Cykl sprawnościowy Olimpijczyk.

Temat dnia	Przedpołudnie	Popołudnie	Wieczór	Najważniejsze sprawy
Wyprawa do sportowców	Gawęda: Jaki sport w Kamionie uprawiają. KR. Zapoznanie zuchów z regulaminem sprawności i podjęcie decyzji o jej zdobywaniu. Zwiad: urządzania sportowe w miejscowości Kamion. KR. Podsumowanie zwiadu.	KR. Decyzja co do obrzędu rozpoczynania zbiórek. Gawęda: rozmowa z lokalnym sportowcem. Nauka piosenki: Dobrze jest być sportowcem. Gry i zabawy sportowe.	KR. Podsumowanie dnia, lista spraw. Teatrzyk samorodny: Jaki to sport?.	Zwrócić uwagę zuchów na bezpieczeństwo w trakcie zwiadu i zabaw sportowych. Jesteśmy uczciwi, przestrzegamy przepisów gier i zabaw. Zapoznać zuchy z kilkoma nazwiskami znanych sportowców i ich dyscyplinami..
Starogreckie Igrzyska.	Obrzęd rozpoczęcia zbiórki przyjęty na czas zdobywania sprawności. Gawęda: Na świętej bieżni. KR. Podjęcie decyzji o organizacji Igrzysk. Majsterka: wykonanie rekwizytów do zabawy w starogreckich olimpijczyków. Gry i zabawy sportowe.	Gawęda: zapoznanie zuchów z przepisami do poszczególnych dyscyplin. Gry i ćwiczenia - walka o mistrzowskie tytuły w konkurencjach starogreckich. Piosenka : Zawołanie turniejowe. KR. Podsumowanie Igrzysk, przyznanie tytułów mistrzowskich.	KR. Podsumowanie dnia, lista spraw. Wpis do księgi olimpijskiej. Gawęda: Historia igrzysk olimpijskich. Piosenka: Dobrze jest sportowcem być.	Zwrócić uwagę na bezpieczeństwo w trakcie gier i zabaw sportowych. Zapoznać zuchy z cechami dobrego sportowca: cierpliwość, szybkość, wytrwałość, dokładność, itp.
Zakładamy zuchowy klub sportowy oraz wioskę olimpijską.	Gawęda: rozmowa o współczesnych sportowcach. KR. Podejmujemy decyzję o organizacji zuchowego klubu sportowego. Powołanie sekcji poszczególnych dyscyplin. Majsterka: wykonanie potrzebnych do zabawy urządzeń i sprzętu sportowego. Ćwiczenia sportowców w poszczególnych dyscyplinach - trening.	Gawęda: Jak wygląda wioska olimpijska. KR. Podjęcie decyzji o budowie wioski olimpijskiej. Majsterka: budowa wioski i urządzeń sportowych. Piosenka: Dobrze jest sportowcem być.	KR. Podsumowanie dnia, lista spraw. Opracowanie planu przygotowania olimpiady zuchowej.	Przybliżyć zuchom różne dyscypliny sportowe, zasady zachowania sportowego. Zwrócić uwagę na bezpieczeństwo zuchów w trakcie szeroko pojętej majsterki.
Przygotowujemy olimpiadę.	Obrzęd rozpoczęcia. Gawęda: Skok Pawła. Zabawa tematyczna: Trening przedolimpijski. Majsterka: przygotowanie numerów startowych, strojów sportowych, podium, medali, itp. Piosenka: Dobrze jest sportowcem być.	Gawęda: Kto szybciej, kto wyżej, kto dalej. Piosenka: Zawołanie turniejowe. Gry i zabawy sportowe - sprawdzenie przedolimpijskich umiejętności. KR. Ocena przygotowań do olimpiady zuchowej.	KR. Podsumowanie dnia, lista spraw. Pląs sportowców. Powołanie reprezentacji w poszczególnych dyscyplinach.	Zwrócić uwagę na bezpieczeństwo zuchów w czasie treningu i zabaw sportowych. Dbamy o to, aby nasi przedstawiciele reprezentowali dobrą formę fizyczną i psychiczną.
Olimpiada zuchowa.	Zabawa tematyczna: Uroczyste otwarcie olimpiady zuchowej. Gawęda: O Januszu Kusocińskim. Rozgrywki eliminacyjne - zawody sportowe. KR. Podsumowanie wyników eliminacji.	Rozgrywki finałowe - zawody sportowe. KR. Ocena wyników zuchowej olimpiady. Decyzja o przyznaniu sprawności. Obrzęd wręczenia sprawności i medali sportowych. Piosenka: Dobrze jest sportowcem być.	KR. Podsumowanie dnia, lista spraw. Teatrzyk samorodny z minionego dnia. Gawęda: Jak ważny jest ruch, gimnastyka dla zdrowia.	Zwrócić uwagę zuchów na różne dyscypliny sportowe, zasady sportowej walki. Jak ważny jest sport w życiu ludzi.

