PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE

WYKŁAD 3 część 1/3

TEMAT:

ZADANIA PIELĘGNIARKI OPIEKUJĄCEJ SIĘ PACJENTEM Z CHOROBĄ WRZODOWĄ ŻOŁĄDKA I DWUNASTNICY

Def.

1. Nadżerka - ubytek błony śluzowej żołądka nie obejmujący jej warstwy mięśniowej.

2. Wrzód - ubytek błony śluzowej żołądka obejmujący również jej warstwę mięśniową, a częściej jeszcze głębsze warstwy ściany żołądka.

Epidemiologia:

• Częstość występowania wrzodu żołądka - 50 zachorowań / 100 000 osób / rok

• Częstość występowania wrzodu dwunastnicy - 150 zachorowań / 100 000 osób / rok

• Wrzód dwunastnicy występuje 3 razy częściej u mężczyzn

• Wrzód żołądka jednakowo często u obu płci.

Etiologia:

• Zakażenia Helicobacter Pylorii,

• Działanie pepsyny i / lub kwasu solnego,

• Stres,

• Leki - najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ),

• Palenie papierosów,

• Alkohol.

Umiejscowienie:

• żołądek - na krzywiźnie mniejszej u 80% umiejscawia się zmiana,

• opuszka dwunastnicy - najczęściej ściana przednia.

Klinika:

• wrzód żołądka - ból występujący natychmiast po przyjęciu pokarmu, albo bóle zależne od pożywienia,

• wrzód dwunastnicy - bóle w nadbrzuszu, późne, nocne i na czczo, poprawa po przyjęciu pokarmów.

Powikłania:

• krwawienia wymioty krwawe, smoliste stolce,

• perforacje ostry brzuch,

• penetracje np. do trzustki (bóle w plecach, ew. zapalenie trzustki),

• bliznowate zwężenie odźwiernika (wymioty, chudnięcie, w obrazie RTG „żołądek klepsydrowaty”),

• zwyrodnienie rakowe przewlekłego wrzodu żołądka.

Rozpoznanie:

1. Endoskopia z biopsją: badanie histopatologiczne oraz badanie na obecność Helicobacter Pylorii (wykrywanie bakterii w błonie śluzowej, test na ureazę) oraz oddechowy test mocznikowy z użyciem węgla ¹³C i ¹⁴C, testy serologiczne oceniające miano przeciwciał klasy IgE i IgA.

2. Badania radiologiczne.

Zadania diagnostyczne:

- diagnoza wstępna wymaga:

• oceny podstawowych funkcji życiowych,

• oceny krwawienia z przewodu pokarmowego,

• oceny natężenia bólu i lokalizacji,

• oceny pierwotnych wyników badań laboratoryjnych (OB., morfologia, elektrolity),

• określenia deficytu w samoopiece.

- diagnoza uściślona:

Jest możliwa po ocenie stanu fizycznego i psychicznego.

Do oceny stanu fizycznego ważne jest:

• ustalenie rodzaju bólu, częstości, lokalizacji, przyczyny, dynamiki, występowania,

• obserwacja w kierunku krwawienia z przewodu pokarmowego (wymioty i stolce),

• dalsze interpretacje wyników badań krwi i endoskopowych.

Ocena stanu psychicznego pacjenta:

• ocena reakcji na hospitalizację,

• ocena zachowania wobec innych chorych i personelu,

• obserwacja zachowań wobec rodziny.

- diagnoza prognostyczna:

• ocena prognostyczna stanu chorego po opuszczeniu szpitala,

• ocena sytuacji rodzinnej - czy rodzina jest w stanie zapewnić opiekę,

• ocena przygotowania edukacyjnego pacjenta,

• przewidywanie możliwych powikłań i uprzedzenie chorego o zagrożeniu życia, wezwaniu pomocy.

Zadania lecznicze:

- udział w leczeniu zachowawczym

• leczenie przyczynowe chorych zakażonych HP: inhibitor pompy protonowej + 2 antybiotyki przez 7 dni,

• leczenie objawowe u chorych nie zakażonych HP:

• wyeliminowanie czynników szkodliwych,

• leki hamujące produkcję kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej ????),

• leki blokujące receptory histaminowe H₂ (skutek blokowania działania histaminy na komórki okładzinowe żołądka),

• leki osłonowe (związki bizmutu).

Współudział w dietoterapii:

• dieta lekkostrawna łagodzi objawy. Na czas leczenia dieta oszczędzająca, posiłki pozbawione tłuszczów smażonych, rozszerza się w marę ustępowania dolegliwości.

Edukacja pacjentów:

• poinformowanie o celowości zachowania higieny osobistej i możliwości zakażenia HP członów rodziny,

• poinformowanie o celowości obserwacji stolca.

PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE WYKŁAD NR 3

1

Kamila Nowak 2006 r.