OKOPIEŃ SŁAWIŃSKA rola konwencji w procesie historycznoliterackim
-konwencja w tym art. To: ponadindywidualne zwyczaje lu normy decy dujące o pojawianiu się i sposobach organizacji wszelkich rozróżnialnych elemntów utworu.(także same lementy dzieła)
-istnienie konwencji jest faktem społecznej świadomości pewnych kregów odbiorczych (powszechnoś, normy przez jednostke zastane)
-trwałość konwencji wynika z ich ponadjwednostkowego charakteru i oparcia w tradycji
-badanie konwencji wiąże się z socjologia literatury- tymi badaniami, które sa zorienotwany antyindywidualistycznie-wykorzystujaceymi kategoiwe generalizujące - styl, problem, gatunek itd.
-pojęie konwenji może gra rolę uniwersalnego terminu interpretacyjnego (przeciwstawne mu pojęcie oryginalności)
-kluczem do wyjasniania literaury bywa kryterium społeczności i kryt. Indywidualności
-koncepcja Harrego Levina: konwencje można opisac jako konieczna różnice między sztuka i życiem, cytował on Sarceya: sztuka dramatyczna jest suma konwencji.
-żródła konwencji wywodzone sa z niewystarczajacych mozliwości naśladowczych sztuki - wiaże się to z mimetyczna teoria sztuki (najłatwiej było mówi o dramacie)
-na gruncie pewnego stanu systemu językowego zmieniac się mogą wielokrotnie systemy poetyckich konwencji
-nowe konwencje wyrabaija się w opozycji do już istniejącyh, o kierunku zmian decyduje ideał estetyzny danej epoki (ekspozycja iluzji prawdziwości, lub swoistoci żywiołu sztuki.)
-czyli auttorka wywodzi teorie konwenji z opzycji miecdczy życiem a sztuką - przestaje mieć sens gdy odnieśc to do prądów realistycznych - sa to prady antykonwencjonalne
-każdy składnik utworu może zostac poddany konwcencjonalizacji - zmiany układu sa objawami zmiany stylu(stałość układu=jedność stylu)
-konwencjonalizacji mogą podlegać elemnty od postych do złozonyh struktur.
-przejawem konwencji może być prfowaniec pewnych typów słowotwórczych . Łatwiej podlegaja konwencjonalizacji (pozbawione sa piętna historycznego) gdy: schematy nie sa wypełnione semantycznie , elemnty sa rozparywane w izolacji.
-form,y trałe uzykuja literakie wcielenie popzez realizacje historyczne, a wie c zmienne
-im ogólniejsza kategoria wyróznianych zjawisk literackich , tym wieksza schematyzacja cehuje właściwy jej układ poetyckich zasad, zmniejsza się lizba współtworząych go zasad, zwiększa się ich abstrakcyjność. Słanie zindywidulizowanie poetyckie.
-wartość poetyckanie przysługuje normom rozwazanym abstrakcyjnie i w izolacji, zalezy od ich konkretyzacji historycznych. Wartośc poetycka jest więc funkcja poetyckiego użycia.
-każda forma może wchodzi w rozmaite związki z innymi. Gdy wprowaza się wykształona konwencje w nowy kontekst, powstaej nowa jakość literacka (można znaleść k. w najbardziej nowatorskich dziełach) Można to odnieś nawet do gatunku.Wtedy traci nacechowanie konwencjonalne.
-już zastosowanie języka przynosi konwencje- zasad tego języka. Ale lit.ma mozliwości odchylania się od norm językowego obyczaju. (poezja)
-konwencje ścieraja się na poziomie organizacji dodattkowej - respektwanie konwecji językowej daje zabezpoieczenie jedynie podstawowemu rozmieniu tekstu. (np. ay wypoiedź uznana została za poetycka, należy poddać ja tekiej organizacji, która daje się społecznie zidentyfikowac jako poetycka. - bo w świadomości zawsze istnieje jakiś wzorzec poetyckości.
-konwencje sa badziej rygorytyczne jeśli pełnia wyznazniki gatunkowe , stylowe. Łatwiej utrzymac się konwencjom, które odpowiadaja założeniom światopoglądowym i historycznym aktualnym w okeślonym kontekście społecznym. ( czyli mmotywuje ona konwencjonalizacje warunkami społecznego odbioru)
-w perspektywie autora - konwencje stanowia zespół narzedzi kstałtowania wypowiedzi lit. (już na poziomie sytemu jezykowego) - pisarz staje nie wobec świata - a mwobec róznych literackich formuł świata. Jako odrębna postac poeta ujawnia się przeciwstawiając się zastanym konwencjom. Jednak aby ocenic nowe zjawiska, trzeba odnieść się do tych negowanych.
-utwór traktowany inydywidualnie to stannapięcia między miedzy konwencją, a oryginalnością.
-Każda decyzja polemiczna musi liczyc się z zastanym układem konwencji.
-konwencja rodzi przyzwyczajenie -staje się czyms naturalnym. Terenem starc konwencji i antykonwencji jest zawze jakis utwór ( nie zjawiska ogólne jak np. styl). Jednak rozpoznawalnośc konwencji możliwa jest w oniesieniu do kontekstów nadrzędnych - sytsemów konwencji - np. czestość użycia może świadczyc o konwemncjonalizacji ( tkże stylizacje aprobatywne i negujące)
-