Proza XX lecia międzywojennego (literatura obca)
“PROCES” F. KAFKA
Kompozycja powieści
chronologiczna fabuła
układ zdarzeń przejrzysty, skoncentrowany wokół głównego wątku procesu
akcja zmierza ku katastrofie, którą jest śmierć bohatera
jasny układ wydarzeń, pewna schematyczność bohaterów, pozorna logika świata przedstawionego, który ujawnia swą absurdalność - to wszystko skłania do poszukiwania ukrytego sensu opisywanych sytuacji
“Proces” jako parabola, czyli utwór, w którym dosłowne znaczenia są jedynie ilustracją pewnych uniwersalnych prawd, ukazanych obrazowo, za pomocą przykładowej fabuły i postaci.
schematyczność
dwie płaszczyzny interpretacyjne: metaforyczna i realistyczna
pozorna logika świata przedstawionego, brak konkretyzacji czasowej i przestrzennej
Realizm
racjonalne, rozumne, zgodne z rzeczywistością przedstawienie świata
realizm zakłada prezentację człowieka w jego codzienności
narrator jest wszechwiedzący, on przedstawia świat
zdarzenia fikcyjne zgodne z prawdopodobieństwem
motywacja bohatera ma charakter psychologiczny i zdeterminowana jest sytuacjami społecznymi w jakich się znajduje
bohaterzy są niejednokrotnie typowi dla swojego środowiska
komunikatywność języka
wydarzenia ułożone chronologicznie, związek przyczynowo skutkowy
nie ma jasnego zakończenia
bohaterowie to zarówno postacie pierwszo jak i drugo planowe
Kafka odchodzi od realizmu jako naśladowania rzeczywistości. Kreuje nową rzeczywistość, która nie jest zgodna z prawdą. Główny bohater Józef K. jest typowy, bez życia wewnętrznego. Jest on postacią szczególnie ubogą. Zredukowany zostaje do prostych reakcji i odruchów.
Proces to ilustracja pewnych uniwersalnych prawd. Sens utworu jest ukryty i metaforyczny. W Procesie świat przedstawiony pozbawiony jest sensu. Józef K. nie wie za co został oskarżony. Cały świat utworu podporządkowany jest procesowi.
Proces to parabola niewiadomej losu, samotności człowieka wobec świata, który ujawnia człowieka jako bezduszny mechanizm. Bezsilność, bezradność. Człowiek jest podporządkowany prawu. Bezsilność jednostki pozbawionej praw. Władza jest nieomylna.
“NA ZACHODZIE BEZ ZMIAN” E. M. REMARQUE
wojna jest upiorna
odwrócenie systemu wartości
to co jest niemoralne, niedopuszczalne, nieetyczne w normalnym świecie, na wojnie jest normalne
“ZIEMIa PLANETa LUDZI” A. de SAINT-EXUPERY - humanizm
poznać człowieka
miłość do człowieka, bezinteresowna
chęć poznania, ciekawość
miłość do życia
Dzięki głównemu bohaterowi autor przedstawił swoje losy podczas pracy lotnika. Latał na samolotach przewożąc paczki. Chęć poznania świata z innej strony, z góry, skąd nikt go jeszcze nie widział. To nim kierowało. Podczas lotów przeżył wraz z kolegami wiele katastrof. Za każdym razem miłość do życia, chęć przetrwania i odkrywania świata na nowo kazała im przeżyć. Walka z samym sobą. Przeżycie katastrofy sprawiło, ze są silniejsi od okoliczności, które skazały ich na śmierć. Miejsca odosobnione tj. Sahara, czy śnieżne góry ukazują wartość człowieka. Stanowią one także groźbę śmierci, są dla niego żywiołem tak samo jak niebo po którym lata. Pisarz - pilot mógł spojrzeć na ziemię z lotu ptaka, zmierzyć się z siłą natury. Koleżeństwo, przyjaźń, głęboki szacunek dla ludzkiego życia.
