chronić przed wilgocią, wysoką temperaturą

i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

6082. Przybory celuloidowe przechowywać w typowych futerałach, przełożywszy je

przekładkami z papieru.

6083. Przybory kreślarskie, przyborniki kreślarskie, deski kreślarskie, linijki, trójkąty

itp. przechowywać w szafach na półkach. Drobne przedmioty układać
w kartonowych pudełkach.

ROZDZIAŁ 7. DZIAŁALNOŚĆ NADZORCZA I PROFILAKTYCZNA
7000. Działalność nadzorcza nad gospodarowaniem mieniem SUiE ma na celu

sprawdzenie  poprawności  działania  systemu  zaopatrywania  i  właściwego
wykorzystywania  sprzętu  i  zasobów  materiałowych,  prawidłowości  jego
eksploatacji,  a  także  prowadzenia  ewidencji  i  działalności  planistycznej
w odniesieniu do sprzętu, dla którego Centralnym Organem Logistycznym jest
Szefostwo Służby Uzbrojenia i Elektroniki.

7001. Działalność nadzorcza w zakresie gospodarowania mieniem SUiE w zależności

od celu przeprowadzonego nadzoru, powinna posiadać odpowiedni stopień
szczegółowości,

umożliwiający

przeprowadzenie

właściwej

analizy,

wyciągnięcie obiektywnych wniosków oraz podanie rzeczowych zaleceń
pokontrolnych.

7002. W ramach prowadzonej działalności nadzorczej sprawdzeniu podlega:

1)  stan ilościowy i numerowy mienia SUiE;
2)  zużywanie resursów;
3)  realizacja obsługiwań technicznych;
4)  realizacja napraw sprzętu;
5)  realizacja kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych;
6)  realizacja kontroli urządzeń podlegających dozorowi technicznemu;
7)  stan ochrony przeciwporażeniowej elektrycznych podzespołów

i instalacji UiSW;

8) realizacja potrzeb w zakresie mienia SUiE;
9) terminowość, poprawność i zasadność wykonanych dokumentów

planistycznych, rozliczeniowych i sprawozdawczych;

10) stan sprawności technicznej i utrzymania sprzętu przez użytkowników;
11) organizacja

zabezpieczenie

magazynów

oraz

prawidłowość

przechowywania i zabezpieczenia broni, a także stopień przestrzegania
obowiązujących w tym zakresie ustaleń, przepisów i zarządzeń;

12) działalność w zakresie gospodarowania mieniem SUiE;
13) poprawność prowadzenia dokumentacji ewidencyjnej i eksploatacyjnej

(w tym dokumentacji indywidualnej sprzętu uzbrojenia) oraz jej zgodności

ze stanem faktycznym;

14) znajomości budowy sprzętu uzbrojenia i zasad przygotowania go do pracy

bojowej;

15) znajomość zasad przechowywania i dokonywania przeglądów;
16) realizacja działalności nadzorczej przeprowadzanej przez osoby funkcyjne.

7003. Nadzór nad stanem technicznym sprzętu na podstawie wymagań podanych

w instrukcji użytkowania przeprowadzają poszczególne organy służby
uzbrojenia i elektroniki w celu sprawdzenia i oceny:
1) prawidłowości użytkowania sprzętu - na podstawie kontroli i poziomu

utrzymania sprzętu;

2) stanu technicznego sprzętu wynikającego z naturalnego, fizycznego

zużywania się jego części lub zużycia losowego powstałego w wyniku
awarii sprzętu.

7004. Nadzór nad stanem technicznym sprzętu jest działalnością specjalistyczną, a do

jej właściwego przeprowadzania wymagane są odpowiednie kwalifikacje,
zestawy narzędzi kontrolno-pomiarowych lub zastosowanie odpowiednich
stacji kontrolno-pomiarowych.

7005. Kontrolę sprawności technicznej i utrzymania przeprowadza się w celu

sprawdzenia:
1) zgodności parametrów taktyczno-technicznych sprzętu z podanymi

w książce (formularzu technicznym) sprzętu;

2) jakości zestrojenia i działania układów sprzętu;
3) jakości utrzymania sprzętu oraz terminów i zakresu przeprowadzanych

obsługiwań technicznych sprzętu;

4) ważności

poświadczenia

kontroli

metrologicznej

przyrządów

pomiarowych;

5) ważności świadectw dozoru technicznego;
6) stanu ochrony przeciwporażeniowej, w tym ważności badań rezystancji

izolacji i ochrony przeciwporażeniowej elektrycznych podzespołów
i instalacji UiSW;

7) poprawności planowania i zużycia resursów pracy sprzętu;
8) przestrzegania norm międzynaprawczych i zasad kwalifikowania sprzętu

do wykonania określonego rodzaju naprawy;

9) stopnia ukompletowania wyposażenia indywidualnego sprzętu;
10) poprawności prowadzenia dokumentacji eksploatacyjnej sprzętu oraz

wiarygodności

wypełniania

dokumentów

ewidencyjnych

i sprawozdawczych;

11) przestrzegania obowiązujących przepisów związanych z przechowywaniem

i zabezpieczeniem sprzętu.

7006. Stan techniczny sprzętu ocenia się w celu:

1)  określenia stopnia jego zużycia;
2)  ustalenia wielkości strat spowodowanych awarią;
3)  ustalenia zakresu naprawy;
4)  zakwalifikowania sprzętu do wybrakowania;
5)  przedłużenia lub skrócenia okresu międzynaprawczego;
6)  przedłużenia  używalności  sprzętu,  który  przepracował  docelową  normę

eksploatacji;

7) sporządzenia protokołu reklamacyjnego;
8) określenia stanu przy przyjmowaniu lub przekazywaniu.

7007. Stwierdzone w czasie przeglądu sprzętu uzbrojenia niesprawności, które można

usunąć w pododdziałach, należy usuwać siłami pododdziału. Niesprawny sprzęt
uzbrojenia, którego nie można naprawić w pododdziałach, należy przekazać do
warsztatu.

7008. Stwierdzone w czasie przeglądu usterki, np. ślady korozji, odpryski,

wykruszenia, zużycie pól gwintu lufy i zużycie części wylotowej lufy w broni
strzeleckiej, należy wpisywać do książki sprzętu (metryki, formularza).

7009. Nadzór nad stanem sprzętu podlega planowaniu, organizuje się go również

doraźnie w miarę potrzeby lub na polecenie szczebla nadrzędnego.

7010. Podstawowymi dokumentami w pracy profilaktycznej w jednostce wojskowej

i WOG są:
1)  „Plan nadzoru nad eksploatacją UiSW w …. na …. rok ”;
2)  „Plan  przedsięwzięć  profilaktycznych,  w  zakresie  przeciwdziałania

wypadkom z bronią w .... na rok ….”.

7011. Nadzory sprzętu uzbrojenia poszczególne osoby funkcyjne jednostki wojskowej

(pododdziału) przeprowadzają:

1) dowódca jednostki wojskowej, komisja wyznaczona w rozkazie dziennym

dowódcy  jednostki,  szef  logistyki  (równorzędny),  szef  wydziału
technicznego  (równorzędny),  szef  S-4,  szef  służby  uzbrojenia  i  elektroniki,
kierownicy  magazynów,  osoby  funkcyjne  z  pododdziałów  -  według  „Plan
nadzoru nad eksploatacją UiSW w .... na ... rok” .

2) magazynierzy uzbrojenia, oficer dyżurny oraz osoby wyznaczone -

realizują kontrole w ramach działalności bieżącej.

7012. Plan nadzoru nad eksploatacją UiSW w …. na rok …. w zakresie służby

uzbrojenia  i  elektroniki  opracowują  szefowie  uzbrojenia  i  elektroniki  WOG,
szefowie  S-4  (równorzędni)  jednostek  wojskowych  w  ramach  rocznego  planu
zasadniczych  przedsięwzięć,  natomiast  nadzory  doraźne  organizuje  się  na
podstawie rozkazu dziennego dowódcy właściwego szczebla.

7013. Broń zdana przez pododdziały do depozytu magazynu uzbrojenia WOG

pozostaje na ewidencji tych pododdziałów. Dowódca pododdziału okresowo
sprawdza ww. zdeponowaną broń.

7014. Broń zdana przez poszczególne jednostki na tymczasowe przechowywanie do

depozytu do magazynu uzbrojenia innej jednostki, pozostaje w ewidencji tych
jednostek. Dowódca tej jednostki i podległe mu osoby funkcyjne okresowo
sprawdzają ww. zdeponowaną broń.

7015. Wyniki nadzoru doraźnego przeprowadzonego przez komisję wyznaczoną

w  rozkazie  dziennym  jednostki,  dowódcę  jednostki,  szefa  logistyki,  szefa
wydziału  technicznego  jednostki  /oddziału  gospodarczego/,  szefa  S-4,  szefa
SUiE  z  omówieniem  i  zaleceniami  dotyczącymi  usunięcia  stwierdzonych
usterek  należy  podawać  w  rozkazie  dziennym  jednostki  z  wyszczególnieniem
zaleceń i terminów dotyczących usunięcia istniejących niedociągnięć.

7016. W każdym przypadku nadzoru komisja powołana do jej przeprowadzenia

sporządza protokół, który podlega zatwierdzeniu przez właściwego dowódcę
(równorzędnego). Wnioski i zalecenia z oceny sprzętu, zawarte
w zatwierdzonym protokole z nadzoru, stanowią podstawę do przedsięwzięcia
kroków zmierzających do terminowej ich realizacji.

7017. W

przypadku

stwierdzenia

niedociągnięć

dotyczących

sposobu

przechowywania broni służbowej należy:
1) w stosunku do podwładnych – podać w rozkazie jednostki /instytucji/

wojskowej termin oraz osoby odpowiedzialne za ich usunięcie;

2) w stosunku do jednostek /instytucji/ będących na zaopatrzeniu – pisemnie

powiadomić dowódców o stwierdzonych uwagach i nieprawidłowościach.

7018. Wszystkie nadzory pododdziałowych magazynów broni /z wyjątkiem

codziennych  /  należy  ewidencjonować  w  „  Książce  ewidencji  mienia  służby
uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego  z  pododdziału  i  przekazywanego  do
naprawy ” pod ostatnim wpisem o wydaniu broni. Książkę tę przechowuje się
w magazynie broni.

7019. Wszystkie nadzory oddziałowych magazynów broni (z wyjątkiem codziennych)

należy ewidencjonować w „Książce przeglądów kontrolnych sprzętu”. Książkę
tę przechowuje się w miejscu przechowywania broni.

7020. Wszystkie nadzory sprzętu uzbrojenia przechowywanego w innych

magazynach (jednostkach wojskowych) na zasadzie depozytu należy
ewidencjonować w „Książce przeglądów kontrolnych sprzętu”. Książkę tę
przechowuje się w miejscu przechowywania depozytów.

7021. Wszystkie nadzory miejsc przechowywania broni służbowej krótkiej żołnierzy

zawodowych / z wyjątkiem codziennych / należy ewidencjonować w „Książce
przeglądów kontrolnych sprzętu”. Książkę tę przechowuje się w miejscu
przechowywania broni (w szafie lub skrzyni metalowej).

7022. Wszystkie nadzory magazynów broni OWC /z wyjątkiem codziennych/ należy

ewidencjonować w „Książce przeglądów kontrolnych sprzętu” w zakresie broni
służbowej krótkiej oraz w „Książce ewidencji mienia służby uzbrojenia
i elektroniki wydawanego z pododdziału i przekazywanego do naprawy”
w zakresie pozostałej broni strzeleckiej będącej na wyposażeniu OWC. Książki
przechowuje się w magazynie broni OWC.

7023. Niezależnie od okresowych nadzorów, dowódcy pododdziałów i magazynierzy

sprawdzają dodatkowo stan faktyczny broni w okresie zwalniania żołnierzy do
rezerwy  (w  przypadku  powołania  żołnierzy  rezerwy  na  ćwiczenia  lub
odwieszenia  zasadniczej  służby  wojskowej)  oraz  po  każdym  alarmie
i  ewakuacji.  Z  przeprowadzonego  nadzoru  składają  pisemny  meldunek
dowódcy jednostki.

7024. Niezależnie od planowych nadzorów należy przeprowadzać nadzory doraźne

w zakresie sprawdzenia warunków przechowywania mienia SUiE w przypadku
gwałtownych zmian temperatur, burz, długotrwałych opadów lub susz.

