Cechy sztuki średniowiecza:
DYDAKTYZM: pareneza, pouczenie. Lietratura stawia idealny wzorzec do naśladowania. Po raz pierwszy pojawia się w starzożytnej Grecji.
Arystoteles i Platon mówią "jak żyć", co jest dobre, a co złe. Literatura ta ma wychowywać człowieka.
"Pieśń o Rolandzie" - bohater dzieła to godny wzór do naśladowania - odważny, silny fizycznie, dba o sławę, wierny królowi, szlachetny, występuje w obronie słabszych, honorowy.
Św. Aleksy - byl przykladem człowieka, który rzeczy ziemskie uważał za mniej ważne, niż nadprzyrodzone. Podporządkowywał życie codzienne wizji życia wiecznego. Był pokorny, dużo się modlił, znosił poniżenia, umartwiał się, życie ziemskie traktował jako etap przejściowy do życia w raju.
ALEGORIA: jest to poszczególny motyw, lub zespół motywów, które obok znaczenia doslownego ma także znaczenie ukryte. Alegoria oparta jest na konwencji i tradycji. Jest bardziej jednoznaczna, podlega zasadniczo jednej tylko interpretacji, która wymaga od odbiorcy odpowiedniej erudycji i znajomości reguł odczytywania.
Np. w sztuce średniowiecza na obrazach śmierć przedstawiona jest jako kostucha.
SYMBOL: motyw, lub zespół motywów występujący w dziele, który jest znakiem treści głęboko ukrytych i niejasnych, mających za zadanie kierować ku nim myśl czytelnika. Symbol otwiera możliwości ,różnych rozumień i interpretacji. Znamienną właściwością symbolu jest chwiejność i niepewność znaczenia, które należy mu przypisywać. W związku z tym jest on nieprzetłumaczalny.
IDEALIZACJA: stosowany w sztuce i literaturze sposób przedstawienia rzeczywistości według określonego wzorca (np. estetycznego, moralnego itp.) uznanego za doniosły (idealny). Postulat idealizacji pojawil się w estetyce antycznej m.in. w znanej formule Arystotelesa, mówiącej, ż edzieło literackie winno przedstawiać ludzi nie takich, jakimi są, lecz takich, jakimi być powinni. Za antykiem kategorię idealizacji przyjęło średniowiecze.
KONTRAST:
HIPERBOLIZACJA: