GiK id 52864 Nieznany

background image

Geodezja I

1. Metodę kierunkową pomiaru kątów powinno stosować się:

1)

dla każdej liczby celowych

2)

na terenach bagiennych i tam gdzie pomiar może trwać długo

3)

dla trzech lub większej liczby celowych

4)

gdy chcemy zmniejszyć błąd odczytu


2. Dla poziomej osi celowej wpływ błędu kolimacji na błąd odczytu kierunku jest:

1)

zerowy

2)

minimalny

3)

zależny od wskazania libeli głównej

4)

związany z błędem inklinacji


3. Układ współrzędnych "1965":

1)

stanowi jeden układ współrzędnych dla całego kraju

2)

składa się z pasów południkowych w odwzorowaniu Gaussa-Kr

ü

gera

3)

składa się z pięciu stref odwzorowawczych

4)

jest układem stosowanym w b. zaborze pruskim


4. Prawidłową postacią godła mapy w skali 1:500 w układzie "1965" jest:

1)

173.221.432 2

2)

173.522.4432

3)

173.221.4322

4)

173.221.432.2


5. Szkic przeglądowy szkiców polowych jest:

1)

wykonywany po zakończeniu roboty

2)

zbędny

3)

wykonywany w miarę postępu robót

4)

wykonywany tylko dla pomiarów wysokościowych


6. Błąd kolimacji w teodolicie:

1)

można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku poziomym

2)

nie daje się rektyfikować

3)

można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku pionowym

4)

można usunąć przez rektyfikację libeli głównej


7. Dopuszczalna długość rzędnej dla szczegółów I grupy dokładnościowej

1)

nie jest ograniczona

2)

zależy od skali opracowania

3)

wynosi 25 m

4)

wynosi 50 m


8. Błąd położenia osnowy pomiarowej przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania

1)

wynosi 0.20 m

2)

wynosi 0.10 m

3)

wynosi 0.05 m

4)

zależy od skali opracowania


9. Zasady wykonywania pomiarów sytuacyjno-wysokościowych reguluje:

background image

1)

instrukcja K-1

2)

instrukcje 0-1 i G-4

3)

wytyczne techniczne

4)

tylko instrukcja G-4


10. Pomiar czołówek w metodzie biegunowej zdejmowania szczegółów:

1)

jest zbędny

2)

stanowi tylko uzupełnienie pomiaru w miejscach niedostępnych

3)

ma znaczenie tylko kontrolne

4)

stanowi uzupełnienie i jednocześnie kontrolę pomiaru


11. Odchyłka kątowa w ciągu poligonowym stanowiąca podwójną wartość odchyłki dopuszczalnej:

1)

jest zawsze wynikiem błędu grubego

2)

jest dozwolona w każdej sytuacji

3)

jest dozwolona dla 30% ciągów w sieci

4)

wskazuje na błąd punktów nawiązania


12. Wartość dopuszczalnej odchyłki liniowej ciągu sytuacyjnego można znaleźć w:

1)

instrukcji G-4

2)

instrukcji K-1

3)

wytycznych technicznych

4)

w odpowiedzi na zgłoszenie roboty w WODGiK


13. Przez pomiar kąta poziomego w dwóch położeniach lunety eliminują się błędy:

1)

libeli

2)

indeksu

3)

runu

4)

kolimacji i inklinacji oraz mimośrodu limbusa względem alidady


14. Układ współrzędnych "1965" powoduje istotne zniekształcenia:

1)

kątów

2)

azymutów

3)

długości i powierzchni

4)

długości w południkach


15. Poprawka mierzonej długości ze względu na pochylenie terenu jest:

1)

ujemna

2)

znak zależy od pochylenia terenu

3)

zawsze pomijalna

4)

dodatnia


16. Wagi ciągów w sieciach niwelacyjnych wyrównywanych metodą przybliżoną są:

1)

zawsze równe 1

2)

wprost proporcjonalne do liczby stanowisk

3)

odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów

4)

wprost proporcjonalne do długości ciągów


17. Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:

1)

zawsze gdy trzeba wykonać mapę sytuacyjno-wysokościową

2)

tylko w terenie płaskim

3)

dla obiektów wydłużonych

4)

przy pomiarze rzeźby terenu w obszarach zwartych

background image


18. Interpolację warstwic wykonywać należy:

1)

we wszystkich kierunkach w stosunku do pikiet sąsiednich

2)

tylko wzdłuż linii ściekowych lub grzbietowych

3)

w kierunku spadku terenu

4)

tylko w niwelacji siatkowej


19. Błąd zera łat znosi się przez zastosowanie:

1)

nieparzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu

2)

równej długości celowych

3)

żabek niwelacyjnych

4)

parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu


20. Suma powierzchni działek w obrębie obliczonych ze współrzędnych:

1)

jest wyrównywana do powierzchni obrębu

2)

powinna być zgodna z powierzchnią obrębu

3)

powinna być zgodna z powierzchnią obrębu w zakresie odchyłki dopuszczalnej powierzchni

4)

jest zgodna z powierzchnią obrębu zależnie od dokładności wyznaczenia współrzędnych punktów

załamania granic działki


21. Opis wysokości warstwic powinien:

1)

być zwrócony górą cyfr w kierunku wzrostu wysokości terenu

2)

być umieszczony na każdej warstwicy

3)

być umieszczony na ramce arkusza mapy

4)

znajdować się w pobliżu linii nieciągłości terenu


22. Kontrola orientacji limbusa przez wycelowanie na drugi punkt osnowy ma na celu:

1)

eliminację błędu libeli teodolitu

2)

określenie wysokości tego punktu

3)

kontrolę prawidłowej identyfikacji punktów nawiązania

4)

wyznaczenie poprawki do kąta osnowy


23. Które z podanych szczegółów sytuacyjnych terenu zaliczamy tylko do II gupy dokładnościowej:

1)

mosty, wiadukty, kanały, parki

2)

kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy

3)

boiska sportowe, groble, naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących, pomniki

4)

krawężniki, latarnie, tunele, ogrodzenia trwałe


24. Który wzór na obliczenie teoretycznej sumy kątowej w ciągu poligonowym nawiązanym dwustronnie,
w którym zostały pomierzone kąty prawe (Ap- azymut początkowy, Ak- azymut końcowy, n - liczba
pomierzonych kątów) jest poprawny:

1)

180o(n-2),

2)

Ak - Ap + n 180

o,

3)

180o (n+2),

4)

Ap - Ak + n 180

o


25. Przy obliczaniu i wyrównywaniu pola powierzchni działek i użytków gruntowych na mapie kolejność
obliczeń poszczególnych elementów jest następująca:

1)

obręb, kompleks, użytek gruntowy,

2)

użytek gruntowy, działka

3)

obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych

background image

4)

obręb, użytek gruntowy, działka


26. Podstawą podziału na sekcje mapy zasadniczej jest mapa topograficzna w skali:

1)

1:100000

2)

1:50000

3)

1:25000

4)

1:10000


27. Oś celowa lunety to:

1)

prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek optyczny okularu

2)

prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej

3)

prosta łącząca środek optyczny okularu i środek siatki celowniczej

4)

prosta prostopadła do osi obrotu instrumentu


28. Pomiar kąta w jednej serii oznacza:

1)

pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety

2)

pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety

3)

pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety, ale przy dwóch niezależnych nacelowaniach

4)

pomiar kąta na dwu różnych miejscach limbusa

29. Nieprostopadłość osi obrotu lunety do pionowej osi obrotu instrumentu to:

1)

błąd kolimacji

2)

błąd libel

3)

błąd inklinacji

4)

błąd indeksu


30. Jeśli błąd względny pomiaru długości nie może przekraczać 1/2000 to błąd bezwzględny pomiaru odległości
100 m nie może być większy od:

1)

8 cm

2)

0.10 m

3)

5 cm

4)

20 cm


31. Wielkości poprawek kątowych w ciągu poligonowym wyrównywanym sposobem przybliżonym:

1)

zależą od wielkości kąta

2)

zależą od długości ramion tego kąta

3)

zależą od wielkości kąta i długości ramion

4)

nie zależą od wielkości kąta i długości ramion


32. W osnowie pomiarowej dopuszcza się układy ciągów sytuacyjnych:

1)

tylko jednorzędowe

2)

co najwyżej trzyrzędowe

3)

wielorzędowe

4)

co najwyżej dwurzędowe


33. Przy pomiarze kierunku poziomego, przy celowaniu na wierzchołek 2-metrowej tyczki oddalonej od

stanowiska o 100 m i odchylonej w płaszczyźnie kolimacyjnej o 10o od pionu popełniamy błąd w wyznaczeniu
kierunku z tytułu wychylenia tyczki:

1)

równy 5'

2)

zależny od wielkości wychylenia tyczki

3)

zależny od odległości pomiędzy stanowiskiem a celem

4)

równy 0o00'00".

background image

34. Długości ciągów sytuacyjnych w osnowie pomiarowej mogą wynosić:

1)

do 5km

2)

powyżej 2km

3)

do 2 km, a w terenach rolnych i leśnych doo 4km

4)

najwyżej do 3km


35. Czy w osnowie pomiarowej dopuszczalne są trzy rzędy linii pomiarowych:

1)

w szczególnych przypadkach

2)

tak

3)

nie

4)

tylko w osnowie pomiarowej w postaci związku liniowego


36. Czy instrukcja G-4 dopuszcza ciągi wiszące w osnowie pomiarowej:

1)

tak, jeżeli ciąg ma nie więcej niż 3 boki

2)

tak, jeżeli ciąg ma co najwyżej 2 boki

3)

nie dopuszcza

4)

tak, gdy długość ciągu nie jest większa od 1.5km

37. Pole działki na mapie w skali 1:2000 wynosi 100cm2. Na mapie w skali 1:500 pole tej samej działki wynosi:

1)

400 cm2

2)

0.16 m2

3)

25 cm2

4)

160 cm2


38. Dane jest godło mapy 352,124. Cyfra 3 oznacza w nim:

1)

numer pasa

2)

numer strefy odwzorowawczej

3)

numer słupa

4)

numer arkusza mapy


39. Wymiary ramek sekcyjnych mapy zasadniczej:

1)

zależą od skali mapy

2)

zależą od treści mapy

3)

zależą od wielkości obszaru przedstawionego na mapie

4)

są stałe

40. Suma odczytów kręgu pionowego z I i II położenia lunety wynosi 400g.08. Obliczony błąd indeksu ma
wartość:

1)

4c

2)

+ 8c

3)

- 8c

4)

+ 4c


41. Metoda niwelacji ze środka eliminuje między innymi błąd:

1)

niepionowości osi obrotu niwelatora

2)

libeli alidadowej

3)

niepionowego ustawienia łat

4)

nierównoległości osi celowej lunety do osi libeli niwelacyjnej lub nieprawidłowej kompensacji

pochylenia lunety

background image

42. Błąd pomiaru kierunku w jednym położeniu lunety wynosi mk = 10

cc. Ile będzie wynosił błąd pomiaru kąta

pomierzonego w jednej serii:

1)

5cc

2)

10cc

3)

20cc

4)

15cc


43. Mapę zasadniczą sporządza się w skalach:

1)

1:5000 1:2000 1:1000 1:500

2)

1:2000 1:1000 1:500 1:250

3)

1:10000 1:5000 1:2000 1:1000

4)

1:25000 1:10000 1:5000 1:2000


44. Na błąd odczytu z łaty odchylonej od pionu mają wpływ:

1)

tylko kąt wychylenia łaty od pionu

2)

kąt wychylenia łaty od pionu i wartość odczytu na łacie

3)

wyłącznie wartość odczytu na łacie

4)

wartość odczytu na łacie lub kąt wychylenia łaty od pionu


45. W niwelatorze automatycznym usuwanie błędu nieprawidłowej kompensacji polega na:

1)

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt na łacie za pomocą leniwki

alidadowej

2)

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śruby elewacyjnej

3)

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrub ustawczych

i ruchu leniwego

4)

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrubek

rektyfikacyjnych krzyżyka kresek

46. Pomiary w wysokościowej osnowie pomiarowej wykonuje się technologią:

1)

niwelacji technicznej lub niwelacji precyzyjnej

2)

niwelacji precyzyjnej

3)

niwelacji geometrycznej-technicznej, trygonometrycznej, tachimetrycznej.

4)

niwelacji technicznej o podwyższonej dokładności


47. Odchyłkę otrzymaną z pomiaru "tam" i "z powrotem" ciągu niwelacyjnego można w każdym przypadku
rozrzucić:

1)

proporcjonalnie do liczby stanowisk lub wyjątkowo proporcjonalnie do długości odcinków

niwelacyjnych

2)

proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych

3)

proporcjonalnie do liczby mierzonych punktów

4)

proporcjonalnie do różnicy wysokości


48. Przy wyznaczaniu punktów osnowy pomiarowej metodą wcięć:

1)

należy pomierzyć co najmniej 2 elementy kontrolne

2)

nie ma potrzeby pomiaru elementów kontrolnych

3)

należy pomierzyć co najmniej 1 element kontrolny

4)

należy pomierzyć co najmniej 3 elementy kontrolne


49. Jeżeli przyrost DXAB ma znak dodatni, a przyrost DYAB ma znak ujemny to azymut boku AB (AAB)
zawiera się w granicach:

background image

1)

100g - 200g

2)

300g - 400g

3)

180o - 270o

4)

0g - 100g


50. Szczegóły terenowe wraz z elementami kontrolnymi:

1)

mierzymy według uznania osoby wykonującej pomiar

2)

mierzymy w zależności od celu pomiaru

3)

nie mierzymy ponieważ instrukcja nie wymaga stosowania pomiaru kontrolnego

4)

mierzymy w przypadku pomiaru szczegółów grupy I


GEODEZJA II

1.

Długości boków stanowią podstawowe elementy sieci:

1)

wysokościowych,

2)

triangulacyjnych,

3)

trilateracyjnych,

4)

przeniesienia współrzędnych.


2.

Kąty poziome są podstawowymi elementami sieci:


1)

liniowych,

2)

kątowo - liniowych,

3)

triangulacyjnych,

4)

niwelacyjnych.


3.

Przy przeniesieniu współrzędnych niezbędne pomiary w siatce przeniesienia wykonuje się na punktach:


1)

macierzystych (właściwych),

2)

kierunkowych,

3)

bazowych siatki,

4)

macierzystych i bazowych.


4.

Dla redukcji długości przestrzennej na powierzchnię odniesienia należy wyznaczyć:


1)

różnicę wysokości jej początku i końca,

2)

wysokość punktu początkowego i końcowego oraz promień kuli R,

3)

kąt poziomy,

4)

wysokość ustawienia dalmierza i reflektora nad punktami.


5.

Czy znak poprawki przy redukcji długości przestrzennej do poziomu jest:


1)

zależny od wielkości kąta jej pochylenia,

2)

zależny od znaku kąta jej pochylenia,

3)

zależny od wielkości i znaku kąta jej pochylenia,

4)

niezależny od wielkości i znaku kąta jej pochylenia.


6.

Dokładność pomiaru kątów zależy:


1)

tylko od klasy teodolitu,

2)

tylko od technologii pomiaru,

3)

od klasy teodolitu i technologii pomiaru,

4)

od różnicy wysokości stanowiska i celu.


7.

Jaka jest wzajemna odległość punktów poziomej geodezyjnej osnowy szczegółowej II klasy:


1)

od 15 do 25 km,

background image

2)

około 7 km,

3)

od l.0 do 5.0 km,

4)

około 300 m.


8.

Błąd pomiaru odległości dalmierzami elektromagnetycznymi:


1)

zależy tylko od długości mierzonego odcinka,

2)

zależy tylko od dokładności centrowania instrumentów pomiarowych,

3)

zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania instrumentów pomiarowych,

4)

jest niezależny od długości odcinka i dokładności centrowania.


9.

Stała dodawania w dalmierzach elektronicznych odnosi się tylko do:


1)

dalmierza,

2)

reflektora,

3)

zestawu dalmierz + reflektor,

4)

warunków atmosferycznych.


10.

Punkty geodezyjnych osnów szczegółowych na obszarach zabudowanych (miasta) najkorzystniej jest

wyznaczać:

1)

metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych,

2)

metodą satelitarną,

3)

metoda triangulacyjną,

4)

metodą biegunową.


11.

Dla redukcji długości zmierzonych ze stanowisk mimośrodowych wystarczy wyznaczyć:


1)

różnicę wysokości centrów i mimośrodów,

2)

promień krzywizny Ziemi,

3)

element liniowy mimośrodu,

4)

element liniowy i kąt dyrekcyjny.


12.

Siatkę przeniesienia współrzędnych zakłada się dla wyznaczenia:


1)

elementów mimośrodu,

2)

współrzędnych punktu przeniesienia,

3)

współrzędnych punktu kierunkowego,

4)

wysokości punktu niedostępnego.


13.

Warunki (czynniki) zewnętrzne obarczają mierzone kąty błędem:


1)

grubym,

2)

średnim,

3)

systematycznym,

4)

żadnym.


14.

Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą wcięcia wstecz należy

pomierzyć:

1)

2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,

2)

2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym,

3)

po jednym kacie na punkcie o znanych współrzędnych i wyznaczanym,

4)

po jednym kacie poziomym i pionowym,

15.

Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą wcięcia kątowego wprzód

należy pomierzyć:

1)

po jednym kącie na punkcie wyznaczanym i o znanych współrzędnych,

2)

dwa kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,

background image

3)

długości obu celowych,

4)

dwa kąty pionowe.


16.

Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego wcięciem wprzód niezbędne są:

1)

dwa punkty o znanych współrzędnych,

2)

trzy punkty o znanych współrzędnych,

3)

dwa punkty kierunkowe,

4)

cztery poboczniki.


17.

Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego wcięciem wstecz niezbędne są wizury

na:

1)

trzy punkty o znanych współrzędnych,

2)

dwa punkty o znanych współrzędnych.

3)

cztery poboczniki,

4)

trzy punkty kierunkowe.


18.

Punkty trwałych osnów geodezyjnych w terenie mogą być utrwalone:


1)

wyłącznie sztucznie (znaki geodezyjne),

2)

wyłącznie trwale (elementy budowli),

3)

sztucznie (znaki geodezyjne) i trwale (elementy budowli),

4)

poprzez markowanie.


19.

Centrowanie przyrządów pomiarowych nad punktami geodezyjnymi osnów szczegółowych II klasy należy

wykonać w stosunku do centra:

1)

znaku naziemnego,

2)

znaku podziemnego,

3)

poboczników,

4)

znaku zamarkowanego.


20.

Przyrządy pomiarowe nad centrem znaku geodezyjnego podczas pomiaru elementów geodezyjnych osnów

szczegółowych centruje się z wykorzystaniem pionów:

1)

mechanicznych,

2)

libelowych,

3)

optycznych,

4)

laserowych.


21.

Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów kątowych przed wyrównaniem uzyskujemy na

podstawie wyników:

1)

wyrównań stacyjnych,

2)

analizy wpływu błędów instrumentalnych i operacyjnych,

3)

analizy odchyłek zamknięć figur,

4)

wyrównania par spostrzeżeń.


22.

Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich wyrównaniem przeprowadza się dla:


1)

oceny poprawności wykonanych pomiarów,

2)

ustalenia wag,

3)

wyznaczenia ostatecznych ich wartości,

4)

wyznaczenia poprawek.


23.

Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest znajomość:


1)

współrzędnych punktów dostosowania,

2)

punktów kierunkowych,

3)

odwzorowania kartograficznego,

background image

4)

skali mapy.


24.

Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji wynosi:


1)

jeden,

2)

dwa,

3)

trzy,

4)

cztery.


25.

Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej dokładności centrowania przyrządów pomiarowych na

wyniki pomiarów:

1)

kątowych,

2)

liniowych,

3)

wysokościowych,

4)

szczegółowych.


26.

Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania przyrządów pomiarowych obarczone są wyniki

pomiarów kątowych przy celowych:

1)

długich,

2)

krótkich,

3)

skośnych,

4)

przebiegających w bliskim sąsiedztwie przeszkód.


27.

Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metoda niwelacji trygonometrycznej należy wyznaczyć:


1)

tylko kąt pionowy i odległość,

2)

tylko współczynnik refrakcji i promień Ziemi,

3)

tylko wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych,

4)

kąt pionowy, odległość, współczynnik refrakcji, promień Ziemi i wysokość ustawienia przyrządów

pomiarowych.

28.

Poprawkę ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia w niwelacji trygonometrycznej należy

wprowadzać:

1)

zawsze,

2)

przy pewnych długościach celowych,

3)

w określonych warunkach terenowych,

4)

nigdy.


29.

Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia w niwelacji

trygonometrycznej:

1)

należy wprowadzać ze znakiem "-",

2)

należy wprowadzać ze znakiem "+",

3)

należy wprowadzać przy krótkich celowych,

4)

nie należy wprowadzać nigdy.


30.

Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji trygonometrycznej jest istotna w przypadku:


1)

wyłącznie krótkich celowych,

2)

wyłącznie małych różnic wysokości,

3)

tylko dużych kątów pochylenia,

4)

dużych kątów pochylenia i długich celowych.


31.

Odchylenie łaty (sygnału, punktu centrowania) od linii pionu obarcza błędem:


1)

tylko wyznaczoną różnicę wysokości,

2)

tylko wyznaczoną odległość,

background image

3)

wyznaczoną różnicę wysokości i wyznaczoną odległość,

4)

nie obarcza błędem żadnej z nich.


32.

Jednoznaczne określenie współrzędnych przestrzennych punktu wymaga znajomości:


1)

trzech katów poziomych,

2)

dwóch katów poziomych i jednego pionowego,

3)

trzech długości celowych,

4)

dwóch długości celowych.


33.

Znak różnicy wysokości wyznaczonej metodą niwelacji trygonometrycznej zależy:


1)

tylko od znaku i wielkości przewyższenia,

2)

tylko od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału,

3)

od znaku i wielkości przewyższenia i od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału,

4)

od wibracji.


34.

Dokładność różnicy wysokości wyznaczanej metodą niwelacji trygonometrycznej przy krótkich celowych

zależy od:

1)

dokładności wyznaczenia współczynnika refrakcji,

2)

błędów pomiaru kąta pionowego i odległości,

3)

błędu wyznaczenia promienia krzywizny Ziemi,

4)

warunków terenowych.


35.

Tachimetria klasyczna (optyczna) może być wykorzystywana do opracowywania mapy:


1)

zasadniczej sytuacyjnej,

2)

wysokościowej,

3)

zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej,

4)

żadnej.


36.

Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy opracowywaniu mapy:


1)

tylko zasadniczej sytuacyjnej,

2)

wysokościowej,

3)

zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej,

4)

żadnej.


37.

Szczegóły sytuacyjne przy graficznym opracowywaniu wyników pomiarów tachimetrycznych

wykonywanych tachimetrem elektronicznym nanosi się na podstawie:

1)

współrzędnych biegunowych,

2)

współrzędnych prostokątnych,

3)

długości,

4)

kątów poziomych.


38.

Podstawę podziału na arkusze map sporządzanych dla celów gospodarczych stanowi:


1)

arkusz mapy w skali 1 : 1 000 000,

2)

siatka współrzędnych geograficznych,

3)

sekcja podziałowa,

4)

arkusz mapy w skali 1 : 100 000.


39.

Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za pomocą tylko:


1)

rzutów ortogonalnych,

2)

znaków topograficznych,

3)

objaśnień,

4)

rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień.

background image


40.

Mapy topograficzne posiadają cechę kartometryczności przy znajomości:


1)

konstrukcji i lokalizacji znaków na mapie,

2)

godła mapy,

3)

odpowiedniej kolorystyki treści mapy,

4)

bez ograniczeń.


41.

Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w odwzorowaniu:


1)

Gaussa - Krügera,

2)

azymutalnym,

3)

konforemnym,

4)

żadnym z wymienionych.


42.

Przy kącie dyrekcyjnym równym 200g największy wpływ na dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej

do kierunków mierzonych mimośrodowo ma:

1)

błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,

2)

błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,

3)

błąd wyznaczenia długości celowej,

4)

żaden z wymienionych błędów.


43.

Przy kącie dyrekcyjnym równym 200g największy wpływ na dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej

do długości mierzonej mimośrodowo ma:

1)

błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,

2)

błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,

3)

błąd pomiaru długości,

4)

żaden z wymienionych błędów.


44.

Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem arkusza mapy:


1)

w skali 1 : 25 000,

2)

w skali 1 : 10 000,

3)

w żadnej z tych skal,

4)

w innej skali.


45.

W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu mogą być:


1)

pomierzone bezpośrednio,

2)

określone graficznie,

3)

wyznaczone pośrednio,

4)

pominięte.


46.

Kryteria zakładania poziomych osnów geodezyjnych podane są w instrukcjach:


1)

O-2,

2)

G-l,

3)

G-2,

4)

K-1.


47.

Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach geodezyjnych ma na celu:


1)

ocenę dokładności pomiarów,

2)

zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia punktów w sieci,

3)

odrzucenie obserwacji odskakujących,

4)

wykrycie grubych błędów w sieci.


48.

Zestaw liczb 124 oznacza godło arkusza mapy topograficznej:

background image


1)

w skali 1 : 100 000,

2)

w skali 1 : 50 000,

3)

w skali 1 : 25 000,

4)

sekcji podziałowej.


49.

Wstępne analizy dokładnościowe mają na celu:


1)

tylko ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci,

2)

tylko ustalenie optymalnej konstrukcji sieci,

3)

ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci i ustalenie optymalnej konstrukcji sieci.

4)

wyłącznie odrzucenie obserwacji odskakujących.


50.

Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:


1)

wyznaczania błędu indeksu,

2)

eliminacji grubych błędów,

3)

wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu,

4)

pomiaru odległości.

Modele Statystyczne- Rachunek Wyrównawczy


1.

Który zapis macierzowy jest poprawny:

1)

k

m

k

m

n

m

,

,

,

C

B

A

=

2)

k

m

k

n

n

m

,

,

,

C

B

A

=

3)

n

m

n

k

n

m

,

,

,

C

B

A

=

4)

n

m

n

m

n

m

,

,

,

C

B

A

=


2.

Jak definiuje się algebraiczne dopełnienie

j

i,

A

elementu

j

i

a

,

macierzy

A

:

1)

j

i

j

i

,

,

M

A

=

j

i

j

i

a

,

,

elementu

minor

M

2)

( )

j

i

j

i

a

,

,

det A

A

=

3)

( )

j

i

j

i

j

i

,

,

1

M

A

+

=

4)

j

i

j

i

j

i

a

,

,

,

M

A

=

3.

Jak definiuje się, defekt macierzy

n

m,

A

:

1)

( )

m

R

d

=

A

2)

( )

n

R

d

=

A

3)

( )

A

R

n

d

=

4)

( ) ( )

A

R

m

n

d

=

,

min


4.

Macierz ortogonalna musi spełniać warunek:

1)

E

A

A

AA

=

=

T

T

E - macierz jednostkowa

2)

E

AA

=

T

E - macierz jednostkowa

3)

D

A

A

AA

=

=

T

T

D - macierz diagonalna

4)

D

AA

=

T

D - macierz diagonalna

background image

5.

Zakładając, że istnieje jednoznaczny rozkład macierzy A na czynniki trójkątne

G

H

A

×

=

T

, można

wyznaczyć odwrotność macierzy A według zależności:

1)

( )

1

1

1

×

=

G

H

A

T

2)

( )

1

1

1

×

=

T

H

G

A

3)

( )

1

1

×

=

T

H

G

A

4)

( )

1

1

×

=

G

H

A

T


6.

Dane są dwie macierze kwadratowe stopnia 8. Macierz A jest obarczona defektem

3

=

d

, natomiast macierz

B - defektem

4

d

=

. Iloczyn tych macierzy obarczony będzie defektem większym niż:


1)

1

2)

3

3)

4

4)

7


7.

Macierz modalna jest to macierz utworzona na podstawie:


1)

wartości własnych macierzy

2)

wektorów własnych macierzy

3)

wartości bezwzględnych poszczególnych elementów macierzy

4)

odwrotności macierzy


8.

Jaki warunek muszą spełniać zdarzenia niezależne:


1)

(

) ( ) (

)

A

B

P

A

P

B

A

P

\

=

2)

(

) ( ) (

)

B

A

P

B

P

B

A

P

\

=

3)

(

) ( ) ( )

B

P

A

P

B

A

P

=

4)

(

) ( ) ( ) (

)

B

A

P

B

P

A

P

B

A

P

+

=


9.

Które z charakterystyk liczbowych jednowymiarowej zmiennej losowej są miarą rozrzutu jej wartości:


1)

wartość przeciętna

( )

X

E

2)

wariancja

( )

X

V

3)

współczynnik asymetrii

4)

współczynnik skupienia


10.

Jak wyraża się funkcja prawdopodobieństwa w rozkładzie dwumianowym:

1)

(

)

k

n

k

q

p

k

n

p

n

k

P





=

,

,

2)

(

)

k

n

k

q

nkp

p

n

k

P

=

,

,

3)

(

) (

)

k

n

k

q

p

k

k

n

p

n

k

P

=

!

!

,

,

4)

(

)

k

n

k

q

p

k

n

p

n

k

P

=

!

!

,

,


11.

Funkcja gęstości rozkładu normalnego posiada maksimum dla:


1)

σ

=

x

2)

µ

=

x

background image

3)

σ

2

=

x

4)

σ

µ

2

=

x


12.

Przyrost dystrybuanty rozkładu normalnego w przedziale

σ

±

x

wynosi:


1)

0.50

2)

0.68

3)

0.85

4)

0.95


13.

Wartość przeciętna rozkładu chi-kwadrat o k stopniach swobody wynosi:


1)

1

k

2)

k

3)

k

2

4)

2

k

k


14.

Wariancja rozkładu Studenta o k stopniach swobody wynosi:


1)

k

2)

k

2

3)

1

k

k

4)

2

k

k


15.

Rozkład brzegowy składowej

X

dwuwymiarowej zmiennej losowej

(

)

Y

X

,

, która przyjmuje skończoną

liczbę par wartości

k

i

y

x

,

, wyraża się wzorem:


1)

(

)

ik

i

p

x

X

P

=

=

2)

(

)

=

=

k

ik

i

p

x

X

P

3)

(

)

=

=

i

ik

i

p

x

X

P

4)

(

)

ki

ik

i

p

p

x

X

P

+

=

=


16.

Wartość przeciętna zmiennej losowej

X

z zaobserwowanej próby

(

)

5

,

4

,

2

,

1

X

wynosi:


1)

( )

3

=

X

E

2)

( )

2

=

X

E

3)

( )

5

.

2

=

X

E

4)

( )

4

=

X

E


17.

Odchylenie standardowe zmiennej losowej

(

)

5

,

4

,

2

,

1

X

wynosi:

1)

( )

3

17

=

x

σ

2)

( )

3

10

=

x

σ

3)

( )

3

14

=

x

σ

background image

4)

( )

3

8

=

x

σ


18.

Jaki parametr zmiennej losowej definiuje moment absolutny 1 rzędu:


1)

odchylenie standardowe

2)

wartość przeciętną

3)

medianę

4)

gęstość prawdopodobieństwa


19.

Jak definiuje się kowariancję dwóch zmiennych losowych:


1)

(

)

( )

(

)

( )

(

)

[

]

Y

E

Y

X

E

X

E

Y

X

=

,

cov

2)

(

)

( ) ( )

2

2

,

cov

Y

E

X

E

Y

X

+

=

3)

(

)

(

) ( ) ( )

Y

E

X

E

Y

X

E

Y

X

=

,

,

cov

4)

(

) (

)

2

,

,

cov

Y

X

E

Y

X

=


20.

Macierz kowariancji dla zmiennej dwuwymiarowej definiuje się za pomocą:


1)

momentów zwykłych l-ego rzędu

2)

momentów centralnych 1 -ego rzędu

3)

momentów centralnych 2-ego rzędu

4)

momentów zwykłych 2-ego rzędu

21.

Jaką wartość przyjmuje współczynnik korelacji

r

dla macierzy

(

)

=

4

1

1

2

,

cov

Y

X

:

1)

4

1

2)

2

1

3)

8

1

4)

2


22.

Dla rozkładu wariancji z próby zmiennej losowej

X

estymator nieobciążony definiuje się wzorem:

1)

( )

[

]

=

=

n

i

i

X

E

X

n

1

2

2

1

σ

2)

( )

[

]

=

=

n

i

i

X

E

X

n

1

2

2

1

1

σ

3)

( )

[

]

=

=

n

i

i

X

E

X

1

2

2

σ

4)

( )

[

]

=

=

n

i

i

X

E

X

n

1

2

2

σ


23.

Waga zmiennej losowej

X

definiuje się wzorem:

1)

2

i

i

p

σ

=

2)

i

i

p

σ

1

=

3)

2

1

i

i

p

σ

=

4)

i

i

p

σ

=

background image

24.

Kwantyl zmiennej losowej rozkładu normalnego określony jest przez:


1)

liczbę obserwacji

2)

liczbę stopni swobody

3)

poziom ufności

4)

gęstość prawdopodobieństwa

25.

Zmienna losowa

X

ma rozkład

(

)

σ

µ

,

N

przy czym

µ

i

σ

są nieznane. Przedział ufności dla wartości

przeciętnej jest określany:

1)

z rozkładu normalnego

2)

z rozkładu Studenta

3)

z rozkładu chi-kwadrat

4)

z rozkładu dwumianowego

26.

Zmienna losowa

X

ma rozkład

(

)

σ

µ

,

N

przy czym

σ

jest znane. Jakie jest prawdopodobieństwo, że

zmienna losowa znajdzie się w przedziale

( )

[

]

σ

2

±

X

E

X

:


1)

0.68

2)

0.75

3)

0.95

4)

0.98

27.

Co zawiera macierz

G

2

σ

w modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

:


1)

wagi

2)

wariancje

3)

wariancje i kowariancje

4)

współczynniki korelacji

28.

Dla modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

kryterium MNK ma postać

(

)

P

G

=

1

:

1)

(

)

(

)

min

1

=

AX

L

P

AX

L

T

2)

(

) (

)

min

=

AX

L

P

AX

L

T

3)

(

) (

)

min

=

AX

L

AX

L

T

4)

(

)

min

2

=

AX

L

29.

Dla modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

równania normalne mają postać

(

)

P

G

=

1

:

1)

L

P

A

A

P

A

1

1

=

T

T

2)

L

AP

A

AP

1

1

=

T

3)

PL

A

PA

A

T

T

=

4)

APL

PA

A

=

T

T

30.

Dla modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

estymator wariancji resztowej ma postać:

1)

k

n

T

T

=

L

P

A

X

L

P

L

1

1

2

ˆ

ˆ

σ

2)

k

n

T

=

L

AP

X

L

LP

1

1

2

ˆ

ˆ

σ

3)

k

n

T

T

=

PL

A

X

PL

L

ˆ

ˆ

2

σ

background image

4)

k

n

T

=

L

AP

L

LP

1

1

2

ˆ

σ

31.

Dla modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

macierz

A

równań obserwacji musi być zawsze:


1)

prostokątna pozioma

2)

prostokątna pionowa

3)

kwadratowa symetryczna

4)

symetryczna

32.

Dla modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

macierz

L

stanowi:


1)

wartości obserwowane

2)

wartości przybliżone

3)

różnica wartości obserwowanych i przybliżonych

4)

różnica wartości przybliżonych i obserwowanych

33.

W modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

wektor niewiadomych stanowi:


1)

odchyłki losowe do wielkości obserwowanych

2)

poprawki do przybliżonych parametrów

3)

poprawki do wielkości obserwowanych

4)

odchyłki losowe do parametrów

34.

Kiedy macierz

G

w modelu

(

)

G

AX

L

2

,

,

σ

będzie macierzą jednostkową:


1)

gdy obserwacje są jednego rodzaju

2)

gdy pomiary są wykonywane z jednakową dokładnością

3)

gdy obserwacje są niezależne

4)

gdy obserwacje są niezależne i są wykonane z jednakową dokładnością


35.

Układ obserwacji

L

AX

δ

=

+

zapisany dla 18 wielkości obserwowanych zawiera 12 niewiadomych. Jaki

jest stopień swobody tego modelu:

1)

12

2)

18

3)

6

4)

15

36.

Jaka jest postać równania obserwacji dla przewyższenia

h

i

12

z

(różnicy przybliżonych wysokości

dwóch reperów)

1)

h

dz

dz

h

=

+

1

2

δ

2)

12

1

2

z

dz

dz

h

=

+

δ

3)

12

1

2

z

h

dz

dz

h

=

+

δ

4)

12

1

2

z

h

dz

dz

h

+

=

+

δ


37.

