WYDZIAŁ LEKARSKI 2008/09 WERSJA I

ONN, PNN, H₂0, H⁺ / OH ^-

1. Która z poniższych substancji zaliczana jest do “jadów mocznicowych”:

1. Glutamina

2. Aminiak

3. Kalcytriol

4. Parathormon

5. Urodylatyna

2. W regulacji gospodarki kwasowo-zasadowej uczestniczą: 1) płuca, 2) nerki, 3) wątroba, 4) układ kostny, 5) przewód pokarmowy. Prawdziwe:

1. 1,2,3,4,5

2. 1,2

3. 1,2,5

4. 2,3

5. 1,2,3,5

3. Fizjologiczna rolą anhydrazy węglowej w nerce jest katalizowanie:

1. Tworzenia mocznika z amoniaku

2. Tworzenia amoniaku z glutaminy

3. Tworzenia H₂CO₃ z CO₂ i H₂O

4. Degradacji H₂CO₃ i powstawania CO₂ i H₂O

5. Prawdziwe c i d

4. Które z poniższych twierdzeń dotyczących amoniogenezy nerkowej jest nieprawdziwe:

1. NH₃ powstaje w procesie dezaminacji glutaminy

2. Anhydraza węglowa katalizuje proces dezaminacji glutaminy

3. Tworzeniu NH₄⁺ towarzyszy tworzenie jonu HCO₃^-

4. Ilość jonów H⁺ wydalanych z moczem w postaci NH₄⁺ określamy kwaśnością miareczkową

5. Nieprawdziwe b i d

5. Rola nerki w regulacji gospodarki kwasowo-zasadowej ustroju polega na:

1. Wydalaniu HCO₃^-

2. Wydalaniu jonu OH^-

3. Resorpcji zwrotnej jonu NH₄⁺

4. Wydalaniu CO₂

5. Wydalaniu H₂PO₄^-

6. Substratem do tworzenia jonu NH₄⁺ jest:

1. Mocznik

2. Kreatynina

3. Glutamina

4. Kwas α-ketoglutaranowy

5. Guanidyna

7. Ujemny logarytm ze stężenia jonów wodorowych dla krwi i płynu śródmiąższowego wynosi ok.:

1. 40

2. 20

3. 7

4. 7.4

5. 1

8. Do układów buforowych ustroju zaliczamy układ:

1. wodorowęglany / kwas węglowy

2. hemoglobina / oksyhemoglobina

3. fosforany dwusodowy/jednosodowe

4. białczany

5. wszystkie powyższe

9. Zgodnie z równaniem Hendersona Hasselbacha dla buforu wodorowęglanowego w warunkach fizjologicznych stosunek ilościowy NaHCO₃ do H₂CO₃ wynosi:

1. 1 : 20

2. 20 : 1

3. 1 : 40

4. 1 : 1

5. 7 : 1

10. W badaniach laboratoryjnych u pacjenta we krwi tętniczej stwierdzono:

pH = 6.8

prężność CO₂ = 50 mmHg

stężenie HCO₃^- = 24 mmol/L

Powyższe wyniki sugerują:

1. niewyrównaną kwasicę oddechową

2. wyrównaną kwasicę oddechową

3. niewyrównaną kwasicę metaboliczną

4. wyrównaną kwasicę metaboliczną

5. wyrównaną alkalozę metaboliczną

11. W warunkach prawidłowych filtracja kłębuszkowa wynosi ok.

1. 125 ml/min

2. 1500 ml

3. 1200 ml/min

4. 150-170 l /24 h

5. Prawdziwe a i d

12. Który z poniższych hormonów hamuje resorpcję zwrotną sodu w kanalikach nerkowych:

1. Aldosteron

2. Wazopresyna

3. Angiotensyna II

4. Mózgowy peptyd natriuretyczny (BNP)

5. Insulina

13. W patogenezie ostrej nerkowej niezapalnej niewydolności nerek istotną rolę w spadku przesączania kłębuszkowego ogrywa proces:

1. Zwężenia tętniczki doprowadzającej przez adenozynę

2. Rozkurcz tętniczki odprowadzającej przez adenozynę

3. Wazokonstrykcyjne działanie endoteliny

4. Wazokonstrykcyjne działanie tromboksanu

5. Wszystkie powyższe

14. Do zaburzeń metabolicznych pojawiających się w przewlekłej niewydolności nerek należy: 1) kwasica metaboliczna, 2) hiperkaliemia, 3) hipokalcemia, 4) insulinooporność, 5) hiperfosfatemia. Prawdziwe:

