1.Co to jest rekrystalizacja? Rekrystalizacja pierwotna polega na tworzeniu się i wzroście zarodków nowych ziaren. Zarodkami stają się niektóre podziarna wytworzone w procesie poligonizacji. Rekrystalizacja wtórna jest to intensywny, selektywny rozrost ziaren powyżej temperatury rekrystalizacji pierwotnej-drastyczna niejednorodność wielkości ziaren.
2.Obróbka plastyczna na zimno i na gorąco. Plastyczność, tj. podatność do odkształceń trwałych pod działaniem sił zewnętrznych jest cenną własnością materiałów metalicznych, umożliwiającą zastosowanie rożnych metod technologicznych objętych wspólną nazwą obróbki plastycznej. W zależności od temperatury procesu rozróżnia się obróbkę plastyczną na zimno i na gorąco. Kryterium podziału stanowi temperatura rekrystalizacji materiału. Obróbkę plastyczną na gorąco stosuje się w razie potrzeby zmniejszenia stosowanych nacisków. Obróbkę plastyczną na zimno stosuje się w odniesieniu do zabiegów nie wymagających zbyt dużych nacisków, a ponadto w razie potrzeby uzyskania szczególnie dokładnych wymiarów wyrobu albo w razie potrzeby utwardzenia materiału.
3.Klasyfikacja metod obróbki plastycznej i ich zasady oraz zastosowania. Plastyczność jest jedną z najważniejszych własności metali i stopów. Jest to ich zdolność do trwałego odkształcania się bez naruszenia spójności zwanej plastycznością. Dzięki plastyczności możliwa jest obróbka plastyczna metali polegająca m.in. na: -walcowaniu; -kuciu; -prasowaniu; -ciągnieniu, -wyciskaniu.
4.Rodzaje kucia. Kucie polega na kształtowaniu podczas którego uzyskuje się zmianę wymiarów i kształtu materiału za pomocą uderzeń młota lub nacisku prasy. Końcowe produkty kucia noszą nazwę odkuwek. Odkuwki mają drobno ziarnistą strukturę włóknista oraz korzystne własności mechaniczne. Kucie dzieli się na: -ręczne wykonywane na kowadle za pomocą ręcznych narzędzi; -maszynowe wykonywane na specjalnych maszynach hutniczych. Metody kucia: -k.swobodne na kowadłach płaskich; -k.swobodne na kowadłach kształtowych; -k.matrycowe (z wypływką i bez wypływki). Zastosowanie: -k.swobodnego jest stosowane w produkcji małoseryjnej i jednostkowej, -k.matrycowe jest stosowane w produkcji wielkoseryjnej i masowej.
5.Rodzaje walcowania. Proces walcowania polega na samoczynnym przesuwaniu się materiału między walcami, obracającymi się w przeciwnych kierunkach. Proces walcowania może zachodzić tylko wtedy gdy opór tarcia jest większy od oporu jaki stawia materiał walcowany w czasie zgniatania. Podczas walcowania ulega zmniejszeniu grubość materiału a zwiększa się jego długość i szerokość. Odmiany walcowania: -na gorąco, -na zimno, -wzdłużne, -poprzeczne, -skośne, -okresowe, -płaskie, -bruzdowe. Do specjalnych metody walcowania zaliczamy walcowanie rur. Zastosowanie: walcownie stalowe produkują: a)profile jakościowe o prostym kształcie geometrycznym, kształtowane, specjalne; b)taśmy; c)blachy grube; d)rury; e)pręty: okrągłe kwadratowe, prostokątne, półokrągłe, sześcio i ośmiokątne, do zbrojenia betonu; f)kształtowniki: kątowniki, teowniki, ceowniki, dwuteowniki, zetowniki, szyny kolejowe i tramwajowe.
6.Rodzaje wyciskania. Proces wyciskania polega na wypływie materiału z zamkniętej matrycy przez otwór o kształcie poprzecznego przekroju wyrobu. Metodą wyciskania wytwarza się pręty kształtowe, rury i inne złożone profile. Materiał wyciska się przeważnie na gorąco na poziomych prasach hydraulicznych. Rodzaje wyciskania: a)współbieżne, gdy kierunek wypływu materiału jest zgodny z kierunkiem ruchu stempla, b)przeciwbieżne, gdy kierunek wypływania materiału jest przeciwny do kierunku ruchu stempla, c)poprzeczne (płaszcze kabli, koła zębate, koła łańcuchowe, krzyżaki), d)złożone (kielichy i wyroby o złożonym kształcie).
7.Rodzaje tłoczenia. Tłoczeniem są nazywane operacje obróbki plastycznej na zimno i na gorąco. Obejmuje wytwarzanie, kształtowanie przedmiotów z blachy, taśmy i drutu za pomocą nacisku narzędzia umocowanego zwykle na prasie. Materiałami stosowanymi w tłocznictwie są blachy ze stali niskowęglowej i stopowej, metale nieżelazne i ich stopy, ebonit itp. w procesie tłoczenia wyodrębnia się operacje: a)cięcia: następuje naruszenie spójności materiału i oddzielenie jednej części od drugiej. Do operacji cięcia zalicza się odcinanie, wycinanie, dziurowanie, okrawanie, nacinanie i rozcinanie; b)kształtowanie: jest operacją tłoczenia podczas której nie zachodzi naruszenie spójności obrabianego materiału. Do operacji kształtowania zalicza się: -gięcie (wyginanie, zawijanie, wywijanie, prostowanie); -ciągnienie (wytłaczanie, wyciąganie, dotłaczanie); -prasowanie objętościowe; -wybijanie.