Jaka jest postać równania obserwacji dla poziomej odległości między stałym punktem

P

, a wyznaczanym

punktem

K

:

1)

PK

K

PK

PK

K

PK

PK

d

d

dy

d

Y

dx

d

X

=

+

+

δ

2)

PK

K

PK

PK

K

PK

PK

d

d

dy

d

X

dx

d

Y

=

+

+

δ

background image

3)

2

2

PK

PK

PK

K

PK

PK

K

PK

PK

d

Y

X

d

dy

d

Y

dx

d

X

+

=

+

+

δ

4)

2

2

PK

PK

PK

K

PK

PK

K

PK

PK

d

Y

X

d

dy

d

X

dx

d

Y

+

=

+

+

δ


38.

Jaka jest postać równania obserwacji dla azymutu odcinka

PK

, w którym punkt

P

jest stały a punkt

K

wyznaczany:

1)

.

.

przybl

obs

K

PK

PK

K

PK

PK

dy

d

Y

dx

d

X

α

α

δ

α

=

+

2)

.

.

obs

przybl

K

PK

PK

K

PK

PK

dx

d

Y

dy

d

X

α

α

δ

α

=

+

3)

.

.

obs

przybl

K

PK

PK

K

PK

PK

dx

d

Y

dy

d

X

α

α

δ

α

=

+

4)

.

.

przybl

obs

K

PK

PK

K

PK

PK

dx

d

Y

dy

d

X

α

α

δ

α

=

+


39.

Jaka jest postać warunku dla kątów

β

(lewych) w figurach otwartych o znanych na końcach azymutach

α

:

1)

(

)

+

=

n

K

P

i

n

i

n

1

g

1

200

1

α

α

β

δ

2)

(

)

+

=

n

K

P

i

n

i

n

1

g

1

200

1

α

α

β

δ

3)

(

)

+

=

n

K

P

i

n

i

n

1

g

1

200

2

α

α

β

δ

4)

(

)

+

+

=

n

K

P

i

n

i

n

1

g

1

200

2

α

α

β

δ

40.

W modelu

(

)

0

t

Bδ

G,

δ

IX,

L,

=

2

macierz L oznacza:


1)

wielkości obserwowane

2)

przyrosty współrzędnych

3)

odchyłki do obserwacji

4)

wielkości modelowe

41.

W modelu

(

)

0

t

Bδ

G,

δ

IX,

L,

=

2

macierz X oznacza:


1)

wielkości obserwowane

2)

przyrosty współrzędnych

3)

odchyłki do obserwacji

4)

wielkości modelowe

42.

W modelu

(

)

0

t

Bδ

G,

δ

IX,

L,

=

2

macierz

G

2

σ

oznacza:


1)

macierz kowariancji dla wielkości obserwowanych

2)

macierz kowariancji dla wielkości modelowych

3)

macierz kowariancji dla współrzędnych punktów

4)

macierz wag dla wielkości obserwowanych

43.

W modelu

(

)

0

t

Bδ

G,

δ

IX,

L,

=

2

macierz B oznacza:


1)

macierz korelacji

background image

2)

macierz współczynników

3)

macierz odchyłek losowych

4)

macierz kowariancji

44.

W modelu

(

)

0

t

Bδ

G,

δ

IX,

L,

=

2

macierz

δ

oznacza:


1)

macierz poprawek do współrzędnych

2)

macierz odchyłek losowych do wielkości obserwowanych

3)

macierz współczynników

4)

macierz wielkości obserwowanych

45.

W modelu

(

)

0

t

Bδ

G,

δ

IX,

L,

=

2

macierz t oznacza:


1)

macierz odchyłek losowych

2)

macierz odchyłek losowych w warunkach funkcyjnych

3)

macierz wyrazów wolnych w warunkach funkcyjnych

4)

macierz wielkości obserwowanych

46.

Symetryczny przedział ufności na poziomie istotności

(

)

α

1

, dla wartości przeciętnej zmiennej losowej

X rozkładzie

(

)

σ

µ

,

N

, gdy nie znane są oba parametry ma postać:

1)

( )

n

n

t

X

E

σ

α

µ

ˆ

1

,

2

1

±

=

2)

( )

1

ˆ

1

,

2

1

±

=

n

n

t

X

E

σ

α

µ

3)

( )

n

u

X

E

σ

α

µ

ˆ

2

1

±

=

4)

( )

1

ˆ

2

1

±

=

n

u

X

E

σ

α

µ

47.

Przedział ufności dla wariancji zmiennej losowej X o rozkładzie

(

)

σ

µ

,

N

, o nieznanych

µ

i

δ

i próbie

50

<

n

jest definiowany za pomocą rozkładu:


1)

normalnego

2)

Studenta

3)

chi-kwadrat

4)

Fishera


48.

Jaki jest wzór na odchylenie standardowe średniej arytmetycznej rozkładu z próby o n elementach:

1)

( )

1

ˆ

=

n

X

n

σ

σ

2)

( )

n

X

n

σ

σ

=

ˆ

3)

( )

n

X

n

σ

σ

=

ˆ

4)

( )

1

ˆ

=

n

X

n

σ

σ


49.

Jaki jest wzór na odchylenie standardowe wariancji rozkładu z próby o n elementach:

1)

( )

[ ]

2

1

1

ˆ

n

n

X

V

σ

σ

=

background image

2)

( )

[ ]

2

1

2

ˆ

n

n

X

V

σ

σ

=

3)

( )

[ ]

2

1

ˆ

n

n

X

V

σ

σ

=

4)

( )

[ ]

n

n

X

V

σ

σ

1

1

ˆ

=


50.

Jakim estymatorem jest

średnia arytmetyczna:


1)

obci

ążonym

2)

obci

ążonym i efektywnym

3)

nieobci

ążonym i efektywnym

4)

nieefektywnym

Systemy informacji o terenie


1.

Jedn

ą z cech mapy w postaci tradycyjnej jest:


1)

pełnienie funkcji

środka przechowywania informacji i środka prezentacji informacji

2)

pełnienie funkcji

środka przechowywania informacji o niezmiennych parametrach kartometrycznych

3)

du

ża pojemność informacyjna obrazu mapy i możliwość zamieszczania opisów

4)

łatwo

ść wykonywania selekcji i aktualizacji obrazu mapy

2.

Jedn

ą z podstawowych wad mapy w postaci tradycyjnej jest:

1)

brak pogl

ądowości obrazu mapy

2)

sposób rzutowania odmienny od codziennego widzenia przestrzeni realnej

3)

zale

żność parametrów kartometrycznych obrazu mapy od temperatury i wilgotności

4)

brak ustalonych uniwersalnych znaków umownych


3.

Stan przestrzeni realnej odwzorowywany w postaci mapy podlega redukcjom:

1)

redukcji nadmiarowo

ści (redundancji) i redukcja skali

2)

redukcji liczby szczegółów terenowych powi

ązanej z opisem zredukowanych obiektów na mapie

3)

redukcji obiektów terenowych proporcjonalnej pod wzgl

ędem tematycznym klas

4)

redukcji przestrzeni, redukcji klas i redukcji kształtu

4.

Dla zapisu realnej przestrzeni w postaci komputerowej:

1)

niezb

ędny jest podział przestrzeni na elementarne komórki i analiza ich zawartości

2)

niezb

ędna jest redukcja realnej przestrzeni trójwymiarowej do dwóch wymiarów, a następnie doprowadzenie

do postaci jednowymiarowej (do sekwencji znaków)

3)

niezb

ędna jest bezpośrednia analiza w realnej przestrzeni trójwymiarowej

4)

niezb

ędne jest wyróżnienie obiektów w przestrzeni trójwymiarowej i ich redukcja do jednego wymiaru


5.

Wspóln

ą cechą systemu informacji o terenie i systemu informacji geograficznej jest:

1)

identyczne

środowisko skalowe

2)

identyczno

ść typowych modeli

3)

przynale

żność do klasy systemów informacji przestrzennej

4)

w przybli

żeniu równa wielkość obiektów elementarnych i ich dokładność

6.

Zgodnie z cybernetyczn

ą interpretacją pojęcia „informacja”, informację można określić jako:

1)

jednorazowe przekazanie wiadomo

ści nie pozostającej w relacji z innymi wiadomościami

2)

pojawienie si

ę zdarzenia ze zbioru możliwych zdarzeń

3)

no

śnik wiadomości o zabarwieniu semantycznym

4)

budowanie nowych warto

ści w oparciu o doświadczenie

background image

7.

Tablica jako struktura danych:

1)

jest uporz

ądkowanym zbiorem elementów tego samego typu

2)

jest uporz

ądkowanym zbiorem elementów różnych typów

3)

jest uporz

ądkowanym zbiorem elementów liczbowych i literowych

4)

jest zbiorem wył

ącznie danych liczbowych

8.

Rekord jako struktura danych:

1)

jest zbiorem elementów, które mog

ą być różnych typów a kolejność tych elementów jest dowolna

2)

jest zbiorem elementów tego samego typu

3)

jest zbiorem elementów, które mog

ą być różnych typów a kolejność tych elementów jest ustalona

4)

jest zapisem elementarnym w tablicy


9.

Stos jest struktur

ą danych o następujących cechach:

1)

jest struktur

ą przestrzenną

2)

jest struktur

ą liniową o dostępie dwustronnym

3)

jest struktur

ą liniową, do której jest dostęp tylko z jednej strony

4)

jest uporz

ądkowanym zbiorem, w którym kolejność elementów określają wskaźniki

10.

Drzewo jest struktur

ą:

1)

reprezentuj

ącą cykliczną sieć elementów

2)

ustanawiaj

ącą hierarchię elementów

3)

sieciow

ą, połączoną węzłami

4)

równowa

żnych elementów

11.

Model wektorowy polega na:

1)

wyró

żnianiu obiektów, analizowaniu ich w pewnej kolejności oraz rozkładaniu obiektów na elementy

strukturalne

2)

zamianie obiektów krzywoliniowych na wektory

3)

zamianie wielolinii na wektory elementarne

4)

przypisywaniu kraw

ędziom obiektów wektorów jednostkowych

12.

Jedn

ą z cech modelu wektorowego, obiektowego nietopologicznego jest:

1)

oszcz

ędność zapisu obrazu mapy

2)

uwzgl

ędnienie cech topologicznych tylko w stosunku do obiektów punktowych

3)

du

ża redundancja (nadmiarowość) zapisu

4)

jednoznaczno

ść granic obiektów w przypadku dokonywania zmian


13.

Typowym zastosowaniem modelu obiektowego nietopologicznego jest:

1)

zastosowanie do wykonywania analiz przestrzennych

2)

zastosowanie do zada

ń uwzględniających relacje przestrzenne pomiędzy obiektami

3)

zastosowanie do zada

ń, gdzie wymagany jest zapis uniwersalny

4)

zastosowanie jedynie w zadaniach nie wymagaj

ących analiz przestrzennych

14.

Topologia obrazu mapy polega na:

1)

budowaniu zwi

ązków pomiędzy geometrią i opisem obrazu mapy

2)

budowaniu zwi

ązków pomiędzy powierzchnią topograficzną i obiektami zlokalizowanymi na tej powierzchni

3)

budowaniu obrazu map topograficznych na podstawie map wielkoskalowych

4)

wyró

żnianiu elementów strukturalnych i obiektów w obrazie mapy i uwzględnieniu relacji przestrzennych

pomi

ędzy elementami i obiektami

15.

Topologiczny model elementarny uwzgl

ędnia

background image

1)

elementarny zapis pojedynczych obiektów jako kompletne sekwencje współrz

ędnych naroży

2)

budowanie obiektów wył

ącznie z wektorów (pojedynczych odcinków)

3)

zapis wył

ącznie obiektów o kształcie elementarnym

4)

budowanie obiektów wył

ącznie z wektorów jednostkowych

16.

Podstawow

ą cechą łańcucha w modelu topologicznym jest to, że:

1)

rozpoczyna si

ę w węźle i kończy się w węźle

2)

mo

że przechodzić przez dowolną liczbę węzłów

3)

mo

że być rozpięty wyłącznie na dwóch węzłach i nie może mieć żadnych punktów pośrednich

4)

musi rozpoczyna

ć się i kończyć w tym samym węźle

17.

Jedn

ą z cech łańcucha w modelu topologicznym jest własność, że łańcuch posiada zapis:

1)

obszaru po prawej stronie

2)

numerów odcinków, które tworz

ą dany łańcuch

3)

sekwencji obszarów po prawej stronie, które obiega

4)

obszaru po lewej stronie i obszaru po prawej stronie

18.

Dane geometryczne ła

ńcucha w modelu topologicznym zapisane są w postaci:

1)

listy współrz

ędnych węzła początkowego, punktów pośrednich i węzła końcowego

2)

tablicy z numerami wszystkich punktów ła

ńcucha

3)

listy współrz

ędnych punktów pośrednich łańcucha

4)

tablicy dwuelementowej współrz

ędnych węzła początkowego i węzła końcowego


19.

Definiowanie obszaru w modelu topologicznym ogólnym polega na:

1)

zestawieniu współrz

ędnych punktów, na których rozpięty jest obszar

2)

zestawieniu zbioru ła

ńcuchów ograniczających ten obszar i tak skierowanych, żeby obszar znajdował się po

prawej stronie przy poruszaniu si

ę wzdłuż granicy

3)

zestawieniu wektorów normalnych do odcinków, z których zbudowany jest obszar

4)

wypisaniu współrz

ędnych, na których rozpięte są wektory graniczne obszaru

20.

Typow

ą cechą modelu topologicznego jest:

1)

ograniczona dokładno

ść zapisu obiektów

2)

zapotrzebowanie na du

żą pojemność pamięci

3)

mo

żliwość wykonywania operacji na tak zapisanym obrazie mapy

4)

łatwo

ść ustalania relacji pomiędzy obiektami punktowymi


21.

Model rastrowy oparty jest na:

1)

rozkładzie obrazu na zbiór geometrycznych figur elementarnych

2)

korzystaniu z płyty rastrowej do interpretacji obrazu mapy

3)

rozkładzie obrazu na linie o rozci

ągłości pionowej

4)

rozkładzie obrazu na linie o rozwini

ęciu poziomym


22.

Zwi

ększenie dokładności odwzorowania obrazu w modelu rastrowym:

1)

wi

ąże się z koniecznością zgrupowania pojedynczych pikseli w bloki (agregaty)

2)

wi

ąże się z koniecznością rozdziału obrazu na warstwy tematyczne

3)

wymaga wi

ększego zapotrzebowania na pojemność pamięci i dłuższego czasu przesyłania obrazu przez łącza

telekomunikacyjne

4)

wymaga zastosowania hierarchicznej metody zapisu obrazu

23.

Serpentynowy sposób przebiegania pikseli:

1)

eliminuje du

że skoki, ale wprowadza asymetrię analizy obrazu w relacji do obszaru zewnętrznego i

środkowego

background image

2)

eliminuje skoki, ale jedynie we wn

ętrzu obrazu, pozostawiając duże skoki w pozycjach zwrotu kierunku

3)

zawiera analogi

ę do przebiegania diagonalnego Cantora, lecz charakteryzuje się jednolitym kierunkiem

analizy obrazu

4)

eliminuje skoki w analizie obrazu, ale wprowadza zakłócenie regularno

ści kierunku przebiegania kolejnych

wierszy


24.

Linia fraktalna Peana posiada nast

ępujące cechy:

1)

posiada struktur

ę jednostopniową eliminującą duże skoki

2)

umo

żliwia budowanie związków hierarchicznych oraz eliminuje częste skoki w analizie obrazu

3)

nie dopuszcza

żadnych skoków w analizie hierarchicznej obrazu

4)

jest analogiczna jak przebieganie Hilberta z ta ró

żnicą, że nie jest zachowana symetria względem linii północ-

południe


25.

Tablica zbioru globalnego ma wymiary:

1)

tyle kolumn ile wyst

ępuje w obrazie klas obiektów (atrybutów) i tyle wierszy ile obraz zawiera pikseli

2)

tyle kolumn ile wyst

ępuje w obrazie obiektów i tyle wierszy ile wierszy zawiera podział rastrowy obrazu

3)

tyle kolumn i tyle wierszy ile zawiera identyczny podział rastrowy obrazu

4)

tyle kolumn ile pikseli zawiera obraz i tyle wierszy ile obraz zawiera obiektów


26.

Jedn

ą z cech zbioru globalnego jest:

1)

oszcz

ędność zapisu

2)

małe zapotrzebowanie na pojemno

ść pamięci

3)

uniwersalno

ść i kompletność zapisu

4)

wysoka dokładno

ść kartometryczna zapisu obrazu


27.

Jedn

ą z wad zbioru globalnego jest:

1)

zwi

ęzłość zapisu obiektów o określonym atrybucie

2)

niekompletno

ść zapisu obrazu w miejscach nakładania się różnych klas obiektów

3)

niejednoznaczno

ść interpretacji atrybutów pikseli należących do różnych klas obiektów

4)

konieczno

ść selekcji tablicy w przypadku żądania wygenerowania konkretnych klas obiektów


28.

Kolejno

ść narastania kodu w schemacie drzewa czwórkowego:

1)

pokrywa si

ę z kierunkiem przebiegania zgodnym z linią fraktalną Hilberta

2)

pokrywa si

ę z kierunkiem przebiegania zgodnym z linią fraktalną Peana

3)

pokrywa si

ę z kierunkiem przebiegania zgodnym z analizą obrazu Cantora

4)

pokrywa si

ę z kierunkiem przebiegania realizującym kod Gray’a


29.

W celu uzyskania oszcz

ędnego zapisu obrazu w modelu rastrowym:

1)

grupujemy obrazy elementarne zgodnie z warto

ściami atrybutów (klas obiektów) w jednolitym podziale

jednostopniowym

2)

zamieniamy zbiory obrazów elementarnych na zblokowane linie poziome (wiersze)

3)

budujemy obrazy strukturalne z bloków (agregatów) o zmiennych wymiarach, wypełniaj

ące zasięg danych

klas obiektów

4)

zamieniamy zbiory obrazów elementarnych na zblokowane linie pionowe (kolumny)


30.

Organizacja zbiorów warstw tematycznych w modelu rastrowym polega na tym,

że:

1)

struktur

ę zbiorów warstw tematycznych stanowią tablice

2)

struktur

ę zbiorów warstw tematycznych stanowią pliki identyfikatorów pól

3)

struktur

ę zbiorów warstw tematycznych stanowią listy pikseli ograniczających obiekty tematyczne

4)

struktur

ę zbiorów warstw tematycznych stanowią listy identyfikatorów pól (agregatów), które mają te same

atrybuty

background image

31.