7025. Podczas obsadzania stanowisk magazynierów i kierowników magazynów

uzbrojenia  dobierać  odpowiedzialnych  i  należycie  fachowo  przygotowanych
żołnierzy  i  pracowników  wojska,  przy  czym  obowiązkowo  przed
wyznaczeniem  na  stanowisko  dowódca  WOG  powołuje  komisję  do
sprawdzenia znajomości przepisów w zakresie przechowywania i prowadzenia
gospodarki magazynowej. Ponadto corocznie - na początku roku - wszystkich

7026. magazynierów uzbrojenia sprawdzać komisyjnie pod względem znajomości

przepisów w tym zakresie. Niezależnie od powyższych sprawdzianów co 6-8 lat
kierować ww. magazynierów na kursy doskonalące.

7027. Nadzór nad sprzętem UiE należy prowadzą osoby funkcyjne z częstotliwością

i w zakresie określonym w poniższych tabelach.

Tabela 1

SPRZĘT UZBROJENIA W PODODDZIAŁACH

Osoba funkcyjna

Zakres nadzoru / przeglądu /

Częstotliwość

Podoficer dyżurny
kompanii / baterii /

Sprawdza:

− stan ilościowy i numerowy broni i innego sprzętu

uzbrojenia porównując go
z wykazami i Książką ewidencji mienia służby
uzbrojenia i elektroniki wydawanego
z pododdziału i przekazywanego do naprawy,

− stan i ukompletowanie wyposażenia do broni,

− prawidłowość przechowywania broni, położenie

celowników, bezpieczników, bagnetów,

− stan konserwacji i utrzymania broni,

− aktualność wpisów w Książce ewidencji mienia

służby uzbrojenia i elektroniki wydawanego
z pododdziału i przekazywanego do naprawy,

− sprawność systemów i urządzeń alarmowych.

Podczas
udzielania
instruktażu
do służby

Szef kompanii
/ baterii /

/żołnierz zawodowy
odpowiedzialny
za funkcjonowanie
pododdziałowego
magazynu broni
w przypadku
niewyznaczania
podoficera
dyżurnego/

Sprawdza jak podoficer dyżurny, a ponadto:
− stan i utrzymanie sprzętu,

− stan ilościowy i numerowy broni w skrzyniach po

ich rozplombowaniu i otwarciu,

− aktualność wykazów broni oraz wpisów na

tabliczkach stojaków,

− wyposażenie magazynu broni pododdziału,

− sposób prowadzenia przez podoficerów Książki

ewidencji mienia służby uzbrojenia i elektroniki
wydawanego z pododdziału i przekazywanego do
naprawy przez podoficerów dyżurnych,

− sprawność systemów i urządzeń alarmowych.

Raz w tygodniu

Dowódca kompanii
/ baterii
/pododdziału
gospodarczego

Sprawdza jak szef kompanii, a ponadto:
− zgodność stanu faktycznego /ilościowego

i numerowego / broni i innego sprzętu uzbrojenia
z „Książką ewidencji mienia pododdziału”, w tym
również broni pokładowej wozów bojowych oraz
broni przechowywanej
w skrzyniach,

− poprawność działania i utrzymania sprzętu,

− prawidłowość prowadzenia ewidencji sprzętu oraz

funkcjonowania magazynu i prowadzenia
instruktaży dla służb dyżurnych,

− sprawność systemów i urządzeń alarmowych.

Raz w miesiącu

Dowódca batalionu
/dywizjonu/

(broń podległych
pododdziałów,
przechowywana w
magazynach tych
pododdziałów)
(nie dotyczy
samodzielnych
pododdziałów
funkcjonujących na
zasadach JW.)

Sprawdza:

− stan ilościowy i numerowy broni strzeleckiej

i innego sprzętu uzbrojenia,

− zgodność ewidencji uzbrojenia pododdziału

ze stanem faktycznym

− warunki przechowywania broni;

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

pododdziałowych magazynów broni,
funkcjonowanie urządzeń alarmowych,

− aktualność i poprawność prowadzenia ewidencji

materiałowej i eksploatacyjnej,

− zakres i systematyczność prowadzonych kontroli

mienia służby uzbrojenia, a zwłaszcza broni
i związaną z tym ewidencję,

Pozostałe osoby funkcyjne według ustaleń dowódcy
batalionu / dywizjonu /.

Raz na kwartał

Szef S-4
(równorzędny)
wyznaczona osoba

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania /magazynowania
broni oraz innego sprzętu uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy i numerowy broni strzeleckiej

i innego sprzętu uzbrojenia;

− zgodność ewidencji uzbrojenia pododdziału

ze stanem faktycznym;

− znajomość obowiązków w zakresie zabezpieczenia

i utrzymania broni oraz innego sprzętu uzbrojenia;

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia;

− zakres i systematyczność prowadzonych kontroli

mienia służby uzbrojenia, a zwłaszcza broni
i związaną z tym ewidencję;

Raz na kwartał

Komisja jednostki
wojskowej

(w ramach komisji
z WOG)

Przeprowadza kontrolę według ustaleń dowódcy,
z uwzględnieniem problematyki dotyczącej stanu
sprawności technicznej, utrzymania
i przechowywania sprzętu oraz plombowania
urządzeń /zespołów/ zastrzeżonych, a ponadto:

− stan ilościowy, numerowy przechowywanej broni

i innego sprzętu uzbrojenia,

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

magazynów broni i innych miejsc przechowywania
sprzętu, funkcjonowanie urządzeń alarmowych.

w ramach inwentaryzacji

Raz w roku

Dopuszcza się realizowanie komisyjnej kontroli rocznej w ramach prowadzonej
inwentaryzacji

Tabela 2

SPRZĘT UZBROJENIA W MAGAZYNACH ODDZIAŁOWYCH

Osoba funkcyjna

Zakres nadzoru / przeglądu /

Częstotliwość

Magazynier sprzętu
uzbrojenia

Sprawdza:

− stan ilościowy broni i pozostałego sprzętu,

zgodnie z ewidencją magazynu,

− aktualność wykazów broni, asygnat, książek

magazynowych i depozytowych, instrukcji,

− wyposażenie magazynu,

− warunki przechowywania broni,

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

magazynu, funkcjonowanie urządzeń
alarmowych,

− aktualność i poprawność prowadzenia

ewidencji materiałowej i eksploatacyjnej.

Raz na dekadę

(funkcjonowanie

systemów

alarmowych

każdorazowo

podczas wejścia do

magazynu )

Dowódca
pododdziału

Sprawdza:

− stan ilościowy broni i pozostałego sprzętu,

− aktualność wykazów broni, asygnat, książek

depozytowych, instrukcji,

− warunki przechowywania broni;

− aktualność i poprawność prowadzenia

ewidencji materiałowej i eksploatacyjnej,

− stan oraz wyposażenie indywidualne

sprzętu,

− prawidłowość przechowywania sprzętu

uzbrojenia i broni,

− stan utrzymania sprzętu oraz terminy

i zakres przeprowadzonych obsługiwań
okresowych,

− aktualność i prawidłowość prowadzenia

dokumentacji eksploatacyjnej.

Raz na kwartał

(zdeponowana broń

użytku bieżącego i

zapasu wojennego)

Kierownik
magazynu

Sprawdza:

− stan oraz prawidłowość zabezpieczenia

magazynów,

−

prawidłowość przechowywania oraz
zabezpieczenia

sprzętu,

− stan oraz wyposażenie indywidualne

sprzętu,

− prawidłowość przechowywania sprzętu

uzbrojenia i broni,

− stan utrzymania sprzętu oraz terminy

i zakres przeprowadzonych obsług
okresowych,

− aktualność wpisów w książce przeglądów

kontrolnych i książce wejścia do magazynu,

Raz na kwartał

− prawidłowość prowadzenia ewidencji

sprzętu uzbrojenia i broni przez
magazyniera,

− zgodność stanu ilościowego sprzętu

uzbrojenia z ewidencją jednostki,

− aktualność i prawidłowość prowadzenia

dokumentacji eksploatacyjnej,

− realizację harmonogramu przeglądów przez

magazynierów i dowódców pododdziałów
oraz dokonywanie adnotacji w książce
przeglądów.

Szef
służby uzbrojenia
i elektroniki

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania /
magazynowania / broni oraz innego sprzętu
uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy broni i innego sprzętu

uzbrojenia,

− zgodność ewidencji uzbrojenia

z ewidencją magazynu i ze stanem
faktycznym,

− znajomość obowiązków w zakresie

zabezpieczenia i utrzymania broni oraz
innego sprzętu uzbrojenia,

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia,

− stan sprawności technicznej

i utrzymania sprzętu uzbrojenia
/planowanego na dany kwartał do
sprawdzenia /,

− jakość i systematyczność prowadzonych

kontroli sprzętu uzbrojenia a zwłaszcza
broni i związaną z tym ewidencję.

Raz na kwartał

Szef wydziału
technicznego
/ równorzędny /
oddziału
gospodarczego

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania /
magazynowania / broni oraz innego sprzętu
uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy broni i innego sprzętu

uzbrojenia,

− zgodność ewidencji uzbrojenia

z ewidencją magazynu i ze stanem
faktycznym,

− znajomość obowiązków w zakresie

zabezpieczenia i utrzymania broni oraz
innego sprzętu uzbrojenia,

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia,

−

jakość i systematyczność prowadzonych
kontroli sprzętu uzbrojenia, a zwłaszcza
broni i związaną z tym ewidencję.

Raz na pół roku

Szef
logistyki oddziału
gospodarczego

Sprawdza planowanie i realizację zamierzeń
związanych z utrzymaniem sprawności sprzętu
uzbrojenia i elektroniki oraz warunki
przechowywania sprzętu w magazynie, parku,
a ponadto:

− stan ilościowy broni i innego sprzętu

uzbrojenia,

− prawidłowość użytkowania sprzętu

i prowadzenia dokumentacji materiałowej
i eksploatacyjnej,

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

magazynu, funkcjonowanie urządzeń
alarmowych,

− porządek ogólny,

− wykonywanie zaleceń pokontrolnych.

Raz na rok

Komisja oddziału
gospodarczego

Sprawdza przestrzeganie przepisów
związanych z posiadaniem, przechowywaniem
i ochroną broni i innego sprzętu uzbrojenia
oraz miejsc ich przechowywania, a ponadto:

− stan ilościowy, numerowy

przechowywanej broni i innego sprzętu
uzbrojenia według stanu ewidencyjnego
oddziału gospodarczego,

− znajomość przepisów, w sprawie broni,

przez poszczególne osoby funkcyjne,

− realizację kontroli broni przez poszczególne

osoby funkcyjne oraz wykonywanie zaleceń
pokontrolnych,

− inne zagadnienia zlecone przez dowódcę

jednostki.

w ramach inwentaryzacji

Raz w roku

Dopuszcza się realizowanie komisyjnej kontroli rocznej w ramach prowadzonej
inwentaryzacji

Tabela 3

SPRZĘT UZBROJENIA WART CYWILNYCH

Osoba funkcyjna

Zakres nadzoru / przeglądu /

Częstotliwość

Dowódca warty

(

broń i amunicja,

w tym broń służbowa
żołnierzy
zawodowych,
przechowywana
w pomieszczeniu
wartowni
przeznaczona na
zabezpieczenie
etatowych potrzeb
Oddziału Wart
Cywilnych)

Sprawdza:

− stan ilościowy i numerowy broni

i amunicji, porównując go z wykazami,

− stan i ukompletowanie wyposażenia do broni,

− prawidłowość przechowywania broni:

położenie suwaków, ramion celowników,
bezpieczników, bagnetów,

− stan konserwacji i utrzymania broni,

− aktualność wykazów broni oraz wpisów na

wywieszkach stojaków,

− ewidencję i aktualność wpisów

w książce ewidencji mienia służby uzbrojenia
i elektroniki wydawanego z pododdziału
i przekazywanego do naprawy.