8.Ciągnienie. Proces ciągnienia polega na przeciąganiu materiału przez otwór matrycy, którego przekrój poprzeczny jest mniejszy od przekroju poprzecznego przeciąganego materiału. Ciągnienie może być prowadzone na zimno lub na gorąco. Metodą tą wytwarza się pręty, druty, rury ze szwem bez szwu. W celu uzyskania żądanych wymiarów wyrobu materiał przeciąga się przez kilkanaście, a niejednokrotnie kilkadziesiąt ciągnięć o coraz mniejszych wymiarach. Należy wówczas w celu zlikwidowania skutków zgniotu i przywrócenia własności plastycznych materiału stosować międzyoperacyjne wyżarzanie.
9.Obróbka: -objętościowa: zmieniają się wszystkie wymiary; -nieobjętościowa: jeden wymiar zostaje bez zmian np. wyginanie blach zmienia się tylko kształt.
10.Wydłużenie. -bezwzględne Δl=l1-l0; -względne εl=(Δl/l0).100%; -współczynnik wydłużenia λl=l1/l0
11.Poszerzenie. Δb=b1-b0; εb=Δb/b0; λb=b1/b0
12.Zgniot. Δh=h1-h0; εh=Δh/h0; λh=h1/h0
13.Współczynnik przeformowania. λc=S1/S0, S1-przekrój przed obróbką. S0-przekrój po obróbce.
14.Tworzywa sztuczne. 1.Elastomery (temperatura zeszklenia poniżej temperatury pokojowej np. kauczuk, guma). 2.Plastomery (temperatura zeszklenia powyżej temperatury pokojowej): a)termoplasty (związki, które pod wpływem podwyższenia temperatury upłynniają się): -bezpostaciowe (PCV, PS, PC), -krystaliczne (PE, PA, PET), b)duroplasty: -chemoutwardzalne (żywica epoksydowa, żywica poliestrowa, silikon), -termoutwardzalne (żywice femolowoformaldehydowe).
15.Polimery. Są to związki organiczne zbudowane z powtarzających się organów zwanych merami. A-A-A[A]n Klasyfikacja polimerów: Według budowy: a)homopolimery: zbudowane z jednego rodzaju jednostek powtarzalnych otrzymywane z metodą addycyjną lub kondensacyjną, b)kopolimery: mieszanina co najmniej dwóch różnych monomerów z dozowaniem makrocząstek zawierających jednostki powstawalne obydwu rodzajów. Według struktury: a)amorficzne (swobodne cząsteczki); b)krystaliczne (regularne usytuowanie makrocząstek). Według własności: a)elastomery: temperatura zeszklenia niższa od pokojowej; b)plastomery: temperatura zeszklenia wyższa od pokojowej: -termoplasty, -duroplasty (termoutwardzalne, chemoutwardzalne). Powstawanie polimerów: -polimeryzacja jest to łączenie się merów w polimery bez wydzielania substancji ubocznych (wysycanie wiązań nasyconych); -polikondensacja polega na łączeniu merów w polimery z wydzieliny substancji ubocznych np. woda, amoniak, CO2; -poliaddycja: reakcja zachodzi stopniowo bez wydzielania substancji ubocznych ale układ polimeru różni się od poszczególnych merów.
16.Utwardzanie polimerów. -Tworzywa termoutwardzalne: podczas wygrzewania początkowo miękną, a następnie nieodwracalnie twardnieją wskutek przestrzennego usieciowania makrocząsteczek, zachodzącego w wyniku reakcji chemicznych w podwyższonej temperaturze; -Tworzywa chemoutwardzalne: ulegają usieciowaniu pod wpływem substancji zwanych utwardzaczami.
17.Odmiany wyrobów polimerowych. 1.Wyroby z polimerów są to wyroby z polimerów i kopolimerów bez dodatków lub z dodatkami tj. stabilizatory, plastyfikatory. 2.Wyroby z kompozytów: zawiesinowych (kompozycje); nasyconych (laminaty); hybrydowych, gdzie do dodatków należą napełniacze, nośniki oraz zbrojenie kompozytów.
18.Sposoby przetwarzania polimerów, ich zasady i zastosowanie. 1.Formujące (odlewanie, wtłaczanie, wtryskiwanie, laminowanie). 2.Wykończające (krzemowanie powierzchni).
19.Monomery. Jedna cząsteczka propylenu lub etylenu. Monomery przetwarza się w polimery w procesie polimeryzacji.
20.Sposoby polaryzacji. nAAn - polimeryzacja addycyjna; nA+mBCi+Dj - polimeryzacja kondensacyjna. O stopniu polaryzacji mówi nam ciężar cząsteczkowy.