Worek z tworzywem do sprawności Olimpijczyk

Gry i ćwiczenia:

• Stoimy w kręgu, druh wywołuje jakieś imię, i wyrzuca w górę piłkę, osoby o takim imieniu usiłują złapać piłkę, osoba, która złapie, wywołuje następną.

• gimnastyka (etapy rozgrzewki):

• ćwiczenia w biegu

• ćwiczenia ramion

• ćwiczenia tułowia (skłony w przód i w tył, zginanie i prostowanie kończyn)

• ćwiczenia mięśni nóg — niekoniecznie tylko przysiady

• ćwiczenia tułowia — c.d. (skłony boczne, ruchy odwodzenia i przywodzenia kończyn)

• ćwiczenia mięśni brzucha

• ćwiczenia tułowia (ruchy rotacyjne, ruchy do wewnątrz i na zewnątrz)

• ćwiczenia mięśni grzbietu

• ćwiczenia równoważne

• ćwiczenia w podporach

• ćwiczenia skoczne

• Jedna osoba jest rakiem (chodzi po sali na czworaka z brzuchem do góry) i poszukuje kolegów. Gdy złapie innego uczestnika zabawy biegającego po wyznaczonym terenie, złapany staje się rakiem - kompanem. Teraz obaj starają się powiększyć liczbę kolegów (złapać jak najwięcej osób). Każdy schwytany staje się rakiem i może łapać innych. Gra kończy się, gdy na Sali zostanie ostatnia osoba niebędąca rakiem.

• Kto silniejszy - zuchy ustawione parami bokiem do siebie, z podaniem prawej ręki, wewnętrzne nogi przywarte stopami. Jeden zuch drugiego próbuje przeciągnąć na swoją stronę. Dzieci można wymieszać w nowe pary i ćwiczenie powtórzyć.

• Sprawdzamy umiejętność rozróżniania stron, zuchy siadają na krzesłach w kręgu, prowadzący staje w środku i gdy mówi „prawo” dzieci muszą przesiąść się o jedno miejsce w prawo, a gdy mówi „lewo” dzieci wykonują tę sama czynność w lewą stronę. Po chwili takich ćwiczeń (np. „prawo”, „prawo”, „prawo”, „lewo”), gdy jakiś zuch się pomyli, prowadzący może wykorzystać tę chwilę i zucha posiąść. Zuch, który został bez miejsca, przejmuje rolę prowadzącego i stara się także dostrzec pomyłkę innych dzieci i zająć jakieś miejsce. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy, kończąc mówimy „już coraz lepiej Wam idzie, widzicie jak ważny jest trening? Niedługo nikt się nie będzie mylił”.

• Dalej pozostajemy na krzesłach i dzielimy zuchy na cztery dyscypliny (najlepiej odliczyć do 4) i nazywamy ich piłkarze, koszykarze, pływacy, atleci. Stojący w środku prowadzący wywołuje jedną dyscyplinę np. piłkarze i wtedy muszą oni szybko wstać i znaleźć jakieś wolne miejsce (nie mogą z powrotem usiąść na poprzednim), w tym czasie prowadzący także stara się usiąść na wolnym krześle. Osoba pozostająca bez miejsca przejmuje prowadzenie. W każdej chwili prowadzący zamiast dyscypliny może krzyknąć „olimpiada” i wtedy każdy niezależnie od dyscypliny musi wstać i szukać wolnego miejsca.

• Zuchy dobierają się w pary i tak się ustawiają by stworzyć dwa rzędy, stają do siebie plecami, chwytają się za ręce ponad głową i starają się usiąść, staramy się poczekać aż każdej parze uda się to wykonać bezbłędnie.

• Rzędy, które powstały w poprzednim ćwiczeniu teraz tworzą dwie drużyny. To Ćwiczenie polega na przeciąganiu liny między dwoma powstałymi drużynami.

• Zuchy dobierają się w pary i ćwiczą swoją celność np. piłkami tenisowymi do kubełka, lub próbują narzucić ringo na wbity w ziemię patyk (lub stojący słupek). Jedno dziecko rzuca z wyznaczonej linii, drugie liczy trafione rzuty i zbiera nietrafione piłki itp. Po ustalonej ilości rzutów zuchy zmieniają się rolami.

• W tych samych parach zuchy staja obok siebie i przygotowanym wcześniej sznurkiem związujemy im wewnętrzne nogi. Na początek dajemy takim „trójnogim” parom chwilę czasu na potrenowanie chodzenia, wolnego biegu przyzwyczajenie się do takiego stanu. Po takiej chwili wszyscy ustawiają się na wyznaczonej linii i na określony sygnał startują w wyścigu do linii mety wyznaczonej nieopodal.