Codziennie
(w czasie
przyjmowania
warty)

Komendant oddziału
wart cywilnych

(broń i amunicja,
w tym broń służbowa
żołnierzy
zawodowych,
przechowywana
w pomieszczeniu
wartowni
przeznaczona na
zabezpieczenie
etatowych potrzeb
Oddziału Wart
Cywilnych)

Sprawdza tak jak dowódca warty,
a ponadto:

− zgodność stanu faktycznego

/ ilościowego i numerowego / z ewidencją
broni i amunicji warty,

− poprawność działania i utrzymania sprzętu,

− prawidłowość prowadzenia ewidencji

sprzętu,

− wyposażenie magazynu broni,

− warunki przechowywania broni i amunicji,

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

magazynu broni, funkcjonowanie urządzeń
alarmowych,

− aktualność i poprawność prowadzenia

ewidencji materiałowej i eksploatacyjnej.

raz w miesiącu

Tabela 4

SPRZĘT UZBROJENIA W JEDNOSTKACH WOJSKOWYCH PRZEZ OSOBY

FUNKCYJNE WOJSKOWYCH ODDZIAŁÓW GOSPODARCZYCH

(RÓWNORZĘDNYCH)

Osoba funkcyjna

Zakres nadzoru / przeglądu /

Częstotliwość

Szef
służby uzbrojenia
i elektroniki  oddziału
gospodarczego

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania broni oraz
innego sprzętu uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy i numerowy broni strzeleckiej

i innego sprzętu uzbrojenia,

− zgodność ewidencji uzbrojenia pododdziału

z ewidencją oddziału gospodarczego i ze
stanem faktycznym.

− znajomość obowiązków w zakresie

zabezpieczenia i utrzymania broni oraz
innego sprzętu uzbrojenia,

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia;

− stan sprawności technicznej i utrzymania

sprzętu uzbrojenia,

− zakres i systematyczność prowadzonych

kontroli mienia służby uzbrojenia,
a zwłaszcza broni i związaną z tym
ewidencję.

Raz w roku

100% pododdziałów
gospodarczych
będących na
zaopatrzeniu WOG

Szef
wydziału
technicznego
/równorzędny/
oddziału
gospodarczego

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania
/magazynowania broni oraz innego sprzętu
uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy i numerowy broni strzeleckiej

i innego sprzętu uzbrojenia,

− zgodność ewidencji uzbrojenia pododdziału

z ewidencją oddziału gospodarczego
i ze stanem faktycznym,

− znajomość obowiązków w zakresie

zabezpieczenia i utrzymania broni oraz
innego sprzętu uzbrojenia,

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia;

− stan sprawności technicznej i utrzymania

sprzętu uzbrojenia,

− zakres i systematyczność prowadzonych

kontroli mienia służby uzbrojenia,
a zwłaszcza broni i związaną z tym
ewidencję.

Raz w roku

50% pododdziałów
gospodarczych
będących na
zaopatrzeniu WOG

Szef
logistyki oddziału
gospodarczego

Sprawdza planowanie i realizację zamierzeń
związanych z utrzymaniem sprawności sprzętu
uzbrojenia i elektroniki oraz warunki
przechowywania sprzętu w magazynach broni
i parkach, a ponadto:

− stan ilościowy przechowywanej broni i

innego sprzętu uzbrojenia,

− prawidłowość użytkowania sprzętu

i prowadzenia dokumentacji materiałowej
i eksploatacyjnej,

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

magazynu broni pododdziału,
funkcjonowanie urządzeń alarmowych,

− porządek ogólny,

− wykonywanie zaleceń pokontrolnych.

Raz w roku

25% pododdziałów
gospodarczych
będących na
zaopatrzeniu WOG

Komisja oddziału
gospodarczego

( JW., instytucja nie
będącą oddziałem
gospodarczym
wyznacza
przedstawiciela do
składu komisji JW.
będącej OG, z
uwzględnieniem
komisji w JW)

(wszystkie miejsca
przechowywania
broni w podległych
JW)

Sprawdza przestrzeganie przepisów związanych
z posiadaniem, przechowywaniem i ochroną
broni i innego sprzętu uzbrojenia oraz miejsc
ich przechowywania, a ponadto:

− stan ilościowy, numerowy

przechowywanej broni i innego sprzętu
uzbrojenia według stanu ewidencyjnego
oddziału gospodarczego,

− inne zagadnienia zlecone przez dowódcę

jednostki.

w ramach inwentaryzacji

Raz w roku

100 % broni
w jednostce
wojskowej

Dopuszcza się realizowanie komisyjnej kontroli rocznej w ramach prowadzonej
inwentaryzacji

Tabela 5

SPRZĘT UZBROJENIA W SKŁADACH, WARSZTATACH

Osoba funkcyjna

Zakres nadzoru / przeglądu /

Częstotliwość

Magazynier

Sprawdza:

− stan ilościowy i numerowy broni i

pozostałego sprzętu, zgodnie z ewidencją
magazynu (wybrane partie sprzętu);

− aktualność wykazów broni, asygnat, książek

magazynowych i depozytowych, instrukcji,

− wyposażenie magazynu,

− warunki przechowywania broni,

− wyposażenie i zabezpieczenie oraz ochronę

magazynu, funkcjonowanie urządzeń
alarmowych,

− aktualność i poprawność prowadzenia

ewidencji materiałowej i eksploatacyjnej.

Raz na dekadę

(funkcjonowanie
systemów
alarmowych
każdorazowo
podczas wejścia
do magazynu )

Kierownik
magazynów

Sprawdza:

− stan oraz prawidłowość zabezpieczenia

magazynów,

− prawidłowość przechowywania oraz

zabezpieczenia sprzętu,

− stan oraz wyposażenie indywidualne sprzętu,

− prawidłowość przechowywania sprzętu

uzbrojenia i broni,

− stan utrzymania sprzętu oraz terminy

i zakres przeprowadzonych obsług
okresowych,

− aktualność wpisów w książce przeglądów

kontrolnych i książce wejścia do magazynu,

− prawidłowość prowadzenia ewidencji sprzętu

uzbrojenia i broni przez magazyniera,

− zgodność stanu ilościowego sprzętu

uzbrojenia z ewidencją jednostki,

− aktualność i prawidłowość prowadzenia

dokumentacji eksploatacyjnej,

− realizację harmonogramu przeglądów przez

magazynierów i dowódców pododdziałów
oraz dokonywanie adnotacji w książce
przeglądów.

raz w miesiącu

Kierownik
sekcji składu

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania broni oraz
innego sprzętu uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy broni i innego sprzętu

uzbrojenia,

Raz na kwartał

− zgodność ewidencji uzbrojenia

z ewidencją magazynu i ze stanem
faktycznym,

− znajomość obowiązków w zakresie

zabezpieczenia i utrzymania broni oraz innego
sprzętu uzbrojenia,

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia,

− stan sprawności technicznej i utrzymania

sprzętu uzbrojenia / planowanego na dany
kwartał do sprawdzenia /,

− jakość i systematyczność prowadzonych

kontroli sprzętu uzbrojenia, a zwłaszcza broni
i związaną z tym ewidencję.

Kierownik składu

Sprawdza przestrzeganie przepisów oraz zasad
użytkowania i przechowywania
broni oraz innego sprzętu uzbrojenia, a ponadto:

− stan ilościowy broni i innego sprzętu

uzbrojenia,

− zgodność ewidencji uzbrojenia

z ewidencją magazynu i ze stanem
faktycznym,

− znajomość obowiązków w zakresie

zabezpieczenia i utrzymania broni oraz innego
sprzętu uzbrojenia,

− stan zabezpieczenia, magazynowania

i konserwacji sprzętu uzbrojenia,

− jakość i systematyczność prowadzonych

kontroli sprzętu uzbrojenia, i związaną z tym
dokumentację.

Raz na pół roku

Dodatkowo  przechowywanie  sprzętu  uzbrojenia  w  składach,  bazach,  warsztatach
sprawdzają  odpowiednie  osoby  funkcyjne  komórki  zabezpieczenia  RBLog  zgodnie
z ich funkcjonalnym zakresem nadzoru – według tabeli nr 2.
Kontrolę numerową 100% broni w magazynach składów RBLog realizować w ramach
prowadzonej inwentaryzacji.

SPIS ZAŁĄCZNIKÓW

− Załącznik A

− Słownik terminów i definicji;

− Załącznik B

− Wykaz użytych skrótów;

− Załącznik C

− Mienie służby uzbrojenia i elektroniki;

− Załącznik D

− Metryka magazynu;

− Załącznik E

− Sposób postępowania w przypadku stwierdzenia

niezgodności numerowych broni;

− Załącznik F

− Wykaz brakujących części, narzędzi, przyrządów,

materiałów w ukompletowaniu;

− Załącznik G

− Wykaz żołnierzy i numerów przedzielonej im broni;

− Załącznik H

− Wykaz ilościowy mienia SUiE w magazynie broni;

− Załącznik I

− Instrukcja o wydawaniu broni z pododdziałowego

magazynu broni;

− Załącznik J

− Przechowywanie broni w salach tradycji;

− Załącznik K

− Plan nadzoru nad eksploatacją sprzętu UiE;

− Załącznik L

− Plan obsługiwań technicznych sprzętu UiE;

− Załącznik M

− Właściwości utrzymania wybranego sprzętu uzbrojenia

w sprawności technicznej;

− Załącznik N

− Arkusz zmian.

Załącznik A

SŁOWNIK TERMINÓW I DEFINICJI

Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

Centralny  Organ  Logistyczny  (COL)  –  instytucja  wojskowa  odpowiedzialna  za
normowanie  procesów  eksploatacyjnych  dla  określonych  rodzajów  i  typów  UiSW,
prowadzenie zbiorczej  ewidencji materiałowej  i  eksploatacyjnej dla tego UiSW za  Sił
Zbrojnych  RP,  współudział  w  formułowaniu  wymagań  techniczno-użytkowych  dla
nowych typów UiSW, a także szkolenie specjalistów technicznych.
Dowódca jednostki wojskowej – osoba dowodząca (kierująca) jednostką wojskową.
Eksploatacja – zespół celowych działań organizacyjno-technicznych i ekonomicznych
ludzi  z  UiSW  oraz  relacje  między  nimi,  od  chwili  wprowadzenia  UiSW  do  Sił
Zbrojnych RP, aż do jego wycofania.
Ewidencja ilościowo-jakościowa – prawne udokumentowanie za pomocą dokumentów
obrotu  materiałowego  prawidłowości  i  terminowości  zapisów  w  dokumentach
ewidencyjnych, lub systemach informatycznych wszelkich danych dotyczących stanów
ilościowych  i  jakościowych,  obrotu  uzbrojeniem  i  sprzętem  wojskowym,  a  także
danych dotyczących jego eksploatacji.
Gestor  –  komórka  lub  jednostka  organizacyjna  RON,  a  także  komórka  wewnętrzna
odpowiedzialna  za  kierunki  rozwoju  UiSW  w  Siłach  Zbrojnych  RP  oraz  organizację
procesu  wykorzystania  bojowego  określonego  rodzaju  (grupy)  UiSW  wymieniona  we
właściwej decyzji MON w sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów
logistycznych UiSW w RON.
Gospodarowanie  -  całokształt  realizowanych,  zgodnie  z  założonym  celem,
przedsięwzięć  i  działań,  ukierunkowanych na mienie SUiE  w zakresie zabezpieczenia
procesu  eksploatacji  sprzętu  UiE,  opartych  na  obowiązujących  przepisach  oraz
racjonalnych i ekonomicznych zasadach działania.
Indeks  materiałowy  -  odpowiednio  usystematyzowany  ciąg  znaków  cyfrowo-
literowych  stanowiących  symbolizację  nomenklatur  UiSW,  umożliwiający  jego
jednoznaczną identyfikację.
Informatyczny  system  ewidencyjny  -  ewidencja  główna  oraz  ewidencja  dodatkowa
prowadzona w informatycznych księgach, wynikająca z ustawy o rachunkowości oraz
z innych obowiązujących przepisów.
Jednostka  wojskowa  –  jednostka  organizacyjna  Sił  Zbrojnych  RP,  funkcjonująca  na
podstawie nadanego przez Ministra Obrony Narodowej etatu określającego jej strukturę
wewnętrzną,  liczbę,  rodzaje  i  rangę  wszystkich  stanowisk  służbowych  występujących
w  tej  jednostce,  jak  również  liczbę  i  rodzaje  uzbrojenia,  środków  transportowych
i  innego  wyposażenia  należnego  jednostce  oraz  posługująca  się  pieczęcią  urzędową
z godłem Rzeczypospolitej Polskiej i nazwą (numerem) jednostki.
Komendant  WOG  –  osoba  dowodząca  (kierująca)  wojskowym  oddziałem
gospodarczym. Oznacza również dowódcę innej jednostki wojskowej pełniącej funkcję
oddziału gospodarczego.
Niesprawność techniczna – każda nieplanowana przerwa w pracy UiSW lub większa
od dopuszczalnej odchyłka wartości parametru technicznego (niemożliwa do usunięcia
przez  obsługę  zaraz  po  jej  stwierdzeniu),  wpływająca  bezpośrednio  na  niezawodność
jego pracy oraz bezpieczeństwa eksploatacji.
Obsługiwanie  –  celowe  działanie  z  UiSW  umożliwiające  jego  użytkowanie  oraz
zabezpieczające proces jego przechowywania.
Obsługiwanie  techniczne  –  zespół  czynności  wykonywanych  z  UiSW  w  celu
podtrzymania lub przywrócenia mu wartości użytkowych.

