Pojęcie inwestycji: Inwestycją - nazywamy zaangażowanie określonej sumy pieniędzy celu osiągnięcia przyszłych korzyści (najczęściej zwrotu zainwestowanej kwoty wraz z zyskiem) Inwestycje rzeczowe - są to inwestycje w rozwoju przedsiębiorstwa (zatrzymanie kapitału wewnątrz przedsiębiorstwa). Zaliczamy tu np. zakup Nawych maszyn czy środków transportu, przyjęcie innej firmy, opracowanie nowych produktów. Inwestycje finansowe - polegają na „wprowadzeniu” kapitału na zewnątrz przedsiębiorstwa. Polega ona na zakupie instrumentów finansowo (np. obligacji skarbowych, bonów skarbowych, akcji innych firm (ale nie po to by przejąć nad nimi kontrolę)). Dokonującego inwestycji nazywamy inwestorem. Najczęściej wyróżnia się trzy grupy inwestorów na rynku finansowym: - inwestorzy indywidualni - osoby fizyczne - inwestorzy instytucjonalni - instytucje czyli np. fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne, przedsiębiorstwa w tym banki, firmy ubezpieczeniowe - inwestorzy zagraniczni - posiadają swoją siedzibę poza granicami kraju. Rynek finansowy możemy podzielić na segmenty wg typu instrumentów finansowych na: rynek pieniężny, rynek kapitałowy, rynek instrumentów pochodnych, rynek produktów bankowych. Na rynkach finansowych możemy mieć do czynienia z rynkiem pierwotnym lub wtórnym. Rynek pierwotny - jest to rynek na którym emitent papierów wartościowych proponuje nabycie papierów wartościowych nowej emisji. W ten sposób emitent pozyskuje kapitał. Rynek wtórny - najprościej można określic jako rynek transakcji w których emitent już nie występuje. Na rynku wtórnym inwestorzy handlują papierami wartościowymi miedzy sobą. Podsumowując można powiedzieć, że ryne pierwotny jest rynkiem powstawania instrumentów finansowych a rynek wtórny jest rynkiem obrotu tymi instrumentami. W ramach rynku finansowego możemy tez wyodrębnić rynek publiczny i niepubliczny. Na rynku niepublicznym oferta jest kierowana do mniej niż 100 oznaczonych adresatów (rynek pierwotny). Na rynku wtórnym transakcje zawierane są w sposób nie wystandaryzowany z zachowaniem ogólnych przepisów prawa. Na rynku publicznym emitent składa propozycję nabycia do więcej niż 100 podmiotów lub nieoznaczonego adresata. Na rynku finansowym możemy też mieć do czynienia z rynkiem giełdowym lub pozagiełdowym. Rynek giełdowy jest tworzony przez Giełdy papierów Wartościowych (np. GPW w Warszawie, NYSE w USA, TSE w Japonii). Na rynku pozagiełdowym obrót dokonuje się bez korzystania z urządzeń, oprogramowania giełdy (poza giełdą). Rynek pozagiełdowy w Polsce tworzy spółka Bond Spot dawniej MTS-Ceto. Bardzo znanym przykładem rynku pozagiełdowego jest rynek MASDA w USA. Rynek pieniężny jest to rynek instrumentów dłużnych o terminie wykupu poniżej 1 roku. Do najważniejszych instrumentów rynku pieniężnego zaliczamy: - bony skarbowe - papiery dłużne emitowane przez Skarb Państwa. Są one oprocentowane na zasadzie dyskonta, ich termin wykupu określa się w tygodniach. Mamy np. bony 13-tygodniowe, 26-tygodniowe, 52-tygodniowe. Bony skarbowe mają nominały 10 000. - bony komercyjne - krótkoterminowe papiery dłużne emitowane przez przedsiębiorstwo. - certyfikaty depozytowe - papiery wartościowe stwierdzające zdeponowane banku określonej sumy na ustalony okres wg. określonej stopy procentowej (lokaty na okaziciela mają walor zbywalności) Instrumenty finansowe - o terminie wykupu przekraczającym rok lub w ogóle bez oznaczonego terminu spłaty są instrumentami rynku kapitałowego. Środki pozyskane na rynku kapitałowym najczęściej służą finansowaniu inwestycji, natomiast środki pozyskane na rynku pieniężnym służą finansowaniu bieżącej