• Te same pary ustawiamy w rzędach tak by zuchy stały do siebie w odległości około 8 - 10 kroków. Między nimi rysujemy linię, w obie strony od niej w odległości 20m. rysujemy kolejne linie równoległe do środkowej. Rzędy nazywamy: pierwszy - dzień, drugi - noc. Gdy prowadzący powie „dzień” zuchy z tej grupy uciekają przed przeciwnikami w stronę swojej linii, a przeciwnicy starają się ich złapać nim wywołani przekroczą swoja linię. Odwrotnie się dzieje, gdy prowadzący wywoła „noc”. Każdą złapaną osobę liczy się na punkt dla grupy łapiącej. Po zakończeniu liczymy punkty obu grup, wygrywa ta, która zgromadzi ich więcej. Należy zadbać, aby każda grupa wywołana została tyle samo razy.

• Ćwiczymy rowerki: leżąc na plecach z nogami w górze udajemy, że jedziemy na rowerze.

• Trenujemy spostrzegawczość - zabawa w chowanego.

• Ćwiczenia z piłką nożną - prowadzenie piłki nogą pokonując slalom, oddanie strzału na bramkę, podanie do kolejnej osoby.

• Gra w dwa ognie, przy której zuchy zbite mogą się zajmować kibicowaniem swojej drużynie.

• Wieszamy na sznurku piłkę, na wysokości czoła zucha, któremu zawiązujemy oczy i stawiamy go w odległości 5m. od wiszącej piłeczki (piłeczka musi być miękka). Zadanie zucha polega na trafieniu pięścią w piłeczkę, liczy się ilość trafień w ciągu wyznaczonego czasu (np. 3 minut), po pierwszym uderzeniu zadanie jest trudniejsze, bo piłka jest wprawiona w ruch i często może uderzyć zucha w głowę, dlatego ważne by była na wysokości czoła właśnie tego zucha i aby była miękka. Zabawę możemy robić w parach tak, aby jeden zuch opiekował się drugi i odwrotnie.

• W wyłonionych wcześniej parach, lub zuchy podzielone na trzyosobowe zespoły mają za zadanie utrzymać w powietrzu balon. Na początku mogą korzystać z rąk odbijając go wciąż w górę, po pewnej chwili ograniczyć to do jednej ręki np. prawej, a na koniec zuchy musza utrzymać swój balon w powietrzu jedynie za pomocą swoich płuc (dmuchając w niego powietrzem).

• Mini piłka nożna - dzielimy zuchy na cztery drużyny, rywalizują ze sobą po dwie. Najlepiej grę przeprowadzić w sali prostokątnej, zuchy za pomocą swoich płuc (podobnie jak wcześniej), musza umieścić w zaznaczonej bramce piłeczkę pingpongową. Piłeczki nie wolno dotykać, zuchy poruszają się na czworaka ew. na poskładanych kocach ślizgają się po Sali. Podczas gdy dwie drużyny grają pozostałe dwie kibicują. Jeśli starczy czasu można zorganizować rozgrywki - każdy z każdym - oczywiście, dlatego że trzeba wciąż dbać o formę.

• Kładka - dzielimy zuchy na dwie grupy, które oddzielamy od siebie ławką (taką szkolną, wąską, długą). Grupy stoją po dwóch przeciwległych końcach ławki. Na sygnał pierwszy z każdej grupy wchodzi na ławkę i musi się przedostać na drugi koniec (gdzieś w połowie, będą się mijać). W żadnym wypadku nikt nie może spaść (dotknąć podłogi), gdy się przedostaną sygnał dla następnej dwójki. Gdy ktoś spadnie, wraca na ławkę i zostaje w miejscu, z jakiego spadł, musi teraz pomagać każdemu, kto go minął. Następne pary musza poza sobą wyminąć się z osobami, jakie spadły. Wygrywa drużyna, której więcej zawodników przedostanie się na drugą stronę.

• Przeciąganie liny

• Gry zespołowe tj. ringo, zbijak, piłka nożna, sztafeta

• Kometka, ping - pong, rzut oszczepem, skok w dal

• Jeśli będzie taka możliwość, zorganizujmy jedna zbiórkę z rowerami. Wybierzmy się na wyprawę rowerową lub w jakimś bezpiecznym miejscu poćwiczmy umiejętności jazdy np. możemy narysować kredą na betonie tor jazdy, który każdy będzie musiał pokonać jak najdokładniej - pamiętajmy jednak, że taki tor nie może być za wąski, musi być możliwy do pokonania bezbłędnie.