Pododdział – część składowa jednostki wojskowej prowadząca na swoim szczeblu
zarządzanie UiSW zgodnie z planem przydziałów gospodarczych.
Planowanie eksploatacji – całokształt przedsięwzięć organizacyjnych zapewniających
racjonalne użytkowanie UiSW w celu zabezpieczenia zadań operacyjnych,
szkoleniowych,

szkoleniowo-produkcyjnych,

logistycznych

oraz

utrzymania

wymaganej sprawności technicznej UiSW.
Przechowywanie – utrzymywanie UiSW w okresie dłuższych przerw w użytkowaniu.
Przeklasyfikowanie – zmiana kategorii jakościowej UiSW oraz technicznych środków
materiałowych.
Rozkompletowanie – całokształt przedsięwzięć związanych z likwidacją UiSW, który
jest  zbędny  dla  sił  zbrojnych  w  połączeniu  z  zaprzychodowaniem  wybranych  jego
elementów.
Serwisowanie  –  czynności  obsługowe,  naprawcze,  konserwacyjne  UiSW  lub  inne
czynności kontrolno-sprawdzające pozwalające określić sprawność techniczną UiSW.
Sprawność techniczna – stan określający gotowość techniczną UiSW do użytkowania,
określony  przez  jego  rzeczywiste  (faktyczne)  parametry  techniczne,  odniesione  do
wymaganych  wartości  dopuszczalnych,  zawartych  w  dokumentacji  techniczno-
eksploatacyjnej.
Sprzęt powszechnego użytku – sprzęt powszechnie dostępny na rynku, dla którego nie
są precyzowane specjalne wymagania wojskowe, powodujące konieczność zmian cech
produktu.
Stan techniczny – całokształt parametrów i cech odniesionych do wymagań zawartych
w  dokumentacji  techniczno  -  eksploatacyjnej  charakteryzującej  UiSW.  Na  stan
techniczny UiSW składa się jego sprawność techniczna i utrzymanie.
Szef  Służby  Uzbrojenia  i  Elektroniki  –  żołnierz  lub  osoba  zajmująca  etatowe
stanowisko    -  szefa  służby  uzbrojenia  i  elektroniki,  specjalisty  (równorzędnego)
w zakresie zarządzania mieniem SUiE, a jeżeli etat nie przewiduje takiego stanowiska,
żołnierz  lub  inna  osoba  wyznaczona  rozkazem  dowódcy,  któremu  powierzono
w jednostce wojskowej zarządzanie mieniem SUiE
Techniczne  środki  materiałowe  (tśm)  –  części  zamienne  (zespoły,  podzespoły,
mechanizmy, urządzenia), zestawy naprawcze oraz środki chemiczne, narzędzia i inne
materiały eksploatacyjno-naprawcze.
Uszkodzenie  –  utrata  zdolności  UiSW  do  wypełniania  wymaganych  funkcji
użytkowania.
Utrzymanie  –  stan  charakteryzujący  dbałość  o  UiSW,  odniesiony  do  wymagań
zawartych w dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej. Utrzymanie UiSW określa się
na podstawie stwierdzonych uszkodzeń.
Uzbrojenie  i  sprzęt  wojskowy  (UiSW)  -  techniczne  środki  walki,  sprzęt  techniczny
oraz wyposażenie i środki zaopatrzenia, w tym  oprogramowanie, które ze względu na
swoje  wymagania  lub  właściwości  techniczno  –  konstrukcyjne  oraz  sposób
zaprojektowania  lub  wykonania  są  przeznaczone  do  celów  wojskowych.  UiSW
obejmuje  również  wyroby  i  technologie  oraz  sprzęt  powszechnego  użytku
wykorzystywane w resorcie obrony narodowej.
Użytkowanie  –  wykorzystanie  UiSW,  w  celu  wykonania  określonych  zadań
i  wykorzystania  jego  funkcji  użytkowych  zgodnie  z  jego  przeznaczeniem
i właściwościami funkcjonalnymi.

Załącznik B

WYKAZ UŻYTYCH SKRÓTÓW

− AMW

− Agencja Mienia Wojskowego,

− BHP

− bezpieczeństwo i higiena pracy,

− BLog

− Brygada Logistyczna,

− brem

− batalion remontowy,

− COL

− Centralny Organ Logistyczny,

− DT

− Dzień Techniczny,

−

− grupa w użytkowaniu,

− GN

− gospodarka narodowa,

− IWsp SZ

− Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych,

− JIM

− jednolity indeks materiałowy,

− JW

− jednostka wojskowa,

− K

− grupa w przechowywaniu,

− NA

− naprawa awaryjna,

−

− naprawa bieżąca,

− NG

− naprawa główna,

− NK

− naprawa konserwacyjna,

− NS

− naprawa średnia,

− OB

− obsługiwanie bieżące,

− OG

− Oddział gospodarczy,

− OR

− obsługiwanie roczne,

− P

− czas pokoju,

− PMG

− Program Mobilizacji Gospodarki,

− PST

− protokół stanu technicznego,

− RBLog

− Regionalna Baza Logistyczna,

−

tśm

− techniczne środki materiałowe,

− UB

− użytek bieżący,

− UiSW

− uzbrojenie i sprzęt wojskowy,

− W

− czas wojenny,

− WS

− Wojska Specjalne

− WOG

− Wojskowy Oddział Gospodarczy,

− ZN

− zestaw naprawczy,

− ZO

− zestaw obsługowy

−

− związek taktyczny,

− ZW

− zapas wojenny,

− ŻW

− Żandarmeria Wojskowa

B-1

Załącznik C

MIENIE SŁUŻBY UZBROJENIA I ELEKTRONIKI

Zgodnie z właściwą decyzją Ministra Obrony Narodowej w sprawie określenia

gestorów i centralnych organów logistycznych, do mienia służby uzbrojenia
i elektroniki zalicza się:

1.  zestawy rakietowe rakiet taktycznych i taktyczno-operacyjnych;
2.  zestawy rakietowe przeciwpancernych pocisków kierowanych;
3.  artyleria lufowa (działa) i rakietowa (wyrzutnie);
4.  moździerze;
5.  sprzęt rozpoznania artyleryjskiego;
6.  mobilne lądowe zestawy rakietowe marynarki wojennej;
7.  przeciwlotnicze zestawy rakietowe;
8.  przenośne przeciwlotnicze wyrzutnie rakietowe;
9.  przeciwlotnicze zestawy rakietowo-artyleryjskie i artyleryjskie;
10. wozy dowodzenia i kierowania wojsk rakietowych i artylerii oraz OPL;
11. sprzęt  do  elaboracji  rakiet  oraz  do  transportu  rakiet  i  amunicji  wojsk

rakietowych i artylerii oraz OPL;

12. stacje kontrolno-pomiarowe do ww. sprzętu;
13. stacje radiolokacyjne, wysokościomierze;
14. pasywne radary koherentne;
15. brzegowe radary obserwacji nawodnej;
16. sprzęt i urządzenia hydrometeorologiczne do zabezpieczenia wojsk

rakietowych i artylerii oraz lotnictwa;

17. broń strzelecka indywidualna, gładkolufowa, zespołowa i pokładowa;
18. przekroje i broń strzelecka szkolna;
19. broń sportowa;
20. hełmy wojskowe;
21. szable wojskowe, bagnety, noże bojowe;
22. kamizelki kuloodporne, kamizelki taktyczne oraz ubiory bojowe;
23. akustyczne systemy wykrywania strzału;
24. namioty techniczne i kontenery warsztatowe służby uzbrojenia i elektroniki;
25. warsztaty obsługowo-remontowe służby uzbrojenia i elektroniki;
26. wyposażenie obsługowo-remontowe warsztatów naprawczych służby

uzbrojenia i elektroniki;

27. przyrządy i urządzenia optyczne, optoelektroniczne oraz pomiarowe do ww.

sprzętu;

28. sprzęt warsztatowo-magazynowy do ww. sprzętu;
29. urządzenia szkolno-treningowe oraz wyposażenie bazy szkoleniowej do

ww. sprzętu;

30. kontenery specjalistyczne do ww. sprzętu;
31. chemiczne źródła zasilania do ww. sprzętu;
32. techniczne środki materiałowe do ww. sprzętu.

C-1

Załącznik D

METRYKA MAGAZYNU

Nr magazynu ............................................................................................................
Wymiary magazynu: - długość ............................................................................... m

- szerokość.............................................................................. m
- wysokość.............................................................................. m

Powierzchnia magazynu: - ogólna .......................................................................... m²

- użytkowa ...................................................................... m²

Remont magazynu:- remont bieżący........................................................................

- remont kapitalny......................................................................

Obciążenie na 1 m²:
- dopuszczalne obciążenie na 1 m² podłogi ............................................................. kg
- data ustalenia obciążenia dopuszczalnego na 1 m² podłogi …………………..…
- faktyczne obciążenie na 1 m² podłogi …………….……........................................
Pojemność .................................wagonów ......................................................
Załadowanie ...................................................................................................... wagonów
Powierzchnia nie zajęta...................................................................................... wagonów

MAGAZYNIER

.................................

(podpis)

D-1

Załącznik E

SPOSÓB POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU STWIERDZENIA

NIEZGODNOŚCI NUMEROWYCH BRONI

1. RBLog stwierdzająca rozbieżność:

a) powiadomić

najbliższy Oddział (Placówkę) Żandarmerii Wojskowej

o stwierdzeniu rozbieżności, w celu wszczęcia postępowania wyjaśniającego;

b) sprawdzić kiedy i od kogo jednostka wojskowa stwierdzająca niezgodności

przyjęła takie egzemplarze broni;

c) przesłać do wszystkich OG z własnego obszaru oraz do pozostałych RBLog

zapytania w celu ustalenia ewentualnego posiadania broni lub broni o numerach
takich jak numery elementów różniących się od numeru zasadniczego oraz -
w przypadku odpowiedzi pozytywnej - przesłania informacji, kto taką broń
posiada, jak również przesłania kopii dokumentów stwierdzających, kto i komu
broń o tych numerach przekazał;

d) przekazać do Oddziału (Placówki) ŻW prowadzącej postępowanie wyjaśniające,

oraz do wiadomości Szefostwa SUiE IWsp SZ, zbiorczy meldunek dotyczący
poszukiwania broni, opracowany na podstawie pisemnych meldunków
z pozostałych RBLog;

e) po zakończeniu postępowania wyjaśniającego przez ŻW wykonać PST (z kopią

niezbędnych dokumentów dotyczących całości postępowania) w sprawie
ujednolicenia numeracji wszystkich zastrzeżonych części broni.

2. RBLog otrzymująca zapytanie w zakresie rozbieżności w numeracji broni:

a) przesłać zapytania do wszystkich WOG z obszaru odpowiedzialności

w zakresie poszukiwania danego egzemplarza broni strzeleckiej;

b) zebrać meldunki pisemne z WOG i przesłać zbiorczy meldunek do RBLog

realizującej sprawdzenie niezgodności numeracji broni;

c) w przypadku stwierdzenia posiadania przez WOG broni o numerach jak

w otrzymanym zapytaniu, nakazać fizyczne sprawdzenie broni pod kątem
zgodności jej istotnych elementów oraz czy nie była zmieniana ich numeracja
i przekazać pisemną informację dotyczącą kto taką broń posiada lub ewentualnie
kto i komu broń o tych numerach została przekazana.