działalności np. zakup materiałów do produkcji, zapłata wynagrodzeń pracownikom). Instrumentami rynku kapitałowego są: akcje - są to papiery udziałowe poświadczające udział w majątku spółki akcyjnej. Obligacje - są natomiast instrumentami dłużnym czyli rodzajem pożyczki udzielonej emitentowi. Instrumenty pochodne - są to instrumenty finansowe, których bieżąca cena jest uzależniona od wartości tzw. instrumentu bazowego. Instrumentem bazowym może być np.indeks giełdowy, cena akcji konkretnej spółki, kurs walutowy obcej, ceny metali szlachetnych, ceny metali przemysłowych, ceny zbiór. Najpopularniejszymi instrumentami pochodnymi są kontrakty terminowe i opcje. Zawieranie kontraktów terminowych i opcji można porównać do zakładu w którym obstawiamy zwrost lub spadek określonego instrumentu bazowego. Ważną cechą kontraktów terminowych jest ich elastyczność polegająca na tym, że możemy zarabiać na wzroście instrumentu bazowego (tzw. pozycja długa) lub na spadku ceny instrumentu bazowego (pozycja krótka). Aby zmniejszyć ryzyko związane z zakupem papierów wartościowych stosuje się różne analizy oraz proste metody (sposoby) inwestowania. Rozróżniamy 3 główne rodzaje analiz: - analiza fundamentalna - koncentruje się na sytuacji finansowej spółki, a także sytuacji, branży w której działa spółka oraz sytuacji makroekonomicznej, korzysta ona ze sprawozdań finansowych spółek, czyli bilansu rachunku zysków i strat. Zmierza ona do oceny ile wart jest dany instrument finansowy w danym momencie. Bada kondycję finansową spółki. - analiza techniczna - zakłada że przyszłe zmiany cen zależą od dotychczasowych notowań dlatego analizuje ona historyczne zmiany cen i obrotów. - analiza portfelowa - to całokształt narzędzi ułatwiający taki dobór papierów wartościowych do portfela, który zapewni max zysk przy wybranym poziomie ryzyka. Skupia się ona na optymalnym doborze akcji do portfela. Posługuje się narzędziami statystycznymi np. ryzyko jest mierzone odchyleniem standardowym. Poza w/w analizami istnieja tez proste metody inwestycyjne nie wymagające pracochłonnych analiz zaliczamy tu np.: - kup i trzymaj - polega ona na kupieniu akcji określonych spółek (np. dużych i silniejszych przedsiębiorstw tzw. blue chips i trzymaniu ich przez długi okres - długi okres jest tu rozumiany jako przynajmniej 7,5 - 10 lat) - metoda uśrednienia kosztów - inwestor regularnie kupuje papiery wartościowe za tę samą kwotę (co miesiąc, co kwartał albo pół roku) dzięki temu zmniejsz ryzyko krótkoterminowych wahań cen uśredniając koszt zakupu) Metoda stałej kwoty kapitału akcyjnego - polega na utrzymaniu stale tej samej kwoty ulokowanej w akcjach. Jeśli wartość tego pakietu akcji wzrosła sprzedajemy nadwyżkę ponad założoną wcześniej kwotę i kupujemy za to instrumenty bezpieczne np. obligacje. Jeśli wartość akcji spada sprzedajemy część bezpiecznych instrumentów i kupujemy za to akcje. - metoda stałej relacji - bardzo podobna do poprzedniej z tym, że proporcje portfela są wyrażone procentowo czyli np. utrzymujemy portfel złożony z 60% z akcji a w 40% z instrumentów bezpiecznych. - metoda cenowo wskaźnikowa - polega na automatycznym sprzedawaniu lub kupowaniu instrumentów finansowych jeśli określają wskaźnik (albo grupa wskaźników) przekroczy założony na początku poziom. Wskaźnikami mogą być np. indeks giełdowy, średni wskaźnik c/z cena do zakupu, średni wskaźnik c/wk cena o wartości księgowej c/z=cena/zyski na 1 akcję c/wk=cena/wartość księgowa na 1akcję - metoda wyczekiwania na spadek cen nowo wprowadzonych akcji - wg badań tuz po debiucie giełdowym (nawet udanym) cena akcji debiutantów zachowuje się