Technologia współosiowania silnika z odbiornikiem mocy

Niewspółosiowość wału silnika z linią wałów statku lub wałem urządzenia napędzanego powoduje, nawet przy sprzęgle elastycznym, drgania, które mogą stać się przyczyną uszkodzeń zespołu. Należy zatem przestrzegać odpowiednich odchyłek podanych w dokumentacji urządzeń. Przy montażu sprzęgieł wałów dopuszczalną niewspółosiowość określa się przesunięciem i załamaniem ich osi. Dopuszczalne wartości przesunięcia i załamania zależą od rodzaju połączenia (sprzęgła) oraz rodzaju odbiornika mocy.

Tab. Wartości dopuszczanych przesunięć i załamań osi wału korbowego silnika i linii wałów

Operacje współosiowania (centrowania) wałów można wykonać zgrubnie (za pomocą liniału i szczelinomierza) i dokładnie (za pomocą "kowadełek"-"strzałek"). W obu wypadkach niewspółosiowość układu rozdziela się na przesunięcie (równoległe) osi i ich załamanie rozpatrywane w płaszczyźnie pionowej (góra-dół) i poziomej (PB-LB). Silnik ustawia się do uprzednio ułożonej linii wałów lub ustawionego mechanizmu napędzanego.

Współosiowanie za pomocą liniału i szczelinomierza stosuje się w wypadku, gdy kołnierze obu półsprzęgieł (kołnierze wałów) są dokładnie obtoczone i wyrównane na powierzchniach czołowych.

Jeżeli średnice kołnierzy obu wałów są jednakowe, liniał zakłada się na kołnierz jednego z wałów i mierzy się szczelinomierzem prześwit pomiędzy liniałem i kołnierzem drugiego wału. Odstęp ten mierzy się dwukrotnie w górnym Pg i dolnym Pd położeniu liniału względem współosiowych wałów.

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania w metodzie współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza: a) pomiar przesunięcia osi wałów; b) pomiar załamania osi wałów

Przesunięcie pionowe określa się według wzoru

Pv=Pg+Pd/2 [mm].

W celu wyznaczenia wartości załamania osi mierzy się szczelinomierzem rozchylenie kołnierzy - górne Zg i dolne Zd. Wartość załamania określa się według wzoru

Zv=Zg-Zd/D[mm/m]

gdzie D - średnica kołnierza [m].

Sposoby te odnoszą się do wartości przesunięcia i załamania wałów w płaszczyźnie pionowej. Podobnie sprawdza się wały w płaszczyźnie poziomej. Występujące tu przesunięcia i załamania określa się według wzorów

Ph=Pp+Pl/2 [mm],

Zh=Zp-Zl/D [mm/m]

gdzie wskaźniki p i l oznaczają prawa i lewą burtę.

Przy różnych średnicach kołnierzy przesunięcie ich osi oblicza się jako różnicę

Pv= Pg-Pd/2

Ph= Pp-Pl/2

Metoda współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza jest bardzo wygodna, ponieważ nie wymaga obracania wałów, ale wystarczająco dokładna przy dużych średnicach kołnierzy, pod warunkiem ze ich bicia promieniowe i osiowe (to ostatnie mierzone na średnicy zewnętrznej) nie przekraczają 0,03 mm. Jeżeli czynniki te nie są spełnione, sprawdzenie współosiowości wykonuje się metodą kowadełek.

Współosiowanie metodą kowadełek polega na użyciu specjalnych kątowników ("kowadełek") l, 2 mocowanych na kołnierzykach wałów

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania za pomocą kowadełek: a) ze śrubami mikrometrycznymi; b) z czujnikami zegarowymi

1,2- kowadełka; 3,4 - śruby mikrometryczne

i wyposażonych w śruby mikrometryczne 3, 4 lub czujniki zegarowe. Zwykle umieszcza się na kołnierzach wałów dwie pary kowadełek, co zwiększa liczbę jednocześnie wykonywanych pomiarów i dokładność wyznaczania średnich

Technologia współosiowania silnika z odbiornikiem mocy

Niewspółosiowość wału silnika z linią wałów statku lub wałem urządzenia napędzanego powoduje, nawet przy sprzęgle elastycznym, drgania, które mogą stać się przyczyną uszkodzeń zespołu. Należy zatem przestrzegać odpowiednich odchyłek podanych w dokumentacji urządzeń. Przy montażu sprzęgieł wałów dopuszczalną niewspółosiowość określa się przesunięciem i załamaniem ich osi. Dopuszczalne wartości przesunięcia i załamania zależą od rodzaju połączenia (sprzęgła) oraz rodzaju odbiornika mocy.