3. Wszczęcie postępowania wyjaśniającego stanowi podstawę do przyjęcia broni

przez WOG, RBLog.

4. Zakończenie postępowania wyjaśniającego stanowi podstawę dla Szefostwa SUiE

IWspSZ o skierowaniu danego egzemplarza broni do wyznaczonego RWT w celu
ujednolicenia numeracji wszystkich części zastrzeżonych broni lub ewentualnie jej
wycofania z eksploatacji.

E-1

Załącznik F

„Z A T W I E R D Z A M”

............................................

WYKAZ

Nr .........................

brakujących części, narzędzi, przyrządów, materiałów itp.

w ukompletowaniu

....................................................................................................................

(pełna nazwa mienia, nr rejestracyjny, nr urządzenia itp.)

znajdujących się w

..................................................................................................................

(numer JW, miejscowość)

Lp.

wg...........

Nazwa mienia

służby uzbrojenia

i elektroniki

Braki
w komplecie

Przebieg

uzupełnienia

nr dokumentu i data

Razem pozycji: (słownie ……. )

Ww. wykaz powstał na podstawie (protokołu szkód nr …. , protokołu

wybrakowania nr ….., protokołu zużycia nr …….. , wykazu brakujących części,
narzędzi, przyrządów, materiałów itp.” nr …… z dn. …... wykonany w JW……, itp.)

F-1

Szef służby uzbrojenia i elektroniki WOG

.......................................................

(stopień, imię i nazwisko)

m. p.

(duża pieczęć herbowa, data)

Szef Logistyki WOG

...........................................................

(stopień, imię i nazwisko)

m. p.

(duża pieczęć herbowa, data)

Szef wydziału technicznego RBLog

...........................................................

(stopień, imię i nazwisko)

m. p.

(duża pieczęć herbowa, data)

Sprzęt podlega przekazaniu do ………………

wykaz braków należy zarejestrować w książce ewidencji wykonanych dokumentów.

opiniuje szef logistyki WOG, przy przekazywaniu sprzętu UiE pomiędzy WOG.

opiniuje szef wydziału technicznego RBLog, przy przekazywaniu sprzętu UiE

pomiędzy RBLog.

F-2

Załącznik G

WYKAZ ŻOŁNIERZY I NUMERÓW PRZYDZIELONEJ

IM BRONI w………………………….. JW. …….

/nazwa pododdziału/

Lp.

Nazwa broni

Seria i nr broni

Komu przydzielono

(stopień, imię i nazwisko)

7,62 mm kbk AKMS

KT 26543

st. szer. Andrzej KOWALSKI

D

D

DOWÓDCA

........................

w

w

* Dopuszcza się po ubyciu żołnierza z pododdziału dokonywanie autoryzowanych

skreśleń.

* W przypadku przechowywania w magazynie sprzętu z kilku pododdziałów, wykaz

żołnierzy i numerów przydzielonej im broni, wykonuje się oddzielnie za każdy
pododdział, a wykazy te podpisuje etatowy dowódca danego pododdziału.

G-1

Załącznik H

WYKAZ

ILOŚCIOWY MIENIA SUiE

w magazynie broni w ………………….. JW. ………

/nazwa pododdziału/

Lp.

Nazwa sprzętu

Stan
ewidencyjny

Stan

aktualny

dzień ………

Uwagi

5,56 mm kbks wz.96

kpl

120

110

150

DOWÓDCA

…………….

Uwaga

Stan ewidencyjny sprzętu w pododdziale. W przypadku przechowywania
w magazynie sprzętu z kilku pododdziałów rubryka stanu ewidencyjnego dotyczy
pododdziału odpowiedzialnego za magazyn broni

Stan aktualny przechowywanego sprzętu. Rubrykę uaktualniać w przypadku
zmiany stanów ilościowych w pododdziałowym magazynie uzbrojenia.

Różnicę między stanem ewidencyjnym sprzętu a stanem aktualnym

dokumentować

asygnatami depozytowymi.

Do wprowadzania zmian aktualizujących na wykazie upoważniony jest wyłącznie
dowódca pododdziału odpowiedzialnego za magazyn broni.

W przypadku przechowywania w magazynie sprzętu z kilku pododdziałów,
wykonuje się jeden (wspólny) wykaz ilościowy mienia SUiE w magazynie broni.

H-1

Załącznik I

WZÓR

INSTRUKCJA O WYDAWANIU BRONI

Z PODODDZIAŁOWEGO MAGAZYNU BRONI

1. Podoficer dyżurny pododdziału przed przyjęciem służby zobowiązany jest zapoznać

się z treścią niniejszej instrukcji.

2. Podoficer dyżurny odpowiada za cały stan ilościowy broni, amunicji i innego sprzętu

uzbrojenia znajdującego się w pododdziałowym magazynie uzbrojenia oraz za
właściwe jego zabezpieczenie. Zobowiązany jest dokładnie znać ich stan
ewidencyjny i faktyczny.

3. Podoficerowie dyżurni przekazują sobie broń, amunicję oraz pozostały sprzęt

uzbrojenia w czasie udzielania im instruktażu przez dowódcę, szefa pododdziału lub
wyznaczonego

rozkazem

dziennym

pododdziału

żołnierza zawodowego.

Każdorazowo  sprawdzają  faktyczny  stan  ilościowy  i  numerowy  broni  oraz
pozostałego uzbrojenia znajdującego się w magazynie porównując go z:
-  „Wykazem żołnierzy i numerów przydzielonej im broni”;
-  „Wykazem ilościowym mienia SUiE”;
-  „Książką

ewidencji mienia uzbrojenia wydawanego z pododdziału

i przekazywanego do naprawy”.

3.1. Jeżeli w pododdziałowym magazynie broni przechowywana jest broń służbowa

krótka oraz amunicja alarmowa, to podoficer dyżurny sprawdza (nie
otwierając) stan skrzyń, zamknięć oraz plomb, porównując je ze wzorami
umieszczonymi na tablicy z instrukcjami.

3.2. Fakt przyjęcia broni i amunicji podoficer dyżurny odnotowuje w „Książce

ewidencji  mienia  służby  uzbrojenia  i  elektroniki  wydawanego  z  pododdziału
i przekazywanego do naprawy” - dokonując wpisu następującej treści:
„Sprzęt  uzbrojenia  i  amunicję  przyjąłem  zgodnie  z  wykazem  numerowym
i ilościowym oraz książką wydawania mienia z pododdziału - magazyn  broni
zaplombował .................................... pieczęcią nr ……… o godz. ……..…

(stopień imię i nazwisko)

dnia ….... …………………….. ”

(podpis przyjmującego

)

3.3. Po odprawie podoficer dyżurny obejmując służbę sprawdza stan plomb na

drzwiach magazynu broni.

4. Każdorazowe inne otwarcie magazynu broni należy udokumentować poprzez wpis

w  wyżej  wymienionej  książce,  podając  cel,  czas  i  datę  otwarcia  oraz  zamknięcia
i  zaplombowania,  a  także  stopień,  imię  i  nazwisko  oraz  numer  referentki  osoby
zamykającej np.:
„W  celu  wydania  broni  dla  warty  o  godz.  ………......  dnia  ..................
otwarto  pododdziałowy    magazyn  broni.  Magazyn  zamknął  i  oplombował
................................................ pieczęcią nr ................ o godz. ……………....

(stopień, imię i nazwisko)

I-1

5. Pododdziałowy

magazyn

uzbrojenia

powinien

być

stale

zamknięty

i  zaplombowany.  Decyzję o otwarciu  pododdziałowego magazynu broni  podejmuje
dowódca  pododdziału,  szef  pododdziału  lub  żołnierz  zawodowy  wyznaczony
w rozkazie dziennym pododdziału. O fakcie otwarcia i zamknięcia pododdziałowego
magazynu broni ww. osoby powiadamiają osobiście oficera dyżurnego. Na polecenie
osoby podejmującej decyzję o otwarciu i w jej obecności podoficer dyżurny otwiera
pododdziałowy  magazyn  broni  i  przebywa  w  nim  przez  cały  czas  (wydawania,
przyjmowania, kontroli, czynności gospodarczych).

6. Magazyn - po uprzednim sprawdzeniu stanu ilościowego i numerowego

przechowywanego uzbrojenia i amunicji oraz porównaniu ze stanem ewidencyjnym
pododdziału - zamyka i plombuje dowódca lub szef pododdziału w obecności
podoficera dyżurnego. Ewentualne stwierdzone rozbieżności należy zawsze wyjaśnić
przed zamknięciem i zaplombowaniem pododdziałowego magazynu broni.

7. W razie nieobecności dowódcy lub szefa pododdziału magazyn broni zamyka na

klucz  i  plombuje  w  obecności  podoficera  dyżurnego  żołnierz  zawodowy
wyznaczony w rozkazie dziennym pododdziału lub w wyjątkowych sytuacjach oficer
dyżurny jednostki. Wzór pieczęci wyznaczonego żołnierza zawodowego  umieszcza
na drzwiach magazynu  dowódca (szef) pododdziału podczas udzielania instruktażu
do służby dla podoficera dyżurnego pododdziału.

8. Podoficer dyżurny wydaje broń tylko tym żołnierzom, którym jest ona przydzielona.

8.1.Wydawanie broni, sprzętu i amunicji oraz przyjmowanie na przechowanie musi

być  każdorazowo  potwierdzane  w  „Książce  mienia  wydawanego
z  pododdziału  i  przekazywanego  do  naprawy”  własnoręcznym  podpisem
pobierającego  (gdy  broń  jest  pobierana  z  magazynu)  lub  przyjmującego
(w czasie zwrotu broni na przechowanie).

8.2.Książkę należy prowadzić czysto i przejrzyście a wpisów dokonywać

atramentem lub długopisem. W rubryce trzeciej wpisywać pełną nazwę broni
np.: 7,62 mm kbk AKM, 7,62 mm kbk AKMS, 7,62 mm kbkg wz. 60 itp.,
a w rubryce czwartej serię i numer np.: SH - 15525. Kategorycznie zabrania się
dokonywać w książce jakichkolwiek skreśleń, poprawek, wpisów ołówkiem
oraz pozostawiania wolnych rubryk.

8.3 Podczas alarmu podoficer dyżurny wydaje broń na podstawie wcześniej

wykonanych i podpisanych przez użytkowników imiennych zbiorczych list
alarmowych. Zdawanie broni do magazynu po zakończonym alarmie odbywa
się na podstawie zwrotu list alarmowych.

9. Klucze od pododdziałowego magazynu broni użytku bieżącego należy

przechowywać w oddzielnym zaplombowanym pojemniku (woreczku) u oficera
dyżurnego jednostki, od którego pobiera je dowódca lub szef pododdziału
a w wyjątkowych wypadkach osoba upoważniona.

10.Oficer dyżurny jednostki, jeśli wymaga tego sytuacja, ma prawo wydać klucze

i  zezwolić  podoficerowi  dyżurnemu  pododdziału  otworzyć  magazyn  broni  tylko
w  przypadku:  pożaru  lub  innych  klęsk  żywiołowych  zagrażających  bezpośrednio
mieniu  znajdującemu  się  w  pododdziale.  Oficer  dyżurny  jednostki  przekazuje  za
pokwitowaniem  klucze  podoficerowi  dyżurnemu  pododdziału,  który  otwiera
pododdziałowy  magazyn  broni  i  osobiście  wydaje  broń.  Zamknięcia
i  zaplombowania  pododdziałowego  magazynu  broni  dokonuje  oficer  dyżurny
jednostki odnotowując ten fakt w meldunku z przebiegu służby.

I-2

Załącznik J

PRZECHOWYWANIE BRONI W SALACH TRADYCJI

1. Broń, przeznaczoną na cele muzealne i ekspozycyjne, gromadzić w salach tradycji.
2. Ochronę sal tradycji, izb pamięci, nieetatowych muzeów, muzeów których

przechowywana jest broń, organizować zgodnie z wymaganiami określonymi
w instrukcji o ochronie obiektów wojskowych - dotyczącymi ochrony
oddziałowych i pododdziałowych magazynów broni.

3. Klucze od sal tradycji przechowywać u oficera dyżurnego jednostki (instytucji)

wojskowej. Ich wydawanie i przyjmowanie ewidencjonować na ogólnie
obowiązujących zasadach.

4. Eksponaty broni, przechowywane w salach tradycji w charakterze muzealiów,

muszą być pozbawione cech używalności bojowej.