1. 1,2,3,4,5

2. 1,2,3

3. 3,5

4. 1,2

5. 2,3

15. Do zaburzeń hormonalnych w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek należy: 1) wtórna nadczynność przytarczyc, 2) nadmierne wydzielanie erytropoetyny, 3) hiperinsulinizm, 4) niedobór kalcytriolu, 4) nadmiar glukagonu. Przwdziwe:

1. 1,2,3,4,5

2. 1,2

3. 1,2,4

4. 1,3,4,5

5. 1,4

16. U pacjenta kilka dni po wykonaniu koronarografii (podanie środka cieniującego do naczyń wieńcowych) stwierdzono gwałtownie narastające objawy niewydolności nerek. Podanie środka cieniującego było przyczyną wystąpienia:

1. Ostrej przednerkowej niewydolności nerek

2. Ostrej nerkowej niezapalnej niewydolności nerek

3. Ostrej nerkowej zapalnej niewydolności nerek

4. Ostrej pozanerkowej niewydolności nerek

5. Przewlekłej niewydolności nerek

17. U powyższego pacjenta prawdopodobnym mechanizmem patofizjologicznym odpowiedzialnym za wystąpienie zaburzeń funkcji nerek było:

1. Toksyczne uszkodzenie komórek cewek nerkowych

2. Ostre niedokrwienie nerek i spadek filtracji kłębuszkowej

3. Zablokowanie odpływu moczu w moczowodach w wyniku odkładania się złogów siarczanu baru (środka kontrastowego)

4. Śródmiąższowe zapalenie nerek

5. Kłębuszkowe zapalenie nerek (wtórna glomerulopatia)

18. Który z poniższych wyników laboratoryjnych może wskazywać na upośledzoną funkcję nerek:

1. Stężenie kreatyniny = 1.3 mg/dl

2. Stężenie mocznika= 40 mg/dl

3. Stężenie potasu = 6.5 mmol/L

4. stężenie HCO₃^- = 24 mmol/L

5. stężenie H = 40 nmol/L

19. U pacjenta z gwałtownie narastającymi objawami niewydolności funkcji nerek w analizie moczu stwierdzono stężenie białka w moczu 40 mg/100 ml oraz liczne erytrocyty. W badaniu histopatologicznym stwierdzono rozplem komórek nabłonka ściennego torebki kłębuszka (półksiężyce) oraz naciek komórek zapalnych.. Powyższe objawy sugerują rozpoznanie:

1. Gwałtownie postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek

2. Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek

3. Ostra martwica cewek nerkowych

4. Śródmiąższowe zapalenie nerek

5. Rabdomioliza

20. Obecność kompleksów immunologicznych tworzących „garby” w błonie podstawnej kłębuszka jest charakterystyczne dla:

1. Toczniowego zapalenia nerek

2. Popaciorkowcowego zapalenia nerek

3. Zespołu Goodpasteure'a

4. szpiczaka mnogiego

5. prawdziwe a i b

21. Białkomocz rozpoznajemy gdy stężenie białka w moczu przekracza:

1. 3 mg/L

2. 30 mg/L

3. 300 mg/L

4. 3.0 g/L

5. 3 μg/L

22. Do czynników przyspieszających szkliwienie kłębuszków należą:

1. Hiperperfuzja

2. Hiperfiltracja

3. Dieta bogatobiałkowa

4. Nadciśnienie tętnicze

5. Wszystkie powyższe

23. klinicznie jawna mocznica w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek pojawia się gdy:

1. ilość czynnego miąższu nerkowego obniży się o 25%

2. ilość czynnego miąższu nerkowego obniży się o 50%

3. ilość czynnego miąższu nerkowego obniży się o 75%

4. przesączanie kłębuszkowe spadnie poniżej 30 ml/min

5. prawdziwe c i d

24. W przebiegu zespołu nerczycowego z moczem tracone są w szczególnie dużym stopniu białka niskocząsteczkowe takie jak:

1. Albuminy, transferyna, ceruloplazmina

2. Fibrynogen

3. α i β globuliny

4. hemoglobina i mioglobina

5. uromukoid

25. Krytyczne stężenie albumin w osoczu krwi poniżej którego pojawiają się obrzęki wynosi:

1. 6.0 g/100ml

2. 3.8 g/100ml

3. 2.5 g/100ml

4. 0.5 g/100ml

5. 1.3 mg/100ml

26. Do charakterystycznych cech laboratoryjnych zespołu nerczycowego należy: 1) wzrost stężenia VLDL , 2) wzrost stężenie LDL, 3) obniżone stężenie HDL, 4) lipiduria 5) białkomocz . Prawdziwe:

1. 1,2,3,4,5

2. 1,2,3,4

3. 5

4. 4,5

5. 1,4,5

27. W przebiegu przewlekłej mocznicy duże ilości amoniaku tworzone są w:

1. Komórkach cewek proksymalnych kanalików nerkowych

2. Komórkach cewek dystalnych kanalików nerkowych

3. Świetle przewodu pokarmowego

4. Wątrobie

5. Kościach

28. W mocznicy „szronem mocznicowym” nazywamy:

1. Krystalizujący mocznik na skórze pacjenta

2. Drobnoplamiste zacienienia w Rtg klatki piersiowej (płuco mocznicowe)

3. Nadżerki w jamie ustnej

4. Zapalenie nieżytowe błony śluzowej żołądka

5. Kryształki mocznika w dobowej zbiórce moczu

29. Dzienny ładunek osmotyczny (mOsm/24h) wydalany przez nerki wynosi:

1. 280 mOsm

2. 350 mOsm

3. 600 mOsm

4. 1200 mOsm

5. 2500 mOsm

30. Erytropoetyna wydzielana jest przez:

1. Komórki plami gęstej

2. Komórki przykłębuszkowe nefronów korowych

3. Komórki ramienia wstępującego pętli Henlego

4. Komórki mezangium

5. Podocyty

31. Mikroalbuminurią rozpoznajemy gdy:

1. Dobowe wydalanie albumin jest równe lub przekracza 300 mg/24

2. Dobowe wydalanie albumin jest równe lub przekracza 30 mg/24 h

3. Dobowe wydalanie albumin jest równe lub przekracza 3 mg/24 h

4. Dobowe wydalanie albumin jest równe lub przekracza 0.3 mg/24 h

5. wydalanie albumin jest równe lub przekracza 30 mg/min

32. Bodźcem pobudzajacym wydzielanie ANP jest:

1. Hiperwolemia

2. Hiperosmia

3. Hiponatremia

4. Angiotensyna II

5. Prawdziwe a i b

33. Podanie dożylne płynu izotonicznego (0.9% NaCl) spowoduje:

1. Wzrost objętości przestrzeni śródnaczyniowej

2. Wzrost objętości przestrzeni wewnątrzkomórkowj

3. Spadek osmolalności płynu śródnaczyniowego

4. Spadek objętości przestrzeni śródnaczyniowej

5. Prawdziwe a i c

34. Obrzęki watrobowe spowodowane są: 1) odruchem wątrobowo-nerkowym, 2) hiperaldosteronizmem wtórnym, 3) hiperaldosteromizmem rzekomym, 4) nadciśnieniem wrotnym, 5) upośledzeniem biosyntezy białek. Prawdziwe:

1. 1,2,3,4,5

2. 2,3,4,5

3. 2,4,5

4. 4,5

5. 1,4,5

35. Obniżenie efektywnej objętości krwi tętniczej pobudza:

1. Układ RAA

2. Układ współczulny

3. Sekrecję wazopresyny

4. Redukcję wydzielania ANP

5. Wszystkie powyższe odpowiedzi są prawdziwe

36. Która z poniższych substancji jest osmolitem:

1. Glukoza

2. Mocznik

3. Sód

4. Sorbitol

5. Wszystkie powyższe

37. Wzrost MCHC oraz spadek MCV jest charakterystyczny dla:

1. odwodnienia hipotoniczneg

2. odwodnienia hipertonicznego

3. przewodnienia hipotonicznego

4. przewodnienia hipertonicznego

5. prawdziwe b i d

38. Główną drogą utraty wody w warunkach fizjologicznych jest:

1. pocenie się

2. parowanie niewyczuwalne skóry

3. wydalanie moczu

4. parowanie wody z błon śluzowych układu oddechowego

5. układ pokarmowy

39. Obrzęki są objawem charakterystycznym dla: 1) marskości wątroby, 2) niewydolności nerek, 3) hiperaldosteronizmu pierwotnego, 4) niewydolności krążenia, 5) zespołu nieadekwatnego wydzielania wazopresyny. Prawdziwe:

1. 2,3

2. 2,3

3. 1,2,4

4. 2,3,4

5. 2,4,5

1. Objawem charakterystycznym odwodnienie jest:

1. nadciśnienie

2. przyspieszone nitkowate tętno

3. przyrost masy ciała

4. obrzęki obwodowe

5. przesięki do jam surowiczych

41. Prawidłowa wartość ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych wyrażona w mOsm/kg waha się w granicach:

1. 70-100

2. 100-130

3. 150-200

4. 280-300

5. 350-480

42. Przyczyną odwodnienia hipertonicznego może być: 1) nadmierne pocenie się, 2) moczówka prosta, 3) stosowanie leków moczopędnych, 4) krwotok, 5) pierwotna niedoczynność nadnerczy. Prawdziwe:

1. 1,2

2. 2,3

3. 3,4

4. 4,5

5. 2,5

43. Przyczyną ostrej przednerkowej niewydolności nerek może być:

1. ostre kłębuszkowe zapalenie nerek

2. ostra niewydolność lewej komory serca

3. ostra obturacja dróg moczowych np. kamica

4. ostre śródmiąższowe zapalenie nerek

5. rabdomioliza

44. Mechanizm prowadzący do ostrej niewydolności nerek w zespole zmiażdżenia polega na:

1. mechanicznym uszkodzeniu nerek (zmiażdżenie)

2. zaczopowaniu kanalików nerkowych przez mioglobinę

3. przerwaniu ciągłości moczowodu i resorpcja moczu z jamy otrzewnej

4. uszkodzeniu kanalików nerkowych przez potas uwalniany w dużych ilościach ze zniszczonych komórek

5. tworzenie mikrozakrzepów w tętniczkach doprowadzających kłębuszka (DIC)

45. .Woda endogenna jest to:

1. woda zawarta we krwi krążącej

2. woda powstająca przy procesach spalania ustrojowego

3. woda w przestrzeni wewnątrzkomórkowej

4. woda zawarta w III przestrzeni

5. płyn śródmiąższowy

46. Który z poniższych wskaźników laboratoryjnych jest charakterystyczny dla przednerkowej niewydolności nerek:

1. niski ciężar względny moczu

2. niskie stężenie mocznika w moczu

3. wysokie stężenie sodu w moczu

4. wskaźnik frakcyjnego wydzielania moczu < 1%

5. ciśnienie osmotyczne zbliżone do izoosmolalności

47. Które twierdzenie jest prawdziwe (mężczyzna);

1. przestrzeń wodna wewnątrzkomórkowa stanowi 20% masy ciała

2. przestrzeń wodna pozakomórkowa pozanaczyniowa stanowi 40% m.c.

3. przestrzeń wodna śródnaczyniowa stanowi 2% m.c.

4. przestrzeń wodna transcelularna stanowi 10% m.c.

5. żadne z powyższych

48. Wybitnie nasilone uczucie pragnienia oraz wystapienie gorączki jest charakterystyczne dla :

1. odwodnienia izotonicznego

2. odwodnienia hipotonicznego

3. odwodnienia hipertonicznego

4. przewodnienia hipotonicznego

5. przewodnienia izotonicznego

49. Wystąpienie kolki nerkowej jest charakterystycznym objawem klinicznym dla:

1. Ostrej przednerkowej niewydolności nerek

2. Ostrej nerkowej niezapalnej niewydolności nerek

3. Ostrej nerkowej zapalnej niewydolności nerek

4. Ostrej pozanerkowej niewydolności nerek

5. Prawdziwe c i d

50. Skutkiem wzrostu stężenia glukozy w płynie kanalikowym, który przekracza możliwości maksymalnego transportu kanalikowego ( TmG) jest:

1. diureza osmotyczna

2. diureza wodna

3. oliguria

4. anuria

5. anuria completa

---