Muzycy zalezni od filozofii: Debussy od Bergsona, Bach od Leibniza, Wagner od Schopenhauera
Tatarkiewicz: dzielo sztuki to odtwarzanie, naśladownictwo (mimesis), konstrukcja formy (konstrukcjonizm) i ekspresja, wyrażanie przeżyć (ekspresjonizm), które z kolei zdolne są pobudzać emocje
Stróżewski uważa, że definicja ta pomija sens i cel dziela sztuki
Postmodernizm - dziela sztuki nie da się zrozumieć
Warunki dla zaistnienia dziela sztuki, wg Ingardena (Ontologia dziela sztuki):
Ontyczne - musi mieć określoną budowę, być określonego typu; ontyka dziela to jego typ, struktura, idee, ogólna geneza (twórczość to powolywanie rzeczy nowej, to metafizyczna kreacja ex nihilo, przekraślanie jakiegoś nihil; jeśli tylko zechę, to mogę to zrobić) i struktura (Plotyn „Idea wciela się w rzecz”; rzecz staje się inna; lączy się to co idealne z materialnym; to co ukryte zostaje ukazane w dziele)
Semantyczne - musi mieć znaczenie, przeslanie (ale nie może być pretensjonalne, „dla oświecenia prostaczków”)
Aksjologiczne - musi mieć wartość
Dzielo sztuki musi spelniać te trzy warunki
Heidegger: źródlem dziela sztuki jest sztuka, która z kolei jest źródlem prawdy; dziela otwiera świat i odtwarza ziemię; dzielo stwarza spór między otwartym światem i zamkniętą ziemią (spór artysty z pigmentem, który blednie)
Arystoteles: akt i możnosć; farba i deska są możnością