5. Ewidencję eksponatów muzealnych prowadzić na ogólnych zasadach jak dla

sprzętu bojowego.
a) na szczeblu wojskowego oddziału gospodarczego ewidencję eksponatów

muzealnych prowadzić w obowiązujących logistycznych systemach
informatycznych,

b) mienie wojskowe będące eksponatami muzealnymi, nie objęte ewidencją

w logistycznych systemach informatycznych, ewidencjonować metodą
tradycyjną w książkach ewidencji mienia lub kartach materiałowych,

c) w magazynach eksponaty muzealne ewidencjonować w książkach ewidencji

mienia lub kartach materiałowych,

d) w poszczególnych salach tradycji, ewidencję eksponatów muzealnych

prowadzić w książkach ewidencji mienia.

6. Ekspozycje broni strzeleckiej, zabezpieczyć w następujący sposób:

a) pistolety, pistolety maszynowe i środki bojowe – w oszklonych zamkniętych

gablotach, przytwierdzone do ścianek wewnętrznych lub podstawy (dna) gabloty
(witryny),

b) witryny gabloty trwale przymocować do podłoża,
c) karabiny i środki bojowe nie umieszczone w gablotach, przytwierdzić na stałe

do podłoża lub ścian.

7. W przypadku zaginięcia eksponatu broni z sali tradycji, powiadomić organy

Żandarmerii Wojskowej.

J-1

Lp.

Nazwa miejsca

przechowywania

Osoby

funkcyjne

Częstotliwość

nadzoru

Termin nadzoru

pododdziały

magazyny

Zakres

nadzoru

(przeglądu)

Uwagi

Dokumentowanie

wyników nadzoru

i uwag

II III IV V VI VII VIII IX

XI XII

13 14 15

SPRZĘT UIE W PODODDZIAŁOWYCH MAGAZYNACH BRONI

SPRZĘT UIE W MAGAZYNIE UB I ZW WOG

BROŃ SŁUŻBOWA KRÓTKA

OPRACOWAŁ

………………..

-2

Załącznik L

Plan obsługiwań technicznych sprzętu UiE w ………… na ……… rok

ZATWIERDZAM

………………………………..

Rodzaj

Planow .

Poprzedni

obsługiw ania

ilość do

termin

obsługiw ania

realizacji

przeglądów

10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

*Uw aga: dotyczy UiSW w ystępującego masow o np..broni ,
strzeleckiej, sprzętu optycznego, informatycznego, ISOPS, itp.
oraz zestaw ów napraw czych i tsm w ystępujących luzem i w ukomletow aniu
nie ujęte w "Planie eksploatacji…"

( stopień, imię i nazw isko)

Grupa UiSW

XII

Uw agi

III

Data

postaw . na

przech.

Pododz./

Magaz.

Ilość

…………………………….

PLAN OBSŁUGIWAŃ TECHNICZNYCH UiSW W ...... NA ......... ROK*

SZEF SŁUŻBY

Lp.

Rodzaj UiSW

VII

Miejsce przech.

Metoda

przech.

VIII

Proponow any termin realizacji

-1

Załącznik M

WŁAŚCIWOŚCI UTRZYMYWANIA WYBRANEGO SPRZĘTU UZBROJENIA

W SPRAWNOŚCI TECHNICZNEJ

Uwagi ogólne
1. W celu zapewnienia właściwych warunków użytkowania i przechowywania sprzętu

w  pododdziałach,  jednostkach  wojskowych,  oddziałach,  warsztatach  i  utrzymania
go  w  stałej  sprawności  technicznej  i  gotowości  do  natychmiastowego  użycia
zgodnie  z  przeznaczeniem  wykonuje  się  określone  obsługiwania  techniczne,
przeglądy i naprawy uszkodzonego sprzętu.

2. Terminy i rodzaje obsługiwań technicznych poszczególnych grup sprzętu

uzbrojenia i elektronicznego podają katalogi norm i przewodniki technologiczne.

3. Obsługiwania techniczne obejmują ogólne czynności dotyczące utrzymania sprzętu

(czyszczenie, konserwacja, malowanie), sprawdzenie działania (mechanizmów,
podzespołów, zespołów, wykonywane wg indywidualnych technologii i metod
ustalonych dla danego typu sprzętu w instrukcji o użytkowaniu.

Ogólne

zasady

postępowania

podczas

czyszczenia,

konserwacji

sprzętu

z wykorzystaniem dotychczasowych materiałów

4. Czynnością wstępną podczas realizacji obsługiwań jest sprawdzenie stanu

utrzymania (zakonserwowania) sprzętu. Po usunięciu nalotów korozji należy
miejsce, w którym się pojawiły, oczyścić i pokryć środkiem konserwującym.

5. Nie wolno używać proszku szlifierskiego i papieru ściernego do usuwania rdzy

z przewodu lufy, płasków kontrolnych, mechanizmów celowników, wewnętrznych
części oporopowrotników (cylindra, tłoczyska, wrzeciona) i cylindrów odciążaczy
hydropneumatycznych oraz stosować nafty do usuwania rdzy z wewnętrznych
części oporopowrotników i odciążaczy.

Do czyszczenia należy przygotować odpowiedni zestaw przyborów.

Przybory do czyszczenia działa:
1 — szczotka wycioru; 2 — klocek drewniany; 3 — pałeczki do czyszczenia wgłębień,

szczelin i rowków; 4 — łopatki do nakładania smaru; 5 — szczoteczka

M-1

102

Czyszczenie luf i zamków
6. Czyszczenie przewodów luf dział i moździerzy ma na celu usunięcie starego środka

konserwującego, brudu, osadu prochowego, rdzy i zamiedzenia.

7. Zewnętrzną powierzchnię lufy działa oczyścić z zanieczyszczeń i starego środka

konserwującego. W czasie czyszczenia zewnętrznej powierzchni lufy zwrócić
uwagę na czystość gniazda do zamku, płasku kontrolnego.

8. W celu oczyszczenia zamków należy je rozłożyć i przetrzeć każdą część. Usunąć

osad prochowy z iglicy, klina (tłoka), z otworu do iglicy oraz rdzę z zamka.

9. Przewody luf po strzelaniu czyścić sposobem chemicznym, roztworem RCzL, naftą

lub innym środkiem dopuszczonym przez uprawnione ośrodki.

10. Roztworem RCzL czyści się przewody luf w celu usunięcia z nich osadu

prochowego, zamiedzenia i zapobieżenia powstaniu korozji.

11. Chemicznie można czyścić przewody luf roztworem RCzL o temperaturze od

+ 50°C do - 10°C. W niższych temperaturach roztwór RCzL zamarza, dlatego też
w  temperaturze  poniżej  -  10°C  czyścić  przewody  lufy  naftą  lub  innym  środkiem
dopuszczonym  przez  uprawnione  ośrodki.  Oczyszczone  naftą  i  przewody  luf
powtórnie wyczyścić roztworem RCzL.

12. Chemicznie czyścić tylko za pomocą typowego wyposażenia. Roztwór RCzL

rozpuszcza  częściowo  osad  prochowy,  rozmiękczając  go.  Nierozpuszczoną  część
osadu  usuwać  szczotką  wycioru,  sposobem  mechanicznym.  Występująca
w  przewodzie  miedź  rozpuszcza  się  również  pod  działaniem  roztworu  RCzL.
Pozostałości  roztworu  RCzL  nie  powodują  korozji  przewodu  lufy,  dlatego  też
czyszcząc roztworem chemicznym RCzL, nie trzeba przebijać lufy klockiem.

13. Do przygotowania roztworu RCzL stosować:

a) węglan amonu - białą sól krystaliczną, która jest składnikiem lotnym

szczególnie w podwyższonej temperaturze. Węglan amonu rozkłada się w czasie
parowania  na  dwutlenek  węgla,  wodę  i  amoniak.  Po  otwarciu  pojemników
przełożyć  niezużyty  w  danym  dniu  węglan  amonu  do  szczelnie  zamykanego
opakowania.  Węglan  amonu  przechowywać  w  suchym  przewiewnym
pomieszczeniu,

b) dwuchromian potasu - kryształy koloru pomarańczowego z odcieniem

czerwonym (trujący). Dostarcza się go w szklanych lub metalowych bańkach.
Przechowywać w suchym miejscu,

c) wodę.

14. Do czyszczenia luf używać szmat i wyciorów, którymi przemywać przewód lufy.

Oprócz tego używać klocków drewnianych do zatkania luf dział czołgowych i dział
pancernych oraz pojemników do przygotowania roztworu RCzL i zlewania
zanieczyszczonego roztworu.

15. Do przygotowania roztworu RCzL używa się składników w następujących

porcjach:

a) woda ....................................................................... l dm

(l ),

b) węglan amonu ........................................................ 200 g,
c) dwuchromian potasu ................................................ 5-10 g.

Węglan amonu powinien być zmielony i należy go wsypywać stopniowo do wody
w miarę rozpuszczania się wsypywanych porcji. Następnie wsypać zmielony
dwuchromian potasu i mieszać roztwór aż do całkowitego rozpuszczenia się soli.

16. Roztwór RCzL przygotowywać tylko w takiej ilości, jaka jest niezbędna do

czyszczenia w danym dniu. Jeżeli roztwór w danym dniu nie był całkowicie zużyty,
to można go przechowywać do 5-7 dni w nieszczelnym opakowaniu. W tym czasie

M-2

103

roztwór częściowo się rozkłada, po 7 dniach traci swoje właściwości i staje się
niezdatny do użytku.

17. Bezpośrednio po strzelaniu nie pokrywać smarem przewodów luf. Czyścić lufy

w dniu strzelania po ostygnięciu.

18. Przed czyszczeniem roztworem RCzL zatkać przewody luf od strony komory

nabojowej w celu zapobieżenia przedostawaniu się do wieży zanieczyszczonego
roztworu i par amoniaku, a następnie:
a) założyć klocek tak, aby można było czyścić zanieczyszczone części komory

nabojowej roztworem RCzL;

b) nadać lufie kąt nachylenia 2-3°. Lufy czyścić od strony wylotu lufy;
c) zmoczyć obficie szczotkę wycioru roztworem RCzL i wprowadzić ją w przewód

lufy,  przecierać  przewód  na  odcinku  około  1  m,  po  czym  wyjąć  wycior,
zmoczyć  szczotkę  świeżym  roztworem,  oczyścić  następny  odcinek  lufy  itd.
Zanieczyszczony  roztwór  (koloru  ciemno-zielonego)  zlać  do  wiadra
podstawowego  pod  wylot  lufy.  Do  ponownego  wykorzystania  roztwór  ten  się
nie nadaje.

19. Po zakończeniu czyszczenia przewodu lufy odcinkami zmoczyć szczotkę

wycioru świeżym roztworem i wykonać czyszczenie na całej długości lufy.
Z dobrze wyczyszczonej lufy powinien przy tym wyciekać roztwór koloru
jasno-żółtego.

20. Po zakończeniu czyszczenia lufy wyjąć wycior, przemyć szczotkę wodą

i wytrzeć ją oraz wycior szmatą, po czym nawinąć na szczotkę wycioru szmatę
i przecierając nią usunąć roztwór z przewodu lufy tak, aby można było dokonać
przeglądu przewodu lufy.

21. Jeżeli miedź w części wylotowej lufy nie została rozpuszczona i na szmacie są

ślady osadu prochowego, to powtórzyć czyszczenie aż do całkowitego usunięcia
miedzi  i  osadu  prochowego.  Jeżeli  z  lufy  będzie  wyciekać  jasnożółty  roztwór,
przetrzeć  przewód  na  sucho  szmatą  za  pomocą  szczotki  wycioru,  przetrzeć
komorę  szmatą,  a  następnie  przetrzeć  cały  przewód  czystą  szmatą.  Jeżeli  na
szmacie  nie  ma  śladów  osadu  prochowego,  a  w  przewodzie  nią  widać
zamiedzenia,  czyszczenie  można  uważać  za  zakończone.  Wyczyszczony
przewód lufy pokryć środkiem konserwującym.

22. Zabrania się stosowania do przygotowania roztworu wody podgrzanej do

temperatury wyższej niż 50°C oraz podgrzewania roztworu, ponieważ węglan
amonu ulegnie rozkładowi.

