PERCEPCJA ODLEGŁOŚCI I GŁĘBI
Układ nerwowy wykorzystuje dwa typy wskazówek zawartych w obrazie. Jedne z nich służą do oceny głębi przedmiotów znajdujących się stosunkowo blisko od obserwatora, inne zaś - do oceny stosunków przestrzennych pomiędzy przedmiotami leżącymi w dalszej odległości.
Podstawowy mechanizm widzenia głębi bliskich obiektów opiera się na tzw. zjawisku stereoskopowym . Zjawisko to zachodzi zarówno z udziałem kanału wielkokomórkowego jak i kanału drobnokomórkowego.
W polu V1 znajdują się komórki które reagują na określoną wielkość i kierunek przesunięcia, sygnalizując tym samym wielkość i kierunek głębi. Podobne właściwości wykazują również komórki pola V2 i V3. Komórki te można traktować jako korowe detektory głębi.
Ocena relacji przestrzennych wymaga złożonych mechanizmów uwzględniających zarówno odległość, wielkość jak i ruch a w proces ten zaangażowane są również struktury wzrokowe wyższego rzędu, przede wszystkim V5 oraz obszary dolnej kory ciemieniowej.