Tab. Wartości dopuszczanych przesunięć i załamań osi wału korbowego silnika i linii wałów

Operacje współosiowania (centrowania) wałów można wykonać zgrubnie (za pomocą liniału i szczelinomierza) i dokładnie (za pomocą "kowadełek"-"strzałek"). W obu wypadkach niewspółosiowość układu rozdziela się na przesunięcie (równoległe) osi i ich załamanie rozpatrywane w płaszczyźnie pionowej (góra-dół) i poziomej (PB-LB). Silnik ustawia się do uprzednio ułożonej linii wałów lub ustawionego mechanizmu napędzanego.

Współosiowanie za pomocą liniału i szczelinomierza stosuje się w wypadku, gdy kołnierze obu półsprzęgieł (kołnierze wałów) są dokładnie obtoczone i wyrównane na powierzchniach czołowych.

Jeżeli średnice kołnierzy obu wałów są jednakowe, liniał zakłada się na kołnierz jednego z wałów i mierzy się szczelinomierzem prześwit pomiędzy liniałem i kołnierzem drugiego wału. Odstęp ten mierzy się dwukrotnie w górnym Pg i dolnym Pd położeniu liniału względem współosiowych wałów.

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania w metodzie współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza: a) pomiar przesunięcia osi wałów; b) pomiar załamania osi wałów

Przesunięcie pionowe określa się według wzoru

Pv=Pg+Pd/2 [mm].

W celu wyznaczenia wartości załamania osi mierzy się szczelinomierzem rozchylenie kołnierzy - górne Zg i dolne Zd. Wartość załamania określa się według wzoru

Zv=Zg-Zd/D[mm/m]

gdzie D - średnica kołnierza [m].

Sposoby te odnoszą się do wartości przesunięcia i załamania wałów w płaszczyźnie pionowej. Podobnie sprawdza się wały w płaszczyźnie poziomej. Występujące tu przesunięcia i załamania określa się według wzorów

Ph=Pp+Pl/2 [mm],

Zh=Zp-Zl/D [mm/m]

gdzie wskaźniki p i l oznaczają prawa i lewą burtę.

Przy różnych średnicach kołnierzy przesunięcie ich osi oblicza się jako różnicę

Pv= Pg-Pd/2

Ph= Pp-Pl/2

Metoda współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza jest bardzo wygodna, ponieważ nie wymaga obracania wałów, ale wystarczająco dokładna przy dużych średnicach kołnierzy, pod warunkiem ze ich bicia promieniowe i osiowe (to ostatnie mierzone na średnicy zewnętrznej) nie przekraczają 0,03 mm. Jeżeli czynniki te nie są spełnione, sprawdzenie współosiowości wykonuje się metodą kowadełek.

Współosiowanie metodą kowadełek polega na użyciu specjalnych kątowników ("kowadełek") l, 2 mocowanych na kołnierzykach wałów

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania za pomocą kowadełek: a) ze śrubami mikrometrycznymi; b) z czujnikami zegarowymi

1,2- kowadełka; 3,4 - śruby mikrometryczne

i wyposażonych w śruby mikrometryczne 3, 4 lub czujniki zegarowe. Zwykle umieszcza się na kołnierzach wałów dwie pary kowadełek, co zwiększa liczbę jednocześnie wykonywanych pomiarów i dokładność wyznaczania średnich

Technologia współosiowania silnika z odbiornikiem mocy

Niewspółosiowość wału silnika z linią wałów statku lub wałem urządzenia napędzanego powoduje, nawet przy sprzęgle elastycznym, drgania, które mogą stać się przyczyną uszkodzeń zespołu. Należy zatem przestrzegać odpowiednich odchyłek podanych w dokumentacji urządzeń. Przy montażu sprzęgieł wałów dopuszczalną niewspółosiowość określa się przesunięciem i załamaniem ich osi. Dopuszczalne wartości przesunięcia i załamania zależą od rodzaju połączenia (sprzęgła) oraz rodzaju odbiornika mocy.