23. Zabrania się przechowywania - węglanu amonu, gotowego roztworu RCzL

i zużytych innych środków czyszczących w pomieszczeniach razem ze
sprzętem, przyrządami, smarami i płynami.

24. Czynności związane z czyszczeniem dział roztworem RCzL wykonać na

wolnym powietrzu lub w pomieszczeniu o dobrej wentylacji naturalnej. Uwaga.
Chronić oczy przed dostaniem się do nich roztworu RCzL. Po zakończeniu
pracy i przed spożyciem posiłku ręce oraz twarz należy umyć wodą z mydłem.

25. Jeżeli nie będzie się czyścić przewodu lufy roztworem RCzL bezpośrednio po

strzelaniu, to dla zabezpieczenia przewodu przed korozją należy go pokryć
środkiem konserwującym (zabezpieczającym) mimo osadu prochowego.

26. Przewód lufy konserwować za pomocą środka konserwującego. Sposób

konserwacji jest podany w instrukcjach dotyczących opisu i użytkowania.

27. W razie użycia nafty do czyszczenia lub po strzelaniu należy najpierw zmoczyć

nią

przewód

lufy

celu

rozmiękczenia

osadu

prochowego.

Po upływie dwóch — trzech godzin przystąpić do czyszczenia lufy i łoża.

M-3

104

28. Jeżeli z jakichkolwiek przyczyn - nie będzie można oczyścić działa w danym

dniu, to przetrzeć po strzelaniu przewód lufy i zamek na sucho i pokryć
środkiem konserwującym.

29. Przed czyszczeniem (myciem) przewodu lufy usunąć z niego smar i brud,

przebijając przez przewód lufy od nasady do wylotu lufy (w działach
czołgowych i pancernych — od wylotu do nasady lufy) drągiem klocek
drewniany jak na rysunku, mocno owinięty suchą szmatą lub szmatą nasyconą
naftą, po czym przystąpić do mycia przewodu.

Klocek drewniany do przebijania luf

30. W celu zabezpieczenia przewodów luf przed uszkodzeniami w czasie

czyszczenia należy nakładać na drążki wyciorów pierścienie kierunkowe
i podkładki (jeżeli są one przewidziane). W razie zużycia lub zagubienia
pierścieni kierunkowych (podkładek) wykonać je środkami oddziału.

31. W czasie przebijania i czyszczenia przewodów luf nie należy stale przyciskać

drążków wycioru do wewnętrznej powierzchni wylotowej części lufy.
Kategorycznie zabrania się używania rur stalowych lub młotków do przebijania
przewodów luf.

32. Do przemycia przewodu lufy naftą nadać lufie położenie poziome, zmoczyć

obficie szczotkę wycioru naftą i wprowadzić ją do przewodu lufy, po czym
przetrzeć przewód na całej długości. Mycie naftą powtórzyć 2-3 razy. Zimą
przewód lufy myć tylko naftą.

33. Po przemyciu przewodu usunąć z niego pozostałości nafty, w tym celu przebić

przez przewód lufy drewniany klocek mocno owinięty czystą szmatą.

34. Po nawinięciu umocować koniec szmaty nicią lub wąską taśmą, po czym włożyć

klocek do przewodu lufy końcem, na którym jest umocowana szmata i przebić
żerdzią przez cały przewód lufy.

35. Po usunięciu z przewodu lufy pozostałości cieczy przebić przez niego

kilkakrotnie klocek drewniany owinięty suchą czystą taśmą. Taśmę nawijać na
klocek drewniany tak, jak szmatę.

36. Klocek należy owinąć taśmą tak grubo, aby szczelnie wchodził do przewodu

lufy.

M-4

105

37. W celu sprawdzenia, czy przewód lufy po przebiciu jest dostatecznie czysty,

należy  na  klocek  ciasno  nawinąć  czystą  suchą  szmatą  i  przebić  go  przez  cały
przewód. Jest to tzw. sprawdzenie kontrolne. Jeżeli na powierzchni szmaty będą
ciemne  smugi,  oznacza  to,  że  czyszczenie  jest  niedostateczne  i  że  należy  je
powtarzać  za  pomocą  klocka  z  nawiniętą  na  niego  taśmą  dopóty,  dopóki  po
kolejnym  sprawdzeniu  nie  będzie  śladów  wilgoci,  smaru,  rdzy  lub  osadu
prochowego.

38. Należy również sprawdzić, czy szmata na klocku jest cała po przebiciu.

W wypadku naderwania lub przecięcia szmaty albo gdy na pewnych odcinkach
lufy przesuwanie klocka będzie zbyt utrudnione lub stosunkowo lekkie, należy
dokonać przeglądu przewodu lufy i wyjaśnienia przyczyny nienormalnego
przesuwania się klocka (czy nie ma zadziorów, zerwań pól gwintu, rozdęcia lub
zwężenia przewodu lufy wskutek silnego zamiedzenia).

39. Po zakończeniu czyszczenia przewodu lufy i komory ładunkowej (nabojowej)

należy oczyścić gniazdo do klina (trzonu) zamkowego, ucha, rowki i gniazda
mechanizmów zamka. Otwory czyścić przeciągając przez nie szmatę, natomiast
gniazda, wgłębienia itp. szmatą nawiniętą pałeczki.

40. Hamulce wylotowe luf czyścić szmatą zmoczoną w roztworze RCzL lub nafcie.

Wgłębienia i rowki czyścić pałeczkami owiniętymi szmatami. Po oczyszczeniu
wytrzeć hamulce wylotowe, obejrzeć je i pokryć smarem lub środkiem
konserwującym. Całkowitego czyszczenia hamulca wylotowego i odłączenia go
od lufy dokonuje się w warsztacie podczas przeglądu.

41. Zużyty lub niewykorzystany RCZL (inny środek czyszczący) należy zdawać do

wykorzystania w recyklingu zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony
środowiska.

Konserwacja sprzętu

42. Wszystkie niemalowane powierzchnie (lufa, zamek, płaski kontrolne i inne

miejsca) dział i moździerzy, które są bieżąco użytkowane, oraz mechanizmy
dział (z wyjątkiem specjalnie zastrzeżonych w instrukcjach dotyczących opisu
i użytkowania) pokrywać środkiem konserwującym w celu zabezpieczenia przed
korozją i zachowania sprawności technicznej.

43. Środkiem konserwującym należy pokrywać tylko uprzednio wyczyszczone

suche powierzchnie.

44. W czasie przygotowywania dział i moździerzy do strzelań mechanizmy zamków

oczyścić ze smaru i nasmarować środkiem konserwującym.

45. W wypadku zamiany jednego rodzaju środka konserwującego na inny lub

wymiany starego należy wymieniany smar dokładnie usunąć naftą, wytrzeć
powierzchnię do sucha i pokryć świeżym środkiem konserwującym w celu
zapobieżenia powstawaniu korozji na częściach.

46. Wyroby skórzane (paski, obszycia itp.) pokrywać środkiem konserwującym do

skór.  Poziomnic  szklanych,  elementów  optycznych,  kątomierzy,  pokrowców,
lin,  sznurów,  wyrobów  gumowych  i  pomalowanych  powierzchni  dział,
moździerzy,  wózków  i  przyrządów  optyczno-mierniczych  nie  pokrywać
środkiem  konserwującym.  Konserwować  tylko  te  miejsca  dział  i  moździerzy,
z których farba jest starta, należy przy tym mieć na uwadze, że smar jest tylko
chwilowym  środkiem  zabezpieczającym  przed  korozją;  dlatego  należy  przy
pierwszej sposobności pomalować miejsca, z których farba została starta.

M-5

106

47. Przewody luf dział i moździerzy, które są bieżąco użytkowane, pokryć po

każdym  czyszczeniu  cienką  równą  warstwą  środka  konserwującego.  W  celu
pokrycia  przewodów  luf  środkiem  konserwującym  należy  szczotkę  wycioru
owinąć czystą cienką szmatą nasyconą środkiem i przeciągnąć ją 4-5 razy przez
przewód lufy od nasady do wylotu lufy i odwrotnie. Uważać przy tym, aby cała
powierzchnia  przewodu  (szczególnie  kąty  bruzd)  i  komora  ładunkowa  były
pokryte właściwym środkiem.

48. Do konserwacji otworów i wgłębień używać naoliwionych szmatek i pałeczek.
49. Płaski kontrolne luf, powierzchnie łożysk celowników i odsłonięte miejsca

prowadnic kołysek pokryć środkiem konserwującym, po czym przykryć je
papierem mikrowoskowym.

50. Wszystkie części rozłożonego zamka (każdą oddzielnie), a następnie złożony

zamek pokryć środkiem konserwującym.

51. W łożach dział pokryć środkiem konserwującym wszystkie mechanizmy,

gniazda do czopów kołysek i wszystkie trące i niepomalowane powierzchnie,
z których farba została starta. Smar nakładać bezpośrednio na powierzchnię,
a także doprowadzać specjalnymi smarowniczkami lub za pomocą smarownic.

52. Przed napełnieniem smarowniczek (wszystkich rodzajów) należy je oczyścić

z  brudu  i  zgęstniałego  starego  środka.  W  czasie  malowania  dział  nie  wolno
zamalowywać  smarowniczek.  Kadłuby  smarowniczek  należy  pomalować
czerwoną  farbą  lub  obramować  nią  te  smarowniczki  i  otwory,  które  są
przeznaczone do smarowania powierzchni trących i mechanizmów.

53. Przyrządy celownicze dział i moździerzy bieżąco użytkowanych pokryć

z zewnątrz środkiem konserwującym. Mechanizmy celowników smarować
zgodnie ze wskazówkami instrukcji dotyczącej opisu i użytkowania.

54. Sprzęt radiolokacyjny i rakietowy należy konserwować zgodnie z tabelami

i wskazówkami podanymi w instrukcji o użytkowaniu.

55. W czasie obsługiwania technicznego maluje się działa i moździerze jedną

warstwą farby, nie usuwając starej. Całkowicie usuwa się farbę i przemalowuje
działa  i  moździerze  w  czasie  ich  naprawy.  Poszczególne  miejsca  uszkodzenia
warstwy  farby  na  działach  i  moździerzach  należy  zamalowywać  bezpośrednio
po stwierdzeniu uszkodzenia w czasie użytkowania lub przechowywania.

56. Działa i moździerze należy malować typowym podkładem, a następnie farbą lub

lakierem za pomocą pędzli lub pistoletu do malowania.

57. Sprzęt radiolokacyjny (rakietowy) rozwinięty można malować na posterunku w

odpowiednich warunkach temperaturowych i wilgotnościowych powietrza.

58. Malowane powierzchnie oczyścić z zanieczyszczeń i smaru. Farbę łuszczącą się

warstwami i rdzę usuwać skrobakami, szczotkami stalowymi, płótnem ściernym
lub innym sposobem mechanicznym. Powierzchnie przemalowywane należy
dokładnie oczyścić (oszlifować) papierem ściernym. W celu ułatwienia
usuwania starej farby zezwala się używać zmywacza.

59. Na odtłuszczoną suchą powierzchnię nanieść równą i cienką warstwę podkładu.

Wałki skrętne i maszty antenowe pokryć dwiema warstwami podkładu.

60. Przed pokryciem emalią wszystkie powierzchnie podlegające malowaniu

dokładnie odtłuścić. Warstwę emalii nanosić równomiernie uważając, aby nie
było zacieków i miejsc niepomalowanych.

61. Pomalowany sprzęt zaleca się używać po 5 dniach od dnia pomalowania,

ponieważ po upływie tego okresu następuje całkowite utwardzenie powłoki.

62. Nie malować powierzchni biernych, podziałek, cyfr, wskaźników (wskazówek),

wykresów, tabliczek, napisów itp. oraz powierzchni przyrządów i urządzeń, na

M-6

107

które są naniesione działki, na lufach nie malować ścięcia wylotowego i płasku
kontrolnego.

63. Malować w temperaturze nie niższej niż +10°C i wilgotności względnej

powietrza nie wyższej niż 70%. Uważać aby na malowaną powierzchnię nie
dostawał się kurz, wilgoć, smar itp.

64. W pomieszczeniu, w którym maluje się sprzęt, powinna być zainstalowana

wentylacja i odpowiednio zabezpieczona instalacja elektryczna oraz powinno
ono odpowiadać warunkom i przepisom BHP oraz przeciwpożarowym.

