W podstawowych strukturach wszystkich sztuk objawia się to, co dokryl Albers (idea interakcji barw; tak jak akord w muzyce jest interakcją dźwięków, jak w spektaklu dochodzi do interakcji postaci; Buber mówil o „między”, z którego wylania się sens uposażony w jakieś wartości jakościowe; tak jak dwa te same prostokąty na różnych tlach wyglądają na różne - dochodzi do interakcji, w wyniku której wylaniają się nowe barwy)
Można się zastanawiać czy sama interakcja wystarcza; i dialog i przesluchanie mają jakąś wartość, ale przesluchanie może mieć wartość jedynie utylitarną, tak jak bębnienie dziecka w fortepian, choć jest interakcją dźwięków, nie jest muzyką; dopiero kiedy interakcje nabierają sensu, w tym przypadku artystycznego, można to nazwać sztuką
Ingarden: teoria stosunku, „większy od”, „ciemniejszy od”; stosunek wywoluje wylonienie się przedmiotu stosunkowego - trzeciej jakości, która niknie, gdy się rozdzieli konfrontowane przedmioty: relacja gruby - chudy zniknie, gdy przedmioty się rozejdą; relacja dwóch swetrów tworzy owy byt do rozważenia, akcje dwóch barw
Obraz jest nadrzędną wartością, która nas fascynuje - nie koncentrujemy się na plamach, a na calości, która może nas urzec; dopiero później przechodzimy do analizy, zastanawiamy się nad plamami, kompozycją, szczególami; można mieć do czynienia z różnymi obiektami, które są dla nas piękne, i choć są one piękne na różny sposób, to sama wartość piękna jest stala
Albers interesowal się relacją kolorów, bo bez realcji kolorów nie ma
Amerykańscy malarze tendencji Color Field Painting starali się wyrwać kolor z relacji poprzez stworzenie pola barwnego tak wielkiego, by czlowiek nie widzial nic poza nim
Albers negowal taką możliwość, opcję tylko jednej danej barwy; abstrahowal od spraw filozofii, badal to, jak barwa może ulegać drugiej; twierdzil też, że znajomość akustyki nie tworzy muzyka, żaden system nie jest w stanie uwrażliwić kogoś na barwę, nie ma teorii, dzięki której można z kogoś zrobić malarza - teoria jest wtórna owbec dziela
Barwa nie jest stabilna, jest fenomenem najbardziej relacjonalnym ze wszystkich; oko to ostatnia instancja, umysl jest jedynie instancją kontrolną
Widzenie barwy zależy od wyobraźni; nie liczy się wiedza o faktach, ale ogląd istoty, widzenie jej
Związek między obiektami na obrazie jest możliwy tylko dzięki interakcji barw