Tab. Wartości dopuszczanych przesunięć i załamań osi wału korbowego silnika i linii wałów

Operacje współosiowania (centrowania) wałów można wykonać zgrubnie (za pomocą liniału i szczelinomierza) i dokładnie (za pomocą "kowadełek"-"strzałek"). W obu wypadkach niewspółosiowość układu rozdziela się na przesunięcie (równoległe) osi i ich załamanie rozpatrywane w płaszczyźnie pionowej (góra-dół) i poziomej (PB-LB). Silnik ustawia się do uprzednio ułożonej linii wałów lub ustawionego mechanizmu napędzanego.

Współosiowanie za pomocą liniału i szczelinomierza stosuje się w wypadku, gdy kołnierze obu półsprzęgieł (kołnierze wałów) są dokładnie obtoczone i wyrównane na powierzchniach czołowych.

Jeżeli średnice kołnierzy obu wałów są jednakowe, liniał zakłada się na kołnierz jednego z wałów i mierzy się szczelinomierzem prześwit pomiędzy liniałem i kołnierzem drugiego wału. Odstęp ten mierzy się dwukrotnie w górnym Pg i dolnym Pd położeniu liniału względem współosiowych wałów.

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania w metodzie współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza: a) pomiar przesunięcia osi wałów; b) pomiar załamania osi wałów

Przesunięcie pionowe określa się według wzoru

Pv=Pg+Pd/2 [mm].

W celu wyznaczenia wartości załamania osi mierzy się szczelinomierzem rozchylenie kołnierzy - górne Zg i dolne Zd. Wartość załamania określa się według wzoru

Zv=Zg-Zd/D[mm/m]

gdzie D - średnica kołnierza [m].

Sposoby te odnoszą się do wartości przesunięcia i załamania wałów w płaszczyźnie pionowej. Podobnie sprawdza się wały w płaszczyźnie poziomej. Występujące tu przesunięcia i załamania określa się według wzorów

Ph=Pp+Pl/2 [mm],

Zh=Zp-Zl/D [mm/m]

gdzie wskaźniki p i l oznaczają prawa i lewą burtę.

Przy różnych średnicach kołnierzy przesunięcie ich osi oblicza się jako różnicę

Pv= Pg-Pd/2

Ph= Pp-Pl/2

Metoda współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza jest bardzo wygodna, ponieważ nie wymaga obracania wałów, ale wystarczająco dokładna przy dużych średnicach kołnierzy, pod warunkiem ze ich bicia promieniowe i osiowe (to ostatnie mierzone na średnicy zewnętrznej) nie przekraczają 0,03 mm. Jeżeli czynniki te nie są spełnione, sprawdzenie współosiowości wykonuje się metodą kowadełek.

Współosiowanie metodą kowadełek polega na użyciu specjalnych kątowników ("kowadełek") l, 2 mocowanych na kołnierzykach wałów

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania za pomocą kowadełek: a) ze śrubami mikrometrycznymi; b) z czujnikami zegarowymi

1,2- kowadełka; 3,4 - śruby mikrometryczne

i wyposażonych w śruby mikrometryczne 3, 4 lub czujniki zegarowe. Zwykle umieszcza się na kołnierzach wałów dwie pary kowadełek, co zwiększa liczbę jednocześnie wykonywanych pomiarów i dokładność wyznaczania średnich

Technologia współosiowania silnika z odbiornikiem mocy

Niewspółosiowość wału silnika z linią wałów statku lub wałem urządzenia napędzanego powoduje, nawet przy sprzęgle elastycznym, drgania, które mogą stać się przyczyną uszkodzeń zespołu. Należy zatem przestrzegać odpowiednich odchyłek podanych w dokumentacji urządzeń. Przy montażu sprzęgieł wałów dopuszczalną niewspółosiowość określa się przesunięciem i załamaniem ich osi. Dopuszczalne wartości przesunięcia i załamania zależą od rodzaju połączenia (sprzęgła) oraz rodzaju odbiornika mocy.