Zbiór globalny i zbiory warstw tematycznych maj

ą następujące cechy:

1)

zawieraj

ą dokładnie te same informacje, tylko informacje są zorganizowane w odmienny sposób

2)

zawieraj

ą zupełnie różne informacje niezbędne dla użytkowników

3)

zbiory warstw tematycznych zawieraj

ą niezbędne informacje dodatkowe

4)

zbiory warstw tematycznych zawieraj

ą dodatkowe informacje zorganizowane identycznie jako zbiór

podstawowy

32.

Jedn

ą z zalet modelu rastrowego jest:

1)

wysoka dokładno

ść

2)

małe zapotrzebowanie na pami

ęć komputera

3)

zgodno

ść układu siatki rastra z obiektami przestrzeni

4)

łatwo

ść ustalania związków przestrzennych pomiędzy obiektami, łatwość analiz i modyfikacji

33.

W modelu rastrowym informacja zintegrowana jest:

1)

z obiektami realnej przestrzeni przedstawianymi na mapie

2)

z obszarami elementarnymi rastra (pikselami) lub z agregatami pikseli

3)

z pikselami reprezentuj

ącymi linie lub wierzchołki obiektów

4)

z konturami obiektów przestrzeni realnej przedstawianymi na mapie


34.

Graficzn

ą interpretacją hierarchicznej bazy danych jest następująca struktura:

1)

schemat sieciowy

2)

tablica

3)

lista strukturalna (lista list)

4)

drzewo


35.

Jedn

ą z zalet hierarchicznej bazy danych jest:

1)

powtarzalno

ść zapisu na poszczególnych poziomach hierarchii

2)

prosta struktura i mała liczba relacji w w

ęzłach

3)

łatwo

ść zapisania w postaci tablicy

4)

łatwo

ść zapisania w postaci listy strukturalnej (listy list)


36.

Sieciowa baza danych jest:

1)

wył

ącznie siecią, nie dopuszczającą jakiejkolwiek relacji hierarchii

2)

rozszerzeniem bazy hierarchicznej, likwiduj

ącym powtórzenia

3)

sieci

ą, w której każdy kolejny węzeł jest połączony ze wszystkimi pozostałymi węzłami

4)

sieci

ą o ustalonej identycznej liczbie powiązań wychodzących z każdego węzła



37.

Podstawow

ą wadą hierarchicznej i sieciowej bazy danych jest to, że:

1)

posiadaj

ą strukturę ustaloną w fazie projektu a modyfikacja tej struktury jest trudna

2)

posiadaj

ą strukturę skomplikowaną i nieprzejrzystą

3)

posiadaj

ą strukturę wymagającą znacznego przydziału pamięci komputera

4)

posiadaj

ą strukturę trudną do implementacji komputerowej

38.

Krotka (n-tka) w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

1)

list

ą rekordów

2)

uporz

ądkowanym ciągiem wartości atrybutów

3)

zbiorem wszystkich warto

ści, które może przyjmować dany atrybut

4)

zbiorem dziedzin atrybutów

39.

Tablica relacji jest:

background image

1)

tablic

ą, w której wiersze są atrybutami zaś kolumny obiektami

2)

tablic

ą, w której kolumny są rekordami

3)

zbiorem informacji opisuj

ących różnice pomiędzy obiektami

4)

sko

ńczonym zbiorem krotek (n-tek)


40.

W operacjach logicznych na tablicach relacji (suma, ró

żnica, iloczyn tablic):

1)

operandy musz

ą mieć taką samą liczbę rekordów (krotek)

2)

operandy mog

ą mieć dowolne wymiary

3)

operandy musz

ą mieć identyczny zestaw atrybutów

4)

operandy musz

ą mieć identyczny zestaw atrybutów oraz identyczną liczbę rekordów (krotek)

41.

Iloczyn relacji (w relacyjnej bazie danych):

1)

daje w wyniku te krotki, które nale

żą do jednej z relacji

2)

daje w wyniku te krotki, które nale

żą wyłącznie do jednej lub drugiej relacji

3)

daje w wyniku te krotki, które nale

żą jednocześnie do obydwu relacji

4)

daje w wyniku te krotki, które nie wyst

ępują ani w jednej ani w drugiej relacji

42.

żnica relacji (w relacyjnej bazie danych):

1)

pozostawia te krotki w odjemnej, dla których nie istniej

ą krotki w odjemniku (odjemnik jest wzorcem

zabierania krotek)

2)

polega na odrzuceniu krotek, których jakakolwiek warto

ść atrybutu jest równa zero

3)

pozostawia te krotki w odjemnej, które jednocze

śnie występują w odjemniku

4)

polega na odrzuceniu wszystkich krotek, które maj

ą niekompletny zestaw atrybutów

43.

Projekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

1)

projektowaniem zestawu atrybutów tablicy relacji

2)

tworzeniem pionowego podzbioru przez wybór okre

ślonych atrybutów i usunięcie powtórzeń krotek

3)

projektowaniem kompletnego zestawu rekordów

4)

usuwaniem tych kolumn atrybutów, które maj

ą niekompletne wartości

44.

Selekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

1)

tworzeniem poziomego zbioru relacji przez wybór krotek spełniaj

ących określony warunek

2)

usuwaniem niekompletnych krotek (rekordów)

3)

usuwaniem niekompletnych kolumn

4)

tworzeniem dwóch tablic relacji poprzez podział krotek zgodnie z warto

ścią czołowego atrybutu

45.

Jedn

ą z wad numerycznego modelu terenu opartego na siatce regularnej:

1)

s

ą trudne algorytmy wizualizacji takiego modelu

2)

jest trudna implementacja komputerowa algorytmów

3)

s

ą skomplikowane algorytmy obliczeń

4)

jest niemo

żliwe wierne odzwierciedlenie linii charakterystycznych terenu (linii szkieletowych)



46.

Tworzenie numerycznego modelu terenu opartego na w

ęzłach regularnej siatki kwadratów, z oddzielnym

wyznaczaniem wysoko

ści każdego węzła polega na:

1)

wyznaczeniu wysoko

ści węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej

wa

żonej, przy czym wagi są proporcjonalne do wysokości punktów źródłowych

2)

wyznaczeniu wysoko

ści węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej

wa

żonej, przy czym wagi są równe odległościom pomiędzy węzłem a punktami źródłowymi

3)

wyznaczeniu wysoko

ści węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej

wa

żonej, przy czym wagi są odwrotnościami odległości pomiędzy węzłem a punktami źródłowymi w

pot

ędze 1 – 4, w zależności od stopnia regularności terenu

background image

4)

wyznaczeniu wysoko

ści węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, jako średniej

wa

żonej, przy czym wagi są odwrotnościami odległości pomiędzy punktami źródłowymi i czterema

najbli

ższymi węzłami siatki


47.

Je

żeli powierzchnia topograficzna terenu aproksymowana jest za pomocą wielomianu dwuliniowego,

rozpi

ętego na punktach nad węzłami siatki regularnej, to wysokość dowolnego punktu jest równa:

1)

średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są równe polom prostokątów
le

żących naprzeciwko węzłów

2)

u

średnionej wysokości czterech najbliższych punktów węzłowych

3)

średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są równe odległościom punktu
od tych w

ęzłów

4)

średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są proporcjonalne do
wysoko

ści punktów węzłowych


48.

Algorytm tworzenia siatki trójk

ątów numerycznego modelu terenu przy nieznanych połączeniach punktów

źródłowych (zwany algorytmem triangulacji):

1)

powinien uwzgl

ędnić jedynie punkty skupione blisko, punkty dalekie powinny być odrzucone

2)

powinien uwzgl

ędnić powiązanie każdego punktu ze wszystkimi pozostałymi

3)

musi by

ć uwzględniony każdy punkt zbioru, a procedura postępowania musi być jednoznaczna

4)

powinien odrzuca

ć punkty, które znajdują się w środku zbyt gęstych skupisk punktów

49.

Podstawowym kryterium powi

ązania punktów, zgodnie z algorytmem triangulacji Delaunay’a jest:

1)

pozostawienie wszystkich punktów wewn

ątrz okręgu o ustalonym promieniu, nieco większym niż średnia

odległo

ść pomiędzy punktami

2)

pozostawienie tych punktów, których symetralne powi

ązań z punktem centralnym utworzyły wielobok

Thiessena

3)

odrzucenie wszystkich punktów le

żących na zewnątrz wieloboku Thiessena

4)

pozostawienie wszystkich punktów le

żących pomiędzy okręgiem a wielobokiem Thiessena.

50.

Wysoko

ść interpolowanego punktu za pomocą płaszczyzny przechodzącej przez trzy najbliższe punkty, przy

wykorzystaniu numerycznego modelu opartego na nieregularnej siatce trójk

ątów, jest równa:

1)

średniej ważonej z wysokości dwóch najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są równe
odwrotno

ściom odległości od tych punktów

2)

u

średnionej wysokości trzech najbliższych węzłów

3)

średniej ważonej z wysokości trzech najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są proporcjonalne do
wysoko

ści tych punktów

4)

średniej ważonej z wysokości trzech najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są równe polom
trójk

ątów leżących naprzeciwko węzłów


Przekształcenia i ochrona terenów


1.

Teren to:


1)

Cz

ęść skorupy ziemskiej pod warstwą Moho,

2)

Cz

ęść płaszcza ziemskiego

3)

Cz

ęść skorupy ziemskiej mająca kontakt z atmosferą

4)

Cz

ęść warstwy Moho


2.

Naturalne przekształcenia terenu wyst

ępują w formie:


1)

Osuwisk

2)

Zalewisk

3)

Niecek obni

żeniowych

4)

Ruchów tektonicznych

background image

3.

Do antropogenicznych przekształce

ń terenu zalicza się:


1)

Osuwiska

2)

Zalewiska

3)

Niecki obni

żeniowe

4)

Sto

żki wulkaniczne

4.

Przy wysalaniu kawern magazynowych wyst

ępuje zjawisko:


1)

Krasowe

2)

Kompakcji

3)

Wypi

ętrzania

4)

Konwergencji

5.

Do pokrycia terenu nale

żą:


1)

Grunt, szata ro

ślinna, zabudowa i infrastruktura

2)

Gleba i zagospodarowanie,

3)

Budynki, budowle i szlaki drogowe,

4)

Kopaliny naturalne i szata ro

ślinna

6.

Eksploracja to:


1)

Wydobywanie surowca na powierzchni

ę terenu,

2)

Wiercenie otworów w celu wydobycia ropy i gazu

3)

Pomiary deformacji terenu

4)

Poszukiwania i badanie złó

ż

7.

Geostatystyka słu

ży do:


1)

Statystycznej obróbki danych dotycz

ących składu mineralnego gleb

2)

Okre

ślania parametrów zmienności złóż surowców mineralnych

3)

Okre

ślania wartości rynkowej gruntów rolnych

4)

Badania cen nieruchomo

ści gruntowych

8.

W zło

żach typu pokładowego spąg to określenie:


1)

Dolnej płaszczyzny oddzielaj

ącej pokład kopaliny od skał otaczających

2)

Górnej płaszczyzny oddzielaj

ącej pokład kopaliny od skał otaczających

3)

Bocznej płaszczyzny oddzielaj

ącej pokład kopaliny od skał otaczających

4)

Warstw zalegaj

ących między złożem a pokładem kopaliny

9.

Przyczyny przekształce

ń powierzchni w górnictwie odkrywkowym to:


1)

Wykonanie wyrobisk, eksploatacja kopaliny, rekultywacja

2)

Wykonanie wyrobisk, odwodnienie górotworu, transport urobku, przeróbka

3)

Zdj

ęcie nadkładu, wysadzanie skał, transport skały płonej

4)

Zdj

ęcie nadkładu, rekultywacja, zalesianie

10.

Maksymalne obni

żenie powierzchni terenu nad eksploatacją głębinową w dnie niecki obniżeniowej nie może

by

ć:


1)

Mniejsze ni

ż 3 m,

2)

Wi

ększe niż 3 m,

3)

Mniejsze ni

ż maksymalna grubość eksploatowanego złoża,

4)

Wi

ększe niż maksymalna grubość eksploatowanego złoża

11.

Mi

ąższość nadkładu trzecio- i czwartorzędowego:


1)

Je

śli niewielka, to mogą występować deformacje wyraźnie łagodniejsze,

background image

2)

Je

śli znaczna, to deformacje powierzchni mają tendencję do zaburzonych form,

3)

Je

śli brak, to nie wystąpią deformacje nieciągłe,

4)

Je

śli brak, to należy się liczyć z deformacjami nieciągłymi.

12.

Nawi

ązanie geodezyjnych pomiarów przemieszczeń na terenach górniczych lepiej wykonać:


1)

Na terenie najwi

ększej aktywności górniczej,

2)

Poza granicami pola przemieszcze

ń,

3)

W granicach pola przemieszcze

ń,

4)

Na kraw

ędzi pola eksploatacyjnego.

13.

Odkształcenie to:


1)

Zmiana poło

żenia względem przyjętego układu odniesienia

2)

Zmiana poło

żenia w określonym czasie względem przyjętego układu odniesienia

3)

Zmiana poło

żenia wzajemnego dwóch punktów tego samego ciała

4)

Zmiana poło

żenia punktu względem jego pierwotnego położenia

14.

Przemieszczenie poziome to:


1)

Wektor,

2)

Tensor,

3)

Sensor,

4)

Ani wektor ani sensor

15.

Wska

źniki deformacji to:


1)

Obni

żenia, nachylenia, krzywizny

2)

Odkształcenia, przemieszczenia poziome, konwergencja

3)

Kompakcja, napr

ężenia,

4)

Kompakcja i konwergencja

16.

Współczynnik „a” jest:


1)

Parametrem teorii wpływów eksploatacji odpowiadaj

ącym za sztywność górotworu

2)

Parametrem teorii wpływów eksploatacji odpowiadaj

ącym za sposób wypełnienia pustki poeksploatacyjnej

3)

Parametrem teorii wpływów eksploatacji odpowiadaj

ącym za kierunek przemieszczania się robót górniczych

4)

Stał

ą we wzorze

17.

Rozeta pomiarowa jest konstrukcj

ą stosowaną w pomiarach deformacji powierzchni terenu celem:


1)

Unikni

ęcia sumowania się błędów

2)

Wyznaczania pełnego rozkładu odkształce

ń poziomych w punkcie

3)

Wyznaczania przemieszcze

ń radialnych

4)

Wyznaczania obni

żeń i odkształceń poziomych w kierunkach ramion rozety

18.

K

ąt rozproszenia wpływów eksploatacji w teorii Knothego „

β

” to:


1)

K

ąt nachylenia warstwy złożowej

2)

K

ąt prosty

3)

K

ąt zależny od właściwości wytrzymałościowych całego górotworu nad eksploatacją,

4)

K

ąt ostry o wartości zbliżonej do 60

g

19.

Bez informacji o grubo

ści eksploatowanego złoża:


1)

Da si

ę prognozować wskaźniki deformacji

2)

Da si

ę przewidzieć maksymalne osiadanie powierzchni terenu

3)

Nie ma mo

żliwości wykonać prognozy wpływów eksploatacji

4)

Nie ma mo

żliwości obliczenia nachylenia niecki obniżeniowej

background image

20.

Maksymalne obni

żenie powierzchni terenu nad tzw. dużym polem eksploatacji można obliczyć jako:


1)

Iloczyn gł

ębokości eksploatacji i miąższości (grubości) złoża,

2)

Iloczyn mi

ąższości (grubości) złoża i tangensa kąta rozproszenia wpływów

3)

Iloraz gł

ębokości eksploatacji i tangensa kąta rozproszenia wpływów

4)

Iloczyn współczynnika eksploatacji „a” i mi

ąższości (grubości) złoża

21.

Maksymalne nachylenia profilu niecki obni

żeniowej wystąpią nad:


1)

Środkiem pola eksploatacji,

2)

Środkiem pola eksploatacji z uwzględnieniem dewiacji wpływów jeśli pole jest nachylone,

3)

Kraw

ędzią pola eksploatacji

4)

Na zewn

ątrz od krawędzi pola eksploatacji w odległości ok. 0,4 r


Geodezja Inżynieryjna i Budownictwo


1.

Dokładno

ści centymetrowe wyznaczenia pozycji względnej za pomocą GPS są uzyskiwane w trybie pracy:

1)

autonomicznym

2)

nawigacyjnym

3)

żnicowym kodowym

4)

żnicowym fazowym


2.

Korekcje nadawane przez satelity geostacjonarne systemu EGNOS s

ą wykorzystywane w trybie pracy:

1)

żnicowym kodowym

2)

żnicowym fazowym

3)

autonomicznym

4)

nawigacyjnym


3.

Najwy

ższe dokładności wyznaczenia pozycji, jakie zapewnia system ASG-EUPOS-PL, są osiągane w trybie

pracy:

1)

nawigacyjnym

2)

żnicowym kodowym

3)

żnicowym fazowym

4)

autonomicznym


4.

Minimalna ilo

ść satelitów pozwalająca na jednoznaczne wyznaczenie pozycji w dowolnym trybie pracy

systemu GNSS to:

1)

6

2)

4

3)

2

4)

1


5.

Zegar odbiornika sygnałów GNSS jest synchronizowany z czasem systemu przez:


1)

ł

ącze internetowe

2)

ł

ącze radiowe za pośrednictwem lokalnych stacji UKF

3)

wyznaczenie dodatkowej niewiadomej w równaniu pseudoodległo

ści

4)

wyznaczenie dodatkowej niewiadomej z obserwacji dopplerowskich


6.

Klotoida to krzywa przej

ściowa, której :

1)

długo

ść jest wprost proporcjonalna do promienia

2)

długo

ść jest odwrotnie proporcjonalna do krzywizny

3)

iloczyn długo

ści klotoidy i stycznej krótkiej jest stały

4)

iloczyn długo

ści i promienia jest wielkością stałą

background image

7.

Podstawowe kryterium oceny dokładno

ści osnowy realizacyjnej to:


1)

średni błąd najbardziej niekorzystnie położonego punktu

2)

średni błąd długości najbardziej niekorzystnie położonego boku sieci

3)

najwi

ększy średni błąd kąta

4)

najwi

ększy średni błąd punktu określonego elipsą błędu średniego


8.

Łuk koszowy to:

1)

zespół nast

ępujących po sobie łuków kołowych o różnych promieniach, zakrzywionych w tym samym

kierunku

2)

inaczej zespół łuków odwrotnych

3)

zespół serpentyn

4)

inaczej parabola sze

ścienna


9.