• Gdy będziecie mieli możliwość zorganizujcie jedno lub więcej spotkanie nad wodą tak by dzieci mogły popływać (obowiązkowo pod okiem ratownika). W wodzie możecie grać w piłkę wodną, urządzić zawody pływackie:

• w wodzie na zuchy może czyhać wiele niebezpieczeństw, wtedy trzeba umieć szybko wydostać się na ląd (zabawa „woda-ląd”: na ziemi zaznaczamy linię, po jednej stronie stają zuchy — to woda, po drugiej jest ląd, na hasło „LĄD” lub „NIEBEZPIECZEŃSTWO” zuchy przeskakują na drugą stronę liny, na hasło „WODA” lub „NIEBEZPIECZEŃSTWO MINĘŁO” wskakują z powrotem do wody, kto się zagapi — odpada), ta zabawa jest świetną rozgrzewką przed wejściem do prawdziwej wody

• ciąg dalszy zabawy, już w wodzie: na sygnał zuchy muszą jak najszybciej z niej wyskoczyć i ustawić się na lądzie w szeregu

• skoro już mowa o niebezpieczeństwach — czy widzieliście kiedyś węże morskie? (szóstki ustawiają się w wodzie „gęsiego”, trzymając się w pasie, na hasło „węże wypływają” zuchy biegną do ustawionej w wodzie chorągiewki (lub druhny), omijają ją, następnie wracają na start, zabawa powinna się odbywać w wodzie do kolan, do ud, nie głębszej)

• zdarza się, że podczas walki z morskim wężem utracimy jakiś ważny przedmiot, który teraz spoczywa na dnie morza (nurkujemy po krążki)

• odzyskany przedmiot transportujemy na brzeg przy pomocy innych (zuchy stoją szóstkami, w rzędach, na hasło „start” podają sobie piłkę — nad głową lub między nogami, po podaniu piłki do przodu ostatni zuch przepływa na początek, wygrywa szóstka, która pierwsza dostarczy piłkę na brzeg)

• inne zabawy w wodzie

• sztafeta z deską,

• kto dłużej utrzyma się na plecach (brzuch nad wodą) bez poruszania rękoma i nogami,

• kto potrafi usiąść na dnie,

• kto potrafi zrobić przewrót pod wodą,

• przepływanie między nogami,

• wyścigi z deską (uwaga: pamiętaj o zróżnicowanych umiejętnościach dzieci)

• kto dalej przepłynie pod wodą

Gra — wędrówka po starożytnej Grecji

Grecję najlepiej umieścić w lesie, gdzie w dość dużej odległości od siebie będą się znajdować greckie miasta. Zuchy otrzymują mapę i wędrują po nich (szóstkami lub całą grupą) dowiadując się, jakiego rodzaju igrzyska tam organizowano, jakie były dyscypliny, jakie obrzędy towarzyszyły igrzyskom. W poszczególnych miastach zuchy spotykają greckich zawodników, kapłanów lub hellanodików (to członkowie specjalnej komisji powoływanej na czas igrzysk w celu pilnowania ich przebiegu), którzy opowiadają o igrzyskach, oczywiście, jeśli zabraknie nam kadry, „zawodnik” może być też odpowiednio dużym rysunkiem na drzewie, a jego „opowieść” może wisieć wokół.

ATENY

Tu uroczyste igrzyska odbywały się co cztery lata, w 3 roku olimpiady (patrz Olimpia) i organizowano podczas nich następujące zawody:

— muzyczne (zabawa: powtarzanie melodii lub wystukanego rytmu)

— taniec w zbroi (zuchy otrzymują tekturowe elementy greckiej zbroi i — szóstkami — wymyślają odpowiedni taniec, żeby im ułatwić, grecki zawodnik może w tym czasie wystukiwać rytm na grzechotce)

— przewodnicy procesji (zabawa „dyrygent”: zuchy stoją w kręgu, jedna osoba wychodzi, spośród pozostałych wybieramy właśnie przewodnika procesji, który będzie pokazywał gesty do powtarzania (np. klaskanie, pstrykanie palcami), starając się to robić w sposób na tyle dyskretny, żeby osoba, która wróci do kręgu, nie mogła odgadnąć, kto jest przewodnikiem. II wersja: uczestnicy chodzą w kółko, a przewodnik pokazuje sposób chodzenia (np. podskoki, chodzenie na ugiętych nogach)

— bieg z pochodniami — oczywiście do tego potrzeba ogromnej wprawy, gdyż jest to dyscyplina bardzo niebezpieczna, młodzi ludzie, zanim otrzymają do rąk pochodnie, powinni długo ćwiczyć, np. z jajkiem na łyżce lub kulką trzymaną na płaskim talerzyku (bieg możemy zrobić w formie sztafety, szóstkami, lub — jeśli dysponujemy odpowiednią liczbą jajek do stracenia — puścić wszystkie zuchy naraz)

— tkano też nową szatę dla posągu Ateny, właśnie poplątały się nitki i zuchy proszone są o pomoc w ich rozplątaniu (zabawa „supeł”: zuchy chodzą sobie spokojnie po wyznaczonym terenie, jeden zuch stoi z boku, na sygnał zbijają się w gromadkę i podają sobie ręce tak, by każdą ręką trzymać rękę jednej osoby, powstaje „supeł”, który stojąca z boku osoba musi rozplątać bez „rozcinania nici”, czyli bez puszczania rąk).