Tab. Wartości dopuszczanych przesunięć i załamań osi wału korbowego silnika i linii wałów

Operacje współosiowania (centrowania) wałów można wykonać zgrubnie (za pomocą liniału i szczelinomierza) i dokładnie (za pomocą "kowadełek"-"strzałek"). W obu wypadkach niewspółosiowość układu rozdziela się na przesunięcie (równoległe) osi i ich załamanie rozpatrywane w płaszczyźnie pionowej (góra-dół) i poziomej (PB-LB). Silnik ustawia się do uprzednio ułożonej linii wałów lub ustawionego mechanizmu napędzanego.

Współosiowanie za pomocą liniału i szczelinomierza stosuje się w wypadku, gdy kołnierze obu półsprzęgieł (kołnierze wałów) są dokładnie obtoczone i wyrównane na powierzchniach czołowych.

Jeżeli średnice kołnierzy obu wałów są jednakowe, liniał zakłada się na kołnierz jednego z wałów i mierzy się szczelinomierzem prześwit pomiędzy liniałem i kołnierzem drugiego wału. Odstęp ten mierzy się dwukrotnie w górnym Pg i dolnym Pd położeniu liniału względem współosiowych wałów.

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania w metodzie współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza: a) pomiar przesunięcia osi wałów; b) pomiar załamania osi wałów

Przesunięcie pionowe określa się według wzoru

Pv=Pg+Pd/2 [mm].

W celu wyznaczenia wartości załamania osi mierzy się szczelinomierzem rozchylenie kołnierzy - górne Zg i dolne Zd. Wartość załamania określa się według wzoru

Zv=Zg-Zd/D[mm/m]

gdzie D - średnica kołnierza [m].

Sposoby te odnoszą się do wartości przesunięcia i załamania wałów w płaszczyźnie pionowej. Podobnie sprawdza się wały w płaszczyźnie poziomej. Występujące tu przesunięcia i załamania określa się według wzorów

Ph=Pp+Pl/2 [mm],

Zh=Zp-Zl/D [mm/m]

gdzie wskaźniki p i l oznaczają prawa i lewą burtę.

Przy różnych średnicach kołnierzy przesunięcie ich osi oblicza się jako różnicę

Pv= Pg-Pd/2

Ph= Pp-Pl/2

Metoda współosiowania za pomocą liniału i szczelinomierza jest bardzo wygodna, ponieważ nie wymaga obracania wałów, ale wystarczająco dokładna przy dużych średnicach kołnierzy, pod warunkiem ze ich bicia promieniowe i osiowe (to ostatnie mierzone na średnicy zewnętrznej) nie przekraczają 0,03 mm. Jeżeli czynniki te nie są spełnione, sprawdzenie współosiowości wykonuje się metodą kowadełek.

Współosiowanie metodą kowadełek polega na użyciu specjalnych kątowników ("kowadełek") l, 2 mocowanych na kołnierzykach wałów

Schemat pomiarów przesunięcia i załamania za pomocą kowadełek: a) ze śrubami mikrometrycznymi; b) z czujnikami zegarowymi

1,2- kowadełka; 3,4 - śruby mikrometryczne

i wyposażonych w śruby mikrometryczne 3, 4 lub czujniki zegarowe. Zwykle umieszcza się na kołnierzach wałów dwie pary kowadełek, co zwiększa liczbę jednocześnie wykonywanych pomiarów i dokładność wyznaczania średnich

wartości P i Z. Oba wały oznaczone jako I i II (podstawowy i ustawiany) obraca się o kąt 180°. W ten sposób otrzymuje się cztery pomiary:

P1g - przy górnym położeniu pary I,

P2d - przy dolnym położeniu pary II,

P2g - przy górnym położeniu pary II,

P1d - przy dolnym położeniu pary I.

Podobnie wykonuje się pomiary dla określenia przesunięcia w płaszczyźnie poziomej. Wyniki pomiarów wpisuje się do tabel

a z zawartych w nich wzorów znajduje się szukane wartości przesunięcia i załamania osi wałów.

Obydwa współosiowane wały, nie mogą być połączone ze sobą śrubami, obraca się jednocześnie w jednym kierunku. W miejsce jednej ze śrub wkłada się przetyczekę z luzem ok. 2=3 mm w stosunku do średnicy otworów. Po każdym obrocie wałów o 90° dokonuje się pomiaru.

