Odżywianie chorych:
Ze względu na wskazania dietetyczne dzieli się sposoby odżywiania na kilka zasadniczych grup, które w praktyce mogą przechodzić jedna w drugą bez wyraźnej granicy;
*głodówka: może trwać około 3 dób. W diecie głodowej nie podaje się pacjentowi nic do ustnie. W tym czasie nawadnia się i odżywia organizm drogą pozaustną. Głodówka jest zalecana w pierwszych dniach po niektórych zabiegach operacyjnych wykonywanych w znieczuleniu ogólnym i przy ostrych schorzeniach przewodu pokarmowego.
*dieta płynna: jest stosowana bardzo często po głodówce. Obejmuje gorzką prawdziwą lub ziołową herbatę, podawaną na początku łyżeczkami, później ograniczonymi porcjami. Kiedy pacjent dobrze znosi te płyny, przechodzi się do wywarów jarzynowych i mięsnych, rzadkich kleików, słodkich płynów, wody z sokami owocowymi. Następnie włącza się mleko pod wszystkimi postaciami. Początkowo dodaje się je do herbaty, kawy po czym chory może już pić mleko słodkie, kwaśne, kefir, zupy mleczne. Dietę rozszerza się przez podawanie kisieli, galaretek, lodów itp.
*dieta papkowata: obejmuje przecierane ziemniaki, gotowane przetarte jarzyny i owoce, budynie, kremy, gotowane chude mielone mięso itp.
*diety specjalne: są stosowane zawsze krótko i obejmują tylko jeden rodzaj produktu, np. dieta mleczna, ziemniaczana itp., przy czym w ciągu dnia podaje się tylko oznaczoną ilość danego pożywienia lub picia. Najczęściej są stosowane w niewydolności krążenia, nadciśnieniu i otyłości.
*diety związane ze schorzeniem: zwane także specjalnymi. Noszą nazwę diety wrzodowej, wątrobowej, nerkowej, cukrzycowej, bez białkowej albo z ograniczeniem białka, niskosodowej itp.
*dieta normalna: jest stosowana u chorych nie wymagających ograniczeń ani specjalnych wskazań dietetycznych. Chorzy mogą jeść i pić wszystko.