Perspektywa behawioralno-poznawcza:

Zarówno pojawienie się dysfunkcji, jak i eliminowanie zaburzeń dokonuje się na podstawie prawidłowości rządzących procesem uczenia się i nabywania nowych zachowań.

Elementy koncepcji behawioralnej:

System kar i nagród znajdujący się w otoczeniu decyduje o tym, czego człowiek unika i do czego dąży (trzeba uważać, żeby kara nie okazała się nagrodą). Osiągnięcia człowieka, kontakty i działalność zależą od środowiska fizycznego i społecznego. Środowisko oddziaływuje na człowieka a człowiek oddziaływuje na środowisko – sprzężenie zwrotne.

Nie zgadzam się, że: procesy myślenia, charakter i postawy nie wpływają na ludzkie reakcje.

Elementy koncepcji poznawczej

Zachowanie zależy nie tylko od bieżących informacji płynących ze świata zewnętrznego, ale również od tak zwanych struktur poznawczych, czyli zakodowanej w pamięci trwałej wiedzy, zdobytej w toku uczenia się i myślenia. Człowiek jest układem samodzielnym i twórczym. Człowiek sam nadaje wartość informacjom (zjawiskom, rzeczom, zachowaniom, o których uczy się za pomocą języka). Działa celowo, kontroluje swoje działania.

Elementy koncepcji humanistycznej

Człowiek dąży do samorealizacji i aktualizacji ich potencjalnych szans. Jednostka posiada ogromne możliwości. Człowiek jest unikatową całością, której nie można sprowadzić do poszczególnych elementów, takich jak reakcji, myśli, emocje czy potrzeby.

Zależy od pacjenta, czego on od nas oczekuje:

- podejście dyrektywne (behawioralna)

- podejście współpracy (poznawcza)

- podejście wspierania (humanistyczna)