Pobudzanie i utrwalanie

Pobudzanie i utrwalanie

motywacji

motywacji

Motywowanie to:
system bodźców, środków i warunków mających zachęcić pracownika do

angażowania

się w swoją pracę w sposób najkorzystniejszy dla organizacji i dający

pracownikowi

osobistą satysfakcję z wykonywanej pracy.

Dla organizacji ważne jest by pracownicy:
• chcieli być uczestnikami organizacji,
• byli skłonni z nadwyżką realizować postawione przed nimi zadania,
• byli gotowi wykraczać poza przydzielony zakres zadań twórczo angażując się

w działalność innowacyjną.

Polityka motywowania jest kształtowana przez:

- czynniki psychologiczne,

- czynniki ekonomiczne,

- czynniki kulturowe,

-

czynniki wewnątrz - organizacyjne.

Motywacje organizacyjnych zachowań ludzi – to powody dla których ludzie

pracują mniej

lub bardziej wydajnie, z mniejszą bądź większą chęcią, przejawiają większą bądź
mniejszą odpowiedzialność.

Czynniki psychologiczne

Są to powody oddziałujące na ludzi w sytuacji pracy i realizujące ich indywidualne
potrzeby.
(Ludzie o tzw.”zewnętrznym umiejscowieniu kontroli” będą przywiązywać większą
wagę do poczucia bezpieczeństwa i przynależności społecznej, zaś ludzie o
„wewnętrznym umiejscowieniu kontroli” do potrzeby samorealizacji i uznania).
Potrzeba dominowania, popęd agresji też mogą szukać w pracy możliwości
zaspokojenia tych potrzeb.
Wiek też ma znaczenie – młodzi bardziej nastawieni są na samorealizację, na rozwój,
na akceptowanie ryzyka.

Czynniki ekonomiczne i kulturowe

Podział społeczeństwa na bogatych i biednych, kultura klasy do jakiej należymy
kształtuje osobowość człowieka, warunki życiowe, materialne, potrzeba nieustannej
walki o byt itd..

Czynniki wewnątrz - organizacyjne

Stosowane przez organizację sposoby oceniania, wynagradzania i awansowania
pracowników, przepływ informacji o sukcesach lub porażkach firmy, mobilność załogi
do ponoszenia ciężaru trudnej sytuacji firmy – to organizacyjne formy kształtowania
zachowań, postaw ludzkich w procesie pracy.

Środki motywacji pracowników

Środki motywacji pracowników

1.

Środki przymusu

2.

– nakazy, rozkazy, zakazy, polecenia, własne zobowiązania i powinności

przyjęte dobrowolnie, ale zmuszające do określonego zachowania i działania

(rozkazy i polecenia mają charakter obligatoryjny i zawierają termin

wykonania a ich obligatoryjność jest usankcjonowana karami).

2 . Środki zachęty

- materialne

(płace, premie, nagrody, deputaty, ryczałty, świadczenia

socjalno-bytowe itp..)

- niematerialne

( awanse, uznanie społeczne, udział w decyzjach firmy –

zarządzaniu, autonomia w realizacji zadań, możliwości samorozwoju

itp..).

1.

Środki perswazji

mające zmienić postawę, nawyki i odczucia pracownika.

Odwołują się do motywacji wewnętrznej pracownika.

- motywacja jednostronna

( wmawianie, sugerowanie…)

- motywacja dwustronna

( oparta na wzajemnym partnerskim

przekonywaniu

i przepływie informacji –na negocjacji i konsultowaniu).