“KOMU BIJE DZWON” E. HEMINGWAY - behawioryzm
Hemingway obserwuje człowieka z zewnątrz
ukazanie człowieka zmagającego się z przeciwnościami losu, w sytuacji podejmowania trudnych decyzji
rozważania natury moralnej, filozoficznej są przedstawione poprzez fabułę i szybko przebiegającą akcję
bohaterem jest mężczyzna, mocny, konsekwentnie postępujący, szlachetny, nie ulega przeznaczeniom losu lecz stara się z nimi zmierzyć nawet jeśli wie, że go przerastają i ma świadomość porażki, podejmuje ryzyko, stawia czoło przeciwnościom, jest w stanie zapanować nad emocjami i uczuciami. Główny bohater staje przed koniecznością podjęcia decyzji, postrzeżenia złożoności sytuacji. Jest człowiekiem nieustępliwym, oddanym sprawie. Jordan to człowiek refleksyjny, ceni człowieka jako istotę, ceni sobie ludzkie życie i wszystko to co może ono dostarczyć. Jest to człowiek szlachetny i uczciwy. Łączy w sobie irracjonalizm z uczuciowością. Optymistycznie patrzy na świat. Stara się nie ulegać rzeczywistości. Człowiek jest w stanie zapanować nad emocjami i uczuciami.
“MISTRZ I MAŁGORZATA” M. BUŁHAKOW - powieść parabola
jest to powieść fantastyczna, miłosna, realistyczna
realizm podszyty jest groteską
służy również kompromitacji wielu cech
wszystkie sposoby wykorzystania groteski służą temu aby jeszcze bardziej uwidocznić wady
ilustruje zmiany systemu wartości, chaos
realizm powieści jest podszyty groteską aby wprowadzić schematyzm - parabolizm
groteska Bułhakowa umożliwiła ominięcie ówczesnej cenzury
Kompozycja
powieść złożona treściowo i kompozycyjnie
przedstawienie wielości problemów osiągnął Bułhakow dzięki niejednorodności narracji
narrator opowiada jednocześnie jakby o trzech różnych rzeczywistościach
I - realistycznie, satyrycznie i groteskowo ukazana Moskwa i jej mieszkańcy
II - ma charakter baśniowy i fantastyczny, powstaje dzięki obecności Wolanda-szatana i jego świty
opowiadana we fragmentach historia Piłata i Jeszui Ha-Nocri, nawiązująca do ewangelii, ale różna od niej
Problematyka
metafizyczna
wynika ze złożoności świata przedstawionego. Bułhakow dowodzi, ze uzasadnieniem dla świata realnego jest istniejący poza nim porządek boski, który decyduje o uniwersalnym charakterze pewnych wartości (takich jak: wolność, odwaga, miłość). Odrzucenie tych wartości sprawia, ze świat traci sens, popada w chaos
moralna
wiąże się z oceną działań postaw bohaterów. Pytanie o to, co jest dobre, a co złe, sugeruje już sama obecność szatana
egzystencjalna
wiąże się z refleksją na temat życia, jego sensu, wartości. Problem ten dotyczy zarówno jednostek jak i zbiorowości
psychologiczna
opiera się na zainteresowaniu indywidualnymi problemami bohaterów, ich psychiką, złożonością ich przeżyć, pragnień, przyczynami ich chorób psychicznych. Charakterystyce psychologicznej B. poddaje m.in. Małgorzatę, Mistrza, Piłata
społeczno-polityczna
wynika z przedstawienia Moskwy jako stolicy państwa totalitarnego. Pisarz ukazuje, w jaki sposób system totalitarny wpływa na życie społeczne i indywidualne
kulturalna
wiąże się z zainteresowaniem sytuacją artysty i sztuki w państwie totalitarnym. Można odnaleźć także rozważania na temat tego, czym jest prawdziwa sztuka i co decyduje o jej wartości
obyczajowa
wyraża się w szczególności, często satyrycznych opisów codziennego życia mieszkańców Moskwy, ich przyzwyczajeń, pracy, zainteresowań, reakcji
Artysta i jego dzieło
Bułhakow rozważa jakie miejsce w systemie totalitarnym zajmuje artysta i jaką pełni rolę. Artyści świadomie godzą się na ustępstwa, jak wszyscy poddani są presji cenzury. Dobrowolnie rezygnują z krytycyzmu i poszukiwania prawdy, o którą właśnie jako
artyści powinni się upominać. Są zdolni wystąpić przeciw artystom niezależnym, jeżeli będzie wymagała tego władza. Za tę lojalność mają zapewniony byt, poczucie bezpieczeństwa, wygodę i prawo drukowania swoich utworów. Sztuka oficjalna , popierana i wspomagana przez państwo, jest tak samo zakłamana i nieautentyczna jak cały system. Bułhakow neguje jakąkolwiek wartość takiej twórczości.