DELFY

Tu odbywały się igrzyska pytyjskie, organizowane ku czci Apollina, na początku były to jedynie zawody poetycko-muzyczne, później doszły wyścigi na wozach

— sztafeta poetów (na kartkach wypisujemy jakieś słowo, zuchy stoją szóstkami, na sygnał pierwszy zuch dobiega do kartki, dopisuje rym (ma na to np. 10 sekund i wraca, potem biegnie następny, zabawa może trwać określoną ilość czasu — wtedy wygrywa szóstka z największą liczbą rymów, lub do momentu, kiedy pierwsza szóstka skończy bieg)

— zabawa „ślepe konie”: zuchy dobierają się parami, jeden zostaje koniem, drugi jeźdźcem, koń ma zawiązane oczy, w rękach wyciągniętych poziomo trzyma kij, do końców kija przywiązane są sznurki, za które będzie pociągał jeździec, zadaniem jest przejście między przeszkodami w taki sposób, by żadnej nie przewrócić, jeździec porozumiewa się z koniem za pomocą pociągania sznurkami — w lewo, w prawo — oraz „prrr...” i „wio”, koń co najwyżej parska, liczy się omijanie przeszkód oraz czas.

ISTMIA

Tu odbywały się ogólnogreckie igrzyska ku czci Posejdona, władcy rzek, mórz, wysp i półwyspów, boga tego można rozpoznać po trzymanym w dłoni trójzębie oraz umiejętności uciszania burzy. W trakcie igrzysk odbywały się zawody gimnastyczne, muzyczne i hippiczne.

— zawody hippiczne

„wielka gonitwa” (znana ogólnie jako „Wielka Pardubicka”, ale nie używajmy tej nazwy w starożytnej Grecji)

„na koń!” — zuchy stają parami w kręgu, jeden za drugim, przodem do środka, zuch z przodu (od środka) jest koniem, z tyłu stoi jeździec, na hasło „na koń!” jeźdźcy biegną dookoła kręgu, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, dopadają do swego konia, obiegają go raz naokoło, przechodzą mu między nogami i wskakują na grzbiet.

NEMEA

Tu igrzyska ku czci Zeusa urządzane były co trzy lata, główną dyscypliną tych igrzysk były zapasy

— mocowanie „na rękę”

— dwoje zuchów stoi wewnątrz zaznaczonego na ziemi kręgu, każdy stara się wypchnąć drugiego poza krąg, kto pierwszy dotknie ziemi poza kręgiem, ten przegrywa.

OLIMPIA

Najważniejsze greckie igrzyska, odbywały się co cztery lata, w czasie letniego przesilenia, według tych igrzysk odmierzano lata, okres między kolejnymi igrzyskami nazywano olimpiadą. Organizowano je ku czci Zeusa. W czasie tych igrzysk ogłaszano w Grecji „święty pokój”, by zapewnić bezpieczeństwo wszystkim zdążającym do Olimpii. Dyscypliny sportowe rozgrywane w Olimpii to:

— bieg hoplitów (ciężkozbrojnej piechoty greckiej) na stadionie (zuchy stoją w dwóch rzędach, każdy zuch trzyma szyszkę, ścigają się po 1 osobie z każdego rzędu, zuchy dobiegają do linii, na której leży zbroja, np. pałatka, zakładają ją, dobiegają do mety, wrzucają szyszkę do kosza i wracają, zostawiając zbroję w tym samym miejscu, w którym leżała, wygrywa rząd, który pierwszy wrzuci wszystkie swoje szyszki do kosza)

— pięciobój, w skład którego wchodziły: bieg, skok, rzut dyskiem, rzut oszczepem, zapasy.

W każdym z miast zuchy w nagrodę za wytrwałość w poszukiwaniach otrzymują wieniec (laurowy, z drzewa oliwnego, bluszczowy...) w innym kolorze, jednocześnie dzielą się z Grekami swoimi wiadomościami na temat współczesnych olimpiad. Po opuszczeniu Olimpii zuchy zauważają, że pięć wieńców, które otrzymały, układa się w znajomy symbol... Zuchy uznają, że spełniły swoje zadanie i mogą powrócić do domu. Pozostaje jeszcze pożegnanie z gospodarzami i zaproszenie ich do wzięcia udziału w zuchowych igrzyskach.