gorzej niż reszta rynku lub gorzej niż inne spółki w branży. Czas w którym stopy zwrotu mogą być poniżej przeciętnej to nawet 1,5 do 2 lat po debiucie. GPW w Warszawie S.A. - organizuje ona rynek giełdowy w Polsce. Powstała w kwietniu 1991r. jako spółka założona przez Skarb Państwa. Na giełdzie dokonuje się regularny obrót ściśle określonym instrumentami finansowymi pomiędzy członkami giełdy zawsze w tym samym miejscu i czasie. Członkami giełdy są określone domy maklerskie. Inwestorzy mogą składać zlecenia kupna i sprzedaży instrumentów finansowych tylko za ich pośrednictwem. Ceny (kursy) notowanych instrumentów są kształtowane siłami popytu i podaży na dany instrument. Na GPW notowanych jest obecnie 374 akcje (w tym 25 zagranicznych emitentów). Wartość rynkowa wszystkich spółek notowanych na GPW czyli kapitalizacja wynosi około 667 miliardów zł z czego 326 przypada na spółki zagraniczne. Bond Spot S.A. (MTS-Ceto) - spółka organizująca rynek pozagiełdowy w Polsce. Powstała w styczniu 1996r z inicjatywy największych polskich banków i domów maklerskich. Początkowo miał to być rynek ułatwiający pozyskanie kapitału dla spółek niespełniajacych wymogów GPW (np. o małej kapitalizacji, krótkiej historii itp.) obecnie na rynku tym handluje się głównie obligacjami, obrót akcjamipraktycznie zamiera (obecnie jest tam notowanych 5 spółek, a 2003 było ich jeszcze 22) Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) - organ administracji rządowej nadzorujący rynek finansowy . KNF przejęła wcześniejsze zadania i kompetencje zlikwidowanych: Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych oraz Komisji Nadzoru Bankowego, a zatem KNF nadzoruje rynek kapitałowy, ubezpieczeniowy i sektor bankowy. Na rynku kapitałowym zadania KNF to zadania dawnej Kwig czyli: - decyduje ona o dopuszczeniu papierów wartościowych do publicznego obrotu - ściga nadużycia i przestępstwa giełdowe np. manipulacje kursem instrumentu finansowego, wykorzystanie informacji poufnej, wprowadzenie w błąd inwestorów przez emitentów - upowszechnia wiedzy o rynku papierów wartościowych Ważną instytucja polskiego rynku kapitałowego jest Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (KDPW). Do zadań KDPW należą: - rozliczenie transakcji zawieranych na rynku papierów wartościowych - prowadzenie depozytu papierów wartościowych a w szczególności rejestrowanie papierów wartościowych dopuszczalnych do publicznego obrotu oraz nadzorowanie zgodności emisji z liczbą papierów wartościowych znajdujących się w obrocie na rynku - obsługa realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych do dywidendy lub do odsetek Domy Maklerskie - pośredniczą w transakcjach kupna i sprzedaży instrumentów finansowych (na rynku pierwotnym, pośredniczą między emitentem a inwestorami, a na rynku wtórnym miedzy inwestorami). Ponadto domy maklerskie mogą: - zarządzać cudzym portfelem papierów wartościowych na zlecenie - mogą nabywać i sprzedawać papiery wartościowe na własny rachunek w ramach pełnienia fnkcji animatora rynku (albo marke mekera). Indeksy giełdowe - są to średnie z notowań określonej grupy spółek. Formuły obliczania indeksów mogą być różne np. indeks może być ważony kapitalizacją bądź nie, może uwzględniać dochody z dywidend lub nie uwzględniac itp. Indeksy umożliwiają łatwiejszą orientację w sytuacji na rynku tzn czy rynek rośnie czy spada i ajka jest siła tego ruchu. Na GPW mamy następujące indeksy: WIG20 - indeks 20 największych spółek giełdowych mWIG40 - indeks 40 średnich spółek giełdowych - o średniej kapitalizacji sWIG 80 - indeks 80 małych spółek WIG w skład indeksu wchodzą wszystkie spółki