Seminarium i ćwiczenie nr 11

(16-20.12.2013)

Podstawy laboratoryjnej diagnostyki schorzeń wirusowych, alergicznych

i autoimmunologicznych.

I.

Zasady pobierania i przesyłania materiałów do badań wirusologicznych
i serologicznych

II.

Cechy charakterystyczne diagnostyki wirusologicznej

III.

Klasyczne metody izolacji wirusa. Metody identyfikacji wirusa w hodowlach
komórkowych i metody pozwalajże na szybkie ustalenie obecności wirusa
w badanym materiale

IV.

Metody wykrywania obecności przeciwciał

V.

Cele diagnostyki wirusologicznej

Demonstracje:

1.

Klasyczne metody izolacji wirusów i ich namnażania

a.

z zastosowaniem zwierząt laboratoryjnych i zarodków kurzych

b.

z zastosowaniem linii komórkowych: efekt cytopatyczny, liza

2.

Metody pozwalające na szybkie ustalenie obecności wirusa w badanym materiale:

a.

mikroskopia elektronowa

b.

odczyn immunofluorescencji bezpośredniej np. do wykrywania antygenów HSV,
RSV, wirusów grypy i paragrypy

c.

odczyn immunoenzymatyczny do wykrywania antygenów np. rotawirusów (IDEIA
Rotavirus), adenowirusów, astrowirusów

d.

odczyn lateksowy np.: Rotalex, Adenolex

3.

Wykrywanie przeciwciał przeciwwirusowych:

-

odczyny immunoenzymatyczne umożliwiające wykrywanie swoistych przeciwciał

w klasach IgM, IgG (wykrywanie przeciwciał przeciw CMV, Parwowirusowi B19)

-

odczyn immunofluorescencji pośredniej (PNEUMOSLIDE – do wykrywania

przeciwciał klas IgA, IgG i IgM przeciw najczęstszym patogenom dróg
oddechowych)

-

test Western blotting

4.

Wykrywanie materiału genetycznego wirusów.

5.

Ocena wartości diagnostycznej wymienionych metod.

6.

Interpretacja wyników badań stosowanych w diagnostyce zakażeń wirusowych, chorób

alergicznych i autoimmunologicznych.