Sylabus przedmiotu/modułu kształcenia
Kod przedmiotu |
|
Rok akad./semestr (zimowy, letni) |
zimowy |
Nazwa przedmiotu |
Przedmiot do wyboru - z zakresu: fizjologii organizmów żywych Optymalizacja mineralnego żywienia roślin |
Kierunek |
Ochrona Środowiska |
Typ studiów |
studia I stopnia stacjonarne |
Rodzaj przedmiotu |
fakultatywny |
Semestr studiów |
3 |
Punkty ECTS |
2 |
Formy kształcenia (wykłady/ćwiczenia/inne) - liczba godz. |
wykłady 15, ćwiczenia 30 godz. |
Prowadzący |
Dr inż. Urszula Piszcz |
Język |
Polski |
Efekty kształcenia |
Wiedza: Student ma ogólną wiedzę na temat sposobu pobierania i przemieszczania składników pokarmowych w tkankach roślin, określa wpływ różnych czynników na problemy w zakresie zaopatrzenia w składniki pokarmowe, zna skutki występowania nadmiarów i niedoborów składników u roślin, ma wiedzę na temat wpływu warunków glebowych na bioprzyswajalność i przemieszczanie składników OŚ1_W02, OŚ1_W04, OŚ1_W11, OŚ1_W13,
Umiejętności: Student posiada umiejętności związane z pobieraniem prób, zastosowaniem testów biologicznych oraz chemicznych gleb i roślin oraz z szacowaniem zapotrzebowania roślin na składniki pokarmowe, rozpoznaje objawy nadmiarów i niedoborów składników, potrafi optymalizować warunki decydujące o ich dostępności, dobiera optymalne formy chemiczne i dawki składników niezbędne do zaspokojenia potrzeb pokarmowych, OŚ1_U02, OŚ1_U13., OŚ1_U14,
Kompetencje społeczne: Student posiada świadomość konieczności dokształcania się z zakresu wiedzy o żywieniu poszczególnych gatunków roślin, jest świadomy zagrożeń wynikających z nieuzasadnionego wprowadzania pierwiastków biogennych i metali ciężkich do łańcucha pokarmowego ludzi, stosuje naukowe metody do rozwiązywania problemów właściwego odżywiana roślin, dba o powierzony sprzęt OŚ1_K01, OŚ1 _K03, OŚ1_ K04, OŚ1_K09. |
Wymagania wstępne |
chemia, biochemia, fizjologia roślin, gleboznawstwo |
Treści kształcenia |
Metodyka wyceny potrzeb pokarmowych roślin, diagnostyka ilościowa i jakościowa składu chemicznego roślin, optymalizacja właściwości chemicznych środowiska, pobieranie i przemieszczanie składników w roślinach, możliwości suplementacji, dobór form chemicznych oraz „nośników” składników stosowanych w nawozach, optymalizacja dokarmiania roślin, nowoczesne trendy w produkcji nawozów. |
Literatura |
Fotyma M., Mercik S., Faber A. 1989. Chemiczne podstawy żyzności gleb i nawożenia. Nowotny-Mieczyńska A. (red.) 1976. Fizjologia mineralnego żywienia roślin. Mengel K., Kirkby E. 1983. Podstawy żywienia roślin. PWRiL Grzebisz W. 2009 nawożenie roślin uprawnych Cz. II Nawozy i systemy nawożenia. PWRiL. |
Metody oceny |
Wiedza: Testy pisemne ze znajomości wykładanych zagadnień. Umiejętności: Ocena poprawności sporządzania planów zaspokojenia potrzeb odżywiania roślin mikroelementami. Kompetencje społeczne: Ocena prawidłowości projektu żywienia roślin mikroelementami w zakresie jakości żywności i ochrony środowiska |
Uwagi |
|
Wykłady:
1,2). Makro i mikroelementy oraz pierwiastki śladowe; chemizm, formy występowania w środowisku. Mechanizmy pobierania i przemieszczania składników pokarmowych w roślinach.
3,4). Ważniejsze funkcje fizjologiczne oraz interakcje występujące pomiędzy składnikami pokarmowymi w organizmach roślinnych rola w nagromadzaniu biomasy oraz prawidłowym przebiegu faz fenologicznych, szacowanie wymagań pokarmowych roślin konsumpcyjnych i przemysłowych.
5,6). Przyczyny występowania nadmiarów i niedoborów, czynniki ograniczające możliwości zaspokajania potrzeb pokarmowych, diagnostyka i optymalizacja środowiska wzrostu roślin.
7,8). Nowe techniki testowania wybranych właściwości chemicznych środowiska oraz modelowanie optymalnego stanu odżywienia roślin.
9,10,11). Pośrednie i bezpośrednie oddziaływanie podaży wybranych pierwiastków na dostępność zapotrzebowanie i redystrybucję mikroskładników w roślinach. Kalibracja testów. Zagrożenia środowiskowe wynikające z wprowadzania pierwiastków biogennych i metali ciężkich do łańcucha pokarmowego ludzi i do środowiska.
12,13). Nowoczesne trendy w produkcji nawozów, właściwości, modyfikacje form występowania składników w nawozach, chelatowanie i kompleksowanie.
14,15). Optymalizacja nawożenia roślin, terminy i sposoby skutecznej aplikacji nawozów.
Ćwiczenia
1-3). Ocena czynników środowiskowych decydujących o zaopatrzeniu roślin w składniki pokarmowe. Wyliczenia dawek dodatków niezbędnych do zastosowania w doświadczeniu wegetacyjnym w celu zróżnicowania warunków pobierania mikroelementów przez rośliny jedno i dwuliścienne.
4-6). Zakładanie doświadczenia wegetacyjnego; sporządzanie roztworów oraz modyfikacja podłoża glebowego. Wysiew roślin dwu i jednoliściennych.
7-9). Dobieranie form składników, obliczanie składu chemicznego roztworów soli mikroelementowych do stosowania w doświadczeniu jako suplementacja doglebowa. Sporządzanie roztworów.
10-15). Analiza wyników doświadczeń wegetacyjnych (wazonowych i polowych), obliczanie zależności pomiędzy suplementacją makro i mikroskładników, biomasą, zawartością i nagromadzaniem w roślinach. Rozmieszczenie składników w plonach głównych i ubocznych.
16-18). Planowanie potrzeb nawożenia roślin mikroelementami, przeliczanie dawek składników oraz nawozów w zależności od technologii nawożenia. Okresy krytyczne roślin podczas przebiegu wegetacji.
19-21). Rozpoznawanie objawów nadmiarów oraz niedoborów składników pokarmowych, obserwacja możliwości przemieszczania się składników w roślinach.
22-24). Obliczanie ilości wprowadzanych z nawozami mikroelementowymi pierwiastków biogennych i metali ciężkich do środowiska.
25-27). Porównywanie efektywności działania nowoczesnych i tradycyjnych nawozów makro i mikroelementowych.
29-30). Podsumowanie wyników doświadczenia wegetacyjnego, różnice w dawkowaniu i pobieraniu składników pokarmowych pomiędzy grupami użytkowymi roślin.