Szkic dokumentacyjny nale

ży opracować:

1)

przed tyczeniem punktów realizowanego obiektu

2)

bezpo

średnio po wytyczeniu obiektu

3)

podczas pomiarów powykonawczych wybudowanych obiektów

4)

w dowolnym czasie realizacji obiektu


10.

W trakcie procesu budowlanego geodeta przekazuje wyniki pomiarów:

1)

inwestorowi

2)

kierownikowi budowy

3)

projektantowi

4)

inspektorowi nadzoru inwestycyjnego


11.

Który z dokumentów przygotowuje si

ę w oparciu o plan zagospodarowania terenu:

1)

szkic tyczenia

2)

szkic dokumentacyjny

3)

plan robót ziemnych

4)

szkic kontrolny


12.

Geodezyjne pomiary przemieszcze

ń obiektu i jego podłoża oraz wyznaczenie odkształceń obiektu w trakcie

budowy wykonywane s

ą jeżeli:

1)

budowane s

ą obiekty przemysłowe

2)

s

ą przewidziane w projekcie lub na wniosek uczestnika procesu budowlanego

3)

wysoko

ść budynków przekracza 10m

4)

budowa dotyczy terenów w pobli

żu eksploatacji górniczej


13.

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna sporz

ądzana w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji

powykonawczej jest podstaw

ą wprowadzenia zmian:


1)

w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

2)

w ksi

ęgach wieczystych

3)

na mapie zasadniczej

4)

w projekcie realizowanego obiektu


14.

Uzgodnie

ń usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu dokonuje się na wniosek:

1)

kierownika budowy

2)

organu wydaj

ącego pozwolenie na budowę

3)

inwestora lub jego upowa

żnionego przedstawiciela

4)

projektanta

background image

15.

Map

ę do celów projektowych można sporządzić w układzie lokalnym dla danej inwestycji w przypadku:

1)

lokalizacji inwestycji na terenach wiejskich

2)

budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji usytuowanych w granicach jednej nieruchomo

ści, przy

braku mapy zasadniczej w odpowiedniejskali

3)

gdy teren obj

ęty inwestycją nie przekracza powierzchni 1 ha

4)

budowy zwi

ązanej z regulacją rzek


16.

Stała dodawania to parametr okre

ślany dla:

1)

Dalmierza elektrooptycznego,

2)

Niwelatora cyfrowego,

3)

Instrumentu GPS,

4)

Zestawu dalmierz-reflektor


17.

Niwelatory cyfrowe oraz łaty niwelacyjne kodowe ró

żnych producentów:

1)

S

ą wzajemnie kompatybilne

2)

Nie s

ą wzajemnie kompatybilne

3)

U

żywają tego samego kodu

4)

Mog

ą być używane razem po wprowadzeniu odpowiedniej poprawki


18.

Instrumenty klasy GNSS pracuj

ące w trybie RTK/RTN pozwalają na osiąganie dokładności rzędu:

1)

Lepsze ni

ż milimetr,

2)

Centymetrowe,

3)

Decymetrowe,

4)

Metrowe.


19.

Podane bł

ędy instrumentalne: błąd kolimacji, inklinacji, błąd indeksu, wyznaczamy:

1)

Z pomiarów w jednym poło

żeniu lunety

2)

Z pomiarów w co najmniej w 2 poło

żeniach lunety

3)

Z pomiarów w co najmniej 3 poło

żeniach lunety

4)

Z pomiarów w nie mniej ni

ż 4 położeniach lunety


20.

Dalmierzem elektrooptycznym o specyfikacji dokładno

ści 2mm + 2ppm pomierzono odległość 500m

uwzgl

ędniając aktualne wartości parametrów atmosferycznych (temperatura, ciśnienie, wilgotność). Należy się

liczy

ć z błędem około:

1)

1 milimetra

2)

3 centymetrów

3)

3 milimetrów

4)

1 decymetra


21.

System ATR w tachymetrach elektronicznych:

1)

zapewnia poziomo

ść koła poziomego teodolitu

2)

umo

żliwia automatyczne przejście do drugiego położenia lunety

3)

pozwala na bezreflektorowy pomiar odległo

ści

4)

zapewnia precyzyjne wycelowanie na

środek reflektora


22.

Poprawki trasowania:

1)

wprowadza si

ę w przypadku osnów realizacyjnych nieregularnych

2)

wprowadza si

ę do współrzędnych nominalnych, aby otrzymać współrzędne wyrównane

3)

nie powinny by

ć obliczane metodą najmniejszych kwadratów

4)

wprowadza si

ę fizycznie w terenie

23.

Przy sporz

ądzaniu mapy do celów projektowych nie bierze się pod uwagę:

background image


1)

linii zabudowy

2)

szkiców dokumentacyjnych

3)

nakładki W mapy zasadniczej

4)

projektowanych sieci uzbrojenia terenu


24.

Do badania przemieszcze

ń fundamentu służy 6 reperów. Przy założeniu, że fundament jest płytą sztywną,

liczba obserwacji nadliczbowych w wyrównaniu parametrów przemieszcze

ń pionowych wynosi:

1)

0

2)

2

3)

3

4)

4


25.

Urz

ądzenia naziemne uzbrojenia terenu należą do:

1)

I grupy dokładno

ściowej szczegółów sytuacyjnych

2)

II grupy dokładno

ściowej szczegółów sytuacyjnych

3)

IV grupy dokładno

ściowej szczegółów sytuacyjnych

4)

Nie nale

żą do żadnej

26.

Urz

ądzenia podziemne uzbrojenia terenu należą do:


1)

I grupy dokładno

ściowej szczegółów sytuacyjnych

2)

II grupy dokładno

ściowej szczegółów sytuacyjnych

3)

IV grupy dokładno

ściowej szczegółów sytuacyjnych

4)

Nie nale

żą do żadnej


27.

Metoda po

średniej lokalizacji metalowych przewodów podziemnych niebędących pod napięciem polegająca

na bezpo

średnim podpięciu generatora do przewodu nosi nazwę:


1)

metody indukcyjnej

2)

metody galwanicznej

3)

metody Power

4)

metody radio

28.

Geodezyjna inwentaryzacja sieci uzbrojenia terenu jest czynno

ścią geodezyjną, która:


1)

nie podlega zgłoszeniu do wła

ściwego terenowego ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej

2)

podlega zgłoszeniu do wła

ściwego terenowego ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej

3)

nie podlega zgłoszeniu do wła

ściwego terenowego ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej, chyba,

że wymaga tego inwestor

4)

nie podlega zgłoszeniu do wła

ściwego terenowego ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej, chyba

że wymaga tego kierownik budowy

29.

Na bł

ąd położenia ostatniego punktu w ciągu wiszącym ma/mają wpływ:


1)

tylko bł

ąd położenia punktu nawiązania

2)

tylko bł

ędy pomiaru kątów poziomych w tym ciągu

3)

tylko bł

ędy pomiaru długości boków w tym ciągu

4)

wszystkie wymienione wy

żej błędy


30.

Pod jakim k

ątem pionowym α jest nachylony teren jeśli jego spadek wynosi 100%? :

1)

100 gradów

2)

100 stopni

3)

45 stopni

4)

90 stopni


31.

Pomiar wychylenia obiektu wysokiego nale

ży wykonywać :

background image


1)

tylko z jednego stanowiska

2)

z kilku stanowisk, z ka

żdego w innym dniu

3)

z kilku stanowisk w jak najkrótszym czasie

4)

podczas silnego wiatru


32.

Jakiej wielko

ści błędu należy się spodziewać przy odłożeniu odległości 3400.00 m dalmierzem o błędzie

standardowym ± (5 mm +5*10

-6

D) pomijaj

ąc pozostałe błędy?


1)

± 7 mm

2)

± 10 mm

3)

± 12 mm

4)

± 22 mm


33.

Rama geodezyjna to:


1)

osnowa realizacyjna w postaci prostok

ąta, związana geometrycznie z układem osiowym obiektu budowlanego

2)

geodezyjnie wytyczony zasi

ęg budowli, najczęściej w formie prostokąta

3)

przybite poziomo na palach deski, umiejscowione w naro

żnikach budowli poza zasięgiem wykopów

4)

linia ł

ącząca zewnętrzne punkty osnowy realizacyjnej obiektu budowlanego


34.

Krzywizna łuku kołowego to:


1)

stosunek promienia łuku do długo

ści łuku

2)

stosunek długo

ści łuku do promienia łuku

3)

odwrotno

ść promienia łuku

4)

odwrotno

ść długości łuku

35.

Krzywa przej

ściowa to:


1)

krzywa o krzywi

źnie zmieniającej się od zera do R wstawiana między prostą a łuk kołowy

2)

krzywa o krzywi

źnie zmieniającej się od zera do l/R wstawiana między prostą a łuk kołowy

3)

krzywa o krzywi

źnie zmieniającej się od zera do h (h - różnica rzędnych terenu między prostą, a łukiem

kołowym)

4)

krzywa obrazuj

ąca opór jaki musi pokonać pojazd przy przemieszczaniu się z prostej w łuk


36.

Ławy ciesielskie słu

żą do:


1)

regulacji ta

śmociągów i ciągów technologicznych

2)

wielokrotnego odtwarzania osi fundamentów lub obrysów budynku

3)

zabezpieczenia wykopów fundamentowych

4)

przenoszenia rz

ędnej na dno wykopu


37.

Tyczenie jednoetapowe to:


1)

wyznaczanie poło

żenia punktu na podstawie pomiarów kątowych,

2)

wyznaczanie punktu na podstawie okre

ślonego przybliżonego położenia,

3)

tyczenie na podstawie pomiarów liniowych,

4)

wyznaczanie poło

żenia z pomiarów bezpośrednich.


38.

Poziom zera budynku stanowi:


1)

wysoko

ść gruntu wokół budynku,

2)

wysoko

ść podstawy fundamentu,

3)

wysoko

ść pierwszego piętra,

4)

wysoko

ść górnej powierzchni stropu piwnic.


39.

Do opracowania planu realizacyjnego inwestycji liniowych zlokalizowanych poza terenami

zabudowanymi słu

żą mapy w skali:

background image

1)

1:1000

2)

1:2000

3)

1:5000

4)

1:25 000


40.

Pomiary k

ątowe i liniowe skoordynowane dokładnościowo to:

1)

α

m

m

l

=

2)

m

α

α

=

m

l

l

3)

m

α

ρ

=

m

l

l

4)

m

α

l

=

m

l

ρ

(gdzie:

α

- k

ąt, l - długość, m

α

-

średni błąd pomiaru kąta, m

l

-

średni błąd pomiaru

długo

ści,

ρ

- zamiennik miary)


41.

Długo

ść łuku kołowego o promieniu R = 100,00 m. i kącie zwrotu a = 50

g

00

c

00

cc

wynosi:


1)

75.00 m

2)

78,54 m

3)

80,36 m

4)

100,00 m.


42.

Długo

ść stycznej łuku kołowego o promieniu R = 100,00 m. kącie zwrotu 100

g

00

c

00

cc

wynosi:


1)

50.00 m.

2)

70.71 m.

3)

80.60 m

4)

100.00 m.


43.

ąd średni zmierzonej długości 500,000 m wynosi ± 2 mm; błąd względny pomiaru tej długości wyniesie:


1)

1/25 000

2)

1/100 000

3)

1/200 000

4)

1/250 000


44.

Współrz

ędne prostokątne narożnika budynku, w układzie osnowy realizacyjnej wynoszą x=42.00, y=26.29.

Jakie s

ą współrzędne biegunowe tego narożnika ?


1)

d = 52.38

α = 38

g

.1570

2)

d = 50.50

α = 38

g

.0000

3)

d = 49.55

α = 35

g

.6051

4)

d = 48.00

α = 34

g

.2500


45.

W celu dokładnego wytyczenia w terenie k

ąta a = 38°20'50"odłożono jego wartość przybliżoną a=38

o

21'00"

od znanego kierunku i utrwalono drugi kierunek tego k

ąta w odległości d = 200,00 m. Jakie powinno być

przesuni

ęcie liniowe, które ustali dokładnie drugi kierunek tyczonego kąta?


1)

25 mm

2)

15 mm.

3)

10 mm.

4)

4 mm.


46.

Rozszyfruj skrót ZUDP:

background image

1)

Zakład Uszlachetniania Dalmierzy Precyzyjnych

2)

Zespół Uzgadniania Dokumentacji Projektowych

3)

Zjazd u Drogowców Powiatowych

4)

Ziemski Urz

ąd Dokumentacji Powykonawczej


47.

Metoda biegunowa tyczenia lokalizuj

ącego polega na:


1)

odło

żeniu odległości od bieguna

2)

odło

żeniu kąta i odległości

3)

odło

żeniu odległości biegunowej

4)

wyznaczeniu poprawki w tyczeniu dwuetapowym


48.

Dokumentem powstałym w wyniku geodezyjnego opracowania projektu i b

ędącym podstawą do wykonania

tyczenia lokalizuj

ącego jest:


1)

Szkic dokumentacyjny

2)

Projekt konstrukcyjny

3)

Sprawozdanie techniczne

4)

Projekt tyczenia


49.

Dokumentem technicznym wykonanego tyczenia jest:


1)

dziennik pomiarowy

2)

szkic tyczenia

3)

wykaz miar

4)

sprawozdanie techniczne


50.

Jaka z poni

ższych Instrukcji Geodezyjnych GUGiK dotyczy „Geodezyjnej obsługi inwestycji?:


1)

O-2

2)

G-3

3)

G-4

4)

K-3


51.

Jakie z poni

ższych elementów nie należą do obiektów małej architektury:

1)

Hu

śtawka

2)

Wodotrysk

3)

Wolno stoj

ący maszt antenowy

4)

Śmietnik


52.

Jakiej metody niwelacji nie stosuje si

ę w pracach budowlano-montażowych:


1)

Niwelacji barometrycznej

2)

Niwelacji trygonometrycznej

3)

Niwelacji geometrycznej

4)

Niwelacji laserowej


53.

Program „przeniesienie wysoko

ści” w tachymetrze Leica TC 407 służy do :


1)

Wyznaczenia wysoko

ści inwentaryzowanych punktów

2)

Wyznaczenia przewy

ższenia pomiędzy dwoma punktami

3)

Wyznaczenia wysoko

ści stanowiska instrumentu

4)

Transmisji wysoko

ści punktów z tachymetru do urządzenia zewnętrznego


54.

Maj

ąc dany promień łuku kołowego R = 1000 m oraz kąt środkowy (kąt zwrotu stycznych) α = 50

g

podaj

prawidłow

ą długość stycznej głównej tego łuku:


1)

382,683 m

2)

414,214 m

background image

3)

785,398 m

4)

390,181 m


55.

Maj

ąc dany promień łuku kołowego R = 1000 m oraz kąt środkowy (kąt zwrotu stycznych) α = 50

g

podaj

prawidłow

ą długość tego łuku:


1)

382,683 m

2)

414,214 m

3)

785,398 m

4)

390,181 m


56.

Przy realizacji sieci uzbrojenia terenu dopuszczalne jest odst

ępstwo od uzgodnionego projektu,

nieprzekraczaj

ące dla gruntów zabudowanych:


1)

0,10 m

2)

0,30 m

3)

0,50 m

4)

0,70 m


57.

Osoby wykonuj

ące prace geodezyjne i kartograficzne mają prawo wstępu na grunt i do obiektów

budowlanych oraz dokonywania niezb

ędnych czynności związanych z wykonywanymi pracami na podstawie:


1)

świadectwa nadania uprawnień zawodowych,

2)

umowy o roboty geodezyjne,

3)

potwierdzonego przez o

środek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej zgłoszenia roboty geodezyjnej,

4)

dyplomu uko

ńczenia studiów wyższych na kierunku geodezja i kartografia.


58.

Zgłoszenia do o

środka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej wymagają prace:


1)

tyczenie obiektów budowlanych oraz pomiary budowlano–monta

żowe,

2)

pomiary wykonywane w celu ustalenia obj

ętości mas ziemnych,

3)

pomiary wykonywane w celu aktualizacji mapy zasadniczej,

4)

pomiary odkształce

ń i przemieszczeń budowli i urządzeń.


59.

Zało

żenie i prowadzenie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu zapewniają:

1)

wójt,

2)

starosta,

3)

marszałek województwa,

4)

wojewoda.


60.

Wykonaj odczyt na niwelatorze precyzyjnym KONI 007 ZEISS w sytuacji jak na rysunku:


1)

908584

2)

295584

3)

298590

4)

908588


61.

Zaznacz nieprawdziw

ą informacje na temat szkicu tyczenia:

background image

1)

na szkicu zaznacza si

ę między innymi obiekty projektowane, miary konieczne do wytyczenia ich, obliczone

miary kontrolne itp.

2)

wykonuje si

ę go w dwóch kolorach: czerwonym i zielonym

3)

wykonuje si

ę dwa identyczne egzemplarze, z czego jeden dołącza się do dziennika budowy, a drugi do

dziennika prac geodezyjnych.

4)

je

żeli naniesienie na tym samym szkicu zarówno miar kontrolnych jak i miar do tyczenia powodowałoby

nieczytelno

ść rysunku, wykonuje się dwa odrębne szkice.


62.

Maksymalny, bł

ąd względny wyznaczenia objętości dla odpadów przemysłowych nie powinien przekraczać:


1)

10%

2)

17%

3)

3%

4)

5%


63.

żnica między odczytami na łacie lewymi i prawymi dla instrumentu KONI 007 ZEISS wynosi:

1)

60560 [j]

2)

60650 [mm]

3)

600660 [mm]

4)

606500[j]


64.

Jak

ą metodą najlepiej ustalić objętość mas ziemnych dla nasypu kolejowego? :


1)

przekroje pionowe

2)

przekroje poziome

3)

siatka kwadratów

4)

siatka trójk

ątów


65.

Prosz

ę wskazać właściwe określenie przykładowej klasy technicznej drogi:


1)

główna przyspieszona,

2)

twarda ulepszona,

3)

główna,

4)

krajowa.


66.

Pr

ędkość projektowa jest podstawowym parametrem techniczno –ekonomicznym i służy m.in. do ustalania:


1)

klasy technicznej drogi,

2)

warto

ści granicznych parametrów geometrycznych drogi,

3)

kategorii terenu,

4)

minimalnej odległo

ści widoczności na zatrzymanie.


67.

W przypadku dróg ogólnodost

ępnych zalecane wymiary skrajni dla pojazdów wynoszą (szerokość x

wysoko

ść):


1)

3,5 m x 5,0 m,

2)

pas drogowy x 3,5 m,

3)

korona drogi x 4,5 m,

4)

jezdnia x 3,5 m.


68.

