Mateusz Korycki Gr. Bb I TM	PIERWSIASTKI BLOKU S
^Data wykonania: 09.01.2009r.	^Ocena:	^Podpis:

DOŚWIADCZENIE I

2-3 cm wstążki magnezowej chwycić w szczypce i zapalić w płomieniu palnika. Natychmiast po zapaleniu wyjąć wstążkę z palnika i trzymać nad szkłem zegarowym. Następnie dodać klika kropli wody. Całość dokładnie wymieszać bagietka szklaną i przelać do probówki. Za pomocą fenoloftaleiny zbadać odczyn roztworu.

- w obecności płomienia 2Mg + O₂ 2MgO

- w obecności wody MgO + H₂O Mg(OH)₂

Po dodaniu fenoloftaleiny do powstałego wodorotlenku magnezu, roztwór zabarwił się na kolor fioletowo-różowy. Świadczy to o obecności OH.

DOŚWIADCZENIE II

Na łyżce do spalań, spalić siarkę. Podać kilka kropli wody i za pomocą papierka uniwersalnego zbadać odczyn roztworu.

- w obecności płomienia S₃ + 3O₂ 3SO₂

- w obecności wody SO₂ + H₂O H₂SO₃

Do substancji wkładamy wskaźnik uniwersalny. Wskaźnik barwi się na czerwono co pokazuje nam że mamy do czynienia z kwasem.

DOŚWIADCZENIE III

Do 4 probówek wprowadzić kolejno po 3 krople roztworu:

- do I chlorku wapnia i węglan sodu

- do II chlorku baru i siarczan (VI) sodu

- do III siarczan (VI) miedzi (II) i wodorotlenku sodu

- do IV chlorku magnezu i siarczan (VI) sodu

DOŚWIADCZENIE IV

Wytrącanie osadów węglanów: wapnia, strontu, baru. W tym celu do 3 probówek zawierających kolejno sole wapnia, strontu, dodać roztwór węglanu sodowego (aż do otrzymania osadu). Zbadać rozpuszczalność otrzymanych węglanów w 2M roztworze kwasu solnego. Kwas solny dodawać ostrożnie kroplami.

1.

2.

3.

DOŚWIADCZENIE V

Wytrącanie osadów siarczanów (Vi): wapnia, strontu i baru. W tym celu do trzech probówek, zawierających kolejno roztwory soli wapnia, strontu i baru, dodać kilka kropli roztworu siarczanu (VI) sodowego (jednakowe ilości). Zbadać rozpuszczalność otrzymanych osadów w HCl.

1.

*- reakcja zachodzi przy dużym stężeniu CaCl₂

2.

3.

Siarczany trudno rozpuszczalne w kwasach

CaSO₄+HCl nie zachodzi

DOŚWIADCZENIE VI

Drucik platynowy, zakończony uszkiem, dokładnie oczyścić, zanurzając go w stężonym kwasie azotowym, a następnie wyżarzając w utleniającej strefie płomienia palnika (czysty drucik płomieniowy nie powinien zabarwić płomienia).

Następnie oczyszczony drucik platynowy zanurzyć w nasyconym kwasie azotanu (V) barowego i powtórnie wprowadzić do płomienia palnika, zwracając uwagę na charakterystyczne zabarwienie płomienia. Doświadczenie powtórzyć z nasyconymi roztworami azotanu (V) strontu i wapnia. Przed każdym doświadczeniem drucik należy przemyć w stężonym kwasie azotowym (V) i wyżarzyć w płomieniu palnika.

Ca- kolor ceglasto-czerwony

Sr- kolor karminowy

Ba- kolor żółtozielony

W skutek ogrzewania berylowców ich elektrolity wchodzą na wyższy poziom energetyczny, kiedy wracają wydzielają energię w postaci promieniowania które są odpowiedzialne za barwienie płomienia.

---