Tab.zawiera przykład obliczeń współosiowości silnika z linią wałów, wykonanych według schematu na rys. b. Ponieważ pomiary wykonywano czujnikiem zegarowym, należy pamiętać, ze wzrost wskazań czujnika następuje

podczas wsuwania jego trzpienia pomiarowego, a więc przy zmniejszeniu się mierzonej wartości luzu (przesunięcia lub załamania). Przy wysuwaniu się trzpienia pomiarowego czujnika (przy większym mierzonym luzie) wskazania czujnika maleją. Z danych tych wynika, że oś wału korbowego silnika przesunięta jest względem osi linii wałów (wału mechanizmu) do góry o 0,60 mm oraz na prawą burtę o 0,10 mm. Oś wału korbowego silnika jest "załamana" względem osi linii wałów w płaszczyźnie pionowej, a wartość załamania wynosi 0,30 mm/m w dół, natomiast w płaszczyźnie poziomej - 0,50 mm/m na lewą burtę.

Konieczne przemieszczenie silnika obliczono dla odległości 1 m i 2 m od sprzęgła obu wałów. Wymagana wartość przemieszczenia na tych odległościach jest sumą niezbędnych przemieszczeń dla zlikwidowania przesunięcia i załamania w obu płaszczyznach pionowej i poziomej.

Po zakończeniu współosiowania łączy się półsprzęgła silnika i odbiornika mocy. W razie potrzeby poprawienia kształtu otwory w obu półsprzęgłach rozwierca się wspólnie.

wartości P i Z. Oba wały oznaczone jako I i II (podstawowy i ustawiany) obraca się o kąt 180°. W ten sposób otrzymuje się cztery pomiary:

P1g - przy górnym położeniu pary I,

P2d - przy dolnym położeniu pary II,

P2g - przy górnym położeniu pary II,

P1d - przy dolnym położeniu pary I.

Podobnie wykonuje się pomiary dla określenia przesunięcia w płaszczyźnie poziomej. Wyniki pomiarów wpisuje się do tabel

a z zawartych w nich wzorów znajduje się szukane wartości przesunięcia i załamania osi wałów.

Obydwa współosiowane wały, nie mogą być połączone ze sobą śrubami, obraca się jednocześnie w jednym kierunku. W miejsce jednej ze śrub wkłada się przetyczekę z luzem ok. 2=3 mm w stosunku do średnicy otworów. Po każdym obrocie wałów o 90° dokonuje się pomiaru.

Tab.zawiera przykład obliczeń współosiowości silnika z linią wałów, wykonanych według schematu na rys. b. Ponieważ pomiary wykonywano czujnikiem zegarowym, należy pamiętać, ze wzrost wskazań czujnika następuje

podczas wsuwania jego trzpienia pomiarowego, a więc przy zmniejszeniu się mierzonej wartości luzu (przesunięcia lub załamania). Przy wysuwaniu się trzpienia pomiarowego czujnika (przy większym mierzonym luzie) wskazania czujnika maleją. Z danych tych wynika, że oś wału korbowego silnika przesunięta jest względem osi linii wałów (wału mechanizmu) do góry o 0,60 mm oraz na prawą burtę o 0,10 mm. Oś wału korbowego silnika jest "załamana" względem osi linii wałów w płaszczyźnie pionowej, a wartość załamania wynosi 0,30 mm/m w dół, natomiast w płaszczyźnie poziomej - 0,50 mm/m na lewą burtę.

Konieczne przemieszczenie silnika obliczono dla odległości 1 m i 2 m od sprzęgła obu wałów. Wymagana wartość przemieszczenia na tych odległościach jest sumą niezbędnych przemieszczeń dla zlikwidowania przesunięcia i załamania w obu płaszczyznach pionowej i poziomej.

Po zakończeniu współosiowania łączy się półsprzęgła silnika i odbiornika mocy. W razie potrzeby poprawienia kształtu otwory w obu półsprzęgłach rozwierca się wspólnie

wartości P i Z. Oba wały oznaczone jako I i II (podstawowy i ustawiany) obraca się o kąt 180°. W ten sposób otrzymuje się cztery pomiary:

P1g - przy górnym położeniu pary I,

P2d - przy dolnym położeniu pary II,

P2g - przy górnym położeniu pary II,

P1d - przy dolnym położeniu pary I.

Podobnie wykonuje się pomiary dla określenia przesunięcia w płaszczyźnie poziomej. Wyniki pomiarów wpisuje się do tabel

a z zawartych w nich wzorów znajduje się szukane wartości przesunięcia i załamania osi wałów.