65. Dopuszcza się stosowanie innych preparatów chemicznych przeznaczonych do

czyszczenia i konserwacji sprzętu uzbrojenia (zamiast np. RCzL) po uzyskaniu
dla nich stosownych certyfikatów wydanych przez uprawnione ośrodki (np.
WITU Zielonka).

66. W zależności od rodzaju sprzętu oraz sposobu użytkowania należy stosować

właściwie dobrane metody czyszczenia i konserwacji:
1. czyszczenie broni i systemów uzbrojenia będącego na użytku bieżącym lub

przechowywanego krótkookresowo;

2. czyszczenie broni i systemów uzbrojenia będącego na zapasie wojennym

i przechowywanego długookresowo.

67. Dostępne preparaty stosować zgodnie z instrukcjami ich używania w zależności

do rodzaju sprzętu, do którego są przeznaczone.

Zasady utrzymywanie sprawności technicznej oporopowrotników

68. W celu zapobieżenia powstawaniu korozji na tłoczyskach i cylindrach

oporopowrotników, a w szczególności w miejscach ich styku z uszczelnieniami,
należy okresowo poddawać tłoczyska i cylindry przeglądom i czyścić je.

69. Przeglądów, sprawdzeń i czyszczenia dokonywać podczas sztucznego odrzutu.

Czynności te powinni wykonywać mechanicy uzbrojenia pod bezpośrednim
kierownictwem technika artyleryjskiego wyznaczone przez dowódcę plutonu
remontu uzbrojenia (kierownika warsztatu).

70. Tłoczyska czyścić po wysunięciu ich z cylindrów. Zabrania się utrzymywania

przez dłuższy czas tłoczysk odciągniętych do czyszczenia.

71. Nie chromowane cylindry i tłoczyska oporopowrotników, cylindry (tłoki)

odciążaczy i dosyłaczy należy poddawać przeglądowi nie rzadziej niż raz na
sześć miesięcy, a chromowane raz na dwa lata.

72. Przed przeglądem należy usunąć z powierzchni stary środek konserwujący, olej

którym nasycono uszczelnienie itp. Do usunięcia starego środka zezwala się
używać miękkiej szmaty lub gazy. Nie wolno polerować, szlifować lub
wygładzać powierzchni chromowanych nawet tych, które mają zaciemnienie.

73. Po przybyciu do oddziału (magazynu uzbrojenia) sprzętu artyleryjskiego

sprawdzić we wszystkich działach stan tłoczysk, ilość i jakość cieczy
w oporopowrotnikach.

74. W razie stwierdzenia, że jakość cieczy jest niezadowalająca albo że korozja jest

w cylindrach, na tłoczyskach lub za uszczelnieniem, należy rozłożyć te
oporopowrotniki i usunąć wykryte usterki, a niezdatną ciecz wymienić. Wyniki
przeglądu tłoczysk i cylindrów wpisać do książki działa i dokumentów przyjęcia
sprzętu. Wyniki przeglądu porównać z danymi wysyłającego.

75. Zaciemnione lub pokryte korozją odcinki tłoczysk lub cylindrów oczyścić czystą

bawełnianą szmatą. Na szmacie nie powinno być twardych cząstek, które
mogłyby porysować metal. Jeżeli podanym wyżej sposobem nie można oczyścić

M-7

108

tłoczysk lub cylindrów, to zezwala się użyć do czyszczenia proszku z czystego
węgla drzewnego zmoczonego w cieczy, którą jest napełniony oporopowrotnik.

76. W czasie przeglądu i czyszczenia tłoczysk zabrania się dotykać ich powierzchni

gołymi rękami. Pracownicy powinni mieć gumowe lub bawełniane rękawice. Po
usunięciu  zaciemnień  lub  rdzy  z  tłoczyska  wytrzeć  je  dokładnie  suchą  czystą
szmatą  i  pokryć  jego  koniec  od  nakrętki  mocującej  do  miejsca  przylegania
natłoczek  włącznie  środkiem  konserwującym.  Podczas  powrotu  zespołu
odrzutowego  środek  konserwujący  zapełnia  szczelinę  między  tłoczyskiem
a  nakrętką  zaciskową  i  przestrzenią,  w  której  znajduje  się  sprężyna  dławicy,
zabezpieczając  uszczelnienie  przed  dostaniem  się  wilgoci.  W  celu
niezawodnego zabezpieczenia uszczelnienia przed dostaniem się wilgoci zanim
nastąpi  powrót  zespołu  odrzutowego,  pokryć  dodatkowo  koniec  tłoczyska  na
długości  około  50  mm  od  nakrętki  mocującej  grubą  warstwą  środka
konserwującego.  Aby  nie  dostał  się  on  na  gumowe  zderzaki  powrotników
(w  działach,  w  których  one  się  znajdują),  należy  je  przykryć  papierem
pergaminowym przed pokryciem tłoczysk środkiem konserwującym.

77. Po zakończeniu czyszczenia i konserwacji sprawdzić niezawodność

zamocowania  zespołu  odrzutowego,  po  czym  wykręcić  śrubę  przyrządu  do
sprawdzania  powrotnika,  usunąć  smar  i  brud  z  przestrzeni  pozatłokowej
i  sprawdzić  jej  stan,  zwracając  szczególną  uwagę  na  odcinek,  który  się  styka
z natłoczkami tłoka i który znajduje się pod cieczą. Po zakończeniu czyszczenia
cylindra  powrotnika  wytrzeć  dokładnie  przestrzeń  pozatłokową  i  pokryć  jej
powierzchnię  środkiem  konserwującym  do  miejsca,  gdzie  natłoczki  przylegają
do  cylindra  (łącznie,  ale  nie  dalej),  po  czym  umożliwić  powrót  zespołu
odrzutowego.

78. W działach, w których nie można oczyścić przestrzeni pozatłokowych cylindrów

powrotników nie rozkładając ich, należy wykonać czyszczenie w czasie
kolejnego obsługiwania okresowego , a w działach czołgowych w okresach
przewidzianych w instrukcjach dotyczących ich opisu i użytkowania.

79. W czasie czyszczenia tłoczysk i cylindrów uważać, aby nie uszkodzić

wypolerowanego metalu tych miejsc, których się nie czyści. Wgłębień w czasie
czyszczenia tłoczysk i cylindrów nie wyrównywać, lecz tylko oczyścić do
metalicznego połysku, usuwając korozję i zanieczyszczenia.

80. Stan tłoczysk i cylindrów oporopowrotników każdego działa przed

czyszczeniem  powinien  być  odnotowany  w  książce  działa.  Jeżeli  w  książce
działa nie ma danych o  stanie tłoczysk i  cylindrów,  to  wpisać do niej  wyniki
pierwszego  przeglądu.  Podczas  kolejnych  przeglądów  wpisywać  do  książki
działa tylko dane o nowo powstałych w ich stanie zmianach. Przed wysłaniem
dział  wpisać  do  książki  każdego  działa  notatkę  o  stanie  tłoczysk,  cylindrów
i jakości cieczy.

81. Nie rzadziej niż raz w roku sprawdzić jakość cieczy we wszystkich działach.

Jeżeli ciecz będzie niezdatna, to oporopowrotnik rozłożyć, ciecz wymienić na
świeżą i dokonać odpowiedniego wpisu w książce działa, podać przy tym dane
produkcyjne cieczy (zakład wytwórczy, partię i rok produkcji) z etykietek butli,
bańki itp. Jakość cieczy znajdującej się w oporopowrotnikach dział powinien
sprawdzić kierownik warsztatu (dowódca plutonu remontu uzbrojenia).

82. W czasie rozkładania oporopowrotników zdatną ciecz zlewać do czystych

wiader oddzielnie z powrotnika i oddzielnie z opornika. Do różnych cieczy
powinny być oddzielne naczynia. Zabrania się:

a) mieszania steolu M z innymi olejami;

M-8

109

b) mieszania cieczy z powrotnika z cieczą z opornika i zlewania jej do naczynia

ze świeżym steolem M;

c) używania jednej pompy lub smarownicy (i innego przyrządu lub

wyposażenia) do napełniania lub dopełniania oporopowrotników steolem M
lub innym olejem;

d) zlewania steolu M do nie umytych i nie osuszonych butli szklanych po

kwasach i innych cieczach;

e) przechowywania steolu M w pomalowanych od wewnątrz naczyniach.

83. Jeżeli po sprawdzeniu stwierdzi się, że używany steol M ma odczyn zasadowy

i  barwę  normalną,  można  go  zastosować  powtórnie.  W  razie  niedostatecznej
ilości cieczy w oporniku lub powrotniku dopełnić go tylko świeżą cieczą. Przed
napełnieniem  oporopowrotnika  należy  przefiltrować  zdatny  używany  steol  M.
Filtrować  ciecz  przez  cztery  przełożone  watą  warstwy  gazy.  Jeżeli  po
pierwszym filtrowaniu ciecz nie będzie przezroczysta, to filtrowanie powtórzyć.
Niezdatny  steol  M  do  oddzielnych  butli,  butle  zatkać  i  przymocować  do  nich
etykietki  z  napisem  „Ciecz  niezdatna  —  steol  M".  Niezdatny  steol  M  należy
zdawać  do  wykorzystania  w  recyklingu  zgodnie  z  przepisami  dotyczącymi
ochrony  środowiska.  Przechowywanie  niezdatnej  cieczy  w  pomieszczeniu
przeznaczonym do naprawy lub składania oporopowrotników jest zabronione.

84. Cylindry powrotników, zbiorniki powietrzne i przewody łączące przemyć

dokładnie gorącą wodą podczas każdego rozkładania całkowitego. W tym celu
wlać przez otwory łączące w cylindrze opornika za pomocą lejka do zbiorników
powietrza wrzącej wody i obracając ręcznie powrotnik, umyć wszystkie ścianki,
po czym zlać wszystką wodę, a następnie wlać ponownie gorącej wody
i powtórnie przemyć cylindry, zbiorniki powietrza i przewody łączące. Usunąć
dokładnie wodę, przemyć powrotnik steolem M i natychmiast napełnić go
odpowiednią ilością steolu M.

85. Bezpośrednio przed składaniem oporopowrotników wytrzeć wszystkie części

czystą  suchą  gazą  aż  do  całkowitego  usunięcia  wszystkich  nalotów  i  śladów
wilgoci.  Należy przy tym  uważać na to,  aby  w  żadnym  wypadku nie dotykano
części  gołymi  rękami  lub  brudną  szmatą.  Steol  M  wlewać  do  cylindrów
oporopowrotników tylko w obecności mechanika odpowiedzialnego za naprawę.

86. Natłoczki należy przechowywać w opakowaniu zakładowym lub w puszkach,

zabezpieczając  je  przed  działaniem  promieni  słonecznych  i  wilgoci.  Podczas
doprowadzania  do  powrotników  normalnego  ciśnienia  przed  obciśnięciem
natłoczek  ciecz  może  wyciekać  przez  nie,  po  pewnym  jednak  czasie  natłoczki
spęcznieją i wyciekanie zostanie przerwane.

87. Prace związane z rozkładaniem i składaniem oporopowrotników powinni

wykonywać tylko mechanicy pod bezpośrednim nadzorem kierownika warsztatu
(dowódcy  plutonu  remontu  uzbrojenia).  Oporopowrotniki  należy  rozkładać
i  składać  w  jednym  dniu,  nie  zostawiać  ich  niezłożonych  na  noc.  Wyjątek
stanowią  wypadki,  gdy  pozostawia  się  poszczególne  części  do  naprawy.
Rozłożone części  należy wówczas zakonserwować, a cylindry napełnić cieczą,
którą  będą  napełnione  oporopowrotniki.  W  razie  potrzeby  zatkać  cylindry
wytoczonymi  drewnianymi  korkami,  a  tłoczyska  włożyć    do  cylindrów
napełnionych cieczą lub pokryć je cienką warstwą smaru. Przed składaniem zlać
ciecz  z  cylindrów,  a  smar  z  tłoczyska  dokładnie  usunąć  najpierw  szmatą
zmoczoną  w  benzynie,  a  następnie  czystą  suchą  szmatą.  Bezpośrednio  przed
składaniem wytrzeć czystą szmatą gwinty w cylindrach, na pokrywach i innych
miejscach. Gwinty, które nie stykają się z wlewaną do cylindrów cieczą, pokryć

M-9