PERCEPCJA KSZTAŁTU
Analiza kształtu
Percepcja kształtu odbywa się głównie na podstawie informacji pochodzącej z centralnego obszaru siatkówki. Analiza kształtu odbywa się dzięki pobudzeniu kanału rozpoczynającego się w siatkówce w komórkach zwojowych typu P. Droga ta wiedzie poprzez warstwy drobnokomórkowe w ciele kolankowatym bocznym, warstwę 4Cβ oraz warstwy 2 i 3 pierwszorzędowej kory wzrokowej do „jasnych” pasków w polu V2,a następnie do V4 i dolnej kory skroniowej.
Na poziome siatkówki zachodzą procesy nastawione na detekcję kształtu.
Znaczenie obszarów TE oraz TEO.
Obszary TE i TEO leżą w obok siebie w korze dolno skroniowej. Według Brodmana obszar TE leży z przodu, a TEO z tyłu. Neurony pól TE i TEO mają ogromne pola recepcyjne. Pole TEO obejmuje często całe kontrlateralne pole widzenia, pole to otrzymuje wejście głownie z V4 i wysyła swoje aksony do TE. Pola te stanowią strukturę umożliwiającą rozpoznawanie bodźców wzrokowych.
Zaburzenia wzrokowe w rozpoznawaniu obiektów.
Zaburzenia wzrokowe w rozpoznawaniu obiektów nazywamy agnozją wzrokową, która powstaje w skutek uszkodzenia mózgu. Często uszkodzenia te mają bardzo rozległy i zróżnicowany charakter. Wyróżniamy agnozję apercepcyjną i asocjacyjną. Przykładem agnozji apercepcyjnej jest prozopagnozja - są to zaburzenia polegające na niemożności rozpoznania znanych osób, a czasem i samego siebie. Prozopagnozja występuje na ogół po obustronnym uszkodzeniu przyśrodkowej kory skroniowej na styku z korą ciemieniową.
Zjawisko identyfikacji obiektu.
Najczęściej proces percepcji kończy się identyfikacją obiektu, czyli przypisaniem go do danej grupy obiektów, znanych nam z poprzednich doświadczeń, mających określone cechy. Na ogół informacja zmysłowa nie jest pełna, więc do identyfikacji dochodzi w wyniku złożonego procesu stawiania hipotez, które są weryfikowane w miarę napływania nowych informacji.