Majsterki:

• To, że każdy sportowiec powinien się zdrowo odżywiać wie każdy zuch, dlatego gromada zabiera się z przygotowanie sałatek (każda szóstka inną) wg przygotowanych przepisów - ważne by każdej szóstce towarzyszyła jedna osoba kadry.

• Robimy transparenty, wymyślamy na nie hasła, przygotowujemy się do kibicowania podczas olimpiady. Transparenty możemy zrobić na starych prześcieradłach - malując po nich farbami lub sprayami. Boczne krawędzie powstałych dzieł mocujemy do kijków (mogą być od szczotki lub znalezione w parku czy lesie)

Ważne by zwrócić uwagę na zachowanie kibica, może przy tej okazji zasugerować zuchom zdobywanie sprawności indywidualnej np. kibic, dama, dżentelmen.

• Budujemy boisko, robimy słupki, zakładamy siatkę(i), wyznaczamy teren, rysujemy linie. Na poprzedzającym majsterkę kręgu rady, należy podzielić się pracą np. między szóstkami lub każdemu zuchowi powierzyć określoną pracę.

• Robimy szalik kibica - wcześniej przygotować materiał w kształcie szalika (lub szaliki), na których można malować napisy ulubionej drużyny lub, co bardziej wskazane) przyszywać lub inaczej przyczepiać powycinane ze skrawków materiału literki itp.

• Wykonanie medali. Medale można łatwo wykonać na drewnianych krążkach z pnia iglaków (najlepiej świerków). Takie krążki należy wcześniej dokładnie wyszlifować (najlepiej obie strony)tak by powierzchnia była idealnie gładka. Należy także nawiercić otwór w każdym z nich, by potem móc przewlec tasiemkę i powiesić medal na szyi zucha. Tak przygotowane krążki możemy dać zuchom (starsze dzieci mogą papierem ściernym same wyszlifować powierzchnię swojego krążka). Teraz musimy wydrukować (obowiązkowo drukarka laserowa - toner) emblematy medali takich kształtów by mieściły się na krążku. Wydruki tniemy, by każdy emblemat był oddzielnie. Dalsza część produkcji medali, to namoczenie nadrukowanej kartki w rozpuszczalniku (tu uwaga przy wyjmowaniu kartki z naczynia z rozpuszczalnikiem (aceton) - lepiej by robił to ktoś z kadry i podawał zuchom, dzieci często mają na dłoniach jakieś zadrapania, które mogą je szczypać i piec po kontakcie z rozpuszczalnikiem). Taką namoknięta kartkę należy odcisnąć na drewnianym krążku. Gdy mocno dociśniemy, rysunek powinien przenieść się na krążek, który musi wyschnąć (możemy go potem pokryć lakierem). Medal przeplatamy tasiemką i jest gotowy do wręczania zwycięzcom. Żeby nadruk łatwo przechodził na krążki nie powinien być zbyt „stary” najlepiej by drukować to w dniu, w którym zuchy będą robić medale. Potrenujcie wcześniej sami

• Podium. Podium można zbudować np. z pieńków.

• Przygotowania strojów. Zuchy we własnym zakresie powinny się zaopatrzyć w krótkie spodenki i t-shirt. Zadaniem majsterki będzie zrobienie z tego strojów dla zawodników - przyczepienie numerów, naniesienie nazwisk na plecy itp. można to robić na różne sposoby np. przyczepiać kartki z numerami lub wycinać z materiału i doszywać na koszulki.

Obrzędy, zwyczaje, tajemnice

• otwarcie igrzysk olimpijskich - wielka uroczystość połączona z prezentacją „reprezentacji narodowych”. Następuje wbiegnięcie na stadion maratończyka z ogniem olimpijskim i odpalenie znicza olimpijskiego (może też wciągnięcie flagi olimpijskiej na maszt).

• „koronacja” zwycięzców - uroczystość w której poszczególni zawodnicy wchodzą na podium w kolejności od 3 miejsca i zawiesza się na ich szyi medale oraz wręcza symboliczne kwiaty. Gdy już wszyscy wejdą można wciągnąć na maszty flagi (jeśli wcześniej np. każda szóstka zrobi sobie własną flagę). W trakcie wciągania flag może byc odśpiewywana piosenka obrzędowa gromady. Jeśli mamy taką możliwość każdy nagrodzony może dostać wraz z kwiatami jakiś napój gazowany(zalecam wodę) którą po „hymnie” (obrzędowej piosence) zaczną na siebie wylewać potrząsając napojem

• obrzędowe rozpoczęcie - gimnastyką

Teatr samorodny

• igrzyska olimpijskie dawniej i dziś każda szóstka może dostać do pokazania (ich zdaniem) jak wyglądały igrzyska olimpijskie w określonych latach. Potem rozmawiając możemy zwrócić uwagę na elementy jakie powtarzały się w każdych igrzyskach, a jakie się różniły.