Klotoida stosowana jako krzywa przej

ściowa jest krzywą matematyczną, której:


1)

krzywizna maleje proporcjonalnie do długo

ści łuku mierzonej od punktu początkowego,

2)

krzywizna jest proporcjonalna do promienia,

3)

krzywizna wzrasta proporcjonalnie do długo

ści łuku mierzonej od punktu początkowego,

4)

iloczyn odległo

ści mierzonej od punktu początkowego i krzywizny jest stały,


69.

Projekt niwelety drogi nie zale

ży od:

background image

1)

rozwi

ązania odwodnienia,

2)

bilansu robót ziemnych,

3)

rodzaju podło

ża gruntowego,

4)

miarodajnego godzinowego nat

ężenia ruchu.


70.

Koordynuj

ąc wzajemne położenie elementów geometrycznych osi drogi w planie i przekroju podłużnym nie

nale

ży stosować następujących rozwiązań:


1)

ł

ączyć odcinków prostych w planie na odcinkach o stałym pochyleniu w przekroju podłużnym,

2)

projektowa

ć łuków wypukłych w przekroju podłużnym na odcinkach prostych w planie,

3)

ł

ączyć łuków wypukłych w przekroju podłużnym z odcinkami krzywoliniowymi w planie,

4)

stosowa

ć nadmiernego wzajemnego przesunięcia wierzchołków łuku wypukłego w przekroju podłużnym oraz

łuku w planie.


71.

Pochylenie poprzeczne jezdni drogi o przekroju dwujezdniowym wykonuje si

ę:


1)

zawsze jako daszkowe,

2)

zawsze jako jednostronne,

3)

na prostej w planie daszkowe, a na łuku jednostronne,

4)

na prostej w planie jednostronne, a na łuku daszkowe.


72.

Nawierzchnia półsztywna w podziale ze wzgl

ędu na odkształcalność pod wpływem powtarzających się

obci

ążeń to następujące rozwiązanie:


1)

bitumiczna warstwa

ścieralna i wiążąca na podbudowie z kruszywa stabilizowanego mechanicznie,

2)

bitumiczna warstwa

ścieralna i wiążąca na sztywnej podbudowie,

3)

nawierzchnia z betonu cementowego,

4)

nawierzchnia twarda nieulepszona.


73.

Do fundamentów po

średnich zaliczamy:


1)

ruszt fundamentowy,

2)

fundament belkowy,

3)

pale fundamentowe,

4)

skrzynie fundamentowe.


74.

Do stropów g

ęstożebrowych zaliczamy:


1)

drewniany strop belkowy,

2)

strop Kleina,

3)

strop płytowo-

żebrowy,

4)

strop Teriva.


75.

Prosz

ę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym klasycznego stropodachu pełnego (od

wn

ętrza na zewnętrz):


1)

konstrukcja stropu + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,

2)

konstrukcja stropu + paroizolacja + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,

3)

konstrukcja stropu + paroizolacja + izolacja termiczna + przestrze

ń wentylowana + konstrukcja dachu +

pokrycie dachowe,

4)

konstrukcja stropu + izolacja termiczna + paroizolacja + pokrycie dachowe.


76.

Prosz

ę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym zewnętrznej, trójwarstwowej ściany

murowanej (od wn

ętrza na zewnętrz):


1)

warstwa konstrukcyjna + paroizolacja + warstwa elewacyjna,

2)

izolacja termiczna + warstwa konstrukcyjna + warstwa elewacyjna,

3)

warstwa konstrukcyjna + przestrze

ń wentylowana + izolacja termiczna + warstwa elewacyjna,

4)

warstwa konstrukcyjna + izolacja termiczna + warstwa elewacyjna.

background image

77.

Prosz

ę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym stropodachu stromego (od wnętrza na

zewn

ętrz):


1)

okładzina wewn

ętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu z izolacją termiczną + wiatroizolacja + pokrycie

dachowe,

2)

konstrukcja dachu + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,

3)

okładzina wewn

ętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu + wiatroizolacja + pokrycie dachowe,

4)

okładzina wewn

ętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu z izolacją termiczną + pokrycie dachowe.

Kartografia


1.

W odwzorowaniu regularnym obrazem krzywej jest:


1)

prosta,

2)

punkt,

3)

krzywa,

4)

łamana.


2.

Siatka kartograficzna na mapie to obraz:


1)

linii geodezyjnych,

2)

południków i równole

żników,

3)

łuków kół wielkich i małych,

4)

linii parametrycznych.

3.

Elementarna skala długo

ści - m w odwzorowaniu-kartograficznym nie będącym wiernokątnym zależy od:


1)

poło

żenia punktu,

2)

poło

żenia punktu i azymutu,

3)

azymutu,

4)

długo

ści.

4.

Zniekształcenia długo

ści - Z

m

w danym odwzorowaniu kartograficznym, okre

śla zależność (elementarna skala

długo

ści - m):


1)

Z

m

= m -1,

2)

Z

m

= m – 2,

3)

Z

m

= m + 2,

4)

Z

m

= m + 1.


5.

Zniekształcenie pól - Z

p

w danym odwzorowaniu kartograficznym, okre

śla zależność (elementarna skala

pola -p) :

1)

Z

p

= p + 2,

2)

Z

p

= p – 2,

3)

Z

p

= p – 1,

4)

Z

p

= p + 1.


6.

Odwzorowanie jest wiernopolowe, gdy skale zniekształce

ń długości m

B

i m

L

, spełniaj

ą zależność:


1)

m

B

. m

L

= 1,

2)

m

B

. m

L

1,

3)

m

B

- m

L

1,

4)

m

B

- m

L

= 1.


7.

Odwzorowanie jest wiernok

ątne, gdy utworzony kąt 0 pomiędzy liniami parametrycznymi i siatki i skale

zniekształce

ń długości m

B

i mL spełniaj

ą zależność:

1)

m

B

= m

L

Θ

90°,

background image

2)

m

B

m

L

Θ

90°,

3)

m

B

= m

L

Θ

= 90°,

4)

m

B

= m

L

Θ

= 90°.

8.

Kierunki główne w odwzorowaniu wyznaczaj

ą linie siatki o kącie

Θ

pomi

ędzy liniami, wynoszącym:

1)

Θ

90°,

2)

Θ

=90°,

3)

Θ

> 90°,

4)

Θ

<90°.

9.

W którym odwzorowaniu kartograficznym nie ma kierunków głównych:

1)

wiernok

ątnym,

2)

wiernopolowym,

3)

wiernoodległo

ściowym w kierunku południkowym ,

4)

dowolnym.


10.

Elipsa zniekształce

ń przyjmuje postać okręgu, gdy odwzorowanie kartograficzne jest:


1)

wiernopolowe,

2)

wiernoodległo

ściowe,

3)

wiernok

ątne,

4)

dowolne.


11.

Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyło

żenia powierzchni rzutowania jest styczny do kuli

w biegunie, nazywamy odwzorowaniem:

1)

normalnym,

2)

dowolnym,

3)

uko

śnym,

4)

poprzecznym.


12.

Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyło

żenia powierzchni rzutowania jest styczny do kuli

w równiku, nazywamy odwzorowaniem:

1)

normalnym,

2)

dowolnym,

3)

uko

śnym,

4)

poprzecznym.


13.

Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyło

żenia powierzchni rzutowania jest styczny do kuli

w dowolnym jej punkcie (z wyj

ątkiem bieguna i równika) nazywamy:


1)

odwzorowaniem normalnym,

2)

odwzorowaniem uko

śnym,

3)

odwzorowaniem poprzecznym,

4)

odwzorowaniem dowolnym.


14.

Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem południków s

ą proste, a obrazem równoleżników są

okr

ęgi współśrodkowe, nazywamy odwzorowaniem:


1)

azymutalnym normalnym,

2)

walcowym normalnym,

3)

sto

żkowym normalnym,

4)

pseudoazymutalnym.


15.

Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem południków s

ą proste lub odcinki równoległe względem

siebie i prostopadłe do prostoliniowego obrazu równole

żnika, nazywamy odwzorowaniem:

background image


1)

azymutalnym normalnym,

2)

walcowym normalnym,

3)

sto

żkowym normalnym,

4)

pseudowalcowym.

16.

Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem równole

żników są łuki okręgów współśrodkowych,

a obrazem południków s

ą odcinki lub półproste prostopadłe do obrazów równoleżników nazywamy

odwzorowaniem:

1)

azymutalnym normalnym,

2)

walcowym normalnym,

3)

sto

żkowym normalnym,

4)

pseudosto

żkowym.

17.

Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernok

ątne, gdy

Θ

=90° i jest spełniona relacja:

1)

σ

λ

m

m

=

,

2)

σ

λ

m

m

,

3)

σ

λ

m

m

>

,

4)

σ

λ

m

m

<

.

(

λ

m

-skala długo

ści w kierunku równoleżnikowym,

σ

m

- skala długo

ści w kierunku południkowym,

Θ

- k

ąt pomiędzy kierunkami w obrazie)


18.

Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernoodległo

ściowe w kierunku równoleżnikowym, gdy

σ

m

- dowolne i jest spełniona relacja:

1)

λ

m

=1,

2)

λ

m

> 1,

3)

λ

m

1,

4)

λ

m

< 1.

(

λ

m

-skala długo

ści w kierunku równoleżnikowym,

σ

m

- skala długo

ści w kierunku południkowym)


19.

Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernopolowe, gdy:

1)

1

m

.

m

=

σ

λ

,

2)

1

m

.

m

σ

λ

,

3)

1

m

m

=

+

σ

λ

,

4)

1

m

m

=

σ

λ

.

(

λ

m

-skala długo

ści w kierunku równoleżnikowym,

σ

m

- skala długo

ści w kierunku południkowym)


20.

W odwzorowaniu Mercatora kul

ę odwzorowuje się na :


1)

pobocznic

ę walca,

2)

dowoln

ą powierzchnię ,

3)

pobocznic

ę stożka,

4)

płaszczyzn

ę.


21.

Odwzorowanie Mercatora jest najcz

ęściej stosowane:

background image

1)

nawigacji morskiej,

2)

geografii,

3)

nawigacji lotniczej,

4)

hydrografii.


22.

Odwzorowanie Gaussa-Krugera jest odwzorowaniem:


1)

kuli na płaszczyzn

ę,

2)

elipsoidy na płaszczyzn

ę,

3)

elipsoidy na „walec",

4)

elipsoidy na „sto

żek".


23.

Odwzorowanie Gaussa-Krugera jest odwzorowaniem:


1)

walcowym normalnym,

2)

azymutalnym normalnym,

3)

sto

żkowym normalnym,

4)

walcowym poprzecznym.


24.

Odwzorowanie Gaussa-Krugera jest odwzorowaniem:


1)

wiernok

ątnym,

2)

wiernopolowym,

3)

wiernoodległo

ściowym,

4)

dowolnym.

25.

Warto

ść skali długości w południkach osiowych - m

0

, odwzorowania, Gaussa- Krügera wynosi:


1)

m

0

=1,

2)

m

0

=0,9996,

3)

m

0

=1,0023,

4)

m

0

=0,9983.


26.

Pasy południkowe odwzorowania Gaussa- Krügera dla opracowa

ń kartograficznych w dużych skalach

wynosz

ą:


1)

6°,

2)

2°,

3)

3°,

4)

4°.


27.

Pasy południkowe odwzorowania Gaussa-Krügera dla opracowa

ń kartograficznych w średnich skalach

wynosz

ą:


1)

6°,

2)

2°,

3)

3°,

4)

4°.

28.

Dla czterech stref, w układzie współrz

ędnych prostokątnych płaskich „1965", zastosowano

odwzorowanie elipsoidy, na:

1)

płaszczyzn

ę styczną,

2)

płaszczyzn

ę sieczną,

3)

pobocznic

ę walca,

4)

pobocznic

ę stożka.


29.

Z ilu stref składa si

ę układ współrzędnych prostokątnych płaskich „1965":


1)

3,

background image

2)

5,

3)

4,

4)

6.


30.

W układzie współrz

ędnych prostokątnych płaskich „1965", dla czterech stref zastosowane odwzorowanie:


1)

dowolne,

2)

quasi-stereograficzne (Roussilhe'a),

3)

Gaussa-Krügera,

4)

Mercatora.


31.

Jakie odwzorowanie zastosowano do wyznaczenia układu współrz

ędnych „GUGiK - 80":

1)

normalne sto

żkowe,

2)

normalne Mercatora ,

3)

zmodyfikowane guas-istereograficzne,

4)

Gaussa-Krügera.

32.

W jakich szeroko

ściach pasów odwzorowawczych są sporządzane mapy w układzie współrzędnych

„GUGiK -1980" :

1)

50,

2)

30,

3)

60,

4)

20.


33.

Pa

ństwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992" jest określony z użyciem odwzorowania:


1)

Gaussa-Krügera,

2)

Mercatora,

3)

Lamberta,

4)

Albersa.


34.

Pa

ństwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992" jest odwzorowaniem elipsoidy na:


1)

płaszczyzn

ę sieczną,

2)

walec poprzeczny styczny,

3)

walec poprzeczny sieczny,

4)

sto

żek sieczny.


35.

Pa

ństwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992" jest odwzorowaniem elipsoidy na walec

poprzeczny sieczny w pasie o szeroko

ści:


1)

100,

2)

90,

3)

120,

4)

110.


36.

UTM to układ współrz

ędnych prostokątnych płaskich, w odwzorowaniu:


1)

normalnym Mercatora,

2)

poprzecznym Mercatora,

3)

quasi-stereograficznym,

4)

sto

żkowym normalnym.


37.

Mi

ędzynarodowa mapa świata jest w skali:

1)

1: 10 000 000,

2)

1: 1 000 000,

3)

1:2 000 000,

4)

1: 500 000.

background image


38.

Mapa to zmniejszony obraz ciała niebieskiego na:


1)

geoidzie,

2)

elipsoidzie,

3)

płaszczy

źnie,

4)

kuli.


39.

Elementem osnowy matematycznej mapy jest:


1)

skala,

2)

punkt widokowy,

3)

izolinia,

4)

współrz

ędne: B, L ,H.


40.

Elementami osnowy matematycznej mapy s

ą:

1)

skala i podziałka,

2)

zboczenia i deklinacje,

3)

współrz

ędne: B, L ,H,

4)

punkty widokowe .


41.

Mapy ogólnogeograficzne to:

1)

mapy glebowe,

2)

mapy topograficzne,

3)

mapy hydrograficzne,

4)

mapy geologiczne.


42.

Która z wymienionych map jest map

ą tematyczną:


1)

mapa topograficzna,

2)

mapa sytuacyjno-wysoko

ściowa,

3)

mapa hydrograficzna,

4)

mapa zasadnicza.


43.

W Polsce, mapy wielkoskalowe nale

żą do przedziału skalowego:


1)

1:10 000- 1:100 000,

2)

1:500- 1:5 000,

3)

1:200 000 - 1 000 000,

4)

1: 2 000 000- 1: 30 mil.


44.

Z ilu warstw informatycznych składa si

ę mapa cyfrowa:


1)

jednej,

2)

pi

ęciu,

3)

dowolnej sko

ńczonej liczby,

4)

niesko

ńczonej liczby,


45.

Cyfrowa generalizacja kartograficzna zale

ży:


1)

od uogólnienia obiektów w modelu DCM,

2)

od uogólnienia obiektów w modelu DLM,

3)

tylko od zmiany skali,

4)

tylko od zmiany tre

ści.


46.

Prawo Tópfera-Pillewizera stosowne w generalizacji kartograficznej wykorzystywane jest do:


1)

zasad wyboru,

background image

2)

eliminacji obiektów,

3)

klasyfikacji obiektów,

4)

upraszczania kształtu.


47.

Do upraszczania kształtu obiektów generalizowanych stosujemy algorytmy globalne:


1)

Jensa,

2)

Witkamma,

3)

Douglasa,

4)

Riemmana.


48.

Do metod jako

ściowych przedstawień kartograficznych zalicza się metodę:


1)

izolinii,

2)

kropkow

ą,

3)

sygnaturow

ą,

4)

kartodiagramów.


49.

Do metod ilo

ściowych przedstawień kartograficznych zalicza się metod :


1)

izolinii,

2)

zasi

ęgów,

3)

choro chromatyczn

ą,

4)

kartodiagramów.


50.

Aktualizacj

ę ciągłą stosuje się na mapie :


1)

zasadniczej,

2)

topograficznej,

3)

hydrograficznej,

4)

sozologicznej.


51.

Aktualizacj

ę okresową stosuje się na mapie:

1)

zasadniczej,

2)

topograficznej,

3)

demograficznej,

4)

sozologicznej.


52.

Reprodukcja map to proces ich:

1)

skanowania,

2)

odtwarzania,

3)

plotowania,

4)

grawerowania.


53.

W procesie reprodukcji metod

ą kserograficzną wykorzystuje się:

1)

zwi

ązki srebrowe,

2)

selen,

3)

zwi

ązki chromianowe,

4)

zwi

ązki di azowe.

Geodezja wyższa satelitarna i astronomia geodezyjna


1.

Kształt i rozmiary elipsoidy obrotowej jednoznacznie okre

śla następujący zbiór parametrów, gdzie: a - półoś

du

ża elipsoidy, b - półoś mała elipsoidy, e i e' odpowiednio pierwszy i drugi mimośród elipsoidy obrotowej, f -

spłaszczenie elipsoidy:

background image

1)

a, b,

2)

a,b, f,

3)

a, e

2

, f,

4)

a,e’,b.


2.

żnica między półosią dużą a półosią małą elipsoidy aproksymującej powierzchnię Ziemi wynosi

w przybli

żeniu:


1)

2.1 km,

2)

12 km,

3)

21 km,

4)

36 km.


3.

Póło

ś duża elipsoidy ziemskiej wynosi w przybliżeniu:


1)

6278 km,

2)

6299 km,

3)

6378 km,

4)

6478 km.


4.

Przez trójk

ąt geodezyjny rozumiemy trójkąt:


1)

na sferze,

2)

na płaszczy

źnie Gaussa-Kruegera,

3)

na elipsoidzie obrotowej,

4)

na sferze o

średnim promieniu krzywizny elipsoidy obrotowej.


5.

Bokami trójk

ąta geodezyjnego są:


1)

linie loksodromy,

2)

linie geodezyjne,

3)

łuki kół wielkich,

4)

ci

ęciwy łączące poszczególne punkty na elipsoidzie obrotowej.


6.