notowane na GPW spełniające kryteria bazowe Kryteriami bazowymi są: - liczba akcji w wolnym obrocie większa od 10% - wartość akcji w wolnym obrocie większa od 1 mln euro - spółka nie może być oznaczona w sposób szczególny, a szczególne oznaczenia otrzymuje spółka zagrożona bankructwem. Analiza techniczna jest metodą przewidywania przyszłych ruchów cen instrumentu finansowego za pomocą analiz historycznych (dotychczasowych) zmian jego ceny i obrotów. Początki analizy technicznej sięgają XVII w. wówczas to w Japoni zaczęto stosować wykresy świecowe. Analiza techniczna zakłada że: - bieżąca cena instrumentu finansowego uwzględnia wszystkie czynniki fundamentalne mogące mieć wpływ na cenę instrumentu finansowego - ceny podlegają trendom czyli mają tendencję do poruszania się w określonym kierunku przez dłuższy czas - istnieją wzory zachowania się rynku (formację) Zarzutami wysuwanymi wobec analizy technicznej jest to że: -stanowi ona samospełniające się przepowiednie - nie można wykorzystywać informacji historycznych do przewidywania przyszłości - badania dotyczące efektywności rynku wskazują że rynek jest efektywny w formie słabej (choć nie wszystkie). Jeśli rynek jest efektywny w formie słabej oznacza to że wykorzystując analizę techniczną nie uda nam się w długim terminie osiągnąć ponad przeciętnej stopy zwrotu. Rozróżniamy dwa rodzaje analizy technicznej i w związku z tym także dwie grupy ich narzędzi: 1)Klasyczna analiza techniczna (subiektywna) - jej narzędzia to np. linie trendu, poziomu wsparcia i oporu, formacje 2) Obiektywna analiza techniczna (statystyczna) - opiera się na narzędziach statystycznych typu średniej kroczącej, oscylatory, budowanie automatycznych systemów transakcyjnych Główne rodzaje wykresów giełdowych: - wykres liniowy - wykres słupkowy: dół słupka- cena min, góra słupka - cena max, wszystkie boczne lewe - cena otwarcia, wszystkie boczne prawe - cena zamknięcia - wykres świecowy - świeczki białe - wzrost, świeczki czarne - spadek - wykres punktowo symboliczny - kolumny kółek i krzyżyków zawsze są nieprzemienne, kółko - spadek, krzyżyk - wzrost Kierunki trendy: - trend wzrostowy - seria coraz wyżej położonych szczytów i dołków - trend spadkowy - seria coraz niżej położonych szczytów i dołków - trend horyzontalny (boczny) - kurs instrumentu finansowego waha się w pewnych granicach, które możemy oznaczyć poziomymi liniami (brak trendu) Stopnie trendu: trend długoterminowy, trend średnioterminowy, trend krótkoterminowy Czas trwania tych trendów jest kwestią w dużej mierze subiektywną - zależy od horyzontu inwestycyjnego konkretnego inwestora. W literaturze trend długoterminowy to najczęściej trend trwający powyżej roku, średnioterminowy - to trend kilkumiesięczny(do 1 roku) krótkoterminowy - to trend od 1 miesiaca Parametry wykresu: - wykres dzienny - jeden słupek albo 1 świeczka oznacza 1 dzień - wykres tygodniowy - 1 słupek albo 1 świeczka oznacza 1 tydzień Rysowanie linii trendu: - aby wykreślic linię trendu wzrostowego należy przeprowadzić linięprzez przynajmniej 2 kołki z których drugi jest położony wyżej niż pierwszy. - aby wykreślić linię trendu spadkowego należy poprowadzić linie przez przynajmniej 2 szczyty, z których drugi jest położony niżej niż pierwszy. 1) linia trendu powinna przebiegać jak najbliżej wykresu w pewnych okolicznościach może go nawet przecinać 2) linia trendu powinna być kreślona w oparciu o zakres wahań cen, czyli np. na wykresach słupkowych albo świecowych. 