• każda szóstka prezentuje wylosowaną dyscyplinę sportu, pozostałe starają się odgadnąć jaka to dyscyplina - typowe kalambury

Zabawa tematyczna

• pokaz mody olimpijskiej - zuchy powinny wiedzieć jak wyglądają stroje do poszczególnych dyscyplin. Należy przygotować miejsce - wybieg - na którym zuchy będą prezentowały stroje np. letnia kolekcja piłkarzy, plażowa wersja ubioru dla siatkarzy, itp. Każda szóstka może dostać do „wykreowania” mody dla jednej dyscypliny

• bal mistrzów sportu - czerwony dywan, na końcu którego bramkarz wpuszcza mistrzów wśród fleszów aparatów reporterów. W środku wielka gala, mistrz ceremonii wylicza wchodzące „gwiazdy” jest poczęstunek, roznoszony przez kelnerów. Podczas uroczystości wręczania nagród (np. za pobicie rekordu, za najpiękniejszy uśmiech na boisku itp) wyróżniony sportowiec dostaje możliwość pozdrowienia, powiedzenia czegoś, itp.

• olimpiada - całe podsumowanie cyklu powinno być w formie olimpiady, gdzie zakładamy biuro zgłoszeń do poszczególnych dyscyplin, jakiś zuch decyduje i przyznaje numery startowe, zuchy organizują wybrane konkurencje (w których nie biorą udziału).

Pożyteczne prace

• sprzątnięcie boiska na podwórku z leżących, śmieci, a nie daj boże i szklanych butelek

• jeśli wykonywane (podczas majsterki) boisko będziemy chcieli tak przygotować, by służyło też innym długo po zakończeniu cyklu, będzie to pożyteczna praca

Piosenki i Pląsy

Pląs „Głowa, kolana, ramiona, pięty...”

Pląs „gimnastyk”

Refren:

Gimnastyka to podstawa

Sport dla zucha - ważna sprawa

W górę ręce, w przód i w bok

Skłon do przodu, przysiad - skok!

I.

Jak bokserzy boksujemy

Lewym prostym bić umiemy

Potem sieria, sierp i hak

Któż się bronić umie tak

II.

Żabka pływać każdy lubi

Crawlem też się często chlubi

Gdy się zmęczy - to na wznak

Któż jak zuchy pływa tak?

III.

Biegi, skoki to igraszka

Każdy dystans dla nas - fraszka

I w Atenach medal masz

Jeśli tajemnicę znasz.

Opis:

Pląs rozpoczynamy od refrenu. Idziemy po linii koła wysoko podnosząc nogi. Następnie stajemy twarzą do środka i wg słów piosenki podnosimy do góry ręce, wyciągamy się do przodu i w bok oraz wykonujemy przysiad i skok na dwie nogi.

Zw. I

Stając twarzą do środka koła, ruchami rąk wykonujemy ciosy proste. Następnie dwa razy lewą ręką, dalej kilka ruchów jak gdyby w zwarciu jeden cios sierpowy, jeden podbródkowy. Na zakończenie wyrzucamy ręce do góry.

Zw. II

Nadal stojąc twarzą do środka wykonujemy ruchy żabką, crawlem i na wznak. Na zakończenie wyrzucamy ręce jak w zwrotce pierwszej.

Zw. III

Biegniemy po linii koła. Na słowa „i w Atenach medal masz” zatrzymujemy się i przykładamy rękę do piersi, następnie przykazujemy palcem.

Pląs „olimpijczyk”

Olimpijczyk ze mnie będzie

Będą o mnie pisać wszędzie

Gdy zdobędę medal złoty

W świecie głośno będzie o tym

Do treningu się przyłożę

Kiedyś Grecję ujrzę może.

I.

Już zaczynam rzucać dyskiem

Więc rekordom biada

Oszczep leci nad boiskiem

A kula hen pada

II.

Gdy podnoszę sztangę w górę

Entuzjazm wybucha

Wszyscy brawo krzyczą chórem

Zuch jest z tego zucha

III.

Po mistrzowsku szablą władam

Jak mistrz olimpiady

Gdy do ćwiczeń się przyłożę

Każdemu dam rady.