Przez nadmiar sferyczny rozumiemy :


1)

warto

ść różnicy między polem powierzchni trójkąta sferycznego a odpowiadającym mu polem trójkąta

płaskiego,
2)

warto

ść różnicy między sumą boków trójkąta sferycznego a odpowiadającą mu sumą boków trójkąta

płaskiego,
3)

warto

ść różnicy między sumą kątów trójkąta sferycznego a odpowiadającą mu sumą kątów trójkąta płaskiego,

4)

warto

ść różnicy między sumą kątów trójkąta sferycznego a odpowiadającą mu sumą boków trójkąta

płaskiego.

7.

We wzorach trygonometrii sferycznej długo

ść boków w trójkątach sferycznym wyraża się:


1)

miar

ą liniową,

2)

miar

ą kątową

3)

miar

ą czasową,

4)

miar

ą sferyczną.


8.

Doba gwiazdowa:


1)

jest krótsza od doby słonecznej o 3’ 56”,

2)

jest dłu

ższa od doby słonecznej o 3’ 56”,

3)

jest zmienna w zale

żności od pory roku,

4)

trwa tyle samo co doba słoneczna.


9.

Które ze współrz

ędnych gwiazdy: t-kąt godzinny i z-odległość zenitalna, są prawdziwe dla zjawiska wschodu

gwiazdy:

background image


1)

t

(0

h

;24

h

) i z = 90°,

2)

t

(0

h

;12

h

) i z = 0°,

3)

t

(12

h

;24

h

) i z = 90°,

4)

t

(12

h

;24

h

) i z = 0°.


10.

Gwiazda przechodz

ąc przez I wertykał po stronie wschodniej ma azymut geodezyjny równy:


1)

0°,

2)

90°,

3)

180°,

4)

270°.


11.

W astronomii zjawisko precesji zwi

ązane jest z:


1)

niejednostajno

ścią ruchu Ziemi wokół Słońca,

2)

okresowym chwianiem si

ę osi obrotu Ziemi wywołanym przez Księżyc,

3)

zmiana poło

żenia bieguna wynikającą z przemieszczania się płyt kontynentalnych,

4)

pozorn

ą zmianą położenia gwiazd wynikającą z przemieszczania się obserwatora.


12.

Równanie czasu w astronomii okre

śla różnicę między czasami:


1)

słonecznego prawdziwego i

średniego,

2)

słonecznego prawdziwego i gwiazdowego

średniego,

3)

słonecznego

średniego i gwiazdowego prawdziwego,

4)

gwiazdowego

średniego i prawdziwego.


13.

Lokalny czas gwiazdowy równy jest:


1)

deklinacji gwiazdy w momencie jej górowania,

2)

rektascensji gwiazdy w momencie jej górowania,

3)

deklinacji gwiazdy w pierwszym wertykale,

4)

rektascensji gwiazdy o północy.


14.

Jak

ą wartość przyjmuje czas gwiazdowy w momencie górowania gwiazdy:


1)

S = 0

h

,

2)

S = 12

h

,

3)

S = t,

4)

S =

α.


15.

Jak

ą wartość przyjmuje azymut astronomiczny w momencie kulminacji gwiazdy, jeżeli zjawisko to zachodzi

mi

ędzy biegunem a zenitem:


1)

A = 180°,

2)

A = 0°,

3)

A = t,

4)

A =

α + t.


16.

Równanie Clairauta linii geodezyjnej ma posta

ć :


1)

Ncos(

ϕ

)cos(

α) = c,

2)

Mcos(

ϕ

)cos(

α) = c,

3)

Ncos(

ϕ

)sin(

α) = c,

4)

Mcos(

ϕ

)sin(

α) = c.


17.

Zadanie geodezyjne wprost dotyczy:


1).

obliczenia współrz

ędnych geodezyjnych punktu P

2

i azymutu odwrotnego A

21

linii geodezyjnej na podstawie

znanych współrz. geodezyjnych punktu P

1

, długo

ści linii geodezyjnej s

12

oraz azymutu A

12 ,

background image

2).

obliczenia współrz

ędnych geodezyjnych punktu P

2

i azymutu odwrotnego A

12

(wprost) linii geodezyjnej na

podstawie znanych współrz

ędnych geodezyjnych punktu P

1

, długo

ści linii geodezyjnej s

12

oraz azymutu

A

21

(odwrotnego),

3).

obliczenia współrz

ędnych geodezyjnych punktu P

2

na podstawie znanych współrz

ędnych geodezyjnych

punktu P

1

azymutu A

12

(wprost) oraz azymutu A

21

(odwrotnego),

4).

obliczenia współrz. geodezyjnych punktu P

2

na podstawie znanych współrz. geodezyjnych punktu P

1

,

długo

ści linii geodezyjnej s

12

i

średniego promienia krzywizny w punkcie P

1

.


18.

Zadanie geodezyjne odwrotne dotyczy:


1)

obliczenia długo

ści linii geodezyjnej s

12

ł

ączącej na powierzchni elipsoidy dwa punkty o znanych

współrz

ędnych geodezyjnych oraz obliczenia azymutów linii geodezyjnej wprost i odwrotnego(tj. A

12

, A

21

),

2)

obliczenia długo

ści linii geodezyjnej s

12

ł

ączącej na powierzchni elipsoidy dwa punkty o znanych

współrz

ędnych geodezyjnych,

3)

obliczenia długo

ści linii geodezyjnej s

12

ł

ączącej na powierzchni elipsoidy dwa punkty o znanych

współrz

ędnych geodezyjnych oraz znanego azymutu wprost A

12,

4)

obliczenia długo

ści linii geodezyjnej s

12

ł

ączącej na powierzchni elipsoidy dwa punkty o znanych

współrz

ędnych geodezyjnych oraz znanego azymutu odwrotnego A

21.


19.

Długo

ść równoleżnika elipsoidy obrotowej wyraża się za pomocą wzoru:


1)

2

πb,

2)

2

πN,

3)

2

πNcos(

ϕ

),

4)

2

πbcos(

ϕ

).


20.

Przybli

żona wartość spłaszczenia elipsoidy ziemskiej wyraża się liczbą:


1)

1:100,

2)

1:200,

3)

1:300,

4)

1:400.


21.

Warto

ści głównych promieni krzywizny przekroju normalnego elipsoidy obrotowej są:


1)

równe na biegunie,

2)

równe na szer. 45° ,

3)

równe na równiku,

4)

zawsze ró

żne.


22.

Maksymaln

ą wartość przyspieszenie siły ciężkości na poziomie morza osiąga na:


1)

równiku,

2)

szeroko

ści 23.5°,

3)

szeroko

ści 45°,

4)

na biegunach.


23.

Dwie ró

żne powierzchnie ekwipotencjalne w pobliżu Ziemi:


1)

s

ą do siebie równoległe,

2)

zbli

żają się do siebie w miarę poruszania się od bieguna do równika,

3)

oddalaj

ą się do siebie w miarę poruszania się od bieguna do równika,

4)

przecinaj

ą się na szerokości 23.5°.


24.

Linia pionu w pobli

żu powierzchni Ziemi przechodząca przez dwie różne powierzchnie ekwipotencjalne jest:


1)

odcinkiem linii prostej,

2)

odcinkiem krzywej wypukło

ścią zwróconą w kierunku równika,

3)

odcinkiem krzywej wypukło

ścią zwróconą w kierunku bieguna,

4)

jest odcinkiem krzywej

śrubowej.

background image


25.

Przez undulacj

ę geoidy rozumiemy:


1)

falowanie geoidy nad elipsoid

ą odniesienia,

2)

odst

ęp geoidy od elipsoidy odniesienia,

3)

odst

ęp geoidy od fizycznej powierzchni Ziemi,

4)

odst

ęp geoidy od dna morza.


26.

Redukcja wolnopowietrzna (Faye'a) jest to redukcja grawimetryczna:


1)

uwzgl

ędniająca tylko wpływ wysokości stanowiska pomiarowego ponad geoidą,

2)

uwzgl

ędniająca wpływ przyciągania mas znajdujących się ponad geoidą,

3)

uwzgl

ędniająca wpływ topografii terenu wokół stanowiska,

4)

ściśle związana z redukcją izostatyczną.


27.

Wysoko

ść normalną w systemie Mołodeńskiego określa odległość:


1)

fizycznej powierzchni Ziemi od geoidy,

2)

elipsoidy ekwipotencjalnej od telluroidy,

3)

telluroidy od fizycznej powierzchni Ziemi,

4)

fizycznej powierzchni Ziemi od elipsoidy.


28.

Je

śli w danym kierunku A-B odchylenie linii pionu wynosi $10''$ to różnica przewyższenia pomierzonego

niwelatorem i technik

ą GPS między reperami A i B oddalonymi o 1 km wyniesie:


1)

b

ędzie bliska zeru,

2)

ok. 1 cm,

3)

ok. 5 cm,

4)

ok. 10 cm.


29.

Po spoziomowaniu teodolitu jego o

ś pionowa wyznacza:


1)

zenit geodezyjny,

2)

zenit astronomiczny,

3)

normaln

ą do lokalnej elipsoidy odniesienia,

4)

normaln

ą do elipsoidy globalnej.


30.

Aktualnie obowi

ązująca w Polsce elipsoida GRS'80 jako elipsoida odniesienia:


1)

jest elipsoid

ą geocentryczną lokalną,

2)

jest elipsoid

ą quasi-geocentryczną lokalną,

3)

jest elipsoid

ą globalną (ziemską),

4)

pokrywa si

ę z geoidą w basenie Morza Czarnego.


31.

Anomalia wysoko

ści $\zeta$ określa w systemie Mołodeńskiego:


1)

odst

ęp geoidy od elipsoidy odniesienia,

2)

odst

ęp geoidy od fizycznej powierzchni Ziemi,

3)

odst

ęp quasi-geoidy od elipsidy,

4)

odst

ęp quasi-geoidy od telluroidy.


32.

Wysoko

ść ortometryczna jest to odległość:


1)

punktu na fizycznej powierzchni Ziemi od geoidy zmierzona wzdłu

ż linii pionu,

2)

punktu na fizycznej powierzchni Ziemi od geoidy zmierzona wzdłu

ż linii prostej,

3)

punktu na fizycznej powierzchni Ziemi od elipsoidy odniesienia zmierzona wzdłu

ż normalnej,

4)

punktu na telluroidzie od quasi-geoidy zmierzona wzdłu

ż normalnej linii pionu.


33.

Aktualnie w Polsce obowi

ązuje system wysokości:

background image

1)

ortometrycznych,

2)

normalnych,

3)

dynamicznych,

4)

geopotencjalnych.


34.

Jakiej wielko

ści jednostką jest Gal:


1)

pochodnej przyspieszenia,

2)

przyspieszenia,

3)

potencjału grawitacyjnego,

4)

potencjału siły ci

ężkości.


35.

Podstawowe równanie geodezji fizycznej dotyczy wyznaczenia:


1)

odst

ępów geoidy od elipsoidy odniesienia,

2)

odst

ępów topograficznej powierzchni Ziemi od geoidy,

3)

odst

ępów topograficznej powierzchni Ziemi od elipsoidy,

4)

rozkładu g

ęstości mas w skorupie ziemskiej.


36.

Altimetria satelitarna słu

ży do:


1)

wyznaczania

średniego poziomu mórz i oceanów,

2)

wyznaczania przebiegu geoidy na obszarze l

ądów,

3)

wyznaczania wysoko

ści szczytów górskich,

4)

wyznaczania topografii dna oceanów.


37.

Pomiary interferometryczne bardzo długich baz (VLBI) wykorzystuj

ą sygnały radiowe emitowane przez:


1)

satelity geostacjonarne,

2)

pulsary (gwiazdy neutronowe),

3)

quasary,

4)

satelity systemu GPS.


38.

Okres obiegu wokół Ziemi satelitów GPS wynosi:


1)

pół doby gwiazdowej,

2)

pół doby

średniej słonecznej,

3)

pół doby prawdziwej słonecznej,

4)

12

h

58

m

.


39.

Je

śli trakcie jednej sesji pomiarowej wykorzystuje się równocześnie 7 odbiorników GPS umieszczonych na

siedmiu punktach, to równocze

śnie wyznacza się:


1)

14 wektorów,

2)

18 wektorów,

3)

21 wektorów,

4)

28 wektorów.


40.

Czym charakteryzuj

ą się sygnały radiowe L1 emitowane przez nadajniki GPS:


1)

wszystkie satelity emituj

ą sygnały o takiej samej długości fali L1,

2)

ka

żdy z satelitów emituje sygnał o przypisanej mu długość fali L1,

3)

tylko satelity znajduj

ące się po przeciwnych stronach Ziemi emitują sygnały o takiej samej długości fali,

4)

tylko satelity znajduj

ące się na tej samej płaszczyźnie emitują sygnały o takiej samej dług.


41.

Obserwowane w pomiarach sygnału GPS zjawisko utraty cykli fazowych (cycle slips) najcz

ęściej jest

zwi

ązane z:


1)

programow

ą degradacją systemu GPS w celu zmniejszenia dokładności wyznaczania pozycji w nawigacji,

2)

wynikiem chwilowej utraty ł

ączności między odbiornikiem a satelitą,

background image

3)

wywołane przez burze magnetyczne,

4)

wywołane przez wyładowania atmosferyczne.


42.

W pracach geodezyjnych wykorzystuj

ących technologię GPS znalazły powszechne zastosowanie:


1)

pojedyncze ró

żnicowe obserwacje fazy,

2)

podwójne ró

żnicowe obserwacje fazy,

3)

potrójne ró

żnicowe obserwacje fazy,

4)

podwójne ró

żnicowe obserwacje kodowe .


43.

Przez sie

ć POLREF rozumiemy:


1)

precyzyjn

ą sieć geodezyjną I-szego rzędu utworzoną na terytorium Polski na podstawie pomiarów GPS,

2)

precyzyjn

ą sieć wysokościową I-szego rzędu na terenie Polski,

3)

precyzyjn

ą sieć grawimetryczną I-szego rzędu na terenie Polski,

4)

sie

ć stacji laserowych w Polsce.


44.

Pomiary GPS umo

żliwiają integrację:


1)

pomiarów niwelacyjnych i k

ątowych,

2)

praktycznie wszystkich klasycznych pomiarów geodezyjnych,

3)

pomiarów altimetrycznych,

4)

pomiarów meteorologicznych .


45.

Zgodnie z zasad

ą dynamiki i prawem powszechnego ciążenia ruch satelity może odbywać się po:


1)

spirali,

2)

klotoidzie,

3)

hiperboli,

4)

cykloidzie.


46.

III prawo Keplera mówi,

że:


1)

okres obiegu satelity zale

ży od rozmiaru orbity,

2)

pr

ędkość kątowa satelity jest stała,

3)

okres obiegu satelity zale

ży tylko od masy satelity,

4)

pr

ędkość polowa satelity jest stała.


47.

Ruch perturbowany spowodowany jest:


1)

ci

śnieniem światła słonecznego,

2)

zmienn

ą temperaturą,

3)

zmienna wilgotno

ścią,

4)

aktywno

ścia jonosfery.


48.

Sygnał radiowy w troposferze:


1)

jest przy

śpieszany,

2)

jest opó

źniany,

3)

jest okresowo przyspieszany i opó

źniany,

4)

nie zmienia si

ę.


49.

Poło

żenie środka fazowego anteny do odbioru radiowych sygnałów satelitarnych:


1)

zale

ży tylko od wysokości horyzontalnej satelity,

2)

zale

ży od wysokości horyzontalnej i azymutu satelity,

3)

zale

ży tylko od azymutu,

4)

nie zale

ży od kierunku, z którego dochodzi sygnał.


50.

Serwis POZGEO-D systemu ASG-EUPOS pozwala na:

background image


1)

odbieranie poprawek do pomiarów w trybie RTK,

2)

pobranie danych obserwacyjnych ze stacji wirtualnych,

3)

automatyczne opracowanie obserwacji satelitarnych GPS,

4)

pobranie orbity precyzyjnej dla satelitów systemu GPS.

Fotogrametria i Teledetekcja


1.

W którym miejscu pionowego zdj

ęcia lotniczego rzut środkowy obiektu odpowiada rzutowi ortogonalnemu ?:

1)

w ka

żdym miejscu,

2)

dotyczy to punktów znajduj

ących się na średniej wysokości,

3)

w punkcie głównym zdj

ęcia,

4)

na brzegach zdj

ęcia.


2.

Wymie

ń elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia fotogrametrycznego:

1)

współrz

ędne X,Y środka rzutów w terenowym układzie współrzędnych, azymut osi kamery, nachylenie osi

kamery oraz skr

ęcenie zdjęcia ,

2)

ck oraz współrz

ędne punktu głównego w układzie znaczków tłowych,

3)

współrz

ędne X,Y,Z środka rzutów w układzie terenowym, oraz trzy kąty określające azymut osi kamery

nachylenie i skr

ęcenie zdjęcia ,

4)

współrz

ędne X,Y,Z środka rzutów w terenowym układzie współrzędnych oraz azymut osi kamery.


3.

Zdj

ęcia ekwiwalentne to zdjęcia:

1)

tych samych elementach orientacji wewn

ętrznej i dowolnych elementach orientacji zewnętrznej,

2)

tych samych elementach orientacji wewn

ętrznej, o osiach kamer równoległych,

3)

tych samych elementach orientacji zewn

ętrznej, różnych elementach orientacji wewnętrznej,

4)

tych samych elementach orientacji wewn

ętrznej oraz współrzędnych środków rzutów, różnych elementach

orientacji k

ątowej.

4.

Co to s

ą elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia?

1)

współrz

ędne obrazowego punktu głównego obiektywu w odniesieniu do płaszczyzny zdjęcia,

2)

współrz

ędne znaczków tłowych z kalibracji kamery ,

3)

Poło

żenie punktu głównego zdjęcia w układzie znaczków tłowych i wymiar ramki tłowej,

4)

współrz

ędne przedmiotowego punktu głównego obiektywu w układzie tłowym zdjęcia.


5.

Elementy orientacji zewn

ętrznej zdjęcia umożliwiają:

1)

rekonstrukcj

ę wiązki promieni rzutujących w kamerze,

2)

wykonanie orientacji na znaczki tłowe,

3)

odtworzenie poło

żenia wiązki promieni rzutujących w układzie terenowym,

4)

obliczenie trzech k

ątów (omega, fi, kappa) określających orientację wiązki.


6.

Elementy orientacji wewn

ętrznej zdjęcia mają na celu:

1)

wykonanie orientacji wewn

ętrznej na autografie,

2)

odtworzenie wi

ązki promieni rzutujących w kamerze,

3)

odtworzenie wi

ązki promieni rzutujących w terenowym układzie odniesienia,

4)

wykonanie orientacji wzajemnej na autografie.