3)im więcej punktów odbicia wykresu od linii trendu tym lepiej 4) im dłuższa linia trendu tym większe ma znaczenie Kanał trendowy. - tworzy go linia rozległa do linii trendu, czyli przy trendzie spadkowym łączy ona dna, a przy wzrostowym szczyty. Oś OY na wykresie może pokazywać równe procentowe zmiany cen albo równe zmiany cen w wyróżnieniu wartościowym. 1) skala nazywa się logarytmiczną (równym odległościom na osi OY odpowiadają równe procentowe zmiany cen) 2) skala nazywa się liniową (równym odcinkom na osi OY odpowiadają równe zmiany ceny w wyróżnieniu wartościowym Skala logarytmiczna jest częściej używana. Liniowej można uzywać ewentualnie do wykresów na których mamy mały zakres notowań i/lub mały zakres wahań cen. Kąt nachylenia linii trendu powinien wynosić ok. 45°. Jeżeli trend biegnie zbyt stromo to najprawdopodobniej w przyszłości nastąpi powrót do zwrotu bliższego 40°. Dostosowanie linii trendu - czasem cena zaczyna zbyt mocno odchylać się od linii trendu i traci w ten sposób swoją przydatność. Trzeba ją wtedy dostosować do nowych wariantów. Jeśli trend zwalnia, nową, linię wyznaczamy z tego samego punktu co starą. Jeśli trend przyspiesza - rysujemy od miejsca, w którym trend przyspieszył. Przełamanie linii trendu - na każde przecięcie linii trendu przez wykres oznacza istotne przełamanie linii trendu. Możemy mieć bowiem do czynienia z nieznacznym przełamaniem. W celu oceny czy przełamanie jest istotne stosuje się tzw. filtry: - filtr procentowy - przełamanie jest istotne jeżeli ceny oddalają się od linii trendu o np. 3% - filtr czasowy - przełamanie uznaje się za istotne jeżeli: cena zamknięcia jest przez określoną liczbę dni poza linią trendu (najczęściej przyjmuje się 2-3 dni) - filtry mieszane - wykorzystują połączenie filtra procentowego i czasowego Przełamana linia trendu spadkowego staje się często wsparciem, a przełamana linia trendu wzrostowego staje się oporem. Wsparcie - poziom ceny powstrzymujący dalsze spadki albo poziom ceny ktry mógłby ewentualnie w przyszłości powstrzymać spadki Opór - jest to poziom ceny powstrzymujący dalsze wzrosty (albo poziom który mógłby w przyszłości je powstrzymać) W trendzie wzrostowym wsparcie i opór położone są coraz wyżej, w s trendzie spadkowym coraz niżej. Najbliższy opór jest wyznaczony przez najbliższy szczyt, najbliższe wsparcie przez najbliższe dno. Często jakoważne poziomy wsparcia i oporu występują okrągłe poziomy cennp.10zł,20zł,100zł,itd. Przełamane wsparcie często staje się oporem, a przełamany opór wsparciem. Zasięg korekty - trend nie biegnie jednostajnie w górę albo w dół. W trendzie wzrostowym występują korekty spadkowe, a w trendzie spadkowym występują korekty wzrostowe. Korekta znosi najczęściej od 1/3 do 2/3 uprzedniego ruchu cen, przy czym często korekta wynosi 50% uprzedniego ruchu w dół lub w górę. Część analityczna zamiast poziomów 1/3 i 2/3 używa poziomów 38% 62% albo zaokrąglenia 40%, 60%. Jeżeli poszukujemy okazji zo kupna podczas korekty możemy wyznaczyć obszar od 1/3 do 2/3 zniesienia i próbować kupić w tym obszarze. Luki - są to obszary na wykresie, w których nie dokonano żadnych transakcji. - luka startu (przełamania) - towarzyszy wyłamaniu z formacji, często przy wysokich obrotach występuje w sytuacjach odwrócenia trendu. - luka zwykła - występuje wewnątrz trendu horyzontalnego, nie wystepuje przy niej zwiększone obroty i jest ona najmniej przydatna do prognozowania - luka ucieczki (pomiarowa) - występuje mniej więcej w połowie trendu wzrostowego lub spadkowego (stąd nazwa pomiarowa) - luka wyczerpana - pojawia się pod koniec trendu wzrostowego lub spadkowego. Jej zapełnienie oznacza zazwyczaj wyczerpanie trendu i jego odwrócenie. Nie zapełniona tworzy wraz z występującą po niej luką startu tzw. wyspę odwrotów. Jeśli