Obydwa współosiowane wały, nie mogą być połączone ze sobą śrubami, obraca się jednocześnie w jednym kierunku. W miejsce jednej ze śrub wkłada się przetyczekę z luzem ok. 2=3 mm w stosunku do średnicy otworów. Po każdym obrocie wałów o 90° dokonuje się pomiaru.

Tab.zawiera przykład obliczeń współosiowości silnika z linią wałów, wykonanych według schematu na rys. b. Ponieważ pomiary wykonywano czujnikiem zegarowym, należy pamiętać, ze wzrost wskazań czujnika następuje

podczas wsuwania jego trzpienia pomiarowego, a więc przy zmniejszeniu się mierzonej wartości luzu (przesunięcia lub załamania). Przy wysuwaniu się trzpienia pomiarowego czujnika (przy większym mierzonym luzie) wskazania czujnika maleją. Z danych tych wynika, że oś wału korbowego silnika przesunięta jest względem osi linii wałów (wału mechanizmu) do góry o 0,60 mm oraz na prawą burtę o 0,10 mm. Oś wału korbowego silnika jest "załamana" względem osi linii wałów w płaszczyźnie pionowej, a wartość załamania wynosi 0,30 mm/m w dół, natomiast w płaszczyźnie poziomej - 0,50 mm/m na lewą burtę.

Konieczne przemieszczenie silnika obliczono dla odległości 1 m i 2 m od sprzęgła obu wałów. Wymagana wartość przemieszczenia na tych odległościach jest sumą niezbędnych przemieszczeń dla zlikwidowania przesunięcia i załamania w obu płaszczyznach pionowej i poziomej.

Po zakończeniu współosiowania łączy się półsprzęgła silnika i odbiornika mocy. W razie potrzeby poprawienia kształtu otwory w obu półsprzęgłach rozwierca się wspólnie

wartości P i Z. Oba wały oznaczone jako I i II (podstawowy i ustawiany) obraca się o kąt 180°. W ten sposób otrzymuje się cztery pomiary:

P1g - przy górnym położeniu pary I,

P2d - przy dolnym położeniu pary II,

P2g - przy górnym położeniu pary II,

P1d - przy dolnym położeniu pary I.

Podobnie wykonuje się pomiary dla określenia przesunięcia w płaszczyźnie poziomej. Wyniki pomiarów wpisuje się do tabel

a z zawartych w nich wzorów znajduje się szukane wartości przesunięcia i załamania osi wałów.

Obydwa współosiowane wały, nie mogą być połączone ze sobą śrubami, obraca się jednocześnie w jednym kierunku. W miejsce jednej ze śrub wkłada się przetyczekę z luzem ok. 2=3 mm w stosunku do średnicy otworów. Po każdym obrocie wałów o 90° dokonuje się pomiaru.

Tab.zawiera przykład obliczeń współosiowości silnika z linią wałów, wykonanych według schematu na rys. b. Ponieważ pomiary wykonywano czujnikiem zegarowym, należy pamiętać, ze wzrost wskazań czujnika następuje

podczas wsuwania jego trzpienia pomiarowego, a więc przy zmniejszeniu się mierzonej wartości luzu (przesunięcia lub załamania). Przy wysuwaniu się trzpienia pomiarowego czujnika (przy większym mierzonym luzie) wskazania czujnika maleją. Z danych tych wynika, że oś wału korbowego silnika przesunięta jest względem osi linii wałów (wału mechanizmu) do góry o 0,60 mm oraz na prawą burtę o 0,10 mm. Oś wału korbowego silnika jest "załamana" względem osi linii wałów w płaszczyźnie pionowej, a wartość załamania wynosi 0,30 mm/m w dół, natomiast w płaszczyźnie poziomej - 0,50 mm/m na lewą burtę.

Konieczne przemieszczenie silnika obliczono dla odległości 1 m i 2 m od sprzęgła obu wałów. Wymagana wartość przemieszczenia na tych odległościach jest sumą niezbędnych przemieszczeń dla zlikwidowania przesunięcia i załamania w obu płaszczyznach pionowej i poziomej.

Po zakończeniu współosiowania łączy się półsprzęgła silnika i odbiornika mocy. W razie potrzeby poprawienia kształtu otwory w obu półsprzęgłach rozwierca się wspólnie

---