HASŁO TYGODNIA: Polskie legendy

TEMAT DNIA : ,,Kraków dawna stolica Polski”

Data: 16.03.2011r

Grupa: III (kl. I)

Miejsce: świetlica szkolna

Prowadzący: Elżbieta Calik

CELE OGÓLNE: poznanie zabytków swojego miasta - Krakowa.

CELE OPERACYJNE :

Uczeń potrafi:

- potrafi uważnie wysłuchać utworu literackiego,
- wypowiada się na dany temat,
- ułożyć puzzle z zabytkami Krakowa i powiedzieć o nich kilka słów,

- ulepić z modeliny smoka,

- zaimprowizować minę smoka.

METODY:

• słowne: opowiadanie,

• oglądowe: pokaz, obserwacja,

• praktycznego działania: gry i zabawy dydaktyczne

FORMY PRACY:

• zbiorowa,

• w grupach

• indywidualna,

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: legenda „O Smoku Wawelskim”, pocięte pocztówki - 5 sztuk (przedstawiające Barbakan, Kościół Mariacki, Sukiennice, Bramę Floriańską, Wawel), modelina.

CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA

CZYNNOŚCI UCZNIA

Wita dzieci. Wprowadza do tematu zajęć zagadką: Jak ma na imię dawna stolica przez którą płynie błękitna Wisła? Gdzie dumny Wawel i Smocza Jama, skąd słychać co dzień melodię znaną. Czyta legendę: „O smoku wawelskim” Dzieli uczniów na 5 grup po 4 osoby. Rozdaje puzzle (wcześniej wycięte pocztówki z zabytkami Krakowa). Nauczyciel krótko opowiada najważniejsze informacje o głównych zabytkach Krakowa. Zabawa „Smocze miny” Praca plastyczna - smok Zakończenie zajęć

Siadają w kręgu. Rozwiązują zagadkę. Odpowiadają na pytania: Kto występował w bajce? Jaki był smok? Czy wszystkie smoki są złe? Kto sobie ze smokiem poradził i w jaki sposób? Jaką dostał nagrodę? W grupach układają puzzle : Sukiennice, Barbakan, Kościół Mariacki, Wawel, Brama Floriańska. Każda grupa opisuje ułożony obrazek. Pokazują miny smoka na sygnał nauczyciela: złego, radosnego, zdziwionego, przestraszonego, groźnego, obojętnego, zaciekawionego itp. Wykonują smoka za pomocą modeliny. Podsumowanie, posprzątanie stanowisk pracy, wybranie najładniejszej pracy. Pożegnanie.

Legenda

    Dawno, dawno temu w grodzie Kraka zamiast króla panował wielki strach. Pod zamkiem zamieszkał bowiem olbrzymi i okrutny smok. Każdego dnia okoliczni mieszkańcy musieli przynieść mu kilka krów, byków, owiec a ostatecznie drobiu.  

    Najodważniejsi śmiałkowie próbowali rozprawić się z żarłocznym potworem, ale w pojedynku ze smokiem stawali się jego obiadem lub kolacją. Ani mądry król, ani jego najmądrzejsi doradcy nie potrafili znaleźć wyjścia z tej sytuacji.

   W tym czasie w okolicach Wawelu żył młody szewczyk imieniem Skuba. A że był dobrym chłopcem, to postanowił znaleźć sposób na zniszczenie smoka. Pewnego dnia stanął przed królem i rzekł:

- Pozwól królu, że pokonam smoka.

- Ty? - zdziwił się Krak, bowiem żal mu się zrobiło dzielnego chłopca.  Nie mając innego wyjścia  zgodził się na jego prośbę.

    Skuba nie marnował czasu. Od razu zabrał się do roboty. Wypchał skòry baranie siarką i smołą, a następnie zaszył je i podrzucił pod smoczą jamą. Żarłoczny smok, gdy tylko zobaczył zwierzęta, natychmiast je połknął. Jak po każdym porządnym posiłku i tym razem odbiło mu się ogniem, a wtedy w jego brzuchu buchnęły gorące płomienie. Smok szybko pobiegł do pobliskiej rzeki Wisły i zaczął zachłannie pić wodę w nadziei, że ugasi wewnętrzny pożar. Pił i pił, a jego brzuch był coraz większy i większy…. Aż wreszcie pękł.

    W ten to sposób w państwie Kraka znowu zapanowała radość. A dzielny szewczyk Skuba stał się ulubieńcem mieszkańców krainy Kraka.

---