wcześniej wystąpiły luki startu i ucieczki możemy się domyślać, że mamy do czynienia właśnie z luką wyczerpania. Formacje - są to pewne wzory (kształty) na wykresie cen, których wystąpienie może oznaczać określone zachowanie rynku w przyszłości (odwrócenie albo kontynuacje dotychczasowego trendu). Formacja odwrócenia trendu - są to zwykle formacje długoterminowe, im dłuższy czas formowania się tym większe znaczenie ma formacja. Obroty powinny wzrosnąć przy wybiciu z formacji (chociaż nie musi tak być przy odwróceniu trendu wzrostowego). Formacja kontynuacji trendu - tworzy się krócej niż formacje odwrócenia - zwykle są to formacje krótko i średnioterminowe. Obroty spadają w trakcie budowania formacji i zwiększają podczas wyboru z niej. Chorągiewki i flagi są najbardziej wiarygodnymi formacjami kontynuacji trendu. Najbardziej wiarygodnymi formacjami odwrócenia trendu są „głowa i ramiona” i „odwrócona głowa i ramiona”. Flagi i chorągiewki są to formacje krótkotrwałe. Trójkąt symetryczny - zwykle jest formacją kontynuacji trendu ale czasem (jako formacja długoterminowa odwraca trend) Trójkąt zwyżkujący - zapowiada wzrosty - jest albo formacją albo kontynuacją trendu wzrostowego albo odwrócenia trendu spadkowego Trójkąt zniżkujący - zapowiada spadki cen (czyli albo jest formacją kontynuacji trendu spadkowego albo odwrócenia trendu wzrostowego Klin - nachylony przeciwnie do głównego trendu zapowiada jego kontynuację, nachylony w stronę zgodny z trendem zapowiada jego odwrócenie. Średnie kroczące - powstają przez obliczenie średniej z ostatnich n notowań np. średnia 5-sesyjna powstaje przez obliczenie średniej z ostatnich 5 notowań. Średnie kroczące ułatwiają identyfikację trendu. Wyróżniamy: - prostą średnią kroczącą - SMA -jest to średnia arytmetyczna - najprostsza i najczęściej stosowana - ważoną średnią kroczącą - WMA - najwyższe wagi przypisuje cenom najnowszym, a najniższe wagi najstarszym - wykładniczą średnią kroczącą - EMA - średnia wyrównywania wykładniczą, która podobnie jak WMA przypisuje najwyższe wagi cenom najnowszym, a najniższe wagi najstarszym Średnie kroczące - mogą być wykorzystywane w prostych systemach transakcyjnych do generowania sygnałów kupna i sprzedaży. Są też wykorzystywane w celu obliczenia innych wskaźników (MACD). W celu otrzymania sygnałów kupna i sprzedaży możemy używać pojedynczej średniej kroczącej albo dwóch czy nawet trzech średnich o różnych długościach. Wykorzystanie pojedynczej średnej kroczącej: - sygnał kupna - kiedy kurs przebija średnia od dołu - sygnał sprzedaży - kiedy kurs przebija średnią od góry Wykorzystanie dwóch średnich kroczących (średniej krótszej i średniej dłuższej) np. 11-sesyjnej i 40-sesyjnej: - sygnał kupna - średnia krótsza przebija od dołu średnią dłuższą - sygnał sprzedaży - średnia krótsza przebija od góry średnią dłuższą Oscylatory - pełnią rolę pomocniczą w stosunku do klasycznej analizy trendu. Mogą one: - dawać sygnał kupna i sprzedaży - informować o wykupieniu lub wyprzedaniu - informowac o dywergencjach (odwrotnym zachowaniu kursu instrumentu finansowego i oscylatora, czyli np. kurs instrumentu rośnie a oscylator spada) Najważniejsze oscylatory to: - MACD - wskaźnik zbieżności i rozbieżności wykładniczych średnich kroczących (12- i 20-sesyjna). Sygnał kupna pojawia się kiedy MACD przebija poziom 0 od dołu a sygnał sprzedaży pojawia się kiedy MACD przebija poziom ) od góry. -ROC - wskaźnik impetu, czyli szybkości, gwałtowności trendu - RSI - porównuje obecnie zchowania danego instrumentu z jego zachowaniem w przeszłości - oscylator stochastyczny - jest uzywany do poszukiwania dywergencji.
|