7.

Stała kamery to odległo

ść od:

1)

środka rzutów do punktu przecięcia się łącznic znaczków tlowych,

2)

środka rzutów do punktu głównego zdjęcia,

3)

punktu głównego zdj

ęcia do punktu przecięcia się łącznic znaczków,

4)

średnia odległość między znaczkami tłowymi kamery.

background image

8.

Zdj

ęcia do obserwacji stereoskopowej powinny spełniać następujące warunki:

1)

osie w przybli

żeniu prostopadłe do siebie i nierównoległe do bazy fotografowania,

2)

osie o dowolnej orientacji, zdj

ęcia wykonane z dwóch różnych stanowisk,

3)

zdj

ęcia wykonane z tego samego stanowiska lecz o różnej orientacji kątowej,

4)

osie w przybli

żeniu do siebie równoległe i prostopadłe do bazy fotografowania.


9.

Na pionowym zdj

ęciu płaskiego terenu w skali 1:5000 wykonanym kamera o ck=300mm znajdują się dwa

budynki: pierwszy o wysoko

ści 10m, drugi o wysokości 20m .Ich krawędzie widoczne na zdjęciu są tej samej

długo

ści. Budynek drugi znajduje się w odległości od punktu głównego:

1)

cztery razy mniejszej od pierwszego,

2)

dwa razy wi

ększej od pierwszego,

3)

cztery razy wi

ększej od pierwszego,

4)

dwa razy mniejszej od pierwszego.

10.

Które z elementów orientacji zewn

ętrznej zdjęcia lotniczego prawie pionowego nie można uznać za w

przybli

żeniu równe zero ?

1)

k

ąt obrotu ω,

2)

k

ąt obrotu φ,

3)

k

ąt obrotu κ,

4)

współrz

ędne środka rzutu.


11.

Funkcja DLT okre

śla zależność pomiędzy:

1)

współrz

ędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w przestrzennym układzie terenowym,

2)

współrz

ędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w przestrzennym układzie tłowym,

3)

współrz

ędnymi przestrzennymi punktów na zdjęciu, a ich współrzędnymi płaskimi w przestrzeni

przedmiotowej,

4)

współrz

ędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w płaszczyźnie obiektu.


12.

Odpowiadaj

ące sobie (homologiczne) punkty na dwu zdjęciach stereogramu charakteryzuje:


1)

poło

żenie na odpowiadających sobie liniach rdzennych (epipolarnych),

2)

ta sama współrz

ędna tłowa y(z),

3)

ten sam promie

ń radialny,

4)

stała paralaksa podłu

żna.


13.

Dla wykonania przetwarzania rzutowego płaszczyzny zdj

ęcia na płaszczyznę mapy potrzebna jest

znajomo

ść położenia na obu płaszczyznach minimum:

1)

dwóch odpowiadaj

ących sobie punktów położonych jak najdalej od siebie,

2)

trzech odpowiadaj

ących sobie punktów nie leżących na jednej prostej,

3)

czterech odpowiadaj

ących sobie punktów, z których żadne trzy nie należą do jednej prostej,

4)

pi

ęciu dowolnie rozmieszczonych punktów homologicznych.


14.

Fotogram pomiarowy wykonany kamer

ą fotogrametryczną jest wiernym rzutem:


1)

ortogonalnym,

2)

uko

śnym,

3)

środkowym,

4)

prostok

ątnym.


15.

Przez kalibracj

ę kamery rozumiemy:


1)

rektyfikacj

ę libell oraz justowanie innych systemów optyczno-mechanicznych kamery,

2)

okre

ślenie elementów orientacji wewnętrznej kamery,

3)

kontrol

ę działania wszystkich systemów kamery,

4)

wymian

ę stożka kamery lotniczej.

background image

16.

Poprawki ze wzgl

ędu na błąd dystorsji obiektywu wprowadza się na kierunku:

1)

z punktu izocentrycznego,

2)

z punktu nadirowego,

3)

z punktu głównego,

4)

z punktu przy

środkowego.


17.

Par

ę zdjęć naziemnych o osiach równoległych i poziomych nazywamy stereogramem:


1)

zwróconym,

2)

normalnym,

3)

zbie

żnym,

4)

równoległym.


18.

Punktem głównym zdj

ęcia nazywamy:


1)

przeci

ęcie łącznic znaczków tłowych,

2)

rzut ortogonalny

środka rzutów na płaszczyznę tłową,

3)

punkt powstały z przebicia zdj

ęcia prosta pionową przechodzącą przez środek rzutów,

4)

punkt, przez który przechodz

ą wszystkie promienie wiązki rzutującej.


19.

Najwi

ększe „martwe pola” występują na zdjęciach lotniczych wykonanych kamerą ze stożkiem:


1)

szerokok

ątnym,

2)

nadszerokok

ątnym,

3)

normalnok

ątnym,

4)

nie ma znaczenia.


20.

System FMC w kamerze lotniczej ma za zadanie:


1)

pionowanie osi kamery,

2)

tłumienie drga

ń kamery,

3)

kompensacje rozmazania spowodowanego ruchem samolotu,

4)

kompensacj

ę nieostrości spowodowanej winietowaniem.


21.

Który z ni

żej wymienionych warunków nie dotyczy wszystkich kamer fotogrametrycznych?:

1)

rejestracja obrazu na powierzchni zbli

żonej do płaszczyzny,

2)

zminimalizowana dystorsja obiektywu,

3)

znane i stabilne elementy orientacji wewn

ętrznej,

4)

kompensacj

ę rozmazania FMC.


22.

Która z wymienionych ni

żej cech kamer fotogrametrycznych lotniczych i naziemnych dotyczy jednocześnie

obu typów kamer:

1)

mo

żliwość realizacji założonych kątowych elementów orientacji zewnętrznej zdjęć,

2)

znajomo

ść elementów orientacji wewnętrznej wykonywanych zdjęć,

3)

niezmienna odległo

ść obrazowa (stała kamery) ,

4)

materiał fotograficzny na płytach szklanych.


23.

Od czego zale

ży wybór kata rozwarcia stożka przy projekcie lotu fotogrametrycznego?:


1)

od skali opracowywanej mapy,

2)

od rodzaju pokrycia terenu i jego deniwelacji,

3)

od skali zdj

ęć,

4)

od wielko

ści terenu objętego projektem lotu.


24.

Zdj

ęcia lotnicze wykonane będą równocześnie z tego samego samolotu kamerami: szerokokątną (Ck=150

mm) i normalnok

ątną (Ck=300 mm). Którą kamerą zarejestrowana zostanie większa powierzchnia terenu, i ile

razy wi

ększa:

background image


1)

kamer

ą szerokokątną zostanie zarejestrowany obszar 4 razy większy,

2)

kamer

ą szerokokątną zarejestrowany zostanie obszar 2 razy większy,

3)

obiema kamerami zarejestrowany zostanie obszar o tej samej powierzchni,

4)

kamer

ą normalnokątną zarejestrowany zostanie obszar 2 razy większy niż kamerą szerokokątną.


25.

Dlaczego do wielu opracowa

ń fotogrametrycznych wykorzystuje się zdjęcia normalne?:


1)

bo takie zdj

ęcia pozwalają na pomiar stereoskopowy,

2)

bo zapewniaj

ą optymalną dokładność opracowania fotogrametrycznego,

3)

poniewa

ż do takich zdjęć są przystosowane kamery,

4)

bo takie zdj

ęcia zapewniają pokrycie 60%.


26.

Jaka jest zale

żność miedzy przewidywanym błędem sytuacyjnym, a przewidywanym błędem wysokości

wyznaczenia poło

żenia punktu ze stereogramu zdjęć lotniczych ?:


1)

ąd wysokości jest dwa razy większy od błędu sytuacyjnego,

2)

aby otrzyma

ć błąd wysokości, należy błąd sytuacyjny pomnożyć przez stosunek bazowy w/B=Ck/b,

3)

ąd wysokości jest dwa razy mniejszy od błędu sytuacyjnego,

4)

ąd wysokości jest w/Ck razy większy od błędu sytuacyjnego.


27.

Pier

ścień głębi ostrości w aparacie fotograficznym zawiera:


1)

zakres odległo

ści fotografowania,

2)

dwa symetryczne ci

ągi przysłon ,

3)

ci

ąg otworów względnych,

4)

zakres odległo

ści, dla którego obiekt fotografowany będzie ostry .


28.

Zdj

ęcia niemetryczne to zdjęcia wykonane:


1)

cyfrow

ą kamerą fotogrametryczną,

2)

fotograficznym aparatem analogowym ze znajomo

ścią dystorsji obiektywu,

3)

aparatem cyfrowym ze znajomo

ścią dystorsji obiektywu i stałej kamery,

4)

dowolnym aparatem fotograficznym .


29.

Co to jest stosunek bazowy?:


1)

iloraz bazy podłu

żnej i odstępu między osiami szeregów,

2)

iloraz wysoko

ści bezwzględnej lotu i odstępu między dwoma sąsiednimi środkami rzutów w szeregu,

3)

iloraz odst

ępu między dwoma sąsiednimi środkami rzutów w terenie a ogniskową obiektywu kamery,

4)

iloraz ogniskowej obiektywu kamery i odległo

ści między środkami rzutów dwu sąsiednich zdjęć w szeregu na

zdj

ęciach.


30.

Jak

ą wielkość ma baza podłużna stereogramu zdjęć lotniczych dla p= 60%, formatu 23*23cm i skali zdjęć

1:5000 ?:

1)

460 m,

2)

690 m,

3)

92 mm,

4)

138 mm.


31.

31. Jaka b

ędzie odległość między osiami szeregów przy pokryciu poprzecznym między szeregami q = 30 %,

formacie zdj

ęć 23*23 cm i skali 1:10 000?


1)

690 m,

2)

161 mm,

3)

1610 m,

4)

6900 m.


32.

Rejony Grubera to:

background image


1)

rejony na zdj

ęciu, gdzie występują najmniejsze zniekształcenia radialne,

2)

rejony zdj

ęć, gdzie należy wybierać punkty homologiczne do orientacji wzajemnej,

3)

rejony na stereogramie, gdzie nale

ży wybierać fotopunkty do orientacji bezwzględnej,

4)

rejony w terenie, gdzie nale

ży sygnalizować fotopunkty do aerotriangulacji.


33.

Orientacja wewn

ętrzna na autografie cyfrowym polega na:


1)

transformacji układu pikselowego zdj

ęć do układu tłowego,

2)

wyznaczeniu elementów orientacji wewn

ętrznej zdjęć,

3)

prowadzeniu zdj

ęć stereogramu do wspólnego układu ,

4)

uzyskaniu efektu stereoskopowego .


34.

Orientacja wzajemna pary zdj

ęć polega na:


1)

doprowadzeniu do równoległo

ści łącznic znaczków tłowych obu zdjęć,

2)

usuni

ęciu paralaksy podłużnej na modelu (doprowadzeniu do przecięcia promieni jednoimiennych obu zdjęć),

3)

usuni

ęciu paralaksy poprzecznej na modelu (doprowadzenie do przecięcia promieni jednoimiennych obu

zdj

ęć),

4)

doprowadzeniu zdj

ęć, względem terenowego układu odniesienia, do położenia, jak w momencie

fotografowania.


35.

Orientacja bezwzgl

ędna modelu na autografie cyfrowym polega na:


1)

obliczeniu współczynników transformacji przestrzennej pomi

ędzy lokalnym układem modelu, a układem

terenowym,

2)

obliczeniu współrz

ędnych lewego środka rzutów, współczynnika skali oraz trzech kątów orientacji każdego

zdj

ęcia ,

3)

obliczeniu elementów orientacji zewn

ętrznej i wewnętrznej obu zdjęć,

4)

zeskalowaniu modelu i spoziomowaniu zdj

ęć.


36.

Aby wykona

ć orientacje bezwzględną modelu na autografie cyfrowym należy znać:


1)

długo

ść odcinka na modelu i odpowiadającą mu długość w terenie,

2)

współrz

ędne. środków rzutów lewego i prawego zdjęcia ,

3)

współrz

ędne XYZ co najmniej trzech fotopunktów ,

4)

wysoko

ści co najmniej trzech fotopunktów .


37.

W celu obliczenia parametrów orientacji wzajemnej pary zdj

ęć (bez wyrównania) należy pomierzyć na

stereogramie:


1)

co najmniej 6 fotopunktów w rejonach Grubera ,

2)

co najmniej 5 dowolnych punktów w rejonach Grubera,

3)

co najmniej 12 dowolnych punktów na stereogramie ,

4)

co najmniej 5 fotopunktów rozmieszczonych w rejonach Grubera.


38.

Co to jest ortofotogram?


1)

pionowe zdj

ęcie terenu,

2)

przetworzone zdj

ęcie w taki sposób, ze wszystkie jego punkty są w jednolitej skali,

3)

przetworzone zdj

ęcie w taki sposób, ze zachowuje jednolita skale dla punktów znajdujących się na

powierzchni terenu,

4)

zdj

ęcie o dowolnej orientacji zamienione na ściśle pionowe.


39.

Jakie dane pozwalaj

ą na utworzenie ortofotografii?


1)

współrz

ędne środka rzutów zdjęcia i jego skala,

2)

elementy orientacji wzajemnej stereogramu i orientacja bezwzgl

ędna jednego ze zdjęć,

3)

utworzenie modelu stereoskopowego,

4)

elementy orientacji zdj

ęcia, zdjęcie i NMT.

background image


40.

Ortofotomapa ró

żni się od fotomapy tym, że:


1)

do wykonania ortofotomapy nie jest potrzebny numeryczny model terenu,

2)

ortofotomapa posiada du

żo większe błędy dla terenów pagórkowatych,

3)

przy wykonywaniu ortofotomapy musimy zna

ć orientację wewnętrzną zdjęć,

4)

fotomapa w przeciwie

ństwie do ortofotomapy przedstawia obraz terenu w rzucie ortogonalnym.


41.

Celem nowoczesnej aerotriangulacji jest:


1)

zag

ęszczenie osnowy fotogrametrycznej dla orientacji wzajemnej modeli,

2)

opracowanie mapy,

3)

dostarczenie danych dla utworzenia ortofotomapy i zag

ęszczenie osnowy fotogrametrycznej do orientacji

modeli,

4)

otrzymanie numerycznego modelu terenu.


42.

Histogram obrazu cyfrowego wyra

ża:


1)

przyporz

ądkowanie jasności pikseli ich odpowiedziom spektralnym,

2)

zale

żność gęstości optycznej od naświetlenia,

3)

przyporz

ądkowanie ilości pikseli ich jasności,

4)

zale

żność jasności pikseli od ich położenia.


43.

Streching czyli rozci

ągniecie histogramu powoduje:


1)

zwi

ększenie kontrastu obrazu,

2)

przyciemnienie obrazu,

3)

inwersj

ę barw,

4)

rozja

śnienie obrazu.


44.

Które z poni

ższych systemów rejestracji promieniowania zalicza się do grupy systemów aktywnych?:


1)

Ikonos,

2)

Spot,

3)

Landsat,

4)

Radarsat.


45.

Obliczaj

ąc iloraz kanału podczerwonego i czerwonego otrzymujemy wskaźnik pozwalający wyznaczyć:


1)

zanieczyszczenie atmosfery,

2)

zawarto

ść chlorofilu,

3)

ilo

ść biomasy,

4)

temperatur

ę .


46.

Wzorce statystyczne klas zawieraj

ą dane takie jak:


1)

minimum i maksimum jasno

ści pikseli oraz ich liczbę w danej klasie,

2)

prawdopodobie

ństwo przyporządkowania piksela danej klasie,

3)

odległo

ści piksela od środka klas,

4)

całkowit

ą liczbę pikseli w danej klasie, średnią jasność pikseli i odchylenie standardowe.


47.

Pole treningowe w klasyfikacji nadzorowanej to:


1)

zbiór pikseli na obrazie wielospektralnym reprezentatywnych dla danej klasy u

żytkowania terenu,

2)

zbiór pikseli o podobnej jasno

ści na obrazie wielospektralnym,

3)

zbiór pikseli o tej samej odpowiedzi spektralnej na obrazie wielospektralnym ,

4)

wybrany na kompozycji barwnej obszar o wyra

źnych granicach.


48.

W metodzie klasyfikacji MAXLIKE kryterium przyporz

ądkowania piksela do klasy to:

background image

1)

podobie

ństwo jasności piksela do średniej jasności w klasie,

2)

maksimum prawdopodobie

ństwa przynależności piksela do klasy,

3)

maksimum prawdopodobie

ństwa wystąpienia klasy na obrazie,

4)

podobie

ństwo średniej jasności piksela w kanałach do średniej jasności wzorca klasy w kanałach.


49.

Krzywa spektralna przedstawia:


1)

jak zmienia si

ę odbicie promieniowania elektromagnetycznego w zależności od długości padającej fali,

2)

jak zmienia si

ę długość fali w zależności od współczynnika odbicia promieniowania elektromagnetycznego,

3)

jak zmienia si

ę odbicie promieniowania elektromagnetycznego w zależności od temperatury,

4)

zale

żność odbicia promieniowania elektromagnetycznego przez określone obiekty w różnych porach dnia.


50.

Obraz wielospektralny w teledetekcji to:


1)

ka

żdy obraz barwny,

2)

obraz który składa si

ę z kilku kanałów spektralnych zarejestrowanych w tym samym czasie,

3)

obraz który składa si

ę z kilku kanałów spektralnych zarejestrowanych w różnym czasie ,

4)

obraz który składa si

ę z czterech obrazów, wykonanych zimą, wiosnę, latem i jesienią.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
kn gik inz st 5 5 id 236836 Nieznany
GIK GI id 190982 Nieznany
gik mnu calkowanie id 190983 Nieznany
kn gik inz st 5 2 id 236833 Nieznany
kn gik inz st 5 5 id 236836 Nieznany
Abolicja podatkowa id 50334 Nieznany (2)
4 LIDER MENEDZER id 37733 Nieznany (2)
katechezy MB id 233498 Nieznany
metro sciaga id 296943 Nieznany
perf id 354744 Nieznany
interbase id 92028 Nieznany
Mbaku id 289860 Nieznany
Probiotyki antybiotyki id 66316 Nieznany
miedziowanie cz 2 id 113259 Nieznany
LTC1729 id 273494 Nieznany
D11B7AOver0400 id 130434 Nieznany
analiza ryzyka bio id 61320 Nieznany
pedagogika ogolna id 353595 Nieznany

więcej podobnych podstron