Mistrz jest autorem jednej książki: opowiadającej historię Piłata i Jeszui Ha-Nocri. Wielkość tego dzieła polega na tym, że wyraża ono uniwersalną prawdę o Bogu, człowieku i niekwestionowanych wartościach. Prawdziwość opowiadanej przez Mistrza historii potwierdza to, że ma wpływ na czytelnika, wywołuje sprzeciw wobec złego, zakłamanego systemu. Dzieło to odzwierciedla prawdziwe tęsknoty człowieka, ujawnia jego obawy, słabość, ale też pragnienie dobra, odwagi, poszukiwanie Boga jako uosobienia wartości, bez których życie traci sens. Udowadnia, ze w człowieku jest dobro, ale jest ono wciąż wystawiane na próbę. Obrona wartości - zwłaszcza w systemach zniewolenia i zakłamania - wymaga odwagi. Mistrz za swoje dzieło zostaje napiętnowany, wykluczony z grona szanowanych i docenianych literatów. Dzieło oparte na prawdzie i innych wartościach czyni Mistrza wielkim.
Walka dobra ze złem
w powieści szatan jest dobry
walka dobra ze złem ma wymiar etyczny
Współczesny świat Rosji lat 20/30
Moskwa jest ukazana przez Bułhakowa jako miasto ilustrujące problemy współczesnego świata. Pozostaje ona pod presją rządów totalitarnych (dyktatorskich), zniewalających społeczeństwo za pomocą narzuconej obowiązkowo ideologii, rozbudowanego aparatu policyjnego, ingerencji w życie prywatne. Obecność systemu totalitarnego nie ujawnia się bezpośrednio. Bułhakow skupia uwagę na jego skutkach.
Przedstawiona w powieści rzeczywistość pozbawiona jest wszelkich wartości. Opiera się na zakłamaniu we wszystkich dziedzinach życia. Przykładem zakłamania może być kompromitowane przez Wolanda określenie “drugiej świeżości” produktów żywnościowych. Zakłamanie ujawnia się w powszechnej obłudzie, w zatracaniu się pierwotnych znaczeń słów. Przez to bohaterowie tracą rozeznanie, czym jest prawda, sprawiedliwość, wolność, uczciwość.
System totalitarny - dąży do sprawowania całkowitej kontroli nad społeczeństwem, niszczy indywidualność, bezwzględny, narzuca sposób myślenia, oceniania, odbiera człowiekowi możliwość sprzeciwu, krytyki, wychowuje ludzi niezdolnych do samodzielnego myślenia, ludzi zastraszonych.
Życie w Moskwie jest zbiurokratyzowane, podporządkowane przepisom. Jakość życia pozostawia wiele do życzenia - brak mieszkań, pieniędzy. Wprowadzenie do rzeczywistości pozornie moralnej logiki demaskuje postawy ludzi.
Bułhakow w ośmieszający, satyryczny sposób opisuje rzeczywistość. Świadome i celowe zdeformowanie świata aby ujawnić jego absurd, absurd zniewolenia człowieka w imię ideologii nie służącej nikomu.