KULTUROWE INTERPRETACJE EMOCJI
W KULTURZE ZACHODNIEJ :
podejrzliwość wobec emocji ponieważ ich źródłem są niższe części umysłu i zbłąkane rozumy.
Darwin odnowił brak zaufanie w stos do emocji
Osoba emocjonalna jest irracjonalna
Emocje są niekontrolowane i destrukcyjne w porównaniu z myślami rozumu
Solomon (1977) „emocje SA silami żywotnymi duszy, są źródłem większości naszych wartości”
Zarówno nieufność jak i afirmacja emocji są produktami kultury zachodniej
ROMANTYZM
Źródło afirmacji emocji ich następstw w życiu osobistym
ścisły związek z ideałami wolności indywidualnej
Rosseau (1755) promował edukację naturalna i zaufanie naturalnym emocjom w ustalaniu co jest słuszne
romantycy fascynowali się naturą
badali życie zwykłych ludzi
eksplorowali sny, odległe miejsca, egzotykę
opisywali wewnętrzne prawdy emocjonalne
Miejsce rozumu zastąpiło przeżywanie i akceptowanie emocji stało się miarą ideału
wszyscy wyrazali emocje, wzruszali się i doznawali emocje.
Georgie Eliot - centralne miejsce w jego nauce zajęło doświadczenie emocjonalna
Mary Shelley autorka powieści romantycznych i jedną z pierwszych na świecie opowieści fantastyczno-naukowych Frankenstein
Shelly uważa, że doświadczamy emocji jako przyczyny znacznej części naszych czynów
LUDZIE Z INNYCH KULTUR W PORÓWNANIU Z NAMI
Aby zrozumieć emocje musisz określić się wobec swej własnej tradycji kulturowej
Nie ma żadnego punktu oparcia w sprawie emocji po za tradycjami kulturowymi
WSCHÓD I ZACHÓD
atmosfera emocjonalna społeczeństwa niezachodniego (japońskiego), które oparte jest jak na zachodzie na ekonomii pieniądza
główny kontrast pomiędzy ludźmi zachodu a japończykami tkwi w naturze jaźni (self)
Na zachodzie interpretujemy jaźń jako „ja” (Lewis 1992), automatyczną całość, źródło decyzji, myśli i działań oraz ośrodek doznawania emocji. Ta jaźń jest odrębna od innych jaźni. W tym społeczeństwie ważne jest stać się niezależnym, potwierdzać jaźń, współzawodniczyć, gdy trzeba z innymi jaźniami.
Jaźń w Japonii i wielu kulturach niezachodnich opisuje się często jako jaźń-„My”, ufundowaną na związkach z rodziną, współpracownikami i grupą społeczną. Najważniejsze jest zgranie z innymi i życie z nimi w harmonii (Markus i Kitayama 1991). Z punktu widzenia kultur światowych to jaźń indywidualistyczna jest czymś niezwykłym (Geertz, 1975)
W każdym społ. u dzieci rozwija się poczucie samych siebie jako odrębnych fizycznie od świata. Neisser (1988) zaproponował ten aspekt fizyczny jako „jaźń ekologiczną”.
Ludzie na całym świecie mają poczucie prywatnego życia umysłowego obejmującego strumień świadomych myśli, uczuć i snów. Lecz inne aspekty jaźni, które wpływają na życie emocjonalne są zróżnicowane. W przypadku jaźni współzależnej czy jaźni-„My”, myśli i uczucia nie koncentrują się na odrębności, lecz na tym, co wspólne z innymi.
W momęcie kiedy się zakochujemy stajemy się bardziej „My” niż „ja”.
Gniew jest na zachodzie emocją niezależności i samopotwierdzenia, w Japonii wg. Marksa i Kitayamy (1991) uczucie to jest uważane za wysoce niestosowne relacjach między krewnymi lub współpracownikami .
Gniew w Ameryce pomiędzy ludźmi którzy się znają i lubią jest dość powszechny i akceptowany.
Potrzeba gniewu wynika z potrzeby potwierdzenia autorytetu lub niezależności albo poprawy własnego wizerunku.
W Japonii i Ameryce obserwujemy odmienne skutki gniewu, dzieci japońskie doznają większych zahamowania na gniewny ton głosu matki bo jest on zdarzeniem rzadkim.
W Japonii AMAE jest to emocja współzależności, bierze początek w symbiozie, w radości całkowitej akceptacji ze strony drugiej osoby. Odpowiadający mu pierwotny ideogram chiński to pierś, która karmi dziecko.
W Japonii jest inaczej - jest to emocja akceptacji relacji w rodzinie, jest ona także ceniona jako wzajemna zależność między kochankami.
Na zachodzie taka emocja byłaby traktowana jako rodzaj regresji. Emocja ta nie dotyczy odrębności, lecz scalającej wspólnoty (togetherness)
EMOCJE NADPOZNAWANE ( emocje rozpoznawane, obdarzone obrębną nazwą) I NIEDOPOZNAWANE (nie są konceptualizowane i komentowane), AMAE jest nadpoznawana w Japonii i niedopoznawana w Ameryce.
Na zachodzie istnieje skolonność niedopoznawania i tłumienia strachu.
Dawniej rodziców ostrzegano o niebezpieczeństwie straszenia dzieci, przemilczenie tematów zw. z lękami dzieciństwa, opowieści o wyrabianiu odwagi u chłopców.
Współcześnie : należy unikać rozłąki malucha i mamy. Jeśli strach wystąpi należy okazać dziecku cierpliwość i miłość.
W społeczeństwie Amerykańskim kontrola strachu była bardzo istotna bo strach uniemożliwia zostanie jednostką efektywną - roosvelt „ jedyną rzeczą której powinniśmy się bać jest strach”
Na zachodzie uważa się emocje z wyjątkiem strach, są w znacznej mierze poza kontrolą woli oraz że zasadniczo lepiej jest je wyrażać. Tłumienie uczuć zagraża zdrowiu i jesteśmy podejrzliwi w stosunku do kogoś kto ich nei wyraża. W Japonii ludzie często starają się kontrolować emocje.
W Ameryce być szczerym to działać w zgodzie z własnymi, najgłębszymi emocjami. A Japonii pojęcie tłumaczone zwykle jako szczerość MAKOTO oznacza coś innego : wykonywać obowiązek społeczny nie podług wewnętrznych uczuć lecz dokładnie kompetentnie i bez wewnętrznych konfliktów.
Japończycy uważają bezpośredniość i asertywność amerykanów za niepokojące.
KLIMATY EMOCJONALNE
Klimat emocjonalny odnosi się do nastroju dominującego w jakiejś grupie kulturowej lub narodzie
W Ameryce panował klimat strachu - nieufności i niepokoju w którym ustaje współpraca.
W większości krajów uprzemysłowionych dominuje klimat współpracy interpersonalnej, sprzyjającej aktywności w społecznościach miejskich.