PODSTAWOWA TERMINOLOGIA DYDAKTYCZNO-METODYCZNA
Dydaktyka to subdyscyplina pedagogiki.
Dydaktyka to teoria kształcenia.
Dydaktyka to nauka o nauczaniu i uczeniu się, o kształceniu i samokształceniu. Dydaktyka to nauka teoretyczna i praktyczna.
Dydaktyka ma charakter prakseologiczny - jest społecznościową teorią efektywnego nauczania. Po raz pierwszy sformułowania dydaktyka użyto w XVII w. w Niemczech. Pierwotnie w XVII i XVIII w. dydaktykę definiowano jako sztukę nauczania, czyli przekazywania informacji, skupiających się na osobie nauczyciela i na tym, co robi. Nurt dydaktyki, który dominował w XVIII i XIX w. nazwano dydaktyką tradycyjną, która w dużej mierze wiąże się z nazwiskiem Jana Fryderyka Herbarta, który ,,stworzył” sztukę nauczania.
Nazwa dydaktyka pochodzi z języka greckiego, w którym didaktikós znaczy pouczający, a didasko uczę. Dydaktykę traktuje się obecnie jako naukę o nauczaniu i uczeniu się, a więc jako system poprawnie uzasadnionych twierdzeń i hipotez dotyczących procesu, zależności i prawidłowości nauczania, uczenia oraz sposobu kształtowania tego procesu przez człowieka.
Na przełomie XIX i XX w. wraz z pojawieniem się nurtu tzw. nowego wychowania skupiającego się na samym dziecku, jego rozwoju, na jego potencjalnych możliwościach od momentu urodzenia, zmienia się dydaktyka - zaczęto definiować dydaktykę jako sztukę uczenia się, skupiano się nie na osobie nauczyciela, a na dziecku (uczniu) - jak się uczy, jak się rozwija, jak rozwiązuje problemy. Dydaktyka ta to teoria uczenia się, określamy ją mianem dydaktyki progresywnej (progrewistycznej) postępowej, związana jest z nazwiskiem amerykańskiego psychologa Johna Dewey`a, który ,,stworzył” teorię uczenia się. Współcześnie dydaktyka to teoria nauczania i uczenia się czyli teoria kształcenia. Powstały dwa rodzaje dydaktyki: dydaktyka ogólna i dydaktyka szczegółowa.
Dydaktyka jako subdyscyplina posługuje się różnymi metodami badawczymi. Technikami badawczymi w dydaktyce są: ankieta, wywiad, obserwacja, test, analiza dokumentów.
Przedmiotem badań dydaktycznych jest przede wszystkim wszelka świadoma działalność dydaktyczna wyrażająca się w procesach nauczania i uczenia się, samokształcenia i samouctwa, w ich treści, przebiegu, metodach, środkach i organizacji podporządkowana przyjętym celom. Przedstawicielami dydaktyki polskiej w XX wieku byli między innymi: Okoń Wincenty, Półturzycki Józef, Nawroczyński Bogdan, Sośnicki Kazimierz, Kupisiewicz Czesław i inni.