Opis:

Zuchy idą po linii koła i w tempie melodii klaszczą rytmicznie dłońmi nad głowami. Na słowa „gdy zdobędę medal złoty” stają twarzami do środka koła i przykładają dłoń do lewej piersi. Na słowa „w świecie głośno będzie o tym” zuchy okręcają się dookoła własnej osi, pokazując prawą ręką na „cały świat”. W czasie ostatnich dwóch wersów, biorący udział w pląsie imitują ściąganie ubrania i stają gotowi do treningu.

Zw. I

W czasie wersu pierwszego wykonujemy obrót, następnie wyrzut, jak przy rzucie dyskiem. W czasie drugiego wersu przykładamy dłoń do oczu i patrzymy jak daleko poszybował dysk. W kolejnych wersach wykonujemy rzut oszczepem i kulą.

Zw. II

Pochylamy sie do ziemi, podnosimy sztangę na pierś, następnie „wyciskamy” ja w górę. Wszystko to w czasie dwóch wersów. Następne dwa - stojąc w miejscu bijemy brawo.

Zw. III

W trakcie pierwszego wersu wykonujemy szereg cięć szablą. Wers drugi - ukłon szabla przed siebie. W czasie trwania dwóch ostatnich wykonujemy cztery wypady z pchnięciem do przodu.

„Zuchy sportowcy”

1. Jesteśmy w piłce świetni, pływania znamy styl

bez nas zawodów nie ma, mistrzami chcemy być.

Sportowcy z naszej szóstki najlepsi w drużynie,

sportowcy z naszej szóstki najlepsi z wszystkich są.

Hej, ha, hej my zuchy sportowcy — trening gdy wolny czas,

hej, ha, hej my zuchy sportowcy — rekord musi być nasz!

2. Skaczemy w dal i w górę, rowerem gnamy w przód

i mamy też odwagę, by skoczyć w rzeki nurt.

Sportowcy...

3. Dążymy za mistrzami, gdyż wzorem dla nas są

walczymy o sekundy, a nogi same mkną.

Sportowcy...

Wymagania sprawności:

OLIMPIJCZYK

1. Odwiedziliśmy klub sportowy, rozmawialiśmy   ze sportowcami i trenerem.

2. Zbudowaliśmy wioskę olimpijską.

3. Przygotowaliśmy Narodową Kadrę Olimpijską.

4. Braliśmy udział w sportowej olimpiadzie, startowaliśmy w różnych konkurencjach, założyliśmy zuchową księgę rekordów.

5. Przygotowaliśmy program na uroczyste otwarcie olimpiady.

6. Przeprowadziliśmy w szkole aukcję „Sport to zdrowie".

7. Zorganizowaliśmy dla klasy, podwórka „igrzyska sportowych niecodzienności" lub „turniej zapomnianych gier".

8. Zapewnialiśmy sportowcem fachową obsługę, leczyliśmy kontuzje.

9. Poznaliśmy różne ćwiczenia i codzienne je wykonujemy.

UWAGI

•  Sprawność „olimpijczyk" to świetny sposób na zainteresowanie gromad. Wyrabia ona karność, sumienność, kondycję, kształtuje postawę, nawyk ruchu. Mogą ją zdobywać zarówno zuchy młodsze, jak i starsze. Można ją zdobywać podczas kolonii zuchowej.

•  Olimpijskim zbiórkom powinien towarzyszyć ogień olimpijski, zuchowa księga rekordów oraz atmosfera uczciwej, sportowej gry. Warto w tym miejscu wytłumaczyć zuchom zasadę gry fair play. Na każdej zbiórce poświęćmy trochę czasu na rozgrzewkę i ćwiczenia sportowe. Podczas uroczystego zamknięcia olimpiady i zgaszenia znicza olimpijskiego nie zapominajmy docenić wysiłki każdego zucha i wręczamy medale, dyplomy czy wieńce laurowe.

•  W czasie olimpijskich zbiórek należy zapoznać zuchy z historią i tradycjami olimpiad, wspominając igrzyska olimpijskie starożytnych Greków.

Sprawność można zdobywać w każdej gromadzie i o każdej porze roku. W zimie można zorganizować zimowe igrzyska, podczas których konkurencjami będą : jazda na sankach, nartach, łyżwach, rzut śnieżkami do celu itp.

BIBLIOGRAFIA

1. Borowiecki S., Klimowa M., Gry i zabawy na koloniach i zimowiskach.

2. Cendrowski Z., Poradnik młodzieżowego organizatora sportu.

3. Chadek S., Ćwicz sprawność zmysłów.

4. Księga zabaw. Na podwórku i gdzie indziej.

5. Maszcza T., Szatański A., Sport w Szczepie, drużynie, zastępie.

6. Skrzypek E., 500 zagadek olimpijskich.

7. „Zuchowe Wieści" nr 1,7-8/1988, 6/1990, 2/1992.

---